Lettre (codée) de George Sand à Alfred de Musset

Cher ami,

Je suis toute émue de vous dire que j'ai

bien compris l'autre jour que vous aviez

toujours une envie folle de me faire

danser. Je garde le souvenir de votre

baiser et je voudrais bien que ce soit

une preuve que je puisse être aimée

par vous. Je suis prête à montrer mon

affection toute désintéressée et sans cal-

cul, et si vous voulez me voir ainsi

vous dévoiler, sans artifice, mon âme

toute nue, daignez me faire visite,

nous causerons et en amis franchement

je vous prouverai que je suis la femme

sincère, capable de vous offrir l'affection

la plus profonde, comme la plus étroite

amitié, en un mot : la meilleure épouse

dont vous puissiez rêver. Puisque votre

âme est libre, pensez que l'abandon où je

vis est bien long, bien dur et souvent bien

insupportable. Mon chagrin est trop

gros. Accourez bien vite et venez me le

faire oublier. À vous je veux me
soumettre entièrement.

George Sand

Réponse d’Alfred de Musset à George Sand

Quand je mets à vos pieds un éternel hommage,

Voulez-vous qu'un instant je change de visage ?

Vous avez capturé les sentiments d'un cœur

Que pour vous adorer forma le créateur.

Je vous chéris, amour, et ma plume en délire

Couche sur le papier ce que je n'ose dire.

Avec soin de mes vers lisez les premiers mots,

Vous saurez quel remède apporter à mes maux.

Alfred de Musset

Réponse de George Sand

Cette insigne faveur que votre cœur réclame

Nuit à ma renommée et répugne à mon âme.

George Sand

Voor de brief van George Sand steeds een regel verspringen.1,3,5, etc. Voor de brief van Alfred de Musset en het antwoord van George Sand alleen de eerste woorden.

09-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Zaterdagmorgen even over de rommelmarkt gelopen, die in het dorp, waar ik woon werd georganiseerd. Altijd leuk zo’n rommelmarkt. Waar iedereen probeert van zijn oude, nutteloos geworden brol af te komen. Maar het is zelden of nooit dat ik er iets koop. Daarna even over de gewone markt die iedere zaterdag wordt gehouden. Om eens te kijken bij de plantjes, omdat ik nog een paar bakken te vullen heb.” Boeh!!!!!!” hoorde ik, achter mij, het was mijn buurvrouw (die van het weekend aan zee) Samen constateerden wij dat de plantjes die wij wilden hebben er niet waren en dat, die er wel waren er maar triest bijstonden en dat we beter ergens anders zouden gaan kijken. “Wat doe je vanmiddag”?  vroeg mijn buurvrouw. Er meteen bij vertellend dat ze die middag van plan was om naar “le Grand Pré” een winkelcentrum in “Mons” te gaan. En alleen is maar alleen! Dus vertrokken wij die middag samen richting Mons. De eerste winkel waar wij binnengingen was een schoenenwinkel. Hoewel ik zelf regelmatig nieuwe schoenen koop mis ik waarschijnlijk een vrouwelijk gen, want ik heb die schoenen en tassentic niet - die bijvoorbeeld mijn moeder wel had en ook is overgeslagen naar mijn twee dochters - een tic, die ook mijn buurvrouw heeft, om de collectie maar steeds uit te breiden en die zeker 50 paar schoenen in haar kasten heeft staan, en altijd weer lijkt te vallen voor dezelfde extravagante modellen met hakken zo hoog als de Eiffeltoren waar het dan ook nog eens een hele kunst is om er mee te lopen! Maar wij doen daar verder niet moeilijk over en spraken af om ieder afzonderlijk haar ding te doen om later weer ergens af te spreken. Want we hebben alle twee onze eigen smaak,  stijl en eigen winkels,en zo hoef je niet op elkaar te wachten tijdens het passen en je wordt niet door elkaar beïnvloed omdat jij iets leuk vind en je shoppartner niet of andersom. Mijn buurvrouw ging dus verder met het zoeken naar haar geluk in de schoenenwinkels en ik trok naar de kledingwinkels, want ik had ook wel zin in iets nieuws, maar in wat, was op dat moment nog niet echt heel duidelijk.”Hm, een nieuwe witte broek” dacht ik, terwijl ik door de rekken zocht naar dat “iets”. En op een leuke witte broek stuitte die ook nog eens redelijk geprijsd was. De witte jeans in mijn kast heb ik waarschijnlijk te warm gewassen, want hij zit ietsje te strak naar mijn zin… Het kan natuurlijk ook gewoon zijn (maar dat blijft tussen ons!) dat ik een paar 1000 grammetjes moet zien te verliezen om er weer in te passen, want de tijd dat ik even ging liggen om mijn jeans dicht te kunnen krijgen, is al jaren voor bij. Ik hou trouwens nog steeds van “skinny” jeans, maar ik zit beslist niet te wachten op rolletjes vet die over mijn broek hangen. De broek paste natuurlijk niet en na er nog een aantal gepast te hebben, besloot ik, voor ik nog gefrustreerder zou raken dan dat ik al ben, mijn oude witte broek, die mij verleden zomer nog perfect paste, maar gewoon te behouden en mijn frustratie snoepen van de laatste weken eens drastisch te minderen…..

Vanmorgen ben ik dan maar eens op de weegschaal gaan staan, dit had ik de afgelopen weken vermeden onder het mom van: “wat niet weet, wat niet deert” Natuurlijk had ik al zo’n vermoeden dat het resultaat niet echt leuk zou zijn. Hoewel ik qua gewicht nog niet in de alarmfase zit, is het toch beter dat ik zelf alarm sla. Volgens het pak ontbijtgranen dat ik in huis heb. Kan ik  door twee weken lang, twee maaltijden per dag van dit soort granen te eten, mijn “slanke lijn” terug vinden en pas ik weer in mijn jeans! Vanmorgen heb ik dus ontbeten met die rijst en volkoren tarwevlokken, met magere melk en een stukje fruit…….

08-06-2009 om 10:20 geschreven door Loewiesa

De examens zijn nog maar net begonnen  en mijn zoon is al zeker van een herexamen. Voor zwemmen. Niet dat hij niet zou kunnen zwemmen, maar gewoon omdat hij een paar lessen gemist  heeft. Vanwege iets “anders” te doen te hebben gehad, op die dag en dat uur.  Hij kan zwemmen sinds zijn 5^e en  bovendien, de lerares die hem indertijd heeft leren zwemmen is nu zijn sportlerares op school. Een reden te meer om hem eens flink bij zijn lurven te pakken en eigenlijk ben ik het er best mee eens. Zeker om dat hij één keer per week gaat zwemmen als onderdeel van zijn training voor Muay-Thai, oftewel Tai boksen, de sport waar hij sinds een tijdje aan doet, de andere dagen gaat hij lopen, rondjes rond het dorp. Nu heeft mijn zoon ondertussen al aan verschillende sporten gedaan. Ooit is hij op zijn 6^e begonnen met voetballen. Op woensdag middag ging hij naar de training en als alleenstaande moeder, indertijd, "mocht" ik met hem de zaterdag of zondag naar verschillende veldjes in de streek om, tussen andere fanatieke ouders, meestal vaders, mijn zoon aan te moedigen. Jammer voor het voetbal! Maar gelukkig voor mij, hield dit na een tijdje op en ging hij over op een andere sport. Zo heeft hij nog aan zaalvoetbal gedaan, aan Judo, aan Karate, aan Volley en aan Basket waar hier in de streek zelfs een wachtlijst voor was en je alleen binnen kwam met "een briefje van de Pastoor, of een kaart van de vakbond", of zoals in het geval van mijn zoon, tot de iets langere behoorde. Sinds een paar jaar doet hij dus aan Tai boksen een sport die hij op dit moment toch zeer serieus neemt. Ondanks, het inzwachtelen van zijn benen komt hij regelmatig thuis met blauwe plekken. De tubes met crèmes voor zijn “bobo’s” kosten mij inmiddels een klein fortuin. Verleden week kwam hij thuis met een dik oog. Ik geloof dat vissen ook een sport is………

06-06-2009 om 09:12 geschreven door Loewiesa

De wereld is wonderlijk leeg zonder jou.
Er staat maar zo weinig meer in.
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.
Waarom? Wat heeft het voor zin?
De merel zit zachtjes te zingen in ‘t groen.
Voor mij hoeft ie heus zo z’n best niet te doen.
De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou:
leeg, zonder jou.

Dat zonder jou nog een lente bestaat
met ooievaars en met bloemen,
dat er een meidoorn in bruidstooi staat,
is zonder meer tactloos te noemen.
En wat is het nut van een lindenlaan,
als wij er samen niet langs kunnen gaan?
Langs alle heggetjes bloeit wilde roos
nutteloos, zinneloos.

De wereld is wonderlijk leeg zonder jou.
Er staat maar zo weinig meer in.
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.
Waarom? Wat heeft het voor zin?
De merel zit zachtjes te zingen in ‘t groen.
Voor mij hoeft ie heus zo z’n best niet te doen.
De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou:
leeg, zonder jou.

Annie M.G. Schmidt

05-06-2009 om 09:59 geschreven door Loewiesa

Sinds een tijdje krijg ik de indruk dat er verkiezingen voor de deur staan……… althans op tv en op straat zie ik de leuzen, met al dan niet goedgemeende beloftes van de partijen welke door de tegenpartij dan soms weer wordt overplakt. Als allochtoonse Nederlandstalige mag ik (uh moet) ik zondag ook gaan kleur bekennen .Want ik heb mij in de gemeente waar ik woon laten registreren om te gaan stemmen. Anders, zo vind ik, heb ik het recht niet om te kankeren op de politiek en de politiekers van dit land. Ik moet dus kleur bekennen, maar welke kleur?  Ik heb een aantal folders in mijn brievenbus gehad, zodat ik de verschillende partijen naast elkaar kan leggen en bestuderen. Mijn zoon die net 18 is geworden en dit jaar voor het eerst mag gaan stemmen, krijgt  als potentiële kiezer  ook al verkiezingsmateriaal  op naam toegestuurd. Ik heb ook, uit nieuwsgierigheid, die stemtest eens gedaan op de website van “één”. En met de uitslag ervan kan ik eigenlijk best leven. Maar omdat ik in Wallonië woon en dus niet kan kiezen op Vlaamse partijen ben ik naar zo’n zelfde soort test gaan zoeken op het internet en ik heb die gevonden op de website van de RTBF. En de uitslag is het zelfde: PS !!!! en als 2e : Ecolo! Ik ga dus gewoon voor sociaal, en groen. Omdat we allemaal oud worden en afhankelijk, we allemaal ziek kunnen worden of ons werk kunnen verliezen. En wij toch niet terug moeten naar de tijd toen de rijke dames met hun tijd geen raad wisten en goede daden gingen verrichten bij de armen? Of afhankelijk moeten zijn van een aalmoes die ons toegeworpen wordt ? Terwijl de rijken steeds rijker worden? Alleen, vanwege de “Magouilles” in de PS denk ik, deze keer (en waarschijnlijk veel Walen met mij) maar eens voor groen te gaan. Bovendien ben ik een natuurliefhebber en is ons milieu dus ook een belangrijke reden van mijn keuze...... Ik erger me vaak aan al die politieke egotrippers. Ik erger me aan die verhalen van  die Vlamingen die bang zijn van de Walen, omdat ze in hun ogen arrogant zijn, niet willen werken, maffiavolk zijn, en allemaal socialistische profiteurs. En ik erger me aan die Walen die dan weer bang  zijn van de Vlamingen, die in hun ogen allemaal Vlaamsbelangblokkers zijn en bovendien ook nog eens allemaal fout waren tijdens de oorlog! Mijn lief stemde VB de laatste keer. Hoewel ik zijn standpunt ook wel kon begrijpen vanwege de frustraties die hij had ten opzichte van  sommige bewoners in zijn wijk. Bij mij thuis was het soms een “Mini Belsjiekske” Wij zijn in ieder geval  helaas gesplitst vanwege de stijfkopperij van de verschillende partijen.

04-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

“Il est arrogant, désagréable et antipathique”wist men mij te vertellen, toen ik antwoordde op de vraag, naar welke dokter ik ging voor mijn knieprobleem. Nu ben ik fan van Dr. House! En had door de waarschuwingen van een paar mensen een idee in mijn hoofd van zo'n soort dokter, eentje met gebruiksaanwijzing, nors, en grofgebekt. En zo begaf ik mij dan ook dinsdag middag, tot op mijn tanden gewapend, voorbereid op een arrogante, onaangename en onsympathieke dokter naar mijn afspraak met Dr. Z. in de polikliniek van het lokale ziekenhuis. Ik zat nog niet lang in de wachtzaal toen de deur openging en de dokter mijn naam enigszins verhaspeld afriep. Dat gebeurt hier trouwens regelmatig, en eigenlijk verwacht ik niet anders meer. Mijn naam is nu eenmaal Nederlands en van Loes wordt vaak Looès gemaakt, om over mijn familienaam maar te zwijgen.  De “onaangename” dokter die dus helemaal niet zo onaangenaam leek te zijn, vroeg meteen, bij het binnengaan,  hoe mijn naam dan wel werd uitgesproken. En meteen was het ijs gebroken. De volgende vraag was natuurlijk hoe een Nederlandse in Wallonië verzeild was geraakt. Ik heb het al zo vaak mogen uitleggen. Nu heb ik meerdere versies in mijn repertoire, een lange, een verkorte lange, een korte en een verkorte korte, die maar uit een paar woorden bestaat. Ik koos voor de laatste. Ja zeg……… ik ga daar een beetje mijn hele leven aan zo’n vreemde dokter vertellen, ik moest mijn knieën al laten zien……. En zo vertelde  dokter Z., ondertussen het verslag van het  onderzoek  inkijkend, hoe hij een paar jaar geleden een wielklem had gekregen, bij een bezoek aan Amsterdam.  (Die wielklemmen  zijn  ondertussen afgeschaft wegens onvriendelijk)  “Oh jeetje, wat vervelend” zei ik meelevend. Dit soort verhalen al eerder gehoord te hebben, want in Amsterdam weet men van wanten wat betreft het uitschrijven van parkeerboetes.  Het probleem in mijn knie blijkt trouwens veroorzaakt  te worden door een losgelaten stukje kraakbeen, dat er onder plaatselijke verdoving uitgehaald kan worden…… Oh jeetje! Als hij nu maar geen wraak wil voor die wielklemmen… …..! Wordt vervolgd….

03-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Mijn tweelingdochters hadden vrijdag allebei een vrije dag en wij hadden afgesproken met ons drietjes eens op stap te gaan. Het was al van maanden geleden dat ik nog eens met allebei de dochters tegelijk ben weggeweest. Een van de dochters wil een nieuwe keuken, en ze wilde eens gaan kijken bij Ikea. “Goed idee” zeiden haar zus en ik meteen, want ik heb ook eigenlijk al een tijdje zin in een nieuwe bank, mijn oude lederen bank  is ondertussen 25  jaar oud en het leer heeft zijn beste tijd gehad. Met een “Grand Foulard”,  probeer ik de ergste "schande" een beetje te camoufleren, maar nu ik toch aan het veranderen ben dacht ik, een ritje naar het ”blauw gele woonwarenhuis” is misschien geen gek idee. Af en toe koop ik er wel eens wat, ze hebben er leuke lampjes  bijvoorbeeld en omdat ik  toch geen budget heb om alles bij designontwerpers te kopen, is het "blauw gele woonwarenhuis" een goede optie. Bovendien moest ik eens kijken voor gordijnen, want mijn oude passen totaal niet meer bij mijn pasgeverfde muren. En zo vertrokken wij afgelopen vrijdag naar de Ikea van Anderlecht.  Waar wij eerst iets zijn gaan eten in het restaurant en waar ik voor het eerst “Köttbullar” heb gegeten, (Zweedse gehakt balletjes) met een onduidelijk sausje, een kwakje vossenbes confituur, uitgedroogde diepvriesfrieten en een paar blaadjes verlepte sla. Maar dat gaf allemaal niets, want gelukkig was het gezelschap leuk. Mijn dochters en ik hadden nog heel wat te babbelen. Maar thuis kunnen wij ook babbelen en wij waren gekomen voor keukens, banken en gordijnen. Keukens hebben wij gezien en ideeën opgedaan,  banken hebben wij gezien en uitgeprobeerd, maar niks dat zo lekker zat als mijn oude bank. Ik heb dan ook maar besloten hem nog maar een tijdje te behouden en hem gewoon wat op te pimpen met een foulard in een ander kleurtje. Gordijnen hebben wij ook gezien, maar net niet die ik in het hoofd had. Het lastige van die winkel is dat er zoveel  leuke hebbedingetjes zijn , dat het lastig is je te concentreren op  waarvoor je gekomen bent. Zo heb ik mij laten verleiden door de aankoop van een houten hobbelpaard voor mijn kleindochter Camille, een vleessnijplank, een appelsnijding,waarvan een van mijn dochters zei, dat, dat het  zo handig was en  waarvan ik me afvraag waarom ik dat ding  gekocht heb, want het lukt mij al jaren perfect om appels in stukjes te snijden met één doodgewoon mesje. Ook werd ik  er geïnspireerd door een verfkleur op de muren in een van de slaapkamers daar. Want nu mijn creatieve kant toch overuren aan het maken is, heb ik besloten om de slaapkamer ook maar eventjes aan te pakken……

01-06-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Eigenlijk denk ik nu eens nooit: "goh, wat ben ik vandaag gelukkig!!! Laat ik vandaag eens op mijn blog schrijven  hoe goed alles gaat en hoe leuk en fijn alles is!!! Ik heb altijd wel iets om over te zagen, en het zaagt zo heerlijk weg op een blog........ Want natuurlijk was het laatste weekend in De Panne best leuk. Maar het had nog leuker kunnen zijn als mijn buurvrouw, goede schoenen had gehad in plaats van die hakjes met veterdunne bandjes waar ze amper 100 meter mee kon stappen. Ze haalde het net van het appartement tot aan het terras op de dijk. Het zou ook leuker geweest zijn, als ze niet had afgesproken met een heer die ze al een paar jaartjes kende, en, die bovendien gehuwd was (oh schande) en een avondje “los” mocht. En het zou nog leuker geweest zijn, als die heer niet een andere heer had meegenomen, want zo had men gedacht, zou ik mij die avond niet vervelen en niet alleen als schemerlamp moeten dienen. Het zou dan ook leuk geweest zijn, als die heer in kwestie niet had gedacht dat hij leuker was dan de deurknop en echt gevoel voor humor had gehad of , toch in ieder geval  af en toe iets zinnigs had gezegd. Toen ik het leuk genoeg voor de avond vond en naar het appartement wilde om te gaan slapen!  Stond de leuke man er op om mij naar “huis” te brengen, waarop de kennis van mijn buurvrouw ons al knipogend nog een leuke avond toewenste, en iets in het Vlaams brabbelde tegen zijn kameraad. Hoewel we de hele avond Frans hadden gesproken en ik het niet de moeite had gevonden om de twee heren wijzer te maken dan dat ze al waren, had ik nu even zin om hen in onvervalst Nederlands van repliek te dienen. Nadat ik de man had afgepoeierd, en hem - hoe gemeen van mij- het telefoonnummer van de plaatselijke Pizzabakker had gegeven, dat ik toevallig uit mijn hoofd ken, omdat het zo’n gemakkelijk nummer is. (Wat de man trouwens ook vond, en dat was dan meteen het eerste onderwerp waar wij het die avond over eens waren.)  ben ik mijn bed ingedoken en heb geslapen als een roos tot ik helaas veel te vroeg wakker werd door irritante geluiden uit de slaapkamer van mijn buurvrouw. Ik ben opgestaan en naar het strand gewandeld, waar het op dit vroege uur van de dag nog best frisjes was en ben doorgelopen richting” les contours de Dunkerque. In Bray-Dunes heb ik een heerlijk ontbijtje gegeten met verse croissants. En daarna op mijn gemak terug gewandeld naar de Panne. Toen we zondagavond naar huis reden, zei mijn buurvrouw: “het was een leuk weekend, dat moeten we nog eens doen” “Ja” antwoordde ik”Leuk”.

29-05-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Ik heb de heg gedaan,  rond mijn tuin staan twee heggen en een muur, één heg is een “normale” heg, een Buxus,  die ik deel met mijn buurman. Aan de andere kant staat een houtwal die vroeger om weilanden gezet werd, met vooral veel prikkels.  Ik heb allang geen koeien meer aan de andere kant van mijn heg, Vanochtend heb ik de Buxus geknipt. Indertijd  is deze heg nog het onderwerp van een heuse burenruzie geweest, Vanaf het eerste moment dat ik in mijn huis woonde zorgde deze haag voor spanningen tussen mij en mijn buurman, die de haag goed laag wilde terwijl  ik voor een paar centimetertjes hoger was, gewoon een kwestie van privacy. “Maar er was een reglement “ zei mijn buurman, en reglementen zijn er om gerespecteerd te worden, of om ze te overtreden. Het reglement in kwestie heb ik nooit terug gevonden in mijn papieren en ook dat van de gemeente was niet van toepassing. Na een hoop gezeur over en weer presteerde mijn buurman het, terwijl ik op mijn werk was, de heg te korten tot 1.40! We sprongen er zo overheen. Toen mijn buurman het volgende weekend, ’s avonds toen het donker was, in zijn tuin vuil aan het verbranden was, waaronder een verpakking van Polystyreen, dat bij verbranding vreselijk veel rook maakt, heb ik de flikken gebeld....... kwestie van reglement!!!

Zo’n elektrische hegschaar weegt nog al wat. Wat ben ik blij dat ik nooit gestopt ben met sporten, want ook voor dit werkje heb ik blijkbaar geen man nodig. Daarna heb ik de uitgebloeide Myosotis  weggehaald die aan de andere kant langs de houtwal  groeien …Er is trouwens  een legende aan deze bloemen verbonden: In de middeleeuwen waren er eens een ridder en zijn geliefde langs een rivier gaan wandelen. Bij het plukken van een bosje bloemen viel de ridder  door de zwaarte van zijn harnas in het water. Terwijl hij verdronk gooide hij het bosje bloemen naar zijn geliefde en riep ”vergeet mij niet”. Deze bloem is verbonden met romantiek en tragiek en werd vaak door vrouwen gedragen als teken van trouw en oneindige liefde.

Ik heb ze weggetrokken, allemaal . Onder de weggetrokken Myosotis  kwamen nieuwe plantjes tevoorschijn, waarvan ik was vergeten dat ik ze verleden jaar geplant had…. Symbolisch? 

UPDATE: Myosotis = muisoortje, in  het "Loewiesa jargon" blijft Myosotis gewoon een "vergeet-me-nietje". Dat past immers beter in de verhaallijn. nah!

28-05-2009 om 14:04 geschreven door Loewiesa

Ik laat los.

Ik ga verder.

Ik ben sterk.

Ik heb lef.

Kom maar op!

Zeg ik tegen de toekomst.

Ik laat los.

Dat zei ik, als in een Mantra, toen ik aan het schilderen begon, maar nu de verf op de muren  zit en de potten  leeg , heb ik het gevoel zelf ook leeg te zijn. Ik herken mijn woonkamer niet, ik wilde verandering, ik heb verandering. Maar of ik de goede stap heb gezet? Ik heb mijn twijfels……

Vroeger was hij lief voor mij.

Vroeger maakten wij plannen.

Vroeger…

Ik ben niet sterk.

Ik heb geen lef…..

27-05-2009 om 16:24 geschreven door Loewiesa

Het begon al goed, de dag van het vertrek. Nog net op tijd kwam ik er achter dat mijn gsm nog lag op te laden. Dus, kon ik weer  naar binnen  om mijn “contact met het thuisfront” op te halen. Door een te snelle en onhandige beweging vloog het ding ook nog eens  tegen de vlakte, gsm, batterij en dekseltje vlogen 3 verschillende kanten uit, “Shit” dacht ik, ook dat nog. Het was helemaal balen toen ik constateerde dat het ding de val blijkbaar niet had overleefd.  Ik heb trouwens de laatste tijd nog al ongelukjes gehad met mobiele telefoons, zo heb ik kortgeleden de gsm van mijn zoon, die nog in de zak van zijn jeans zat, per ongeluk mee gewassen in de wasmachine op 45°. Ik kwam er achter als de was in de droger zat en ik het ding hoorde tikken tegen de wand van de trommel. Maar Nokia’s schijnen goed wasbaar te zijn, De telefoon deed het nog perfect! Het schermpje zag er wel  een beetje vlekkerig uit, maar na dat ik hem een tijdje in het zonnetje had gelegd, zag je er niets meer van.  Even was ik bang dat mijn gsm de val niet had overleefd en dus  niet “Loewiesa Proof was! En dat mijn eerste gang in De Panne naar een gsm winkel zou zijn, want hoewel  ik vaak loop te roepen dat ik mobiele telefoons haat, en dat ze een inbreuk zijn op je privacy, omdat ze altijd bellen op vervelende momenten, en meestal voor onbelangrijke dingen, raakte ik zaterdag morgen toch lichtelijk in paniek, bij het idee, eventjes niet contacteerbaar te zijn. Terwijl mijn buurvrouw bezig was met de noodzakelijke transactie met de aannemer die het werk in haar appartement had uitgevoerd is het mij uiteindelijk toch gelukt om mijn gsm weer aan de praat te krijgen. Ondertussen liep het al tegen het middag uur en vonden wij dat het tijd geworden was voor een aperitief. En dus trokken wij naar een terras op de dijk voor een “Picon au Vin Blanc”……..

25-05-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

“Heb je zin om mee te gaan naar de kust?” vroeg mijn buurvrouw van een eindje verderop. Zij is al een paar jaartjes weduwe en heeft een appartementje in “La Panne”.  Ze moest er heen om wat werkjes die er de afgelopen week waren gedaan, te inspecteren. “ We vertrekken morgen vroeg en komen zondagavond weer thuis” “Lijkt me leuk” zei ik meteen enthousiast, terwijl ik  de deksel van de verpot dicht deed. “c’est beau” zei mijn buurvrouw ” tu te débrouille bien!”. Ik vertrek dus naar de zee, waar ik naar ik hoop, behalve een frisse neus  ook nog wat inspiratie op doe ………

23-05-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Deze morgen wakker geworden met een beetje een verfkater. Ik heb spierpijn aan mijn rechterarm en ook mijn nekspieren aan de rechterkant voelen enigszins vermoeid aan. Alles kraakt wanneer ik mijn hoofd eens laat rollen. Ook mijn lastige knie stribbelt vanmorgen eens extra tegen. Mijn woonkamer ligt overhoop, mijn tafel staat vol met de inhoud van mijn kast. Er komt nogal wat bij kijken als men beslist tot het schilderen van een  kamer. Het is niet zo zeer het schilderwerk dat lastig is, maar alles wat er aan voor af gaat, Het leeghalen van kasten, en het stof weghalen vertragen de boel behoorlijk. Behalve een hoop stof heb ik trouwens ook nog een paar boekjes teruggevonden, waarvan ik me al eens had afgevraagd waar die in hemelsnaam  naar toe waren en waar ik mijn dochters al had verdacht ze te hebben meegenomen Ook heb ik een stukje gebroken aardewerk gevonden waarvan ik me eveneens afvraag wat dat geweest kan zijn? Ik zie nu ook dat ik hier en daar een rétouche mag uitvoeren. Ik besluit dat ik, voor ik aan de rest van het schilder werk ga beginnen eerst op mijn gemak met een koffietje de mailtjes van de vorige dag ga bekijken. Ik had gezien dat er een aantal powerpointjes en filmpjes bij zaten waar ik gisteravond de puf niet meer voor had om ze te bekijken. Ik zit nog geen 10 minuten aan de computer of hij slaat uit. Wanneer ik terug wil opstarten krijg ik een zwart scherm, met de volgende raadselachtige tekst: NTLDR ontbreekt, druk Ctrl  Alt en Delete ! Zo gezegd zo gedaan, er gebeurt niks. Weer dezelfde tekst, ik herhaal dezelfde handeling en ik kom nu op een blauw scherm terecht, De bios weet ik, ik raak in paniek en de "Woman Power" van de laatste dagen dreigt mij in de steek te laten. Ik heb het mijn lief die mijn lief niet meer is, al vele keren zien doen. Ik besluit Cool te blijven  en ga met de pijltjes van het toetsenbord op en neer om te zien wat er allemaal staat. Ik probeer het een en ander uit, zonder veel resultaat. Met meer geluk dan wijsheid herken ik dan iets waar ik toch al eerder van gehoord hebt,  de Master en Slave, die trouwens niks met SM te maken hebben , maar alles met de harde schijf waar Windows op staat, (ik heb het ook maar van horen zeggen) Op goed geluk verander ik de positie van de Master en Windows start op! -----YES!!!!!!-------Vandaag niet geschilderd, het gras gemaaid en buiten gezeten met een boek.  Morgen is er weer een dag!

20-05-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Ik heb met de testers van de twee kleuren die ik op het oog had. Hier en daar een streep gezet zodat ik eens kan zien hoe het staat. Bij het openmaken van het potje Chataîgne Printanière, doet deze kleur mij ietwat denken aan de ene of andere saus,  groene Kerrie  misschien? Of  Piccalilly? Of misschien wel een melange van de twee. “Snot” weet  mijn zoon die een en ander met argus ogen gade slaat, groen snot! Snot of saus? Het staat in ieder geval niet mis, vind ik, wanneer ik  hier en daar een streep zet.  Aan de witgrijze “Toile à Voile” voor de andere muren twijfel ik  eerst een beetje. Op het moment dat ik van deze kleur een paar strepen op de muur heb gezet schijnt de zon op de muur en doet de kleur  zijn naam in ieder geval eer aan en is een beetje te vergelijken  met witte was met een grauwsluier. En waar bijna iedere  huisvrouw d.m.v. een zakje blauw of  door een ander en beter wasmiddel dat nog witter dan wit wast, een oplossing zou zoeken.  De overgang van het warmere zonnige geel naar de veel koelere  lichte zinkkleur van “Toile à Voile” is enorm.  Maar, zo peins ik, het staat wel mooi naast de afgeschuurde houten kast.  ‘s avonds als de zon van de muur weg is ziet het er een stuk beter uit.  En ook ’s morgens  bij het ochtend  licht bevalt de kleur  me eigenlijk wel. Wanneer ik de gordijnen en de kussentjes op de bank heb weggehaald is het duidelijk, deze kleur schreeuwt om fellere kleuren , ach, per slot van rekening,  nu ik toch bezig ben met veranderen………

Vandaag was het zover: nadat mijn zoon voor hij naar school vertrok, de kast van de muur had getrokken ben ik  aan het schilderen geslagen.  Terwijl ik bezig was zag ik de boel zienderogen opknappen en elke streek gaf me voldoening.  Op dit moment ben ik zo moe als een hond , kan geen paf meer zeggen en ook de aerobiclessen deze avond laat ik vanavond voor wat het is. Tevreden kijk ik om mij heen, ik wilde verandering, en die heb ik gekregen! Morgen begin ik met het zit gedeelte van de woonkamer.

19-05-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Het begint al goed, ik droom er al van: LADDERS! En ik ben er zelfs wakker van geworden, veel te vroeg voor een zondag morgen. Omdat ik het een beetje vreemde droom vond, heb ik het eens opgezocht in het “dromenboek” dat ik ooit kocht in een zweverige periode. en joepie!  Het blijkt iets positief te zijn. Dromen van “opgaande ladders zonder leuningen” betekent “succes en vooruitgang!” Tevens zou het een verbinding zijn tussen het “bewuste en het onbewuste”. Gesteund door deze informatie  en bewust van het onbewuste waar ik mij  al langer van bewust was , maar tot nu toe niet heb willen zien, klim ik, overtuigd van een goede afloop op mijn ”ladder van succes” en ga al knarsen tandend verder met het schuren van de gerepareerde plekjes in mijn plafond.

18-05-2009 om 15:14 geschreven door Loewiesa

Mocht je me vergeten
wil ik dat
je één ding weet:

Als ik kijk naar de kristalmaan,
de rode tak van trage herfst
bij mijn raam,
als ik, bij het vuur gezeten,
de ongrijpbare as neem
of rimpelig lijf van brandhout,
weet je,
dat alles mij tot jou voert,
alsof alles wat bestaat,
geuren, licht, metalen,
scheepjes zijn die varen
naar jouw eilanden
die me verwachten.

Welnu dan,
als beetje bij beetje
jouw liefde voor mij minder wordt,
zal beetje bij beetje
mijn liefde voor jou minder worden.

Als je me plotseling vergeet,
zoek me niet,
want ik zal je reeds vergeten zijn.

Als je de wind van vlaggen
die door mijn leven waait
waanzinnig en lang vindt,
en je besluit
me aan de oever te laten
van het hart waarin ik wortel
bedenk
dat op die dag, op dat uur,
ik mijn armen op zal heffen,
dat mijn wortels naar buiten komen
om andere grond te zoeken.

Maar als je dag na dag,
uur na uur, voelt
- onverzoenlijk lief -
dat je voor mij bestemd bent,
als, dag na dag, een bloem
aan je lippen ontstijgt
om mij te zoeken,
ach dan, allerliefste,
komt dat vuur weer in mij op,
in mij blust niets
of wordt vergeten,
mijn liefde voedt zich
aan jouw liefde:

zolang je leeft
zal mijn liefde
in jouw armen zijn
zonder mijn armen
te verlaten.

Pablo Neruda

17-05-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Gezeten aan de ontbijttafel  in het ochtendzonnetje, dat inmiddels alweer verdwenen is, naast een vaas met ietwat hangende tulpen en narcissen (overblijfsels  van een Moederdag boeket)  die overigens nog heerlijk ruiken, heb ik voor het eerst het resultaat van mijn "plafonnage" werkzaamheden kunnen aanschouwen. Nu weet ik het weer, waarom professionelen altijd spotten gebruiken bij dit soort werkjes. Het gebruiken van zo’n spot geeft immers hetzelfde resultaat als de spiegel in het pashokje bij C & A wanneer je ’s winters zomerkleren gaat passen: "Dodelijk". De scheurtjes zijn allemaal weg maar natuurlijk is er nu een kleurverschil, en hier en daar moet er geschuurd worden.  Mijn buurvrouw van een eindje verder is aan komen lopen met een foldertje, “heb je dat al gezien?" vraagt ze “Pour vous libérer des corvées contactez nous: “ staat er op en dan een paar telefoonnummers van de een of andere klusjesdienst in de streek. Ze vragen maar 4.96 € per uur plus btw wat echt niet te duur is. “Ja wie weet wat je binnenhaalt” zeg ik, ietwat wantrouwend geworden, na een  slechte en dure ervaring met een loodgieter een paar jaar geleden.” En het is trouwens echt het wegwerken van die paar dingetjes dat het lastigste is. Het schilderwerk zelf is een fluitje van een cent! En nog leuk om te doen ook. En stel dat zo’n "mannetje" het nu eens niet goed doet? Dan moet ik daar nog voor betalen ook? Dan doe ik het liever zelf niet goed”  redeneer ik, eigenwijs als ik ben. “tu as peut être raison” zegt mijn buurvrouw. Natuurlijk heb ik gelijk!

16-05-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Vanochtend, voor het vertrek naar de taalclub, waar ik meewerk als “questspeaker”, om met Franstaligen die hun best doen om Nederlands te leren. (Ze bestaan echt wel) te converseren, ben ik eerst afgedaald in mijn kelder, om het materiaal dat nodig is voor mijn schilderwerken te inspecteren: bakjes, kwasten, rollers, verfkrabbers, een  plamuurmes,  een truweel, white spirit, tubes met vulmiddel, een rest gips, schuurpapier. En….. !!! Een dikke zwarte spin die tussen de potten met restjes verf uit kwam kruipen  toen hij mij zag afkomen. “Groot gelijk, smeer jij hem ook maar” dacht ik, toen ik het vieze beest  bang zag weglopen. Toch maar even langs de plaatselijke doe–het-zelf-winkel om mij te laten informeren over het te gebruiken product voor het plafond, aangezien het maar om  kleine scheurtjes  gaat.  En tevens nog eens rondkijken voor een geschikt kleurtje voor mijn muren. Nu heb ik al verschillende brochures en websites bekeken, om ideetjes op te doen en ondertussen zie ik door de bomen het bos niet meer. Zo ben ik op een website terecht gekomen, waar ik kon kiezen tussen “Edelweis, Ambrosa en Papaver, Jasione, Boterbloem, en Oleander” en  wat te denken van “gipskruid, cyclaam of sneeuwklokjes”?  Ik twijfel tussen “Châtaigne Printanière”  op twee muren en op de  muur met de nissen “Toile à Voile” of wordt het  misschien gewoon  “ Nieuw Geel?”…… ………activerend, inventief, vitaal, wispelturig, morgen, stralend, vrolijk, dartel…….. het Nieuwe Geel, dat uiteindelijk gewoon groen blijkt te zijn……mist, hemels, ruimdenkend, diepzinnig,verstild, droom, oneindig………

15-05-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Een tijdje geleden, tijdens een van de “reisjes door mijn kamer” (archief mrt.) had ik het al opgemerkt. Mijn plafond is aan een opknapbeurt toe, en ook de muren kunnen wel weer eens een verfje gebruiken. Bovendien heb ik  behoefte aan verandering, alles eventjes anders. Een frisse wind door het huis, en  vooral door mijn hoofd! Het plan om mijn muren die momenteel geel geschilderd zijn eens een ander kleurtje te geven speelt trouwens al maanden door mijn hoofd, Maar er was altijd wel iets. Ieder weekend hadden we wel iets te doen waardoor het schilderen steeds werd het uitgesteld. En soms ook gewoon geen zin. Nu de volgende weekenden waarschijnlijk erg leeg, lang en eenzaam zullen zijn. Heb ik besloten dat ik er aan ga beginnen. Mijn zoon staat trouwens ook op mijn planning  ingedeeld.  Al weet hij op dit moment nog niet wat hem boven zijn hoofd hangt. Ik heb trouwens grote moeite om hem geen verwijten naar zijn hoofd te slingeren, omdat niet alles zijn schuld is maar mijn ex lief ook verantwoordelijk is voor het resultaat van hun hanengedrag, en ik had waarschijnlijk ook al jaren geleden zelf moeten ingrijpen. Maar het zij zo! Hoewel een man in huis altijd handig is (zodat je niet altijd zelf je vuilzak moet buiten zetten of zo. En nu dus bij het verslepen van de meubels) sta ik zelf mijn “vrouwtje” wat betreft allerlei klusjes.  Maar ik zit al met een lastige knie en heb geen zin dat het ook nog eens in mijn rug schiet. Bovendien, bij het repareren van mijn plafonnetje en het schilderen er van, voorzie ik zeker enkele dagen pijn in mijn nek, maar aangezien ik momenteel toch al ontstekingremmers neem voor mijn knie dacht ik zo, dat is dan een beetje zoals, twee halen, één betalen!  Misschien een rare manier van denken? Maar ik ben nu eenmaal niet helemaal normaal. Gelukkig ben ik erg goed in het verdelen van werk dus het zal wel lukken allemaal.

14-05-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa

Chondropathie schijnt het dus te zijn. Kraakbeen. En daar is dus iets mee mis.  Maar er is niks aan te doen. Kraakbeen zou zich zeer traag herstellen en ik mag gewoon doorgaan met bewegen, misschien wat extra  stretch oefeningetjes en bij pijn eventueel een pijnstiller e/o een anti ontstekingsmiddel. Met die woorden werd ik de spreekkamer weer uitgewuifd. Gisteravond mijn lichaam weer flink afgebeuld  tijdens de aerobicles. Mijn gemartelde spieren laten nog steeds duidelijk weten dat ze geen prijs stellen op zulke extreme belasting. Maar tijdens dat  ander half uur in de sportzaal krijg ik tenminste de gelegenheid om mijn teveel aan energie te verwerken en mijn verstand op nul te zetten. “Waarom deden wij dit ook weer?” Vroeg ik mijn vriendin Chantal hijgend tijdens "het pompen". Zij zou het toch beter moeten weten, want ze is al een paar jaartjes ouder en dus verstandiger!!! “Om in beweging te blijven, om fit te blijven!”  Hijgt zij nog harder dan ik. Vanochtend als ik opstond leek ik op een redelijk fitte 100 jarige.

13-05-2009 om 00:00 geschreven door Loewiesa