Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
01-11-2009
Aquarel: Deuren: Kleine kippenhokdeur: Fase 1/ deel1
Ik ga vandaag weer iets nieuws beschrijven. In de allereerste plaats kan ik zeggen dat dit een schilderijtje is geworden dat ik gemaakt heb als oefening. Een oefening voor een aantal grotere schilderijen die ik wil maken over deuren. Ik heb denkelijk al eens gezegd dat al wat met architectuur te maken heeft en bovendien ook nog oud en of verlaten is mijn grote voorkeur wegdraagt. Wel met deze gedachte in het achterhoofd ga ik een reeks schilderijen maken die enerzijds de architectuur van het verleden en heden belichten en anderzijds ook te maken hebben met een aantal dingen (gebouwen) die verlaten zijn en waar de tand des tijds duidelijk huis gehouden heeft. Ik ben begonnen zoals altijd met een goede ondertekening. Eenmaal dat die klaar was ben ik beginnen te schilderen met aquarel. Zoals ik al zegde is dit meer een studie, maar dat wil dan niet zeggen dat ik zomaar wat aanmodder. Neen ook studies kunnen en moeten goed zijn en vooral moeten ze zeer leerrijk zijn. Je ziet op de foto dat ik al een aantal kleuren heb aangebracht naast het onderwerp. In eerste instantie heb ik aan de linkerkant gekozen om een ondergrond met raw umber in te kleuren. Deze ondergrond kleur is goed te gebruiken als kleur voor een bakstenen muur. Na het opbrengen van deze ondergrond ben ik op de nog ietwat vochtige verf begonnen met een aantal bakstenen in te kleuren. Hiervoor gebruikte ik gebrande siena en een mengsel van gebrande sienna en ultramarijn voor de schaduwen. Doordat de ondergrond nog lichtjes vochtig was zijn de kleuren mooi in elkaar gelopen. Maar toch had ik nog voldoende controle over de verf om alles niet te veranderen in een grote smeerboel.De werkwijze die ik voor de linker ondergrond gebruikte heb ik ook boven, onder en rechts van het deurtje toegepast. Maar hier heb ik alles laten opdrogen, dit om te kijken hoe ik deze ondergrond kan bewerken. Door in eerste instantie alles wat zich rondom de deur bevindt te schilderen, komt de deur als vanzelf te voorschijn. Dit kan je ook zien als een negatieve schilder wijze. Dit wil eigenlijk zeggen dat je alles schildert, dat niet met het onderwerp te maken heeft, waardoor je onderwerp als vanzelf naar voor komt. Het grote voordeel van deze manier van schilderen is dat ook de omgeving van het onderwerp goed in beeld wordt gebracht. Daardoor kan je, je in tweede instantie helmaal concentreren op het focuspunt of hoofdonderwerp. Ik heb ook met een zelfde kleurmengsel onder de scharnieren (iets meer gebrande sienna) de scharnieren duidelijk naar voor gebracht. ondanks dat ik nog niets van de scharnieren schilderde. Ook heb ik het gat in het midden van de deur een eerste kleurlaag gegeven. Door al deze onderdelen op een andere wijze te benaderen, leer ik weer wat bij wat het beheersen van aquarelverf aangaat. En daar is het me nu in eerste instantie om te doen. Kijken hoe de verf zich mengt en hoe goed ik ze nog kan bewerken op een drage ondergornd.Of hoe de verf zich vermengd als ik de ondergrond eerst laat drogen en daarna weer nat maak. Want uiteindelijk wil ik door een aantal transparante lagen een mooie diepe kleur bereiken. En daar is het waar het mij tenslotte om te doen is. Het oorspronkelijke doel van aquarelverf zo dicht mogelijk te benaderen namelijk, met transparante verf, in verschillende lagen opgebracht een zeer realistisch beeld op te roepen van datgene wat ik schilder. Tevens is dat de essentie en de omschrijving van wat aquarelleren dient te zijn. Het is niet de bedoeling om zoveel mogelijk wit te laten in mijn schilderij omdat dat volgens sommigen "Kenners" zo zou moeten zijn. Neen ik wil aan deze "Kenners" zeggen dat de definitie van "Aquarelleren" de volgende is: met transparante verf de kleuren in lagen over elkaar aanbrengen en met zo min mogelijk of zelfs zonder het gebruik van dekwit, een schilderij te maken. En het wit dat er in je onderwerp zit zou het wit van het het papier moeten zijn. Dan kan je van een geslaagde aquarel spreken. Zij die zeggen dat een aquarel voor 3/4 uit wit van het papier moet bestaan ( en zodoende de helft of meer van het onderwerp niet moet schilderen) slaan de bal heel duidelijk mis. Zulke aquarellen zijn één van de ondersoorten van aquarellen die men kan maken, maar deze aquarellen zijn niet het voorbeeld van een aquarel waar het allemaal om te doen is. Volgende keer zal ik weer wat meer vertellen over deze studie.
Aquarel: Bloemmolen van Herentals:Interieur 3/ Afwerking
Vandaag weer enkele woorden over dit schilderij en meer specifiek over de afwerking. Sinds ik met het aquarelleren ben begonnen heb ik een nieuwe manier van inlijsten voor mijn werken uitgewerkt. Ik lijst de werken niet meer in op de traditionele manier met een passe-partout maar op een manier waardoor het werk als het ware los komt te zitten in de lijst.
Bijzonder als je een hand geschept papier hebt (er zijn dan van die mooie onregelmatige randen aan het papier) vind ik het bijzonder jammer om de randen te verbergen achter een passe-partout. ook kan je op de manier hoe ik mijn werken nu inlijst de dikte van het papier laten zien en dat is ook een bijzonderheid die je teniet doet als je een passe-partout op de traditionele manier gebruikt.
Als je op de foto kijkt dan zie je dat de aquarel op een vel passe-partout papier is geplakt. Ik kan je zeggen dat het schilderij niet vast tegen de passe-partout zit. Neen tussen het schilderij en het onderliggende passe-partout karton heb ik een kleinere ophoging gemaakt (bestaat uit afgedankte stukken passe-partout karton). Deze ophoging is meestal een 5 à 6mm hoog en die bevestig ik op het onderliggend passe-partout karton. Op deze verhoging plak ik dan mijn schilderij waardoor het schilderij een 5 à 6 mm boven de zichtbare achterwand (op de foto is dat de bleke passe-partout) zweeft. Om het geheel nu goed te kunnen inkaderen plaats ik op de zijkanten van de onderliggende passe-partout een verhoging dit om het ruimtelijk effect in het schilderij nog meer te versterken. Je kan dit ook weer heel goed zien als je naar de foto kijkt dan zie je dat er op de zijkanten van de bleke passe-partout staafjes zijn gelijmd. Deze vierkante staafjes geef ik meestal dan nog de kleur van het passe-tout die als achterwand dient. In dit geval heb ik ze heel licht van kleur gemaakt zodat ze perfect met de achtergrond meegaan. Doordat deze staafjes dikker zijn dan de dikte van het schilderij (papier, ophoging en achter passe-partout) raakt het schilderij niet aan het glas. Dat mag natuurlijk niet want anders zou je de aquarel kunnen beschadigen.
Als ik nu dit alles in een gewone lijst zou plaatsen dan zal dat niet gaan. Dit om de eenvoudige reden dat een gewone lijst niet diep genoeg is om deze hele dikte (achterwand, zichtbare ondergrond van passe-partout, verhoging, schilderij, en de dikte van de staafjes) op te vangen. Dus ben ik ook hier gaan zoeken naar een soort van verdiepte lijsten. Dat soort lijsten bestaat maar die zijn dan wel weer wat kostelijker dan de gewone maar het werk is ook zeer origineel ingelijst.
Je ziet het is niet zomaar snel snel een werk inlijsten maar eerder er voor zorgen dat je met de inlijsting iets doet dat een meerwaarde gaat geven aan je werk. En ik moet zeggen dat het wel iets bijzonders heeft als dat groot dit mooi gerafelde papier los lijkt te zweven in de lijst.
Volgende keer begin ik weer met de uitleg van een nieuw schilderij en ik hoop dat dat dan ook weer een meevaller mag zijn.
Vandaag weer iets meer over deze aquarel. Het is weer een week geleden dat ik nog iets schreef over dit werk en ik denk dat ik vandaag het schilderij kan afwerken tot het einde. Je kan duidelijk op de foto zien dat ik verder gewerkt heb aan de graffitie, dat op de verschillende plaatsen in het gebouw aanwezig is. Je kan natuurlijk niet ontkennen dat grafittie een aparte plaats in neemt in de maatschappij. Het fenomeen zelf kan op sommige plaatsen heel wat bijdragen aan de leefbaarheid en de omgevingswaarde van een welbepaalde plek maar anderzijds kan het ook zeer onterend zijn voor dezelfde plek. Meestal als men graffitie laat aanbrengen onder een zekere sociale begeleiding en dat er een zekere controle is op wat men gaat doen, dan komt het meestal goed. Maar als het zo maar ergens tegen een muur of gebouw gespoten of geschildert wordt, door de ene of andere gefrusteerde of vernielzuchtige persoon dan is het een kankerplek in het sociale weefsel. Het is ook daarom dat heelwat graffitie zoveel woede en frustratie opwekt bij mensen. En wanneer deze mensen (meestal terecht) het dan bekijken dan zien zij het eigenlijk als vandalisme wanneer zij het bekijken met hun bril van gewone huisvader en of huismoeder. Als je nu gaat discusieren of het op deze helemaal verlaten plek mag of niet mag dan ga ik moeten afhaken, om de eenvoudige reden dat ik het als kunstenaar in beeld wil brengen en dat ik het beeld nog schoner wil voorstellen dan dat wat het in werkelijkheid is.. Temeer omdat ik op het schilderij een aantal slagzinnen geplaatst heb die ik zelf verzonnen heb. Welke deze zinnen zijn ga ik nu niet verklappen want dan is er voor mij de aardigheid een beetje af. Ik zou willen vragen aan degene die deze stukjes lezen, dat ze zich de moeite doen om me laten weten, in een antwoordje op deze blog, welke zinnen het zijn. Wat ik wel wil verklappen is dat het in totaal gaat over 3 tal zinnen die allemaal betrekking hebben op mij en op mijn leven.tevens zouden deze zinnen redelijk goed bekend moeten zijn. Door deze zelf verzonnen graffitie komt de ruimte veel mooier over, voor mij, dan dat ze in werkelijkheid is. En dat is dan ook weer interessant, om dit op doek of in dit geval op papier te zetten, want nu heeft dit ook weer een speciale waarde voor mezelf. En dat is het wat het schilderen zo mooi maakt. Je kan een onderwerp interpreteren zoals je het zelf aanvoelt, maar je kan het onderwerp ook aanvullen of dingen verplaatsen zoals je zelf wil. Dit kan je met een foto natuurlijk niet. En het is ook daarom dat schilderijen meestal kleurrijker en "anders" zijn dan de gewone kleurfoto of zwart/wit foto. Volgende keer ga ik nog iets extra's zeggen over het inlijsten van dit soort werk en waarom ik in de toekomst steeds meer dit soort inlijstingen ga gebruiken bij mijn aquarellen.
Vandaag weer wat nieuws over dit schilderij. Het zijn niet al te gemakkelijke dagen de laatste week omdat de fibro weer duchtig van zich laat spreken. Maar ik denk, dat ik ook weer wat veel hooi op mijn vork genomen heb, door het organiseren van de tentoonstelling Maasland 2009 in het Cultuurcentrum van Maaseik. Gisteren was de opening van deze tentoonstelling en ik moet zeggen dat de tentoonstelling er op zich goed uitziet. Nu maar hopen dat de belangstelling in evenredigheid is met het werk dat we er ingestoken hebben want niets is zo frustrerend als je moet constateren dat er geen belangstelling is voor het werk dat er geleverd is. In elk geval hebben we weer iets extra's gedaan voor de leden van de Koninklijke Limburgse Federatie voor Beeldende Kunsten die meegedaan hebben aan deze thema tentoonstelling.
Maar ik ben eigenlijk niet voor deze tentoonstelling aan het schrijven maar eerder voor het schilderij dat ik hier bespreek.
Op de foto kan je zien dat ik weer wat verder gegaan ben met de afwerking. Ik heb voor het merendeel gewerkt aan de vloer. Het is door de vloer, te voorzien van een aantal elementen, zoals schaduw en licht dat het geheel zijn drie-dimensionaliteit verkrijgt en je, je nog beter kunt inleven in het schilderij zelf. Door de voorgrond iets donkerder te maken komt het licht dat binnenvalt vanaf de linkse kant nog veel beter tot zijn recht en krijgt het geheel wat meer diepte. Je ziet ook duidelijk de verschillende soorten schaduw namelijk de slag- en gewone schaduw. Het verhaal van schaduwen weergeven is natuurlijk een apart verhaal. Zonder het al te technisch te maken kan je zeggen dat de slagschaduw het kortst bij het belichte voorwerp valt (natuurlijk rechtstreeks tegenover de belichte zijde) en ook daarom het donkerst is. De gewone schaduw loopt verder door en wordt eigenlijk hoe verder hij van het belichte voorwerp verwijderd is lichter van kleur. Als extra puntje kan ik zeggen dat veel amateur-schilders slagschaduw en de verlopende schaduw zwart maken maar dat is eigenlijk totaal fout. Een schaduw is nooit helemaal zwart, neen, een schaduw bestaat uit donkerder tonen van het belichte object en neemt hoe langer hij wordt steeds meer de kleur van de grond, waarop de schaduw valt, aan. Ook dat kan je goed zien op de foto en bijzonder goed aan de voorkant van het schilderij.
Het plafond heb ik nog iets meer kleur gegeven maar dat is wel miniem geweest, omdat ik van oordeel was dat de kleur er redelijk goed uitzag alleen iets warmer van toon mocht zijn als tegenhanger van de uitgesproken koudere kleuren in de vloer. Dat heb ik dan ook proberen te bereiken.
De volgende bespreking zal weer iets meer van het afgewerkte schilderij laten zien en dan begint het stilletjes aan op zijn einde te lopen.
Ook vandaag weer enkele woorden over deze aquarel. Het is de derde in de reeks over de Bloemmolen Herentals en naar mijn inziens wordt ze ook de beste. Je voelt dat als je met een schilderij bezig bent of die gaat slagen of dat het maar een afbeelding van iets wordt. Want het is wel zo, dat een goed schilderij iets meer is dan een weergave van een onderwerp. Bij een goed schilderij komt er ook nog een extra dimensie bij. Op zo'n schilderij gaan een aantal dingen extra naar voor gebracht kunnen worden die je als schilder voelt en ziet bij het schilderen van dit of ander onderwerp. Als je op het schilderij kijkt dan zie je dat ik weer wat verder gegaan ben met het bewerken van de muren maar ook de ondersteuningsberen en het plafond hebben de nodige aandacht gekregen. In deze fase van het schilderen ben ik verder gegaan met de muren in te vullen en te voorzien van de nodige kleuren maar ook heb ik ervoor gezorgt dat de bakstenen niet eentonig naar voor komen. Ik had misschien niet alles zo gedetaïlleerd moet schilderen maar ook dat is nu eenmaal mijn keuze. Ik heb er namelijk voor gekozen om de toeschouwer in de ruimte te plaatsen waardoor hij ook de verschillende materialen waaruit deze ruimte is opgebouwd zeer goed kan zien en beleven. Ook ben ik begonnen met de grafittie dat op de verschillende steunberen staat weer te geven. Het is nog niet zoals ik wil dat het zou moeten worden maar toch begint het schilderij stilletjes aan te leven. Ik heb een aantal woorden en slagzinnen in het schilderij aangebracht die op mezelf betrekking hebben en die daardoor nog een extra dimensie en betekenis aan het schilderij geven. Op deze manier wordt het geheel nog persoonlijker dan dat het al was. In de achterste muur ben ik begonnen met de ramen weer te geven die een bepaald licht in de ruimte werpen. Ook heb ik het plafond een kleur gegeven en daardoor krijgt de ruimte meer en meer de vorm die het in werkelijkheid heeft; Je ziet dat je zulk een schilderij stilletjes aan moet opbouwen en de verschillende onderdelen gelijkmatig en rustig moet aanbrengen en van kleur voorzien. Tot slot ben ik ook begonnen met een aantal slagschaduwen op de grond aan te brengen. Het zijn die slagschaduwen die in de laatste fase het geheel een extra dimensie van ruimtelijkheid dienen te geven. Op dit moment zie je dat nog niet zo goed maar bij de volgende bespreking zul je dit veel beter gaan zien. Over het plafond wil ik wel zeggen dat het me bijzonder goed gelukt is om de betonnen welfsels weer te geven. Je kan natuurlijk zo'n betonnen stuctuur heel egaal gaan weergeven. En je kan dat met één kleur gaan doen. Maar dan wordt je hele schilderij beinvloedt door die ene kleur omdat die kleur dan gaat overheersen en dat wilde ik geen geval. Wanneer je goed naar zo'n betonnen welfsel kijkt dan zie je dat er zeer veel verschillende kleuren aanwezig zijn maar dan zie je ook dat deze kleuren helemaal dooreenlopen en daardoor een bepaalde kleur gaan oproepen maar daardoor ook een bepaald gevoel kunnen weergeven. Omdat ik een warm schilderij wilde maken (als tegenhanger tov deze vervallen ruimte) heb ik dan ook gekozen voor warme kleuren te gebruiken in het plafond. De slagschaduwen op de vloer zullen een aantal koudere kleuren krijgen en daardoor een zeer goede tegengewicht gaan geven aan de warmere kleuren op de muren en het plafond. De eerste aanzet van deze koudere kleuren kan je trouwens al zien al zien op de vloer en je kan nu al voelen dat het één het ander nog gaat versterken. In de volgende bespreking ga ik weer wat verder met het afwerken van deze aquarel.
Aquarel Bloemmolen Herentals: Interieur met graffiti: Fase 1 / deel 3
Ik ga vandaag weer enkele woorden over deze aquarel schrijven. Zoals je op de bijgeplaatse foto kan zien heb ik weer een aantal zaken toegevoegd aan het schilderij. In de eerste plaats ben ik begonnen met de verschillende bakstenen muren van een kleur te voorzien. Om dit werkje te klaren heb ik eerst de ondergrond van deze muren van een grondlaag voorzien. In dit geval heb ik gekozen om de ondergrond een kleur van omber natuur te geven. Deze lichte oker/bruine tint kan ik dan laten dienen voor de voegen die tussen de bakstenen zitten. Naderhand heb ik met een mix van gebrande sienna en gebrande omber, meer en/of minder sterk van kleur, over deze ondergrond aangebracht. Het is in dit geval wel een redelijk zwaar werk geweest want ik heb er voor gekozen om deze muren redelijk gedetailleerd weer te geven. Dit is natuurlijk een keuze die je maakt alvorens je begint met je schilderij. Want gedetailleerd werken heeft zo een aantal nadelen die je beter van tevoren kan inschatten want anders kom je bedrogen uit. Eén van die nadelen is dat wanneer je gedetailleerd gaat schilderen je er voor moet uitkijken dat je het schilderij zeker niet gaat overladen met een aantal details die niets terzake gaan doen en daardoor je schilderij te zwaar laten overkomen. Je moet proberen een evenwicht te zoeken tussen de details en het algemene overzicht. Omdat ik het vershil tussen de verschillende steunpilaren en de muren wilde aangeven heb ik ervoor gekozen om de muren redelijk uitgewerkt weer te geven. Door deze werkwijze trek je ook alles veel korter naar je toe en laat je de toeschouwer als het ware plaats nemen in het midden van de geschilderde ruimte. Ook aan de ondersteunende steunpilaren heb ik een eerste kleurllaag gegeven. Ik moet zeggen dat deze kleuren zeer goed overkomen voor hetgeen ik wilde weergeven en dat ik niet heel veel meer zal veranderen aan deze opzet. Ik kan erbij zeggen dat ik de verschillende kleuren nat op droog heb opgebracht en hier en daar wat water heb toegevoegd om het geheel wat meer te laten uitlopen. Ik vind dat op dit moment de diepte werking zeer goed is en dat het schilderij er nog steeds goed en vrij open bij ligt en dat is een zeer goed teken voor het vervolg van dit werk. Volgende bespreking ga ik weer wat meer vertellen over het verder afwerken van dit schilderij.
Vandaag zoals naar gewoonte weer een nieuwe bespreking over dit laatste schilderij van deze eerste reeks rond de Bloemmolen in Herentals. Het is natuurlijk niet evident om een aantal schilderijen te maken rond één en hetzelfde onderwerp maar hier zijn zoveel mogelijke invalshoeken te bedenken dat ik het niet uitsluit dat er nog een aantal schilderijen zullen volgen met hetzelfde onderwerp. Op de bijgeplaatste foto zie je dat ik begonnen ben om een aantal vlakken in te vullen met een lichte kleur. Het is dan ook nodig om een aantal dingen in één keer aan te pakken. Hierdoor krijg je vrij snel een beter inzicht in het schilderij en in de problemen die zich eventueel kunnen voordoen. In de eerste plaats heb ik de bakstenen muren een eerste grondlaag gegeven. Deze grondlaag is een vrij neutrale kleur die later kan dienen om de voegen te kleuren. Het is namelijk zo dat je best in de eerste plaats het hele vlak inkleurt en daarna de bakstenen verder gaat uitwerken. Je hoeft dan niet meer alle voegen uit te werken. en geloof me vrij het is veel gemakkelijker om de bakstenen te schilderen in plaats dat je alle voegen gaat schilderen. Ook heb ik de eerste kleur ingebracht rond het graffiti werk. Je ziet natuurlijk ook zeer goed dat er nog redelijk wat werk dient te gebeuren alvorens ik kan spreken van een redelijk geslaagd werk. In mijn volgnede bespreking zal er weer wat meer van de sluier rond dit schilderij worden opgelicht.
Aquarel: De Bloemmolen: Interieur met Graffiti: Fase 1 : deel1
andaag ga ik weer wat nieuws proberen te brengen over een nieuwe aquarel. Het is een werk waarmee ik enige tijd geleden een mooie prijs heb behaald. Met deze aquarel heb ik weten door te stoten tot de eind tentoonstelling van het Limburgs aquarelsalon van 2009 in het Sint Aldegondiskerkje van As.Het is dan ook met heel veel genoegen dat ik deze aquarel ga bespreken. Het is weer één van die schilderijen die ik na een redelijke moeilijke start toch to een goed schilderij wist om te turnen. Soms moet je met meer doordachte dingen een aantal zaken gaan opzoeken en proberen te verbeteren om tot een goed resultaat te komen. Maar nu tot de orde van de dag namelijk een nieuwe bespreking van een nieuwe aquarel.
Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan kan je zien dat ook dit weer een zicht is op één van de verschillende ruimten van deze site. Het tekenwerk heeft heel wat voeten in de aarde gehad alvorens dit klaar was maar zoals je nu kunt zien staat alles er wel degelijk op. Het geschilderde graffiti is niet allemaal origineel maar daar zal ik in een later stadium op terugkomen om wat meer uitleg te geven. Het is namelijk zo dat er een paar uitspraken staan die ik zelf nogal belangrijk vind en die daarom ook wat meer uitleg verdienen. Maar zoals jullie wel stilaan zullen weten mag en moet een schilder iets toevoegen aan een onderwerp anders is het schilderen voor niets geweest.
Je kan ook duidelijk zien dat ik alles wat er ook maar moet geschilderd worden al uitgetekend is. Ik doe dit steeds weer met een potlood/B omdat dit soort van potlood redelijk zwart tekent en ook nog zeer goed te verwijderen is zonder dat het potlood het papier beschadigd heeft. Want denk eraan ook dit is van groot belang dat je de verschillende potloodlijnen als je die wilt verwijderen (het moet niet bij aquarel) dit op een gemakkelijke manier kan.
Vandaag ga ik weer iets verder met het afwerken van dit schilderij. Zoals je ziet op de foto ben ik verder gegaan met het uitwerken van dit schilderij en meer bepaald de doek. Je ziet dat ik een aantal nieuwigheden heb aangebracht om alles iets meer luchtiger te maken. Ik heb geprobeert door een struktuur van strepen, het vlak dat eerst nogal blauw was, te doorbreken. Hierdoor komt er meer kleur in het object dat hangt maar ook in het schilderij in het algemeen. Tevens heeft dit geleid naar een mooier geheel vind ik zelf. Ook heb ik nog eens de naam van het geschilderde onderwerp op deze doek aangebracht waardoor je weer een link te zien krijgt met het geschilderde onderwerp. Ik denk dat ik nu ga stoppen met het verder werken aan dit schilderij. Want ik ben van oordeel dat ik indien ik nog verder ga werken het schilderij zelf geen dienst ga bewijzen en het geheel helemaal naar de knoppen ga helpen. En dat is nu niet de bedoeling na al de moeilijkheden die ik al ondervonden heb bij bij het maken van dit schilderij. Afgezien van alles wat nog beter kan, maar in acht genomen dat alles alleen maar slechter kan gemaakt worden ga ik nu kijken voor de afwerking van dit schilderij. Ik zal bij de volgende en laatste bespreking de manier van inlijsten bespreken.
Zoals in de vorige bespreking afgesproken ga ik vandaag nog verder met de uitleg over dit schilderij. Je kan hier zeer goed zien dat ik zeer sterk bezig ben geweest met het verder uitwerken van de doek. En als ik nu naar het schilderij kijk dan bekruipt me het gevoel dat ik op dit moment van het schilderen toch een praktisch volledig misgelopen onderdeel terug aan het recupereren ben. Daarbij is het overbodig om je af te vragen of ik tevreden ben met de huidige gang van zaken.Dat dit een goed gevoel geeft is een feit maar of ik alles zo ingewikkeld van vorm moet houden dat is een ander paar mouwen. Want geloof me vrij het is niet gemakkelijk om toe te geven dat je verkeerd bezig bent. En het is dan nog minder gemakkelijk om op dat moment de moed niet te verliezen en het schilderij in de vergeethoek te gooien. Maar neen ik ben op zoek gegaan naar nieuwe mogelijkheden en zie door het uitproberen van een totaal nieuwe kleur (eigenlijk is het een zeer oude kleur maar dat heb ik vorige keer uitgelegd) kan ik een nieuwe elan en misschien ook wel een nieuwe dimensie aan het werk toevoegen en of geven.
Op de foto zie je nu nog duidelijker dat je de onderliggende kleur kan laten meespelen om je nieuwe kleur, of het is misschien beter om te zeggen dat je de laatst aangebrachte kleur kan beïnvloeden door de onderliggende lagen. En ook dat is normaal, om de eenvoudige reden dat aquarel een transparante techniek is waarbij je werkt met een groot aantal transparante kleuren. Door deze eigenschap kan je een aantal dingen, waaronder dat laten doorschijnen van de onderliggende lagen, verder gebruiken bij de afwerking van je schilderij. Vermits ik de doek iets luchtiger wilde hebben maar dat me dat niet voor honderd procent gelukt is in de vorige fase ga ik nu alles zetten op de transparantie en gelaagdheid van de kleuren. Het is altijd al mijn doel geweest om de doek als aandachtspunt te laten fungeren en met deze kleur moet dit zeker gaan lukken. Je ziet duidelijk dat ik de lichtste kleuren gebruik daar waar de doek een bolling heeft en de donkere kleuren zitten natuurlijk daar waar de plooien het diepst zijn. Ik kan dit hier wel eenvoudig zeggen en neerschrijven maar zo eenvoudig is het allemaal niet in de praktijk. Ik heb nu gemerkt dat wanneer je teveel plooien wilt gaan schilderen het gauw een onoverzichtelijke janboel wordt. En dat is het wat het nu weer dreigt te worden. Daarom ga ik alles wat vereenvoudigen en de vorm niet meer zo ingewikkeld maken. Het is zoals één van mijn leraren op de academie zei " als je met doeken en of kleren of stoffen gaat werken, probeer het patroon van die doeken en of kleren zo rustig en eenvoudig mogelijk te houden. Het wordt dan aangenamer om naar te kijken maar het wordt ook gemakkelijker om te schilderen en het zijn die twee onderdelen die je schilderij kunnen doen slagen maar ook kunnen doen mislukken". En ook hier moet ik toegeven dat hij meer als gelijk had wanneer hij dat vertelde.
Wat ik de volgende bespreking ga uitleggen is hoe ik het patroon van de doek ga aanpassen om alles wat minder overdreven en zwaar te doen overkomen, waardoor je de bomen door het bos kan zien en bekijken.
Vandaag weer iets verder met deze aquarel. Het wordt meer en meer een uitdaging om van deze aquarel toch nog een schilderij te maken dat de moeite loont om gezien te worden. En natuurlijk is het zo, dat wanneer je iets als een uitdaging gaat zien, je nog harder je best gaat doen om die uitdaging tot een goed einde te brengen. Ook in dit geval is me dit duiveltje bekropen en ben ik echt van plan er iets goeds van te maken, ondanks, de tegenslagen en kleine mislukkingen die ik tot noch toe mocht ondervinden bij dit werk. Ik heb alles wat ik geschildert heb aangaande de doek overboord gekiepert en ik ben begonnen met de kleur van de doek zo goed mogelijk weg te wassen. Ik kan je zeggen dat dit, niet, een heel gemakkelijk werkje is. Je moet dit niet gaan proberen op minder kwalitatief papier want ik kan je zeggen dat het dan grandioos mislukt. Het papier dat ik gebruik is steeds van het beste dat je kan krijgen en ik neem dan ook nog redelijk tot zeer zwaar papier. Het grote voordeel van dit soort papier is dat het tegen een stootje kan en dat je er relatief gemakkelijk een aantal wassingen over elkaar kunt op aanbrengen. Natuurlijkdenk je dan, als je wassingen over elkaar kunt aanbrengen, dan kun je ook aangebrachte wassingen verwijderen. Althans dat dacht ik ook maar dat is niet altijd het geval. Zeker als je een selectieve wassing (alleen de doek ) zoals ik nu wil gaan aanbrengen en daardoor een gedeelte van de reeds aangebrachte kleur probeer te verwijderen. Maar doordat het zwaar papier van 640 gram is was ik redelijk gerust in de afloop. Het nadeel van zulk papier is dat het voor de meeste mensen tamelijk duur is in aankoop, zeker als je dan nog handgeschept papier neemt zoals ik in de meeste gevallen doe, en dan wordt er nog al eens gekozen voor een goedkoper alternatief. En daar is niets mis mee maar als je dan een tegenvaller van formaat hebt zoals ik nu aan de hand heb dan kun je praktisch geen wijzigingen meer aanbrengen en begin je best van voor af aan opnieuw. Je mag rekenen dat zulk papier (50x70cm) snel een 20 à 25 kost. Hierdoor ga je ook weer zorg dragen dat hetgeen je maakt niet iets is om zomaar weg te gooien want zoals je weet is 25 nog altijd 1000 oude Belgische franken, en dat zegt al iets meer dan 25 . Als je nu op de foto kijkt dan zie je dat ik resoluut gekozen heb voor een volledig andere kleurenschema dan voorheen. Maar de kleur blauw (in het algemeen) ligt in hetzelfde kwadrant als het groen dat ik gebruikt heb voor het plafond. Hierdoor kan blauw wel goed samengaan met de nog aanwezige kleuren. Ik heb er nu wel voor gezorgd dat ik geen flauw blauw genomen heb maar een kleur die alleen maar in het gamma van Winsor en Newton te verkrijgen is geweest.. De kleur heet Smalt (Dumont's blauw) en is opnieuw gemaakt en uitgebracht door Winsor en Newton voor hun 125 jarig bestaan. Nu kan je de kleur niet meer krijgen, omdat het eigenlijk een zeer oude kleur is en men daarvoor een aantal zeer oude pigmenten en recepten voor gebruikt heeft. Het was meer als een hommage voor de oude aquarellisten zoals Turner en ander Anglesaktische schilders uitgegeven. Ik heb er zelf wel voor gezorgd dat ik een aantal tubes in voorraad heb (omdat ik de kleur kende en ze iets speciaals over zich heeft), zodat ik nog wel even verder kan als ik deze kleur wil gebruiken. Als je de kleur wilde kopen dan zat ze in de serie 4a en ik kan je zeggen dat dit de duurste serie van deze firma is. Maar goed je krijgt dan ook weer iets speiaals en unieks en dat is ook iets waard. Je ziet nu duidelijk op de foto dat ik wel een stap vooruit gegaan ben als je het kleurgebruik op zich bekijkt. Als je goed kijkt dan zie je aan de linkerkant de rechte lichtere lijn die vertikaal over de doek loopt. Dit is nog een overblijfsel van de oude kleur die ik daar praktisch onbeschildert heb laten zitten. Ook aan de rechterkant zie je nog de afgewassen oude kleur uit het vorige stadium zitten. Door het wegwassen is de kleur verlopen naar een een vale geel/rode kleur. Maar ook kan je zien dat deze kleur een zekere gloed in zich heeft zelfs nu ze afgewassen is. En het is deze gloed die ik verder wil gebruiken in het schilderen van deze doek. Want zals je ziet op de foto gaat het op beide plaatsen voor de bolling, welliswaar in een verschillend deel van deze doek, maar eigenlijk gaat het in beide gevallen over hetzelfde principe namelijk de doek op deze plaatsen vooruit laten komen als het bolle gedeelte. En hoe ik nu, deze gloed ga proberen te gebruiken in het schilderij ga ik de volgende keer in nieuw stukje proberen uit te leggen.
Ik ga vandaag weer wat nieuws over deze aquarel schrijven. Het is toch al weer een week geleden dat ik nog iets heb geschreven. Maar het komt natuurlijk ook door het vakantiegevoel dat op ddeze zomerse dagen een mens bekruipt dat je iets minder binnen zit om aan je pc te werken. Ook omdat ik de laatste tijd veel geschildert heb zodat er nog weinig tijd overblijft om alles van mijn blog optimaal in orde te houden. Maar van nu af aan ga ik weer op geregelde tijdstippen mijn beschrijvingen verder zetten. Natuurlijk kan je ook zeggen dat wanneer je eenmaal per week je blog aanvult, dit ook een geregelde werkwijze is. Wanneer je op de foto kijkt dan zie je dat ik weer wat verder gegaan ben met het schilderij af te werken? Omdat ik het vorige kleurgebruik nogal saai vond, ben ik begonnen, met alles opniuw te overschilderen. Omdat het met aquarel niet zo eenvoudig is om een volledig nieuwe kleur op te zetten , vanwege het transparante karakter van de aquarelverf, heb ik een aantal minder transparante kleuren gebruikt (want die zijn er ook bij aquarelverf) om dat gedeelte van het schilderij te overschilderen. Ik wil op deze manier de doek zoals hij er nu bijhangt veel meer als oogcontactpunt laten fungeren. Want dat was de opzet die ik in eerste instantie wilde bereiken. Als ik eerlijk moet zijn, dan zal ik moeten bekennen dal het niet al te best lukt en ziet alles er nog veel minder goed uit dan het in de eerste plaats al was. Het lukt niet meer om de kleuren mooi zuiver te houden maar ze lijken nu nog vuiler dan ze al waren en dus zal ik na deze fase van overschilderen er moeten van uit gaan dat ik zeer drastisch moet gaan werken aan de verbetering van het geheel. Dat wil in de eerste plaats zeggen dat ik met kleuren zal moeten werken die veel minder transparant zijn. Ik zal dan ook iets van het sprankelende dat zo eigen is aan de aquarelkleuren moeten inboeten bij het aanbrengen van de nieuwe kleuren. Maar ik heb nu eenmaal gekozen om verder te gaan met een totaal ander kleurenspectrum dan dat waar ik mee begonnen ben en dus zal ik door deze zure appel moeten heen bijten. Men zegt wel eens dat men aquarel niet kan wijzigen en ik denk dat ik nu op het punt gekomen ben dat ik deze wetenschap aan de lijve ondervindt. Indien alles wat ik nu aan het doen ben faillikant zal uitdraaien dan weet ik dan ook dat ik het tenminste nog geprobeert heb om een naar mijn gevoel betere kleurencombinatie samen te stellen. Dus in de loop van het volgende proces zullen we maar de vingers gekruist houden om alles te laten lukken. Alhoewel het me ook weer niet zo een goed idee lijkt om met gekruiste vingers te gaan schilderen of moet dat ook kunnen, wat denk jij ervan? In elk geval zal ik niet bij de pakken blijven zitten en in de volgende bespreking zal je zien of ik het nog de moeite vind om verder te werken aan dit schilderij. En indien ja hoe ik de verschillende kleuren alles probeer aan te passen aan een nieuwe visie en met een totaal vernieuwde kleur op de proppen zal komen. Maar dat zien we wel de volgende keer zeker!
Vandaag weer enkele woorden over deze aquarel. Het is niet de aller gemakkelijkste aquarel die ik al gemaakt heb. Maar ook dat is een terugkerend feit namelijk dat ik steeds opnieuw zoek naar nieuwe uitdagingen. Dat kan soms zijn dat ik met een nieuw medium begin of zoals in dit geval steeds moeilijker onderwerpen ga proberen weer te geven. Want eigenlijk is het onderwerp waar ik nu mee bezig ben geen alledaags onderwerp maar eerder een uitzonderlijk gegeven.
Op de bijgeplaatste foto kan je zien dat ik weer wat verder gegaan ben met het afwerken van dit schilderij. In de eerste plaats ben ik in de achtergrond gaan werken en heb de muren iets meer afgewerkt door er een aantal bakstenen in te schilderen. Als ik het goed heb zal ook dit bijdragen aan het totale beeld. Misschien heb ik ze wat te veel uitgewerkt maar daar kan ik nog altijd, in de laatste fase van het werk, verandering in aanbrengen.
Vervolgens ben ik verder gegaan met het bewerken van de doek die ook zijn grondlaag gekregen heeft. Zelf ben ik nog steeds niet tevreden over het resultaat maar ook dat zal wel goed komen of dat hoop ik althans. De huidige kleuren contrasteren niet genoeg met de omgeving en ik ben dan ook van oordeel dat alles te eentonig zal zijn. Iets waar je altijd moet voor oppassen als je een schilderij maakt. Het zijn namelijk de contrasten en het kleurgebruik welke je toepast die een schilderij aantrekkelijk maken of niet. En in dit geval lijkt me alles nogal vlak en eentonig, dus, daar zal ik me de volgende dagen moeten mee bezig houden om alles terug aantrekkelijker te maken.
Maar dat zal wel geen probleem gaan opleveren. En wanneer ik geduldig blijf werken en opbouwen zal alles wel in zijn plooi vallen, zoals meestal bij dit soort gebreken.
De volgende bespreking zal zeker gaan handelen over het al dan niet aanpassen van de kleur van de doek en of hij met zijn nieuwe kleur terug een aandachtspunt wordt in het schilderij.
Vandaag ga ik weer wat meer vertellen over deze aquarel. Het is weer even geleden dat ik nog iets geschreven heb over dit werk. Op de bijgeplaatste foto kan je duidelijk zien dat ik een aantal zaken verder heb uitgtewerkt. Bijzonder in de voorgrond van het hoofdonderwerp (hangende doek) heb ik een eerste opzet gedaan. Ik ben nog steeds aan het zoeken welke kleur de uiteindelijke doek in het schilderij moet krijgen. Maar om een aantal plooien die in deze doek aanwezig zijn aan te zetten ben ik begonnen met een vrij neutrale kleur te gebruiken. Ik zeg erbij dat dit een volledige sprong in het duister is en dat ik niet weet hoe ik alles verder zal aanpakken. Ook dit is één van de moeilijkheden die je steeds weer opnieuw ondervind. Je mag al zoveel schilderijen gemaakt hebben als je wil steeds opnieuw komt het gevoel van "is dit wel de juiste manier van werken of is dit wel de juiste kleur die ik moet gebruiken of is de compositie nu wel goed en had ik niet dit of dat moeten doen". Want geloof me vrij het is een worstelen met de verschillende mediums en uitgangspunten in het opstellen en of afwerken van een aquarel. Wanneer je dan een tijdje verder aan het werken bent, dan bekruipt me meestal het gevoel van het is goed, doe maar rustig verder maar ook is er soms één enkele keer van hoe ga ik dat nu verder aanpakken. En in dit geval heb ik nog steeds het gevoel dat er iets niet in orde is zowle compsitorisch en in verband met de kleur. Je kan ook zien dat ik links de kist die tegen de muur staat een eerste kleurlaag heb gegeven. Deze keuze lijkt me wel goed te zitten in het geheel. En ik denk dat ik met het hoofdobject ,de voorste hangende doek, ook in die richting moet evolueren om een goede samenhorigheid te verkrijgen. Wat wel redelijk goed overkomt is het geheel van deze aquarel als schilderij. Het onderwerp en de plaatsing lijkt me wel in orde alleen moet ik nog de juiste kleur vinden die het geheel iets meer gaat maken. Wat me wel zeer positief stemt is dat ik door dit soort stukjes te schrijven steeds weer tot de vaststelling kom dat het zoeken naar één of ander onderdeel zij het kleur plaatsing van één of meerdere objecten of de algemene compositie, dat het zoeken naar een oplossing voor deze problemen me wakker hodut en dat het meer dan de moeite loont om aan dit schilderen te doen. Want het houdt je niet alleen bezig maar zorgt er ook voor dat je geestelijk in orde dient te blijven om alles op zijn juiste waarde te schatten. Ook het omzetten van een bepaald idee naar een schilderij en het dan compositorisch en volgens je eigen inzichten afwerken is een heel boeiend en creatief proces waar je geestelijk helemaal moet voor in orde zijn. Want als je andere problemen hebt die niets met het schilderen te maken hebben dan zal het niet of veel moeilijker gaan om de problemen van je schilderij aan te pakken. In de volgende bespreking zal ik hopelijk iets verder gevorderd zijn in het vinden van oplossingen voor de nu op me af komenede problemen.
Vandaag ga ik weer iets meer vertellen over deze aquarel. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik verder gegaan ben met de omgeving. Ik heb zowel de voor- als de achtergrond een invulling gegeven. Ik heb alles wat er ook maar aan grafitie en dergelijke meer in het desbetreffende vertrek weergegeven en ingetekend. Ik dacht als je dan toch het gebouw wilt weergeven zoals het er nu bijligt dan doe ik ook alles wat er nu te zien is maar dan wel op mijn eigen manier. En als ik het nu bekijk dan gaat deze sombere ruimte veel lichter en mooier worden dan dat de werkelijkheid op dat moment er uit zag. In de eerste plaats denk ik, dat je door dit te doen, ook kunt laten zien dat er wel wat ludieks in dit soort grafitie aanwezig is. Ten tweede, zie je ook dat het meestal over hetzelfde gaat bij dit soort rudimentaire grafitie. Het zijn wat dingen over verliefd zijn van de ene met de andere (en dan zijn het ook nog bekenden van de grafititiemaker) en ook zijn er meestal een aantal dingen die te maken hebben met de toestand waarin het gebouw zich bevindt of gekomen is. Tegelijkertijd krijg je ook dat er een aantal sociale vragen of misverstanden aangebracht worden. Daardoor krijg je achteraf nog een zicht op al hetgeen er zich afgespeeld heeft in de ruimte of op de plaats die je aan het vereeuwigen bent. Zo kan je een eventuele verloedering van het gebouw nog iets aantrekkelijker maken dan dat het in werkelijkheid wel is. Zo zie je dat hier een aantal dingen geschreven zijn die zelfs wat te maken hebben met de verzuchtingen van de mensen die ooit in dit gebouw gewerkt hebben. Ik kan me dan ook best indenken dat voor de arbeiders toen alles gesloten werd het zeer belangrijk was wanneer zij hun pensioen zouden krijgen of wanneer ze op pensioen zouden kunnen gaan. Doordat ik dit soort omgevingen zeer graag onder de loupe neem ben ik ook al meer dan eens tot onthutsende vaststellingen gekomen. En ook hier is dat het geval geweest, maar daar zal ik in één van de volgende besprekingen nog uitvoeriger op terug komen. Belangrijk op dit moment is, dat alles wat ik schilder, niet alleen waarheidsgetrouw is maar ook schildertechnisch in orde is. En dat is niet altijd even gemakkelijk over te brengen. Natuurlijk moet je in dit soort gevallen alles ook een beetje romantiseren en beter in kleur zetten dan dat het terplaatse is. Maar daarvoor maak je dan ook een schilderij en doe je het niet met een foto. Want één van de meest elementaire dingen bij een foto is dat je enkel en alleen dat weergeeft wat er te zien is (tenmisnte als je niets gaat truckeren). Terwijl het de bedoeling van een schilderij is (welke ik maak) dat ik de werkelijkheid probeer weer te geven maar dan op zijn mooist. En dit slaat zowel op compositie als op kleur gebruik. De volgende keer krijg je weer een iets beter zicht op het geen zich allemaal afspeelt in deze ruimte.
Na een hele tijd van windstilte kan ik weer wat nieuws schrijven over deze aquarel. Het is niet zo dat ik geen inspiratie had, maar mijn kleinzoon is een tijdje op vakantie geweest en dan is het moeilijker om je met het bloggen bezig te houden en tegelijkertijd je aandacht aan hem te geven. Want ik mag wel zeggen dat hij veel aandacht van zijn "bompi" nodig heeft. Er zijn van die dingen die je niet tesamen moet doen en dit vind ik er één van. Ofwel geniet je tenvolle van het één en laat je het andere achterwege ofwel doe je ze beiden maar dan zal het één eronder lijden. Waardoor je de twee maar half aanpakt en dat is niet mijn natuur. Liever één wat uitstellen en het ander goed aanpakken en daarna het tweede ook aanpakken zoals het hoort.
Dus nu ga ik verder met de uitleg van deze aquarel. Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan zie je nog niet zoveel van het onderwerp dat ik wil schilderen. Je ziet wel al iets van de ruimte waar dit onderwerp zich in bevindt maar het onderwerp zelf blijft een witte vlek. Meestal werk ik vanuit de omgeving naar het focuspunt van een schilderij en ook bij dit werk is het niet anders. En eigenlijk is dat niet meer dan normaal maar het wordt nogal eens vergeten door de beginnende kunstenaar. Ik probeer eerst mijn omgeving op het papier of doek te krijgen en daarna zal ik het belangrijkste onderdeel verder gaan uitwerken. En ook rond deze benadering zijn er verschillende manieren om het aan te pakken. Voor dit schilderij heb ik besloten om eerst een groot gedeelte van de ruimte waar zich alles in afspeelt aan te pakken. Op de bijgepalatste foto zie je dan ook goed dat er een aantal dingen zijn die ik lichtjes heb aangezet. Hetgeen het meeste opvalt is dat je, vanaf een lager gelegen platform, naar een hoger platform kijkt, maar dat er in deze nieuwe ruimte nog iets extra's aan het plafond hangt. Daarbij hangt het niet in één van de ruimtes maar op de scheiding. Het onderwerp zal daardoor enerzijds een overgang zijn tussen de twee ruimtes. En anderzijds is het ook een eindpunt van de eerste ruuimte. Om een zekere afstand te bewaren en een onderscheid te maken tussen voor en achtergrond heb ik op dit moment allles redelijk wazig aangezet. Ik weet op voorhand dat ik de kleuren nog zal ophalen maar op dit moment lijkt me dit de beste methode. Ook doe ik dit op deze manier om niet te vervallen in een overloos gepriegel. Ik heb voor de bakstenen muren een eerste laag aangebracht die nu redelijk egaal lijkt maar die ook nog in het verder verloop van het schilderen zal aangepast worden. En ik zla dan wel zien of ik daar nog iets aan moet wijzigen.
In de volgende bespreking zal je zien dat alles nog beter te onderscheiden valt en dat het geheel al iets meer kleur gaat vertonen.
Ik ga vanaf vandaag weer beginnen met een nieuwe aquarel. Het mooie van schilderen is ook, dat je in aanraking of contact komt met een aantal zeer interessante mensen. Ik bedoel hiermee, dat je soms de kans krijgt om nieuwe ideeën op te doen alleen al door de uitspraken of gedachten van iemand anders. Ik heb me laten vertellen dat de Japanners niets anders doen dan stelen met hun ogen (en hun fototoestel) en oren en ik ga dat ook meer en meer proberen toe te passen.
Ik ben begonnen met de tweede aquarel in een voorlopige reeks van drie over de "Bloemmolen van Herentals". Ik hoop dat het in de toekomst zo zal zijn dat ik nog een aantal schilderijen zal opzetten over dit bijzondere gebouw. En dit is zeker de moeite waard omdat het gebouw naar ik vernomen heb onder de sloophamer gaat verdwijnen of al verdwenen is.
Op de bijgeplaatste foto kan je zien, dat ik zoals steeds een uitgebreide ondertekening gemaakt heb. Als je de tekening bekijkt dan wordt je misschien niet zo heel veel wijzer van alles wat er op deze tekening staat. Het is best weer een redelijk ingewikkeld concept dat ik wil gaan schilderen maar goed ook dat moet gedaan worden en dat vormt voor mij steeds een grote uitdaging.
Een woordje uitleg is misschien op zijn plaats bij deze tekening. Het grote ding dat je midden in de tekening ziet hangen zal een vod moeten worden die de laatse arbeiders in één van de hallen hebben opgehangen aan een roestige stang. Je kijkt als het ware vanaf een lager gelegen platform naar een hoger gelegen bordes waar een aantal dingen staan en deze doek of vod geeft als het ware aan dat "Het doek van de laatste voorstelling " is opgetrokken maar nog niet wil vallen. Of dit het geval is of gaat zijn dat moet ik zelf nog afwachten maar het isnteressante aan deze voorstelling is weer dat ik iets ga schilderen in aquarel dat ik nog nooit geschildert heb. Ik weet zelfs niet of er enige kans op slagen is om de stofuitdrukking weer te geven zoals ik ze zou willen weergeven.
Ik heb ook er voor gezorgd om de tekening iets duidelijker te laten overkomen, dat er aan de onderkant heel dunnetjes een eerste wassing van" raw umber" alles iets tastbaarder moet maken. Ik hoop daarmee nu al te laten zien dat alles zich gaat afspelen op een hoger gelegen platform dan de plek waar de toeschouwer (in dit geval ikzelf als schilder maar ook alle toeschouwers van het schilderij) staat.
Ik ben er zeker van dat dit voor het begin van een nieuwe aquarel weer iets mysterieus over zich heeft. Maar je kan er van op aan dat, met dat de tijd verstrijk,t alles weer duidelijk zal worden en dat alles op het einde van de hele schildersessie weer helemaal duidelijk zal zijn.
Ik was uitgenodigd door de gedeputeerde van toerisme Sylvain Sleypen, om op de persconferentie waar de zomerevenementen van het Maasland werden toegelicht, het kasteel van Leut "Villain XIIII" te kopen schilderen.
Ik moet zeggen dat dit toch wel een eer was om ter plaatse in aanwezigheid van een aantal prominenten aan een aquarel te werken. Het leven kan hard zijn maar het kan ook heel mooie momenten voor je in petto hebben en dit was er één van die mooie momenten.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Vandaag weer enkele woorden over dit schilderij en meer specifiek over de afwerking. Sinds ik met het aquarelleren ben begonnen heb ik een nieuwe manier van inlijsten voor mijn werken uitgewerkt. Ik lijst de werken niet meer in op de traditionele manier met een passe-partout maar op een manier waardoor het werk als het ware los komt te zitten in de lijst.
Vandaag weer iets meer over deze aquarel. Het is weer een week geleden dat ik nog iets schreef over dit werk en ik denk dat ik vandaag het schilderij kan afwerken tot het einde. 
Vandaag weer wat nieuws over dit schilderij. Het zijn niet al te gemakkelijke dagen de laatste week omdat de fibro weer duchtig van zich laat spreken. Maar ik denk, dat ik ook weer wat veel hooi op mijn vork genomen heb, door het organiseren van de tentoonstelling Maasland 2009 in het Cultuurcentrum van Maaseik. Gisteren was de opening van deze tentoonstelling en ik moet zeggen dat de tentoonstelling er op zich goed uitziet. Nu maar hopen dat de belangstelling in evenredigheid is met het werk dat we er ingestoken hebben want niets is zo frustrerend als je moet constateren dat er geen belangstelling is voor het werk dat er geleverd is. In elk geval hebben we weer iets extra's gedaan voor de leden van de Koninklijke Limburgse Federatie voor Beeldende Kunsten die meegedaan hebben aan deze thema tentoonstelling.
Ook vandaag weer enkele woorden over deze aquarel. Het is de derde in de reeks over de Bloemmolen Herentals en naar mijn inziens wordt ze ook de beste. Je voelt dat als je met een schilderij bezig bent of die gaat slagen of dat het maar een afbeelding van iets wordt. Want het is wel zo, dat een goed schilderij iets meer is dan een weergave van een onderwerp. Bij een goed schilderij komt er ook nog een extra dimensie bij. Op zo'n schilderij gaan een aantal dingen extra naar voor gebracht kunnen worden die je als schilder voelt en ziet bij het schilderen van dit of ander onderwerp.
Zoals in de vorige bespreking afgesproken ga ik vandaag nog verder met de uitleg over dit schilderij. Je kan hier zeer goed zien dat ik zeer sterk bezig ben geweest met het verder uitwerken van de doek. En als ik nu naar het schilderij kijk dan bekruipt me het gevoel dat ik op dit moment van het schilderen toch een praktisch volledig misgelopen onderdeel terug aan het recupereren ben. Daarbij is het overbodig om je af te vragen of ik tevreden ben met de huidige gang van zaken.Dat dit een goed gevoel geeft is een feit maar of ik alles zo ingewikkeld van vorm moet houden dat is een ander paar mouwen. Want geloof me vrij het is niet gemakkelijk om toe te geven dat je verkeerd bezig bent. En het is dan nog minder gemakkelijk om op dat moment de moed niet te verliezen en het schilderij in de vergeethoek te gooien. Maar neen ik ben op zoek gegaan naar nieuwe mogelijkheden en zie door het uitproberen van een totaal nieuwe kleur (eigenlijk is het een zeer oude kleur maar dat heb ik vorige keer uitgelegd) kan ik een nieuwe elan en misschien ook wel een nieuwe dimensie aan het werk toevoegen en of geven.
Vandaag weer iets verder met deze aquarel. Het wordt meer en meer een uitdaging om van deze aquarel toch nog een schilderij te maken dat de moeite loont om gezien te worden. En natuurlijk is het zo, dat wanneer je iets als een uitdaging gaat zien, je nog harder je best gaat doen om die uitdaging tot een goed einde te brengen. Ook in dit geval is me dit duiveltje bekropen en ben ik echt van plan er iets goeds van te maken, ondanks, de tegenslagen en kleine mislukkingen die ik tot noch toe mocht ondervinden bij dit werk.
Vandaag ga ik weer iets meer vertellen over deze aquarel. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik verder gegaan ben met de omgeving. Ik heb zowel de voor- als de achtergrond een invulling gegeven. Ik heb alles wat er ook maar aan grafitie en dergelijke meer in het desbetreffende vertrek weergegeven en ingetekend. Ik dacht als je dan toch het gebouw wilt weergeven zoals het er nu bijligt dan doe ik ook alles wat er nu te zien is maar dan wel op mijn eigen manier. En als ik het nu bekijk dan gaat deze sombere ruimte veel lichter en mooier worden dan dat de werkelijkheid op dat moment er uit zag. In de eerste plaats denk ik, dat je door dit te doen, ook kunt laten zien dat er wel wat ludieks in dit soort grafitie aanwezig is. Ten tweede, zie je ook dat het meestal over hetzelfde gaat bij dit soort rudimentaire grafitie. Het zijn wat dingen over verliefd zijn van de ene met de andere (en dan zijn het ook nog bekenden van de grafititiemaker) en ook zijn er meestal een aantal dingen die te maken hebben met de toestand waarin het gebouw zich bevindt of gekomen is. Tegelijkertijd krijg je ook dat er een aantal sociale vragen of misverstanden aangebracht worden. Daardoor krijg je achteraf nog een zicht op al hetgeen er zich afgespeeld heeft in de ruimte of op de plaats die je aan het vereeuwigen bent. Zo kan je een eventuele verloedering van het gebouw nog iets aantrekkelijker maken dan dat het in werkelijkheid wel is. Zo zie je dat hier een aantal dingen geschreven zijn die zelfs wat te maken hebben met de verzuchtingen van de mensen die ooit in dit gebouw gewerkt hebben. Ik kan me dan ook best indenken dat voor de arbeiders toen alles gesloten werd het zeer belangrijk was wanneer zij hun pensioen zouden krijgen of wanneer ze op pensioen zouden kunnen gaan.
Na een hele tijd van windstilte kan ik weer wat nieuws schrijven over deze aquarel. Het is niet zo dat ik geen inspiratie had, maar mijn kleinzoon is een tijdje op vakantie geweest en dan is het moeilijker om je met het bloggen bezig te houden en tegelijkertijd je aandacht aan hem te geven. Want ik mag wel zeggen dat hij veel aandacht van zijn "bompi" nodig heeft. Er zijn van die dingen die je niet tesamen moet doen en dit vind ik er één van. Ofwel geniet je tenvolle van het één en laat je het andere achterwege ofwel doe je ze beiden maar dan zal het één eronder lijden. Waardoor je de twee maar half aanpakt en dat is niet mijn natuur. Liever één wat uitstellen en het ander goed aanpakken en daarna het tweede ook aanpakken zoals het hoort.
