Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
02-08-2009
Aquarel:Bloemmolen Herentals:Fase 2 / deel 1
Vandaag weer enkele woorden over deze aquarel. Het is niet de aller gemakkelijkste aquarel die ik al gemaakt heb. Maar ook dat is een terugkerend feit namelijk dat ik steeds opnieuw zoek naar nieuwe uitdagingen. Dat kan soms zijn dat ik met een nieuw medium begin of zoals in dit geval steeds moeilijker onderwerpen ga proberen weer te geven. Want eigenlijk is het onderwerp waar ik nu mee bezig ben geen alledaags onderwerp maar eerder een uitzonderlijk gegeven.
Op de bijgeplaatste foto kan je zien dat ik weer wat verder gegaan ben met het afwerken van dit schilderij. In de eerste plaats ben ik in de achtergrond gaan werken en heb de muren iets meer afgewerkt door er een aantal bakstenen in te schilderen. Als ik het goed heb zal ook dit bijdragen aan het totale beeld. Misschien heb ik ze wat te veel uitgewerkt maar daar kan ik nog altijd, in de laatste fase van het werk, verandering in aanbrengen.
Vervolgens ben ik verder gegaan met het bewerken van de doek die ook zijn grondlaag gekregen heeft. Zelf ben ik nog steeds niet tevreden over het resultaat maar ook dat zal wel goed komen of dat hoop ik althans. De huidige kleuren contrasteren niet genoeg met de omgeving en ik ben dan ook van oordeel dat alles te eentonig zal zijn. Iets waar je altijd moet voor oppassen als je een schilderij maakt. Het zijn namelijk de contrasten en het kleurgebruik welke je toepast die een schilderij aantrekkelijk maken of niet. En in dit geval lijkt me alles nogal vlak en eentonig, dus, daar zal ik me de volgende dagen moeten mee bezig houden om alles terug aantrekkelijker te maken.
Maar dat zal wel geen probleem gaan opleveren. En wanneer ik geduldig blijf werken en opbouwen zal alles wel in zijn plooi vallen, zoals meestal bij dit soort gebreken.
De volgende bespreking zal zeker gaan handelen over het al dan niet aanpassen van de kleur van de doek en of hij met zijn nieuwe kleur terug een aandachtspunt wordt in het schilderij.
Vandaag ga ik weer wat meer vertellen over deze aquarel. Het is weer even geleden dat ik nog iets geschreven heb over dit werk. Op de bijgeplaatste foto kan je duidelijk zien dat ik een aantal zaken verder heb uitgtewerkt. Bijzonder in de voorgrond van het hoofdonderwerp (hangende doek) heb ik een eerste opzet gedaan. Ik ben nog steeds aan het zoeken welke kleur de uiteindelijke doek in het schilderij moet krijgen. Maar om een aantal plooien die in deze doek aanwezig zijn aan te zetten ben ik begonnen met een vrij neutrale kleur te gebruiken. Ik zeg erbij dat dit een volledige sprong in het duister is en dat ik niet weet hoe ik alles verder zal aanpakken. Ook dit is één van de moeilijkheden die je steeds weer opnieuw ondervind. Je mag al zoveel schilderijen gemaakt hebben als je wil steeds opnieuw komt het gevoel van "is dit wel de juiste manier van werken of is dit wel de juiste kleur die ik moet gebruiken of is de compositie nu wel goed en had ik niet dit of dat moeten doen". Want geloof me vrij het is een worstelen met de verschillende mediums en uitgangspunten in het opstellen en of afwerken van een aquarel. Wanneer je dan een tijdje verder aan het werken bent, dan bekruipt me meestal het gevoel van het is goed, doe maar rustig verder maar ook is er soms één enkele keer van hoe ga ik dat nu verder aanpakken. En in dit geval heb ik nog steeds het gevoel dat er iets niet in orde is zowle compsitorisch en in verband met de kleur. Je kan ook zien dat ik links de kist die tegen de muur staat een eerste kleurlaag heb gegeven. Deze keuze lijkt me wel goed te zitten in het geheel. En ik denk dat ik met het hoofdobject ,de voorste hangende doek, ook in die richting moet evolueren om een goede samenhorigheid te verkrijgen. Wat wel redelijk goed overkomt is het geheel van deze aquarel als schilderij. Het onderwerp en de plaatsing lijkt me wel in orde alleen moet ik nog de juiste kleur vinden die het geheel iets meer gaat maken. Wat me wel zeer positief stemt is dat ik door dit soort stukjes te schrijven steeds weer tot de vaststelling kom dat het zoeken naar één of ander onderdeel zij het kleur plaatsing van één of meerdere objecten of de algemene compositie, dat het zoeken naar een oplossing voor deze problemen me wakker hodut en dat het meer dan de moeite loont om aan dit schilderen te doen. Want het houdt je niet alleen bezig maar zorgt er ook voor dat je geestelijk in orde dient te blijven om alles op zijn juiste waarde te schatten. Ook het omzetten van een bepaald idee naar een schilderij en het dan compositorisch en volgens je eigen inzichten afwerken is een heel boeiend en creatief proces waar je geestelijk helemaal moet voor in orde zijn. Want als je andere problemen hebt die niets met het schilderen te maken hebben dan zal het niet of veel moeilijker gaan om de problemen van je schilderij aan te pakken. In de volgende bespreking zal ik hopelijk iets verder gevorderd zijn in het vinden van oplossingen voor de nu op me af komenede problemen.
Vandaag ga ik weer iets meer vertellen over deze aquarel. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik verder gegaan ben met de omgeving. Ik heb zowel de voor- als de achtergrond een invulling gegeven. Ik heb alles wat er ook maar aan grafitie en dergelijke meer in het desbetreffende vertrek weergegeven en ingetekend. Ik dacht als je dan toch het gebouw wilt weergeven zoals het er nu bijligt dan doe ik ook alles wat er nu te zien is maar dan wel op mijn eigen manier. En als ik het nu bekijk dan gaat deze sombere ruimte veel lichter en mooier worden dan dat de werkelijkheid op dat moment er uit zag. In de eerste plaats denk ik, dat je door dit te doen, ook kunt laten zien dat er wel wat ludieks in dit soort grafitie aanwezig is. Ten tweede, zie je ook dat het meestal over hetzelfde gaat bij dit soort rudimentaire grafitie. Het zijn wat dingen over verliefd zijn van de ene met de andere (en dan zijn het ook nog bekenden van de grafititiemaker) en ook zijn er meestal een aantal dingen die te maken hebben met de toestand waarin het gebouw zich bevindt of gekomen is. Tegelijkertijd krijg je ook dat er een aantal sociale vragen of misverstanden aangebracht worden. Daardoor krijg je achteraf nog een zicht op al hetgeen er zich afgespeeld heeft in de ruimte of op de plaats die je aan het vereeuwigen bent. Zo kan je een eventuele verloedering van het gebouw nog iets aantrekkelijker maken dan dat het in werkelijkheid wel is. Zo zie je dat hier een aantal dingen geschreven zijn die zelfs wat te maken hebben met de verzuchtingen van de mensen die ooit in dit gebouw gewerkt hebben. Ik kan me dan ook best indenken dat voor de arbeiders toen alles gesloten werd het zeer belangrijk was wanneer zij hun pensioen zouden krijgen of wanneer ze op pensioen zouden kunnen gaan. Doordat ik dit soort omgevingen zeer graag onder de loupe neem ben ik ook al meer dan eens tot onthutsende vaststellingen gekomen. En ook hier is dat het geval geweest, maar daar zal ik in één van de volgende besprekingen nog uitvoeriger op terug komen. Belangrijk op dit moment is, dat alles wat ik schilder, niet alleen waarheidsgetrouw is maar ook schildertechnisch in orde is. En dat is niet altijd even gemakkelijk over te brengen. Natuurlijk moet je in dit soort gevallen alles ook een beetje romantiseren en beter in kleur zetten dan dat het terplaatse is. Maar daarvoor maak je dan ook een schilderij en doe je het niet met een foto. Want één van de meest elementaire dingen bij een foto is dat je enkel en alleen dat weergeeft wat er te zien is (tenmisnte als je niets gaat truckeren). Terwijl het de bedoeling van een schilderij is (welke ik maak) dat ik de werkelijkheid probeer weer te geven maar dan op zijn mooist. En dit slaat zowel op compositie als op kleur gebruik. De volgende keer krijg je weer een iets beter zicht op het geen zich allemaal afspeelt in deze ruimte.
Na een hele tijd van windstilte kan ik weer wat nieuws schrijven over deze aquarel. Het is niet zo dat ik geen inspiratie had, maar mijn kleinzoon is een tijdje op vakantie geweest en dan is het moeilijker om je met het bloggen bezig te houden en tegelijkertijd je aandacht aan hem te geven. Want ik mag wel zeggen dat hij veel aandacht van zijn "bompi" nodig heeft. Er zijn van die dingen die je niet tesamen moet doen en dit vind ik er één van. Ofwel geniet je tenvolle van het één en laat je het andere achterwege ofwel doe je ze beiden maar dan zal het één eronder lijden. Waardoor je de twee maar half aanpakt en dat is niet mijn natuur. Liever één wat uitstellen en het ander goed aanpakken en daarna het tweede ook aanpakken zoals het hoort.
Dus nu ga ik verder met de uitleg van deze aquarel. Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan zie je nog niet zoveel van het onderwerp dat ik wil schilderen. Je ziet wel al iets van de ruimte waar dit onderwerp zich in bevindt maar het onderwerp zelf blijft een witte vlek. Meestal werk ik vanuit de omgeving naar het focuspunt van een schilderij en ook bij dit werk is het niet anders. En eigenlijk is dat niet meer dan normaal maar het wordt nogal eens vergeten door de beginnende kunstenaar. Ik probeer eerst mijn omgeving op het papier of doek te krijgen en daarna zal ik het belangrijkste onderdeel verder gaan uitwerken. En ook rond deze benadering zijn er verschillende manieren om het aan te pakken. Voor dit schilderij heb ik besloten om eerst een groot gedeelte van de ruimte waar zich alles in afspeelt aan te pakken. Op de bijgepalatste foto zie je dan ook goed dat er een aantal dingen zijn die ik lichtjes heb aangezet. Hetgeen het meeste opvalt is dat je, vanaf een lager gelegen platform, naar een hoger platform kijkt, maar dat er in deze nieuwe ruimte nog iets extra's aan het plafond hangt. Daarbij hangt het niet in één van de ruimtes maar op de scheiding. Het onderwerp zal daardoor enerzijds een overgang zijn tussen de twee ruimtes. En anderzijds is het ook een eindpunt van de eerste ruuimte. Om een zekere afstand te bewaren en een onderscheid te maken tussen voor en achtergrond heb ik op dit moment allles redelijk wazig aangezet. Ik weet op voorhand dat ik de kleuren nog zal ophalen maar op dit moment lijkt me dit de beste methode. Ook doe ik dit op deze manier om niet te vervallen in een overloos gepriegel. Ik heb voor de bakstenen muren een eerste laag aangebracht die nu redelijk egaal lijkt maar die ook nog in het verder verloop van het schilderen zal aangepast worden. En ik zla dan wel zien of ik daar nog iets aan moet wijzigen.
In de volgende bespreking zal je zien dat alles nog beter te onderscheiden valt en dat het geheel al iets meer kleur gaat vertonen.
Ik ga vanaf vandaag weer beginnen met een nieuwe aquarel. Het mooie van schilderen is ook, dat je in aanraking of contact komt met een aantal zeer interessante mensen. Ik bedoel hiermee, dat je soms de kans krijgt om nieuwe ideeën op te doen alleen al door de uitspraken of gedachten van iemand anders. Ik heb me laten vertellen dat de Japanners niets anders doen dan stelen met hun ogen (en hun fototoestel) en oren en ik ga dat ook meer en meer proberen toe te passen.
Ik ben begonnen met de tweede aquarel in een voorlopige reeks van drie over de "Bloemmolen van Herentals". Ik hoop dat het in de toekomst zo zal zijn dat ik nog een aantal schilderijen zal opzetten over dit bijzondere gebouw. En dit is zeker de moeite waard omdat het gebouw naar ik vernomen heb onder de sloophamer gaat verdwijnen of al verdwenen is.
Op de bijgeplaatste foto kan je zien, dat ik zoals steeds een uitgebreide ondertekening gemaakt heb. Als je de tekening bekijkt dan wordt je misschien niet zo heel veel wijzer van alles wat er op deze tekening staat. Het is best weer een redelijk ingewikkeld concept dat ik wil gaan schilderen maar goed ook dat moet gedaan worden en dat vormt voor mij steeds een grote uitdaging.
Een woordje uitleg is misschien op zijn plaats bij deze tekening. Het grote ding dat je midden in de tekening ziet hangen zal een vod moeten worden die de laatse arbeiders in één van de hallen hebben opgehangen aan een roestige stang. Je kijkt als het ware vanaf een lager gelegen platform naar een hoger gelegen bordes waar een aantal dingen staan en deze doek of vod geeft als het ware aan dat "Het doek van de laatste voorstelling " is opgetrokken maar nog niet wil vallen. Of dit het geval is of gaat zijn dat moet ik zelf nog afwachten maar het isnteressante aan deze voorstelling is weer dat ik iets ga schilderen in aquarel dat ik nog nooit geschildert heb. Ik weet zelfs niet of er enige kans op slagen is om de stofuitdrukking weer te geven zoals ik ze zou willen weergeven.
Ik heb ook er voor gezorgd om de tekening iets duidelijker te laten overkomen, dat er aan de onderkant heel dunnetjes een eerste wassing van" raw umber" alles iets tastbaarder moet maken. Ik hoop daarmee nu al te laten zien dat alles zich gaat afspelen op een hoger gelegen platform dan de plek waar de toeschouwer (in dit geval ikzelf als schilder maar ook alle toeschouwers van het schilderij) staat.
Ik ben er zeker van dat dit voor het begin van een nieuwe aquarel weer iets mysterieus over zich heeft. Maar je kan er van op aan dat, met dat de tijd verstrijk,t alles weer duidelijk zal worden en dat alles op het einde van de hele schildersessie weer helemaal duidelijk zal zijn.
Ik was uitgenodigd door de gedeputeerde van toerisme Sylvain Sleypen, om op de persconferentie waar de zomerevenementen van het Maasland werden toegelicht, het kasteel van Leut "Villain XIIII" te kopen schilderen.
Ik moet zeggen dat dit toch wel een eer was om ter plaatse in aanwezigheid van een aantal prominenten aan een aquarel te werken. Het leven kan hard zijn maar het kan ook heel mooie momenten voor je in petto hebben en dit was er één van die mooie momenten.
Vandaag ondanks het warme weer ga ik toch het een en ander schrijven over deze aquarel. Je kan niet anders dan gelukkig zijn wanneer je tot het besef komt, dat het werk, waar je mee bezig bent geweest stilletjes aan zijn einde nadert. Nog een beter gevoel is het wanneer je beseft dat hetgeen je aan het maken bent dat is geworden wat je hoopte dat het zou worden en misschien is het wel beter geworden dan dat wat je gedacht had. En heel dikwijls heb ik dat gevoel bij mijn schilderen. Ik start met iets in mijn hoofd en heb dan alllerhande vragen of dit gaat lukken. Bij de eerste streken wordt de onzekerheid altijd weer erger maar na een aantal uren gaat het dan weer wat beter. Dit proces herhaald zich telkens weer als ik begin te schilderen. Meestal is de onzekerheid bij mij het groots op het moment als mijn schilderij zo goed als klaar is. Ik heb nu deze onzekerheid omgebogen in iets dat me dan zegt dat ik moet stoppen met het verder werken aan het schilderij. Ik moet het dan wegzetten en even niet naar kijken. Dat even kan een paar uren maar soms ook een paar dagen zijn en meestal als ik dan terug naar het werk kijk dan zie ik dat het klaar of zo goed als klaar is. En de onzekerheid van voorheen is dan omgebogen in een goed gevoel van ik heb het weer eens gered. En ondanks al de jaren ervaring die ik nu opgebouwd heb, toch kom ik steeds weer hetzelfde moment tegen op het einde van de rit. En dat moment is onzekerheid.of alles wel goed is enof de toeschouwer zich zal kunnen vinden in hetgeen ik gemaakt heb.
De onzekerheid is ook hier weer heel groot geweest maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik niet heel veel meer moet veranderen aan het schilderij. Het is ook niet meer mogelijk om nog heel veel te wijzigen of bijplaatsen.
Het enige wat ik gedaan heb is de kleuren nog wat meer te dramatiseren waardoor alles nog meer desolaat gaat lijken. Maar door het versterken van de rode kleuren krijgt het geheel toch nog iets warms over zich. Dit is de eerste aquarel die ik zo donker en dramatisch geschildert heb en ik moet toegeven dat dit een speciaal gevoel bij me oproept een gevoel van dramatiek en donkerte die ik niet onmiddelijk kan thuis wijzen.
Om alles wat specialer te laten lijken heb ik gekozen om deze aquarel op een onconventionele manier in te lijsten. Ik heb namelijk geen passepartoute rond de aquarel geplaatst maar ik heb het papier gewoon helemaal zichtbaar geladen en op een passepartout geplakt. Het mooie hieraan is dat je nu de mooie gekartelde randen van dit handgeschept papier te zien krijgt. Deze randen zouden anders achter de passepartoute verdwijnen en dat zou zonde zijn vind ik. Ook krijg je een goed zicht op de dikte van het papier waar deze aquarel op gemaakt is en ook dat vind ik een pluspunt. Want geloof me dit soort papier is niet goedkoop zeker niet als je met een dikte of zwaarte van 640gram/m² of meer werkt. Het vraagt alleen een hoop extra werk om een aquarel op deze manier in te lijsten. Want je moet er ook voor zorgen dat de zijkanten tussen de achterkant en het glas opgevuld zijn zodat je aquarel werkelijk zwevend in je lijst hangt. En als ik het geheel bekijk, de donkere aquarel tegen deze lichte achtergrond, dan moet ik toegeven dat het een geslaagde ingeving is geweest om dit werk op deze manier in te lijsten.
Mijn volgende bespreking zal handelen over een ander werk uit de serie van drie over "de Bloemmolen van Herntals".
Vandaag weer iets meer over deze aquarel. Ik ben vorige keer gestopt met te zeggen dat ik vandaag iets meer zou zeggen over het gebruik van de verschillende kleuren en waarom ik die gebruik. Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan kun je zien dat er nogal wat aan de kleuren gedaan is geworden. Ik heb in deze fase de kleuren allemaal redelijk zwaar aangezet dit omdat ik eigenlijk in mijn achterhoofd had om een bepaald beeld over deze desolate ruimte weer te geven. Als ik nu naar de foto kijk dan heb ik zelf de indruk dat alles misschien wat zwaar overkomt maar als ik dan weer naar het afgewerkte schilderij kijk dan ben ik tevreden met wat ik zie. Dus jullie moeten het ook doen met deze tussenstap. En het is missien ook wel goed dat deze stap er tussen zit. Temeer omdat dit aan toont dat je altijd moet tewerk gaan op je gevoel en niet altijd moet denken dit of dat mislukt is. Want eigenlijk is er nooit iets mislukt. Wanneer iets minder goed uitvalt dan je gedacht had, dan is er nog altijd een goede kant aan het gegeven, namelijk dat je weer iets geleerd hebt en een ervaring rijker bent. Want zoals je weet, ervaring opdoen is leren uit je misstappen of mislukkingen. In dit geval lijkt het op dit moment allemaal te donker maar ik heb ook rekening gehouden met het geheel van het schilderij. Zeker de inkadering die ik voor ogen heb moet het een en ander gaan rechtvaardigen en rechttrekken. Want ik ga dit werk niet inkaderen zoals de aquarellen meestal ingekadert worden. Om verder te gaan met de kleuren, zie je op de foto heel goed, dat ik de tegenstellingen tussen donker en licht en koel en warm heel fel in de kijker geplaatst heb. Door dit te doen krijgt het beeld iets dramatisch over zich waarbij je je kunt afvragen wat is er eigenlijk gebeurt met deze ruimte. Ook zie je dat ik aan de achterkant waar het warme rood van de bakstenenmuur overheerst een strook licht gelaten heb. Ik heb dit bewust gedaan om dat hierdoor de donkere schaduwen en het plafond met zijn donkere kleuren nog meer naar voor komen. Door dit te doen heb ik het ruimtegevoel bij dit werk (en dat is hier toch wel van belang) nog meer versterkt. Rond de bakstenen die in het midden van de ruimte liggen hebben ik een lichte vlek gelaten. Niet alleen om deze stenen beter te laten zien maar ook met de bedoeling dat er misschien nog hoop is dat er ooit iets aan deze ruimte gaat gedaan worden. Ik kan er wel bijvertellen dat deze hoop in werkelijkheid ijdel blijkt te zijn maar dat is iets anders. Ikzelf zie nu dat er een zeer grote aantrekking van deze aquarel uitgaat voor mijzelf. En het is inderdaad niet een licht gekleurde aquarel maar eerder een weergave van de beklemmende werkelijkheid. Om alles niet te somber te maken heb ik aan de voorkant een reflectie gemaakt van de kleuren van de achterste muur. Ik heb het rood van de bakstenen verwerkt in de vloerpartij aan de voorkant waardoor alles toch weer wat zonniger overkomt. Ik weet dat dit alles iets ongeloofwaardiger klinkt dan de foto laat vermoeden maar je zal de volgende keer kunnen constateren dat deze stap in feite noodzakelijk is geweest om van deze aquarel dat schilderij te maken dat ik voor ogen had van bij het begin. Volgende keer bespreek ik het afwerken en inkaderen van dit werk.
Vandaag op vaderdag is het ook kermis in Bilzen. Mijn kleine grote vriend komt seffens naar me toe en dan gaan we naar de kermis. Het zla weer feest zijn voor hem maar ook voor mij en dat stemt me zeer blij.
Maar toch nog even naar de orde van de dag namelijk iets meer uitleg geven over deze aquarel. En zoals vorige keer afgesproken ga ik vandaag iets meer vertellen over het verder afwerken van dit schilderij. Ik heb een aantal kleuren gebruikt die het sombere van het gebouw moeten verminderen want het is een zeer open gebouw en dat zie je op deze schilderij. De grote ruimte die hier voor ons ligt is daar het bewijs van. Door de plafond redelijk donker te houden krijg ik een dramatische sfeer die ik graag wilde oproepen. Om niet alle aandacht naar deze donkere vlekken te laten gaan heb ik een kleine hoop bakstenen in het midden van de ruimte getekent. Maar gezien ik de hoeveelheid bakstenen niet wilde overdrijven heb ik gebruik gemaakt van een technisch trukje om de aandacht van de toeschouwer recht naar de bakstenen te leiden. Zoals je kan zien heb ik een plank aan de rechteronderkant getekend. Die plank leidt als het ware de blik recht naar het hoopje bakstenen en van daaruit gaat de blik verder naar de achterste muur.
Ook ben ik een aantal kleine kleurvlakken beginnen aan te geven die de schaduw moeten gaan voorstellen die de verschillende kolommen op de vloer werpen. Door dit te doen creeer ik een nog grotere dramatiek. Ik moet er wel voor zorgen dat het allemaal niet te zwaar wordt want dan is het geheel niet goed meer.
In de volgende bespreking ga ik alles nog eens overlopen en hier en daar wat details toevoegen daar waar nodig. Maar ook ga ik het geheel wat warmer maken waardoor het geheel veel interessanter gaat overkomen. Dat hoop ik althans.
Vandaag ben ik weer op gang gekomen nadat ik enkele dagen stil heb gelegen. Maar vanaf vandaag ga ik er weer met volle goesting tegen aan. Soms zijn er van die momenten dat je lichaam zegt dat je het wat kalmer aan moet doen. Vroeger luisterde ik daar helemaal niet naar maar sinds mijn ziekte weet ik beter.
Maar goed we gaan er weer tegenaan zoals ik gezegd heb.
De bespreking van deze aquarel zal vandaag gaan over hoe je kan proberen om toch licht te houden of te brengen in je aquarel of schilderij in het algemeen. Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan zie je dat ik een aantal plaatsen in het schilderij redelijk donker gemaakt heb. Dit heeft natuurlijk tot gevolg dat je om je schilderij niet somber te laten gaan overkomen er voor moet zorgen dat er op een aantal andere plaatsen alles lichter wordt. Het is namelijk zo dat wanneer je in een schilderij tamelijk wat donkere kleuren gebruikt en je gaat dan op een bepaalde plaats er voor zorgen dat je daar lichte kleuren gebruikt die kleuren nog helderder gaan schijnen tussen al de donkere kleuren. En die regel ga ik proberen te gebruiken in deze aquarel. Omdat deze site er verlaten en somber bij ligt ga ik een punt in de aquarel creeren waar je werkelijk een lichtvlek gaat krijgen. Dit moet ervoor gaan zorgen dat het schilderij aan de toeschouwer een zicht gaat voorhouden waarbij alles verlaten is maar dat niet somber is. Als dat me lukt dan is deze aquarel voor mij meer dan geslaagd. En indien het niet lukt dan ben ik alweer een ervaring rijker en je weet dat je alleen maar door zaken uit te proberen en die kunnen al eens mislukken ervaring opbouwt.
Je ziet op het schilderij dat ik een hoopje bakstennen in getekend heb. Deze bakstenen liggen niet in het midden van het schilderij maar wel in het midden van de ruimte waar je kan kijken. Waarom niet in het midden van het schilderij? Dat is even eenvoudig als belangrijk. Er is een regel die zegt dat wanneer je een aandachtstrekker nooit in het midden van je schilderij moet plaatsen indien je het schilderij niet saai wilt maken. Ik weet ook dat er uitzonderingen zijn maar die uitzonderingen zijn bewust gemaakt en daar heeft de schilder dan meestal een zeer goede reden voor. Een reden die heel divers en heel persoonlijk kan zijn maar die ik hier niet ga proberen uit te leggen. Ik zal wel eens een schilderij van mij bespreken waar ik de blikvanger in het midden heb geplaats om een welbepaalde reden.
Ik heb wel ervoor gezorgd dat de bakstenen in het midden van de ruimte liggen. En door dat te doen is het net alsof ze in het midden van het schilderij liggen. Als je een schuine lijn trekt van uit de rechtsbovenste hoek naar het midden van de onderkant dan zal je zien dat die lijn door de bakstenen loopt. Eigenaardig he? Ligt die hoop stenen dan toch in het midden van het schilderij? Dit raadsel mag je voor je zelf oplossen maar zoek niet te lang en ga op je gevoelens te werk. Liggen ze volgens jou goed dan is het prima en anders hoor ik het wel.
De volgende keer ga ik weer iets verder in op het invullen van het schilderij met een aantal complementaire kleuren. Dit om het schilderij nog aantrekkelijker te maken.
Vandaag ga ik weer wat meer schrijven over dit werk. In de vorige beschrijving heb ik heel wat uitleg gegeven over alles wat het papier en afmetingen aangaat, nu ga ik weer wat meer over het schilderen zelf vertellen. Je ziet op de bijgeplaatste foto dat ik weer wat meer gewerkt heb aan deze aquarel. Wanneer je op de bijgeplaatste foto kijkt dan zie je dat ik in de eerste plaats verder gewerkt heb aan de linkerzijde van het schilderij maar ook aan het middengedeelte en de rechterkant is er het een en ander gebeurt. Je weet onderhand wel dat ik rechtshandig ben en daardoor altijd eerst aan de linkerkant van het schilderij werk. Kwestie om niet met je hand in het pas geschilderde onderdeel te liggen tijdens het voortwerken aan je schilderij. Al is dit bij aquarelleren iets minder van toepassing toch blijf ik deze werkwijze aanhouden kwestie van een eenvormige werkwijze te hebben. Je ziet dus duidelijk dat ik een aantal dingen heb bijgeschildert aan de linkerkant. Als je dit deel van het schilderij alleen bekijkt dan zou het perfect voor een abstract schilderij kunnen doorgaan. En misschien moet ik dit ook eens doen om een onderdeel van een bepaald onderwerp gebruiken om een abstract werk te maken. Het is eigenlijk een stuk muur dat verschillende kleuren heeft gehad in zijn glorieperiode en waarvan een aantal kleuren nog te zien zijn. Maar ook is er op sommige plaatsen een stuk van de bezetting afgevallen of afgestoten en dan krijg je dit soort tekeningen op de nog bestaande muur te zien. Wat ik zelf nogal goed vind aan dit soort toestanden en onderdelen, is dat daardoor het werk iets meer zeggingskracht krijgt en je de kans grijpt om meer kleur aan je werk te geven. Want zonder dit soort aanvullingen zou zulk werk nogal grauw van kleur zijn. Verder ben ik aan de rechterkant en aan de bovenkant van het schilderij begonnen met alles wat meer vorm en kleur te geven. Ook dat is een proces van beleving en uitproberen. In het geval van dit werk ben ik begonnen met het plafond donkerde te maken waardoor je een betere indruk van de ruimte op zich krijgt. Ik heb door deze ingreep er kunnen voor zorgen dat de dieptewerking die er al in zekere zin was verder uit te bouwen en te versterken. Want als je deze foto vergelijkt met de foto van de vorige bespreking dan zie je duidelijk dat het geheel hier al iets meer op een afgebakende ruimte begint te lijken. Je kan dit bijzonder goed zien op deze foto omdat een gedeelte van het plafond nog niet bewerkt is en daardoor kan je zeer goed het onderscheid tussen de twee stukken plafond zien en wat dit met het schilderij doet. Ook heb ik een aantal schaduwen heel voorzichtig ingetekend en een lichte kleur gegeven op de grond en op een aantal betonnen balken. En dat is natuurlijk ook weer een van de wetmatigheden van aquarel. Werk steeds van licht naar donker en probeer door deze werkwijze het schilderij op te bouwen tot een geheel van kleurrijke onderdelen die samen één geheel vormen. Door een aantal schaduwen heel voorzichtig op de vloer aan te brengen creëer ik ook nu al een betere driedimensionale kijk op het werk. In de volgende bespreking ga ik nog een stukje verder met de uitleg over het tot stand komen van dit schilderij.
Vandaag weer iets meer over deze aquarel. Ik wil in deze fase ook iets kwijt over het papier. Ik ben begonnen met een aantal verschillende papiersoorten in verschillende gewichten aan te kopen. Waarom doe ik dat? Vermits ik nog steeds aan het zoeken ben welke aquarel stijl me het beste ligt ben ik van oordeel dat ik ook een aantal papiersoorten moet uitproberen. Dit om ook hier uit te zoeken welk papier me het beste ligt. Vroeger als ik een aquarel maakte greep ik nogal snel naar het eerste het beste aquarelpapier dat ik tegenkwam. Maar door me iets meer te verdiepen in het aquarelleren ben ik tot de constatatie gekomen dat het niet evident is om elk soort werk op het zelfde papier te maken. Daarom dit onderzoek naar het papier. In dit geval heb ik een papier van Arches van 300 gram gekozen. Ik kan nu in deze eerste fase opmerken dat het papier dat ik nu gebruik vrij goed aanvoelt en zich goed laat bewerken. Ook heb ik gekozen om te werken op hand geschept papier. Ook dat is iets aparts. Want over het algemeen is dit soort papier mooier van kleur en structuur maar laat het zich toch zeer goed bewerken. Maar de keerzijde van de medaille is dat het een heel stuk duurder is dan het gewoon machinale papier. Omdat dit papier zo mooi is en het zo'n mooie onregelmatige randen heeft ga ik zoeken om dit papier in al zijn schoonheid in te lijsten. Ik ga dit doen op een manier dat je zijn mooie gekartelde randen kunt zien en ik ga deze randen zeker niet achter een passe-partout weg stoppen. Want dan verstop je een van de mooie eigenschappen van dit papier. Op de bijgeplaatste foto kan je nu duidelijk zien dat ik verder werk heb gemaakt, om over het ganse onderwerp, een eerste verflaag aan te brengen. Je kan nu veel beter zien wat het onderwerp voorstelt en hoe het verder dient afgewerkt te worden. Het is in deze fase van het schilderen nog werkelijk een strijden met de verschillende delen van het onderwerp. En dat strijden mag je werkelijk nemen in de zin van het woord. Op dit moment zoek ik nog naar alles. Dit wil zeggen dat ik zoek hoe alles moet opgezet worden en in welke kleur. Je kan dan wel denken dat je ieder onderdeel bij de hand hebt. En dat je weet wat er nodig is om dit werk af te maken, maar je mag niet vergeten dat ook de grootte van een werk van belang is. Al was het alleen maar om de hoeveelheid verf die je moet mengen voor een bepaalt onderwerp af te werken. Dit een redelijk groot werk het is gemaakt op een papier van 72X54cm dit houdt in dat ik een lijst van ongeveer 90X70 cm zal moeten om dit werk zetten. Wanneer je op deze grootte van papier werkt dan weet je op voorhand dat je zult moeten werken en vechten tot het laatste moment om je aquarel tot een goed einde te brengen. Ik heb voorlopig voor de betonnen zuilen die er in overvloed in het onderwerp aanwezig zijn een geelgroen grijsachtig mengsel gemaakt en daar de hele tekening mee bewerkt. Om het geheel niet al te saai te maken in deze eerste opzet heb ik aan de achterzijde gekozen voor een bakstenenmuur.Dit omdat ik door middel van de kleur van deze bakstenen het geheel iets frivoler en aangenamer kan maken om naar te kijken. In mijn volgende bespreking zal ik alles weer iets verder uitleggen over het hoe en waarom van dit werk.
Vandaag weer enkele woorden over deze aquarel. Het is altijd al mijn bedoeling geweest om in thema's of onderwerpen te werken. En van dit onderwerp de "Bloemmolen van Herentals" ga ik een aantal aquarellen maken. In de eerste plaats omdat het een zeer mooie locatie is om te schilderen en ook omdat dit soort vervallen gebouwen mijn aandacht weet te trekken. Steeds als ik zulke gebouwen zie, bekruipt me het gevoel om ze te vereeuwigen in het een of ander schilderij en dat ga ik met dit onderwerp doen. Zoals je op de bijgeplaatste foto kan zien ben ik begonnen met de zijkant van het schilderij op te zetten. Op dit moment lijkt het alsof ik een abstract schilderij ga maken maar niets is minder waar. Je kan hier ook aan zien dat je vrij snel een mooie aquarel kan maken van een eenvoudig onderwerp. Het aanbrengen van deze kleuren is een waar feest geweest. Ik heb met de nat in nat techniek de verschillende kleuren in elkaar laten vloeien. Toch heb ik geprobeert om een aantal dingen te scheiden van elkaar en ook dat is gelukt. Je zit dat het eigenlijk zeer onwezenlijke kleuren zijn die deze zijkant van de muur vertonen. Maar door deze onwezenlijke kleuren zal dit een mooie uitstraling hebben op het hele schilderij. Hierdoor kan ik het geheel iets gaan verdonkeren zodat het een goed tegengewicht gaat geven aan dit gedeelte van het schilderij. De tekening van een aquarel is vrij belangrijk en dat zie je op dit moment weer. Als ik de linkerkant iets losser heb gemaakt dan zal ik aan de rechterkant en het middenste deel van het schilderij vrij strikt de tekening gaan volgen. In dat gedeelte van het schilderij zal ik me houden aan het uitgetekende onderwerp en de kleuren die er in het gebouw aanwezig zijn zo dicht mogelijk proberen te benaderen. In een volgende bespreking zal ik het ontwerp verder bespreken maar ook de vorderingen van de aquarel verder uitleggen.
Ik wil vandaag starten met een reeks besprekingen die zal handelen over drie aquarellen die ik gemaakt heb voor het 6 de aquarelsalon van Limburg te As. Ik heb me ingeschreven aan deze tentoonstelling met niet al te hoge verwachtingen. In de eerste plaats omdat deze tentoonstelling redelijk hoog genoteerd staat als tentoonstelling en ook omdat er een redelijk zware selectie aan deze wedstrijd verbonden is. Als je dan zoals ik nog geen jaar aan het aquarelleren bent dan mag je, je hoop om een selectie af te dwingen niet te hoog leggen. Tot mijn grote verwondering maar ook tot mijn grote vreugde ben ik geselecteerd geworden met een werk. Het werk waar ik mee geselecteerd ben geworden is het laatste werk dat ik zal bespreken in dit drieluik ook omdat ik dit werk het laatste van de drie gemaakt heb. Vandaag wil ik aanvatten met het eerste werk dat ik maakte over de "Bloemmolen in Herentals". Het gegeven van dit onderwerp is een bloemfabriek die verlaten is en waar nog al wat mooie en verlaten plekken te vinden zijn. Sommige plekken in dit verlaten pand doen zo desolaat aan dat ze weer heerlijk mooi worden als je ze gaat proberen te schilderen en op papier gaat vastleggen. Zoals altijd ben ik ook nu weer begonnen met een uitgebreide tekening op papier te zetten. Ik heb in dit geval gekozen voor een zwaarder papiersoort namelijk een 300 gram zwaar Arches papier. Waarom iets zwaarder papier omdat ik vernomen heb dat zwaarder papier minder snel gaat kromtrekken als je er met water op werkt. Ik heb het papier niet voorgespannen en dat had ik misschien beter wel gedaan maar ook zonder het op te spannen heeft het zich goed laten bewerken. Het is namelijk zo dat als je redelijk nat gaat werken op aquarelpapier dit papier snel gaat bobbelen en vervormen en dat het dan moeilijk wordt om geen plassen met waterfverf die er niet moeten zijn gaan ontstaan. Op de foto zie je dat ik een grote ruimte heb getekend waarin in het midden een hoop bakstenen liggen,. ik hoop met dit tafereel dat op een vrij groot formaat gemaakt wordt de desolaatheld van het onderwerp naar voor kan brengen. Ik weet dat dit niet zo een alledaagse onderwerpen zijn die ik ga schilderen maar net daardoor kunnen zij gaan charmeren en de moeite waard zijn. Ik kan er vandaag nog bijzeggen dat ik op dit moment redelijk tevreden ben over mijn voortgang met het aquareleren en dat ik hoop nog een aantal mooie aquarellen te kunnen bespreken. Het is niet evident om na zo een korte tijd bezig te zijn met een bepaalde discipline dat je deze werken gaat bespreken en analyseren. Maar door dit te doen kan ik zelf gemakkelijker afstand nemen van de werken en ze dan ook nog eens kritisch bekijken en daar waar nodig mijn werkwijze aan te passen en of te verbeteren. Bij de volgende bespreking ga ik starten met de eerste streken die ik op papier gezet heb van deze aquarel.
Vandaag nog wat woordjes over de afwerking van dit schilderijtje. Zoals je op de foto kan zien heb ik het hele schilderij ingevuld. Ook dat kleine stukje tak dat naar de bloem linksonder gaat. Waarom zeg ik dit. Ik probeer hier door aan te tonen dat men naar een schilderijtje gaat kijken maar dat men dikwijls niet gezien heeft dat er een aantal dingen niet volledig afgewerkt zijn. Dit geeft ook aan dat de toeschouwer zelf een aantal dingen gaat invullen die niet geschilderd zijn. en dat is belangrijk genoeg om je aandacht op te wijzen. Dit betekend dat je eigenlijk als kunstenaar niet altijd alles moet schilderen omdat als je een aantal dingen niet invult de toeschouwer dat in jouw plaats doet. En het grote voordeel daarvan is dat iedere toeschouwer het aantal niet ingevulde dingen op zijn eigen manier gaat invullen. En dat is zeer interessant om toe te passen. Ik bezondig me ook nog dikwijls aan het feit dat ik teveel wil schilderen. Ik laat nog te weinig ruimte voor de toeschouwer om zelf zijn ding in te vullen. Ook ga ik meestal proberen om alles heel fijn af te werken en ook dat is niet altijd even noodzakelijk. Maar ik wil wel zeggen dat ik bij dit schilderij vind dat ik het goed heb gemaakt ondanks of dankzij mijn puntgelijkheid. Mijn volgende bespreking zal handelen over de schilderijen die ik maakte voor het 6de aquarelsalon van Limburg in As. Ik hoop dat jullie even veel plezier beleven aan de beschrijving over deze werken als ik ondervonden heb bij het maken ervan. Al moet ik zeggen dat er ook een hoop moeilijke momenten zijn geweest om alles te maken tot dat het voor mij goed was.
Vandaag nog enkele woordjes over dit schilderij. Zoals je kan zien heb ik nog een aantal zaken aangepast en verbeterd. In de eerste plaats zie je dat ik over de al aangebrachte kleuren een nieuwe arcering heb aangebracht. Ik heb dit gedaan om de kleuren een diepere tint te geven. Ik doe dit ook door arcering omdat ik vind dat je met potloden of het nu pastel- aquarel of kleurpotloden gaat je altijd moet werken alsof je een tekening wil maken. Ik heb deze theorie al besproken in het vorige stukje en ik blijf natuurlijk bij mijn standpunt omtrent de aquarelpotloden. Omdat ik meer grafisch dan schilderachtig werk met dit medium krijg je ook die uitgesproken tekening. en dat heeft zeker zijn charme vind ik wel maar je moet een tekening met aquarelpotloden niet vergelijken met een aquarel gemaakt als schilderij met aquarelverf. Je kan deze twee verschillende mediums samen toepassen maar je moet er wel vanuit gaan dat je één van de twee stijlen als kenmerk moet gebruiken. Ik bedoel hiermee dat wanneer je aquarelpotlood als hoofdbestanddeel wil gebruiken je er van moet uitgaan dat je meer naar een gekleurde tekening gaat werken en wanneer je met aquarelverf gaat werken je schilderij gaat maken. Ik zeg nogmaals dat dit mijn mening is en dat er gerust mensen mogen zijn die er een andere mening op nahouden. Want wat zou het leven zijn zonder tegenstrijdigheden .......... enorm saai denk ik dus ieder zijn gedacht en mening. Om toch het aquarelpotlood te onderscheiden van een gewoon kleurpotlood heb ik op een aantal plaatsen met een penseel en water de arceringen wat weggewerkt waardoor er grotere egale vlakken ontstaan die naar mijn mening de rest nog versterken. En daar draait het dan wel om bij mij namelijk iets maken waar je achter kan staan en waar je voor jezelf een techniek uitprobeert waar je als kunstenaar beter van wordt. Want ook dat is een misvatting bij veel leken en of beginnende kunstenaars. Ieder werk en iedere techniek is een strijd met jezelf en met het medium wat je hanteert en indien je de uitdaging die er uitgaat van een maagdelijk blad of doek niet meer onbevangen en onbevreesd durft aangaan dan kan je beter stoppen. Voor mij is ieder werk weer opnieuw alles uitvinden en uitproberen en daarom blijft het werken met de verschillende mediums zo uitdagend en boeiend. In de volgende bespreking ga ik nog iets verder in op dit werkje en zal het eindresultaat te zien zijn.
Vandaag iets meer over dit werkje. Het hoeft niet altijd even hoog gegrepen te zijn om een mooi schilderijtje te maken. Ook in dit geval is dit het zo, dat het onderwerp en de uitwerking van het onderwerp van belang zijn en daardoor de uitstraling van geheel iets meer geven. Op de foto kan je zien dat de tekening die ik maakte, ben beginnen in te vullen en dat ik dit gedaan heb met een aantal fijne arceringen. Je kan je natuurlijk gaan afvragen waarom ik met een aantal arceringen de vlakken opvul en niet gewoon inkleur met het aquarelpotlood. De reden hiervoor is dat ik van oordeel ben dat je door te arceren, meer expressie, aan het schilderijtje kan geven. Wanneer je een aantal streepjes naast of over elkaar gaat aanbrengen, dan kan je de donkerte van je kleuren gaan beïnvloeden. Met deze eigenschap kan je een mooie gradatie bewerken en maken in je kleuren. Wanneer je dan de eigenschap van aquarelpotloden helemaal gaat benutten, dan kan je met een penseel gevuld met water over deze aangebrachte arcering gaan. En dan kan je verschillende dingen bewerkstellingen. Je kan alles in elkaar gaan laten vloeien en een aquarel gaan maken. Maar je kan ook doen zoals ik het gedaan heb namelijk een gedeelte van de arceringen laten uitvloeien door er met water over te gaan maar ook een gedeelte van de arceringen ongemoeid laten en daardoor de arceringen voor zich te laten spreken. Want als ik een aquarel puur sang had willen maken dan had ik beter met aquarelverf het schilderijtje gemaakt. Maar eigenlijk wilde ik onderzoeken wat je met aquarelpotloden kunt doen en dan moet je ook de eigenschappen van deze potloden ten volle proberen te benutten. En voor mij betekend werken met een potlood nog altijd een grafische benadering van het onderwerp. In dat geval moet je natuurlijk dat grafische durven benadrukken. Ik heb dan ook in dit werkje onderzocht, om de twee aparte stijlen, van grafiek en schilderkunst, in een werk samen te brengen. Natuurlijk had ik het me gemakkelijk kunnen maken en met de aquarelpotloden gaan werken alsof ik met aquarelverf bezig was maar dan was voor mij het resultaat belangrijker geweest dan het experiment en dat wilde ik hier niet. Ik wilde als het kon een goed werkje maken maar ik wilde zeker de mogelijkheden van deze aquarelpotloden onderzoeken en uitproberen. En dan is deze laatste benadering toch nog altijd iets interessanter dan gewoon een aquareletje maken. Want alleen door de verschillende mogelijkheden en technieken te onderzoeken kan je ervaring opdoen. En iedereen hoort te weten wat ervaring is. Mijn definitie van ervaring is " dat je moet leren uit fouten of experimenten " want als je altijd en alleen maar de gekende en geëffende wegen bewandeld dan zal je nooit of nimmer iets speciaals doen of maken. Of ik ga lukken om iets speciaals te maken is een ander geval maar dat zul je zelf kunnen beoordelen in de volgende sessies rond dit schilderij of geschilderde tekening, waar ik verder zal ingaan op deze uitdaging. Een ding weet ik zeker, ik zal hier het geluk en het goede gevoel overhouden dat ik weer iets heb "bijgeleerd" en daar gaat het in eerste instantie bij mij om. De volgende bespreking zal je weer iets meer van dit werk te zien krijgen.
Om eens iets anders uit te proberen ben ik hier gaan experimenteren met aquarelpotlood. Soms moet je eens iets anders doen om een aantal technieken beter te berijpen. Omdat de magnoliabloemen zeer teer en mooi zijn dacht ik dat het aquarelpotlood een goed medium zou zijn voor dit werkje. Ik kan er bij zeggen dat het niet zo'n groot schilderij is geworden. Ik heb gekozen voor een schilderij dat de afmetingen heeft van 45/55cm. Natuurlijk heeft dit soort werken zijn charme omdat je niet altijd de plaats hebt om grotere werken te hangen. Op de bijgeplaatste foto kan je zien dat ik weer begonnen ben met een redelijk nauwkeurige tekening te maken. Ik kan er niet altijd blijven op drukken dat als je een realistisch schilderij wilt maken je moet vertrekken van een goede ondertekening maar toch wil ik dit nog eens vermelden. In een van de volgende besprekingen zal de tekening nog van veel groter belang zijn. Maar daar zal ik ten gepaste tijden wat meer uitleg over geven. Op de tekening zie je duidelijk de verschillende bloemen die op een tak zitten die zich in twee deelt. Het belangrijke hier is dat je de vorm en de groeiwijze van de te schilderen bloemen zeer goed moet proberen te treffen. Als je goed kijkt dan zie je ook dat ik de tak niet mooi in het midden van het blad heb geplaatst. Neen als ik dat zou doen dan zou het schilderij heel saai gaan overkomen en dat willen we natuurlijk niet. Om het schilderij spannend te houden heb ik er voor gezorgd dat een aantal bloemen tegen de rand van het papier zitten. Je kunt je afvragen waarom doe je dat? Ook hier is het antwoord weer even eenvoudig als begrijplijk. Door de bloemen op deze manier te tekenen blijft er bij de toeschouwer altijd de vraag in zijn hoofd achter hoe zien die bloemen er uit als ze helemaal te zien zouden zijn. Ook gaat hij/zij voor zichzelf een invulling aan het geheel geven. En net daardoor blijft het schilderij spannend voor de toeschouwer. Wanneer dat lukt, dan is je schilderij voor meer dan 50% geslaagd. Want dan begint het invullen van de verschillende tonen en kleuren. In de volgende bespreking wil ik je al een goede blik geven op het schilderij zodat je zeer goed kunt zien waarom het werken met aquarelpotloden verschilt van het werken met aquarelverf.
Vandaag ga ik iets schrijven over de afwerking van dit schilderij. Mijn bedoeling met dit schilderij was om een zonnige omgeving te creëren en die op papier vast te leggen. En tevens enkele technieken bij het aquarelleren uitproberen. Een van de technieken was hoe kan ik iets dat zonnig is nog zonniger maken? In de eerste plaats heb ik gekozen voor felle kleuren. Kleuren die je dadelijk aan iets zonnig doen denken en ook die kleuren redelijk zwaar aanzetten. Door dit te doen heb ik een mooie kleurschakering gekregen. De tweede manier om een zonnig effect te krijgen heb ik de schaduwen die er te zien waren bij het tafereel strakker aan te zetten. Ook dit heeft bijgedragen aan het zonnig effect. De schaduwen die er te zien zijn bij de deuren en de ramen heb ik ook extra in de verf gezet met het gekende gevolg. Tenslotte heb ik iets nieuws aan dit schilderij toegevoegd. Ik heb een aantal schaduwen geschilderd van een onderwerp dat niet op het schilderij te zien is. Hierdoor ga je de nieuwsgierigheid van de toeschouwer extra prikkelen. Hij gaat zich afvragen waar die schaduwen vandaan komen en zodoende gaat hij zich nog iets meer interesseren in het schilderij. Als je die schaduwen goed aangeeft ga je het effect van een zonnig geheel extra benadrukken. Ik wil eindigen met het gezegde dat de zon een mens blijer maakt. En als ik naar dit schilderijtje kijk dan krijg ik echt een goed gevoel en maakt het me blij met alle zonovergoten gevels. Dus ik durf stellen dat mijn opzet om een schilderijtje te maken dat zeer zonnig aandoet en een aantal nieuwe aquareltechnieken uit te proberen volledig gelukt is. Dus de maker tevreden en ik hoop dat de toeschouwer ook een tevreden gevoel krijgt als hij naar dit werkje kijkt. Mijn volgende bespreking zal over een nieuw schilderijtje gaan.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Vandaag ga ik weer iets meer vertellen over deze aquarel. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik verder gegaan ben met de omgeving. Ik heb zowel de voor- als de achtergrond een invulling gegeven. Ik heb alles wat er ook maar aan grafitie en dergelijke meer in het desbetreffende vertrek weergegeven en ingetekend. Ik dacht als je dan toch het gebouw wilt weergeven zoals het er nu bijligt dan doe ik ook alles wat er nu te zien is maar dan wel op mijn eigen manier. En als ik het nu bekijk dan gaat deze sombere ruimte veel lichter en mooier worden dan dat de werkelijkheid op dat moment er uit zag. In de eerste plaats denk ik, dat je door dit te doen, ook kunt laten zien dat er wel wat ludieks in dit soort grafitie aanwezig is. Ten tweede, zie je ook dat het meestal over hetzelfde gaat bij dit soort rudimentaire grafitie. Het zijn wat dingen over verliefd zijn van de ene met de andere (en dan zijn het ook nog bekenden van de grafititiemaker) en ook zijn er meestal een aantal dingen die te maken hebben met de toestand waarin het gebouw zich bevindt of gekomen is. Tegelijkertijd krijg je ook dat er een aantal sociale vragen of misverstanden aangebracht worden. Daardoor krijg je achteraf nog een zicht op al hetgeen er zich afgespeeld heeft in de ruimte of op de plaats die je aan het vereeuwigen bent. Zo kan je een eventuele verloedering van het gebouw nog iets aantrekkelijker maken dan dat het in werkelijkheid wel is. Zo zie je dat hier een aantal dingen geschreven zijn die zelfs wat te maken hebben met de verzuchtingen van de mensen die ooit in dit gebouw gewerkt hebben. Ik kan me dan ook best indenken dat voor de arbeiders toen alles gesloten werd het zeer belangrijk was wanneer zij hun pensioen zouden krijgen of wanneer ze op pensioen zouden kunnen gaan.
Na een hele tijd van windstilte kan ik weer wat nieuws schrijven over deze aquarel. Het is niet zo dat ik geen inspiratie had, maar mijn kleinzoon is een tijdje op vakantie geweest en dan is het moeilijker om je met het bloggen bezig te houden en tegelijkertijd je aandacht aan hem te geven. Want ik mag wel zeggen dat hij veel aandacht van zijn "bompi" nodig heeft. Er zijn van die dingen die je niet tesamen moet doen en dit vind ik er één van. Ofwel geniet je tenvolle van het één en laat je het andere achterwege ofwel doe je ze beiden maar dan zal het één eronder lijden. Waardoor je de twee maar half aanpakt en dat is niet mijn natuur. Liever één wat uitstellen en het ander goed aanpakken en daarna het tweede ook aanpakken zoals het hoort.
Vandaag weer iets meer over deze aquarel. Ik ben vorige keer gestopt met te zeggen dat ik vandaag iets meer zou zeggen over het gebruik van de verschillende kleuren en waarom ik die gebruik. Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan kun je zien dat er nogal wat aan de kleuren gedaan is geworden. Ik heb in deze fase de kleuren allemaal redelijk zwaar aangezet dit omdat ik eigenlijk in mijn achterhoofd had om een bepaald beeld over deze desolate ruimte weer te geven. Als ik nu naar de foto kijk dan heb ik zelf de indruk dat alles misschien wat zwaar overkomt maar als ik dan weer naar het afgewerkte schilderij kijk dan ben ik tevreden met wat ik zie. Dus jullie moeten het ook doen met deze tussenstap. En het is missien ook wel goed dat deze stap er tussen zit. Temeer omdat dit aan toont dat je altijd moet tewerk gaan op je gevoel en niet altijd moet denken dit of dat mislukt is. Want eigenlijk is er nooit iets mislukt. Wanneer iets minder goed uitvalt dan je gedacht had, dan is er nog altijd een goede kant aan het gegeven, namelijk dat je weer iets geleerd hebt en een ervaring rijker bent. Want zoals je weet, ervaring opdoen is leren uit je misstappen of mislukkingen. In dit geval lijkt het op dit moment allemaal te donker maar ik heb ook rekening gehouden met het geheel van het schilderij. Zeker de inkadering die ik voor ogen heb moet het een en ander gaan rechtvaardigen en rechttrekken. Want ik ga dit werk niet inkaderen zoals de aquarellen meestal ingekadert worden.
Vandaag op vaderdag is het ook kermis in Bilzen. Mijn kleine grote vriend komt seffens naar me toe en dan gaan we naar de kermis. Het zla weer feest zijn voor hem maar ook voor mij en dat stemt me zeer blij.
Vandaag ben ik weer op gang gekomen nadat ik enkele dagen stil heb gelegen. Maar vanaf vandaag ga ik er weer met volle goesting tegen aan. Soms zijn er van die momenten dat je lichaam zegt dat je het wat kalmer aan moet doen. Vroeger luisterde ik daar helemaal niet naar maar sinds mijn ziekte weet ik beter.
Vandaag ga ik weer wat meer schrijven over dit werk. In de vorige beschrijving heb ik heel wat uitleg gegeven over alles wat het papier en afmetingen aangaat, nu ga ik weer wat meer over het schilderen zelf vertellen. Je ziet op de bijgeplaatste foto dat ik weer wat meer gewerkt heb aan deze aquarel. Wanneer je op de bijgeplaatste foto kijkt dan zie je dat ik in de eerste plaats verder gewerkt heb aan de linkerzijde van het schilderij maar ook aan het middengedeelte en de rechterkant is er het een en ander gebeurt. Je weet onderhand wel dat ik rechtshandig ben en daardoor altijd eerst aan de linkerkant van het schilderij werk. Kwestie om niet met je hand in het pas geschilderde onderdeel te liggen tijdens het voortwerken aan je schilderij. Al is dit bij aquarelleren iets minder van toepassing toch blijf ik deze werkwijze aanhouden kwestie van een eenvormige werkwijze te hebben. Je ziet dus duidelijk dat ik een aantal dingen heb bijgeschildert aan de linkerkant. Als je dit deel van het schilderij alleen bekijkt dan zou het perfect voor een abstract schilderij kunnen doorgaan. En misschien moet ik dit ook eens doen om een onderdeel van een bepaald onderwerp gebruiken om een abstract werk te maken. Het is eigenlijk een stuk muur dat verschillende kleuren heeft gehad in zijn glorieperiode en waarvan een aantal kleuren nog te zien zijn. Maar ook is er op sommige plaatsen een stuk van de bezetting afgevallen of afgestoten en dan krijg je dit soort tekeningen op de nog bestaande muur te zien. Wat ik zelf nogal goed vind aan dit soort toestanden en onderdelen, is dat daardoor het werk iets meer zeggingskracht krijgt en je de kans grijpt om meer kleur aan je werk te geven. Want zonder dit soort aanvullingen zou zulk werk nogal grauw van kleur zijn. Verder ben ik aan de rechterkant en aan de bovenkant van het schilderij begonnen met alles wat meer vorm en kleur te geven. Ook dat is een proces van beleving en uitproberen. In het geval van dit werk ben ik begonnen met het plafond donkerde te maken waardoor je een betere indruk van de ruimte op zich krijgt. Ik heb door deze ingreep er kunnen voor zorgen dat de dieptewerking die er al in zekere zin was verder uit te bouwen en te versterken. Want als je deze foto vergelijkt met de foto van de vorige bespreking dan zie je duidelijk dat het geheel hier al iets meer op een afgebakende ruimte begint te lijken. Je kan dit bijzonder goed zien op deze foto omdat een gedeelte van het plafond nog niet bewerkt is en daardoor kan je zeer goed het onderscheid tussen de twee stukken plafond zien en wat dit met het schilderij doet. Ook heb ik een aantal schaduwen heel voorzichtig ingetekend en een lichte kleur gegeven op de grond en op een aantal betonnen balken. En dat is natuurlijk ook weer een van de wetmatigheden van aquarel. Werk steeds van licht naar donker en probeer door deze werkwijze het schilderij op te bouwen tot een geheel van kleurrijke onderdelen die samen één geheel vormen. Door een aantal schaduwen heel voorzichtig op de vloer aan te brengen creëer ik ook nu al een betere driedimensionale kijk op het werk. 
Vandaag weer enkele woorden over deze aquarel. Het is altijd al mijn bedoeling geweest om in thema's of onderwerpen te werken. En van dit onderwerp de "Bloemmolen van Herentals" ga ik een aantal aquarellen maken. In de eerste plaats omdat het een zeer mooie locatie is om te schilderen en ook omdat dit soort vervallen gebouwen mijn aandacht weet te trekken. Steeds als ik zulke gebouwen zie, bekruipt me het gevoel om ze te vereeuwigen in het een of ander schilderij en dat ga ik met dit onderwerp doen. 
Vandaag nog wat woordjes over de afwerking van dit schilderijtje. Zoals je op de foto kan zien heb ik het hele schilderij ingevuld. Ook dat kleine stukje tak dat naar de bloem linksonder gaat. Waarom zeg ik dit. Ik probeer hier door aan te tonen dat men naar een schilderijtje gaat kijken maar dat men dikwijls niet gezien heeft dat er een aantal dingen niet volledig afgewerkt zijn. Dit geeft ook aan dat de toeschouwer zelf een aantal dingen gaat invullen die niet geschilderd zijn. en dat is belangrijk genoeg om je aandacht op te wijzen. Dit betekend dat je eigenlijk als kunstenaar niet altijd alles moet schilderen omdat als je een aantal dingen niet invult de toeschouwer dat in jouw plaats doet. En het grote voordeel daarvan is dat iedere toeschouwer het aantal niet ingevulde dingen op zijn eigen manier gaat invullen. En dat is zeer interessant om toe te passen.
Vandaag nog enkele woordjes over dit schilderij. Zoals je kan zien heb ik nog een aantal zaken aangepast en verbeterd. In de eerste plaats zie je dat ik over de al aangebrachte kleuren een nieuwe arcering heb aangebracht. Ik heb dit gedaan om de kleuren een diepere tint te geven. Ik doe dit ook door arcering omdat ik vind dat je met potloden of het nu pastel- aquarel of kleurpotloden gaat je altijd moet werken alsof je een tekening wil maken. Ik heb deze theorie al besproken in het vorige stukje en ik blijf natuurlijk bij mijn standpunt omtrent de aquarelpotloden. Omdat ik meer grafisch dan schilderachtig werk met dit medium krijg je ook die uitgesproken tekening. en dat heeft zeker zijn charme vind ik wel maar je moet een tekening met aquarelpotloden niet vergelijken met een aquarel gemaakt als schilderij met aquarelverf. Je kan deze twee verschillende mediums samen toepassen maar je moet er wel vanuit gaan dat je één van de twee stijlen als kenmerk moet gebruiken. Ik bedoel hiermee dat wanneer je aquarelpotlood als hoofdbestanddeel wil gebruiken je er van moet uitgaan dat je meer naar een gekleurde tekening gaat werken en wanneer je met aquarelverf gaat werken je schilderij gaat maken.
Vandaag iets meer over dit werkje. Het hoeft niet altijd even hoog gegrepen te zijn om een mooi schilderijtje te maken. Ook in dit geval is dit het zo, dat het onderwerp en de uitwerking van het onderwerp van belang zijn en daardoor de uitstraling van geheel iets meer geven.
Vandaag ga ik iets schrijven over de afwerking van dit schilderij. Mijn bedoeling met dit schilderij was om een zonnige omgeving te creëren en die op papier vast te leggen. En tevens enkele technieken bij het aquarelleren uitproberen.
