Voor degene die regelmatig mee leest over mijn "Paradijsje" lijkt het mij wel leuk als ik even laat weten wie ik ben.
Mijn naam is Johanne. Ik woon in Nederland, samen met mijn hondje Yke (een border terrier) en mijn rode kater, Gerritje genaamd. Ik ben 59 jaar en één van mijn hobby's is het zien en genieten van alles wat groeit en bloeit.
Al een paar jaar hou ik op de computer een dagboek bij over mijn tuinbelevenissen.Dat doe ik in Word, dus niemand kan meelezen. Ik vind het erg leuk om te doen, ook heel leuk om er foto's bij te 'plakken' die gemaakt zijn van de bloemen en de planten uit mijn tuintje. Wat ik ook fijn vind is dat ik in het rustige winterseizoen alles nog eens op m'n gemak kan nalezen, maar ook weer opnieuw genieten en plannen kan maken voor het volgende voorjaar en de zomer.
Ik ben nu met deze weblog begonnen omdat je op deze manier met mensen, die ook deze passie hebben voor bloemen en planten, wat ideetjes kunt uit wisselen, het plezier kunt delen en samen kunt genieten van alles wat de natuur ons te bieden heeft.
Daarom hoop ik voor degene, die regelmatig een "wandeling" komt maken in mijn tuin, dat zij met net zo veel plezier dit alles zullen lezen en mee genieten, als ik al jaren doe met mijn eerdere tuindagboeken.
Wie op- of aanmerkingen heeft of vragen, ik hoop het van jullie te horen. Mijn e-mailadres staat in de kolom hieronder en in de rechterkolom.
Hartelijke groet, Johanne
E-mail aan Johanne.
Als je een e-mail naar mij wilt sturen,
klik op onderstaande knop.Je krijgt
altijd antwoord.
Hartelijk dank!
Johanne
Nadat ik een groot deel van de zomer van 2003 de vijver dagelijks moest bijvullen, omdat er een lek in zat, heb ik besloten om de vijver weg te doen. Ik vond het heel erg jammer, maar het kon niet anders. In het stukje van zaterdag 27 mei 2006 heb ik ook nog iets geschreven over de vijver. Mijn kinderen, die toen nog maar 12 en 14 jaar waren, hebben alles zelf gedaan. Een tekening gemaakt hoe het moest worden. Ook het gat voor de vijver zelf helemaal uitgegraven. Van een deel van die aarde hebben zij een verhoging gemaakt en dat beplant. Daar na het gat voor de vijver bekleed met oude kleden en doeken en toen het vijverfolie erin gelegd. Toen kon het leuke werk beginnen. Van een vriendin kreeg ik o.a. een stek van haar witte waterlelie die jaren heeft gebloeid met schitterende bloemen. Ieder jaar kwamen er meer waterlelies bij. De vijver heeft ruim 16 jaar goede diensten bewezen en we zijn er al die tijd heel blij mee geweest.We hebben er intens van genoten. Toen ik de beslissing had genomen dat het echt niet meer kon met de vijver heb ik mij maar verzoend met het idee om nu een andere "droom" te verwezenlijken op die plaats (een zonnig gedeelte van de tuin) Een "Paradijsje" te maken waarin plaats zou zijn voor heel veel bloeiende planten en ruimte om bloemen te zaaien. Met veel hulp en na veel 'rommel' is het gelukt.
Hieronder een klein overzicht met wat foto's hoe dit tot stand kwam.
De foto's die hieronder staan zijn van verschillende jaren.
Mijn tuintje is mijn "passie".
Heel eenvoudig, maar wat is het fijn om daarvan te kunnen genieten. Wie wil kan even komen kijken en meegenieten.
Hartelijk welkom!
27-06-2006
Zicht op de tuin door hordeur
Dinsdag 27 juni Deze foto heb ik gemaakt door de hordeur heen. Het is natuurlijk vaag, maar ik wilde laten zien hoe ik vanaf mijn plekje bij de woonkamerdeur zicht op de tuin heb. Ik heb de hordeur altijd dicht, niet alleen tegen vliegen, maar zo kan mijn kat Gerritje niet naar buiten. Op deze plaats staat aan de ene kant mijn computer en ik hoef mijn stoel met wielen maar te draaien en dan zit ik aan de eettafel. Dat zijn de beide plekjes waar ik de meeste tijd doorbreng en vanaf die plaats kijk ik zo op mijn tuintje. Ik vind het zelf een heerlijke plek, vooral omdat ik zo precies naast de deur en het raam zit. Zo kan ik zelfs de vogeltjes op de grond bezig zien met spelen of s-winters met voer zoeken. Maar goed dat mijn kat zijn plekje ook achter het raam heeft.
Maandag 26 juni Ik zag gisteren nog meer knoppen. De Passieplant die ik in april of eind maart helemaal kaal heb gesnoeid (er stond alleen nog een heel flinke stok met wat zijtakken) heeft de eerste knoppen. Ik telde de eerste vier en zag daarna dat er aan de andere kant ook een stuk of vijf knoppen zitten. Verder nog een stel kleintjes. Ik vind het geweldig. Deze Passieplant staat al jaren in "mijn" heerlijke hoekje bij de voordeur waar ik zo graag zit. En als de Passiebloemen bloeien en de Rozen bloeien ook nog is het een nog fijner plekje om even een kop koffie of thee te drinken. Wat ik ook zag is dat de Trompetplant, die zo vreselijk groot wordt, aan de buitenkant van de tuin een heel stel knoppen heeft. Jullie zullen begrijpen dat ik de knoppen liever aan de kant heb zitten van mijn voortuin. Maar het is een plant die veel zon nodig heeft en in de carport zelf is dat natuurlijk een stuk minder. Wat ben ik blij dat ik deze plant destijds heb laten staan. Het heeft jaren geduurd voordat er eindelijk een bloem aan kwam. Maar mijn geduld wordt dus toch beloond. Hij schijnt rijkelijk te kunnen bloeien, we wachten het af, van mij mag hij!
Maandag 26 juni Mijn Stokroos bloeit. Ik moet in mijn dagboek van vorig jaar eens nakijken op welke datum toen de eerste Stokroos ging bloeien, voor mijn gevoel veel later. Het leuke vind ik (buiten dat ik gek ben op Stokrozen) dat het een heel andere kleur is dan vorig jaar. Ik heb de plant laten staan na de bloei, dat doe ik met Vingerhoedskruid ook altijd. Ik snijd of knip na de bloei en het drogen van de zaadknoppen de bloemstengel eruit en laat de bladrozet staan. Volgens mij heb ik dat hier al ergens geschreven. Met een beetje geluk bloeit hij het jaar daarop weer. En dat geluk kwam dus op mijn pad, want uit alle bladrozetten van de Stokrozen van vorig jaar zijn weer bloemstengels gekomen met heel dikke knoppen. Nu weet ik weer dat ik dit heb geschreven om te melden dat de bloemen eraan kwamen. Nu blijkt één van de Stokrozen die in de achtertuin staat een heel mooie kleur roze te zijn. Ik vind het een heel aparte, niet te lichte kleur roze. Een beetje oud-roze met wel een heel klein beetje lichterroze erin. En vorig jaar was hij heel donkerrood. Dat toch zoiets kan. Ik ken het van de Akeleien maar van de Stokroos wist ik dit niet. De Stokroos aan de voorkant voor het keukenraam is wel donkerrood terug gekomen. Ik wilde heel graag ook een lichte Stokroos hebben, want vorig jaar waren ze allemaal heel donker. Ik heb er niets voor moeten doen, ik word op mijn wenken bediend. Een extra cadeautje! Dankjewel 'moeder' natuur.
Maandag 26 juni Op deze foto staat de rest van de nieuwe planten. Het Mexicaanse Madeliefje. Een Duizendblad (Achillea Millefolium). Volgens mensen die ik ook op de tuinenmarkt sprak was die plant niet winterhard, maar volgens de verkoper wel en volgens Google ook. De winter zal het uitwijzen wie gelijk heeft. En dan nog de Chaenorhinum Origanifolium. Het is een laag plantje wat heel compact is en het heel goed doet in de zon. Het schijnt in Frankrijk ook tussen voegen van muren te groeien, dus ga ik er in ieder geval een stukje vanaf halen omdat te proberen op mijn lage muurtje. Ik heb zojuist op internet nog wat informatie gevonden over de; Chaenorhinum Origanifolium Bijzondere vondsten in de regio Amsterdam 2003-2004 Chaenorhinum origanifolium - Marjoleinbekje 119-486 TD Amsterdam-Kinkerbuurt (in vorige nieuwsbrief is abusievelijk 119-488 vermeld) 120-485 RB Amsterdam-De Pijp. Een viertal planten op en tegen gevelmuur in Balthasar Floriszstraat. Marjoleinbekje is een prachtige, voor Nederland nieuwe muurplant, afkomstig uit het Middellandse-Zeegebied. De soort staat bij voorkeur boven op muren, liefst op verweerde plaatsen met kalkrijk cement. In ons land vestigde Marjoleinbekje zich voor het eerst in 1990 op een vervallen muurtje in Middenmeer in de Wieringermeer. Inmiddels zijn er ontdekkingen in het hele land, maar vooral in de Randstad. Uit: http://www.frontlinie.nl/floron/vondst03.htm
Ik vind het erg interessant om dit soort informatie te lezen. Marjoleinbekje is dus de Nederlandse naam. Zou het er mee te maken hebben dat zo'n plantje uit het Middelandse Zeegebied hier nu ook gaat groeien omdat het in onze landen steeds warmer wordt? Het zou me niet verbazen.
Maandag 26 juni Ik heb de planten die ik zaterdag in de tuinenmarkt heb gekocht in twee delen op de foto gezet. Ik heb nog niets in de tuin gezet. Er was zoveel regen, hagel en harde wind voorspeld dat ik liever wilde wachten. Ze hebben het weekend onder de tuintafel gestaan en gaan vanaf morgen naar een eigen plekje. Op deze foto kun je de lichtgele vaste Papaver zien, het Viooltje (die nog een mooie naam had, maar die ben ik vergeten). De witte Astrantia (Zeeuws knoopje) en de Calamintha Nepeta die wat later in het seizoen bloeit en heel lekker kruidig ruikt. Volgens de kweker heet die plant Calmintha Nepeta (dus Calmintha zonder een A ertussen. Maar volgens Google kan het beide en zijn het blijkbaar twee soorten planten. Ik zal het nog eens gaan opzoeken en hoop dat ik er nog achter kom. Wie van de lezers het weet mag het aan mij doorgeven.
Zondag 25 juni Ik had jullie al 'gewaarschuwd' dat ik zoveel had te 'vertellen' over deze dag dat ik mijn 'verhaal' wel in twee delen moest schrijven. Dit gaat in feite niet over mijn eigen tuintje, maar het heeft er indirect wel mee te maken. Als ik niet zo gek was met bloemen en planten en met de natuur in het algemeen, was ik waarschijnlijk niet naar deze tuinenmarkt gegaan. Niet alleen om wat andere planten te kopen maar niet te vergeten om ook heel veel te bekijken, te genieten en ideetjes op te doen voor mijn eigen tuin.
De volgorde van deze twee 'verslagjes' klopt niet helemaal, want toen ik voor de 2e keer bij de kraam van kwekerij de Beeksterhof kwam was ik voorheen al in de Kasteeltuin geweest. Jaren geleden ben ik daar ook geweest, w.s een van de eerste tuinenmarkten in Hernen. Maar van deze mooie kasteeltuin kon ik me niets meer herinneren. De dame die in het kasteel woont kwam even met me praten en zij vertelde dat zij het is die de kasteeltuin bijhoudt. Ik weet niet of zij hem ook zelf heeft aangelegd, in ieder geval is het wel een compliment waard als je zo'n grote tuin met zoveel verschillende soorten bloemen, zo prachtig bijhoudt. Je kon zien dat de tuin met liefde werd bij gehouden. Er staat een rijkdom aan planten ( waaronder heel veel bloeiende). Ik zag o.a. Rozen, Clematis, Ridderspoor, Margrieten, Digitalis (vingerhoedskruid). Hosta's en tussendoor verschillende soorten Papavers. Ik heb lang niet alles kunnen onthouden, er zullen ongetwijfeld veel meer soorten hebben gestaan. Maar ik ben daar geen aantekeningen gaan maken. Ik heb alles heel goed bekeken, een paar foto's genomen en verder genoten!!! En dit moois is allemaal omgeven door een schitterende, heel oude muur. Volgens mij zal het 'Paradijs' er zo uit zien. Mijn 'paradijsje' heeft nog heel wat nodig voordat het zo prachtig is. Maar dat is mijn streven ook niet, ik ben met minder ook tevreden.
Zondag 25 juni Gisterochtend was ik al vroeg op weg naar Hernen, een dorp niet ver vanaf mijn woonplaats. Ik wist dat daar een tuinenmarkt was die dag met veel kwekers, o.a. kwekers die gespecialiseerd zijn in aparte planten. Het weer was prachtig, ik verheugde me erop. Bij aankomst stonden er veel kwekers met hun planten en bloemen in de oprijlaan van het kasteel. Een mooie binnenkomst. Op het terrein van het kasteel vond de tuinenmarkt plaats. Ook mocht je de tuin van het kasteel bezoeken en de tuin van een prachtige woonboerderij die is aangelegd in een landelijke stijl. Daarover straks meer, want mezelf kennende, lang van stof dus ook lang van tekst, worden dit wel twee berichtjes i.p.v. een over deze tuinenmarkt. De eerste kwekerij waar ik langs kwam (Kwekerij de Beeksterhof uit Balkbrug)had opvallend prachtige planten staan. Een heel grote sortering waarvan alles er schitterend uit zag. Er zat werkelijk geen uitgebloeid bloemetje aan. Er stonden veel meer mensen te kijken en te kopen en ik hoorde ook van meerdere mensen dat ook zij vonden dat alles er zo mooi bij stond. Ik vroeg aan de jonge vrouw die achter de kraam stond of zij met me mee wilde zoeken naar een paar planten voor mijn tuintje. Ik zocht: winterharde planten, die lang bloeien, sterk zijn, niet veel speciale eisen stellen aan grond enz. en liefst waar ik af en toe een bloempje van kan plukken. Wat een eisen, maar goed dat ik in het dagelijks leven niet zoveel eisen stel!!! Maar zij vond het heel gewoon en zocht me me mee, gaf op alle vragen duidelijk en goed antwoord en zo kwam ik snel tot een paar planten die ik wilde kopen: 1 Calamintha Nepeta, 1 Mexicaanse Madeliefje en een Chaenorhinum Origanifolium. Ik zag ook een winterharde Papaver staan, heel lichtgeel met bijna doorschijnende bloemblaadjes. Die heb ik even weg laten zetten. Na een paar uur kwam ik weer terug, met nog twee planten, een Duizendblad en een witte Astrantia (Zeeuws knoopje). Genoten én met een heel goed gevoel van wat ik allemaal had gezien én een portemonnee die bijna leeg was. Die Papaver kon er nog wel af en ik zag ook nog potten met viooltjes die ieder jaar terugkomen. Ook zo'n mooie kleur, heel zacht lila/paarsachtig. Ik heb toch gekozen voor het viooltje, omdat paars/lila beter past bij wat er al staat in de tuin. Maar Jessica, (dat was haar naam) pakte toch alles bij elkaar in. Ik protesteerde een paar keer, (want dat was mijn bedoeling niet)!!! Na nog een poosje protesteren heb ik het uiteindelijk maar zo gelaten en toen was het zo dat Jessica de planten inpakte en ik mijn portemonnee leeg haalde. Wat is het lief dat iemand die toch de kost moet verdienen met planten verkopen, mij zo spontaan korting geeft. Ik kwam iets meer dan een euro tekort, maar zij deed er niet moeilijk over. Alles bij elkaar ging ik dus met mijn scootmobiel vol planten verder. Nog niet naar huis, want ik wilde de tuin van die mooie boerderij nog bekijken. Dat schrijf ik in het volgende stukje.
(als iemand zich op deze foto herkend en niet op deze weblog wilt, stuurt u mij dan een e-mail a.u.b.)
Vrijdag 23 juni Gisteravond de eerste Hortensiaknop op de foto gezet. Het valt me op dat juist de Hortensia die niet vast in de grond staat als eerste een open bloemknop heeft. Waarschijnlijk komt dat omdat deze Hortensia meer in de zon staat dan de andere die vast in de tuin staan. Deze Hortensia (de naam weet ik niet) staat in de oude melkkoker van mijn moeder. Die melkkoker is zo vaak gebruikt, dat kan ik me nog goed herinneren. En nu dus het stekje voor deze Hortensia. Wat ik me niet meer kon herinneren is dat ik deze Hortensia had. Maar nu ik er over na heb gedacht weet ik weer dat ik hem vorig jaar heb gekocht in datzelfde tuincentrum die de planten vaak voor de helft van de prijs verkoopt. Hij heeft de hele winter in de melkkoker gestaan, maar is er gelukkig niet slechter door geworden. Hij staat er heel erg mooi bij. Wie de naam weet van deze Hortensia zou mij een plezier doen om mij dit te laten weten. Dat zou ik heel erg fijn vinden.
Vrijdag 23 juni Ik laat deze roos (Renaissance Clair) nog maar eens zien. Het is in het begin een zalm(abrikoos)kleurige knop. Ik vind hem dan heel erg mooi. Maar langzamerhand verkleurd hij naar roze. Ook al vind ik dat abrikooskleurig heel mooi, als roze roos is hij ook prachtig. En wat zo fijn is van deze roos, hij bloeit behoorlijk lang. Veel langer dan de Winchester Cathedral en de Gertrude Jekyll. Ik heb er al heel wat keren eentje geplukt en in een klein vaasje gezet bij het portret van mijn moeder. Ik zet dan een blad van de klimop erbij en dan heb je iets heel moois. Wat ik extra leuk vind van deze roos is dat Gerda van de weblog "tuinfreak" ook een roos heeft die verkleurd van abrikoos -oranje-zalm? naar roze. Zij weet de naam niet van haar roos, wie weet is het dezelfde en dat zou natuurlijk heel leuk zijn. Wie het weet mag het zeggen!
Donderdag 22 juni Ik ben vanavond aan de voorkant begonnen met foto's te maken omdat het daar door de carport altijd iets eerder donker is. Voor het eerst met het statief. Ik vind het wel wennen met zo'n statief werken. Als ik hem goed had ingesteld, alle 3 de poten even lang, dan zakte er weer eentje weg. Mijn zoon had er ook bij gezegd dat het geen geweldig statief was. Ik ga het morgen overdag nog maar eens proberen. Ik heb het trapkrukje van mijn moeder op de foto gezet. Ik vind het zo'n leuk idee dat dit trapkrukje, wat zo heel erg lang bij mijn moeder in de keuken heeft gestaan, nu in ere is hersteld als 'bloemtafeltje'.Wat hebben we allemaal veel op dit krukje gezeten en maar 'kletsen'. Dit trapkrukje heeft heel wat verhalen gehoord, gelukkig kan hij/zij het allemaal niet verder vertellen.
Ik heb de blauwe Lobelia's, na enig aarzelen, toch maar in dat oude oranje afwasteiltje gezet. Ik heb nooit geweten dat bij de kleur oranje, die vrolijke blauwe bloempjes zo leuk staan. En nu vind ik de combinatie met het knalblauw van de klompjes en met het blauw van de schuurdeur een heel leuk geheel. Rechts van de schuurdeur, waar de Clematis tegen het muurtje staat, heb ik op de grond nog een randje blauwe Lobelia's gezet. Ik geniet er echt van.
Donderdag 22 juni Zoals ik al eerder heb geschreven vind ik het leuk om op verschillende plaatsen in de tuin, of zoals hier in de carport, allerlei oude spulletjes neer te zetten. Deze oude spulletjes staan bovenop het kastje dat laatst "antiekwit" is geverfd. Ik wissel nogal eens af met verschillende spulletjes en nu staat er bij deze terracottapot met Lobelia's een oud koperen haardketeltje en een oud gietertje van hetzelfde materiaal. Ik heb er een paar jaar geleden een bakblik bij gelegd en wat koekvormpjes die een beetje gingen roesten. Het was te vies om te gebruiken. Nu is roest helemaal 'modern' en er is niet veel voor nodig om het zo roestig te krijgen als je het een tijdje buiten hebt liggen. Zo doet het toch nog dienst en het staat wel leuk (als je daar van houdt!!!) Ik heb er ook de oude zoutpot van mijn moeder bij staan en nog een heel klein delftsblauw mosterdpotje. Daar heb ik ook nog 2 grote potten van. In al die delftsblauwe potten hebben in het voorjaar blauwe druifjes in gestaan. Ook dat was een leuk gezicht. Maar hoe leuk ook, ik ben blij dat we nu in de zomer zitten, alles op zijn tijd.
Woensdag 21 juni Vandaag alweer de langste dag. Voor mijn gevoel hebben we nog helemaal niet zoveel lange, warme avonden gehad en nu gaat het licht alweer op zijn retour. Maar al wordt het langzamerhand iets eerder donker, mooie dagen en avonden kunnen er nog genoeg komen. Het is uiteindelijk pas juni. Officieel moet de zomer nog beginnen. Hierbij nog een foto die door mijn dochter is gemaakt. De Digitalissen staan er niet zo goed bij als de vorige jaren, maar dat is aan deze foto niet te zien.
Dinsdag 20 juni Deze Tradescantiaplant (eendagsbloem) heb ik twee jaar geleden gekregen van vrienden. Het leuke was dat ik deze plant in verschillende tuinen had zien bloeien en hem graag wilde hebben. Maar ik wist toen geen naam. Toen die vriendin in het voorjaar van 2005 met een doos stekken kwam zaten er twee van zulke planten bij. Via het prikbord van tuin.startpagina.nl http://www.prikpagina.nl/ ben ik achter de naam gekomen doordat iemand zo enthousiast over deze plant schreef. En vandaag zocht ik nog even op de naam Tradescantia en zag ik ook de naam Vaderplant staan. En dus Eendagsbloem, de bloemen bloeien inderdaad maar één dag. Ook dit is weer zo'n heel ouderwetse plant. Heel sterk en zo langbloeiend dat je (als je van cottageplanten houdt) hem niet kunt missen in je tuin. En als ik schrijf langbloeiend, dan is het bij deze plant echt langbloeiend, hij bloeit van juni tot en met oktober. Ook kun je het blad van deze plant heel goed kunt gebruiken in bloemstukjes of gewoon in een boeketje bloemen die je hebt geplukt in je tuin. Een plant dus die het dubbel en dwars waard is om in je tuin te zetten.
Maandag 19 juni De Stokrozen staan dik in knop. Dat belooft voor 'straks', maanden lang, een zee aan bloemen. ik vind ze zo mooi. Jaren probeerde ik al Stokrozen in de tuin te zetten, maar iedere keer was er iets waardoor het niet door ging. Vaak ook (door omstandigheden) te laat met zaaien. Maar als je ze eenmaal hebt in je tuin, dan kun je jaren blijven genieten. De meeste Stokrozen die er nu staan hebben vorig jaar ook al gebloeid. Aan het eind van het seizoen heb ik de bloemstengel eruit geknipt en de rozet bleef staan. Die hebben de winter overleefd (wat ook mijn bedoeling was) en staan nu al flink in de knop. Er staan ook een paar nieuwe en ik ben zo benieuwd naar de kleur. Vorig jaar waren de meeste heel donkerrood. Heel mooi, maar het zou leuk zijn om ook een paar lichtere kleuren te hebben. ik wacht het maar af. Als ze weer net zo lang bloeien als vorig jaar dan kan ik (en de buren ook) er dit jaar weer lang van genieten. Ze hebben gebloeid tot de winter in viel. Ik zal goed zaad bewaren voor degene die ze ook graag in de tuin willen.
Maandag 19 juni De Duizendschoon die nu op verschillende plaatsen in de tuin bloeit, heb ik in verschillende kleuren. Er zijn een paar lichte gemengde kleuren, maar deze is donderroze en die vind ik ook erg mooi. Het zijn er nog te weinig om ze te plukken, eigenlijk zou ik dat het liefste doen.
Maandag 19 juni De gele Coreopsisplanten die ik wilde verplaatsen laat ik nu waarschijnlijk wel staan. Nu er meer bloemen met geel in de border tevoorschijn komen, o.a. de witte Margrieten met hun bekende gele hartje, komen de Coreopsisbloemen veel beter tot zijn recht. Ook is er in één van de zinken emmers een Coreopsisplant teruggekomen en wat meer naar achter in de border ook eentje. En dan de gele Puntwederik die helemaal links achteraan staat, die springt er door de hoogte en zijn kleur nu ook mooi uit. Het past nu veel meer bij elkaar.
Maandag 19 juni Eigenlijk is deze foto van al die verschillende bloemen te klein. Maar ik kan hem niet groter op deze weblog krijgen. Zelf vind ik hem een stuk mooier als hij net zo groot is als het computerscherm, maar goed, je kunt niet alles hebben. Er staan (zoals je het ziet op deze foto) wel heel erg veel bloemen door elkaar. Ik vind het wel erg druk zo, maar in de tuin komt het toch anders over dan op de foto.
Zondag 18 juni Vanmiddag heeft mijn dochter wat foto's gemaakt van de bloemen in de tuin. Zij krijgt, met name de close-ups, veel duidelijker op de foto. Mijn camera heeft dan wel kuren, maar bij de close-up foto's heeft het met mijn gezondheid te maken. Mijn zoon heeft een statief meegebracht en daar ga ik volgende week eens mee experimenteren. Dat zal zeker een heel verschil zijn en ik verheug me er al op. Maar de foto's die mijn dochter vanmiddag heeft gemaakt ben ik heel erg blij mee. Ik kan wel zeggen, ik wil per se alles zelf doen, maar als door omstandigheden het resultaat niet naar mijn zin wordt, moet een mens ook hulp kunnen aanvaarden. Tot nu toe zijn de foto's die op de weblog staan van mezelf, maar vanmiddag heb ik met veel plezier een heel stel foto's op de computer gezet die gemaakt zijn door mijn dochter. Ik kan weer een paar dagen vooruit. Daarna lekker oefenen met het statief, want het zelf doen is natuurlijk toch het leukste. Wat een verhaal over de foto's terwijl ik wilde schrijven over de close-up van de puntwederik, maar die staat er dus wel op. Zo'n eenvoudige bloem, maar zo mooi!
Zondag 18 juni De Borageplant bloeit en hij is zo mooi. Ik vind het zo'n aparte plant met zulke lieve bloempjes. De plant heeft zachte, een beetje harige bladeren en ook de bloemstelen zijn enigszins behaard. De bloempjes zijn klein in de kleuren blauw en roze. Je kunt de bloemetjes op salades gebruiken en ook opeten, maar ook de bladeren kun je fijn gesneden door salades doen. Het blad smaakt naar komkommer. Het aparte is natuurlijk als je bloempjes op je bord hebt liggen die ook nog eens eetbaar zijn. Maar het mooiste van deze plant vind ik dat hij zoveel aantrekkingskracht heeft op Hommels. Die zijn er gek op en van mij mogen ze dus komen. Ik zal proberen er foto's van te maken, die laat ik dan t.z.t. ook wel hierop zien.
Zaterdag 17 juni. Het is een prachtig dag vandaag. Nog best veel zon, niet te warm en niet al te veel wind. Een perfecte dag, althans voor mij en ik denk vele met mij. Met die hitte van vorige week komt er helemaal niets uit mijn handen. Wat ik de afgelopen week nog wel heb gedaan (buiten de tuin nat houden) is wat foto's maken. Deze foto heb ik ook gemaakt waarop je de begonia's ziet in een zinken bakje. Ik heb het bakje op de tuintafel gezet. De tafel staat onder het zonnenscherm, maar als ik één keertje plotseling wat langer van huis ben en het zonnenscherm niet naar beneden is, kunnen deze begonia's daar nog wel tegen. Ik heb ooit vlijtig liesjes op de tuintafel gehad, stond ook erg leuk. Maar na één warme dag wat later thuis komen, waren er geen vlijtig liesjes meer!
