Voor degene die regelmatig mee leest over mijn "Paradijsje" lijkt het mij wel leuk als ik even laat weten wie ik ben.
Mijn naam is Johanne. Ik woon in Nederland, samen met mijn hondje Yke (een border terrier) en mijn rode kater, Gerritje genaamd. Ik ben 59 jaar en één van mijn hobby's is het zien en genieten van alles wat groeit en bloeit.
Al een paar jaar hou ik op de computer een dagboek bij over mijn tuinbelevenissen.Dat doe ik in Word, dus niemand kan meelezen. Ik vind het erg leuk om te doen, ook heel leuk om er foto's bij te 'plakken' die gemaakt zijn van de bloemen en de planten uit mijn tuintje. Wat ik ook fijn vind is dat ik in het rustige winterseizoen alles nog eens op m'n gemak kan nalezen, maar ook weer opnieuw genieten en plannen kan maken voor het volgende voorjaar en de zomer.
Ik ben nu met deze weblog begonnen omdat je op deze manier met mensen, die ook deze passie hebben voor bloemen en planten, wat ideetjes kunt uit wisselen, het plezier kunt delen en samen kunt genieten van alles wat de natuur ons te bieden heeft.
Daarom hoop ik voor degene, die regelmatig een "wandeling" komt maken in mijn tuin, dat zij met net zo veel plezier dit alles zullen lezen en mee genieten, als ik al jaren doe met mijn eerdere tuindagboeken.
Wie op- of aanmerkingen heeft of vragen, ik hoop het van jullie te horen. Mijn e-mailadres staat in de kolom hieronder en in de rechterkolom.
Hartelijke groet, Johanne
E-mail aan Johanne.
Als je een e-mail naar mij wilt sturen,
klik op onderstaande knop.Je krijgt
altijd antwoord.
Hartelijk dank!
Johanne
Nadat ik een groot deel van de zomer van 2003 de vijver dagelijks moest bijvullen, omdat er een lek in zat, heb ik besloten om de vijver weg te doen. Ik vond het heel erg jammer, maar het kon niet anders. In het stukje van zaterdag 27 mei 2006 heb ik ook nog iets geschreven over de vijver. Mijn kinderen, die toen nog maar 12 en 14 jaar waren, hebben alles zelf gedaan. Een tekening gemaakt hoe het moest worden. Ook het gat voor de vijver zelf helemaal uitgegraven. Van een deel van die aarde hebben zij een verhoging gemaakt en dat beplant. Daar na het gat voor de vijver bekleed met oude kleden en doeken en toen het vijverfolie erin gelegd. Toen kon het leuke werk beginnen. Van een vriendin kreeg ik o.a. een stek van haar witte waterlelie die jaren heeft gebloeid met schitterende bloemen. Ieder jaar kwamen er meer waterlelies bij. De vijver heeft ruim 16 jaar goede diensten bewezen en we zijn er al die tijd heel blij mee geweest.We hebben er intens van genoten. Toen ik de beslissing had genomen dat het echt niet meer kon met de vijver heb ik mij maar verzoend met het idee om nu een andere "droom" te verwezenlijken op die plaats (een zonnig gedeelte van de tuin) Een "Paradijsje" te maken waarin plaats zou zijn voor heel veel bloeiende planten en ruimte om bloemen te zaaien. Met veel hulp en na veel 'rommel' is het gelukt.
Hieronder een klein overzicht met wat foto's hoe dit tot stand kwam.
De foto's die hieronder staan zijn van verschillende jaren.
Mijn tuintje is mijn "passie".
Heel eenvoudig, maar wat is het fijn om daarvan te kunnen genieten. Wie wil kan even komen kijken en meegenieten.
Hartelijk welkom!
10-07-2006
Weer eens de Winchester Cathedral.
Maandag 10 juli Toch nog maar weer eens een foto van de roos Winchester Cathedral plaatsen. Gisteren kreeg ik een vraag over deze Roos en heb in het gastenboek de vraag beantwoord. Onder andere werd gevraagd of de Winchester Cathedral vaker bloeit. Mijn ervaring is dat hij doorbloeiend is en goed ook. Hij neemt na de eerste bloei een heel korte "pauze" en begint vrij snel daarna weer. Vorig jaar had ik in oktober nog bloemen, heerlijk. De bloemen zijn wel allemaal wat kleiner in de vervolg bloeiperiodes, maar dat hindert niet. De roos is er, met de bijbehorende verrukkelijke geur. Waarom ik deze foto plaats is omdat ik de beginnende, nog niet geopende knop zo mooi roze vind. Terwijl de Roos nadat hij helemaal goed is geopend echt helemaal wit is.
Maandag 10 juli De Passieplant bloeit. Wat zijn het toch schitterende bloemen. Dit is ook zo'n bloem waarvan ik vind dat het gewoon een stukje kunst is. Als je bedenkt dat begin april de 'plant' alleen bestond uit een hoofdtak met een paar kleine zijtakken, dan is het haast niet voor te stellen dat er zoveel takken, bladeren en en heel veel knoppen aan kunnen komen in zo'n korte tijd. En dan als prachtige toegift, deze schitterende bloemen. Als het zo'n mooi weer blijft zit de kans er misschien in dat ik weer een paar Passievruchten krijg. Dat is een paar jaar geleden gebeurd en ik vond ze prachtig. Ik heb ze zo lang mogelijk aan de plant laten hangen tot dat de vorst in viel en er heel wat foto's van gemaakt. Ik kon er niet genoeg van krijgen. Ik zal een van die foto's aan de rechterkant van deze weblog plaatsen.
Vrijdag 7 juli Ik heb al eerder geschreven dat de Trompetplant aardig wat knoppen had en dat de knoppen aan de buitenkant van de carport zaten. Het is natuurlijk jammer dat ik er niet veel zicht op heb, maar hij bloeit en dat is het belangrijkste. Daar heb ik jaren geduld voor moeten hebben. De plant is de afgelopen jaren zo hard gegroeid dat hij zelfs aan de buitenkant van de carport een flink stuk uitsteekt.Vorig jaar knipte ik die takken die uit de houten schutting staken en er overheen groeide iedere keer weg. Maar daar ben ik nu mee gestopt, het staat eigenlijk best leuk en niemand heeft er daar last van. Dus dit jaar lekker laten groeien en bloeien, de mensen in de buurt mee laten genieten en volgend jaar zie ik wel weer verder.
Vrijdag 7 juli Ook al ziet de bloem van de Trompetplant er een beetje anders uit, ik heb er toch een paar foto's van gemaakt.Er kropen gisteren veel mieren op, dus zo goed als zeker hebben de bloemen last van luis. Ik zal ze met spiritus en zeepsop besproeien. Gisteren en die dagen daarvoor wilde ik dat niet doen toen het zo heel erg warm was. Morgen is er weer een dag.
Woensdag 5 juli Het is me nu gelukt om van de Bramen een redelijke foto te maken. De bramenstruik staat precies tegen de schutting die aan het huis staat, meteen aan de kant waar ook mijn computerhoekje is. Ik heb er dus goed zicht op. Ik ben benieuwd hoe lang het nog duurt voordat ze rijp zijn. Het gekke is dat ik deze struik al jaren in de tuin heb en dan vergeet hoe lang de bramen moeten rijpen. Maar wat in het vat zit verzuurt niet, nu kan ik me er lang op verheugen!
Dinsdag 4 juli Zal dit de laatste Clematis zijn van dit jaar? Deze plant heeft dit jaar pas voor het eerst gebloeid en ik heb de naam niet (meer). Ook weet ik niet of Clematissen nog een keer kunnen bloeien in het zelfde seizoen. Als dat zo is, is het een verrassing. Deze bloem ziet er ook een beetje raar uit, ik denk dat ik ook bij deze plant de uitgebloeide knoppen eruit moest halen. Dat heb ik niet gedaan, omdat ik het zulke mooie uitgebloeide bloemen vind. Het kan ook zijn dat hij snakt naar wat extra mest. Dat heb ik wel gegeven maar waarschijnlijk niet voldoende. Al doende leert men en toch maar deze foto op mijn blog. Ik vind de bloem die bijna is uitgebloeid en een uitgebloeide bloem ook wel heel erg mooi.
Dinsdag 4 juli Vorig jaar had ik alleen maar Stokrozen die donker van kleur waren. Nu kwam een dag of tien geleden de lichtroze in de achtertuin en een paar dagen geleden ontdekte ik een lichtgele in de carport. Ik vind het zo leuk, want wat vind ik de kleuren van de Stokrozen mooi. Misschien omdat de bloem van de Stokroos verschillende tinten van zijn eigen kleur heeft. Ik zie dit ook bij deze lichtgele. Hij valt niet zo op, hij staat, met nog een paar andere Stokrozen die nog niet bloeien, tegen een ijzeren steunpaal aan die het dak van de carport ondersteunt. Een mooier plekje is denkbaar, maar ik wilde die paal aan het zicht onttrekken en de Stokrozen moeten aan het begin of het einde van de carport staan. Anders krijgen ze geen licht genoeg. Maar deze bloeit en daar gaat het om. Ik ben er heel erg blij mee.
Dinsdag 4 juli Wat is het warm, volgens mij in heel Europa. Dit is voor heel veel mensen denk ik wel te veel van het goede, maar we hebben het niet voor het zeggen. Zelf kan ik er ook niet tegen. De andere kant is dat ik dit weer (ook al kan ik niets doen) wel heel erg zomers vind en het ook lijkt het alsof je thuis vakantie hebt. Het lijkt me voor mensen die naar hun werk moeten veel zwaarder, dus mij hoor je niet klagen. Ik maak nu graag gebruik van een extra lange "siësta". Mijn schaduw hoekje is nu extra fijn. Maar ook pas aan het eind van de middag of zoals nu om deze tijd, rond 20.00 uur. Het is heerlijk om daar, na het eten, een kop koffie te drinken en iets te lezen. En al zitten de stoelen die in de achtertuin staan wel een stuk comfortabeler, mijn hoekje kan niet meer stuk!!
Zaterdag 1 juli 2006 Aan de voorkant in het hoekje waar ik zo graag in de schaduw zit, staat een gele Klimroos. Ook weer een Roos die ik 2 jaar geleden heb gekocht bij dat tuincentrum bij mij in de buurt. Ik vind dat hij prachtige Rozen heeft met een lichte geur. Maar ik heb hem op de verkeerde plaats geplant. Dit is een Roos die veel zon en licht moet hebben, kan in half schaduw staan, maar waar hij nu staat komt maar heel weinig zon. Ik wist het al toen ik dat plekje bedacht, maar ik vond het toch het proberen waard. Als hij het wel goed had gedaan zou het een prachtig geheel zijn met de Passieplant die daar ieder jaar zo uitbundig bloeit. Dat zou het hoekje daar nog veel fijner maken. Maar er zijn tot nu toe maar drie Rozen aan gekomen en nu gaat hij in het najaar naar een andere plaats. De Roos is te mooi om hem in dat hoekje te laten verpieteren. Ik ga vanaf nu uitkijken naar een Roos die echt heel goed tegen weinig zon kan. Ik weet dat ze bestaan, maar ik zal waarschijnlijk nu moeten kiezen voor een Roos waarvan goed bekend is dat hij schaduw kan verdragen. Wel leuk om daar naar op zoek te gaan.
Zaterdag 1 juli Van deze Roos heb ik vanmorgen een foto gemaakt. Hij heeft een heel sterke geur en dit is de énige Roos die ik in de tuin heb die een lange steel heeft. Hij is perfect om af te snijden en in een mooi, hoog vaasje te zetten. Maar dat doe ik toch maar niet. Hij staat er zo mooi bij en waarschijnlijk staat hij buiten wat langer dan binnen in een vaas. Wat ik heel jammer vind is dat ik de naam niet meer weet van deze Roos. Of ik ben de naam kwijt, of ik heb de namen van de andere rozen verwisseld. Ik heb wel alle kaartjes die destijds aan de plant hingen bewaard. Had ik ze er maar aan laten hangen, maar dat valt niet terug te draaien. Gisteravond heb ik lang gezocht naar de naam van deze roos, maar ik kom er niet uit. Ik heb me nu voorgenomen, als het minder warm is ga ik terug naar dat tuincentrum en eens kijken of ze deze Roos nog in de verkoop hebben.
Vrijdag 30 juni Ongeveer een week geleden heb ik deze foto gemaakt van een vaste Campanula in deze oude kan. Hij komt ieder jaar terug, terwijl ik vaak na de winter denk, nu redt hij het echt niet. Met een beetje geluk bloeit hij in de nazomer nog een keer. Het fijne van vaste planten in potten/bakken of andere gebruiksvoorwerpen is dat je er heel weinig aan hoeft te doen. Aan het eind van deze zomer of in het voorjaar zal ik deze Campanula wel voor een deel nieuwe aarde geven. Hij staat zo diep in die melkkoker dat hij met moeite er bovenuit komt. Voorheen hing hij wat mooier over de rand, volgend zomerseizoen weer een kans!
Donderdag 29 juni Nadat Emmy de Taxus had gesnoeid lag er een behoorlijke stapel takken. Het was jammer om ze zo weg te doen. Ik weet dat er soms bedrijven zijn die ze graag willen hebben. Ze schijnen er iets van medicatie van te kunnen maken voor mensen met kanker dacht ik. Een heel mooi doel natuurlijk. Precies weet ik het niet, ook geen adres. Je moet dan vrij veel hebben om het te laten halen en in mijn buurt is dat in een bepaalde tijd van het jaar. Er wordt dan een oproep geplaatst in de dag- en wijkbladen. Daar had ik nu nog niets van gelezen. Toen kwam Emmy op het idee om een deel van die takken in een heel oude zinken gieter te zetten. Veel gieters gebruik ik nog om water te geven aan de planten die dichtbij staan. Maar deze gieter is echt oud en zo zwaar dat ik die niet voor water geven gebruik. Dus een stel Buxustakken erin en samen met de Varen die ieder jaar weer opkomt in een zinken emmer staat het voor een oud tafeltje met allerlei 'rommel' erop en is het een leuk geheel. Ik 'zie' de kerstlichtjes er al in hangen!
Donderdag 29 juni Wat is het fijn als je zelf niet meer zo veel kunt doen dat er dan mensen zijn die af en toe de grote klussen in de tuin voor hun rekening nemen. Mijn schoonzus Emmy kwam vanmorgen al vroeg en is de hele ochtend actief geweest met snoeien. Er staat een Buxus die ik zo slecht heb onderhouden dat er voor mij nu geen doorkomen meer aan is. Achter in de tuin staat een Taxus en die was ook veel te lang niet onder handen genomen. Ook staan er veel verschillende soorten Klimop tegen de schuttingen aan en die waren hard toe aan een flinke snoeibeurt. Mijn bedoeling was om het zelf te doen, iedere keer een heel klein stukje. Maar alles gaat zo langzaam bij mij dat ik heel erg blij ben dat zij mij wilde komen helpen. De Klimop hou ik enigszins bij, maar dan blijft er toch altijd nog zoveel over wat voor mij uiteindelijk toch niet te doen is. Dan bof ik natuurlijk enorm met haar hulp. Het fijne is dat Emmy precies weet hoe ik de tuin leuk vind. Als Emmy aanbiedt om iets in de tuin te doen noem ik het altijd, fijn dan gaan we samen 'werken' in de tuin. Ik ben er wel bij, maar zij doet het werk en voor mij telt meer; "ik stond erbij en ik keek ernaar"! Het is niet anders! Waar ik dan wel voor zorg is dat er Bossche bollen zijn voor bij de koffie. Daar hebben we alletwee iets mee. Het is een beetje traditie geworden dat als Emmy de tuin komt doen er Bossche bollen zijn bij de koffie. Dat maakt de koffiepauze, die we heel vaak nemen, natuurlijk wel extra lekker en dat mag dan ook wel. Vanmorgen is er zoveel gesnoeid dat het hele terras vol lag. Vooral met Klimop en Buxustakken. Yke (mijn hondje) vond het zo leuk dat zij steeds tussen die takken ging snuffelen en spelen. Daarna wilde zij Emmy 'helpen' met vegen (zie foto) Na een paar uur was de tuin heel goed opgeknapt, Emmy moe en voldaan, ik verschrikkelijk blij en Yke lekker uit gespeeld.
Woensdag 28 juni Vanmiddag nog een foto gemaakt van deze papaver. Als de plant groeit van deze Papaver lijkt hij erg veel op de plant van de gevulde Papaver. Dezelfde kleur groen van de steel en dezelfde bladeren. Deze is wel ietsje kleiner, dan komt de bloem en die is totaal verschillend van die gevulde. Ik vind deze zeker zo mooi maar dat is een kwestie van smaak. Die dubbele vind ik meer lijken op een "Roos" waardoor ik vorige week dacht, zou daar de naam "klaproos" vandaan komen? Ik zie dat hij nu (22.10 uur), dicht is gegaan. Ik kan me van andere jaren niet meer herinneren of hij s-avonds de bloem sluit en de volgend ochtend weer open gaat, of dat hij werkelijk maar één dag bloeit. Dat zou heel jammer zijn, ik zie het morgenochtend wel.
Donderdag 29 juni Het is inmiddels ochtend en inderdaad is de bloem weg. Maar ik zal de zaadbol goed laten drogen en die kan dan voor het volgend seizoen voor heel veel nakomelingen zorgen.
Dinsdag 27 juni Deze foto is ook van een paar dagen geleden. Vlak voordat het echt donker wordt vind ik dat de tuin zo'n speciaal kleur heeft. Een aparte lichtval die de tuin heel erg mooi maakt. Vaak wil ik er dan een foto van maken, maar doordat ik dan bezig ben met van alles is het vaak net te laat. Het is ook niet iedere avond, vaak na een heel mooie dag. Op deze foto is het ook al aan het donker worden. Ik vind de foto niet echt geweldig, maar voor mezelf mooi genoeg om hem hier te plaatsen. Bovendien vind je op de foto nooit dat mooie licht terug wat je wel in het echt ervaart. Deze tijd van het jaar bloeien er veel planten. De Margrieten staan er goed bij, de Duizendschoon bloeit, de Geranium (ooievaarsbek) bloeit al heel lang en die staat nu tussen de twee Salvia's (Nemorosa) in die met hun paarse pluimen het ieder jaar weer goed doen. Tussen (eigenlijk onder) die Salvia en de Geranium staat de donkerrode/roze Astrantia. Die wordt helemaal aan het zicht ontrokken, daar zal ik iets aan doen. Het is jammer van die mooie bloemknoppen van de Astrantia. Links kun je nog net een stukje zien van de 'verzameling' zinken spulletjes waarin o.a. een Hortensia begint te bloeien in de oude melkkoker van mijn moeder. Rechts staat de stamroos Leonardo da Vinci nog met wat bloemen. Er zitten weer opnieuw een paar knoppen aan, dat beloofd weer wat. En bij die stamroos staat de Papaver tussen de voegen in. Er staan er meer, maar die zijn kleiner, dit is wel de 'uitschieter' op het terras.
Dinsdag 27 juni 5 Dagen geleden ging de eerste Papaverknop open. Ik heb een tijdje terug geschreven dat ik het zo leuk vind als zaden hun eigen weg zoeken en zich daar ontpoppen als een volwaardige plant. Vaak blijven ze een beetje achter, wat kleiner, wat kwetsbaarder. Maar deze Papaver heeft zich goed ontwikkeld. Hij is best groot geworden en er zitten dikke knoppen aan, waarvan nu de eerste is open geklapt. Ooit heb ik het gezien hoe zo'n knop openklapt. Dat is echt heel leuk. Het was vorig jaar. Ik wilde een foto gaan maken van die plant (Papaverknop) omdat hij al voor de helft was geopend. Ik dacht nog; snel even een foto maken, voordat hij helemaal open is en terwijl ik dat dacht en keek "sprong" hij helemaal open. Erg leuk! Maar nu deze Papaver, het is een gevulde bloem en ik vind niet dat je aan de bloem kunt zien dat hij te weinig voeding heeft of een heel slechte plaats. Hij zit gewoon tussen de voegen van het terras. Deze foto is alweer van een paar dagen geleden, inmiddels bloeit de volgende bloem en ik geniet er van.
Dinsdag 27 juni Deze foto heb ik gemaakt door de hordeur heen. Het is natuurlijk vaag, maar ik wilde laten zien hoe ik vanaf mijn plekje bij de woonkamerdeur zicht op de tuin heb. Ik heb de hordeur altijd dicht, niet alleen tegen vliegen, maar zo kan mijn kat Gerritje niet naar buiten. Op deze plaats staat aan de ene kant mijn computer en ik hoef mijn stoel met wielen maar te draaien en dan zit ik aan de eettafel. Dat zijn de beide plekjes waar ik de meeste tijd doorbreng en vanaf die plaats kijk ik zo op mijn tuintje. Ik vind het zelf een heerlijke plek, vooral omdat ik zo precies naast de deur en het raam zit. Zo kan ik zelfs de vogeltjes op de grond bezig zien met spelen of s-winters met voer zoeken. Maar goed dat mijn kat zijn plekje ook achter het raam heeft.
Maandag 26 juni Ik zag gisteren nog meer knoppen. De Passieplant die ik in april of eind maart helemaal kaal heb gesnoeid (er stond alleen nog een heel flinke stok met wat zijtakken) heeft de eerste knoppen. Ik telde de eerste vier en zag daarna dat er aan de andere kant ook een stuk of vijf knoppen zitten. Verder nog een stel kleintjes. Ik vind het geweldig. Deze Passieplant staat al jaren in "mijn" heerlijke hoekje bij de voordeur waar ik zo graag zit. En als de Passiebloemen bloeien en de Rozen bloeien ook nog is het een nog fijner plekje om even een kop koffie of thee te drinken. Wat ik ook zag is dat de Trompetplant, die zo vreselijk groot wordt, aan de buitenkant van de tuin een heel stel knoppen heeft. Jullie zullen begrijpen dat ik de knoppen liever aan de kant heb zitten van mijn voortuin. Maar het is een plant die veel zon nodig heeft en in de carport zelf is dat natuurlijk een stuk minder. Wat ben ik blij dat ik deze plant destijds heb laten staan. Het heeft jaren geduurd voordat er eindelijk een bloem aan kwam. Maar mijn geduld wordt dus toch beloond. Hij schijnt rijkelijk te kunnen bloeien, we wachten het af, van mij mag hij!
Maandag 26 juni Mijn Stokroos bloeit. Ik moet in mijn dagboek van vorig jaar eens nakijken op welke datum toen de eerste Stokroos ging bloeien, voor mijn gevoel veel later. Het leuke vind ik (buiten dat ik gek ben op Stokrozen) dat het een heel andere kleur is dan vorig jaar. Ik heb de plant laten staan na de bloei, dat doe ik met Vingerhoedskruid ook altijd. Ik snijd of knip na de bloei en het drogen van de zaadknoppen de bloemstengel eruit en laat de bladrozet staan. Volgens mij heb ik dat hier al ergens geschreven. Met een beetje geluk bloeit hij het jaar daarop weer. En dat geluk kwam dus op mijn pad, want uit alle bladrozetten van de Stokrozen van vorig jaar zijn weer bloemstengels gekomen met heel dikke knoppen. Nu weet ik weer dat ik dit heb geschreven om te melden dat de bloemen eraan kwamen. Nu blijkt één van de Stokrozen die in de achtertuin staat een heel mooie kleur roze te zijn. Ik vind het een heel aparte, niet te lichte kleur roze. Een beetje oud-roze met wel een heel klein beetje lichterroze erin. En vorig jaar was hij heel donkerrood. Dat toch zoiets kan. Ik ken het van de Akeleien maar van de Stokroos wist ik dit niet. De Stokroos aan de voorkant voor het keukenraam is wel donkerrood terug gekomen. Ik wilde heel graag ook een lichte Stokroos hebben, want vorig jaar waren ze allemaal heel donker. Ik heb er niets voor moeten doen, ik word op mijn wenken bediend. Een extra cadeautje! Dankjewel 'moeder' natuur.
Maandag 26 juni Op deze foto staat de rest van de nieuwe planten. Het Mexicaanse Madeliefje. Een Duizendblad (Achillea Millefolium). Volgens mensen die ik ook op de tuinenmarkt sprak was die plant niet winterhard, maar volgens de verkoper wel en volgens Google ook. De winter zal het uitwijzen wie gelijk heeft. En dan nog de Chaenorhinum Origanifolium. Het is een laag plantje wat heel compact is en het heel goed doet in de zon. Het schijnt in Frankrijk ook tussen voegen van muren te groeien, dus ga ik er in ieder geval een stukje vanaf halen omdat te proberen op mijn lage muurtje. Ik heb zojuist op internet nog wat informatie gevonden over de; Chaenorhinum Origanifolium Bijzondere vondsten in de regio Amsterdam 2003-2004 Chaenorhinum origanifolium - Marjoleinbekje 119-486 TD Amsterdam-Kinkerbuurt (in vorige nieuwsbrief is abusievelijk 119-488 vermeld) 120-485 RB Amsterdam-De Pijp. Een viertal planten op en tegen gevelmuur in Balthasar Floriszstraat. Marjoleinbekje is een prachtige, voor Nederland nieuwe muurplant, afkomstig uit het Middellandse-Zeegebied. De soort staat bij voorkeur boven op muren, liefst op verweerde plaatsen met kalkrijk cement. In ons land vestigde Marjoleinbekje zich voor het eerst in 1990 op een vervallen muurtje in Middenmeer in de Wieringermeer. Inmiddels zijn er ontdekkingen in het hele land, maar vooral in de Randstad. Uit: http://www.frontlinie.nl/floron/vondst03.htm
Ik vind het erg interessant om dit soort informatie te lezen. Marjoleinbekje is dus de Nederlandse naam. Zou het er mee te maken hebben dat zo'n plantje uit het Middelandse Zeegebied hier nu ook gaat groeien omdat het in onze landen steeds warmer wordt? Het zou me niet verbazen.
