Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
19-12-2006
Pastel: "Zelfportret met Pieter":fase1/deel3
Vandaag enkele woorden over de handen. Alvorens met de uitwerking van het schilderij te beginnen wil ik nog even de aandacht vestigen op de handen van de twee personen op het schilderij. Op de foto bij dit artikeltje zie je twee paar handen die kort bij elkaar liggen. Behalve dat één paar van een klein kind is en het ander van een ouder iemand zeggen die handen nog andere zaken. 1) de uitnodigende beweging van Pieters rechterhand naar de toeschouwer 2) de linkerhand van Pieter rust op mijnmijn linkerhand net alsof hij wil zeggen dat is mijn bompa 3) het duidelijk kontrast tussen Pieters handen die nog heel gaaf en teer zijn ten opzichte van mijn handen die meer hebben meegemaakt dan het gewone. Ik weet dat dit alles voor mij een bijzondere betekenis heeft en ik hoop dat ik die betekenis door middel van dit schilderij kan overbrengen op de toeschouwer. Mijn volgende bespreking zal handelen over het uitwerken van de gezichten.
Vandaag wil ik iets meer zeggen over het didactisch materiaal dat ik zal gebruiken voor dit zelfportret. Ik werk met verschillende foto's en met een spiegel. In de spiegel kan ik mezelf bekijken om hier en daar wat correcties en kenmerken van mezelf beter te observeren; Voor Pieter gebruik ik verschillende foto's die uit verschillende standpunten getrokken zijn. Wat ik natuurlijk in dit geval belangrijk vind is dat ik een aantal poses heb waar onze handen duidelijk op staan. Het is belangrijk om de handen goed te kunnen observeren omdat ik zelf dit onderdeel van het portret als focuspunt wil schilderen. Ik geef hierbij twee foto's waarop je goed kan zien hoe ik de handen van de ene en andere foto combineer tot een nieuwe pose die mijn inziens goed is voor te schilderen. Morgen wil ik nog iets meer vertellen over het onderdeel handen waarbij ik de handen sie getekend zijn even uitvergroot.
Zoals ik enkele weken geleden reeds zei hebben we eind maart 2007 een groepstentoonstelling met onze Kunstkring Alkanna. Voor deze tentoonstelling hebben we onszelf een opdracht meegegeven. We willen iets extra's brengen op deze tentoonstelling omdat deze tentoonstelling georganiseerd wordt voor het 25 jarig bestaan van onze kunstkring. De opdracht die we ons gegeven hebben is om een zelfportret te maken. Ieder lid vrij is om te kiezen welk portret hij /zij maakt en in welke stijl hij/zij dit portret wil maken.Vanaf vandaag wil ik de sluier oplichten in verband met mijn schilderij "Zelfportret met Pieter". Steeds als ik aan een portret werk probeer ik een zo goed mogelijk gelijkende en gedetaïlleerde tekening als voorontwerp te maken. Dat wil zeggen dat ik zeer goed de verschillende proporties van de geportretteerde (persoon of ander onderwerp ) aangeef, maar ook zeer goed en reeds van in het begin van de tekening, de licht en donker partijen weergeef. Deze werkwijze heeft als positief gevolg dat ik me tijdens het werken aan het portret niet altijd meer tot het uiterste moet concentreren of de verhoudingen juist zijn, en de schaduwpartijen op de juiste plaats zitten. Hierdoor kan ik alle aandacht geven aan de kleur, stofuitdrukking, en afwerking van het schilderij. Want voor mij blijft er één zaak als een paal boven water overeind staan, dat wanneer ik een portret van iemand maak steeds naar een grote gelijkenins van de geportretteerde streef. De hele uitleg die door menig "modern kunstenaar" naar voor wordt gebracht, dat niet de gelijkenis van belang is maar het werk op zich, kan ik voor een groot gedeelte volgen zolang het maar niet om een portret van iets of iemand gaat. Ik wil hier ook mee zeggen dat als ik een portret van een koffiepot, boom of dier maak, ik probeer te bereiken dat de toeschouwer het geportretteerde ook kan thuis wijzen als een koffiepot, boom of dier. Dit is voor mij essentieel in "mijn kunst" en daar discussieer ik zelfs niet over. Om het nog eens kort en goed te zeggen als je een portret wil schilderen is het voor mij belangrijk dat je het geportretteerde goed kunt herkennen. En dit in de vorm, kleur of hoedanigheid dat het onderwerp zich aan mij voorstelde. Tot daar de uitleg over wat ik onder portretschilderen versta. Iemand die zegt dat hij dan evengoed een foto kan nemen wel die moet dan maar een foto nemen, alleen moet hij bedenken dat een foto, een object is dat mijn door middel van een fototoestel gemaakt is. Een foto zal dan ook steeds de harde werkelijkhieid weergeven hoe goed of slecht dat die werkelijkheid ook is. Dit heeft natuurlijk ook zijn positieve en zeker zijn didactische waarden, maar en dat is mijn persoonlijke mening, een schilderij (portret) heeft net dat tikkeltje meer dan die didactische werkelijkheid . Misschien wel door de manuele arbeid die de kunstenaar er voor moet opbrengen, maar zeker door de emotionele betrokkenheid die een kunstenaar ervaart bij het vervaardigen van zijn kunstwerk. Door deze laatste gewaarwordingen of ervaringen kan de gevoelswaarde die er van een schilderij uitgaat niet geëvenaard worden. Eén ding is zeker, dat een schilderij steeds gemaakt is met gevoel en liefde voor enerzijds het schilderij maar ook voor "de of het geportretteerde" object. Op de foto die ik bij dit artikel plaats zie je dus de uitgangstekening die ik gebruikte voor het portret van Pieter en mij maar ook moet je eens kijken naar de handen van de twee geportretteerde. Die handen hebben voor mij een belangrijke betekenis. Zij krijgen dan ook een prominente rol en plaats in het schilderij. Ik hoop dat het schilderij daardoor nog een extra dimensie krijgt en niet enkel een portret of voorstelling van twee mensen is maar dat ook de verbondenheid, liefde en levenservaring tussen en van de twee geportretteerde tot uiting komt. Op dit laatste zal ik tijdens de bespreking van het portret nog uitvoerig terug komen. Ik hoop dat deze reportage voor mij een bron van voldoening zal zijn over het geleverde werk. Maar nog meer hoop ik dat het voor de bezoekers van dit blog weer een bron van inspiratie en ontspanning zal zijn.
Vandaag wil ik dit hoofdstukje afsluiten. Het schilderij is af en ik heb ook de uitslag over de vraag "welke passepartout het mooiste is" rond het schilderij. Er is gekozen voor alle drie de samenstellingen. De linkse samenstelling heeft het meeste stemmen gehad namelijk 8. Nr twee was de middenste opstelling met 5 stemmen en nummer drie was het rechtste met twee stemmen. Zoals een goede huisvader volg ik hiermee de meerderheid en dus is het linkse schilderij het beste. Ik geef nogmaals de foto van het schilderijtje nu iets groter en misschien ook beter zichtbaar. Vanaf morgen begin ik de bespreking van mijn zelfportret met Pieterke.
Slot over aquarel "Zicht op Eigenbilzen vanuit de Krombeek";
Eindelijk kan ik vandaag weer achter mijn pc zitten. De ziekte die me meer dan een week heeft plat gekregen was niet alleen fibromyalgie en een oorontsteking maar ook een ferme longontsteking. Dat laatste weten we pas sinds maandagmorgen. Doordat ik maandag zo ellendig en ziek was ben ik terug geweest naar mijn huisdokter voor een nieuw onderzoek. Ik was verleden week zaterdag nog op consultatie geweest maar kreeg toen een vervanger die vaststelde dat ik een oorontsteking had opgelopen en dat de fibromyalgie blij meespeelde in het geheel van koorts. Maar toen de koorts niet zakte met de medicamenten die ik kreeg en ik alleen maar ellendiger werd ben ik dus maandag terug geweest. En na een zéér grondig onderzoek kreeg ik volgende diagnose voorgeschoteld, inderdaad fibromyalgie is er maar die is er altijd, oorontsteking was al beter (ik vond dit wel raar op zo'n korte tijd), maar er was iets anders bij gekomen namelijk een longontsteking. Nu kan je mij allles vertellen maar niet dat ik die longontsteking heb bijgekregen door gewoon binnen op mijn bed te liggen. Dat heb ik ook verteld aan mijn huisarts, die glimlachte eens fijntjes en zei verder niets. Alleen drong hij er op aan dat ik de andere medicamenten mocht laten voor wat ze waren en die sterkere antibiotica moest nemen. Dan moest het ten laatste vanaf woensdag (vandaag dus) beter gaan. Indien dit niet het geval waset dan moesten er nog foto's genomen worden. Vandaag aan de telefoon heb ik hem kunnen zeggen, kameraad ( ik kom reeds meer dan dertig jaar bij deze dokter) je bent een kei en het is met uw beroep net zoals in de andere beroepen denk ik, "die ouwe alleskunners maken ze niet meer". Hij heeft deze keer wel hardop gelachen en gezegd als gij het zegt Pierre zal het wel zo zijn zeker. Verzorg je deze week nog maar goed en alls is weer vergeten. Als afsluiter van mijn stukje over de aquarel wil ik nogmaals de bezoekers laten beslissen welke de beste Paspartoutes zullen zijn rond dit schilderijtje. Ik hoop redelijk wat meningen binnen te krijgen en zoals vorige keer zal de meerderheid beslissen.
Aquarell:Zicht op Eigenbilzen vanuit de Krombeekvallei:fase2:deel2
Een mens heeft het niet altijd zoals hij het zou willen . Ik heb een hele tijd plat gelegen wegens de fibromyalgie en daarbij een ferme oorontsteking. Vandaag is het voor het eerst deze week dat ik me iets beter voel, alhoewel het deze morgen helemaal niet lukken wou. Maar van de nood een deugd makend en eindelijk weer het één en ander te kunnen schrijven over het laatste werkje doet goed. Veel ga ik niet vertellen, maar ik wil wel vandaag even het midden gedeelte van het schilderij bespreken. Dit is het gedeelte waar de bloesems tot hun recht dienen te komen en dit is ook het gedeeldte waar ik het meeste moeite mee gehad heb. Je ziet op de foto dat dit gedeelte van het schilderij redelijk open diende te blijven om natuurlijk de bloesems te kunnen weergeven. Toen ik bezig was heb ik op verschillende manieren getracht die bloesems weer te geven en tenslotte heb ik besloten om de schaduwpartijen in de bomen te schilderen. Dit is natuurlijk ook gemakkelijker gezegd dan gedaan. Toen de schaduwpartijen er stonden vond ik dat alles weer te donker van kleur was en ben ik beginnen te krabben met een scherp mesje. Door op deze manier het papier op te ruwen kreeg ik terug de witte ondergrond van het papier te zien. Willeswaar een ander soort wit dan het wit dat ik voor ogen had maar toch een wit dat veel beter was dan dekwit uit de tube. Als ik nu alles overschouw en het hele schilderijtje bekijk is het resultaat niet zo slecht geworden. De volgende bespreking zal ik de verschillende paspartoutes tonen die ik rond het schilderijtje wil zetten en dan is dit werkje klaar voor het nageslacht.
Vandaag ga ik nog iets verder met de uitwerking van het schilderij. Je ziet op de foto dat ik nu ook het middengedeelte van het schilderij heb uitgewerkt. Het probleem dat ik in de vorige fase aanhaalde over de bloesems die ik nog moest aanbrengen heb ik op een voor de leek misschien onorthodokse manier aangepakt. Toch is het een veel toegepaste methode. hoe ik dat gedaan heb bespreek ik in de volgende fase. Vandaag wil ik er even op wijzen dat het niet zo evident is om een landschap als dit toch een bepaalde sfeer mee te geven. Zeker als je schildert zoals ik schilder is dat niet altijd even gemakkelijk. Ik wil namelijk steeds het onderwerp weergeven zoals het zich ook voordoet ter plekke. Ik had mij voorgenomen om alles veel losser te schilderen dus veel transparanter en met heel veel water, maar dat heb ik bij nader inzien toch weer niet gedaan. Waarom, Wel ik voelde mij niet gelukkig en goed bij die werkwijze, wat niet wil zeggen dat ik het opgeef om dat te doen. Voor mij telt het gevoel dat ik heb tijdens het schilderen en hier kreeg ik weer een goed gevoel naarmate ik vorderde. En het is toch het gevoel wat telt bij schilderen. Daarbij zegt het spreekwoord ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, en ik ben nogal fijn gebekt zal ik dan maar denken. Je kan op de foto zien dat ik de groene kleuren, die veelvuldig voorkomen, vrij gedeferentieerd heb weer gegeven. Ik bedoel hiermee dat er verschillende groenen in dit schilderij aanwezig zijn en dat het schilderij zelf niet te eenzijdig "groen" overkomt. Het was mijn bedoeling om een lente gevoel mee te geven, en de kleuren van de bladeren, gras en de struiken zo lichtvoetig als mogelijk weer te geven. Hierdoor hoop ik dat dit schilderijtje toch dat sprankelende, dat aan de lente eigen is, kan oproepen. Ook zie je dat het aan het begin van de lente want er is zelfs een boom die nog geen bladeren heeft. Ook heb ik mijn uiterste best gedaan om de maretak die veelvuldig in de bomen aanwezig is zo natuur getrouw mogelijk weer te geven, maar dit onderdeel mocht ook weer niet de boven hand nemen in het schilderij. Zo zie je maar weer dat er verschillende valstrikken en valkuilen aanwezig waren.
Vandaag ga ik iets verder met deze aquarel, waarbij ik de verschillende kleuren verder ga ophalen, waardoor de aquarel meer zeggingswaarde krijgt. Als je nu op de foto kijkt dan zie je duidelijk het verschil met de voorgaande bespreking: namelijk alles lijkt veel kleurrijker te zijn. Ook krijg je nu over het hele schilderij een veel betere en helderdere kijk. Het is natuurlijk niet alleen door meer kleur toe te voegen dat je aquarel meer zeggingskracht krijgt. Neen het is meer dan alleen maar dat hoor. Ik hoor soms van leerlingen die onder begeleiding werken dat wanneer zij een opdracht krijgen om een aquarel te maken, die aquarel zeer waterig dient te zijn. Ik moet dan meestal eens meewarig lachen en zeg hen dan dat het inderdaad zo is dat een aquarel per definitie met veel water dient gemaakt te worden, maar daarom hoeft die aquarel niet waterig over te komen of waterig te zijn. Want sommige van die begeleiders vergeten aan hun leerlingen te zeggen dat ze genoeg pigment dienen te gebruiken. Want en dit is zeer belangrijk om een aquarel haar uitstraling te geven, je dient een juiste mix te vinden tussen water en het pigment. Misschien komt dit over als kritiek op sommige begeleiders, en eigelijk is dat ook zo, omdat ik van oordeel ben als je iemand iets wil aanleren, je die leerling zeker de beginselen dient bij te brengen. En liefst op een verantwoorde manier, waardoor je die mensen iets leert wat jij zelf al kent en proefondervindelijk hebt ondervonden. Achteraf kunnen die leerlingen zelf hun eigen weg zoeken, maar ze moeten wel die basisbeginselen kennen want daarom komen ze naar je toe om die beginselen te leren. Ja toch? Je kan op de foto goed zien dat er nog enkel elementen toegevoegd zijn op het schilderij. Hierdoor ontstaat er als vanzelfsprekend meer diepte en wordt het schilderij reeds een heel stuk levendiger. Je kan hier weer goed de drie verschillende onderdelen van een schilderij onderkennen te weten: - een achtergrond (achter de groene haag) waar de kleuren grijs blauwig zijn, door die kleuren lijkt alles verder af en pas je het sfeerperspectief (kleurperspectief toe) - een middengedeelte waar de kleuren intenser zijn maar de details iets minder uitgesproken - een voorgrond waar de kleuren op zijn hevigst dienen te zijn en details zo goed mogelijk uitgewerkt. Je ziet dat in het midden van het schilderij nog niet veel geschildert is en dat heeft maar een reden ik zoek nog naar een manier om de lentebloesems die er op het moment van de foto waren, weer te geven. Misschien heb ik daar in de volgende bespreking een oplossing voor gevonden (eigenlijk ben ik er zeker van dat ik daar een oplossing voor vind). Het beste kan je weer kijken komen en lezen wat de oplossing is.
Vandaag wil ik beginnen met het eerste stukje over deze aquarel. Het begint in dit geval zoals ik de meeste werkjes aanvat namelijk met een goed gevoel omtrent een welbepaald onderwerp, een foto of een idee. In het geval van dit schilderijtje is het een foto uit de krant, welke ik in het vorig stukje uitvoerig beschreven heb. Een aquarel begin ik meestal met een vrij gedetaïlleerde ondertekening maar dat heb ik in dit geval niet gedaan omdat ik mezelf eens wil testen om met een losse schets te werken. Ik wil namelijk eens uit proberen of het waar is wat er door sommige kunstenaars beweerd wordt dat een gedetailleerde schets je spontaniteit beperkt. Natuurlijk kan ik me vinden in deze uitleg als men van het begin af aan een onderscheid maakt in het werk dat men wil uitvoeren. Wanneer je iets luchtigs op papier wil zetten dan kan je natuurlijk best zo min mogelijk punten vast leggen op voorhand en probeer je door het gebruik van het medium waar je mee werkt, die losse toets te verkrijgen waardoor je werk aan spontaniteit gaat winnen. Wannneer je een voorwerp of een onderwerp iets meer in detail wil weergeven dan moet je wel details gaan tekenen alvorens te schilderen, want anders is de kans groot dat je wel enkele details over het hoofd ziet tijdens het schilderen en dat kan natuurlijk je heel essentieel zijn voor de geloofwaardigheid van je schilderij. Wanneer je het onderwerp op één van deze twee manieren benadert dan kan er niet veel fout gaan denk ik, omdat je dan met een wel doordacht plan te werk gaat gaan. Met dit schilderij wil ik een "losser" werk maken en dat probeer ik dus in de eerste plaats door mijn tekening zo beperkt mogelijk te houden. Op de foto zie je de eerste penseelstreken die ik gezet heb met aquarel tevens zie je ook nog een gedeelte van de tekening. Let ook op de op dit moment zeer dunne wassing die ik heb aangebracht, waardoor ik nog steeds de mogelijkheid heb om zaken te verwijderen of te verbeteren indien ik ze minder geslaagd vind. In mijn volgende bespreking zul je iets meer kleur onderscheiden en zullen alle elementen op hun plaats staan.
Nieuw schiolderij: aquarel Zicht op Eigenbilzen vanuit de Krombeek. Fase 1: deel1
Ik wil vandaag starten met de uitleg over een nieuw schilderijtje dat ik wil maken. Het begon reeds een aantal maanden geleden (het kan zelfs meer dan een jaar zijn) toen ik in de krant een foto zag die de titel droeg van "Jaar van het dorp Eigenbilzen vanuit de Krombeekvallei". De foto zag er niet slecht uit omdat er enkele elementen aanwezig waren die nogal evident zijn voor deze streek. Je moet weten dat Groot-Bilzen uit een 13 tal kerkdorpen bestaat, en dat Eigenbilzen een van deze dorpen is. Ook is het zo dat er verschillende van deze dorpen nog steeds dat mooie landschappelijke en rustige vergezicht hebben die je vroeger zo vaak tegenkwam, maar nu op verschillende plaatsen vedwenen zijn.. Je kan hier nog steeds genieten van die pittoreske Haspengouwse vergezichten die je in geur en kleur herinneren aan de onverbeterlijke schoonheid van je eigen streek. Een schoonheid die je soms kunt vergeten, maar die op een bepaald moment zo overweldigend op je toekomt, dat je er iets mee moet doen. Ook sprak mij de foto ten zeerste aan omdat er enkele kenmerken op voorkomen die bij ons in Zuid-Limburg zo typisch zijn. In de eerste plaats zie je duidelijk de maretak die op verschillende plaatsen welig tiert en vegeteerd op de daar aanwezige bomen, en dit in hun typische mooie bolle groeiwijze. En ten tweede vond ik het vergezicht dat men genomen had zeer typisch voor Eigenbilzen, omdat het zicht vanuit de Krombeek werkelijk nog die echte plattelandsrust op een mooie lentedag (zie naar de verschillende bloesems in de bomen) weergeeft. Je hoeft het niet te geloven, maar bij het zien van deze foto hoorde ik de kerkklok rustig luiden en voelde ik een zalige gemoedsrust over me heen komen. Toen besloot ik dat ik deze foto maar moest bewaren en ten gepaste tijde daar iets mee te doen. En nu kwam ik bij toeval op deze foto uit en weet je wat het fijne van heel de zaak is, ik na al die tijd nog steeds dezelfe gewaarwording heb als toen ik voor de eerste keer deze foto bekeek. Dus je ziet nostalgie en een goed gevoel zijn soms zéér belangrijk. Zeker als je iets of iemand wilt portretteren. Want geloof me dit vergezicht zie ik meer als een portret van Eigenbilzen, dan als een landschapje dat ik ga maken. Op de bijgevoegde foto zie het vergezicht zoals het in de krant stond en gezien ik er een portret wil van maken ben ik enige tijd geleden nog eens terplaatse gaan kijken. Ik wilde mij ervan vergewissen of de details die mij zo aanspraken er nog steeds zijn. En ja het is nog altijd even kalm en rustig zoals op de foto te zien is alleen het jaargetijde was iets anders maar dat hoeft geen beletsel te zijn.
Ervaringen en opmerkingen aangaande pastel op doek
Als laatste stukje rond deze pastel wil ik enkele van mijn ervaringen die ik tijdens het pastelleren op doek ben tegen gekomen beschrijven. Het is natuurlijk in de aller eerste plaats een experiment geweest om op deze manier een pastel te maken en ik blijf dit werk ook zien als een experiment. Maar en dat is voor mij redelijk belangrijk er zijn een aantal heel positieve ervaringen naar boven gekomen die er mij toe hebben aangezet om dit experiment te herhalen. In de eerste plaats is het schilderen met pastel op doek een speciale gewaarwording het heeft iets van schilderen met olieverf. Ook heb ik mogen ondervinden dat de structuur van de doek zeer bepalend is voor het uiteindelijke werk. Als je op linnen werkt dat grof van structuur is, dan moet je niet gaan proberen (het gaat wel maar is zeer moeilijk) om zeer gedetailleerd te gaan werken. Dus je moet vooraf bepalen (maar dat moet je ook bij aquarel) welk doek je gaat gebruiken. Volgens mij gebruik je het best fijn linnen. Ook is het belangrijk te weten dat er heel veel pastel nodig is om in te werken op je ondergrond. Maar en dat is zeer positief je kan oneindig veel lagen pastel aanbrengen zonder dat het een smeerboel wordt. Wat ook belangrijk is, dat bij het werken op doek, je door fixatie van het pastel de kleuren eerder verhelderen, daar waar zij op papier mijns inziens verdonkeren. Tot slot en dat is misschien wel de belangrijkste vaststelling, is dat je zeer moeilijk ergens aan pasteldoek en dan meen ik specifiek doek voor pastel, kan geraken. Dus als je ermee wilt werken dan blijft het steeds een beetje zoeken naar de juiste doek en de juiste samenstelling om het doek te prepareren. Toch ben ik van oordeel ondanks enkele moeilijkheden die zich nu nog voordoen dat het de moeite loont om verder te zoeken naar de ideale oplossing. Ik kan nu reeds zeggen dat ik een nieuwe pastelwerk aan het voorbereiden ben en dat dit misschien voor mij een totaal nieuw begin van pastelleren gaat worden.
Pastel op doek:Iris: fase 3:deel 2-passepartoute en kader
Vandaag wil ik de keuze van het passepartoute even bespreken. Zoals je op de foto kan zien heb ik gekozen voor een vrij lichte combinatie van blauw en geelachtig-wit. De kleuren van de twee passepartoutes zitten in het schilderij. Ik neem steeds als kleine omkadering een kleur die afsteekt tegen de achtergrond van het schilderij en de tweede passepartout dient een complementaire kleur te vevatten ten opzichte van de eerste paspartout. Om eens te checken hoe mijn bezoekers reageren op een bepaalde kleurencombinatie heb ik in het vorige schilderij "Gevel met strandstoel" aan mijn bezoekers de de mogelijkheid gegeven om hun keuze te maken uit drie verschillende combinaties. Ik doe het bij dit schilderij niet omdat hier niet zo veel mogelijkheden zijn om verschillende combinaties toe te passen. Ik vind dat wanneer je iemand laat beslissen om de één of andere mogelijkheid te kiezen de verschillende keuzemogelijkheden practisch evenwaardig dienen te zijn en je werkelijk wat hebt aan de keuze die er gemaakt wordt. Ook heb ik gekozen en dit is enigzins op zekerheid spelen, om een goudkleurige kader te kiezen bij dit schilderijtje. Toch kan een bezoeker indien hij/zij het wenst zijn/haar voorstel omtrent het schilderij en de keuze die ik maakte kenbaar maken, ik zou er verheugd over zijn indien er nog enkel goede suggesties zouden binnenkomen; Tot slot wil ik zeggen dat de volgende bespreking zal handelen over mijn ervaringen met het werken van pastel op doek.
Vandaag begin ik met de laatste fase van dit experiment. Op de foto kan je zien dat ik nog iets verder gegaan ben in het detailleren en afwerken van het geheel. Ik heb de bloemblaadjes nog iets meer uitgewerkt en op sonmmige plaatsen iets meer aangezet. Dat wil in dit geval zeggen dat ik op de plaatsen waar er donkere kleuren aanwezig zijn, die staan meestal voor het feit dat er op die plaats schaduw aanwezig iswaardoor de kleur iets dieper dient te zijn, de blaadjes afgelijnd heb met een lichtere kleur. Op andere plaatsen waar je lichte kleuren hebt, in dit geval de meest in de zon zittende bladeren, heb ik ze afgelijnd met een donkere kleur. Je kan ook zien dat de lichte kleur niet wit is en de donkere kleur ook weer niet zwart is. Je zult misschien wel denken, wat heeft dat nu te maken maar ook hier wil ik weer de aandacht vestigen op het feit dat dit een zeer belangrijk gegeven is. Voor deze aflijningskleuren (zal ik ze gemakkelijkheids halve noemen) heb ik kleuren gekozen die ik reeds in het schilderijtje gebruikt heb. Ook dit heeft natuurlijk een eenvoudige verklaring. Door op deze manier te werken krijg je geen harde aflijningen en worden de kleuren worden onderling goed samengehouden waardoor je weer een beter geheel en kleur eenheid krijgt. Je ziet hier ook weer dat het niet altijd ingewikkelde handelingen dienen te zijn om een goed werkje nog dat "ietsje" meer te geven. De volgende bespreking zal handelen over de paspartout keuze en de inkadering. Afsluiten doe ik met mijn bevindingen over het pastelleren op doek en of dit experiment geslaagd is of niet..
Pastelschilderij op geprepareerd linnen: Iris;fase2: deel 4
Het is vandaag de laatste bespreking alvorens over te gaan naar de eindfase. Zoals je kan zien op de foto heb ik alle onderdelen nog eens duchtig onderhanden genomen en de kleuren opgelicht (met andere woorden een nieuwe laag kleur aangebracht) en voor de laatste maal gefixeerd. Wat mij vooral opvalt aan het werken op doek is dat de kleuren helderder zijn dan op papier. Ik kan hier maar een oorzaak voor vinden en die is, dat je gemakkelijker kunt fixeren en dat de fixatie je werk niet verdonkert maar eerder helderder maakt van kleur. Ik vind dit een enorm goede eigenschap en wanneer deze eigenschap zich in mijn volgende projecten bevestigd dan ga ik hier optimaal gebruik van maken. Hoe en wat ik verder ga doen om deze eigenschap maximaal te benutten en gebruiken ga ik in mijn volgende project uitleggen maar ik heb daar reeds enige ideeën over. Ook wil ik vandaag reeds zeggen dat ik een firma gevonden heb die voor mij een schilderslinnen zal opspannen. Ik zal hierdoor in de mogelijkheid worden gesteld om schilderijen van grotere afmetingen te maken ook hier zal ik in een volgend project op terug komen. Wat de iris betreft vind ik dat de eindfase in zicht komt en dat ik nu werkelijk alles nog eens uit de kast moet halen om het schilderij een zeer warme gloed en prachtige pasteltinten te geven. Ik hoop op deze manier dit experiment als volledig geslaagd te kunnen beschouwen, als was het voor mij reeds geslaagd in de vorige fase toen ik merkte dat, ondanks ik geen enkel ervaring had met deze ondergrond , verschillende positieve eigenschappen naar voor kwamen en ik deze kon benutten voor dit en andere nog te maken werken. De volgende bespreking zal handelen over de afwerking, presentatie en meest opvallende eigenschappen van een pastel op linnen.
Vandaag wil ik nog iets verder gaan met de uitleg over dit experiment. Op de foto kan je zien dat ik weer iets verder gegaan ben met het aanbrengen van kleur en detail. Ik wil hier nogmaals zeggen dat ik iets aan het uitproberen ben en ik weet niet waar het zal eindigen. Wat ik wel heb kunnen vaststellen tot nu toe is dat het doek eindeloos geduldig is en veel pastel kan op nemen. Als je de foto bekijkt dan zie je dat ik nu gewerkt heb om iets meer kleur aan te brengen op de bovenste bloembladeren waardoor er weer iets meer driedimensionaliteit ontstaat. Omdat het doek nog al ruw van struktuur is is het niet zo eenvoudig om details uit te werken en gezien het formaat nogal klein is waar ik nu op werk valt dit detaïlleren in zijn geheel niet mee. Enkel voorlopige besluiten over het werken op doek kan ik nu reeds trekken; - dat je inderdaad goed kan werken op schilderslinnen - dat je een niet te grof linnen mag gebruiken als je gedetaïlleerd wil werken - en dat je het linnen op voorhand dient te preparen maar maar hoe en met wat weet ik nog niet. Ook denk ik dat je het linnen dient op te spannen op spieramen of dient op te plakken op een vaste ondergrond waardoor het zich gemakkkelijker laat bewerken. Mijn volgende bespreking zal handelen over het aanbrengen van details op de bloembladeren zelf.
Vandaag laat ik je zien hoe ik de achtergrond bijgewerkt heb. Als je goed kijkt dan zie je duidelijk dat de achtergrond meer bewerkt is met pastel. Ik probeer nu een achtergrond te maken die een geleidelijke overgang heeft in kleur. Het is natuurlijk niet noodzakelijk dat je tewerk gaat gelijk ik dit doe, maar het heeft één voordeel, dat je namelijk niet meer aan die achtergrond moet werken als je begint met de uitwerking van je hoofdonderwerp. Toch wil ik je er op attent maken, dat het creeëren van een goede achtergrond zeer belangrijk is voor een schilderij. Ik heb hier gekozen voor een eenvoudige kleurachtergrond waardoor het onderwerp dat ik wil weergeven alle aandacht krijgt. Ook heb ik een kleur gekozen voor die achtergrond die in het hoofdonderwerp terugkomt zei het daar in een diepere en helderde kleur. Tenslotte heb ik reeds meer kleur op de bladeren aangebracht waardoor je iets meer diepte krijgt. De volgende stap gaat de iris zelf zijn die meer kleur gaat krijgen en daarna zal ik dit experiment afsluiten met de details die nog aan de bloem dienen gegeven te worden.
Zoals gisteren afgesproken wil ik vandaag een nieuwe foto plaatsen waarbij ik de kleuren intenser gemaakt heb. Het is nog niet zo dat ik de verschillende details ingevuld heb, maar die zullen ook in deze fase uitgewerkt worden. Wat ik wel gedaan heb is de kleuren iets duidelijker aangebracht en het geheel één keer gefixeerd. Omdat ik nu met een ondergrond werk die ik nog niet goed ken zorg ik ervoor dat het pastel een goede hechting heeft op deze ondergrond. En volgens mijn bescheiden mening gaat dit prima met het nieuwe fixatief dat ik speciaal gekocht heb voor deze ondergrond. Wat mij hier ook opvalt is dat het schilderij wanneer ik het fixeer niet onmiddelijk donkerder wordt maar dat de kleuren helder worden terwijl dit op papier omgekeerd is . Dit is natuurlijk een positieve eigenschap die ik goed in de gaten moet houden bij de volgende schilderijen, die ik eventueel op schildersdoek ga maken. Ook merk ik dat de structuur van dit linnen iets te grof is om heel in detail te gaan werken ook hiermee zal ik in de toekomst rekening moeten houden. Tot slot wil ik nog iets opmerken dat mij eigenlijk al jaren bezig houdt, namelijk dat pastel in onze contreien minder gebruikt wordt dan in de rest van de wereld. Waarom is mij een raadsel, alhoewel ik er mijn eigen gedacht over heb. In die zin ben ik op dit moment een theorie aan het voorbereiden waar ik zoek naar een verklaring voor dit fenomeen. Zodra ik hierover een duidelijke standpunt klaar heb ga ik dit standpunt ook hier op mijn blog plaatsen met een titel in de aard van "Pastels techniek en expressie " of " Waarom maak ik Pastelschilderijen".
Pastelschilderij: Iris op geprepareerd linnen :fase 1:deel 3
Vandaag wil ik weer wat verder gaan met de uitleg over dit voor mij toch wel experimentele schilderij. Op de foto kan je nu goed zien dat de iris een eerste kleurlaag heeft gekregen. Het is verbazend, hoe goed het pastel hecht aan het schilderslinnen. Ik heb ook de indruk dat je tamelijk veel lagen kunt aanbrengen, alvorens de ondergrond verzadigd is. Je ziet op de foto nu reeds de verschillende onderdelen van de iris zelf. De kleur is op dit moment nog niet wat het moet zijn, ook de details zijn nog niet aangebracht, maar zoals ik reeds zei het is ook nog maar de eerste laag. Wat wel heel goed meevalt is de bewerkbaarheid van de ondergrond en dat is eigenlijk een van de zaken die ik zocht. Aan de hand van de volgende lagen, die ik nu ga opbrengen, zal ik kunnen zien of het de moeite loont om op deze ondergrond verder te gaan. Eigenlijk kan ik nu reeds zeggen dat het experiment voor 50% geslaagd is gezien het resultaat, (bewerkbaarheid van het medium met pastel en de mogelijkheid voor grote schilderijen te maken) tot nu toe. Wat het tevens interessant maakt is dat ik door het schilderslinnen ook grotere pastelschilderijen kan gaan maken. Alleen zal ik er moeten op letten dat de grootte van een schilderij bepalend is voor het gewicht. Het gewicht van een afgewerkt schilderij wordt immers voor het grootste deel bepaald door het gewicht van het glas, dat steeds voor een pastelschilderij als bescherming voor het pastel, dient aanwezig te zijn.. Maar dat is stof voor later ik zal nu proberen om dit schilderijtje verder uit te werken en eerst zien welk resultaat dit gaat opleveren. Morgen ga ik de tweede fase bespreken met een intenser kleurgebruik.
Pastel : Iris op geprepareerd linnen: fase 1: deel2
Eindelijk ben ik er nog eens aan geraakt. Aan wat ben je geraakt, zul je misschien denken, wel eindelijk nog eens aan het schilderen toegekomen. Ik heb vandaag een nieuwe foto geplaatst om te laten zien welke vorderingen er gemaakt worden met dit nieuwe project. Op de foto kan je zien dat ik het linnen van een achtergrond voorzien heb en ook een aanzet gegeven heb voor de iris bladeren. Het werken op dit schilderslinnen is toch even wennen hoor. In de eerste plaats is de ondergrond (het linnen) een stuk ruwer als de ondergronden waar ik mijn andere werken op maakte. Dit komt natuurlijk ook door het feit dat ik geen linnen genomen heb met een fijne mazige struktuur. Een tweede zaak die mij tot nu toe opvalt is, dat er heelwat pastel in de tekening kruipt alvorens je een goede dekking hebt, maar dat is een kwestie van gewoon worden natuurlijk. Een derde zaak is de indruk die ik krijg dat de kleuren nu veel mooier en helderder worden op het linnen als op andere ondergronden. Of dit werkelijk zo is weet ik nog niet maar dat zal ik snel genoeg ondervinden. Als laatste wil ik zeggen dat ik ook de indruk heb, dat het van groot belang zal zijn om een juiste tekening te maken, omdat je anders veel werk zult hebben om alles juist te plaatsen en herschikken. Tot slot kan ik zeggen dat iemand mij op de hoogte heeft gebracht van het feit dat hij in de jaren '70 ook op schilderslinnen heeft gewerkt met pastel en dat dit redelijke tot goede resultaten leidde. Het was vooral interessant om grote formaten te maken aldus Robert. Dus laten we afwachten wat het voor mij wordt, maar ik heb er een goed oog op. Morgen breng ik het vervolg met de uitwerking van de iris zelf.
Pastel: Irissen op geprepareerd linnen. Fase 1: deel 1
Vandaag wil ik een start maken met een nieuw project . Ik heb reeds gezegd dat ik het zelfportret reeds af gemaakt heb maar dat ik dit nog niet volledig ga vrijgeven. Ik ben namelijk met een nieuw project gestart en met nieuw bedoel ik hier ook volledig nieuw. Ik ga proberen een pastel te maken op schilderslinnen. Waarom ik dit uitprobeer is waarschijnlijk te verklaren als een drang om nieuwe horizonten op te zoeken en iets speciaals te maken. Op bijgaande foto zie je dat ik op de achterzijde van schilderslinnen een tekening gemaakt heb. De tekening zal een iris moeten voorstellen en ik ga er onmiddelijk bij vertellen dat in dit geval het kunstwerk ondergeschikt zal zijn voor mij. In dit geval wil ik de pasteltechniek uitproberen op een voor mij nieuwe ondergrond. Ik heb reeds gewerkt op verschillende ondergronden (zandpapier, passepartoutkarton, pastelpapier, en pastelkarton enz.) maar nog nooit heb ik met pastel op linnen gewerkt. Om dit mogelijk te maken heb ik een stuk linnenschildersdoek genomen en dit opgeplakt op afval van laminaatvloer. Je kan dit schildersdoek natuurlijk ook op een andere ondergrond plakken maar ik had deze laminaat bij de hand en het voordeel van deze laminaat is dat het zeker niet krom gaat trekken en zeer glad van oppervlak is. Toen het doek opgeplakt was ben ik hem gaan insmeren met behangerslijm. Door deze lijm kon ik het oppervlak iets meer te egaliseren maar toch bleef er nog een structuurover op het linnen. Toen dit alles droog was heb ik er de huidige tekening opgezet met wit pastelpotlood. Ik heb boven in de hoek van het werkstuk reeds even geprobeerd te werken met pastel en ik moet zeggen dat het pastel hecht enorm goed aan het doek. Ik hoop dat ik hieruit iets kan leren en dan door verder te experimenteren iets nieuws te ontdekken. Indien dit experiment zou lukken zou me dat goed uitkomen want ik zou op termijn eer redelijk groot pastelschilderij willen maken. Om dit te realiseren moet ik beschikken over een ondergrond uit een stuk en die ondergrond mag natuurlijk ook niet te zwaar wegen. Zoals je weet kan je schilderslinnen op spieramen trekken (waar ze olieverfschilderijen op maken ) en die schilderijen zijn natuurlijk niet te zwaar van gewicht. Zoals je ziet kan dit een heel interessant experiment worden en nu duimen voor het vervolg.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
