Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
17-05-2009
Aquarel: Bloemmolen van Herentals: Fase 1/Opzet
Ik wil vandaag starten met een reeks besprekingen die zal handelen over drie aquarellen die ik gemaakt heb voor het 6 de aquarelsalon van Limburg te As. Ik heb me ingeschreven aan deze tentoonstelling met niet al te hoge verwachtingen. In de eerste plaats omdat deze tentoonstelling redelijk hoog genoteerd staat als tentoonstelling en ook omdat er een redelijk zware selectie aan deze wedstrijd verbonden is. Als je dan zoals ik nog geen jaar aan het aquarelleren bent dan mag je, je hoop om een selectie af te dwingen niet te hoog leggen. Tot mijn grote verwondering maar ook tot mijn grote vreugde ben ik geselecteerd geworden met een werk. Het werk waar ik mee geselecteerd ben geworden is het laatste werk dat ik zal bespreken in dit drieluik ook omdat ik dit werk het laatste van de drie gemaakt heb. Vandaag wil ik aanvatten met het eerste werk dat ik maakte over de "Bloemmolen in Herentals". Het gegeven van dit onderwerp is een bloemfabriek die verlaten is en waar nog al wat mooie en verlaten plekken te vinden zijn. Sommige plekken in dit verlaten pand doen zo desolaat aan dat ze weer heerlijk mooi worden als je ze gaat proberen te schilderen en op papier gaat vastleggen. Zoals altijd ben ik ook nu weer begonnen met een uitgebreide tekening op papier te zetten. Ik heb in dit geval gekozen voor een zwaarder papiersoort namelijk een 300 gram zwaar Arches papier. Waarom iets zwaarder papier omdat ik vernomen heb dat zwaarder papier minder snel gaat kromtrekken als je er met water op werkt. Ik heb het papier niet voorgespannen en dat had ik misschien beter wel gedaan maar ook zonder het op te spannen heeft het zich goed laten bewerken. Het is namelijk zo dat als je redelijk nat gaat werken op aquarelpapier dit papier snel gaat bobbelen en vervormen en dat het dan moeilijk wordt om geen plassen met waterfverf die er niet moeten zijn gaan ontstaan. Op de foto zie je dat ik een grote ruimte heb getekend waarin in het midden een hoop bakstenen liggen,. ik hoop met dit tafereel dat op een vrij groot formaat gemaakt wordt de desolaatheld van het onderwerp naar voor kan brengen. Ik weet dat dit niet zo een alledaagse onderwerpen zijn die ik ga schilderen maar net daardoor kunnen zij gaan charmeren en de moeite waard zijn. Ik kan er vandaag nog bijzeggen dat ik op dit moment redelijk tevreden ben over mijn voortgang met het aquareleren en dat ik hoop nog een aantal mooie aquarellen te kunnen bespreken. Het is niet evident om na zo een korte tijd bezig te zijn met een bepaalde discipline dat je deze werken gaat bespreken en analyseren. Maar door dit te doen kan ik zelf gemakkelijker afstand nemen van de werken en ze dan ook nog eens kritisch bekijken en daar waar nodig mijn werkwijze aan te passen en of te verbeteren. Bij de volgende bespreking ga ik starten met de eerste streken die ik op papier gezet heb van deze aquarel.
Vandaag nog wat woordjes over de afwerking van dit schilderijtje. Zoals je op de foto kan zien heb ik het hele schilderij ingevuld. Ook dat kleine stukje tak dat naar de bloem linksonder gaat. Waarom zeg ik dit. Ik probeer hier door aan te tonen dat men naar een schilderijtje gaat kijken maar dat men dikwijls niet gezien heeft dat er een aantal dingen niet volledig afgewerkt zijn. Dit geeft ook aan dat de toeschouwer zelf een aantal dingen gaat invullen die niet geschilderd zijn. en dat is belangrijk genoeg om je aandacht op te wijzen. Dit betekend dat je eigenlijk als kunstenaar niet altijd alles moet schilderen omdat als je een aantal dingen niet invult de toeschouwer dat in jouw plaats doet. En het grote voordeel daarvan is dat iedere toeschouwer het aantal niet ingevulde dingen op zijn eigen manier gaat invullen. En dat is zeer interessant om toe te passen. Ik bezondig me ook nog dikwijls aan het feit dat ik teveel wil schilderen. Ik laat nog te weinig ruimte voor de toeschouwer om zelf zijn ding in te vullen. Ook ga ik meestal proberen om alles heel fijn af te werken en ook dat is niet altijd even noodzakelijk. Maar ik wil wel zeggen dat ik bij dit schilderij vind dat ik het goed heb gemaakt ondanks of dankzij mijn puntgelijkheid. Mijn volgende bespreking zal handelen over de schilderijen die ik maakte voor het 6de aquarelsalon van Limburg in As. Ik hoop dat jullie even veel plezier beleven aan de beschrijving over deze werken als ik ondervonden heb bij het maken ervan. Al moet ik zeggen dat er ook een hoop moeilijke momenten zijn geweest om alles te maken tot dat het voor mij goed was.
Vandaag nog enkele woordjes over dit schilderij. Zoals je kan zien heb ik nog een aantal zaken aangepast en verbeterd. In de eerste plaats zie je dat ik over de al aangebrachte kleuren een nieuwe arcering heb aangebracht. Ik heb dit gedaan om de kleuren een diepere tint te geven. Ik doe dit ook door arcering omdat ik vind dat je met potloden of het nu pastel- aquarel of kleurpotloden gaat je altijd moet werken alsof je een tekening wil maken. Ik heb deze theorie al besproken in het vorige stukje en ik blijf natuurlijk bij mijn standpunt omtrent de aquarelpotloden. Omdat ik meer grafisch dan schilderachtig werk met dit medium krijg je ook die uitgesproken tekening. en dat heeft zeker zijn charme vind ik wel maar je moet een tekening met aquarelpotloden niet vergelijken met een aquarel gemaakt als schilderij met aquarelverf. Je kan deze twee verschillende mediums samen toepassen maar je moet er wel vanuit gaan dat je één van de twee stijlen als kenmerk moet gebruiken. Ik bedoel hiermee dat wanneer je aquarelpotlood als hoofdbestanddeel wil gebruiken je er van moet uitgaan dat je meer naar een gekleurde tekening gaat werken en wanneer je met aquarelverf gaat werken je schilderij gaat maken. Ik zeg nogmaals dat dit mijn mening is en dat er gerust mensen mogen zijn die er een andere mening op nahouden. Want wat zou het leven zijn zonder tegenstrijdigheden .......... enorm saai denk ik dus ieder zijn gedacht en mening. Om toch het aquarelpotlood te onderscheiden van een gewoon kleurpotlood heb ik op een aantal plaatsen met een penseel en water de arceringen wat weggewerkt waardoor er grotere egale vlakken ontstaan die naar mijn mening de rest nog versterken. En daar draait het dan wel om bij mij namelijk iets maken waar je achter kan staan en waar je voor jezelf een techniek uitprobeert waar je als kunstenaar beter van wordt. Want ook dat is een misvatting bij veel leken en of beginnende kunstenaars. Ieder werk en iedere techniek is een strijd met jezelf en met het medium wat je hanteert en indien je de uitdaging die er uitgaat van een maagdelijk blad of doek niet meer onbevangen en onbevreesd durft aangaan dan kan je beter stoppen. Voor mij is ieder werk weer opnieuw alles uitvinden en uitproberen en daarom blijft het werken met de verschillende mediums zo uitdagend en boeiend. In de volgende bespreking ga ik nog iets verder in op dit werkje en zal het eindresultaat te zien zijn.
Vandaag iets meer over dit werkje. Het hoeft niet altijd even hoog gegrepen te zijn om een mooi schilderijtje te maken. Ook in dit geval is dit het zo, dat het onderwerp en de uitwerking van het onderwerp van belang zijn en daardoor de uitstraling van geheel iets meer geven. Op de foto kan je zien dat de tekening die ik maakte, ben beginnen in te vullen en dat ik dit gedaan heb met een aantal fijne arceringen. Je kan je natuurlijk gaan afvragen waarom ik met een aantal arceringen de vlakken opvul en niet gewoon inkleur met het aquarelpotlood. De reden hiervoor is dat ik van oordeel ben dat je door te arceren, meer expressie, aan het schilderijtje kan geven. Wanneer je een aantal streepjes naast of over elkaar gaat aanbrengen, dan kan je de donkerte van je kleuren gaan beïnvloeden. Met deze eigenschap kan je een mooie gradatie bewerken en maken in je kleuren. Wanneer je dan de eigenschap van aquarelpotloden helemaal gaat benutten, dan kan je met een penseel gevuld met water over deze aangebrachte arcering gaan. En dan kan je verschillende dingen bewerkstellingen. Je kan alles in elkaar gaan laten vloeien en een aquarel gaan maken. Maar je kan ook doen zoals ik het gedaan heb namelijk een gedeelte van de arceringen laten uitvloeien door er met water over te gaan maar ook een gedeelte van de arceringen ongemoeid laten en daardoor de arceringen voor zich te laten spreken. Want als ik een aquarel puur sang had willen maken dan had ik beter met aquarelverf het schilderijtje gemaakt. Maar eigenlijk wilde ik onderzoeken wat je met aquarelpotloden kunt doen en dan moet je ook de eigenschappen van deze potloden ten volle proberen te benutten. En voor mij betekend werken met een potlood nog altijd een grafische benadering van het onderwerp. In dat geval moet je natuurlijk dat grafische durven benadrukken. Ik heb dan ook in dit werkje onderzocht, om de twee aparte stijlen, van grafiek en schilderkunst, in een werk samen te brengen. Natuurlijk had ik het me gemakkelijk kunnen maken en met de aquarelpotloden gaan werken alsof ik met aquarelverf bezig was maar dan was voor mij het resultaat belangrijker geweest dan het experiment en dat wilde ik hier niet. Ik wilde als het kon een goed werkje maken maar ik wilde zeker de mogelijkheden van deze aquarelpotloden onderzoeken en uitproberen. En dan is deze laatste benadering toch nog altijd iets interessanter dan gewoon een aquareletje maken. Want alleen door de verschillende mogelijkheden en technieken te onderzoeken kan je ervaring opdoen. En iedereen hoort te weten wat ervaring is. Mijn definitie van ervaring is " dat je moet leren uit fouten of experimenten " want als je altijd en alleen maar de gekende en geëffende wegen bewandeld dan zal je nooit of nimmer iets speciaals doen of maken. Of ik ga lukken om iets speciaals te maken is een ander geval maar dat zul je zelf kunnen beoordelen in de volgende sessies rond dit schilderij of geschilderde tekening, waar ik verder zal ingaan op deze uitdaging. Een ding weet ik zeker, ik zal hier het geluk en het goede gevoel overhouden dat ik weer iets heb "bijgeleerd" en daar gaat het in eerste instantie bij mij om. De volgende bespreking zal je weer iets meer van dit werk te zien krijgen.
Om eens iets anders uit te proberen ben ik hier gaan experimenteren met aquarelpotlood. Soms moet je eens iets anders doen om een aantal technieken beter te berijpen. Omdat de magnoliabloemen zeer teer en mooi zijn dacht ik dat het aquarelpotlood een goed medium zou zijn voor dit werkje. Ik kan er bij zeggen dat het niet zo'n groot schilderij is geworden. Ik heb gekozen voor een schilderij dat de afmetingen heeft van 45/55cm. Natuurlijk heeft dit soort werken zijn charme omdat je niet altijd de plaats hebt om grotere werken te hangen. Op de bijgeplaatste foto kan je zien dat ik weer begonnen ben met een redelijk nauwkeurige tekening te maken. Ik kan er niet altijd blijven op drukken dat als je een realistisch schilderij wilt maken je moet vertrekken van een goede ondertekening maar toch wil ik dit nog eens vermelden. In een van de volgende besprekingen zal de tekening nog van veel groter belang zijn. Maar daar zal ik ten gepaste tijden wat meer uitleg over geven. Op de tekening zie je duidelijk de verschillende bloemen die op een tak zitten die zich in twee deelt. Het belangrijke hier is dat je de vorm en de groeiwijze van de te schilderen bloemen zeer goed moet proberen te treffen. Als je goed kijkt dan zie je ook dat ik de tak niet mooi in het midden van het blad heb geplaatst. Neen als ik dat zou doen dan zou het schilderij heel saai gaan overkomen en dat willen we natuurlijk niet. Om het schilderij spannend te houden heb ik er voor gezorgd dat een aantal bloemen tegen de rand van het papier zitten. Je kunt je afvragen waarom doe je dat? Ook hier is het antwoord weer even eenvoudig als begrijplijk. Door de bloemen op deze manier te tekenen blijft er bij de toeschouwer altijd de vraag in zijn hoofd achter hoe zien die bloemen er uit als ze helemaal te zien zouden zijn. Ook gaat hij/zij voor zichzelf een invulling aan het geheel geven. En net daardoor blijft het schilderij spannend voor de toeschouwer. Wanneer dat lukt, dan is je schilderij voor meer dan 50% geslaagd. Want dan begint het invullen van de verschillende tonen en kleuren. In de volgende bespreking wil ik je al een goede blik geven op het schilderij zodat je zeer goed kunt zien waarom het werken met aquarelpotloden verschilt van het werken met aquarelverf.
Vandaag ga ik iets schrijven over de afwerking van dit schilderij. Mijn bedoeling met dit schilderij was om een zonnige omgeving te creëren en die op papier vast te leggen. En tevens enkele technieken bij het aquarelleren uitproberen. Een van de technieken was hoe kan ik iets dat zonnig is nog zonniger maken? In de eerste plaats heb ik gekozen voor felle kleuren. Kleuren die je dadelijk aan iets zonnig doen denken en ook die kleuren redelijk zwaar aanzetten. Door dit te doen heb ik een mooie kleurschakering gekregen. De tweede manier om een zonnig effect te krijgen heb ik de schaduwen die er te zien waren bij het tafereel strakker aan te zetten. Ook dit heeft bijgedragen aan het zonnig effect. De schaduwen die er te zien zijn bij de deuren en de ramen heb ik ook extra in de verf gezet met het gekende gevolg. Tenslotte heb ik iets nieuws aan dit schilderij toegevoegd. Ik heb een aantal schaduwen geschilderd van een onderwerp dat niet op het schilderij te zien is. Hierdoor ga je de nieuwsgierigheid van de toeschouwer extra prikkelen. Hij gaat zich afvragen waar die schaduwen vandaan komen en zodoende gaat hij zich nog iets meer interesseren in het schilderij. Als je die schaduwen goed aangeeft ga je het effect van een zonnig geheel extra benadrukken. Ik wil eindigen met het gezegde dat de zon een mens blijer maakt. En als ik naar dit schilderijtje kijk dan krijg ik echt een goed gevoel en maakt het me blij met alle zonovergoten gevels. Dus ik durf stellen dat mijn opzet om een schilderijtje te maken dat zeer zonnig aandoet en een aantal nieuwe aquareltechnieken uit te proberen volledig gelukt is. Dus de maker tevreden en ik hoop dat de toeschouwer ook een tevreden gevoel krijgt als hij naar dit werkje kijkt. Mijn volgende bespreking zal over een nieuw schilderijtje gaan.
Vandaag ga ik weer wat verder met de uitleg van dit schilderij. Op de foto kan je zien dat ik weer wat meer kleuren heb aangebracht. In de eerste plaats heb ik de lucht een donkerder kleur gegeven waardoor alles nog kleuriger gaat overkomen. Ook de deuren en de ramen heb ik een extra laagje gegeven. Omdat ik het geheel heel kleurrijk wil maken heb ik ook hier gekozen om de kleur redelijk diep van toon te maken. Vervolgens ben ik de verschillende gevels gaan inkleuren en die heb ik in eerste instantie iets minder kleurrijk gemaakt. Het is met een schilderij niet anders dan met kleding. Ik bedoel hiermee dat als je, jezelf goed wilt opkleden je ervoor moet zorgen dat er een aantal extra punten opvallen in je kleding. Dat kan bij een man de stropdas of een pochet zijn en bij de vrouw kan dat door middel van een handtas, sjaal of handschoenen. En als je dat goed wil doen ga je kiezen voor de juiste contrasterende kleuren. En je mag zeker niet overdrijven want anders krijg je een clownesk effect. Doe je dat niet dan wordt alles een beetje saai en eentonig. Wel met dit schilderij probeer ik net hetzelfde te doen. De grote oppervlakken ga ik redelijk zacht en licht van kleur houden, maar de deuren en of vensters ga ik een fellere kleur geven. En dat zal het geheel ten goede moeten komen. Als je dan naar het schilderij gaat kijken dan zul je natuurlijk heel goed zien dat de ramen die ik een rode kleur gegeven heb als eerste gaan spreken in het schilderij. Doordat ik de rode kleuren van ramen en deuren zowat verspreidt over het schilderij voorkomen ga je de neiging hebben om je ogen over het schilderij te laten dwalen van het ene rode vlak naar het andere. Dit is een goede zaak voor het schilderij maar je moet er wel voor zorgen dat je de blik van de toeschouwer binnen in het schilderij houdt en dat de blik niet onmiddellijk buiten het schilderij geleid wordt. Ik hecht nog al veel aandacht aan dit soort regels en stellingen omdat met de kennis van deze eigenschappen je een schilderij beter of minder goed kunt maken. Het schilderij zal niet slecht zijn als je geen rekening houdt met deze eigenschappen maar men zal minder geïnteresseerd naar het schilderij kijken omdat men ogenschijnlijk sneller uitgekeken is op het schilderij. Ook heb ik gekozen om de schaduwen die er zijn tamelijk duidelijk en donker aan te geven. Ook dit is een manier om een schilderij interessant te maken. Hierdoor ga je zelfs het zonnige karakter van het schilderij extra benadrukken en in de verf zetten. Want je weet dat er op een warme dag de schaduwen veel feller, harder en strakker afgelijnd zijn dan op een bewolkte dag. De volgende bespreking zal nog iets uitleg inhouden over het tot stand komen van dit schilderij.
Vandaag weer wat verder met deze aquarel. Zoals jhe op de foto kan zien ben ik begonnen met een aantal vlakken in te kleuren. Ik heb gekozen om een aantal kleurvlakken als kenmerk op te zetten ind dit schilderij. Om alles van in het begin een beetjhe herkenbaar te maken ben ik begonnen met de verschillende deuren die een felrode kleur hebben in te vullen. Het zijn natuurlijk onmiddelijk deze onderdelen die in het schilderij als aandachtstrekkers zullen fungeren. Waarom ik dit doe is eigenlijk vrij eenvoudig omdat door dit te doen het schilderij onmiddelijk aan zeggenskracht gaat winnen. Het is ook zo dat je met aquarel er moet op letten dat je nooit twee kleurvlakken die naast elkaar liggen moet inkleuren. De mogelijkheid bestaat dan dat de kleuren in elkaar gaan overvloeien en dat is niet wat ik hier nodig heb. Hier wil ik alle kleurvlakken waaruit deze aquarel opgebouwd is duidelijk tot uiting wil laten komen. Ook wil ik de verschillende kleurvlakken duidelijk tegen elkaar zetten zodat je een duidelijk onderscheid kunt maken tussen de verschillende gevels en hun onderdelen. Het is daarom dat ik nu begonnen ben met de fellere kleurvlakken. Ook is het zo dat ik op deze manier de rode kleurvlakken kan toetsen aan hun helderheid waardoor ik achteraf als de gevels allemaal ingekleurd zijn een tweede laag op deze kleurvlakken kan zetten. dan ben ik ook zeker dat de desbetreffende vlakken door droog zijn waardoor ik geen vuile kleuren krijg. Want er is niets zo frusterend als je moet constateren dat je kleuren hun helderheid verloren hebben en eigenlijk vuil zijn geworden. Want het is tenslotte een medium waarmee je de helderheid van de kleuren zeer goed kunt benadrukken en dan moet je er ook voor zorgen dat de kleuren er zo helder en transparant als mogelijk uitzien. Je ziet ook dat ik al een gevel een eerste wassing gegeven heb. Deze gevel bestaat uit een aantal planken (zoals de meeste gevels in het onderwerp) die ik toch duidelijk wil weergeven. Het zijn namelijk de verdwijnlijnen van deze planken die er moeten voor zorgen dat het perspectief van de straat waarin de huizen staan extra wordt benadrukt. De volgende bespreking zal weer iets meer van de werkwijze van dit schilderij onthullen.
Vandaag weer enkele woorden over dit schilderij. het is een niet alledaagse foto die ik genomen heb om te schilderen. Want waar vind je van deze gevels die zo fel gekleurd zijn; Het is natuurlijk ook door deze kleuren dat ze de moeite zijn om te schilderen. Als je naar het afgewerkte schilderij zal kijken zal het lijken of dit een verzonnen straat is. Maar we weten nu wel beter. Ik ben natuurlijk weer begonnen met een goede tekening op te zetten. En in het geval van dit onderwerp is het toch wel noodzakelijk dat je een goede tekening maakt omdat er nogal wat perspectieflijnen in voor komen. En geloof me wanneer bij zulk een in gewikkelde structuur de perspectieflijnen niet kloppen dan gaat je hele schilderij de mist in. Ik ben dan ook begonnen met de twee verdwijnpunten op de horizon te zoeken. Kwestie van te weten waar de ooglijn (horizon) ligt maar ook deze lijn is horizontaal. En zoals je weet lopen alle horizontale lijnen boven de horizon naar beneden naar een verdwijnpunt en alle horizontale lijnen onder de horizon lopen omhoog naar een verdwijnpunt. Wat je ook steeds goed moet onthouden en de nodige aandacht aan besteden is het feit dat alle verticale lijnen van de gebouwen ook vertikaal lopen op je schilderij. Als je naar een foto werkt (gelijk hier het geval is) dan heb je nogal rap de neiging om de verticale lijnen iets te vertekenen. Dit komt natuurlijk door de vertekening die er optreedt bij het nemen van een foto. Zeker als de fotograaf iets naar boven heeft moeten fotograferen dan krijg je dit euvel op de foto te zien. En ook deze foto ontsnapt niet aan dit fenomeen. Zoals je op mijn tekening ziet heb ik alles in de juiste context gezet en alles getekend zoals de perspectief wetten voorschrijven. Omdat ik er ook hier weer een zonnig schilderij wil van maken ga ik de lucht helderblauw maken en de kleuren van de gevels zeer briljant maken. Op de bijgeplaatste foto zie je dan ook heel goed dat ik de lucht al een eerste blauwe kleur heb gegeven en dat die nog niet is zoals het moet zijn maar daar zal ik wel een mouw aanpassen. In de volgende bespreking zal ik weer vwat verder gaan met de afwerking van dit werk.
Vandaag ga ik weer een nieuw schilderij bespreken en de manier hoe het tot stand gekomen is beschrijven. Ik weet dat het een tijdje geleden is dat ik nog wat geschreven heb op mijn blog maar ik hoop vanaf vandaag weer op regelmatiger basis mijn stukjes te schrijven. het schilderij dat ik nu ga beschrijven heb ik gemaakt aan de hand van een foto wat ik gezien heb in een magazine. Het viel mij vooral op door de gebruikte kleuren die vrij hevig waren maar die wonderbaarlijk genoeg zeer goed bij elkaar paste. Omdat ik nog steeds zoekende ben naar de juiste stijl voor mijn aquarellen dacht ik dat het goed zou zijn om dit schilderij te maken en zo weer enkele technieken van het aquarelleren onder de knie te krijgen. Het is dan ook een zeer kleurrijk schilderij geworden. Vandaag laat ik de foto zien die ik als uitgangs idee genomen heb voor dit schilderij. Als je op de foto kijkt dan zie je dat het een aantal zeer mooie kleuren bevat en dat er ook een aantal verschillende materialen waaruit de huizen opgebouwd zijn te zien zijn. Ik ga proberen om alles zo goed en of zo kwaad mogelijk te benaderen. en daar waar ik het nodig acht voor de compositie enkele kleine aanpassingen uit te voeren. Want ook dat is een onderdeel van het schilderen naar foto's. Je moet of hoeft niet alles juist hetzelfde over te nemen zoals het op de foto staat. je hebt zelf de kans om indien je dat nodig vind een aantal vormen of kleuren aan te passen zoals je dat zelf wilt. In mijn geval vind ik deze foto wel vrij goed beantwoorden aan mijn idee. Ik zal zoals altijd starten met een goede ondertekening en die zo goed en of zo kwaad als het me lukt uit werken. Er zijn hier toch wel een aantal merkwaardige lijnen die ik goed in de gaten moet houden om het geheel als schilderij geloofwaardig te laten overkomen. De witte vlek die je op de foto ziet is een weerkaatsen van de lichtflash toen ik het tafereel fotografeerde. Maar op het origineel is deze vlek niet aanwezig dus dat zal zeker geen hinder veroorzaken bij het schilderen. De volgende bespreking zal de eerste opzet behandelen en dan zullen we al een eerste indruk krijgen hoe het nieuwe schilderij zal worden.
Ik heb voor de eerste keer meegedaan aan het aquarelsalon dat al voor de zesde keer georganiseerd is door de Koninklijke Limburgse Federatie voor Beeldende Kunsten. Het is voor mij de eerste keer dat ik deelgenomen heb. De reden voor niet deelname aan de vorige salons is vrij eenvoudig. Ik ben nog maar van vorig jaar aan het aquarelleren en het salon wordt maar om de twee jaar gehouden. Het niveau van de deelnemers aan dit aquarelsalon is tamelijk hoog en degene die geselecteerd worden door een zeer profesionele jury mogen stellen dat ze toch al wat van aquarelleren afweten. Omdat ik nog maar zo kort met aquarelleren bezig ben wilde ik eerst niet meedoen. Maar bij nader inzien en door het aandringen van enkele vrienden en mijn echtgenote dacht ik "wat kan je verliezen als je wel meedoet". Voor mijn eigen moest ik toegeven dat ik alleen maar kon winnen als ik mijn werk bloot stelde aan het kritische oog van een jury die alleen maar met aquarel bezig is. Mijn verwachtingen waren niet hoog gespannen, bijzonder, omdat ik de inzendingen van de verschillende deelnemers gezien had bij de inschrijving. Ik dacht toen dat ik geen enkele kans maakte om door te stoten naar de finale of eindtentoonstelling. Groot was mijn verwondering toen ik deze week via de post op de hoogte werd gesteld dat mijn werk weerhouden is voor de eindtentoonstelling. Ik was niet alleen verwonderd maar ook trots dat ik dit gepresteerd heb op zo'n korte tijd. Ik wil zeker niet hoogdravend overkomen maar dit is toch wel een opsteker van formaat. Bijzonder omdat ik geen enkele verwachting had op een selectie. Je kan misschien wel denken hoe ik mij voelde toen ik de boodschap las voor mijn selectie. Als ik nu alles overschouw, dan kan ik alleen maar stellen dat ik goed gedaan heb met mee te doen. Ook is deze selectie een goede drijfveer om verder te gaan met aquarelleren en mezelf verder te bekamen in en met dit medium. Want vergeet niet dat ik een autodidact ben op het gebied van aquarelleren. Ik heb nog van niemand enige les gehad in het aquarelleren. Ik ben trots en fier maar ik blijf erbij, dat ik nog maar aan het begin sta van de werkelijke aquarelkunst. Want geloof me vrij er zijn op deze tentoonstelling echte pareltjes te bewonderen en dan bedoel ik zeker niet mijn werk. Ook moet ik toegeven dat een vriend gelijk heeft gehad toen hij stelde "Pierre jij ziet niet meer hoe je werken er werkelijk uitzien omdat je eigenlijk een vooroordeel hebt over je werk. En omdat je, je eigen werken altijd onderschat." En vandaag zeg ik graag dat deze vriend het wel bij het rechte eind heeft gehad toen hij me werkelijk puschte om mee te doen aan deze wedstijd. Je mag van mij aannemen dat ik een zeer gelukkig man ben met het behaalde resultaat. Hier onder een foto van het geselecteerde werk. foto 008
Vandaag het laatste stukje over dit schilderij. Het is nu alweer enige tijd geleden dat ik nog wat schreef maar het is de voorbije weken zeer druk geweest om alles klaar te krijgen voor het aquarel salon en dan moet je eenmaal keuzes maken. Maar vanaf vandaag hoop ik weer elke dag te kunnen bloggen en dat is een geruststellende vaststelling. Ik ga vandaag het schilderij afwerken en de beschrijving neer schrijven. Het schilderij is nu volledig klaar en je kan zien dat er een aantal kleine dingen verder afgewerkt zijn. In de eerste plaats kan je zien dat ik aan de onderkant van de doek een aantal franjes getekend heb. Ik vond dit leuk en het geeft toch ook weer een extra dimensie aan het schilderij. Het lijkt nu allemaal iets meer op de werkelijkheid en de doek is nu compleet. Ik heb lang gezocht naar een aanvaardbare kleur om deze franjes mee te geven en uiteindelijk heb ik gekozen voor een blauw groenige kleur die niet zo heel veel in het oog springt maar toch duidelijk aanwezig is. Voor de rest heb ik alles nog eens overlopen en heb ik hier en daar nog wat kleur aan het schilderij toegevoegd. Ook heb ik geprobeerd om de eenheid van het schilderij op te drijven. Dit is één van de dingen die je moet toepassen op het einde van je schilderij en ik kan er bij vermelden dat dit nog al eens vergeten wordt. Doordat je op verschillende plaatsen tegelijkertijd gewerkt heb op je schilderij ben je soms de eenheid en het op elkaar afstemmen van de verschillende onderdelen uit het oog verloren en of vergeten. En laat nu net de eenheid van kleuren in een schilderij zeer bepalend zijn voor de kwaliteit van je schilderij. Het is dan ook noodzakelijk dat je het hele schilderij in ogenschouw neemt en kritisch overloopt op het moment dat je denkt dat het schilderij voltooid is. Hier heb ik gekozen om over de gevel een eenduidige kleur zweem van gummigut aan te leggen. Dit is een zeer transparante licht gele kleur. Hierdoor kan je het zonnige effect van je schilderij nog verhogen. En dat is in dit geval belangrijk omdat ik van in het begin een schilderij met een uitzonderlijk karakter wilde maken. Door een egale wassing aan te brengen kan je ook een goede samenhang in je schilderij bewerkstelligen en dat vind ik ook weer zeer belangrijk. Tot slot heb ik de schaduwen die er op de luiken zitten nog wat verder uitgewerkt en iets duidelijker in kleur gezet waardoor alles nog veel zonniger gaat lijken dan als het al was. Er rest mij nu alleen nog alles in te kaderen en dan is het geheel klaar. Volgende keer ga ik weer een nieuw schilderij bespreken maar welk het zal zijn zal je volgende bespreking pas ontdekken.
Vandaag nog enkele woorden over de verdere afwerking van dit schilderij. Zoals ik in de vorige bespreking al geschreven heb, ga ik vandaag iets meer over het linkerluik schrijven, maar ook wil ik nog iets toevoegen aan het schilderij zodat het naar zijn afwerking kan toe gaan. Als je nu op de foto naar dat linkerluik gaat kijken dan zie je dat ik getracht heb om aan te geven dat de verf die op dat luik zit niet meer in de allerbeste staat is. Je kan duidelijk zien dat de verf aan het "afbladeren" is. Ik weet niet of het woord "afbladeren" een goed nederlands woord is maar ik bedoel hiermee dat de verf opengesprongen is op een aantal plaatsen en dat ze daardoor, niet meer vast op het luik zit. Om dat nu weer te geven, heb ik via een aantal kleine technische ingrepen geprobeert een beeld te scheppen van de toestand van deze verf. Als je zulk onderdeel van een schilderij toch realistisch wilt maken, dan moet je heel goed kijken wat zich eigenlijk afspeelt op die plaats waar de verf kapot gesprongen is. Als je dan goed kijkt dan zie je dat er zich verschillende dingen hebben voorgedaan en die dingen stellen zich nu openbaar voor, aan je oog. In feite komt het er op neer dat je een klein schilderij in een schilderij moet gaan maken. Hoe heb ik dat nu aangepakt? In de eerste plaats moet je natuurlijk heel goed kijken wat zich daar afspeelt. Doordat de verf kapotgesprongen is zie je de ondergrond waar de verf op aangebracht is. Deze ondergrond was hier hout en die ondergrond was zeer donker geworden. Dus dat moet je schilderen. In de tweede plaats heb je de kapot gesprongen verf die op verschillende manieren licht vangt. Ook dat moet je minitieus weergeven, anders ga je geen natuurlijk resultaat krijgen. Hoe krijg je dat natuurlijk resultaat? Wel ook weer eenvoudig door goed te kijken. Doordat de verf kapot gesprongen is gaat het voorste gedeelte van die verf meer licht vangen ten opzichte van het gedeelte dat nog aan het luik vasthangt. Ook dat moet je nauwkeurig weergeven. Dus het voorste gedeelte van die schilfer krijgt een lichtere kleur dan het achterste stukje. En als je dat gedaan hebt dan is het fenomeen "afbladerende" verf weergeven. Het heeft natuurlijk allemaal wat meer voeten in de aarde dan dat ik dit hier beschrijf. Want hou er rekening mee dat zich dit allemaal afspeelt op een heel klein gedeelte van het schilderij. Maar ik, blijf van oordeel, dat je door het juist weergeven van een aantal details je een perfecte weergave van het geheel kunt maken. Alleen dien je er op te letten dat de details ook als detail gaan overkomen bij de toeschouwer. De details mogen zeker niet gaan overheersen en het beeld bepalen. Ze moeten met andere woorden een onderdeel blijven en mogen niet de hoofdmoot van het schilderij zijn. Het werk is bijgevolg voor mij geslaagd als iemand naar dit schilderij staat te kijken en na alles bekeken te hebben een stap dichter bij het schilderij gaat staan, om die "afbladerende" verf te bekijken. Want dan heeft dat stukje schilderij gewerkt zoals het moet. Namelijk even de aandacht gevraagd om nader onderzoek maar ook niet meer dan dat. En als men dan zegt verdomme die verf is er af aan het gaan op die en die plaats, dan is het voor mij een festijn van het kan niet meer. Let wel ik ben geen fijnschilder maar toch geef ik alles weer zoals het zich aan mijn oog voltrekt. Volgende bespreking zal handelen over het afwerken van het schilderij en het inlijsten ervan.
Vandaag ga ik weer wat verder beschrijven over het afwerken van deze aquarel. Je kan duidelijk zien dat alles stilletjes aan op zijn einde begint te lopen en dat je steeds meer en meer het eindresultaat begint te zien. En ik durf zeggen dat ik helemaal niet ontevreden ben met het werk dat ik hier gemaakt heb. Op de foto kan je zien dat ik een aantal zaken verder in de verf heb gezet en dat daardoor het schilderij nog beter begint uit te komen. Wat het meest opvalt is, denk ik, dat ik nog verder gewerkt heb aan de doek. Ik heb geprobeert om de kleur nog verder uit te werken en daardoor de blikvanger van het schilderij nog beter in de aandacht te brengen. Want dat is ook een van de meest vergeten en elementaire begrippen. Je moet als je, een schilderij aantrekkelijk wilt maken voor de aanschouwer van je werk, een focuspunt in je schilderij aanbrengen. Dit focuspunt dient er voor te zorgen dat de toeschouwer zijn blik als het ware aangetrokken wordt naar dat deel van het schilderij, dat de maker zelf, als het voornaamste punt naar voor wil brengen. De schilder dient er dan ook voor te zorgen dat er zulk punt in zijn schilderij aanwezig is. Indien hij of zij dat niet doet dan zal zijn schilderij eerder oninteressant lijken voor de toeschouwer hoe goed dat dit werk, technisch gezien, ook gemaakt is. Het is daarom dan ook van kapitaal belang dat je als maker er rekening mee houdt, dat er een zekere spanning ontstaat in de verschillende elementen die er in je schilderij te zien zijn. En je moet er ook voor zorgen dat één van die elementen als aandachtstrekker gaat functioneren. Als je de doek die er voor het raam hangt nu goed bekijkt, dan zie je ook dat ik geprobeert heb, om de kleuren nog iets beter in het oog te laten springen en wat belangrijker is dat dit het schilderij ten goede komt. Door het wit dat er in de doek aanwezig is een lichte wassing met ultramarijn (de kleur van de blauwe strepen) te geven wordt er een zekere schaduwkleur over de doek gebracht. Je ziet dan ook weer dat ik voor de schaduw geen zwart gebruik maar een lichte wassing van de overheersende kleur en dat is in dit geval een lichte wassing van ultramarijn. Je moet er ook altijd van uitgaan dat wit in de schaduw de kleur aanneemt die overheerst in het voorwerp dat je aan het schilderen bent. Door op deze manier te werken krijg ik natuurlijk wel de mogelijkheid om op een aantal plaatsen geen waterige wassing met blauw te leggen, maarop die plaatsen het papier wit te laten. Hierdoor kan je dan een extra lichtpunt in dat voorwerp creëren. Ik heb dit gedaan aan de onderkant rechts van de doek. Je kan daar heel goed die schuine lichte streep kunt onderscheiden. Door deze technische uitleg lijkt het allemaal zo technisch dat schilderen, maar dat is het natuurlijk niet. Al de dingen die ik hier vandaag beschrijf gebeuren bij mij zeer intiutief en gewoon. Maar zij maken wel dat je schilderij een extra waarde krijgt en dat is waar het om gaat. Als je dan die extra waarde wilt beschrijven zoals ik hier probeer te doen, dan moet je iets technischer worden in je uitleg. Er zijn nog een aantal dingen bijgekomen aan dit schilderij maar die ga ik een volgende keer beschrijven zodat we dan weer enkele nieuwe tips kunnen bespreken. De volgende bespreking zal dan ook handelen over het linkerluik en de verschillende dingen die er spelen om het schilderij aantrekkelijk te houden.
Het is weer enige tijd geleden dat ik nog wat heb geschreven maar het is dan ook redelijk druk geweest. Soms komt alles waar je jaren voor gewerkt hebt zo maar ineens op je af en dan is het even doorbijten. Maar er zijn een heleboel aangename dingen te verwerken geweest. In de eerste plaats zijn we in ons gezamenlijk nieuwe atelier in de Remise van het kasteel Edelhof te Musnterbilzen ingetrokken. En ik moet bekennen dat dit een van de voornaamste betrachtingen van mijn jarenlang werken als voorzitter van Kunstkring Alkanna is geweest. We hebben nu een prachtig atelier waar we als kunstkring kunnen groeien en waar we als kunstkring enorm veel zaken kunnen verwezenlijken voor onze leden. We kunnen nu een aantal workshops gaan houden die voor ons allen een verrijking moeten gaan betekenen in ons kunstenaarsleven. Ook kunnen we nu een aantal mensen die al een hele tijd een aanvraag hebben ingediend om toe te treden, tot onze kunstkring, gaan invullen. En ook dat zal een verrijking betekenen voor enerzijds onze kunstkring maar ook voor onze leden. Je ziet dat er wel het één en ander gebeurt is de laatste weken. En dat intensief bezig zijn met alle voorbereidingen en de verhuis is niet in mijn kleren gekropen. De laatste dagen weet "fibromyalgie" mij weer zeer goed wonen en doet ze duidelijk haar best om zich te manifesteren. Wat nog zeker het vermelden waard is dat ik een aanbieding heb gekregen van de regionale televisie Maastricht om in een namiddag uitzending een aantal dingen te gaan presenteren voor de Televisie. Of ik op dit aanbod in ga zal afhangen van mijn gezondheid en stress dat zo een gebeuren met zich meebrengt. Nu nog enkele woorden over het schilderij waarvan in aanhef sprake is. Op de foto kan je zeer duidelijk zien dat ik weer wat verder gegaan ben met het afwerken van de doek die voor het venster hangt. Je kan nu duidelijk zien dat ik niet alleen maar gewerkt heb aan de vorm van de verschillende banen in de doek, maar dat ik ook werk gemaakt heb om de kleuren nog beter op mekaar af te stemmen. En om alles iets beter af te lijnen heb ik langs de verschillende gele banden een dunne rode streep geschilderd. Deze warme rode kleur zorgt er extra voor, dat de zonnige opdracht die ik me zelf had opgelegd bij het begin van deze aquarel, nog beter tot haar recht komt. Tevens zorgen de afgelijnde banen er voor dat het lineaire effect van de doek nog beter te zien is dan voorheen. En dit is ook weer bewust gedaan, omdat dit een zeer goede tegenhanger is voor de nogal onrustige structuur die de ganse gevel uitstraalt. Door dit te doen met de blikvanger van het schilderij ,wordt alles veel rustiger en komt het veel beter over als één eenheid. Ook heb ik er nu voor gezorgd dat je al een eerste zicht hebt op het feit dat er een klein briesje is dat de doek beroerd. Daardoor maakt de doek een kleine beweging en is daardoor niet geheel strak naar beneden hangend. Je kan ook nu weer denken dat dit niet zo belangrijk is in het gehele schilderij, maar ook hier moet ik je weer tegenspreken. Want deze kleine vervorming maakt het geheel toch weer wat frivoler en aangenamer om te bekijken en wat nog belangrijker is het roept een aantal vragen op bij de toeschouwer. Zoals waarom beweegt deze doek en wat zit er in de andere potten op de vensterbank. Tot slot wil ik ook je aandacht verstigen op de bloempotten die nu helemaal afgewerkt zijn en goed passen in het zonnige thema van het schilderij. Let ook eens op de lichte schaduw die de bloempotten werpen op de vensterbank aan hun linkerzijde Bij de volgende bespreking zullen we nog verder gaan om het schilderij af te werken en zal het eindresultaat stilletjes aan duidelijk beginnen te worden.
Vandaag weer iets meer uitleg over het maken van deze aquarel. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik me op dit ogenblik vooral concentreer op de doek die voor het venster hangt. Natuurlijk moet je hier rekening houden met hetgeen er al geschildert is (gevel) maar daarom is het zo belangrijk dat je in de eerste plaats het schilderij al volledig overlopen hebt in je hoofd alvorens je nog maar één penseelstreek geplaatst hebt. Door op die manier te werken maak je het schilderij eigenlijk twee keren waardoor je een aantal fouten die er zouden kunnen zijn, tegen compositie en kleur, veel sneller zult ontdekken. Het is zoals men dikwijls zal horen zeggen door kunstenaars; het meest interessante van het schilderen is het maken van het kunstwerk in mijn hoofd. Want daar begint het hele creatieve proces en als het daar niet juist zit dan zal het heel moeilijk worden om iets goeds te creeëren op doek of papier. Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan zul je duidelijk kunnen zien dat ik niet alleen maar aan de doek aan het werken ben geweest. Om ook iets vrijer te kunnen werken heb ik een begin gemaakt met de bloemen te schilderen. Dit heeft als doel dat ik iets losser en vrijer wilde werken (de doek moet ik heel goed opletten wat ik doe) maar ik wilde ook het rood van de geraniums al eens uitproberen voor ik het rood op de doek zou gaan afwerken. Het is natuurlijk zo dat je de geraniums niet zomaar rood kunt maken, maar, dat je naar een kleur moet zoeken die aanvaardbaar is voor dit soort bloemen. En ik wilde ook een rode kleur op de doek gebruiken die niet dezelfde was als de bloemen maar die zeker complementair zouden zijn aan de kleur van de geraniums. Je ziet dat er ondanks dat je al het hele schilderij in je hoofd hebt gemaakt, toch nog wat zoekwerk bij te pas komt alvorens je het schilderij kunt afwerken. Het is natuurlijk wel zo dat ik op voorhand besliste om de kleur rood van de geraniums en van de doek niet hetzelfde te maken. En vele onder u zullen wel denken dat dit allemaal van bijkomende orde is maar ik kan je verzekeren dat niets minder waar is. Het is van een enorm belang dat je dit soort afwegingen in het vroegste stadium gaat maken om tot een goed en aanvaardbaar resultaat te komen. Ook de pot van de geranium aan de rechter kant is voor mij goed en heeft de juiste intensiteit; Het is maar een klein onderdeel van het schilderij maar ook die onderdelen maken deel uit van het werk en dienen in harmonie te zijn met de rest. Want het zijn de onderdelen die samen het geheel vormen en als de onderdelen niet met elkaar in harmonie zijn, dan zal het schilderij eerder een losse verzameling van objecten zijn dan een samenhangend geheel. en daardoor niet de uitstraling hebben die ze zouden moeten hebben. Door de kleuren van de doek iets intenser te maken wordt alles weer een heel stuk intreressanter en daar is het om te doen. Je ziet hier nu heel goed dat koel (blauw) en warm (geel en rood) mekaar gaan versterken wanneer ze in harmonie en met de juiste intensiteit gebruikt worden. In de volgende bespreking zal het schilderij weer wat verder naar zijn voltooiing gebracht worden.
Vandaag ga ik weer iets verder met een aantal zaken, zodat ik de eerste fase van het schilderij kan afsluiten en met de tweede beginnen. Zoals je kan zien ben ik nu begonnen met de doek die voor de vensteropening hangt te schilderen. Om eerlijk te zijn, zou ik nog een aantal tussenstappen hebben kunnen neerschrijven, maar die zijn zo klein dat ik die beter vandaag ineens mee belicht dan die afzonderijk te gaan beschrijven. Ik heb in de eerste plaats de tekening van de doek terug opgebracht. Waarom? Wel om de eenvoudige reden dat wanneer je een aantal details wilt gaan schilderen je er voor moet zorgen dat je een juiste tekening van het onderwerp hebt. Maar niet alleen de juistheid van de tekening is bij dit soort schilderijen van belang maar ook het duidelijk weergeven van het onderwerp is zeer belangrijk. Op de foto zie je dat ik al de verschillende lijnen die er op de doek geschilderd moeten worden, getekend heb. Ook heb ik een aantal plaatsen waar de kleur van intensiteit gaat wijzigen, tengevolge van schaduw of lichtinval, aangegeven. Het is voor mij van belang dat als je de doek op het schilderij bekijkt je, je een redelijk goed beeld van die doek kunt vormen zoals hij er in werkelijkheid zou bijhangen. Je kan al goed zien dat de kleuren niet overal even helder of donker zijn. Door de verschillende toonwaarden al van in het begin aan te brengen maak ik het ook voor mij gemakkelijk om alles in zijn juiste context te blijven zien. Want geloof me vrij als je een onderwerp dat zeer ingewikkeld is door het lijnen patroon en de vorm die je wilt weergeven, niet van in het begin zijn juiste tonaliteit geeft, dan ga je onherroepelijk in een kluwen van lijnen en strepen kopje ondergaan en je gaat het onderwerp niet meer terug vinden zoals het zich aan je oog presenteerde. Ook dat is één van de meest interessante dingen die ik bij het schilderen en tekenen kan tegenkomen. Door de kleuren en de lijnen van in het begin trachten juist weer te geven, maakt het schilderen achteraf alleen maar gemakkelijker en het schilderij beter. De kleuren die ik op dit moment voor de doek gekozen heb zullen het hele schilderij nog vrolijker gaan maken. Geef toch wat aandacht aan het feit dat ik langs warme kleuren ook een koude kleur heb geplaatst (denk hierbij aan het blauw). Door dit te doen voeg je een extra dimensie toe aan het schilderij. Dit omdat koud en warm mekaar aanvullen en sterker maken als je zet op de juiste manier gebruikt of toepast. In de volgende bespreking zal er nog meer van het schilderen van deze doek te lezen zijn en tegelijkertijd zal ik trachten de moeilijkheden die ik ondervonden heb om alles goed op papier te krijgen proberen te beschrijven.
Vandaag weer wat extra uitleg over dit schilderij. Alvorens te starten met mijn uitleg wil ik toch even zeggen dat het goed doet om te horen van verschillende lezers, dat ze wel degelijk wat hebben aan mijn beschrijvingen over het maken van aquarellen. Ik zeg nogmaals dat het zeker niet de bedoeling is om hier een cursus voor schilderen te geven maar ik probeer wel door middel van mijn bevindingen een aantal dingen naar voor te brengen die op de één of andere manier bepalend zijn geweest bij mijn aquarellen en als die dan iemand anders op het juiste spoor kunnen brengen dan is dit extra meegenomen. Dat die mensen dan dankbaar zijn en me dat laten weten, vind ik super en daar ben ik hen zeer erkentelijk voor. Vandaag wil ik starten met een tip die ik zelf ook nog al eens vergeet. Als je met aquarel werkt dan moet je van licht naar donker werken. Het wit van het papier moet je hoogste licht in de aquarel zijn. Hier is mijn tip: probeer niet te snel naar een oplossing en een eindresultaat te werken bij aquarel maar neem voldoende tijd. Zeker als je in lagen gaat werken zoals ik doe (en de meeste aquarellisten doen dat als ze een schilderij opbouwen) dan moet je elke laag de tijd geven om voldoende te drogen. Doe je dat niet dan gaat de nieuw opgebrachte laag de laats aangebrachte laag terug nat en vloeibaar maken. Daardoor lopen de verschillende lagen in elkaar en dat geeft naar verloop van tijd een vuile kleur en de helderheid verdwijnt helemaal uit je aquarel. Ik geef dit mee omdat ik me er ook nog meer dan eens op betrap dat ik te snel wil werken. Als je het droogproces wil versnellen dan kun je een haardroger gebruiken om de lagen sneller te drogen waardoor je dan sneller kan werken. Dus denk er aan dat het bij aquarelleren er op aankomt, om voor 80 % van de tijd te denken en te wachten tot alles droog is en maar voor 20 % van de tijd gebruikt om te schilderen. Nu terug naar dit werkje. Zoals je op de foto kan zien ben ik vandaag begonnen met het schilderen van alles wat zich in het vensterraam bevindt. Ik heb er voor gezorgd dat ik eerst de donkere achtergrond heb ingekleurd in het venster. Hierbij heb ik er voor gezorgdt dat ik zorgvuldig om de geraniums heen heb geschilderd en dat ik ook de doek die voor het venster hangt vrij gelaten heb. In de vorige fase had ik al een eerste kleuraanzet van de bloempotten die op de vensterbank staan geschildert zodat je nu al een goed zicht begint te krijgen waar alles om gaat draaien. Alleen kan ik er nog bijvermelden dat het onderwerp van de doek er dinet voor te zorgen dat het schilderij een mooie kleurrijke uitstraling krijgt. Maar dat worden zorgen voor een volgende keer te bespreken.
Vandaag ga ik weer enkele woorden schrijven over deze aquarel. Zoals altijd probeer ik een aantal dingen op een rij te zetten die ik gevolgd heb om tot een redelijk aanvaardbaar resultaat te komen. Het zijn altijd mijn bevindingen en mijn gevolgde werkwijze die ik probeer te beschrijven waarbij ik niet de pretentie wil hebben om alles beter te weten. Neen het zijn enkel mijn ervaringen en gewaarwordingen die ik hier uitschrijf. En als ik daardoor één iemand iets kan bijbrengen over het benaderen van schilderen in het algemeen en met aquarel in het bijzonder dan is alles voor mij meer dan geslaagd. Nu iets meer over deze aquarel waarbij ik me van in het begin voorgenomen had dat het een zeer zonnige schilderij zou moeten worden. Alvorens verder te gaan met het venster heb ik besloten om een van de luiken een eerste laag te geven. Waarom ? Wel dat weet ik zelf niet zo goed maar ik had het gevoel dat ik beter eerst aan de luiken zou werken alvorens ik terug verder aan het werk zou gaan met het vernster en alles wat zich daar binnen bevindt. Het is natuurlijk wel zo dat wanneer je buiten werkt de schaduwvormen zeer snel veranderen maar daar voorzie ,ik mij altijd op door een aantal foto's te trekken die ik als geheuggensteun kan gebruiken bij het verder af werken in het atelier. Het meest a-typische aan dit schilderij is dan nog wel dat ik aan de rechterkant ben beginnen te werken en dat ik dat nu ook weer doe bij het rechterluik. Vraag me niet waarom, ik weet het niet want meestal begin ik aan de linkerkant van het papier (dit omdat ik rechtshandig ben) en met eniege reden om zeker niet met mijn arm in het pas geverfde gedeelte te komen liggen. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik gekozen heb voor heel bleke luiken die als het ware schitteren in het zonlicht. Ik ga weer iets doen dat het tegenovergestelde is wat veel schilders doen. Ik ga namelijk de schaduwen schilderen waardoor het luik als het ware van zelf tevoorschijn gaat komen. Dit is een methode die ik me zelf eigen heb gemaakt en die heeft het voordeel dat je niet steeds bezig bent met het schilderen van een bepaald iets of een bepaalt object, maar dat je, je eerder gaat concentreren op een aantal vormen. En door deze vormen te schilderen of te tekenen ga je het onderwerp zonder dat je er erg in hebt weergeven. In de eerste plaats heb ik de achtergrond al geschildert en dat is natuurlijk een goede basis om verder op te werken. Vervolgens ben ik op het luik een aantal schaduwvlakken gaan aangeven die ik terplaatse kon waarnemen van verschillende onderdelen die door het zonlicht meer of minder beschenen werden en daardoor een grillige schaduw op het witte luik wierpen. Ook heb ik er voor gezorgd dat ik de verschillende planken waar het luik uit bestaat aangeef door de ruimtes die er door de tijd ontstaan zijn tussen deze planken te schilderen. Wat missien wel het meeste opvalt in dit stadium is dat ik weer geen zwarte of heel donkere schaduwen geschildert heb. Ik kan je zeggen dat ik dit enerzijds bewust gedaan heb en anderzijds waren deze schaduwen ook niet zo uitgesproken aanwezig. Door ze weer te geven met een ietwat donkerder kleurtint van wit als ik het zo mag zeggen, waardoor ik dat zonnig karakter volledig blijf behouden waardoor ik mijn uitgangspunt van zonig goed kan behouden. Als je goed kijkt naar het rechterluik dan zie je dat ik op de smalle strook die het luik van het raam af ligt benut heb om een tweetal scharnieren weer te geven. En je ziet dat ik daar niet veel voor heb moeten doen, enkel en alleen het donkere tussenlijntje tussen de twee scharnierhelften te schilderen en de scharnieren waarmee het luik aan de muur is bevestigd komen te voorschijn. Ik kan je zeggen dat dit de zaken zijn waar ik zelf enorm kan van genieten namelijk met een paar kleine dingen een object goed weer te geven. Let er ook even op dat ik de spleten die tussen de planken ontstaan zijn in de loop der jaren niet zwart of heel donker geschildert heb maar eigenlijk heb ik daar ook alleen maar de kleur van de muur geschildert. Maar dan wel iets donkerder dan het luik. Ook dat is weer zeer bewust gedaan omdat daardoor alles een heel zachte en zonnige uitstraling zou gaan krijgen. Tot slot wil ik er ook op wijzen dat ik aan het linker luik begonnen ben op net dezelfde wijze als rechts maar dat ik daar nog iets extra's ga doen. Ik ga de verf die aan het afbladeren is duidelijk weer geven maar daar ga ik de volgende keer weer iets meer over vertellen.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Vandaag nog wat woordjes over de afwerking van dit schilderijtje. Zoals je op de foto kan zien heb ik het hele schilderij ingevuld. Ook dat kleine stukje tak dat naar de bloem linksonder gaat. Waarom zeg ik dit. Ik probeer hier door aan te tonen dat men naar een schilderijtje gaat kijken maar dat men dikwijls niet gezien heeft dat er een aantal dingen niet volledig afgewerkt zijn. Dit geeft ook aan dat de toeschouwer zelf een aantal dingen gaat invullen die niet geschilderd zijn. en dat is belangrijk genoeg om je aandacht op te wijzen. Dit betekend dat je eigenlijk als kunstenaar niet altijd alles moet schilderen omdat als je een aantal dingen niet invult de toeschouwer dat in jouw plaats doet. En het grote voordeel daarvan is dat iedere toeschouwer het aantal niet ingevulde dingen op zijn eigen manier gaat invullen. En dat is zeer interessant om toe te passen.
Vandaag nog enkele woordjes over dit schilderij. Zoals je kan zien heb ik nog een aantal zaken aangepast en verbeterd. In de eerste plaats zie je dat ik over de al aangebrachte kleuren een nieuwe arcering heb aangebracht. Ik heb dit gedaan om de kleuren een diepere tint te geven. Ik doe dit ook door arcering omdat ik vind dat je met potloden of het nu pastel- aquarel of kleurpotloden gaat je altijd moet werken alsof je een tekening wil maken. Ik heb deze theorie al besproken in het vorige stukje en ik blijf natuurlijk bij mijn standpunt omtrent de aquarelpotloden. Omdat ik meer grafisch dan schilderachtig werk met dit medium krijg je ook die uitgesproken tekening. en dat heeft zeker zijn charme vind ik wel maar je moet een tekening met aquarelpotloden niet vergelijken met een aquarel gemaakt als schilderij met aquarelverf. Je kan deze twee verschillende mediums samen toepassen maar je moet er wel vanuit gaan dat je één van de twee stijlen als kenmerk moet gebruiken. Ik bedoel hiermee dat wanneer je aquarelpotlood als hoofdbestanddeel wil gebruiken je er van moet uitgaan dat je meer naar een gekleurde tekening gaat werken en wanneer je met aquarelverf gaat werken je schilderij gaat maken.
Vandaag iets meer over dit werkje. Het hoeft niet altijd even hoog gegrepen te zijn om een mooi schilderijtje te maken. Ook in dit geval is dit het zo, dat het onderwerp en de uitwerking van het onderwerp van belang zijn en daardoor de uitstraling van geheel iets meer geven.
Vandaag ga ik iets schrijven over de afwerking van dit schilderij. Mijn bedoeling met dit schilderij was om een zonnige omgeving te creëren en die op papier vast te leggen. En tevens enkele technieken bij het aquarelleren uitproberen.
Vandaag ga ik weer wat verder met de uitleg van dit schilderij. Op de foto kan je zien dat ik weer wat meer kleuren heb aangebracht. In de eerste plaats heb ik de lucht een donkerder kleur gegeven waardoor alles nog kleuriger gaat overkomen. Ook de deuren en de ramen heb ik een extra laagje gegeven. Omdat ik het geheel heel kleurrijk wil maken heb ik ook hier gekozen om de kleur redelijk diep van toon te maken.
Vandaag weer wat verder met deze aquarel. Zoals jhe op de foto kan zien ben ik begonnen met een aantal vlakken in te kleuren. Ik heb gekozen om een aantal kleurvlakken als kenmerk op te zetten ind dit schilderij. Om alles van in het begin een beetjhe herkenbaar te maken ben ik begonnen met de verschillende deuren die een felrode kleur hebben in te vullen. Het zijn natuurlijk onmiddelijk deze onderdelen die in het schilderij als aandachtstrekkers zullen fungeren.
Vandaag weer enkele woorden over dit schilderij. het is een niet alledaagse foto die ik genomen heb om te schilderen. Want waar vind je van deze gevels die zo fel gekleurd zijn; Het is natuurlijk ook door deze kleuren dat ze de moeite zijn om te schilderen. Als je naar het afgewerkte schilderij zal kijken zal het lijken of dit een verzonnen straat is. Maar we weten nu wel beter.
Vandaag ga ik weer een nieuw schilderij bespreken en de manier hoe het tot stand gekomen is beschrijven. Ik weet dat het een tijdje geleden is dat ik nog wat geschreven heb op mijn blog maar ik hoop vanaf vandaag weer op regelmatiger basis mijn stukjes te schrijven. 
Vandaag het laatste stukje over dit schilderij. Het is nu alweer enige tijd geleden dat ik nog wat schreef maar het is de voorbije weken zeer druk geweest om alles klaar te krijgen voor het aquarel salon en dan moet je eenmaal keuzes maken. Maar vanaf vandaag hoop ik weer elke dag te kunnen bloggen en dat is een geruststellende vaststelling. 
Vandaag nog enkele woorden over de verdere afwerking van dit schilderij. Zoals ik in de vorige bespreking al geschreven heb, ga ik vandaag iets meer over het linkerluik schrijven, maar ook wil ik nog iets toevoegen aan het schilderij zodat het naar zijn afwerking kan toe gaan.
Vandaag ga ik weer wat verder beschrijven over het afwerken van deze aquarel. Je kan duidelijk zien dat alles stilletjes aan op zijn einde begint te lopen en dat je steeds meer en meer het eindresultaat begint te zien. En ik durf zeggen dat ik helemaal niet ontevreden ben met het werk dat ik hier gemaakt heb.
Het is weer enige tijd geleden dat ik nog wat heb geschreven maar het is dan ook redelijk druk geweest. Soms komt alles waar je jaren voor gewerkt hebt zo maar ineens op je af en dan is het even doorbijten. Maar er zijn een heleboel aangename dingen te verwerken geweest. In de eerste plaats zijn we in ons gezamenlijk nieuwe atelier in de Remise van het kasteel Edelhof te Musnterbilzen ingetrokken. En ik moet bekennen dat dit een van de voornaamste betrachtingen van mijn jarenlang werken als voorzitter van Kunstkring Alkanna is geweest. We hebben nu een prachtig atelier waar we als kunstkring kunnen groeien en waar we als kunstkring enorm veel zaken kunnen verwezenlijken voor onze leden. We kunnen nu een aantal workshops gaan houden die voor ons allen een verrijking moeten gaan betekenen in ons kunstenaarsleven. Ook kunnen we nu een aantal mensen die al een hele tijd een aanvraag hebben ingediend om toe te treden, tot onze kunstkring, gaan invullen. En ook dat zal een verrijking betekenen voor enerzijds onze kunstkring maar ook voor onze leden. Je ziet dat er wel het één en ander gebeurt is de laatste weken. En dat intensief bezig zijn met alle voorbereidingen en de verhuis is niet in mijn kleren gekropen. De laatste dagen weet "fibromyalgie" mij weer zeer goed wonen en doet ze duidelijk haar best om zich te manifesteren. Wat nog zeker het vermelden waard is dat ik een aanbieding heb gekregen van de regionale televisie Maastricht om in een namiddag uitzending een aantal dingen te gaan presenteren voor de Televisie. Of ik op dit aanbod in ga zal afhangen van mijn gezondheid en stress dat zo een gebeuren met zich meebrengt.
Vandaag weer iets meer uitleg over het maken van deze aquarel. Als je op de foto kijkt dan zie je dat ik me op dit ogenblik vooral concentreer op de doek die voor het venster hangt. Natuurlijk moet je hier rekening houden met hetgeen er al geschildert is (gevel) maar daarom is het zo belangrijk dat je in de eerste plaats het schilderij al volledig overlopen hebt in je hoofd alvorens je nog maar één penseelstreek geplaatst hebt. Door op die manier te werken maak je het schilderij eigenlijk twee keren waardoor je een aantal fouten die er zouden kunnen zijn, tegen compositie en kleur, veel sneller zult ontdekken. Het is zoals men dikwijls zal horen zeggen door kunstenaars; het meest interessante van het schilderen is het maken van het kunstwerk in mijn hoofd. Want daar begint het hele creatieve proces en als het daar niet juist zit dan zal het heel moeilijk worden om iets goeds te creeëren op doek of papier.
Vandaag ga ik weer iets verder met een aantal zaken, zodat ik de eerste fase van het schilderij kan afsluiten en met de tweede beginnen.
Vandaag weer wat extra uitleg over dit schilderij. Alvorens te starten met mijn uitleg wil ik toch even zeggen dat het goed doet om te horen van verschillende lezers, dat ze wel degelijk wat hebben aan mijn beschrijvingen over het maken van aquarellen. Ik zeg nogmaals dat het zeker niet de bedoeling is om hier een cursus voor schilderen te geven maar ik probeer wel door middel van mijn bevindingen een aantal dingen naar voor te brengen die op de één of andere manier bepalend zijn geweest bij mijn aquarellen en als die dan iemand anders op het juiste spoor kunnen brengen dan is dit extra meegenomen. Dat die mensen dan dankbaar zijn en me dat laten weten, vind ik super en daar ben ik hen zeer erkentelijk voor. 
Vandaag ga ik weer enkele woorden schrijven over deze aquarel. Zoals altijd probeer ik een aantal dingen op een rij te zetten die ik gevolgd heb om tot een redelijk aanvaardbaar resultaat te komen. Het zijn altijd mijn bevindingen en mijn gevolgde werkwijze die ik probeer te beschrijven waarbij ik niet de pretentie wil hebben om alles beter te weten. Neen het zijn enkel mijn ervaringen en gewaarwordingen die ik hier uitschrijf. En als ik daardoor één iemand iets kan bijbrengen over het benaderen van schilderen in het algemeen en met aquarel in het bijzonder dan is alles voor mij meer dan geslaagd. 
