Gisterenavond zaten mijn vrouw en ik aan tafel zo over één en ander te praten tot het gesprek op euthanasie kwam. Bij dit delikate onderwerp over de keuze tussen leven en dood zei ik haar : "Laat mij nooit leven als een plant waarbij ik afhankelijk ben van een machine en gevoed word met een vloeistof uit een fles. Als je mij in die toestand ziet, koppel dan die toestellen die mij in leven houden maar af." Zij is rechtgestaan, heeft de stekker van de TV en van mijn computer uitgetrokken en al mijn bier weggegoten.
Een generaal is op inspectie en informeert in de kazerne hoe het eten is. 'We vechten erom, generaal,' antwoordt een der manschappen. 'Een prima pot, dus?' vraagt de generaal. 'Integendeel, generaal. Wie verliest moet het opeten.'
Een hartchirurg komt te overlijden. De familie laat een groot hart van bloemen maken, waar de kist moet doorglijden op het einde van de plechtigheid in de kerk. Tijdens de dienst nemen de aanwezigen in stilte afscheid van hun geliefde chirurg. Het bloemenhart opent zich, de kist glijdt langzaam erdoor, waarna het bloemenhart zich sereen sluit. Op dat moment begint een der aanwezigen luidop te lachen... Geïrriteerd vraagt de priester: "Waarom lacht u eigenlijk?" Man: "Ik denk nu al aan mijn eigen begrafenis..." Priester: "Hoezo?" Man: "Euh...ik ben wel gynaecoloog hé!"
Een man komt thuis en vindt zijn vrouw in bed met één van zijn beste vrienden. Hij neemt stante pede een wapen en schiet de man dood ! Zegt zijn vrouw verbolgen : "Als je zo verder doet, raak je al je vrienden kwijt ..."