Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
31-07-2008
Pastel op portretlinnen: Kleed en stoel: fase 2/ deel 1
Om verder te gaan met dit schilderij ben ik overgestapt op een tweede fase. Waarom nu reeds een tweede fase? Omdat ik van oordeel ben dat nu de ondergrond een eerste voorbereiding heeft gehad ik nu op mijn gemak kan gaan werken op deze ondergrond. Of dit zo is zal nog afwachten worden maar ik heb er alle hoop op dat dit gaat lukken. Zoals je op bijgeplaatste foto kan zien ben ik nu echt begonnen met de achtergrond te bewerken. Je kan nu duidelijk zien dat ik een aantal schaduwpartijen achter het kleed opgezet heb en dat door deze handeling het geheel al een zekere uitstraling krijgt. Door dit te doen kom ik tegemoed aan enkele belangrijke voorwaarden. In de eerste plaats begin ik hier met een zeer donkere kleur op te zetten dit is belangrijk omdat de schaduwpartijen meestal donkerder zijn dan de elementen waarvan ze de schaduw zijn. Dit is natuurlijk niet meer dan normaal zul je zeggen, maar nog dikwijls zie ik dat er tegen deze regel gezondigd wordt. Ten tweede is deze donkere kleur belangrijk omdat ik met Pastel werk. Je zult het stilaan wel weten maar ik herhaal het toch nog eens bij pastel werk je van donker naar licht. Dus door een donkere schaduw te plaatsen heb ik nog alle mogelijkheden om deze schaduwtoon te verlichten en eventueel verder op kleur te brengen mocht ik dat in de loop van mijn verder werken nodig vinden. Ook ben ik begonnen met een achtergrond kleur op te zetten. Ook deze kleur is weer redelijk donker maar, is van een niveau dat het toch lichter is dan de schaduwkleur van het kleed. En ook dit heeft weer zijn bedoeling die weer even normaal is als waarom de schaduw kleur donkerder is dan het object zelf. De verklaring waarom deze kleur lichter is dan de schaduw kleur is dat er ook weer een onderscheid dient te bestaan tussen schaduw en achtergrond. Dus het is niet alleen van belang dat er een wezenlijk onderscheid is tussen een object en zijn of haar schaduw, maar er dient ook een onderscheid te zijn tussen een schaduw en de achtergrond waar deze schaduw op valt. En meestal overdrijf ik dit contrast omdat je dan een groter gevoel van licht krijgt. De aandachtige lezer zal ook hier weer een contradictie of tegenstelling in zien. Maar ook hier is weer niets minder waar. Door de schaduw tussen object en achtergrond maximaal te maken (en in veel gevallen ook nog eens rekening te houden met slagschaduw en gewone schaduw) krijg je achteraf het gevoel dat er meer licht op het voorwerp valt. En de veklaring hiervoor is natuurlijk weer zeer eenvoudig. Je kan dit zelf uitproberen door één of ander voorwerp voor een achtergornd te plaatsen (lichte achtergrond werkt het beste) en te belichten door afzonderlijk een zwakke lichtbron en anderzijds een sterke lichtbron. Het is natuurlijk de sterke lichtbron die de donkerste schaduw werpt. Dus donkere schaduwen schilderen laten veronderstellen dat er meer en of sterker licht op het voorwerp valt. En dat heeft alles te maken met dat licht en haar lichtbron maar ook met onze hersenen. Onze hersenen hebben namelijk de eigenschap om bepaalde dingen op te slaan zonder dat we daar nog moeten bij nadenken als we die dingen zien. En zij hebben opgeslagen dat een donker schaduw voortkomt uit veel licht en we hoeven daar zelf als individu geen rekening mee te houden zij doen dat volledig autonoom. Uit deze eigenschap volgt dan ook heel normaal dat wanneer je bij het schilderen een schaduw donker maakt ................... al het voorgaande door onze hersenen worden ingevuld. Dus hierdoor zie je dat je als schilder als je dat wil de omstandigheden die je op je doek weergeeft naar je eigen goeddunken kunt weergeven als je natuurlijk de basisregels die er zijn volgt. De volgende bespreking zal weer iets verder gaan met het afhandelen en bespreken van dit schilderij.
Vandaag toch weer enkele woorden neerpennen over dit pastelschilderij. Het is alweer even geleden wanneer ik nog iets op mijn blog geschreven heb. Het is nu eenmaal niet altijd even gemakkelijk om bepaalde zaken van je af te zetten en zeker als er iets fout gaat waardoor je een aantal weken moet rusten. Maar we laten ons niet kennen en ik ga iets over mijn schilderij schrijven. Zoals je op de bijgeplaatste foto kan zien of dat wat je misschien in de eerste oogopslag zelfs niet ziet heb ik het één en ander aangepast op deze ondergrond. Op de foto zie je als je goed toekijkt toch wel duidelijk dat ik een extra ondergrond voor pastel heb gelegd op het portretlinnen waar ik nu dit pastelschilderij ga maken. Je kan dit heel goed zien door het kleurverschil dat opgetreden is tussen de achtergrond van het schilderij en het kleed en de stoel. Het is dan ook zo dat ik op dit moment enkel de achtergrond bewerkt heb en niet de "onderdelen" stoel en kleed. Waarom ik dat gedaan heb is ook maar een handeling naar eigen goed vinden gezien je nergens iets kan terug vinden over het werken met pastel op doek. Ik heb dus de achtergrond van het schilderij klaar gemaakt om met pastel op te werken door er een pastelgrond op aan te brengen. Door de twee voornaamste delen op het schilderij niet te bewerken zal er in eerste instantie ook geen pastel of nauwelijks pastel op hechten en heb ik het voordeel dat ik me alleen op de achtergrond kan concentreren. Een bijkomend voordeel van deze denkwijze dacht ik, is het feit dat je heel goed het onderscheid zal kunnen maken, tussen de voor- en achtergrond, alleen al, door de achtergrond te schilderen. Of dat zal lukken zal in de volgende besprekingen nog naar voor moeten komen maar op dit moment zonder al te veel kleur aan te brengen zie je reeds goed het verschil vind ik zelf. Als je dan uiterst rechts op de foto kijkt dan zie je daat een redelijk donkere strook pastel heb aangebracht, dit om met de achtergrond aan te vatten. Ik zie nu ook, dat deze kleur iets te donker is, maar zoals je weet kan je met pastel beter iets te donker beginnen dan te licht. Waarom? Wel de uitleg is even eenvoudig als een basisregel bij pastel je werkt met pastel het beste van donker naar licht. Dus je zet best lichtere kleuren over, of, op donkere kleuren dan andersom want dan krijg je vaak vuile kleuren. Deze regel wordt nogal eens vergeten door beginnende pastellisten en die vragen zich dan af waarom zij niet die sprankelende kleuren krijgen die bij pastel zo mooi zacht en lichtgevend kunnen zijn. Ook heb ik zoals je kan zien een eerste aanzet van de schaduwtoon aangegeven links achter het kleed en daar komt deze kleur iets beter uit, dan de geheel achtergrond met deze kleur te maken. De volgende keer zal ik iets meer kunnen vertellen over het werkelijk opzetten van de achtergrond en welke moeilijkheden die ik bij deze manier van pastelleren heb ondervonden.
Vanaf vandaag ga ik weer regelmatig iets proberen te schrijven over mijn schilderijen. Ik moet zeggen dat ik gedacht had, dat ik me veel beter zou voelen na deze eerste inspuiting maar ik merk ook nu, dat alles weer zijn tijd moet hebben. En eigenlijk is dat ook maar goed. Het werk waarmee ik nu mijn bespreking wil aanvangen heb ik indertijd gemaakt om mee te doen aan de canvascollectie. De Canvascollectie op zich is toen enigzins tegen gevallen maar dat wi l zeker niet zeggen dat ik dit werk minder goed vind. Ik vind het zelfs zo eenvoudig en sprekend dat ik er een mooie plaats voor uitgezocht heb in de living. En ik durf te zeggen dat het lijkt gemaakt te zijn voor die plaats. Vandaag wil ik enkele woorden zeggen over het werken op doek met pastel. In vorige besprekingen heb ik al meerdere keren gezegd dat ik er van droom om meer te werken met pastel op doek maar dat je weinig informatie kunt vinden over deze materie. Ik beschouw dit dan ook als een experiment dat ik gemaakt heb. Ik heb een stuk portretlinnen (95x75 cm) op een stuk mdf van dezelfde grootte laten plakken in de tekenwinkel. Ik heb portretlinnen genomen omdat ik vond dat de ondergrond een fijnmazige struktuur moest vertonen en dat deze struktuur ook redelijk gelijklopend moest zijn. Na het opplakken ben ik gaan zoeken naar een aantal mogelijkheden om het pastel te kunnen aanbrengen op de doek. En ik kan je verzekeren dat dit in zijn geheel niet eenvoudig is geweest. Ik heb verschillende proefstukjes gemaakt voor ik de juiste ondergrond had waar het pastel goed op bleef hangen en als het ware er was aangeplakt. Als eerste stap na de proefstukjes moest ik de tekening moet maken op het linnen. Ook dat dit is niet heel gemakkelijk verlopen, temeer omdat ik geen houtskool wilde gebruiken voor de tekening. Als je naar de tekening kijkt dan zie je, dat ik enkel het kleed en de stoel getekend heb en dat ik de rest allemaal heb weg gelaten. Het zijn dezelfde onderdelen als die van het schilderij Jas en Stoel op papier. Een schilderij dat je kan terug vinden op mijn blog. De volgende bespreking zal handelen over het prepareren van het linnen en de eerste pastelstreken die ik op het oppervlak aanbracht.
Het is vandaag meer dan 14 dagen geleden dat ik nog iets op mijn blog geschreven heb. De reden van dit voorval is vrij eenvoudig, ik heb weer een tijd in het ziekenhuis moeten doorbrengen dit door een discushernia. En ik kan je verzekeren het was menens deze keer. De pijn die ik de laatste weken heb moeten doormaken was niet om uit te houden. Gelukkig ben ik in een zeer goed ziekenhuis terechtgekomen. Aan dit ziekenhuis is een pijnkliniek verbonden en ik moet zeggen dit scheelt toch wel een slok op een borrel. Het Salvatorziekenhuis van Hasselt want daar is het waar ik verpleegd ben, heeft me in de voorbije week een fantastische verzorging gegeven. Het heeft wel 3 dagen geduurd eer men de pijn onder controle had maar daarna is alles ook vrij snel gegaan. Nadat men de oorzaak had gededecteerd (discushernia op niveau L4-L5 rechts) heeft men mij verteld wat de mogelijkheden waren die me weer de oude? zouden maken. Ik had de keuze uit twee zaken ofwel onmiddelijk een operatie of eerst proberen met peridunale inspuitingen en veel rust het euvel te lijf te gaan. Ik heb gekozen voor de herstelling door rust en inspuitingen en niet voor de heelkundige ingreep. Want aan zulk een ingreep, nu drie jaren geleden, heb ik niet zo een goede herinnering overgehouden. Nu heb ik een isnpuiting in het ruggemerg gehad met een mix van medicamenten. Deze mix is natuurlijk niet van de minste (een samenstelling van cortisone en morfine) maar hierdoor zou de pijn en de genezing relatief snel een feit moeten worden. Na deze inspuiting moet ik nog twee van deze inspuitingen hebben waarvan de laatste op 30 juli zal gebeuren. Indien na deze laatste inspuiting er geen grote vooruitgang is gekomen zal ik toch nog dienen te overwegen om een ingreep te laten uitvoeren. Maar zover zijn we nog niet en we nemen de problemen aan, op het moment dat ze zich stellen zou Dhaene vroeger gezegd hebben. Het is natuurlijk ook geen lachertje deze peridunale inspuitingen, maar, ik hoop dat zij me er weer boven op helpen. Ik hoop vanaf nu iets meer op mijn nieuwe PC te kunnen werken en zodoende ook weer meer op mijn blog aan de gang te kunnen zijn. Voor vandaag hou ik het voor bekeken maar morgen kom ik terug met een nieuwe beschrijving van een schilderij. Welke het gaat worden zullen we morgen wel zien.
Vandaag enkele woorden over het verder afwerken van deze aquarel. Zoals je op bijgaande foto kan zien heb ik verder gewerkt aan de bloemen maar ik heb ook de blaadjes een kleur gegeven. Het belangrijke punt dat ik vandaag wil maken is de kleur van de bladeren. Veel mensen die nog niet al te lang met schildern, en met aquareleren in het bijzonder bezig zijn maken nog al eens de fout dat ze alle onderdelen en bladeren een egaal groene kleur gaan geven. Dit komt omdat wij in ons hoofd altijd denken dat bladeren groen zijn. En eigenlijk is niets minder waar. Want als je op mijn schilderij kijkt dan zie je dat al deze bladeren een andere kleur hebben dan groen er is welliswaar een groene zweem aanwezig maar de hoofdkleuren zijn de kleuren die terug komen in de bloemen. Want en dat is belangrijk bladeren zjn inderdaad voor een gedeelte groen maar ij nemen ook voor een grot gedeelte de kleur van de omgeving in zich op. En deze kleur vergeten demeeste mensen voor te stellen en af te beelden. Wanneer je nu de bladeren niet egaal groen kleur maar een omgevings kleur (bv van de bloemen) meegeft dan gaat alles er heel anders uitzien. En toch ga je denken dat de bladeren groen zijn. Dat komt natuurlijk ook weer door het beeld van bladeren die opgeslagen is in onze hersenen want daar staat dat bladeren groen zijn. Daarom i het ook zo belangrijk dat mensen die met schilderen beginnen eerst goed leren kijken naar hun onderwerp. En kijken naar een onderwerp wil zeggen dat je met andere ogen moet leren kijken naar datgene wat je wil gaan schilderen. Je moet zover komen dat je die hersenhelft, die staat voor de symbolen, buitenspel kan zetten en werkelijk leert zien datgene dat je wil gaan schilderen en of tekenen. Dus als je goed naar de aquarel kjkt dan zie je dat de bladeren wel degelijk bladeren zijn (vorm) maar dat ze zeer weineig groen bevatten. Door dit te doen maak je je schilderij veel aantrekkelijker voor de toeschouwer en daardoor geef je een meerwaarde aan je werk. Ik ga nu stoppen want het is niet meer te doen met mijn PC, ik denk dat ik me een nieuwe moet gaan aanschaffen want alles loopt steeds vast en alles is zeer langzaam geworden. Op dit moment is de aardigheid er een beetje af. Dus hopen dat ik alles een beetje op orde kan zetten en dat ik er in de nabije toekomst er weer met nieuwe moed tegenaan kan gaan.
Vandaag ga ik enkele woorden schrijven over het verder afwerken van deze aquarel. Het is zoals je op de foto kan zien een redelijk kleurrijk werk aan het worden. Ik moet zeggen dat het moeilijk is om de kleuren van deze prachtige bloemen weer te geven en samen te stellen zoals ze zich voordoen in mijn voorbeeld.. Als je goed kijkt dan zie je ook dat ik verschillende kleuren en kleurtinten heb samengevoegd om een mooi geheel te krijgen. In de eerste plaats heb ik een lichtpaarse kleur op het papier aangebracht. eerst heb ik zorgvuldig de bloemblaadjes, waar ik kleur wilde hebben, nat gemaakt met een penseel bevochtigd met water. Toen dat gebeurt was heb ik de kleur opgebracht die daarna door de vochtige toestand van het papier, mooi uitvloeide over de heel bloem. Als je dan naar de onderste bloem kijkt dan zie je dat daar ook enkele blauwe vlekken in aangebracht zijn. Dit heb ik gedaan op het moment dat het geheel bijna opgedroogd was. Ik heb toen die blauwe kleur laten indruppelen op de plaats waar ik het wilde hebben. Doordat het papier nog wat vochtig was konden deze mooie vlekken ontstaan De donkere randen die langs de bloemlaadjes lopen heb ik voorzichtig aangebracht toen het papier praktisch helemaal droog was. Tip: Wanneer je dit wilt toepassen moet je goed er voor zorgen dat het papier niet te nat meer is, maar het mag ook niet helemaal droog zijn want anders vloeit de verf niet genoeg meer en wordt het geheel nogal onwezenlijk en hard van kleur. In de bovenste bloem heb ik met dezelfde techniek en werkwijze iets meer gele oker aangebracht op de vochtige ondergrond en alles mooi in elkaar laten vloeien. Hierdoor is deze bloem iets lichter van kleur geworden. De volgende bespreking zal handelen over het verder afwerken van dit schilderij en in het bijzonder over de bladeren.
Ik wil vandaag met de bespreking van een nieuwe aquarel beginnen. Het is een tijdje geleden dat ik nog wat op mijn blog geschreven heb. De oorzaak hiervan ligt in het feit dat ik weer af te rekenen heb gehad (en nog heb) met een verschot (lumbago) in mijn rug. Maar vandaag gaat het en beetje beter en nu ga ik toch een stukje schrijven over een nieuwe aquarel die ik gemaakt heb. Ook deze aquarel ben ik begonnen zoals anders met een redelijk uitgewerkte tekening. Ook voor deze aquarel is het niet anders en dat kna je goed zien op de bijgeplaatste foto. Op de tekening zie je dat ik een aantal bloemen heb getekend die omkranst worden door blaadjes. Ik ga van dit onderwerp weer een realistische voorstelling proberen te maken en de bloemen weer te geven zoals ze in de natuur voorkomen. Ik hoop dat dit weer een beetje gaat lukken en dat dit weer een mooi werkje zal worden. De volgende bespreking zal handelen over het verder invullen en afwerken van dit schilderij.
Op de bijgeplaatste foto zie je de afgewerkte aquarel en je kan nu goed zien welk effect het heeft wanneer een werk op een juiste manier ingelijst is. In dit geval heb ik gekozen om de aquarel op een donkere ondergrond te plakken. Daarna heb ik rond de aquarel een heel fijne V-groef getrokken in die ondergrond waardoor de witte kern van die ondergrond zichtbaar werd. Vervolgens ben ik gaan kijken welke kleur van passepartout er het best zou passen bij dit soort schilderij en na veel wikken en wegen ben ik er toe gekomen om deze licht creme-kleurige passepartout te nemen. Je ziet ook weer dat ik de onderkant van de passepartout iets groter genomen heb dan de drie andere zijden waardoor het geheel beter "staat" en dat geeft toch nog altijd het beste resultaat. Tot slot heb ik het werkje voorzien van mijn naam en datum en in een goeudkleurige lijst gezet en het geheel was klaar. Mijn volgende bespreking zal handelen over een nieuw aquarel die ik gemaakt heb.
Vandaag enkele woorden over het verder afwerken van deze aquarel. Zoals je kan zien heb ik een aantal dingen bijgebracht aan dit werkje. In de eerste plaats ben ik de bol zelf gaan schilderen. Ik heb hiervoor een aantal kleuren die mij mooi leken en die ik kon onderscheiden in de bol door elkaar laten vloeien. Maar ik heb er ook voor gezorgd dat ik één aantal droogranden kreeg daar waar de kleuren mekaar raken. Dit geeft in dit geval een mooi effect omdat het een beetje de verschillende schillen die zo'n bol toch heeft kan weergeven. Om het geheel wat atractiever te maken heb ik de rode kleur toegevoegd zodat er ook een wat meer in het oog springende kleur in het schilderj zou zitten. Ik heb deze kleur op een paar subtiele plaatsen laten terug komen zodat het geheel verlevendigde. Tot slot heb ik aan de dunne bladeren een lichte strogele kleur gegeven. Om alles weer wat terug in lijn te krijgen heb ik de bladeren afgelijnd door middel van een fijne artliner nr. 0,2. Met deze tekenpen heb ik ook enkele fijne lijnen in de bladeren getekend zodat deze iets meer draadachtig zouden overkomen. Ook heb ik boven aan de bol een aantal fijne lijntjes getrokken zodat ook hier iets terug kwam in de vorm van tekenlijnen waardoor de vorm van de bol versteerkt werdt.. De volgende bespreking zal handelen hoe ik deze aquarel heb ingelijst en hoe ze er afgewerkt uitziet.
Vandaag ga ik enkele woorden schrijven over de eerste opzet van dit werk. Meestal na het maken van een tekening doe ik een tijdje niks. Dit wil zeggen, ik doe wel iets, maar dat is niet schilderen. Ik bekijk het onderwerp vanuit verschillende oogpunten en maak dan ook nog een aantal schetsen. Dit zijn heel kleine kleuroefeningetjes die me toelaten de juiste kleuren van het te schilderen object te vinden en die later te gaan toepassen in mijn schilderij. Met dit schilderij wilde ik iets speciaals maken en dat zal dan ook moeten blijken als de aquarel af is. Ik ben begonnen met een gedeelte van het blad nat te maken. Je kan dit goed zien op de foto, het gedeelte van de aquarel waar kleur opzit heb ik zorgvuldig nat gemaakt met schoon water. Ik heb heel duidelijk er op gelet dat het water binnen de lijnen van de tekening bleef. Waarom heb ik dat gedeelte nat gemaakt? Ik wilde een verlopen wassing aanleggen op dat gedeelte van de tekening en ik had gekozen voor een kleur die granuleert. Je kan nu natuurlijk vragen wat is granulatie? Granuleren wil zeggen dat een kleur de neiging heeft om niet egaal op te drogen maar eerder kleine vlekjes te gaan vormen. Dit is een eigenschap die je goed moet inschatten en die je wel doordacht goed kunt gebruiken. Waar je deze eigenschap kunt missen als de pest is wanneer je een egale kleur wilt krijgen want dan moet je een egaal kleuroppervlak hebben en dat krijg je niet of toch heel moeilijk met granulerende kleuren. Maar ik wilde dus geen egale wassing en dus kon ik deze specifieke eigenschap van deze kleur prachtig uitspelen. Waarom ik geen egale kleur wilde krijgen is om de eenvoudige reden dat ik een soort aarde rond de tulpenbol wilde schilderen. Het is natuurlijk zo, dat wanneer de tulpenbol in de grond zit, hij omgeven is door aarde en vermits ik een schilderij wilde maken dat een zekere abstraktie in zich heeft maar dat ik ook de verschillende elementen van het onderwerp weergeeft moest ik een manier vinden om de grond rond de bol weer te geven. En ook wilde ik de onregelmatigheid van die grond weergeven door een ongelijkmatige wassing. Je ziet dat het schilderen met aquarel niet alleen maar schilderen is maar dat je ook goed moet nadenken wat je wil schilderen. Ik heb ooit van een heel goede aquarellist te horen gekregen dat "aquareleren bestaat uit 30% schilderen, 30 % wachten tot de opgebrachte kleur droog is en de overige 40 % is nadenken wat je volgende stap gaat zijn" en dat indachtig probeer ik ook op die manier te werken. Al moet ik toegeven dat ik soms nog de neiging heb om veel te snel te willen gaan. Want het is natuurlijk zo dat je bij een aquarel practisch niets kan verbeteren. Dit omdat je bij een verbetering praktisch altijd inboet aan transparantie en dat is toch een van de belangrijkste onderdelen van aquarel. Tot slot kan je ook nog zien dat ik een gedeelte van de bol dezelfde kleur gegeven heb als de omgeving, dit omdat ik die kleur in eerste instantie mooi vond en ook omdat ik door het repeteren van kleur een eenheid in mijn werk wilde verkrijgen. Mijn volgende bespreking zal handelen over het verder afwerken van deze aquarel.
Ik wil vandaag beginnen met een stukje over een aquarel die ik een tijdje geleden maakte en die ik eigenlijk maakte om een aantal nieuwigheden uit te proberen en om een aantal technieken onder de knie te krijgen. Het gaat een eenvoudige aquarel worden van een tulpenbol die ik niet naar realiteit ga schilderen. Als je op de opzettekening kijkt dan zie je een tekening waarin niemand als ik het niet gezegd had een tulpenbol zou kunnen halen. Eigenlijk wil ik de bol schilderen zoals hij gaat reageren als hij eenmaal in de aarde gestopt is. Ik weet dat dit een heel eigenaardige denkpiste is maar ook hier wil ik weer aantonen dat je met fantasie, materialenkennis en een dosis aquarelkunst iets moois kunt maken. Ik zou ook hier weer willen aantonen dat iemand die realistisch schildert een abstrakt werk kan maken. Ik ga de tulpenbol grotendeels terugbrengen tot een aantal elementen die zeer kenmerkend zijn voor dit onderwerp, maar die je niet dadelijk als onderdelen van het onderwerp zal herkennen maar die later zullen uitgroeien tot een mooie bloem. Ik ga ook proberen om alles redelijk stylistisch te schilderen en daardoor een heel realistisch onderwerp (tulpenbol) er als een redelijk onwezenlijk voorwerp te laten uitzien. Ik hoopte dat dit zou lukken en jullie zullen verder kunnen constateren of dit dan ook werkelijk gelukt is. Op de tekening zie je nu al een onderwerp waarvan een aantal delen vergroot zijn en die daardoor redelijk onwezenlijk overkomen. Maar met een beetje goede wil zie hier wel een tulpenbol in. De bol zelf heb ik natuurlijk het grootste oppervlak laten innemen en hij zal dan ook bepalend zijn voor het latere schilderij. In de volgende bespreking ga ik iets verder met het uitleegen hoe ik aan dit onderwerp begonnen ben.
Vandaag ga ik nog enkele woorden schrijven over deze aquarel. Meer bepaalt ga ik de afwerking even laten zien. Zoals je kan constateren heb ik de kleuren van de aquarel iets meer opgehaalt en meer body gegeven. Daardoor lijkt alles wat vrolijker en heeft de aquarel een beter uitzicht en een grotere kleurkracht. Want het is toch ook het oog van de toeschouwer dat je wil bevredigen. Het zijn de mensen die naar je werk kijken die de beoordeling uitspreken en die iets mooi of niet mooi vinden. En ook al zeg ik altijd, het is in de eerste plaats voor mijn eigen dat ik schilder, maar het is altijd mooi meegenomen als andere mensen het mooi vinden. Nu wat is "mooi" voor een schilderij. Wat de ene mooi vindt zal voor iemand anders net het tegenovergestelde betekenen. Daarom hoop ik altijd maar dat de toeschouwers van mijn werken op de één of andere manier geraakt worden door mijn schilderijen. En daardoor een bepaalde binding krijgen met het werk en dat het werk hen een aangenaam gevoel geeft. Om het schilderij verder wat aantrekkelijker te maken heb ik er voor gezorgd dat er een bijpassende passepartoute rond het schilderij geplaatst is. Maar ik heb deze keer de inlijsting op een andere manier aangepakt. In de vorige werken zorgde ik er steeds voor dat de passepartoute nauw aansloot aan het werk (dit is ook de meest gangbare manier om een aquarel in te lijsten). Maar deze keer heb ik het totaal anders aangepakt. Ik heb iets gedaan wat ik nog nergens anders gezien heb en ik mag zeggen dat het daardoor ook uniek is voor het inlijsten van aquarels. Ik heb de aquarel op een gekleurde achtergrond geplakt, er zorg voor dragend dat de kleur van deze achtergrond het geheel zou versterken. Ik heb hier gekozen voor een bordeaurode kleur. In deze achtergrond heb ik dan een fijne V-groef gesneden. Het is natuurlijk wel wat meer werk want je moet deze V-groef zeer goed evenwijdig snijden aan de vier zijden van het schilderij. en dat is nou net het moeilijke natuurlijk. Meestal heb je dan wel de een of andere lijn die niet voor honderd procent evenwijdig is aan het blad waar je, je aquarel hebt op gemaakt. Maar het is mij zeer goed gelukt in dit geval. In het geval van dit schilderij moet ik zeggen dat het wel goed gelukt is en ik vind het een mooie oplossing voor het hele schilderij. Het schilderij heeft de uitstraling gekregen welke ik zo graag wilde, namelijk de doorzichtigheid van de bloemblaadjes weergeven en daardoor het mooie aspect van de doorzichtigheid van waterverf benadrukken. Ikzelf vind het schilderijtje geslaagd en dat geeft een redelijke voldoening. Mijn volgende bespreking zal handelen over een nieuwe aquarel.
Ik ben op zoek naar foto's van mooie gevels. Ik bedoel hiermee dat het foto's moeten zijn die oude gevels voorstellen die de moeite zijn om te schilderen. Het mogen ook onderdelen zijn van gevels zoals deuren en vensters. Waarom vraag ik dit? Ik ben bezig om een reeks aquarellen te maken die het vergankelijke en toch het mooie weergeven. Ik heb altijd gehouden van oude gebouwen en steegjes of zichten waar leven inzat. Ik bedoel hiermee als je naar een oud huis of naar een mooie gevel kijkt dan kan je heerlijk wegdromen en denken wat er allemaal gebeurd is vanaf het begin dat dit gebouw of deze straat er was. Je kan je allerhande voorstellingen maken van wie en wat er gewoond heeft in deze huizen en straten. Zo zijn er zeker bezoekers van mijn blog die wel ergens wat foto's hebben die de moeite zijn om te schilderen. Ik denk ook aan degene die al het geluk gehad hebben om bijvoorbeeld in Venetië rond te dwalen en daar foto's van hebben. Dus mijn vraag is zeer eenvoudig indien iemand beschikt over foto's of een site weet waar er mooie oude gebouwen te vinden zijn dan mag en kan hij/zij die site of foto's aan mij doorgeven. Zodat ik mijn reeks aquarellen , 24 stuks moeten het er minimum worden, kan afmaken. Natuurlijk zal ik op mijn blog deze werken bespreken en ook meedelen wie mij de tip of de foto aan de hand gedaan heeft. Op de bijgeplaatste foto zie je bv een deur uit een gebouw in Honduras. Prachtig toch die textuur en kleuren.
Vandaag wil ik enkele woorden uitleg geven bij het verder afwerken van deze aquarel. Zoals vorige keer al uitgelegd wil ik toch nog enkele dingen verder uitdiepen en bespreken. Zeker het hart van de bloem verdient hier een betere uitleg. Zoals je kan zien heb ik het hart practisch helemaal geschilderd. Ik weet dat dit een ietwat onnatuurlijk zicht geeft maar dat is net wat ik hier wilde bekomen. Je ziet dat het hart vrij donker is ingekleurt maar tevens kan je zien dat ik hier geen zwart maar een zeer donkerblauw vermengd met Paynesgrijs voor heb gebruikt. Door dit toe te passen blijft het geheel (zowel bloemblaadjes als bloemhart) een mooie combinatie vertonen van koele en warme kleuren. Hierdoor blijf ik de contrast werking tussen de onderdelen duidelijk onderstrepen en dit door de gebruikte kleuren. Voor de steel heb ik een lichte menging van sapgroen met lichte oker gemaakt en deze kleur over de hele steel aangebracht. Daarna heb ik een heel klein tipje gebrande siënna in de nog vochtige kleur van de steel laten lopen bijzonder aan de linkerkant van de steel. Toen ales droog was heb ik beide zijkanten van de steel nog een beetje verdonkerd met hetzelfde siënna. Wanneer je de siënna kleur in de nog vochtige sapgroene kleur laat lopen hou je het best een droog penseel bij de hand. Wanneer het siënna gaat overheersen kan je met deze droge borstel het teveel aan siënna wegnemen. Het is door dit te doen dat de steel zijn mooie ronde vorm krijgt. Je kan dit goed zien omdat de steel aan de linkerkant donkerder is dan aan de rechterkant. En door de verf in natte toestand met elkaar te vermengen op het papier krijg je een mooi verloop van donker naar licht. Op dezelfde manier heb ik het hart van de bloem aangepakt en dat geeft ook weer een mooi resultaat. De volgende bespreking gaat handelen over de afwerking van het schilderij met passepartout.
Vandaag iets meer over de uitwerking van deze aquarel. Je kan op de foto goed zien dat ik de kleuren zeer luchtig opbreng. Maar ik gebruik ook twee tegen gestelde kleuren. Het zijn enerzijds een rode warme kleur die ik rechtstreeks plaats tegen een blauwe koele kleur. Het is door dit soort tegenstellingen dat je een schilderij interessant kan maken. Je ziet nu al dat het schilderij iets mysterieus over zich heeft. Dit komt natuurlijk ook door de manier waarop ik de bloem getekend heb. Je ziet ze van bovenaf maar dan heb ik ook nog een stuk aan de voorkant weggelaten. Door een stukje van de bloem weg te laten kan je rechtstreeks in de bloem kijken en kan je het hart van de bloem helemaal zien. Je kan het hart zien van boven maar ook van uit een vooraanzicht en dat is uniek. Door de bladeren niet volledig met kleur te bedekken krijg je de indruk dat de bloemblaadjes heel doorzichtig zijn. En daar door komt het aspect van aquarelleren prachtig tot uiting. Je kan de kleur prachtig laten vloeien en je kan ook het wit van het papier mooi laten meespelen in de aquarel. Ik hoop, neen ik weet zeker, dat dit een heel speciale aquarel wordt. Eentje waar ik met plezier aan gewerkt heb en eentje waar het plezier zo van afdruipt. In een volgende bespreking ga ik iets meer van het hart en de steel schilderen en bespreken.
Eindelijk kan ik weer wat bijwerken aan mijn blog. Ik heb een hele tijd niets kunnen doen omwille van een "verschot" in mijn rug dat niet wilde wijken. En wanneer je niet fatsoenlijk kan lopen of zitten dan heb je natuurlijk niet veel goesting om aan de computer te zitten. Maar vandaag lukt het en dus ga ik er weer tegen aan en begin ik met een nieuw stukje over een nieuwe aquarel. Ik ga vandaag beginnen met de ondertekening van een klaproos. Eén klaproos die ik op een andere manier wil schilderen dan op de manier welke ik meestal gebruik. Ik ga deze tere bloem , want dat zijn klaprozen toch, benaderen alsof ze geheel doorzichtig is. Ook ga ik ze van bovenaf bekijken wat dan weer en zeer eigenaardig perspectief in zich zal hebben. Ook ga ik de bloem op een voor mij ongewone manier. Het eindresoultaat zou een ietwat abstract ogende aquarel moet opleveren. De vormen zouden als alles lukt zo als ik het me voorstel toch nog naar de bladeren van een klaproos moeten verwijzen. Ik begin zoals altijd met een redelijk gedetaïlleerde ondertekening die me een houvast moet geven om mijn doelstelling te halen. Eén doelstelling die in de eerste plaats een schilderij van een bloem moet opleveren maar ook met de gedachte dat het een aquarel opleverd die de toeschouwer doet nadenken over hetgeen hij of zij ziet. Het moet deze keer niet de evidentie zelf zijn die je zegt hetgeen je hier voor je ziet is een klaproos. Ik hoop dat mijn opzet gaat slagen en dat het een heel luchtige aquarel gaat worden waar ik vrij met kleur en water heb kunnen spelen. Want eigenlijk is het dat wat de essentie van aquarelleren is namelijk spelen met water en kleuren en met die twee elementen iets op papier brengen dat de toeschouwer kan boeien. De volgende bespreking zal hopelijk niet zo lang op zich laten wachten als deze en ze zal handelen over de eerste kleurstreken die ik geplaatst heb voor deze aquarel.
Vandaag ga ik nog enkele woorden uitleg geven over deze twee schilderijtjes. Omdat ze van een redelijk klein formaat zijn heb ik er voor gekozen om in een redelijk eenvoudige lijst te plaatsen. In de eerste plaats heb ik er voor gezorgd dat de twee lijsten hetzelfde van vorm en van kleur zijn. Het is een goudkleurrige lijst geworden en een cremekleurige passepartout. Het is natuurlijk niet altijd even eenvoudig om een aantal beslissingen te nemen aangaande de lijst en de passepartout. Maar en dat was nu het geval van het moment dat je weet waar de schilderijtjes komen te hangen dan kan je daar zeer goed rekening mee houden bij het inlijsten. Ze hangen tegen dezelfde muur en brengen mekaar perfect in evenwicht. Zowel de grootte als de kleuren van de schilderijtjes vullen mekaar prachtig aan. Natuurlijk zijn ze totaal verschillend van vorm en van kleur maar het warme roze past uitstekend bij het koele blauw van de iris. Ik ben zelf zeer tevreden en de persoon aan wie ik ze kado heb gegeven is ook heel tevreden. Zo zie je maar weer dat je soms met zeer weinig en kleine dingen mensen kunt blij maken. En het mooiste van alles is dat ik me er zelf heel goed bij voel. De volgende bespreking zal handelen over het maken van een nieuwe aquarel namelijk een Papaver. Een zeer tere bloem die ik toch wel op een heel speciale manier heb proberen te benaderen.
Vandaag meegedaan aan de canvascollectie aflevering Limburg. Ik heb meegedaan met 3werken maar ik ben niet geselectioneerd omdat volgens de jury mijn werken niet modern en of vernieuwend genoeg zijn. De opdracht van de jury was (aldus één jurylid) om vooral werk te selectioneren dat modern en vernieuwend moest zijn. Eigenlijk had men dat dan ook in het reglement moeten zetten waardoor wij als klassiek realistische schilders ons de moeite hadden kunnen besparen om hier aan deel te nemen. Men had geen boodschap aan mijn verhaal waarom ik deze werken gemaakt had en hoe deze werken tot stand waren gekomen. Ik vond het nogal kort door de bocht gaan toen datzelfde jurylid zei dat je misschien beter een boek zou schrijven dan een levenservaring op doek te willen weergeven. Ik van mijn kant vind dat wanneer je een aantal schilderijen maakt die een fase uit iemands leven weergeven (nota bene een fase die alles wat je doet zwaar beïnvloedt), en door die fase in je leven andere dingen moet gaan doen en moet uitproberen die totaal nieuw voor je zijn je wel degelijk met de nodige aandacht mag behandelt worden. Dat het nieuwe voor de kunstenaar in kwestie niet datgene is wat het jurylid voor ogen heeft is natuurlijk een andere zaak. Maar als men in een jury gaat zetelen van een zogenaamde prestigieuze wedstrijd en niet weet dat men pastel achter glas dient in te lijsten, dit om dat je een pastelschilderij niet of moeilijk kan bewaren, beschermen of presenteren, dan stel ik me wel enkele vragen. Eén van deze vragen is of het niet beter zou zijn dat zo iemand beter zijn mond houdt zodat hij/zij er geen domme dingen kan uitkramen of dat zo iemand de eer aan zichzelf zou houden en niet in een jury gaan zetelen. Wat me in ieder geval bijblijft aan deze hele canvascollectie is: dat men het in de eeste plaats niet zo nauw neemt met zijn eigen reglementen en dat men ten tweede die reglementen aanpast naargelang de toepassing ervan het beste uitkomt voor zij die het voor het zeggen hebben. En het is niet het feit dat ik geen selectie heb kunnen afdwingen dat dit een naar gevoel geeft maar wel het feit dat men zelfs geen waardeoordeel heeft kunnen uitspreken over het gepresenteerde werk. Dan had ik nog liever gehoord het werk schiet tekort in de ene of andere zin dan de dooddoener te moeten aanhoren "maar doe zeker verder met het werk waar je mee bezig bent". Maar goed we zijn alweer een ervaring rijker en een illusie armer maar ook dat zal me er niet van weerhouden om met nog meer ijver en inspiratie verder te werken. Op de bijgeplaatse foto zijn twee van de drie gepresenteerde werken te zien en het bovenste schilderij siert op dit moment mijn living en ik denk dat het daar zeer goed uitkomt en op zijn plaats is. ondanks dat het niet modern en of vernieuwend is foto 84
Vandaag ga ik wat meer schrijven over het verder afwerken van deze twee kleine schilderijtjes. Je kan op deze foto duidelijk zien dat er het één en ander gedaan is aan beide schilderijtjes en dat ze wat de kleur betreft af zijn.. Ik heb ze allebei tezamen laten staan omdat je dan goed kan zien hoe de ene kleur zich verhoudt ten opzichte van de andere. Als je goed kijkt naar de verschillende kleuren dan kan je heel goed zien dat het rose van de Lathyrus veel lichter lijkt dan het magenta/purper van de iris. Het is dan ook een feit dat veel mensen zich laten vangen als ze een waarde schaal van de te gebruiken kleuren gaan opstellen. Want als je de intensiteit van de beide kleuren wilt vergelijken dan mag je er zeker van zijn dat deze kleuren even donker of licht van kleur zijn alleen lijkt het zo dat de rose kleur veel lichter lijkt. Je ziet dat bijzonder goed als je de donkerste tinten met elkaar gaat vergelijken. En dat is natuurlijk de moeilijkheid dat je steeds goed moet weten te vergelijken in welke toonschaal zich een bepaalde kleur of in welke toonschaal een onderdeel van een bepaalde kleur zich bevindt. Wat ook wel opmerkelijk is, is dat de twee stengels totaal verschillend van kleur zijn. De stengel van de Lathyrus is van een redelijk grasgroene kleur terwijl de stengel van de Iris meer een bruinachtig groen is. Dit heeft natuurlijk te maken met de bloem zelf maar ook moet je bij dit soort werk er rekening mee houden dat de kleur van de bloem wel degelijk de stengel beïnvloedt. De okerachtige kleur van het omhulsel van de irisbloem zet zich voor een gedeelte door in de stengel en dat moet je dan ook zo aangeven en zo schilderen. Dit lijken details en dat zijn ook details, maar die details maken nu net of een schilderij geloofwaardig is of niet. De volgende bespreking zal ik de afgewerkte schilderijtjes laten zien.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Vandaag ga ik nog enkele woorden schrijven over deze aquarel. Meer bepaalt ga ik de afwerking even laten zien. 
