Een jonge en succesvolle directeur reed door een straatje in een buitenwijk, eigenlijk een beetje aan de harde kant, in zijn nieuwe Jaguar... Hij lette wel op dat er geen spelende kinderen van tussen de geparkeerde auto's op de weg renden...en nam gas terug... toen hij dacht iets te zien... Maar terwijl hij zo reed, zag hij niet één kind...In plaats daarvan knalde er een kei hard in de rechterdeur van zijn Jag... Hij trapte op de rem en reed de Jag achteruit naar de plaats waarvandaan de kei was gegooid...
Kwaad als hij was, vloog hij uit de auto en greep het eerste de beste kind dat hij zag en drukte hem tegen een geparkeerde auto, krijsende: "Waar denk jij dat je mee bezig bent, wie ben jij helemaal? Dat is een gloednieuwe auto en die kei die jij tegen de deur gooide, gaat heel veel geld kosten...Waarom deed je dat???"
De jongen verontschuldigde zich meteen:"Sorry meneer, alstublieft...maar ik wist niet meer wàt te doen... Ik gooide die kei omdat niemand stopte..."
Met dikke tranen die langs zijn wangen, over zijn kin op zijn kleren drupten, wees de jongen naar een plek aan de andere kant van een geparkeerde auto. "Dat is mijn broer", zei hij, "hij rolde van de stoep en viel vervolgens uit zijn rolstoel...ik kan hem niet tillen..." Al snotterend vroeg de jongen aan de directeur:"Wilt u me alstublieft helpen om hem weer in zijn rolstoel te tillen, hij is gewond, maar te zwaar voor mij alleen..."
Geraakt en sprakeloos probeerde de chauffeur snel de brok in zijn keel weg te slikken... Hij tilde de gehandicapte jongen snel weer in zijn rolstoel, pakte een dure, katoenen zakdoek uit zijn zak en depte de verse krassen en snijwondjes... Een snelle blik zei hem dat het wel goed zou komen met de jongen.
"Dank u wel en moge God u zegenen", zei de dankbare jongen tegen de vreemdeling. Te aangedaan om te antwoorden keek de man de jongens na. De gezonde jongen duwde zijn aan de rolstoel gebonden broer over de stoep naar hun huis...
Het was een lange en langzame wandeling terug naar de Jaguar... De schade was erg zichtbaar, maar de chauffeur deed nooit moeite om de gedeukte deur te repareren. Hij liet de deuk daar om hem eraan te herinneren aan de volgende boodschap: "Ga niet zo snel door het leven dat iemand een kei naar je moet gooien om je aandacht te krijgen..."
God fluistert in onze zielen en spreekt tot onze harten. Soms maken we geen tijd om te luisteren en dan gooit Hij een kei naar ons... De keus om te luisteren of niet... is aan ons...
Als God een koelkast had gehad, had jouw foto als magneet erop gehangen...
Als Hij een portefeuille had gehad, zou jouw foto erin zitten...
Iedere lente stuurt Hij je bloemen...
Hij stuurt je een zonsopgang, iedere dag...
Geef het maar toe... Hij is gewoon gek op je...
Stuur dit naar elk mooi persoon die jij zegenen wilt...
God heeft nooit dagen zonder pijn beloofd, lachen zonder zorgen, zon zonder regen, maar Hij beloofde wel kracht voor de dag, troost voor de tranen en licht voor de weg...
Lees de volgende zin langzaam en laat de waarheid ervan tot je doordringen...
Als God je ERGENS HEEN leidt...leidt Hij je er ook DOORHEEN!!!!
Ik ben Skottke Erich
