Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
23-05-2008
Aquarel: Tulpenbol: fase1/deel2
Vandaag ga ik enkele woorden schrijven over de eerste opzet van dit werk. Meestal na het maken van een tekening doe ik een tijdje niks. Dit wil zeggen, ik doe wel iets, maar dat is niet schilderen. Ik bekijk het onderwerp vanuit verschillende oogpunten en maak dan ook nog een aantal schetsen. Dit zijn heel kleine kleuroefeningetjes die me toelaten de juiste kleuren van het te schilderen object te vinden en die later te gaan toepassen in mijn schilderij. Met dit schilderij wilde ik iets speciaals maken en dat zal dan ook moeten blijken als de aquarel af is. Ik ben begonnen met een gedeelte van het blad nat te maken. Je kan dit goed zien op de foto, het gedeelte van de aquarel waar kleur opzit heb ik zorgvuldig nat gemaakt met schoon water. Ik heb heel duidelijk er op gelet dat het water binnen de lijnen van de tekening bleef. Waarom heb ik dat gedeelte nat gemaakt? Ik wilde een verlopen wassing aanleggen op dat gedeelte van de tekening en ik had gekozen voor een kleur die granuleert. Je kan nu natuurlijk vragen wat is granulatie? Granuleren wil zeggen dat een kleur de neiging heeft om niet egaal op te drogen maar eerder kleine vlekjes te gaan vormen. Dit is een eigenschap die je goed moet inschatten en die je wel doordacht goed kunt gebruiken. Waar je deze eigenschap kunt missen als de pest is wanneer je een egale kleur wilt krijgen want dan moet je een egaal kleuroppervlak hebben en dat krijg je niet of toch heel moeilijk met granulerende kleuren. Maar ik wilde dus geen egale wassing en dus kon ik deze specifieke eigenschap van deze kleur prachtig uitspelen. Waarom ik geen egale kleur wilde krijgen is om de eenvoudige reden dat ik een soort aarde rond de tulpenbol wilde schilderen. Het is natuurlijk zo, dat wanneer de tulpenbol in de grond zit, hij omgeven is door aarde en vermits ik een schilderij wilde maken dat een zekere abstraktie in zich heeft maar dat ik ook de verschillende elementen van het onderwerp weergeeft moest ik een manier vinden om de grond rond de bol weer te geven. En ook wilde ik de onregelmatigheid van die grond weergeven door een ongelijkmatige wassing. Je ziet dat het schilderen met aquarel niet alleen maar schilderen is maar dat je ook goed moet nadenken wat je wil schilderen. Ik heb ooit van een heel goede aquarellist te horen gekregen dat "aquareleren bestaat uit 30% schilderen, 30 % wachten tot de opgebrachte kleur droog is en de overige 40 % is nadenken wat je volgende stap gaat zijn" en dat indachtig probeer ik ook op die manier te werken. Al moet ik toegeven dat ik soms nog de neiging heb om veel te snel te willen gaan. Want het is natuurlijk zo dat je bij een aquarel practisch niets kan verbeteren. Dit omdat je bij een verbetering praktisch altijd inboet aan transparantie en dat is toch een van de belangrijkste onderdelen van aquarel. Tot slot kan je ook nog zien dat ik een gedeelte van de bol dezelfde kleur gegeven heb als de omgeving, dit omdat ik die kleur in eerste instantie mooi vond en ook omdat ik door het repeteren van kleur een eenheid in mijn werk wilde verkrijgen. Mijn volgende bespreking zal handelen over het verder afwerken van deze aquarel.
Ik wil vandaag beginnen met een stukje over een aquarel die ik een tijdje geleden maakte en die ik eigenlijk maakte om een aantal nieuwigheden uit te proberen en om een aantal technieken onder de knie te krijgen. Het gaat een eenvoudige aquarel worden van een tulpenbol die ik niet naar realiteit ga schilderen. Als je op de opzettekening kijkt dan zie je een tekening waarin niemand als ik het niet gezegd had een tulpenbol zou kunnen halen. Eigenlijk wil ik de bol schilderen zoals hij gaat reageren als hij eenmaal in de aarde gestopt is. Ik weet dat dit een heel eigenaardige denkpiste is maar ook hier wil ik weer aantonen dat je met fantasie, materialenkennis en een dosis aquarelkunst iets moois kunt maken. Ik zou ook hier weer willen aantonen dat iemand die realistisch schildert een abstrakt werk kan maken. Ik ga de tulpenbol grotendeels terugbrengen tot een aantal elementen die zeer kenmerkend zijn voor dit onderwerp, maar die je niet dadelijk als onderdelen van het onderwerp zal herkennen maar die later zullen uitgroeien tot een mooie bloem. Ik ga ook proberen om alles redelijk stylistisch te schilderen en daardoor een heel realistisch onderwerp (tulpenbol) er als een redelijk onwezenlijk voorwerp te laten uitzien. Ik hoopte dat dit zou lukken en jullie zullen verder kunnen constateren of dit dan ook werkelijk gelukt is. Op de tekening zie je nu al een onderwerp waarvan een aantal delen vergroot zijn en die daardoor redelijk onwezenlijk overkomen. Maar met een beetje goede wil zie hier wel een tulpenbol in. De bol zelf heb ik natuurlijk het grootste oppervlak laten innemen en hij zal dan ook bepalend zijn voor het latere schilderij. In de volgende bespreking ga ik iets verder met het uitleegen hoe ik aan dit onderwerp begonnen ben.
Vandaag ga ik nog enkele woorden schrijven over deze aquarel. Meer bepaalt ga ik de afwerking even laten zien. Zoals je kan constateren heb ik de kleuren van de aquarel iets meer opgehaalt en meer body gegeven. Daardoor lijkt alles wat vrolijker en heeft de aquarel een beter uitzicht en een grotere kleurkracht. Want het is toch ook het oog van de toeschouwer dat je wil bevredigen. Het zijn de mensen die naar je werk kijken die de beoordeling uitspreken en die iets mooi of niet mooi vinden. En ook al zeg ik altijd, het is in de eerste plaats voor mijn eigen dat ik schilder, maar het is altijd mooi meegenomen als andere mensen het mooi vinden. Nu wat is "mooi" voor een schilderij. Wat de ene mooi vindt zal voor iemand anders net het tegenovergestelde betekenen. Daarom hoop ik altijd maar dat de toeschouwers van mijn werken op de één of andere manier geraakt worden door mijn schilderijen. En daardoor een bepaalde binding krijgen met het werk en dat het werk hen een aangenaam gevoel geeft. Om het schilderij verder wat aantrekkelijker te maken heb ik er voor gezorgd dat er een bijpassende passepartoute rond het schilderij geplaatst is. Maar ik heb deze keer de inlijsting op een andere manier aangepakt. In de vorige werken zorgde ik er steeds voor dat de passepartoute nauw aansloot aan het werk (dit is ook de meest gangbare manier om een aquarel in te lijsten). Maar deze keer heb ik het totaal anders aangepakt. Ik heb iets gedaan wat ik nog nergens anders gezien heb en ik mag zeggen dat het daardoor ook uniek is voor het inlijsten van aquarels. Ik heb de aquarel op een gekleurde achtergrond geplakt, er zorg voor dragend dat de kleur van deze achtergrond het geheel zou versterken. Ik heb hier gekozen voor een bordeaurode kleur. In deze achtergrond heb ik dan een fijne V-groef gesneden. Het is natuurlijk wel wat meer werk want je moet deze V-groef zeer goed evenwijdig snijden aan de vier zijden van het schilderij. en dat is nou net het moeilijke natuurlijk. Meestal heb je dan wel de een of andere lijn die niet voor honderd procent evenwijdig is aan het blad waar je, je aquarel hebt op gemaakt. Maar het is mij zeer goed gelukt in dit geval. In het geval van dit schilderij moet ik zeggen dat het wel goed gelukt is en ik vind het een mooie oplossing voor het hele schilderij. Het schilderij heeft de uitstraling gekregen welke ik zo graag wilde, namelijk de doorzichtigheid van de bloemblaadjes weergeven en daardoor het mooie aspect van de doorzichtigheid van waterverf benadrukken. Ikzelf vind het schilderijtje geslaagd en dat geeft een redelijke voldoening. Mijn volgende bespreking zal handelen over een nieuwe aquarel.
Ik ben op zoek naar foto's van mooie gevels. Ik bedoel hiermee dat het foto's moeten zijn die oude gevels voorstellen die de moeite zijn om te schilderen. Het mogen ook onderdelen zijn van gevels zoals deuren en vensters. Waarom vraag ik dit? Ik ben bezig om een reeks aquarellen te maken die het vergankelijke en toch het mooie weergeven. Ik heb altijd gehouden van oude gebouwen en steegjes of zichten waar leven inzat. Ik bedoel hiermee als je naar een oud huis of naar een mooie gevel kijkt dan kan je heerlijk wegdromen en denken wat er allemaal gebeurd is vanaf het begin dat dit gebouw of deze straat er was. Je kan je allerhande voorstellingen maken van wie en wat er gewoond heeft in deze huizen en straten. Zo zijn er zeker bezoekers van mijn blog die wel ergens wat foto's hebben die de moeite zijn om te schilderen. Ik denk ook aan degene die al het geluk gehad hebben om bijvoorbeeld in Venetië rond te dwalen en daar foto's van hebben. Dus mijn vraag is zeer eenvoudig indien iemand beschikt over foto's of een site weet waar er mooie oude gebouwen te vinden zijn dan mag en kan hij/zij die site of foto's aan mij doorgeven. Zodat ik mijn reeks aquarellen , 24 stuks moeten het er minimum worden, kan afmaken. Natuurlijk zal ik op mijn blog deze werken bespreken en ook meedelen wie mij de tip of de foto aan de hand gedaan heeft. Op de bijgeplaatste foto zie je bv een deur uit een gebouw in Honduras. Prachtig toch die textuur en kleuren.
Vandaag wil ik enkele woorden uitleg geven bij het verder afwerken van deze aquarel. Zoals vorige keer al uitgelegd wil ik toch nog enkele dingen verder uitdiepen en bespreken. Zeker het hart van de bloem verdient hier een betere uitleg. Zoals je kan zien heb ik het hart practisch helemaal geschilderd. Ik weet dat dit een ietwat onnatuurlijk zicht geeft maar dat is net wat ik hier wilde bekomen. Je ziet dat het hart vrij donker is ingekleurt maar tevens kan je zien dat ik hier geen zwart maar een zeer donkerblauw vermengd met Paynesgrijs voor heb gebruikt. Door dit toe te passen blijft het geheel (zowel bloemblaadjes als bloemhart) een mooie combinatie vertonen van koele en warme kleuren. Hierdoor blijf ik de contrast werking tussen de onderdelen duidelijk onderstrepen en dit door de gebruikte kleuren. Voor de steel heb ik een lichte menging van sapgroen met lichte oker gemaakt en deze kleur over de hele steel aangebracht. Daarna heb ik een heel klein tipje gebrande siënna in de nog vochtige kleur van de steel laten lopen bijzonder aan de linkerkant van de steel. Toen ales droog was heb ik beide zijkanten van de steel nog een beetje verdonkerd met hetzelfde siënna. Wanneer je de siënna kleur in de nog vochtige sapgroene kleur laat lopen hou je het best een droog penseel bij de hand. Wanneer het siënna gaat overheersen kan je met deze droge borstel het teveel aan siënna wegnemen. Het is door dit te doen dat de steel zijn mooie ronde vorm krijgt. Je kan dit goed zien omdat de steel aan de linkerkant donkerder is dan aan de rechterkant. En door de verf in natte toestand met elkaar te vermengen op het papier krijg je een mooi verloop van donker naar licht. Op dezelfde manier heb ik het hart van de bloem aangepakt en dat geeft ook weer een mooi resultaat. De volgende bespreking gaat handelen over de afwerking van het schilderij met passepartout.
Vandaag iets meer over de uitwerking van deze aquarel. Je kan op de foto goed zien dat ik de kleuren zeer luchtig opbreng. Maar ik gebruik ook twee tegen gestelde kleuren. Het zijn enerzijds een rode warme kleur die ik rechtstreeks plaats tegen een blauwe koele kleur. Het is door dit soort tegenstellingen dat je een schilderij interessant kan maken. Je ziet nu al dat het schilderij iets mysterieus over zich heeft. Dit komt natuurlijk ook door de manier waarop ik de bloem getekend heb. Je ziet ze van bovenaf maar dan heb ik ook nog een stuk aan de voorkant weggelaten. Door een stukje van de bloem weg te laten kan je rechtstreeks in de bloem kijken en kan je het hart van de bloem helemaal zien. Je kan het hart zien van boven maar ook van uit een vooraanzicht en dat is uniek. Door de bladeren niet volledig met kleur te bedekken krijg je de indruk dat de bloemblaadjes heel doorzichtig zijn. En daar door komt het aspect van aquarelleren prachtig tot uiting. Je kan de kleur prachtig laten vloeien en je kan ook het wit van het papier mooi laten meespelen in de aquarel. Ik hoop, neen ik weet zeker, dat dit een heel speciale aquarel wordt. Eentje waar ik met plezier aan gewerkt heb en eentje waar het plezier zo van afdruipt. In een volgende bespreking ga ik iets meer van het hart en de steel schilderen en bespreken.
Eindelijk kan ik weer wat bijwerken aan mijn blog. Ik heb een hele tijd niets kunnen doen omwille van een "verschot" in mijn rug dat niet wilde wijken. En wanneer je niet fatsoenlijk kan lopen of zitten dan heb je natuurlijk niet veel goesting om aan de computer te zitten. Maar vandaag lukt het en dus ga ik er weer tegen aan en begin ik met een nieuw stukje over een nieuwe aquarel. Ik ga vandaag beginnen met de ondertekening van een klaproos. Eén klaproos die ik op een andere manier wil schilderen dan op de manier welke ik meestal gebruik. Ik ga deze tere bloem , want dat zijn klaprozen toch, benaderen alsof ze geheel doorzichtig is. Ook ga ik ze van bovenaf bekijken wat dan weer en zeer eigenaardig perspectief in zich zal hebben. Ook ga ik de bloem op een voor mij ongewone manier. Het eindresoultaat zou een ietwat abstract ogende aquarel moet opleveren. De vormen zouden als alles lukt zo als ik het me voorstel toch nog naar de bladeren van een klaproos moeten verwijzen. Ik begin zoals altijd met een redelijk gedetaïlleerde ondertekening die me een houvast moet geven om mijn doelstelling te halen. Eén doelstelling die in de eerste plaats een schilderij van een bloem moet opleveren maar ook met de gedachte dat het een aquarel opleverd die de toeschouwer doet nadenken over hetgeen hij of zij ziet. Het moet deze keer niet de evidentie zelf zijn die je zegt hetgeen je hier voor je ziet is een klaproos. Ik hoop dat mijn opzet gaat slagen en dat het een heel luchtige aquarel gaat worden waar ik vrij met kleur en water heb kunnen spelen. Want eigenlijk is het dat wat de essentie van aquarelleren is namelijk spelen met water en kleuren en met die twee elementen iets op papier brengen dat de toeschouwer kan boeien. De volgende bespreking zal hopelijk niet zo lang op zich laten wachten als deze en ze zal handelen over de eerste kleurstreken die ik geplaatst heb voor deze aquarel.
Vandaag ga ik nog enkele woorden uitleg geven over deze twee schilderijtjes. Omdat ze van een redelijk klein formaat zijn heb ik er voor gekozen om in een redelijk eenvoudige lijst te plaatsen. In de eerste plaats heb ik er voor gezorgd dat de twee lijsten hetzelfde van vorm en van kleur zijn. Het is een goudkleurrige lijst geworden en een cremekleurige passepartout. Het is natuurlijk niet altijd even eenvoudig om een aantal beslissingen te nemen aangaande de lijst en de passepartout. Maar en dat was nu het geval van het moment dat je weet waar de schilderijtjes komen te hangen dan kan je daar zeer goed rekening mee houden bij het inlijsten. Ze hangen tegen dezelfde muur en brengen mekaar perfect in evenwicht. Zowel de grootte als de kleuren van de schilderijtjes vullen mekaar prachtig aan. Natuurlijk zijn ze totaal verschillend van vorm en van kleur maar het warme roze past uitstekend bij het koele blauw van de iris. Ik ben zelf zeer tevreden en de persoon aan wie ik ze kado heb gegeven is ook heel tevreden. Zo zie je maar weer dat je soms met zeer weinig en kleine dingen mensen kunt blij maken. En het mooiste van alles is dat ik me er zelf heel goed bij voel. De volgende bespreking zal handelen over het maken van een nieuwe aquarel namelijk een Papaver. Een zeer tere bloem die ik toch wel op een heel speciale manier heb proberen te benaderen.
Vandaag meegedaan aan de canvascollectie aflevering Limburg. Ik heb meegedaan met 3werken maar ik ben niet geselectioneerd omdat volgens de jury mijn werken niet modern en of vernieuwend genoeg zijn. De opdracht van de jury was (aldus één jurylid) om vooral werk te selectioneren dat modern en vernieuwend moest zijn. Eigenlijk had men dat dan ook in het reglement moeten zetten waardoor wij als klassiek realistische schilders ons de moeite hadden kunnen besparen om hier aan deel te nemen. Men had geen boodschap aan mijn verhaal waarom ik deze werken gemaakt had en hoe deze werken tot stand waren gekomen. Ik vond het nogal kort door de bocht gaan toen datzelfde jurylid zei dat je misschien beter een boek zou schrijven dan een levenservaring op doek te willen weergeven. Ik van mijn kant vind dat wanneer je een aantal schilderijen maakt die een fase uit iemands leven weergeven (nota bene een fase die alles wat je doet zwaar beïnvloedt), en door die fase in je leven andere dingen moet gaan doen en moet uitproberen die totaal nieuw voor je zijn je wel degelijk met de nodige aandacht mag behandelt worden. Dat het nieuwe voor de kunstenaar in kwestie niet datgene is wat het jurylid voor ogen heeft is natuurlijk een andere zaak. Maar als men in een jury gaat zetelen van een zogenaamde prestigieuze wedstrijd en niet weet dat men pastel achter glas dient in te lijsten, dit om dat je een pastelschilderij niet of moeilijk kan bewaren, beschermen of presenteren, dan stel ik me wel enkele vragen. Eén van deze vragen is of het niet beter zou zijn dat zo iemand beter zijn mond houdt zodat hij/zij er geen domme dingen kan uitkramen of dat zo iemand de eer aan zichzelf zou houden en niet in een jury gaan zetelen. Wat me in ieder geval bijblijft aan deze hele canvascollectie is: dat men het in de eeste plaats niet zo nauw neemt met zijn eigen reglementen en dat men ten tweede die reglementen aanpast naargelang de toepassing ervan het beste uitkomt voor zij die het voor het zeggen hebben. En het is niet het feit dat ik geen selectie heb kunnen afdwingen dat dit een naar gevoel geeft maar wel het feit dat men zelfs geen waardeoordeel heeft kunnen uitspreken over het gepresenteerde werk. Dan had ik nog liever gehoord het werk schiet tekort in de ene of andere zin dan de dooddoener te moeten aanhoren "maar doe zeker verder met het werk waar je mee bezig bent". Maar goed we zijn alweer een ervaring rijker en een illusie armer maar ook dat zal me er niet van weerhouden om met nog meer ijver en inspiratie verder te werken. Op de bijgeplaatse foto zijn twee van de drie gepresenteerde werken te zien en het bovenste schilderij siert op dit moment mijn living en ik denk dat het daar zeer goed uitkomt en op zijn plaats is. ondanks dat het niet modern en of vernieuwend is foto 84
Vandaag ga ik wat meer schrijven over het verder afwerken van deze twee kleine schilderijtjes. Je kan op deze foto duidelijk zien dat er het één en ander gedaan is aan beide schilderijtjes en dat ze wat de kleur betreft af zijn.. Ik heb ze allebei tezamen laten staan omdat je dan goed kan zien hoe de ene kleur zich verhoudt ten opzichte van de andere. Als je goed kijkt naar de verschillende kleuren dan kan je heel goed zien dat het rose van de Lathyrus veel lichter lijkt dan het magenta/purper van de iris. Het is dan ook een feit dat veel mensen zich laten vangen als ze een waarde schaal van de te gebruiken kleuren gaan opstellen. Want als je de intensiteit van de beide kleuren wilt vergelijken dan mag je er zeker van zijn dat deze kleuren even donker of licht van kleur zijn alleen lijkt het zo dat de rose kleur veel lichter lijkt. Je ziet dat bijzonder goed als je de donkerste tinten met elkaar gaat vergelijken. En dat is natuurlijk de moeilijkheid dat je steeds goed moet weten te vergelijken in welke toonschaal zich een bepaalde kleur of in welke toonschaal een onderdeel van een bepaalde kleur zich bevindt. Wat ook wel opmerkelijk is, is dat de twee stengels totaal verschillend van kleur zijn. De stengel van de Lathyrus is van een redelijk grasgroene kleur terwijl de stengel van de Iris meer een bruinachtig groen is. Dit heeft natuurlijk te maken met de bloem zelf maar ook moet je bij dit soort werk er rekening mee houden dat de kleur van de bloem wel degelijk de stengel beïnvloedt. De okerachtige kleur van het omhulsel van de irisbloem zet zich voor een gedeelte door in de stengel en dat moet je dan ook zo aangeven en zo schilderen. Dit lijken details en dat zijn ook details, maar die details maken nu net of een schilderij geloofwaardig is of niet. De volgende bespreking zal ik de afgewerkte schilderijtjes laten zien.
Vandaag ga ik enkele woorden schrijven over twee kleine aquarellen die ik gemaakt heb voor iemand die me zeer dierbaar is. Het zijn inderdaad twee kleine werkjes maar mede daardoor zijn ze niet zo eenvoudig te maken. Ik wilde ook op dit kleine formaat een zeer realistische weergave. Zoals steeds begin ik met een zeer grondig opgezette tekening. Je ziet dat ik beide schilderijtjes op een blad aquarelpapier van 300 gr getekend heb en dat ze vrij grondig uitgetekend zijn. Je kan tevens zien dat ik reeds gewerkt heb aan de reukerwt en dat zij al een aantal kleurlagen gekregen heeft. Ik kan je erbij zeggen dat het niet gemakkelijk is om op dit kleine formaat (8x12 cm) alles zo gedetaïlleerd weer te geven. Ook de kleuren die ik gekozen heb voor de reukerwt zijn niet zo alledaags. Ik heb hier een nieuwe kleur van Winston en Newton aquarelverf uitgeprobeert. De naam is Opera Rose en het is een kleur die speciaal gemaakt is om te gebruiken bij het bloemschilderen. En ik vind dat het een mooie kleur is die iets dramatisch inzich heeft maar die zich ook heel mooi in lagen laat verwerken waardoor je de kleur zeer mooi kunt ophogen zodat je werkelijk iets moois kan krijgen. Ik heb gewerkt op een 300gram zware aquarelpapier waardoor ik met redelijk veel water kan werken. Niet dat dit met zo'n kleine werkjes nodig is maar toch heb ik gekozen voor een zwaarder papier omdat je papier dan niet gaat bobbelen en alle richtingen gaat uitstaan als je er met water aankomt. De volgende keer ga ik iets meer vertellen over het afwerken van de iris.
Vandaag nog enkele woorden over het schilderij dat zoals je op de foto kan zien af is. Ik ben begonnen met mijn aquarellen op een andere manier in te lijsten dan de gebruikelijke manier. Als je op de foto kijkt dan kun je goed zien dat ik tussen de passe-partout en de aquarel een stukje van het onderliggende passe-partoutkarton heb vrij gelaten. In dit stuk heb ik een nieuwe V-groef getrokken met een pas aangekocht werkstuk. Met deze groefsnijder kan je een aantal dingen doen om je passepartout nog te verfraaien. Ik heb in de eerste instantie gekozen om de aquarel zelf, vrij van zijn omgeving (lees passe-partout) in te lijsten. Dit geeft naar mijn menig, een zeer mooi resultaat en de reacties die ik krijg zijn allemaal zeer positief. Het is natuurlijk wel zo, dat deze manier van inlijsten, wat extra werk met zich mee brengt, maar gezien ik het zelf doe en ik niet op een minuut min of meer moet kijken, mag dit extra werk geen bezwaar zijn. Voor de onderste passe-partout heb ik een bordeaurode kleur gekozen omdat ik die kleur vrij neutraal vind, maar ook omdat ze iets dramatisch heeft. Gezien er maar een klein stukje van deze passe-partout te zien is kan deze keuze bijdragen aan het geheel. Door met de V-groefsnijder, een extra groef aan te brengen, kan je een extra dimensie toe voegen. Door de meest zichtbare passe-partout in een zeer neutrale tint te kiezen komen de kleuren van de bloemen nog beter tot hun recht en dat is tenslotte de bedoeling. De lijst is niet op de foto te zien maar dat wordt een eenvoudige goudkleurige lijst. Iets wat het altijd goed doet bij dit soort werk. En ik wil dan ook graag toegeven, dat ik hiermee een beetje op veilig speel, maar dat mag als het geheel daardoor niet geschaadt wordt. Mijn volgende bespreking zal handelen over twee kleine bloemaquarellen.
Vandaag wil ik de afgewerkte aquarel even bespreken. Op de bijgeplaatste foto kan je goed zien dat het een redelijk kleurige aquarel geworden is. Het is natuurlijk dankzij het onderwerp dat dit een kleurrijk gegeven is geworden. Ik heb een aantal dingen van deze prachtige bloem iets meer overdreven dan ze in werkelijkheid zijn. Hierdoor krijg je een gevoel dat het midden houdt tussen realistisch en abstract. Want dit onderwerp leent zich zeer goed tot het maken van een abstract schilderij. Als je bv. het linkergedeelte van het schilderij bekijkt en wanneer je dit gaat uitvergroten zodat de herkenbaarheid gaat wegvallen dan krijg je een prachtig kleurenpalet waarmee je een prachtig schilderij kan maken. Ik ga dit in één van de volgende weken ook eens doen en dan zal ik verwijzen naar dit stukje tekst om aan te geven dat het niet alleen door zo maar iets erop los te kliederen je een goed abstract schilderij maakt. Maar dat je door je fantasie te laten werken je prachtige abstracte schilderijen kan maken. Iets wat veel abstracte zogenaamde "Kunstenaars" over het hoofd zien of niet weten. Je kan ook nu weer goed zien dat een aquarel niet altijd heel waterig moet zijn. Ik krijg nogal eens de indruk dat sommige mensen denken dat een aquarel alleen maar de naam van aquarel mag dragen als ze zeer waterig overkomt. Wel ik zeg daarop dat niets minder waar is. Je ziet dat je met een stevig kleurenpalet en een goed in de hand gehouden waterhuishouden met een daaraan gekoppelde vloeibaarheid van water en verf een naar mijn menig mooie aquarel kan maken. Je kan duidelijk zien dat ik tamelijk goed nagedacht heb over de compositie. Met andere woorden als je naar het schilderij kijkt dan zie je dat ik de zwaardere kleuren aan een kant van de aquarel heb gebruikt en dat ik aan de andere kant grotere vormen heb geplaatst. Je zou je nu kunnen afvragen is dit dan zo belangrijk. Wel dit is belangrijk als je een schilderij wilt maken dat evenwichtig is maar niet saai of overdreven gaat overkomen bij de toeschouwers. Een kleine verklaring is deze: als ik alles even fel van kleur had geschildert dan zou het schilderij overladen en overdreven overkomen. Als ik alle vormen even groot had gemaakt dan had je het zelfde effect gekregen. Door nu aan één kant de kleur iets feller te maken en de vormen iets minder groot te maken, en aan de andere kant de kleur iets zwakker te maken maar de vormen iets groter, krijg je toch overal eenzelfde intensiteit. Want aan de ene kant heb je door grotere vormen en zachtere kleuren toch een groot kleurenvlak dat een goede tegenhanger is van de zwaardere kleuren en een kleiner kleurenvlak aan de andere zijde. Ik hoop dat ik het niet te ingewikkeld maak, maar en dat is soms moeilijk uit te leggen, al deze dingen zouden je automatisch door je hoofd moeten schieten als je bezig bent met het schilderen. En dan zal je natuurlijk goede schilderijen maken. Maar vergeet niet dat je dan ook nog geconfronteerd zal worden met minder goede schilderijen. Want geloof me, ik maak ook gedrochten van werken die ik toch met de beste bedoelingen begonnen ben. De volgende bespreking zal het ingelijste schilderij laten zien.
Vandaag kan je duidelijk op de foto zien dat ik een heel stuk ben opgeschoven met het werken aan deze aquarel. Het is op dit moment een praktisch voltooide aquarel die ik je kan laten zien. Dit komt omdat ik vergeten ben tijdens het schilderen om tussentijds enkele foto's te nemen. Dit kan gebeuren als het werk zo goed loopt en vooruitgaat dat je aan niks anders denkt dan aan het schilderen. En eigenlijk is dat de goede manier van schilderen namelijk zo intens bezig zijn met schilderen dat tijd en ruimte niet meer bestaat. Toch kan je nog zien op deze foto waar ik nog wat moet schilderen en daar waar de kleur reeds haar hoogtepunt bereikt heeft. Het is een zeer kleurrijke aquarel geworden maar dat kan ook niet anders met dit soort onderwerp. De kleuren die ik aangebracht heb zijn mooi in elkaar gevloeid en geven een zeer goed beeld van hetgeen deze bloemen aan kleurexplosie teweegbrengen. Je ziet ook duidelijk dat de linkerkant van de aquarel zo goed als af is maar dat ik rechts nog wat moet bijwerken om de kleuren in eenzelfde intensiteit te krijgen. Een volgende bespreking zal handelen over de afgewerkte aquarel.
Vandaag zoals beloofd het eerste deel van een nieuwe aquarel. Ik ben weer zoals altijd gestart met het maken van een goede ondertekening. Natuurlijk hoeft dat niet maar ik werk het liefst op deze manier, omdat de tekening mij dan een redelijke grote steun geeft, bij het verder werken aan mijn aquarel. Ook is de ondertekening van belang bij de manier van werken die je nastreeft. Zoals de trouwe lezers weten, schilder ik nogal realistisch en dan moet je een goede voorbereidende tekening maken omdat je anders voor een aantal problemen komt te staan tijdens het schilderen. Die problemen kunnen dan zo groot zijn dat je er geen oplossing meer voor kunt vinden of kunt aan geven. En dat soort problemen wil ik ten alle tijden vermijden. Het is wel zo dat door deze werkwijze de spontaniteit een beetje kan verloren gaanals je te zeer gaat focussen op die gedetaïlleerde ondertekening. Maar dat heb je wel zelf nog altijd in de hand. Soms moet je tijdens het schilderen iets meer improvisern maar dat kan en hoeft geen enkel probleem te zijn. Je ziet op de foto dat ik twee stappen in eens op de foto geplaatst heb. Je kan nog duidelijk de ondertekening zien maar je kan ook al zien dat ik begonnen ben met een eerste kleurwassing. Deze kleurwassing is zoals het bij een aquarel past van zeer lichte opzet (want je werkt bij aquarel van licht naar donker, weet je nog wel denk ik). Dat wil zeggen dat ik de kleur die ik aangemaakt heb met redelijk veel water aangemaaktis. Een tip: ik maak steeds een redelijk grote hoeveelheid kleur aan. De reden hiervoor is dat ik dan steeds met dezelfde kleurverhouding kan werken. Er zijn nogal wat beginnende aquarellisten die met kleine hoeveelheden kleur werken, waardoor ze na een vrij korte tijd in nood komen omdat ze opnieuw kleur moeten aanmaken. En natuurlijk is die kleur dan van een andere samenstelling en bijgevolg niet meer hetzelfde als je die gaat aanbrengen op je schilderij. Ik heb me volgende denkpiste eigen gemaakt;: als je van in het begin genoeg van een wel bepaalde kleurschakering aanmaakt dan kan je achteraf, wanneer blijkt dat je teveel hebt aangemaakt, dit mengsel nog altijd gebruiken om meer kleurpigment toe te voegen en zodoende een tweede of derde laag aanbrengen indien je dat wenst en of nodig blijkt te zijn. Het is dus met andere woorden een veilige manier om je aquarel op te bouwen. Dus het teveel aan aangemaakte kleur kan bij aquarel nog altijd dienen om verder te werken met een intensere kleur of in verschillende lagen te gebruiken. De volgende keer ga ik weer iets verder met mijn uitleg over deze mooie bloem en ik ga ik nog enkele tips geven hoe ik mijn schilderijen verlevendig.
Vandaag ga ik jullie de afgewerkte aquarel tonen waardoor je het schilderij ziet zoals het nu bestaat. Ik weet dat dit niet de allerbeste foto is die er bestaat maar ik heb er geen andere op dit moment. Je kan zien dat het schilderij de verschillende lelis extra naar voor laat komen en dat je op deze manier van het geheel iets extra's maakt. Ik bedoel hiermee, dat je de bloemen op hun beste waarde kan zien en dat het niet een gefantaseerde impressie is. Ik weet dat sommige mensen zullen zeggen als je alles wil schilderen zoals het is, dan neem je toch beter echte bloemen of je neemt een foto inplaats van een schilderij naar de realiteit. Want je kan de werkelijkheid toch niet evenaren. Ik kan daar alleen maar op zeggen, inderdaad de levende bloemen zijn inderdaad mooier en ruiken ook beter dan een een schilderij zoals dit, maar levende bloemen zijn ook mooier en ruiken ook beter dan een foto.En ik kan daar nog aan toe voegen dat ik niet altijd die levende bloemen heb. En je kan dit soort levende bloemen zo moeilijk tegen een muur hangen als versiering. Ik bedoel hiermee ik zing (lees schilder) zoals ik gebekt ben en dat is nu eenmaal schilderen naar de natuur en zo realistisch mogelijk. Toch kan ik er bij zeggen dat sinds ik door fibromyalgie getroffen ben en mijn fijne motoriek het stukje bij beetje laat afweten ik verplicht wordt om het heel fijne detail op een andere manier te benaderen. Maar dat wil daarom nog niet zeggen dat ik niet meer realistisch zal proberen te schilderen. In een volgende bespreking wil ik nogmaals een bloem schilderen en bespreken en het zal gaan om de "Strelitzia" of paradijsvogel bloem.
Vandaag wat meer uitleg over het schilderen van de verschillende bloemen. In de eerste plaats wil ik even de aandacht vestigen op de middelste bloem. Ik heb een foto geplaatst waarop je duidelijk kan zien dat de middelste bloem alleen nog maar een eerste opzet heeft gekregen. Je kan je afvragen wat is hier nu belangrijk aan? Ik probeer hier mee aan te tonen dat je bij aquarel niet onmiddelijk naar het resultaat moet werken. Je werkt van licht naar donker en dat is van toepassing voor alle kleuren maar ook voor alle onderwerpen die je schildert met aquarelverf. Als je goed kijkt dan zul je zien dat de middelste bloem een kleurwassing gekregen heeft van lichte oker en napels geel licht. Deze kleuren zijn opgezet in het midden van de bloembladeren en ik heb de kleuren stilletjes laten uitlopen naar niets. Hierdoor gaan de bloembladeren op de randen praktisch wit lijken. Je zult misschien denken wat is daar nu voor nieuws aan ? Wel het is eigenlijk maar een evidentie dat je dit doet, want als je naar de bloemblaadjes van een lelie kijkt dan zul je meestal zien dat het zonlicht praktisch door het blad heen schijnt. En dit fenomeen zal je zeker kunnen waarnemen op de rand van de bloemblaadjes omdat die van nature uit nog meer licht vangen en daardoor dunner lijken. Waardoor dit resulteerd in een redelijk door schijnende rand. Wanneer je nu zoals veel beginnende bloemenschilders doen, het bloemenblad van een egale kleur voorzien, die overal even sterk aanwezig is, dan krijg je een blad dat zeer vlak en egaal lijkt. Met andere woorden je kan niet door dat bloemenblaadje heen kijken. Natuurlijk kijk je ook niet door mijn geschilderde bloemenblaadje heen maar ik wek wel deze illusie. Door mijn kleur zodanig te laten verlopen krijg je de indruk dat je door het blaadje heen kijkt. Ten tweede kun je goed zien dat deze bloem nog wat flets van kleur is ten opzichte van de linker bloemen op de foto. Dat toont natuurlijk aan dat je zeer voorzichtig de kleurintentsiteit moet opvoeren en opbouwen zodat je daardoor een mooi kleur verloop kan verkrijgen. Dezelfde methode is gebruikt om het hart van de lelie in te kleuren. Je kan goed zien dat het rood niet overal even helder of zwaar aangezet is. Ook hier heb ik geprobeerd om de kleur te laten verlopen. Indien je dit toepast dan krijg je niet alleen een realistische bloemschilderij maar ook een mooie aquarel. De volgende keer ga ik het afgewerkt schilderij laten zien en nog een paar woordjes uitleg over geven.
Vandaag enkele woorden over een nieuwe aquarel. Het is weer een bloemenaquarel die ik ga maken en dan van één van de mooiste bloemen die je kan hebben. Eigenlijk moet ik zeggen dat alle bloemen mooi zijn en dat ze allemaal de moeite om te schilderen zijn maar ieder mens heeft zo zijn voorkeuren. Ik heb dat met Irissen maar ook Lelies zijn voor mij één van de schoonste bloemen. Ik denk ook dat het voor mij veel te maken heeft met de geuren die bloemen afgeven en de lelie die ik hier ga schilderen kan op een zomeravond een gans terras vervullen met een fantastische geur. Zij zijn voor binnen minder geschikt omdat ze zo een zwaar parfum hebben maar op een beschermt buitenterras zijn ze prachtig en is de geur fenomenaal. Het is alsof je omgeven bent door duizend mooie en lekker geurende vrouwen. En het is daarom dat ik ze wil vereeuwigen in mijn collectie van favoriete bloemenschilderijen. Ook deze keer ben ik weer gestart met een redelijk uitgebreide tekening zoals je op de foto kan zien . Ik heb nu een foto geplaatst die twee dingen tegelijkertijd laat zien namelijk de ondertekening maar ook de eerste opzet van een aantal bloemen. Ik heb ook hier weer gekozen voor een opzet die iets weg heeft van een botanische tekening of schilderij. Ik vind het wel iets hebben als je de bloemen zo los van elkaar weergeeft en ze redelijk natuurgetrouw schildert. De verschillende bloemen die ik op het papier getekend heb zijn allemaal redelijk groot weergegeven waardoor ze ook weer iets surrealistisch hebben en ook zo overkomen op de toeschouwer. Ik heb ook gekozen om de lelie op lange stengels te tekenen waardoor ze nog slanker lijkt dan ze al is en daardoor haar gratie nog wat meer aandacht krijgt. In het voolgende deel ga ik nog iets meer schrijven over het uitwerken van de bloemen en de stengels.
Vandaag enkele woorden over het eindresultaat. Het is een bloemenaquarel geworden die nog niet volmaakt is maar dat kan ook niet. Het is de eerste aquarel sinds jaren en dan moet je weer een beetje vertrouwd geraken met het medium en zijn eigenschappen en moeilijkheden. Wat ik wel gemerkt heb is dat ik met meer durf schilder en alles iets minder stijf aanpak. En ik moet zeggen dat komt de gehele aquarel ten goede. De toets is losser geworden ondanks het feit dat mijn handen niet meer die bewegingsvrijheid van weleer hebben. Ik ben dan ook van plan om verder te gaan met deze techniek en een aantal aquarellen te gaan maken en aan de hand van deze werken zal ik dan zien of zij misschien wel de oplossing kunnen bieden aan mijn minder beweeglijke vingers. Je kan goed zien op de bijgeplaatste foto dat ik de verf en het water rijkelijk heb laten vloeien maar dat ik de ruimte waarin dit mocht gebeuren wel degelijk onder controle heb gehouden. Mijn volgend werk zal weer een aquarel zijn van bloemen en daar kan ik weer wat tips bij geven.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Vandaag ga ik nog enkele woorden schrijven over deze aquarel. Meer bepaalt ga ik de afwerking even laten zien. 
