Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
02-10-2008
Aquarel: Tulpen: Opzet
Vanaf vandaag begin ik weer met de beschrijving van een nieuw schilderij. Het gaat om een bloemenaquarel die ik gemaakt heb deze zomer. Op de bijgeplaatste foto kan je zien dat ik de verschillende bloemen (tulpen) vrijstaand heb afgebeeld. Ik heb de tulpen los van elkaar afgebeeld omdat ik vond dat ze op deze manier vrij goed tot hun recht komen. Als je de bloemen bekijkt dan zie je dat zij zeer rank en hoog op de steel geplaatst zijn. Door ze op de manier af te beelden zoals ik het nu gedaan heb lijken ze nog ranker en slanker dan ze al zijn. Ze krijgen hierdoor iets majestueus over zich en lijken te zeggen zie je hoe slank en mooi ik ben. En eigenlijk is dat ook zo. Meestal als we naar tulpen kijken staan die in een grote vaas en zien we maar een stukje van de steel en de bloem. Maar als ik de tulpen in een vaas zet dan neem ik in de eerste plaats een glazen en doorschijnende vaas waardoor je de stelen ook nog kan zien. Dit heeft tot gevolg dat de tulp veel langer en groter gaat lijken en daardoor kan pronken met haar mooie slanke silhouet en daardoor nog mooier gaat overkomen dan ze al is. Met deze wetenschap in mijn achterhoofd heb ik gekozen om deze tulpen af te beelden op de manier zoals ze nu getekend zijn. Een zeer mooie bloem op een lange en ranke steel vergezeld van enkele van die zeer mooie slanke bladeren.
Zoals afgesproken in de vorige bespreking ga ik vandaag nog een laatste foto plaatsen van het schilderij zoals het ingelijst is en zoals het een plaats gekregen heeft in de living. Ik heb het kunnen ophangen op een plaats waar ik vond dat het zeer goed tot zijn recht komt. Op de bijgeplaatse foto kan je het schilderij zien.
Vandaag ga ik verder met het afwerken van dit schilderij. Ik ga vandaag het laatste stukje schrijven over dit schilderij. Op de bijgeplaatste foto kan je goed zien dat ik alle elementen die onderdeel zijn van het schilderij nogmaals verder ben gaan bijwerken.Je kan duidelijk zien dat ik het kleed nogmaals bewerkt heb en dat ik er nu voor gezorgd heb dat er een grotere eenheid in het kleurenpatroon is gekomen. De verschillende onderdelen van het kleed die op een verschillende manier belicht worden, heb ik zo bewerkt, dat ze zeer goed weergeven waar er licht en schaduw valt. Ook kan je de donkere schaduw achter en opzij van het kleed nu zeer mooi onderscheiden. In het schilderij is deze schaduw van grote waarde omdat hij ervoor zorgt dat het kleed (maar ook de stoel) loskomt van de achtergrond. De kleuren van de stoel heb ik ook verder uitgewerkt en die zorgen er voor dat het geheel niet al te saai en te eentonig zou overkomen bij de toeschouwers. Het is natuurlijk altijd een open vraag wat de toeshouwers van zulk werk vinden. In dit geval zijn het heel alledaagse dingen die ik samgebracht het tot een niet alledaags onderwerp dat ik schilderde op een zeer revolutionaire ondergrond. Daarbij komt dan nog dat ook de afmetingen van het schilderij van die aard zijn dat het werk in zijn geheel redelijk speciaal overkomt. Zelf ben ik redelijk tevreden over het werk om volgende redenen: In de eerste plaats omdat ik nog nooit met pastel op doek had gewerkt en dat dit het eerste werk is dat ik op deze manier gemaakt heb. Als je dan aan zo'n werk begint en je maakt dan een schilderij van deze afmetingen dan houdt dat altijd een zeker risico in. Zelfs als je op je gewone manier kan werken dan heeft een schilderij van deze afmetingen een tamelijk grote inpact op je kunnen en moet je alles uit de kast halen om niet in overdrive te gaan. Ten tweede ben ik tevreden omdat het samengestelde onderwerp dat niet zo alledaags is, toch realistisch heb weten weer te geven. Je kan dan wel zeggen dat je gewoon bent om alles realistisch weer te geven maar ook hier speelt het onbekende je weer parten. Ten derde komt er dan nog bij dat ik mijn techniek die ik meestal gebruik bij het werken met pastel in dit geval praktisch niet kon toepassen. Want door het experimenteren en het zoeken naar een geschikte grondlaag heb ik heel veel dingen heb moeten uitzoeken en moeten ondervinden. En dat deze nieuwigheden tot een goed resultaat hebben geleid verblijdt me enorm. Want door dit schilderij te maken heb ik weer enkele nieuwe manieren om met pastel om te werken ontdekt. Dat dit niet altijd even gemakkelijk is geweest en dat ik verschillende keren de moed dreigde te verliezen heeft nu dat het eindresultaat mag gezien worden geen enkele beteknis meer. Ik kan zelfs zeggen dat ik hier een van de schilderijen gemaakt heb die me zeer veel voldoening hebben gegeven. Ten slotte ben ik zeer tevreden met het kleur gebruik. Ik wilde een schilderij maken dat zou aanspreken door zijn eenvoud van onderwerp maar ook door zijn eenvoud van kleur. En ook dat vind ik dat geslaagd is. Want op zeker moment dreigde de achtergrond de bovenhand te krijgen en al de rest van het schilderij te verdringen maar gelukkig heb ik dat kunnen wegwerken. Enkel en alleen door de stoel iets duidelijker in kleur te zetten. Voor mijn aller laatste bespreking over dit schilderij wil ik het schilderij de volgende keer tonen hoe het ingekaderd is en hoe het zijn plaats heeft gekregen thuis in de living.
Vandaag ben ik aan een nieuwe fase in het schilderij begonnen. Waarom net vandaag zul je, je misschien wel afvragen, maar de reden is zeer eenvoudig, op dit moment hebben alle elementen van het schilderij een eerste kleur gekregen en heb ik een goed overzicht hoe het schilderij er gaat uitzien als het klaar is. Aan de hand van de bijgeplaatste foto kan je duidelijk zien dat ik een stukje verder opgeschoten ben in het schilderij. In de eerste plaats is het nu belangrijk dat je de verschillende elementen met elkaar verder in verrbinding brengt. Ik heb me dan ook volop geconcentreerd op de stoel. Je kan duidelijk zien dat ik de kleuren verder heb uitgewerkt en opgehaald waardoor de stoel als volwaardig object op het schilderij gaat staan. Door goed te letten en door er voor te zorgen om een duidelijk onderscheid te maken tussen de delen waar het licht vol op valt en de delen die meer of helemaal in de schaduw liggen krijgt de stoel als het ware een driedimensionale vorm. Hij komt los uit de achtergrond en het is dat effect dat een realistische schilder in de eerste plaats nastreeft. Hij of zij zoekt om de verschillende elementen van zijn schilderij zo natuurgetouw uit te beelden maar ook om de elementen die los van mekaar staan een zekere binding te geven op het doek. De verbinding die ik in dit geval nastreef is tweedelig; één is om de kleuren goed op elkaar af te stemmen en de tweede en die is zeker even belangrijk als de eerste, is om de compositie zo te bepalen en te schilderen dat er een eenheid ontstaat. In dit doek heb ik er voor gekozen om een diagonale verbinding tussen de verschillende elementen tot stand te brengen. Waarom diagonaal kan je je afvragen? Wel dit is evenveel toeval als doordachtheid. Ik wil hiermee zeggen dat je al van bij het begin je begint af te vragen wat gaat goed bij elkaar en hoe ga ik die verschillende onderdelen met elkaar verbinden. In mijn geval had ik een lang kleed en een stoel en het was nu net zolang zoeken tot ik een goede opstelling vond. En wanneer ik alles begon te verzetten kwam ik steeds in meer of mindere mate tot dezelfde opstelling. Namelijk een hoge stand voor het kleed en de stoel daaronder als aanvulling van de schuine as die steeds opnieuw ontstond. Als ik nu alles bekijk dan zie ik dat het redelijk goed oogt en dat ik nu echt aan de afwerking van het schilderij kan gaan beginnen. De volgende bespreking zal dan ook gaan handelen over het verder afwerken van het schilderij en hoe ik er voor zorg dat het schilderij niet te druk of te overladen overkomt.
Vandaag ga ik weer iets verder met het beschrijven van de werkwijze rond dit schilderij. In de vorige besprekingen heb ik beschreven wat je allemaal moet doen om de eerste opzet te maken maar ook heb ik al een gedeelte van de werkwijze om het kleed te maken beschreven. Vandaag wil ik iets meer zeggen over hoe je de verschillende onderdelen van een schilderij op elkaar afstemt. Als we dit schilderij als voorbeeld nemen dan zie je dat er twee elementen (kleed en stoel) het onderwerp van het schilderij uitmaken. Maar ook de achtergrond heb ik een voorname rol in het geheel willen geven. Natuurlijk bepaal je op voorhand datgene wat je wil maar het is goed om je steeds te herinneren (met dit soort werk) waar je naar toe wil. In eerste instantie heb ik nu geprobeert om de stoel verder uit te werken en tegelijkertijd hem af te stemmen op de rest van het schilderij. Dat betekend dat je een aantal kleuren van de overige elementen laat terugkomen of dat je net het tegenovergestelde doet namelijk een aantal onderdelen in kleur overdrijven. Ik heb gekozen voor alles redelijk goed op elkaar af te stemmen en om een paar kleine details in het oog te laten springen. Eén onderdeel wat voorlopig al in het oog sprong was de kleine kapstok (fel rood). Ik heb nu besloten dat deze kleur toch wat te hevig is voor het hele schilderij en heb dan ook de rode kleur wat afgezwakt door iets meer naar het roodbruine te werken. En de kleur gebrande sienna (wat eigenlijk een aardekleur is) leek me daar geschikt voor. En ik moet zeggen dat dit deeltje van het schilderij nu veel beter overkomt dan de vorige kleur. Ik heb wel besloten om de kleuren van de stoel iets heviger te maken dan dat ze in werkelijkheid zijn. Ik doe dit omdat anders het evenwicht uit het schilderij zal verdwijnen. Als je nu goed kijkt dan zie je dat ik een diagonale opstelling gemaakt heb van het geheel. Je kan namelijk een perfecte diagonaal van rechtsonder naar linksboven trekken waarbij je de twee elementen volledig met elkaar verbindt. Ook dit is een belangrijk iets omdat je hierdoor een evenwicht in je schilderij kan bereiken dat voor de nodige rust zal zorgen bij het verder uitwerken van het schilderij. Als je tenslotte naar de stoel kijkt dan zie je dat ik ook hier een eerste kleurlaag aangebracht heb. Je ziet ook dat ik de lichtblauwe kleur onderbroken heb door een aantal rode vlekken. Deze vlekken (waar de kleur afgeschilferd is) maak ik van de zelfde intensiteit en kleur als de kapstok. Ook hiermee bereik je weer een evenwicht en leid je het oog van de toeschouwer van linksonder naar rechtsboven. Je kan nu duidelijk zien waarom bepaalde delen van een schilderij zo belangrijk zijn voor het eindresultaat. want door deze twee rode stukken verbindt je niet alleen de beide onderdelen maar creëer je ook een eenheid in je werk. En je mag van mij aannemen dat deze twee onderdelen zeer belangrijk zijn bij het maken van een schilderij. De volgende bespreking zal handelen over het verder afwerken van de verschillende elementen van het schilderj.
Vandaag ga ik iets verder met de uitleg over dit schilderij. Het is een hele tijd geleden dat ik nog iets nieuws geschreven heb maar dat heeft zo zijn redenen. Op de bijgeplaatste foto kan je goed zien dat ik het kleed verder heb uitgewerkt en dat ik een aanvang gemaakt heb met de stoel. Wat het meest opvalt op dit moment is natuurlijk de rode kapstok waar het kleed aan ophangt. Of ik deze kleur ga behouden dat weet ik nog niet want ze lijkt me in eerste opzicht een beetje te fluoriserend. Maar ik zal wel zien wat ik doe met dit onderdeel als het schilderij nog wat verder gevorderd is. Op dit moment lijkt het me wat overdreven en trekt het de aandacht misschien wat veel naar zich en naar het kleed toe. Als je kijkt naar het kleed dan zie je dat ik door de werkwijze die ik vorige keer heb besproken het kleed verder heb uitgewerkt. Je kan duidelijk zien dat ik verder gegaan ben met arceringen te zetten en op deze manier de licht en donker tinten verder uitgebouwd heb. Natuurlijk is dit onderdeel nog niet helemaal zoals het zijn moet maar op dit moment en in deze fase van het schilderij ga ik het zo even laten zijn. Als je dan naar de stoel kijkt dan zie je dat ik hier een begin gemaakt heb met het kleur aanbrengen. Ik ben begonnen met een heel lichtblauwe kleur te zetten op de delen van de rugleunig die volledig in het licht liggen. Ook heb ik een bruinrode (gebrande sienna) aangebracht op die delen in de leunig waar ik een onderscheid wil maken tussen de geverfde delen en de delen die reeds geleden hebben onder het gebruik.Tegelijkertijd heb ik ervoor gezorgd dat de stoel los kwam van zijn achtergrond door een eerste aanzet van schaduw te maken op deze achtergrond. Ik heb hiervoor een donker grijze kleur genomen waardoor deze schaduw niet zo zwaar overkomt. Het is natuurlijk zo dat wanneer ik deze schaduwpartij zeer donker maak deze schaduwpartij het geheel zou beheersen en dat wil ik op dit moment zeker niet. Indien het nodig zou zijn kan ik deze partij nog altijd aanpassen. Waar ik zeker opgelet heb, is dat ik voor de schaduw geen zwart gebruikt heb. Want als je naar het beeld zou kunnen kijken waarnaar ik schilder en wat zich in werkelijkheid aftekend, dan lijkt het of de schaduw zwart is. En dat is gevaarlijk, want veel beginnende kunstenaars gaan dan over tot het gebruiken van zwart en dat kan zeer nefaste gevolgen hebben voor het schilderij. Want door puur zwart te gebruiken gaat het schilderij er zeer zwaar uitzien en dat wil ik zeker niet. Dus als tip zou ik zeggen zeker geen zwart uit de tube of in mijn geval zwart pastelkrijt gebruiken in de schaduw. Ook kan je zien dat ik de schaduwpartij van de rechterzijkant van een stoelpoot zelf al zeer donker (zelfde kleur als de kleur die ik gebruikte in de achtergrond schaduw) heb opgezet. Ik heb dit gedaan alvorens de stoel helemaal af te werken omdat ik dan, al in dit stadium kan zien of ik deze kleur kan gebruiken in de schaduwpartijen van de stoel. Wanneer ik langer zou wachten om een eerste aanduiding van deze kleur op te zetten dan kan het zijn dat ik een gedeelte van de stoel opnieuw moet gaan inkleuren omdat de schaduwpartij dan te overheersend zou zijn. Dus ook hier weer een kleine tip probeer steeds van in het begin de contrasten in je schilderij mee te schilderen zo kom je niet voor verrassingen te staan in een later stadium en ga je niet je tijd verprutsen aan onbenulligheden en overbodige zaken. De volgende bespreking zal opnieuw handelen over het verder afwerken van de stoel en hoe ik de twee belangrijkste elementen op elkaar afstem om een zekere eenheid in het schilderij te bekomen. foto 26
Vandaag ga ik weer wat meer vertellen over dit schilderij. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik het kleed op dit moment practisch helemaal heb uitgewerkt. Ik heb deze foto geplaatst omdat er goed te zien is hoe ik gewerkt heb met het pastel op het doek. In de vorige bespreking heb ik al uitgelegd dat ik met harde pastels het kleed bewerkt heb. Je ziet nu ook heel duidelijk dat ik gewerkt heb met arceringen om het licht en schaduwspel op het kleed weer te geven. Op deze manier krijg je dan ook een zicht op de plooien die er in het kleed zijn tengevolge van het hangen aan een kapstok. Natuurlijk lijkt dit allemaal niet meer dan normaal maar je kan er ook van uitgaan dat je door licht en donker te schilderen je plooien kan mee weergeven. Je kan dit alles bijzonder goed zien op de mouw van het kleed. Hier zie je dat door de juiste toonwaarde te gebruiken maar ook door de juiste arcering uit te voeren je een duidelijk zicht heb op bolling en dal. Het is niet altijd even evident om alles in eéén oogopslag te vatten. Als je naar een voorwerp kijkt dan wordt je snel afgeleid door het grote aantal onderdelen waar je naar kijkt. Daarom is het goed dat je het te schilderen voorwerp kan terug brengen naar zijn elementaier vormen. Om zover te komen kijk ik meestal door mijn wimpers. Hierdoor gaat de algemene vorm op zich wel iets vervagen maar je gaat veel duidelijker de licht en donker vlekken zien die er in het te schilderen object aanwezig zijn. Je kan zeggen dat alles tot zijn basiswaarden en vormen herleid wordt. Wanneer je dit zelf eens wil uitproberen moet je maar eens een handdoek of gelijk welk ander voorwerp met een lichtbron belichten en dan doe je jouw ogen maar eens zover dicht, dat je nog juist door je wimpers kunt kijken dan zal je zien dat je veel beter onderscheid gaat maken tussen licht en donker. En dit is ook weer normaal omdat je een aantal elementen die je hersenen moeten verwerken veel minder worden. Ook het object dat je bekijkt vervaagt waardoor er geen handdoek meer voor je ligt maar enkel iets met donkere en lichte vlekken. Ik bedoel hiermee dat je veel duidelijker de licht en donkere vlekken zult zien waaruit je onderwerp bestaat en wanneer je juist die vlekken gaat tekenen je onderwerp als vanzelf te voorschijn komt.. Je brengt namelijk alles terug naar zijn elementaire vormen. De volgende keer zal ik weer wat verder gaan met mijn uitleg rond dit schilderij.
Ik ben op zoek naar foto's van mooie gevels. Ik bedoel hiermee dat het foto's moeten zijn die oude gevels voorstellen die de moeite zijn om te schilderen. Het mogen ook onderdelen zijn van gevels zoals deuren en vensters. Waarom vraag ik dit? Ik ben bezig om een reeks aquarellen te maken die het vergankelijke en toch het mooie weergeven. Ik heb altijd gehouden van oude gebouwen en steegjes of zichten waar leven inzat. Ik bedoel hiermee als je naar een oud huis of naar een mooie gevel kijkt dan kan je heerlijk wegdromen en denken wat er allemaal gebeurd is vanaf het begin dat dit gebouw of deze straat er was. Je kan je allerhande voorstellingen maken van wie en wat er gewoond heeft in deze huizen en straten. Zo zijn er zeker bezoekers van mijn blog die wel ergens wat foto's hebben die de moeite zijn om te schilderen. Ik denk ook aan degene die al het geluk gehad hebben om bijvoorbeeld in Venetië rond te dwalen en daar foto's van hebben. Dus mijn vraag is zeer eenvoudig indien iemand beschikt over foto's of een site weet waar er mooie oude gebouwen te vinden zijn dan mag en kan hij/zij die site of foto's aan mij doorgeven. Zodat ik mijn reeks aquarellen , 24 stuks moeten het er minimum worden, kan afmaken. Natuurlijk zal ik op mijn blog deze werken bespreken en ook meedelen wie mij de tip of de foto aan de hand gedaan heeft. Op de bijgeplaatste foto zie je bv een deur uit een gebouw in Honduras. Prachtig toch die textuur en kleuren.
Vandaag weer iets meer uitleg over het schilderen van pastel op doek. Op de bijgeplaatse foto kan je duidelijk zien dat ik aan het werken ben om het kleed een betere uitstraling te geven. Om tot een goede stofuitdrukking te komen ben ik begonnen met harde pastels te werken. Door middel van te arceren wil ik een zicht op de werkelijkheid krijgen maar ook op donker en licht. Wat zijn nu harde pastels? Dit zijn meestal vierkant geperste staafjes pastel. Deze pastel soort is harder doordat men ze geperst heeft waardoor men er tekenachtiger kan mee werken. Je kan er als het ware mee tekenen en daardoor ook een aantal lijnen weergeven die je met zachte pastels moeilijk kunt uitvoeren. Als je goed op de foto kijkt dan zie je ook dat ik het geheel van schaduw en licht opzet met allemaal fijne en dunnen strepen naast en over elkaar. Deze strepen lopen naargelang het onderdeel van het kleed, horizontaal of vertikaal. Maar als het kleed een bolling heeft dat kan je nu goed zien aan de linkerkant van het kleed, dan werk ik de strepen met deze bolling mee. Ook hier is de reden weer zeer eenvoudig. Wanneer je een geweven stuk stof bekijkt dan zie je dat dit meestal uit zeer kleine vierkantjes of rechthoekjes bestaat. Maar als je dat stuk stof zo legt of hangt dat er een aantal hoogten en laagten te zien zijn, dan zie je ook dat deze vierkantjes of rechthoekjes de vorm mee aannemen die deze doek op die plaats heeft. Natuurlijk geldt dit ook voor het kleed en daarom is het zo belangrrijk om op de plaatsen waar het kleed een boller of holler stuk heeft deze vierkantjes of rechthoekjes te tekenen hoe ze daar te zien zijn. En al is de weving van de stof nog zo klein en fijn, toch moet je rekening houden met de toestand van de doek of het kleed op de verschillende plaatsen. Er zullen nu wel mensen zijn die zeggen dat je dat allemaal niet gaat zien op zo'n schilderij. Wel het zal voor de leek miniscuul lijken maar als je iets wil weergeven zoals het is dan moet je met dit soort eigenheden rekening houden. Dat wil niet zeggen dat ik alle minuscuul kleine veirkantjes of rechhoekjes teken. Dat zou natuurlijk onbegonnen werk zijn. Maar dat wil wel zeggen dat ik de vorm van het kleed volg met mijn arceringen waardoor het oog van de toeschouwer weer misleid wordt door de hersenen. Want de hersenen van ons die zeggen dat deze stof opgebouwd en of geweven is door die heel kleine vierkantjes. Doe je dit niet dan gaatde toeschouwer zeggen dat is wel goed geschilderd maar er ontbreekt iets. Ik weet niet wat het is ,maar daar is iets niet zoals het hoort. En dat wil ik nu net niet hebben. Dus je kan dan ook begrijpen dat dit soort schilderijen zeer veel geduld en juist werken inhoudt. De volgende keer ga ik verder met het afwerken van het kleed en dan ga ik ook iets meer vertellen over licht en donkerpartijen in het kleed.
Eindelijk kom ik er weer toe om een stukje over dit pastelschilderij te maken. Het is alweer enkele dagen geleden dat ik nog iets op mijn blogje presenteerde en iets schreef over dit schilderij. Op de bijgeplaatste foto kan je duidelijk zien dat er weer enkele dingen aangepast of bijgekomen zijn op dit schilderij. In de eerste plaats zie je nu duidelijk dat ik aan het kleed gewerkt heb en dat er een eerste kleurlaag aangebracht is op het doek zelf. Ook hier kan ik weer kort en duidelijk zijn: werken met pastel op doek is inderdaad werken. Om het pastel op het doek aan te brengen moet je inderdaad zeer geconcentreerd te werk gaan maar je moet ook redelijk hard werken om het pastel in te wrijven in het doek. Nu ik dit gedaan heb zie ik ook dat ik er goed aangedaan heb om de plaats waar het kleed moet komen van een goede ondergrond of basis te voorzien. Ik heb er voor gezorgd dat er een goede structuur aanwezig is en dat ik deze structuur kan laten meespelen in het bepalen van de stofuitdrukking van het kleed.Op dit moment kan je dit nog niet zo goed zien op de foto maar in de realiteit is het heel goed zichtbaar. En het voor dit effect dat ik op linnen ben gaan werken. Of alles gaat lopen zoals ik hoop dat is een andere vraag maar ik heb er op dit moment wel goede hoop op. Het is alleszins mijn bedoeling om de geweven structuur van het kleed op de één of andere manier te laten uitkomen op het doek. Als ik dat kan verwezenlijken door het linnen en de materie die ik aanbreng op het schilderslinnen, zal ik zeer tevreden zijn. Wat je nu wel goed kunt zien op de foto is dat ik er voor zorg dat de partijen waar er schaduw moet komen ik die van in het prilste begin al als schaduwpartij inkleur. Wanneer je op deze manier werkt heb je als bijkomend voordeel dat je van bij aanvang van het schilderen dadelijk een redelijk goed zicht krijgt op je werk. Hierdoor kan je ook vrij snel gaan oordelen of er op de één of andere plaats nog wat moet bijkomen of dat je er iets moet weghalen. Natuurlijk is op dit moment alles nog wat wazig maar daar komt in de volgende fases natuurlijk verandering in. Hoe ik verder werk aan het kleed en hoe ik de stoel een eerste aanzet geef zie je in een volgende bespreking.
Gisteren 15 augustus is er kunstmarkt door gegaan in Stokkem (Belgisch Limburg) waaraan 75 kunstenaars aangesloten bij de Koninklijke Limburgse Federatie voor Beeldende Kunsten hebben meegedaan. Deze kunstenaars hebben ervoor gezorgd dat er 225 werken over het Limburgs Maasland te bezichtigen waren. Samen met de leden van onze Kunstkring Alkanna hadden wij 22 werken gemaakt. Zelf had ik er drie gemaakt die alle drie een onderwerp uit Rekem behandelde. Zoals jullie wellicht weten is Rekem verkozen tot het mooiste dorp van Vlaanderen en wij hadden het geluk dat we met onze kunstkring een aantal onderwerpen uit Rekem op het doek mochten brengen. Ik heb gekozen voor twee schilderijen te maken over het kasteel van rekem te maken en een schilderij handelde over een oude stal die in een weiland stond in Kotem een kleine deelgemeente van Maasmechelen. Met deze schilderijen ben ik begonnen met een totaal nieuwe werkwijze te introduceren in mijn werken. Ik noem het Mixed-Media dat wil zeggen dat ik met verschillende materialen samenwerk. Ik denk dat ik hier een nieuwe uitdaging gevonden heb om weer een aantal mooie werken te maken. Op de foto's zie je de drie werken waar ik mee geexposeerd heb en waar toch wel wat belangstelling voor bestond. Voor het overige was het een lange dag van 'smorgens negen uur tot 'savonds acht uur en dat laat zich op dit moment zich voelen in mijn spieren. De volgende keer zal ik verder gaan met het schilderij "kleed en stoel".
Vandaag ga ik enkele worden vertellen over het verder afwerken van de achtergrond en het maken van de houtnerven zodat de achtergrond iets meer gaat lijken op een houtenwand. Vanaf het moment dat ik aan dit schilderij begonnen ben heb ik steeds moeten zoeken hoe ik alles kon verwerken en aanbrengen op dit doek. Maar na lang zoeken en uitproberen zijn me een aantal dingen gelukt die je niet op een andere drager kan maken en alleen maar op schilderslinnen kan gemaakt worden. Om de nerven te maken heb ik niet iets moeten tekenen of bijbrengen op het doek. Neen ik heb eerder iets moeten wegnemen. ik ben namelijk met terpentijn de nerven gaan tekenen op het met pastel bewerkte doek en door met de terpentijn de pastel aan te raken kreeg ik de vorm die ik wilde hebben. Want ovral waar ik het pastel beroerde loste dit op door de terpentijn en verscheen de ondergrond die ik aangebracht had en die ik gefixeerd had. Deze fixatie belette dat de terpentijn deze laag aantaste en zodoende verkreeg ik een soort nerven structuur die ik helemaal zelf kon bepalen. Het is natuurlijk maar een weet om zoiets te doen maar je moet daarvoor toch wel enige kennis hebben van de verschillende materialen waar je mee werkt. Ik bedoel hiermee dat je ook de eigenschappen van de vershillende materialen ten opzichte van mekaar moet kennen om tot zulke besluiten te komen. en dan moet je het natuurlijk ook nog op een verantwoorde manier gaan uitvoeren. Want als je de eigenschappen van de verschillende materialen en hun manier hoe ze zich ten opzichte van mekaar gedragen niet kent dan zou je wel eens voor verrassingen komen te staan. Als je op de foto kijkt dan zie je dat al de nerven aangebracht zijn maar dat ik ook nu pas een middel opgebracht heb op het kleed en de stoel om het pastel beter te doen hechten op het portretlinnen. Wat de samenstelling van dit medium is dat ga ik niet verklappen omdat dit een volledig eigen uitvinding is die me enorm veel mogelijkheden lijkt te geven. Door nu pas de plaats van het kleed en de stoel te bewerken met deze eigen gemaakte pastelondergrond had ik het bijkomend voordeel dat ik vrij in de achtergrond kon tewerk gaan vermits het pastel niet hechte op de plaatsen waar het kleed en de stoel kwamen te staan. Dus had ik ook hier weer een voordeel gehaald uit de materialenkennis die ik nu stilletjes aan opgebouwd heb. Hoe ik verder werk en experimenteer met dit pastelschilderij zal ik in een volgende fase bespreken.
Pastel op portretlinnen:Kleed en stoel:fase2/deel3
Vandaag weer wat meer uitleg over dit toch wel iets groter dan normaal pastelschilderij. De afmetingen zijn van redelijke aard, het is een schilderij van 1,1m x 0,90 m, ik weet dat dit nog niet heel groot is maar toch al een van de grotere pastels die ik al gemaakt heb. Het is natuurlijk wel zo dat je moet oppassen als je gaat werken op linnen omdat het schilderij zwaarder kan gaan worden naarmate het groter wordt. Je zult denken dit is niet mer dan normaal maar het gewicht neemt in deze manier van werken het gewicht tamelijk snel kan vermeerderen. Het is namelijk zo doordat je het linnen ergens moet opplakken en dat deze ondergrond redelijk stevig moet zijn (ik heb gekozen voor PDF van 3 mm) dat daardoor het gewicht natuurlijk veel sneller stijgen stijgen dan dat je op papier werkt. En natuurlijk wordt ook weleens vergeten dat pastels achter glas worden ingelijst en ook het glas bepaalt voor een groot gedeelte het gewicht. Maar goed nu naar het schilderen zelf. Op de foto kan je heel goed zien dat ik werk aan het maken ben van de achtergrond. Je ziet dat ik het blauw dat ik eerst had opgezet (zie de foto bij het vorige stukje) voor een groot gedeelte heb vervangen door een iets zachtere kleur. Ik had namelijk de indruk toen ik de hele achtergrond aan het bewerken was met de donker blauwe kleur, dat alles veel te hard en te koud werd. Daarom heb ik gekozen voor een meer grijzere toon. Het is ook weer zo, dat je er moet op letten dat de achtergrond ook in het schilderij wel degelijk zijn rol als achtergrond vervult. Wanneer je de achtergrond te opvallend maakt dan zou het wel eens kunnen zijn, dat de aandacht van de toeschouwer teveel naar die achtergrond getrokken wordt en dat wil ik nu net niet. Je kan de duidelijk aan de rechterkant van het schilderij de kleur van de achtergrond zien. Het is zoals ik al zei, een heel onopvallende kleur geworden. Nadat ik deze kleur heb opgebracht en ik kan je zeggen dat het werken geblazen is geweest om alles op deze ruwe ondergrond in te werken, ben ik begonnen om het geheel terug wat bij te werken. Dat zie aan de linkerkant van het schilderij. Ik heb eerst het al opgebrachte pastel te ficeren, met als voornaamste reden dat ik de volgende laag op deze eerste ondergrondlaag wilde aanbrengen en ze niet wilde vermengen. Door met de zijkant van een pastelkrijtje over het bewerkte pastellinnen te gaan probeerde ik een mooie stuctuur tevoorschijn te halen. Ook hier heb ik er weer voor gezorgd dat ik eerst de donkerste kleur heb opgezet en daarna met een lichtere kleur overheen gewerkt heb. Nu kan ik zeggen dat dit allemaal geen absolute must is, je kan ook alleens andersom gaan werken, maar dan moet je er wel voor zorgen dat je de kleuren niet te fel door elkaar gaat werken en wrijven, want anders zou het wel eens kunnen zijn dat de kleur vuil gaat worden waardoor de helderheid gaat verdwijnen. Door dus licht met de zijkant van het krijt over het ruwere oppervlak te wrijven haalde ik de structuur van het linnen terug naar boven. En dat is dus net wat ik wilde hebben. Ik heb als het ware eerst de putjes die er in de geweven structuur van het portretlinnen zijn, dicht gewreven met de grijze kleur en daarna heb ik met de lichtere kleur (ook een grijs maar lichter, het zijn beide muisgrijzen van smincke) terug de vezels van het portret linnen aangeraakt. Hierdoor krijg ik de fijne structuur die ik nastreefde en die je met papier (tenzij je heel ruw aquarelpapier gebruikt en dan is het nog neit dat wat ik wilde) niet kan verkrijgen. Ik vind op dit moment dat de handelingen die ik overdacht heb en die ik tot nu uitvoerde volledig mijn verwachtingen heeft ingelost. Ik ben dan ook heel tevreden met het tot nu toe behaalde resultaat. Hoe ik de nervenstructuur van hout heb verkregen ga ik de volgende keer uitleggen want dat is een experiment waar ik heel veel over nagedacht had maar dat ik nog nooit uitprobeerde zoals eigenlijk alles wat hier beschreven is als een experimentele fase kan beschouwd worden. Omdat ik nog nooit op linnen gewerkt heb met pastel en ik nergens iets heb kunnen vinden over het deze manier van pastelleren.
Pastel op portretlinnen; Kleed en stoel:fase 2/deel2
Vandaag weer enkele woorden meer over dit schilderij of deze pastel tekening. Tot nu toe ben ik redelijk veel aan het uitleggen geweest hoe ik deze ondergrond heb weten aan te passen aan het pastel. Vanaf nu zal er weer wat meer over het werken met het pastel op deze voor mij nieuwe ondergrond worden geschreven. Ik heb een detail foto bijgeplaatst waarop een aantal ontwikkelingen te zien zijn. Je kan duidelijk zien dat de ondergrond op dit moment goed dichtgewerkt is maar je ziet ook dat de ondergrond een zekere ruwheid heeft. Langs de ene kant is dit een voordeel, want hierdoor hecht het pastel beter, maar langs de andere kant is dit een nadeel, want je moet meer en harder werken om de ondergrond te bedekken indien we aannemen dat je de ondergrond helemaal dicht wil werken. Op dit moment heb ik, zoals je kan, zien de ondergrond dicht gewerkt en heb ik ook ervoor gezorgd dat je toch nog een bepaalde structuur van deze ondergrond kan laten meespelen. Ook zul je zien dat er een bepaalde gradatie in het kleurverloop zit. Je kan je natuurlijk afvragen waarom het blauw het lichts van toon is langs de donkere schaduw van het kleed. Natuurlijk heeft ook dit weer zijn reden. Het is namelijk zo, dat ik probeer, om steeds met alle geoorloofde elementen en soms ook met ongeoorloofde maar die ik dan weer goed vind, het nodige licht aan een schilderij te geven. Door nu het lichtste vlak tegen het donkerste vlak te plaatsen ga je weer een element toevoegen aan je werk dat het licht of de lichtval op een deel of onderdeel van je schilderij benadrukt. Het zal niet opvallen aan de toeschouwer als je dit doet, maar de toeschouwer zal wel de indruk hebben dat je een schilderij gemaakt hebt waar heel veel licht van uit gaat. En dat laatste kan op bepaalde momenten van doorslaggevende aard zijn om een schilderij als geslaagd of niet geslaagd te beschouwen. Door mijn ervaring, die nu toch al weer over een 25 jaar lopen, verdomme wat gaat de tijd toch snel, weet ik stilletjes aan dat je, je veel mag veroorloven als datgene wat je toepast het resultaat ten goede komt. Ik weet dat er niet veel kunstenaars zijn die al deze "wetenschap" wereldkundig maken maar ik denk altijd wat ben je met al je ervaring en levenswijsheid als je te beroerd bent om die aan andere mee te delen. Mijn volgende bespreking zal handelen over het hoe en waarom de achtergrond van het schilderij er uit ziet zoals het er uit ziet. Eigenaardige zin maar die maar die moeten er ook zijn.
Pastel op portretlinnen: Kleed en stoel: fase 2/ deel 1
Om verder te gaan met dit schilderij ben ik overgestapt op een tweede fase. Waarom nu reeds een tweede fase? Omdat ik van oordeel ben dat nu de ondergrond een eerste voorbereiding heeft gehad ik nu op mijn gemak kan gaan werken op deze ondergrond. Of dit zo is zal nog afwachten worden maar ik heb er alle hoop op dat dit gaat lukken. Zoals je op bijgeplaatste foto kan zien ben ik nu echt begonnen met de achtergrond te bewerken. Je kan nu duidelijk zien dat ik een aantal schaduwpartijen achter het kleed opgezet heb en dat door deze handeling het geheel al een zekere uitstraling krijgt. Door dit te doen kom ik tegemoed aan enkele belangrijke voorwaarden. In de eerste plaats begin ik hier met een zeer donkere kleur op te zetten dit is belangrijk omdat de schaduwpartijen meestal donkerder zijn dan de elementen waarvan ze de schaduw zijn. Dit is natuurlijk niet meer dan normaal zul je zeggen, maar nog dikwijls zie ik dat er tegen deze regel gezondigd wordt. Ten tweede is deze donkere kleur belangrijk omdat ik met Pastel werk. Je zult het stilaan wel weten maar ik herhaal het toch nog eens bij pastel werk je van donker naar licht. Dus door een donkere schaduw te plaatsen heb ik nog alle mogelijkheden om deze schaduwtoon te verlichten en eventueel verder op kleur te brengen mocht ik dat in de loop van mijn verder werken nodig vinden. Ook ben ik begonnen met een achtergrond kleur op te zetten. Ook deze kleur is weer redelijk donker maar, is van een niveau dat het toch lichter is dan de schaduwkleur van het kleed. En ook dit heeft weer zijn bedoeling die weer even normaal is als waarom de schaduw kleur donkerder is dan het object zelf. De verklaring waarom deze kleur lichter is dan de schaduw kleur is dat er ook weer een onderscheid dient te bestaan tussen schaduw en achtergrond. Dus het is niet alleen van belang dat er een wezenlijk onderscheid is tussen een object en zijn of haar schaduw, maar er dient ook een onderscheid te zijn tussen een schaduw en de achtergrond waar deze schaduw op valt. En meestal overdrijf ik dit contrast omdat je dan een groter gevoel van licht krijgt. De aandachtige lezer zal ook hier weer een contradictie of tegenstelling in zien. Maar ook hier is weer niets minder waar. Door de schaduw tussen object en achtergrond maximaal te maken (en in veel gevallen ook nog eens rekening te houden met slagschaduw en gewone schaduw) krijg je achteraf het gevoel dat er meer licht op het voorwerp valt. En de veklaring hiervoor is natuurlijk weer zeer eenvoudig. Je kan dit zelf uitproberen door één of ander voorwerp voor een achtergornd te plaatsen (lichte achtergrond werkt het beste) en te belichten door afzonderlijk een zwakke lichtbron en anderzijds een sterke lichtbron. Het is natuurlijk de sterke lichtbron die de donkerste schaduw werpt. Dus donkere schaduwen schilderen laten veronderstellen dat er meer en of sterker licht op het voorwerp valt. En dat heeft alles te maken met dat licht en haar lichtbron maar ook met onze hersenen. Onze hersenen hebben namelijk de eigenschap om bepaalde dingen op te slaan zonder dat we daar nog moeten bij nadenken als we die dingen zien. En zij hebben opgeslagen dat een donker schaduw voortkomt uit veel licht en we hoeven daar zelf als individu geen rekening mee te houden zij doen dat volledig autonoom. Uit deze eigenschap volgt dan ook heel normaal dat wanneer je bij het schilderen een schaduw donker maakt ................... al het voorgaande door onze hersenen worden ingevuld. Dus hierdoor zie je dat je als schilder als je dat wil de omstandigheden die je op je doek weergeeft naar je eigen goeddunken kunt weergeven als je natuurlijk de basisregels die er zijn volgt. De volgende bespreking zal weer iets verder gaan met het afhandelen en bespreken van dit schilderij.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
