07-04-2011 om 00:00 geschreven door priet  

Eindelijk is het weer zover dat ik weer iets kan gaan schrijven op mijn blog. Het is van 6 februari geleden dat ik nog iets schreef en nu gaat alles weer een beetje beter. Door de gedwongen inactiviteit ben ik in alles wat mijn afspraken rond portretten betreft enorm achterop geraakt. Dit is vooral erg voor de mensen die een portret besteld hebben en nu al weer een maand langer hebben moeten wachten alvorens er weer iets kon geschilderd worden. Dit is  ook voor mij niet plezant maar ik probeer er nu weer het beste van te maken.

Ik ga zoals beloofd iets meer vertellen over dit portret van Eliona. Ik heb zoals in het vorige stukje geschreven nu gewerkt aan het grondplan en het achterplan. Je ziet zeer goed dat dit nog maar een aanzet is maar het is toch ook weer interessant om te zien hoe ik begin met zo’n achtergrond. Ik probeer altijd er voor te zorgen dat zowel de achtergrond of het grondplan een aanvullend karakter hebben ten opzichte van het portret. Voor de achtergornd heb ik redelijk donkere kleuren opgezet waardoor het portret er zeer goed naar voor komt. Ook heb ik er voor gezorgd dat het niet één groot vlak wordt maar dat je ook een lichtere vlek gaat zien in de achtergrond. Deze lichtere vlek komt er door de lichtbron die de geportretteerde beschijnt. Op dit moment zie je dat nog niet zo goed maar het zal allemaal nog duidelijker worden met de volgende bespreking.

Voor de ondergrond wist ik op dit moment nog geen oplossing en daarom ben ik begonnen met een redelijk lichte ondergrond te plaatsen waardoor een aantal mogelijkheden open blijven. Soms vraagt men mij hoe ben je op dit soort kleur gekomen. Meestal is het antwoord dan dat er een bepaalt gevoel opkomt tijdens het schilderen dat me zegt waar en wat er dient te gebeuren. Heir ben ik dus duidelijk nog zoekende maar ook dit zal zich oplossen als we iets verder zijn.

Ik hoop dat ik nu weer iets sneller mijn berichten kan plaatsen zodat alles zich in een sneller tempo gaat opvolgen. De volgende bespreking zal het verder uitwerken van achtergrond en het gedeelte waar alles op rust behandelen.

14-03-2011 om 00:00 geschreven door priet  

Zoals afgesproken in het vorige deel ga ik nog iets meer uitleg geven over het schilderen van de verschillende knuffels. Door het feit dat ik werkte aan de hand van een foto waar alleen het portret van Eliona te zien was moest ik nog wat anders verzinnen om dit kinderportret aantrekkelijk te maken. Ik weet dat er veel portretten van kinderen geschilderd worden door alleen maar het hoofd met een stukje van het lichaam weer te geven maar dat vind ik voor een kinderportret niet goed genoeg. Ik zelf ben van oordeel dat men een kinderportret iets speelser moet maken. Het portret moet iets van het kind weergeven en in dit geval wist ik van de moeder dat Eliona heel veel knuffels had en die allemaal een naam gaf. Daarom heb ik gezocht om een aantal van haar knuffels te vereeuwigen tezamen met haar zelf. En ik heb kunnen ervaren dat zij zeer blij was met het feit dat haar knuffels geschilderd waren en dat deze knuffels voor haar nog belangrijker waren dan haar  portret.

Je zal van mij dan ook niet snel een portret te zien krijgen waar alleen maar de persoon op te zien is. Meestal probeer ik wat extra’s aan het portret toe te voegen. Iets wat kenmerkend is voor die persoon, dat kan een hobby zijn, maar ook iets uit zijn/haar beroepsleven of om een sportieve prestatie.

Nu terug naar het portret van Eliona. Je kan hier zien op de foto dat ik een aantal knuffels verder uitgewerkt heb. Je kan goed zien dat er bv een knuffel bijzit die een sjaal omheeft met de kleuren rood wit groen. Wel deze knuffel doet dienst als de mascotte van de Bilzerse voetbalploeg. De voetbalploeg heeft de kleuren van rood/groen/wit en de sjaal van het knuffeltje heeft dus deze kleuren net zoals de hevigste supporters ook zo’n sjaal hebben. Als je dan weet dat zij deze knuffel van haar overleden grootvader heeft gekregen, dan kan je wel denken dat dit een  zeer grote waarde heeft voor haar. En op deze manier kan ik iets schilderen dat altijd van grote waarde zal blijven voor de geportretteerde persoon. Ook later zal het schilderij nog altijd een bepaalde waarde hebben enerzijds door het portret zelf maar anderzijds door de verschillende knuffels  die allemaal een aparte plaats en waarde voor haar hebben.

Over het schilderen van deze knuffels kan ik kort zijn want het weergeven van de verschillende materialen is een werkwijze naar eigen gevoel.  In de eerste plaats dien je goed rekening te houden met de vorm van de knuffels zelf en natuurlijk moet je goed de verschillende schaduwen weergeven, waardoor het geheel zijn tweedimensionaliteit krijgt. De materialen moet je proberen na te bootsen door in dit geval ofwel streepjes of krulletjes te zetten.

Bij de volgende bespreking zal ik een overzicht geven van het geheel en beginnen met de uitleg over achtergrond en zitvlak van de knuffels.

06-02-2011 om 00:00 geschreven door priet  

Vandaag ga ik even iets uitleggen over het maken van de verschillende knuffels. Niet dat het allemaal dezelfde knuffels gaan worden, maar de werkwijze blijft in mijn geval ongeveer gelijk.

Ik begin zoals meestal met eerst de donkerste kleur op te zetten . Dit is zeer belangrijk bij pastel als je mooie zuivere kleuren wilt behouden. Bij pastel moet je steeds van donker naar licht werken dus eerst de donkerste kleuren en daaroverheen zet je indien nodig de lichter kleuren. Dit is niet zo gemakkelijk als het lijkt want je moet duidelijk gaan kiezen welke kleuren je gaat opzetten als donkerste toon. Begin je met te lichte kleuren en je moet het geheel gaan verdonkeren, dat goor ook hoor maar dan krijg je al snel vuile kleuren die je niet mooi in elkaar kan werken. En voor mij is dat bij een portret heel belangrijk. Nu kun je natuurlijk weer gaan zeggen, ja maar op dit moment ben je toch maar bezig met de knuffels en daar ga je toch niet veel in elkaar wrijven, maar daar moet ik je ook weer teleur in stellen. Want meestal wrijf ik de donkerste kleur in het papier waardoor ik achteraf veel gemakkelijker de hele zaak kan oplichten (met kleur wel te verstaan?????) of met een lichtere kleur structuur gaan aanbrengen.

Als je nu naar de foto kijkt dan kan je heel goed zien hoe het principe werkt. Neem nu bv. het bruin van de beer. Je ziet heel goed dat ik de donkere kleur helemaal in het papier gewerkt heb en dat ik daarover heen lichtere streepjes ben gaan zetten. Dus van donker naar licht werken maar door dit te doen zie je ook heel goed hoe mooi zuiver de lichtere kleur blijft en dit om de eenvoudige reden dat ze als laatste opgezet is en in haar volledige tonaliteit bewaard blijft. Ook in de grijze kleur is net hetzelfde gebeurt en ook hier kan je duidelijk zien dit een mooi resultaat geeft.

Het voornaamste punt is dat je bij pastel van donker naar licht werkt en dat is dan ook het grondbeginsel van het pastelleren. Of je nu met ruw, zacht dun of dik papier werkt als je dit toepast, dan zal je niet snel vuile kleuren krijgen.
Mijn volgende bespreking zal handelen over het schilderen van de andere knuffels
foto:nr 10

25-01-2011 om 00:00 geschreven door priet  

Eindelijk ben ik er weer toegekomen om een stukje te schrijven over dit portret. Ik ga het niet te lang maken omdat ik een aantal dingen beter bespreek bij een volgende foto. In mijn vorig stukje sprak ik over het vergelijken van de foto met het portret dat ik aan het maken ben, maar ik ben er nu achter gekomen dat ik niet zo’n duidelijke foto bezit waar de twee (portret en schilderij) samen opstaan en waar nog alleen nog maar het gezicht van Eliona geschilderd is.

We moeten het dus met deze foto doen en iemand die goed kijkt zal dan ook wel kunnen zien waar de raakvlakken liggen en waar er nog moet bijgeschaafd worden. Je kan ook duidelijk zien dat ik verder gegaan ben met het afwerken van de haren. Hier heb ik wel een tandje bij gestoken om alles tot en mooi geheel te laten versmelten. In de eerste plaats heb ik er voor gezorgd dat de kleur verder zeer goed aansluit bij het geheel (wat ik in mijn hoofd had) maar ook heb ik getracht de kleur van op de foto zoveel mogelijk te benaderen. Alleen heb ik er zelf voor gekozen om alles een lichtere toon te geven dan de foto. Ik heb dat gedaan omdat de foto een te donkere uitstraling heeft en ik alles meer zonnig wilde maken. Temeer omdat ik weet dat de foto in de zomer op vakantie genomen is maar dan wel ’s avonds. Het opdelen van de haren in verschillende onderdelen, tijdens het schilderen, heeft ertoe bijgedragen om alles zeer natuurlijk weer te geven maar toch is het duidelijk dat het geheel een  getekend en geschilderd uiterlijk weergeeft.

Het mooie aan de haren vind ik zelf de gouden tint en de glans die op de haren ligt. En het is dat licht dat ik zo graag zou willen weergeven. Want geloof me, het is niet altijd even gemakkelijk om een doffe kleur om te zetten in een glanzende kleur. Je kan iets wat een doffe uitstraling heeft op een foto niet onmiddellijk omzetten in een heel mooi glanzend geheel door bijvoorbeeld alleen maar wit toe te voegen op enkele strategische plaatsen. Neen daar is heel wat meerwerk aan. In de eerste plaats is het juist kiezen van de verschillende kleuren waaruit die haren bestaan van belang en daarna komen de verschillende tinten die de haren zouden hebben in zonlicht om het hoekje kijken. Ik ga hier niet teveel over uitwijden gezien dit alles nogal technisch wordt maar je moet redelijk wat van de kleurenleer kennen alvorens je dit kan omzetten zonder een goed voorbeeld natuurlijk. Daarbij moet je ook niet altijd je geheimen zo maar te grabbel gooien want dan blijft er niet s meer over van dat ietsje extra kunnen.

Ik ben er van overtuigd dat er nog enkele zaken beter zouden kunnen maar bij dit portret vind ik alles meer dan geslaagd. De gelijkenis is er zeker en het geheel geeft en zonnige weerspiegeling van het geschilderde model.

Voila de kop is er af voor dit jaar en van nu af aan ga ik weer sneller mijn tekstjes op het blog plaatsen waardoor iedereen die er goesting in heeft weer iets sneller iets kan meepikken van het tot stand komen van mijn schilderijen.

Foto 11-2

11-01-2011 om 00:00 geschreven door priet  

25-12-2010 om 00:00 geschreven door priet  

05-12-2010 om 00:00 geschreven door priet  

Eindelijk kan ik weer iets schrijven op mijn blog. De hernia houdt me nog steeds van mijn normale bezigheden maar ik hoop dat alles nog drastisch zal omslaan na mijn laatste epidurale inspuiting van aanstaande maandag. Wanneer deze niet het gewenste resultaat zal hebben, zal er toch nog een operatie moeten volgen. Maar laten we er van uitgaan dat deze inspuiting alles zal goedmaken en de pijn zal doen verdwijnen.

Soms is het moeilijk om een positieve kijk op de toekomst te houden als iets zo lang aansleept, maar ik weiger me over te geven aan doemdenken. Zo gauw als het iet of wat gaat probeer ik het één en ander te doen. Natuurlijk is het altijd zo, dat je veel werk hebt als alles een beetje tegen zit. Als je weet dat ik momenteel 6 portretopdrachten heb lopen dan kan je wel indenken dat het niet goed kunnen functioneren en schilderen op dit moment op het gemoed werkt. Ik heb zelfs een opdracht moeten verplaatsen (gelukkig met goedkeuring van de opdrachtgever) anders was ik op dit moment nog meer met druk opgezadeld. Daarom nogmaals bedankt Agnes.

Nu iets over het schilderij dat heel veel in beweging gezet heeft. Want en dat is altijd fijn om vast te stellen dit schilderij heeft heel wat opdrachten heeft opgeleverd nadat ik het tentoonstelde op “Kunst op de markt” in Bilzen.

Je kan nu duidelijk zien dat ik een aantal dingen in het gezicht nog verder uitgewerkt heb. Ook heb ik een gedeelte van het haar afgewerkt en een paar stukjes achtergrond gezet. En als allerlaatste stukje is dat ik aan het kleedje een aantal probeersels heb gedaan.

Als je het gezicht bekijkt dan zie je toch een aantal dingen denk ik:

1)      Je moet eens goed naar de ogen  kijken, dan kan je een aantal dingen onderscheiden die wel belangrijk zijn om ogen dat ietsje meer te geven. In de eerste plaats het oog als geheel. Je weet net zo goed als ik dat het oog eigenlijk een bol is. Dan moet je het oog ook schilderen als een bol en niet als een plat vlak. En daar wordt heel veel tegen gezondigd door veel schilders. Je moet de oogbal de schaduw en vorm laten aannemen die het geheel rond (bol) maakt. Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan zie je dat het wit van het oog niet overal even wit is maar dat het bv. in de ooghoek (kant neus) donkerder is dan de buitenkant. Maar ook het verschil tussen de twee ogen moet je goed bekijken. Wat ook heel belangrijk is dat je de iris en de pupil duidelijk aangeeft. Er wordt nogal eens gezondigd tegen deze twee onderdelen van het oog. Of beter gezegd er wordt geen onderscheid gemaakt tussen deze twee delen. Het ene gedeelte heeft de donkere kleur die praktisch bij iedereen hetzelfde is, en het andere onderdeel  is zeer kleur afhankelijk en dat geeft natuurlijk de herkenbaarheid. Ik zorg er dan ook voor dat het nooit een egaal donker vlak wordt maar eerder een opbouw van veel lijntjes naast elkaar. En kijk maar eens goed naar een oog dan kan je zien dat de pupil donker is maar de iris  bestaat uit verschillende kleuren. Als je de iris niet schildert uit de verschillende kleuren dan zal een gezicht nooit helemaal lijkend zijn. Ook wordt er veel gezondigd tegen de lichtinval in een oog. Het kleine witte bolletje in een oog. Maar dat bolletje kan ook een balkje zijn of een vorm van een weerkaatst voorwerp. Meestal wordt er een bolletje geschilderd maar dan maakt men het veel te groot en dat is nooit een pluspunt in het geheel. Zelf begin ik altijd als eerste met de ogen zeker wat de grootte en stand van de ogen aangaat.

2)      De neus is ook van groot belang voor de herkenbaarheid. Het is vooral de vorm van de neus die voor iedere persoon kenmerkend is. Ook dit onderdeel verdraagt geen fouten. Neusvleugels, neuslengte en breedte zijn zeer belangrijk en verschillend van persoon tot persoon. Het neustopje is ook zeer kenmerkend voor een gezicht want dit topje kan bol, plat of smal zijn. Tot slot is ook het stuk tussen neusvleugels en mond zeer belangrijk. Bijzonder het middelste van dit onderdeel (ik noem het altijd de snotgeul) is typisch en verschillend voor iedereen.

3)      De mond is tenslotte het laatste stuk dat in vooraanzicht heel belangrijk is. Ook hier dien je, je goed te realiseren dat de mond heel veel verschillende vormen maar ook uitdrukkingen kan hebben. Om een voorbeeld te geven kan je bijvoorbeeld bij sommige mensen, mondhoeken hebben die naar bovenkrullen en bij andere naar beneden. Ik kan je zeggen dat dit nogal en verschil uitmaakt bij een gezicht. Een algemene zaak bij de mond is dat er meer licht valt op de onderste lip en minder licht op de bovenste lip. Ook dit is weer zeer essentieel.

4)      Tot slot kan je de oren nemen en die zijn natuurlijk even belangrijk als mond en neus want je hebt ook hier weer alle maten en vormen. Maar die oren zijn wel kenmerkend en eigen voor ieder mens afzonderlijk. Maak oren niet groter als ze zijn maar ook niet kleiner tenzij je een karikatuur wil maken. Indien je, je  niet houd aan dit gegeven dan  krijg je gegarandeerd problemen met de herkenbaarheid. Ook de vormen in de binnenkant van een oorschelp zijn heel belangrijk. Zeker als je een gezicht in zijaanzicht maakt dien je hier rekening mee te houden.

5)      En omkaderend zijn de haren ook van groot  belang. Zelf hou ik ervan om de complexiteit van de haarvorm en de verschillende kleuren die haren hebben door het licht uit te zoeken en te schilderen. Ik kan me daar helemaal in verliezen en soms moet ik oppassen dat ik ze niet te veel ga uitwerken. Sommigen maken er zich vanaf  met een eenheidskleur aan de haren te geven, maar dat vind ik te gemakkelijk en dat  doe ik meestal niet.

Je ziet dus, dat er genoeg aandachtspunten zijn als je een gezicht echt lijkend wil maken. En geloof me dit is niet altijd even gemakkelijk als dat het lijkt. Ik kan u zeggen dat er gezichten zijn die op het papier of doek vliegen en dat er andere zijn waar je water en bloed mee zweet om ze gelijkend te krijgen. Waaraan ligt dit? Meestal aan enkele kleinigheden die je over het hoofd hebt gezien. Wanneer ik zo’n probleem heb dan begin ik alles opnieuw na te gaan en als eerste onderwerp ik dan de ogen en de stand van de ogen aan een kritischer blik en dan komen de andere onderdelen aan de beurt, zodat ik uiteindelijk toch bij minder goed getekende onderdelen terechtkom, die meestal de oorzaak zijn van het niet gelijken.

Zo ik hoop dat ik je weer wat heb kunnen vertellen over het schilderen van een gezicht en de volgende keer wil ik het gezicht wat ik schilderde (volgens deze normen ) vergelijken met de foto van Eliona.  

20-11-2010 om 00:00 geschreven door priet