Moeders...

Psalm 91 is de psalm van de SCHUILPLAATS. Het is een psalm van GROOT GELOOF en VERTROUWEN op God. Het gaat echt om de KLEINHEID van de mens en we worden OPGEROEPEN om onze dagen te tellen in psalm 90 vers 12. Psalm 91 schrijft over de ongelofelijke LIEFDE van GOD: Omdat hij MIJ zeer bemind zal ik hem bevrijden. Ik zal hem BESCHUTTEN omdat hij MIJN NAAM kent. U ziet dat er boven deze psalm geen opschrift staat. Je kunt er dus van uit gaan dat deze door dezelfde persoon geschreven is als de vorige. Dat zou dan Mozes zijn. De man Gods (psalm 90).

• Een psalm van Gods TOORN en psalm 91 gaat over Gods BESCHERMING. Daarom begint Psalm 91: Wie in de schuilplaats des ALLERHOOGSTEN is gezeten. Waarbij psalm 90 begint met: Gij zijt ons een TOEVLUCHT geweest van geslacht tot geslacht. Psalm 90 is een psalm van ONDERWEG ZIJN NAAR die SCHUILPLAATS terwijl psalm 91 spreekt over “ZIJN, IN de SCHUILPLAATS”. Het onderwerp van Psalm 91 is: Het menselijk leven dat beschermd is door de ALLERHOOGSTE. BEKLEED zijn met de HOOGSTE MACHT. En dit staat in vers 1 en 2 wat daarna volgt is enkel een UITWERKING van die eerste twee verzen.

• Het EERSTE wat ik wil zeggen is dit: Wie in de schuilplaats des ALLERHOOGSTE is gezeten, dit wil zeggen dat wij DAAR moeten ZITTEN. Niet IEDEREEN zit daar in. Er zullen massa’s mensen zijn die daar NIET in zitten. Er is een DEUR voor die schuilplaats en dat is de Here Jezus Christus. Als je nu constant naar de kerk bent gegaan, maar NOOIT door die DEUR bent gegaan, dan ben je dus niet in die SCHUILPLAATS. Maar wel in GROOT GEVAAR. Je moet in die schuilplaats ZITTEN. Je moet DAAR ZIJN en dit is een voorwaarde. Dit is tevens de VEILIGSTE plek op aarde. Waar je ook bent, deze schuilplaats reist met je mee. De veiligste plek op aarde is NIET in een bunker, maar wel in de schuilplaats van de ALLERHOOGSTE. Die schuilplaats moet u weten is God ZELF, maar je moet GESTORVEN zijn. Je moet door die deur gegaan zijn. En je leven moet verborgen zijn MET Christus in God. Je moet één geworden zijn met Christus, als je die schuilplaats in je leven echt wilt ervaren. En als je niet “EEN” bent, dan is die Psalm ook niet voor u

Een kenmerk van een kind van God die in die schuilplaats van de Allerhoogste zit vinden we in vers 2: “Ik zeg tot de Here, mijn toevlucht, en mijn vesting, mijn God, OP WIE IK VERTROUW”.

1) Het EERSTE kenmerk is hier de VRIJMOEDIGHEID dat je tot God durft te spreken. Dat geeft u de vrijmoedigheid omdat u vergeving van zonden ontvangen hebt en een REINIGING door het dierbare BLOED van Christus, en ZO de TOEGANG tot de TROON van GENADE hebt VERKREGEN. En je mag zeggen tot de Here: “Mijn toevlucht”, dat is het kenmerk VRIJMOEDIGHEID.

2) Een TWEEDE kenmerk is dat je zeer PERSOONLIJK daar mee bezig zijt. Het helpt je niets als een ander zegt dat je een kind van God bent. Het moet een GETUIGENIS zijn van je EIGEN hart. Mijn TOEVLUCHT, mijn VESTING, bent U mijn God op wie ik VERTROUW. Terwijl die Psalm vol staat van NODEN, en terwijl je in de omgeving van die noden bent, is daar die PERSOONLIJKE WETENSCHAP, een ABSOLUTE ZEKERHEID in je hart dat als ik sterf, dan ben ik BEHOUDEN, dat absoluut ZEKER zijn dat God onze TOEVLUCHT is, onze VESTING is. God is NIET iets dat wat je geleerd hebt van je ouders. God is niet een TEKEN aan de muur, een KRUISJE aan een halsketting, een BOEK in de kast, neen … het is UW TOEVLUCHT. Je moet het ook zo voelen als een toevlucht. Het is heel maar dan ook heel PERSOONLIJK. Dat is een TEKEN dat je in die SCHUILPLAATS ZIT. Je voelt je daar VEILIG in Gods AANWEZIGHEID.

3) Een DERDE kenmerk dat we in deze tekst opmerken is dat God is een EERSTE LEVENSBEHOEFTE. God is op de EERSTE plaats. Er is maar één ALLERHOOGSTE. Er is één AL-MACHTIGE. En er is één SCHUILPLAATS bij de Allerhoogste die onze EERSTE LEVENSBEHOEFTE is. Hij is onze TOEVLUCHT want wij zijn VREEMDELINGEN hier op aarde. Er is een GEWELDIGE GEESTELIJKE STRIJD en wij zijn vreemdelingen. Hij is onze VESTING. Er is een BEDREIGING rondom ons. En Hij is onze God. Het eerste woord in de Schrift: “In den beginne schiep God….”, Hij is diegene die onze SCHEPPER is, onze ONDERHOUDER, die het brood, dat het koren doet groeien, een WIJS bestuur van de natuur om ons te voeden…. “Op WIE IK VERTROUW”. Er is GELOOF dat ons STERK maakt. Geloof drijft de angst naar buiten. Hoe wonderbaar is het dat we geen ANGST kennen als we in die SCHUILPLAATS zitten. Wij hebben VRIJMOEDIGHEID: “IK ZEG TOT DE HERE”, wij mogen tot de Here spreken, dat was het eerste. Het tweede belangrijke is als we in die schuilplaats zitten dat je uzelf onderwijst. Je bent een HEERSER, je BEHEERST JEZELF. Er is een onderwijzing die door jezelf gebeurt. Dat zien we in deze Psalm in vers 3 tot 8 en vers 9 tot 13.

Terwijl hij spreekt in vers 2: “Ik zeg tot de Here”, daar spreekt hij TOT de Here. En in vers 3 verandert hij en dan zegt hij: “Want Hij is het die u red van de strik des vogelvangers. Hier gebeurt één van de grote GEHEIMEN van de gelovige namelijk, dat hij zich zelf onderwijst. Een gelovige is niet iemand die ONBEHEERST is, maar hij beheerst zichzelf door tot zichzelf te spreken of te VERMANEN. Hij BEMOEDIGT zichzelf en die zegt: “Want Hij is het die u red”. Mijn ziel weet RUSTIG te zijn: “Waarom maakt ge u zorgen? God is toch bij u.” Je spreekt tot uzelf vanuit Gods Woord. Een gelovige is een WONDERLIJK mens want hij luistert niet meer naar ZICHZELF omdat hij GESTORVEN is, maar hij luistert naar de OPENBARING van God in zijn leven. Een gelovige HOORT naar Gods stem en met die STEM van God brengt hij zijn EIGEN STEM tot ZWIJGEN. Dit is een gelovige… God spreekt tot het EDELSTE van een mens. Hij VERLICHT ons VERSTAND en Hij VERJONGT ons DENKEN. Hij VERNIEUWT ons in onze GEDACHTEWERELD. En Hij openbaart Zijn WOORD en verlicht ons verstand want de WERELD heeft een VERDUISTERD verstand die de weg van God NIET kent. Maar een GELOVIGE, die KENT Gods wegen, die KENT Gods KONINKRIJK en zijn VERSTAND wordt VERLICHT en hij gaat met zijn VERNIEUWT DENKEN zijn EIGEN LEVEN ONDERWIJZEN… dat doet een gelovige.

Wat God van u denkt is BELANGRIJKER dan wat jezelf van u denkt! Wij durven onszelf nog al eens af te breken, maar er staat wat God zegt: “Omdat hij Mij zeer bemint, zal Ik hem bevrijden.” “ God U zult mij, ons BEVRIJDEN, U zult ons BESCHUTTEN omdat wij Uw Naam KENNEN. Roepen wij U aan, dan zal U antwoorden. Uw eigen gedachte wordt tot zwijgen gebracht als we dit PRINCIPE begrijpen. In de SCHUILPLAATS van de Allerhoogste zit je niet “Mens erger je niet” te spelen, maar daar zit je te MEDITEREN en daar zit je jezelf te onderwijzen. Hij zorgt voor mij. En de stemmen in mij die mij willen AFBREKEN die leg je het zwijgen op door onder Gods woord te gaan staan en Gods Woord hoger te achten dan ons eigen woord en zo ons leven onder controle te brengen.

4) Een VIERDE punt dat belangrijk is als je in die schuilplaats zit dan is daar die LOFPRIJZING. In vers 9 staat er: “Want Gij O Here zijt mijn TOEVLUCHT.” Lofprijzing is iets dat PLOTSELING opkomt in uw leven. Ook hier spreekt de schrijver ineens weer tot God. In die schuilplaats waar die vrijmoedigheid, onderwijzing en lofprijzing is.

5) BEWIJS voor je eigen hart dat je in de schuilplaats van de Allerhoogste bent. En dit is wel het hoogste wat een mens kan BEREIKEN. God zegt daar het volgende: “Als je van Mij houdt, als je Mij BEMIND, dan zal ik je BEVRIJDEN, Ik zal je VRIJ MAKEN. Het grootste wat je in je leven kan ontvangen is wanneer God tot je SPREEKT. Wij zijn tenslotte in de schuilplaats van de Allerhoogste, er is niemand die HOGER is, God is altijd GROTER. DIE BIJ ONS IS, IS MEERDER dan die in de WERELD is. De ALLERHOOGSTE ERE ZIJ GOD IN DE HOGE…. Dat zongen de engelen. Zij KWAMEN van de ALLERHOOGSTE en zij PREZEN God op AARDE.

Er is NIEMAND die Hem kan BEÏNVLOEDEN. Zijn PLANNEN falen NOOIT. In Zijn schuilplaats mogen wij ZITTEN en we zullen niet meer heen en weer lopen. Wij zullen daar zitten in een BUNKER. God zelf vangt daar de klappen op. Hij heeft de klappen opgevangen op GOLGOTHA. Zijn toorn is op Christus gekomen en die zal ons niet meer aanraken. Het CENTRUM van Gods ALMACHT, dat is die SCHUILPLAATS. Daar waar de engelen voor de deur staan om de plaats te bewaken en allen die daar komen en valse bedoelingen hebben worden daar afgeleid en met blindheid geslagen zodat ze de deur, Jezus christus, niet meer vinden. Deze Psalm toont ons de VEILIGSTE PLAATS op aarde. Die schuilplaats die OVERAL op deze aarde te vinden is, die met ons MEEREIST en die ALTIJD bij ons is, dat is de schuilplaats van de Allerhoogste. VERNACHT IN DE SCHADUW… het is niet de schaduw die je hebt op de muur als er een lamp brand. Hier wordt bedoeld:” De bedekking van de vleugelen zoals de cherubs boven de ark, zij bedekten de ark. Zoals een kip haar kuikens bedekt met haar vleugels… ZO worden wij door de ALLERHOOGSTE bedekt, onze SCHUILPLAATS. Tijdens de NACHT, tijdens onze HOPELOOSHEID, Zijn ALMACHT zorgt voor ons. De INGANG van die schuilplaats is een deur, Jezus Christus, en op die deur staat naar de wereld toe “KOM” en aan de andere kant staat: “GIJ GEZEGENDE, GIJ ZIJT IN DE SCHUILPLAATS VAN DE ALLERHOOGSTE.”

Amen

Erich

De brugwachter

Het was in het jaar 1927 dat in de USA de grote crisis begon. Een jonge man, pas getrouwd, vertrok naar de stad om daar werk te gaan zoeken. Door de stad stroomde een rivier waarover een spoorbrug gebouwd was. Aan de ene zijde was een brugwachtershuisje gebouwd, waarin de brugwachter zat. Hij deed de brug open wanneer er schepen door moesten varen. De jonge man solliciteerde naar dit baantje en werd aangenomen.

Met veel liefde deed hij dit werk. Na enige tijd werd in het gezin van deze brugwachter een zoontje geboren die zij Gray noemden.
Toen Gray acht jaar was, nam zijn vader hem voor het eerst mee naar de brug en zei tegen hem:”Ik wil je laten zien hoe de brug werkt.”Het was een grote belevenis voor de jongen om te zien hoe alles werkte. Voor ze in het wachthuisje waren, moesten ze over een smalle plank lopen, waaronder het mechanisme van de brug was. De hele morgen had Gray zitten kijken hoe de zeilschepen onder de brug doorvoeren en de treinen eroverheen reden.

De middagpauze kwam. Vader zei tegen hem:”We gaan naar beneden om ons brood op te eten.”Terwijl ze zaten te eten, het was twaalf minuten voor twee, hoorde vader plotseling de fluit van de trein. De tijd was zo spoedig voorbij gegaan, samen met zijn zoon, dat hij de trein even vergeten was. Vader sprong op en zei tegen Gray:”Blijf jij hier zitten, ik ren naar boven om de knop in te drukken zodat de brug naar beneden zakt en de trein erover heen kan gaan.”Hij had net de knop ingedrukt, waardoor de raderen in beweging kwamen en de brug naar beneden kwam, of hij hoorde een luide schreeuw van zijn zoon Gray:”Vader, help mij!”Het was de brugwachter niet opgevallen dat de kleine Gray hem was nagelopen.
Toen de jongen over de smalle plank liep, was hij zijn evenwicht verloren en naar beneden gevallen. Hij was op het grote stalen kamrad gevallen, waarvan de raderen weer in een ander rad grepen. Vader zag hoe zijn kind steeds dichter bij de in elkaar grijpende tanden van de raderen kwam.

In een fractie overlegde hij wat te doen. Zijn zoon redden en de knop weer indrukken zodat de brug open bleef staan, of…Plotseling dacht hij aan de vierhonderd passagiers in de trein. Hij moest een beslissing nemen. Zijn zoon redden, of die vierhonderd mensen, die anders allemaal de dood zouden vinden in de rivier. Terwijl hij daarover dacht, hoorde hij weer een schreeuw van zijn zoon, maar de vader zei dat hij nu niet zijn vaderhart mocht laten spreken, omdat hij die mensen redden moest. Hoe vreselijk het ook was, maar hij moest zijn zoon laten sterven. Hij hoorde zijn zoon Gray schreeuwen toen hij gedood werd door de in elkaar grijpende tanden van de kamraderen.

Op dat moment stond de brug in goede positie voor de aansnellende trein. Het hart van de vader was verscheurd en hij schreeuwde het uit. Toen kwam de trein voorbij.
Hij zag de conducteur die op zijn horloge keek. Hij zag een man in de trein zitten die zijn pijpje rookte. Een ander las in zijn krant. In een volgende wagon zag hij mensen bij elkaar staan, zij maakten grappen en lachten. Sommigen aten een ijsje. En oh, hij ging bijna door de grond…hij zag een jongen die er precies zo uitzag als zijn eigen zoon. De vader had wel voor het raam willen gaan staan en uitroepen:”Mensen, kinderen, beseffen jullie dan niet dat dit mijn eigen zoon zijn leven heeft gekost?”Maar zij hadden geen enkel vermoeden van wat daar beneden had plaatsgevonden. En daarom bewoog het hen helemaal niet. Daarom was ieder bezig met zijn eigen dingen.

De vader zei:”O, hadden deze mensen er maar een voorstelling van hoeveel het mij gekost heeft om deze trein door te laten gaan en hun leven te redden.”

Dit verhaal is waar gebeurd en ik hoor het u al zeggen:”Dat is toch wel een wonderlijke liefde.”Nou, dat mogen we ook wel zeggen. Ieder die dit leest moet begrijpen hoe het hart van deze brugwachter heen en weer is geslingerd.
Met wat voor een gevoel hij al deze mensen heeft bekeken die er totaal geen weet van hadden hoe groot het offer was geweest dat die vader en die zoon gebracht hadden om die mensen te kunnen laten leven.

Maar u had het misschien al vermoed, dit verhaal staat niet op zichzelf. Het is niet alleen waar gebeurd, het is ook een prachtige verwijzing. Het doet ons namelijk denken aan hetgeen de apostel Johannes gezegd heeft:”Hierin is de liefde Gods jegens ons geopenbaard, dat God zijn enig geboren Zoon gezonden heeft in de wereld, opdat wij zouden leven door Hem (Joh. 4:9).

En de bekende tekst uit Johannes 3:16: ”Want alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft opdat een ieder die in Hem gelooft niet verderven, maar het eeuwige leven hebben.”

Het is net als in het verhaal van de brugwachter. Al weet en beseft een mens helemaal niet dat er zo'n groot offer is gebracht (nl. dat God de Vader Zijn Zoon overgegeven heeft in de dood opdat wij zouden behouden worden), toch is dat offer wèl gebracht. Nu kun je voorbeelden natuurlijk nooit helemaal toepassen op de waarheid, maar een klemmende vraag wordt toch wel duidelijk voor deze geschiedenis: Wat is mijn houding jegens die Goddelijke Vader Die Zijn Eigen Zoon liet verbrijzelen tussen de raderen van het oordeel over de zonde opdat ik van de zonde verlost zou kunnen worden? Hoe zit dat met mij, met jou, met u?

Bron:home.filternet.nl

Omdat God door Christus de straf voor onze zonden heeft betaald en ons heeft vergeven, zijn wij dicht bij Hem gebracht en is alles goed tussen Hem en ons. We zijn een nieuwe samenleving, een nieuw gezin. Dat we één zijn in Christus, betekent dat we elkaar moeten behandelen als familieleden.

Wij zijn één gezin in Christus. Daarom mogen onder Christenen geen hindernissen, verdeeldheid of discriminatie bestaan. We zijn allemaal van Hem en horen in harmonie met elkaar te leven.

Erich

Is er leven na de dood ?

Lied uit opwekking 585 Er is een dag...

Gebed van de dag

Beste lezer, jouw gebed voor vandaag is...

Powerpoint: Voor de troon van God