Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
16-08-2007
Aquarel"Grandeur": Laatste fase: Afwerking
Vandaag wil ik de laatste foto plaatsen van dit schilderij alvorens ik ze als button ga gebruiken. Ik heb het schilderij nog eens opnieuw bekeken en ik moet inderdaad constateren dat het nog zo slecht niet is. Zeker omdat het een aquarel betreft. Je weet dat een aquarel zo al veel moeilijker te maken is dan een olieverf of pastel, en dat het verbeteren van zo'n aquarel een opgave is die het werk meestal niet ten goede komt. Ik kan op dit moment geen echte verbeteringen aanbrengen en laat het werk dan ook voor wat het is. Ik denk dat ik mijn opzet bereikt heb, namelijk een eenvoudig onderwerp iets meer aandacht te geven en daardoor de toeschouwers van dit schilderij een andere kijk te geven op dit onderwerp. Ik hoop dat door dit soort onderwerpen, mensen iets meer gaan stilstaan bij het mooie van die alledaagse gebruiksvoorwerpen. Want eigenlijk is een deur een soort gebruiksvoorwerp, een plank die in een opening van de gevel staat en de bewoners en bezoekers toegang geeft tot de beslotenheid achter de gevel waar die deur een klein deel van is. Ik hoop dat bewoners en bezoekers zo'n deur anders gaan bekijken en benaderen. Want als je dit verder wilt doordrijven dan kom je uit dat een gewone deur een kunstobject gaat worden. En als je nu nog verder gaat denken bv. naar het modernisme toe dan ga je die deur niet afbeelden in een geromantiseerde versie (zoals ik dat doe) maar je gaat ze eerder afbeelden zoals ze werkelijk is met al haar gebreken en onvolmaaktheden. Een doordenkertje kan dan zijn, dat bijvoorbeeld een hoop bakstenen die zomaaar op elkaar geworpen zijn, en die kris kras door mekaar en op elkaar liggen, ook kunst is. Wanneer je dit denken gaat bekijken met een bril van de moderne kunstenaar en gaat overgieten met een sausje van alledaagse kunst dan ga je misschien wel iets anders aankijken tegen die moderne kunst. Tot slot van dit stukje wil ik nog zeggen dat ik voor dit schilderij gekozen heb voor een wortelhouten lijst die perfect aansluit bij het geschilderde onderwerp en een prachtige omlijsting geeft aan het schilderij. Mijn volgend werk zal weer een aquarel worden, een aquarel die iets meer gaat zeggen over dagdagelijkse en deze zomer zeker in zwang zijnde onderwerpen.
Vandaag ga ik de laatste fase of de afwerking van dit schilderij laten zien. Het is zoals het meestal het geval is dat de grootste moeilijkheid is om tijdig te stoppen met een schilderij. Ook hier deed dat probleem zich voor, maar ik heb nu besloten om het schilderij voorlopig als af te beschouwen. Wanneer je te ver zou gaan met het schilderen dan wordt het schilderij overwerkt en is het niet mooi meer. Ik zeg voorlopig omdat ik nu in deze fase het schilderij een aantal dagen en soms enkele weken uit het zicht zet om achteraf met een vrije blik het geheel nogmaals opnieuw aan een kritische blik te onderwerpen. Het is namelijk zo dat ik uit ondervinding weet dat wanneer het schilderij een aantal dagen niet meer in mijn belangstelling geweest is, ik het met totaal nieuwe ogen bekijk. Ik zie dan meestal onmiddellijk of het schilderij goed of slecht is. Ik hoop dat het voor dit schilderij gaat zoals het meestal gaat om nog een paar kleinigheden te wijzigen en dat ik het voor de rest als goed en af beschouw. Wat ik hier nog gedaan heb sinds de laatste bespreking is vrij miniem. Ik heb hier en daar nog wat kleur bijgevoegd en wat meer details en accenten gelegd. Verder heb ik gekozen voor een dubbelle passepartoute die beiden een onderdeel zijn en het midden houden tussen de gebruikte kleuren in de gevel. Wat volgens mij bijzonder goed meevalt is het feit dat de binnenste passepartout een goede aanvulling is voor de bovenzijde van het schilderij. Het is alsof het balkom door de kleur van deze passepartout nog oneindig verder doorloopt en dat geeft een zeer mooi effect. Voor de rest vind ik zoals ik reeds zei het werkje meer dan geslaagd en is het nu nog uitkijken naar een gepaste lijst maar ik denk dat ik daar ook al een antwoord op heb.
Vandaag ga ik zoals afgesproken iets meer in detail gaan over de boord van de gevel. Op de foto zie je dat ikgeprobeert heb om deze "plint" iets meer aandacht te geven door de kleuren van de stenen net dat ietsje meer te accenturene. Door op verschillende plaatsen de kleur iets te verdonkeren krijg je een natuurlijk spel van hoogte en laagten of dieptes, waardoor deze stenen een uitzicht krijgen dat niet glad maar ook niet te ruw van textuur is. Ook heb ik wat meer kleur in de omlijsting van de deur gebracht waardoor dit onderdeel vorm krijgt en daardoor een mooie omsluiting van het hoofdonderwerp wat de deur toch is, geeft. Het is op deze manier dat je een onderwerp hoe banaal en alledaags het ook mag wezen het best kunt benaderen, hierdoor wordt het een op zich zelf staand geheel dat de moeite is om onder de aandacht te brengen. Want, als je naar deze deur kijkt dan ga je niet onmiddelijk denken dat deze deur maar een klein onderdeel van een gevel is en daardoor een nog kleiner stukje van een huis is. Neen je gaat deze deur zien als een wezenlijk stuk dat het waard is om gezien en geschilderderd te worden. Zo zie je dat ieder onderwerp als het goed omkadert wordt wel degelijk een schildersonderwerp kan zijn. In mijn vorig stukje vroeg ik wat er nog meer te zien was in dit schilderijtje. Wel dat waren de twee roestige draadstrukturen links en rechts van de trap. Eigenlijk vindt je deze "schoenenkrabbers of laarzenkrabbers" nog enkel terug aan herenhuizen in de grote steden. Deze objecten warten vroeger toen de wegen nog niet zo verhard waren als nu, grote nut. Want het was zo dat eer men binnen ging in zo'n statig herenhuis eerst zijn schoenen (en dat waren dan laarzen en of schoenen ) een paar malen over deze roosters haalde zodat het grootste slijk en vuil van onder de schoenen weg was en daarna besteeg men pas de trap naar de voordeur. Vervolgens kon men binnengaan en daar mocht men op de mat of in de gang wachten tot men je de toestemming gaf om binnen te gaan in de ontvangskamer of het slaon. Om nu de eentonigheid van deze muurplint te doorbreken heb ik geprobeert zulke ijzers weer te geven en te schilderen. Voor mij zijn het van die zaken die een alledaags onderwerp weer iets aantrekkelijker maken. Zeker omdat de toeschouwer als hij het schilderij bekijkt en onderzoekt dan iets extra's voorgeschoteld krijgt om over na te denken. Voor mij zijn dit de mooiere onderdelen van een schilderij omdat ik dan, al van in het begin, benieuwd ben of me iemand attent maakt op deze kleine speciallekes. Ook heb ik de treden van de trap die naar de voordeur leidt iets meer uitgewerkt. Zo'n trap is niet het gemakkelijkste onderdeel van zulk schilderijtje. Ten eerste omdat je hier heel goed moet opletten dat het uitgebeelde, werkelijk een trap is, en niet het een of ander misbaksel dat op een trap moet lijken. Ook dit zijn van die kleine moeilijke stukjes in een schilderij. Zeker bij het aquarelleren dien je heir de nodige aandacht aan te geven omdat je bij deze discipline weining mogelijkheid tot verbeteren hebt eens het onderwerp aangebracht is. Ook hier moet je weer degelijk rekening houden met de licht inval en schaduw, maar ook het perspectief en de condstuctie ervan zorgen ervoor dat je duidelijk ziet dat het geschilderde een trap is. Ik heb reeds zelfs bij grote schilders elementaire fouten gezien bij het schilderen van trappen. Waardoor het soms lijkt dat dit onderdeel er zo maar snel bijgezet is omdat je anders niet bij dedeur of trapopening kan komen. En laat dit nu net dat zijn wat ik probeer te vermijden. Mijn algemene stelregel luidt : als je iets wilt weergeven zorg er dan voor dat het in constructie juist is en als je dat niet lukt laat dan dit ondereel weg want het kan je heel schilderij naar de verdommenis helpen. Zo mijn volgende besprekeing zal handelen over de afwerking van het geheel en de kleuren van de passepartout en lijst.
Vandaag zoals afgesproken iets meer over de gevelafboording en het sierwerk van het balkon. Ik wil vandaag aan de hand van een overzichtsfoto van het gehele schilderij een algemeen indruk geven van deze twee onderdelen. In de volgende besprekingen belicht ik ze elk afzonderlijk en meer in detail. Ik wil beginnen met de boord van de gevel. Zoals je kan zien heb ik de boord in zijn geheel verder afgewerkt. Ik heb de stenen die in dit gedeelte verwerkt zijn een kleur gegeven die redelijk goed overeenkomt met de kleur van de gevel zelf. In werkelijkheid was dit een grijze sierbepleistering maar die sprak mij niet zo aan en daarom heb ik de structuur en kleur aangepast naar mijn smaak. Ook dit is iets wat je als schilder zelf in de hand hebt, je kan namelijk de verschillende onderdelen op elkaar afstemmen en indien je dit nodig acht in het voordeel van je schilderij de struktuur veranderen.. Je kan door dit te doen een schilderij picturaal maken. Hiermee wil ik zeggen dat je de werkelijkheid kunt romantiseren en deformeren zodat je een mooier geheel krijgt dit enkel door de verschillende onderdelen beter op mekaar af te stemmen. Dit is dan ook het grote voordeel van een schilderij op een foto. Een foto is beperkt tot het weergeven van de werkelijkheid een schilderij kan deze werkelijkheid weergeven maar de schilder kan indien hij dat wil dat schilderij mooier maken dan de werkelijkheid. Je hoeft je namelijk niet te beperken tot de werkelijkheid en alles tot in details en in zijn onvolmaaktheden weer te geven. Zoals ik al zei heb ik dus kleuren gebruikt die redelijk goed met elkaar combineren. Ook de ballustrade van het balkon heb ik een kleur gegeven die terugkomt in het schilderij. Want je weet zelf maar al te goed dat de meeste van deze ballustrades zwart gelakt zijn , maar ik heb deze een beige-grijs-groenachtige kleur gegeven met hier en daaar een roestplekje om het geheel nog aantrekkelijker te maken. In de boord onder de gevel heb ik tevens een element toegevoegd dat je enkel nog aan heel oude huizen vindt. Dit element ga ik nu niet bij naam noemen maar ik zou graag willen weten of één van jullie het welbepaalde deel weet te herkennen en wat de naam weet van dit in die tijd broodnodige onderdeel was. De volgende keer meer in detail uitleg over de boord en het balkongedeelte.
Vandaag ga ik weer wat verder met mijn uitleg over deze aquarel. Op de foto kan je zien dat ik heel wat bijgeschilderd heb aan de deur maar ook het balkon en de boord van de gevel hebben een fikse beurt gekregen. Aan de deur zal het meest in het oog springen (dat hoop ik althans) dat ik de panelen waaruit de deur opgebouwd is ben beginnen weer te geven. In het bijzonder moet je hier hier zeer goed kijken naar de lichte en donkere stukken waaruit zo'n paneel opgebouwd is. Als je het grootste paneel (in het midden van de deur) bekijkt dan zie je dat dit paneel alleen al door de donkere en lichte delen zijn vorm krijgt. Ik denk dat je zeer goed ziet dat dit paneel niet vlak in de deur en zijn omlijsting zit, maar dat het paneel dikker is en uit de deur naar voren steekt waardoor de deur nog majeustatischer gaat lijken dan ze al is. Je kan zeggen, ja dat zie je wel meer in dit soort deuren, maar waarom hecht je zoveel belang aan dit onderdeel. Wel als je dit soort onderdelen gaat schilderen, en wannneer je dan voor zulk onderwerp staat dan zou je misleid kunnen worden door de vorm van het paneel. En zoals je ziet wordt de vorm eigenlijk grotendeels bepaald door de licht en schaduwvlakken van het paneel zelf. Ook de twee kleinere panelen die zich beneden in de deur bevinden worden op deze manier vom gegeven en weergegeven. Wat ik vandaag wil aantonen is dat het spel van licht en schaduw zeer voornaam is bij het weergeven van objecten en daardoor voor een groot deel je onderwerp bepaalt. Daarom is het soms van belang om de vormen die dit lichtspel op een object plaatst goed te bestuderen en soms een beetje te overdrijven waardoor je nog beter het beoogde effect zal verkrijgen. De volgende keer zla ik iets dieper ingaan op het uitwerken van het balkon en de gevelboord.
Eindelijk begint alles terug in zijn plooi te vallen. Een herinrichting van een volledige verdieping (in ons geval het gelijkvloers) ziet in het begin gemakkelijk aan, maar op het eind is het toch een beetje veel van het goede. Zeker als je zelf niet kan meehelpen. Vroeger deed ik zulke zaken zelf daardoor was het wel iets langer gespreid in de tijd, maar dan deed ik het kamer per kamer en hield zo een beter overzicht. Maar goed alles is terug ingericht (zo goed als) en ik ga me nu weer wat meer bezig kunnen houden met het bloggen. Alleen moet ik nog beginnen met het portret van de bekende Vlaming en hier begint de tijd ook te dringen. Ik heb mezelf de aanvangsdatum van 1 augustus opgelegd en ik denk dat ik dan nog tijd genoeg heb om het geheel af te werken. Vandaag wil ik toch ook nog iets vertellen over de aquarel "Grandeur". Zoals je op de foto kan zien heb ik een begin gemaakt met aan de deur zelf te werken. Ook heb ik een eerste toets gegeven aan de omlijsting en verder nog wat gewerkt aan de onderste boord van de gevel. Voor de deur ben ik begonnen met de donkerste kleuren op te zetten. Deze kleuren zijn het donkerst en geven de houten kader rond de deur zelf weer. Dit doe ik om een overzicht te houden in de tekening. Want als je terug gaat kijken naar de tekeing in de eerste bespreking van deze aquarel dan zie dat er heelwat lijnen en lijntjes staan die de verschillende onderdelen van het onderwerp weergeven. Wanneer je nu zo'n onderwerp aan het aquarelleren bent dan moet je steeds goed uit je ogen kijken om het overzicht op je onderwerp niet te verliezen en zoals je weet bij aquarel is het zeer moeilijk om verbeteringen aan te brengen of vergissingen weg te werken. Nadat ik de deurlijst heb opgezet ga ik de deur verder invullen en dat doe ik ook weer door de lichtste delen uit te sparen en de andere delen te voorzien van verf. Ook hier is het weer een voorzichtig aftasten van de verschillende onderdelen. Zoals altijd laat ik de lichtste delen wit en probeer ik voor de eerste wassing toch een gradatie in de kleuren te maken hoe licht de aanzet en de kleuren ook zijn. Dit kan je op dit moment goed zien op de foto. Om alles wat af te wisselen en een goed overzicht op het geheel te houden werk ik ook aan de boord van de gevel en de deuromlijsting. Dit geeft niet alleen een beter overzicht van het geheel maar houdt ook je aandacht bij het schilderen en het onderswerp. Op de volgende bespreking ga ik iets dieper ingaan op het afwerken van de deur zelf.meer in
Vandaag weer iets meer over dit schilderij. Op de foto kan je nu duidelijk zien dat ik het geheel van schaduw en licht verder heb uitgewerkt. Door de verschillende kleuren van licht en donker te plaatsen zie je nu het balkon boven de deur verschijnen. Het is ook hier weer hetzelfde als in de vorige bespreking, dat, door de schaduwen op een juiste manier weer te geven het geheel zijn realistische uitstraling krijgt. Het natuurlijk nog te vroeg om nu reeds te zeggen dat het geheel een perfecte weergave van het onderwerp is of gaat worden. maar ik zie nu al dat het de goede richting uitgaat. Je ziet ook duidelijk dat de twee consoles zich duidelijk beginnen af te tekenen op de gevel. Dit komt enerzijds door het aanbtrengen van de schaduwpartijen langs en boven de twee consoles zelf, maar anderzijds zal binnenkort ook duidelijk worden wat de lichtinval teweeg gaat brengen op de consoles. Aan de rechterkant heb ik reeds een eerste kleurwassing geplaatst op de console zelf en je ziet nu al dat deze ondersteuning een meer ruimtelijke werking geeft aan dit onderdeel enkel door deze wassing. Het is nu nog te vroeg om andere conclusies te trekken maar in de volgende bespreking zal ik wat meer vertellen over de deur zelf.
Het is weer enige dagen geleden dat ik nog iets geschreven heb over deze aquarel. De herinrichting van ons huis is nu volop bezig en dit neemt veel meer tijd in beslag van mezelf dan ik gedacht had. Maar alles schiet redelijk goed op en dan nemen we dit er maar bij. Het gedeelte dat ik vandaag wil bespreken handelt over het aanbrengen van diepte en schaduwen in deze aquarel. Zoals je op de foto kan zien ben ik bezig geweest om op verschillende plaatsen een verdonkering aan te brengen. De op dit moment meest opvallende bevindt zich onder het balkon boven de deur, en rond en opzij van de dragers van dit balkon. Door op de juiste plaats deze schaduwpartijen aan te brengen ga je de indruk geven dat de verschillende onderdelen van deze constructie uit het papier naar voor komen. En dat is natuurlijk de betrachting bij het schilderen op de manier zoals ik schilder, om een zo goed mogelijke indruk (twee dimensioneel - bij beeldhouwen krijg je het driedimensionele effect) van het onderwerp te krijgen. Als je naar de foto kijkt dan zie je nu heel duidelijk dat aan de rechter kant de console veel realistischer oogt dan aan de linkerkant. En dit is enkel verkregen door de nodige schaduwpartijen aan te brengen op de juiste plaatsen. Want zeg nu zelf de linkerconsole is nog steeds een vlakke figuur, waar je op het eerste gezicht niet goed van ziet dat deze eigenlijk voor de deur uitsteekt. De rechterconsole echter geeft je nu reeds een zicht op haar functie namelijk het dragen en ondersteunen van het overstekende balkon. Waarom schrijf ik dit nu en vooral waarom is dit nu zo belangrijk: in de eerste plaats omdat men door schaduwen aan te brengen op de juiste plaats een schilderij of een onderdeel van een schilderij realistisch kan doen overkomen. Wat ook nog zeer belangrijk is dat men de lichtval over het schilderij steeds op dezelfde manier en van op de zelfde kant over het schilderij doet vallen. Je kan natuurlijk ook met verschilllende lichtbronnen gaan werken maar dan ga je een ander soort schilderij maken. En mijn ding is om de objecten of onderdelen van objecten steeds zo natuurlijk mogelijk weer te geven. Natuurlijk iets geromantiseerder dan normaal maar dat maakt alles in mijn ogen alleen maar mooier. Volgende keer ga ik iets meer uitleg geven over het geheel van het schilderij en ga je ook duidelijk zien dat het balkon niet alleen tegen de gevel aan zit maar ook vooruit steekt.
Eindelijk ga ik verder met deze tekening en ga ik nog een beetje meer uitleg geven over dit schilderij. Op de foto zie je dat ik weer enkele zaken heb bij uitgewerkt .Zoals je kan zien heb ik ook de tweede kant van deze gevel ingekleurd. Het is natuurlijk de kunst om ook deze kant van de gevel in dezelfde trent en kleuren te schilderen als de andere kant want het is natuurlijk één gevel. Als je de rechterkant bekijkt dan zie je dat ik ook reeds een aanzet gegeven heb om een schaduwpartij weer te geven. Je kan heel duidelijk zien dat deze kant iets meer in de schaduw gaat komen te liggen dan de andere kant. Wat ik ook al gedaan heb is, om rond de deuromlijsting reeds een dun donker streepje sepiakleur te leggen. Bijzonder aan de onderkant van de verschillende delen van deze onderlijsting heb ik dit lijntje vrij duidelijk aangezet. Dit betekend dat deze onderkant meer schaduw krijgt en hierdoor komt deze omlijsting reeds los van de gevel. Met andere woorden je ziet hier al heel duidelijk dat de omlijsting op de gevel ligt. Je zal misschien denken dat dit normaal is maar dit soort zogenaamde normale eigenschappen dien je extra in de verf te zetten waardoor je schilderij aan expressie gaat winnen. Ook zie je aan deze kant van de gevel, dat ik aan de onderkant van het schilderij begonnen ben met de bovenste richel van de plint, die de gevel scheidt van de stoep, weer te geven. Hier moet ik bijzonder goed opletten dat ik dit gedeelte (de plint ) niet ga overdetaïleren want dat zou het schilderij meer slecht dan goed doen denk ik . In mijn volgende bespreking ga ik wat dieper ingaan op deze plint en de schaduwpartij onder het bordes boven de deur.
Vandaag was de dag dat alles zou gaan gebeuren. Vandaag zou ik mijn interview kunnen doen met de bekende vlaming die zijn portret door mij laat schilderen. Ik kan je vertellen het is een fantastische belevenins geworden. Ik ga zeker niet vertellen wie de bekende vlaming is (dat hou ik voor later, als het portret hier besproken wordt) maar dat het een innemende persoonlijkheid is dat wil ik wel kwijt. Om kwart voor drie deze namiddag mocht ik mijn gast verwelkomen en hij was vergezeld van een ganse reportagecrew (vier mensen) die een reportage zouden draaien van mijn ontmoeting en van het interview dat ik zou afnemen van onze bekende vlaming voor het schilderij dat ga maken. Ik kan je vertellen het huis was maar net groot genoeg om deze mensen en hun materiaal te herbergen, want de hoeveelheid aan materiaal die men bij had was toch wel indrukwekkend. De crew want zo noemt men deze beroepsmensen waren een crewleider, een cameraman, een geluidstechnieker en een journaliste. Het materiaal dat deze mensen moeten meezeulen om zo'n taak tot een goed einde te brengen is gewoonweg indrukwekkend. Een enorme camera, statief voor deze camera en andere zaken zoals lampen, een monitor waar de crewleider alles op kan volgen een ganse batterij van kleine en grote microfoons, opnamemateriaal en een ganse resem kabels en andere toestanden. Men is begonnen met alles op te zetten voor het eerste kennismakingsgesprek in onze woonkamer en rond half vier is men beginnen te draaien. Ik kan je vertellen alles heeft in zijn totaal geduurd to 7 uur 30 alvorens het geheel was ingeblikt. We hebben tussendoor wel een koffiepause en sanitairestop gehouden, waarbij mijn vrouw ons allemaal trakteerde op Limburgse vlaai en een tas heerlijke koffie of iets fris. Het draaiprogramma was voor mij wel indrukwekkend en ik ben er nog een beetje van onder de indruk. We hadden de eerste kennismaking aan de deur, daarna ons kennismakingsgesprek, daarna ons gesprek over het schilderij, daarna is er gefilmd op mijn atelier waar men alles heeft opgenomen wat ik nu reeds aan schetsen gemaakt heb en vervolgens heeft men nog een hele reportage gemaakt over mijn manier van werken. Wel ik kan je verzekeren het was prachtig maar ik moet er wel bijvertellen dat ik nu doodop ben. Men heeft mij gevraagd wat mijn grootste doelstellingen waren of zijn op schildergebied en ik kan nu zeggen dat dit voor mij de mooiste ervaring is geweest die ik tot nu toe op schildergebied mocht meemaken. Ik wil hier nu afsluiten met een hommage aan degene die dit voor mij hebben mogelijk hebben gemaakt. Bedankt........ en ............. als zij dit lezen dan weten jullie wel wie ik bedoel...
Vandaag ga ik zoals afgesproken iets verder met de ontleding van deze aquarel. In de eerste plaats wil ik iets zeggen over het aquarel papier dat ik voor dit schilderij gebruikt heb. Het is een Fabriano papier met fijne korrel van 600gr/m². Dit wil in de eerste plaats zeggen dat dit papier 600 gram weegt per m². Ik neem een fijne korrel omdat ik in deze aquarel nogal wat details wil schilderen. Wanneer je dan een grove korrel neemt dan kun je practisch geen details schilderen en met een midden korrel of grain gaat het misschien wel maar met fijne korrle kun je dat perfect doen. Waarom gebruik ik hier zo'n zwaar papier? Wel dit papier gaat practisch niet bobbelen of kromtrekken tijdens het aquarelleren. Wanneer je fijne details wilt schilderen en je papier gaat bobbelen dan kun je al raden dat dit niet gemakkelijk is. Je kan natuurlijk zeggen dat je lichter papier kunt opspannen (heb ik in één van de vorige besprekingen uitgelegd) zodat het niet gaat bobbelen en dat je dan evengoed details kunt gaan toevoegen dat is ook zo, maar geloof me dit papier (600gr/m²) heeft toch nog net iets meer en laat zich nog dat ietsje beter bewerken. Hoe begin je aan dit werkje? Zoals je kan zien ben ik begonnen met aan een van de zijkanten kleur aan te brengen. Deze kleur is een mengsel van gebrande siënna en oker en daar heb ik tijdens het schilderen nog wat licht paars laten in uitvloeien. Natuurlijk moet je hier zeer goed afbakenen wat je wil schilderen. Ik heb daarom ook het papier eerst nat gemaakt alleen maar op de plaats waar ik de kleur wil hebben. Dat wil zeggen dat ik met een penseel alleen maar gevuld met water mooi langs de omlijsting van de deur gewerkt hebwaardoor alles links van de omlijsting nat werd maar de omlijsting niet. Daarna heb ik op deze natte plek nat in nat de kleur opgebracht.Waardoor het gedeelte dat ik wilde schilderen mooi met aquarelverf kon vollopen. Natuurlijk heb ik deze kleur niet egaal opgebracht maar door minder of meer water toe te voegen aan de aquarelverf heb ik een verlopen wassing aangemaakt en dat op het papier uitgewerkt en de verf mooi door elkaar laten lopen. Ik kan je zeggen dat dit niet het aller gemakkelijkste is maar het geeft wel een heel mooi effect. Toto slot heb ik in dit eerste deel ook nog een eerste aanzet van de vloer gemaakt. Door dit te doen krijg je onmiddelijk de indruk dat de tekening er staat. En in deze fase van het werken met aquarel vind ik het vrij voornaam dat je reeds een eerste indruk krijgt hoe je aquarel of beter gezegd het onderwerp naar voor komt. Want, en je zal zeggen dat dit de normaalste zaak van de wereld is, dit soort deuren moet er staan, niet er zo maar bij hangen of ergens tegenaan liggen neen ze moeten er staan Zulk een deur dient pal in de deuropening van het huis te staan en verleent of weigert toegang aan gewenste of ongewenste bezoekers. Daarom interesseert dit soort onderwerpen me zo en zijn ze waardig om in een schilderij vereewigd te worden. In mijn volgende bespreking zal ik iets meer onthullen over het maken van schaduw en het marmeren van de gevel.
Vandaag wil ik met de uitleg over een nieuwe aquarel. Het is weer iets, waar ik mijn hart aan verloren heb. Je weet dat ik nogal hou van oude dingen en als het enigzins kan mogen het zeker oude herenhuizen en hun onderdelen zijn. Ik heb reeds verschillende keren uitgelegd dat ik deze liefde reeds in mijn jeugd had en dat die liefde door mijn studies (technisch/bouwkundigtekenaar) alleen maar sterker werdt en ik die ook verder ontwikkelde. Nu blijft nog steeds mijn aandacht uitgaan naar dit soort bezienswaardigheden. Vandaag wil ik starten met een aquarel die een deur gaat voorstellen. Een Waal zou zeggen "une grande porte" ik zeg "een grote deur" en een Brusselaar zegt dan "een grandeur". Ik weet wel Fred dat dit niet juist is maar een mens wil toch ook eens grappig zijn al valt dat niet altijd op. Dus mijn aquarel "Grandeur" geeft de inkomdeur weer van een statig gebouw en deze deur geeft werkelijk een status aan het huis waartoe zij toegang geeft maar ook op zich is deze deur een bezienswaardigheid. Vandaar de titel "Grandeur". Op de tekening zie je zeer duidelijk hoe nauwkeurig ik de deur heb uitgetekend. Maar niet alleen de deur heb ik zo nauwkeurig mogelijk trachten weer te geven ook de omgeving rond de deur heb ik opgenomen en helemaal uitgewerkt in deze tekening. Natuurlijk is het van belang dat je dit deel van een huis omkadert met zijn aanverwante onderdelen als je er iets speciaals van wil maken. Het eerste wat opvalt bij de deur is de mooie omlijsting die rond de deur zit. Je zou kunnen zeggen dat dit de lijst rond een schilderij is.En je weet dat bij een schilderij de lijst niet de aandacht op zich mag trekken, maar zij (de lijst) dient er wel voor te zorgen dat het schilderij er veel mooier gaat door uitzien. Ook bij deze deur is dat het geval. Ook de overdsteek boven de deur met zijn mooie ballustrade is hier een wezenlijk onderdeel van deze deur. En tenslotte is de trap die naar de deur leidt van wezenlijk belang om er iets moois van te maken. Deze leuning zorgt samen met de omlijsting en de trap ervoor dat deze deur een ware "Grandeur" is. De consoles links en rechts boven de deur zorgen ervoor dat het terras dat boven de deur gedragen wordt maar hebben ook iets van oren die een hoofddeksel dragen. Het is dan ook zeer belangrijk dat je deze sokkels of consoles juist gaat weergeven. Indien je dit niet doet dan gaat het hele schilderij iets hebben van "ik wil wel ........maar ik kan het niet". Ik wil er dan ook bij vermelden dat je wel iets van de technische kant van zulke tekeningen dient te weten wil je het geheel een geloofwaardig uitzicht geven. Het perspectief tekenen dient hier zeer goed en juist toegepast te worden, doe je dit niet dan ga je iets krijgen dat er in de verte op trekt maar dat verre van juist is. Je kan je afvragen waarom dient dit allemaal weer zo juist te zijn. Wel dat weet je stilletjes aan wel denk ik. Voor mij is het van het grootste belang dat een schilderij dat een onderwerp als dit weergeeft dit onderwerp juist dient weer te geven. Het schilderen zelf kan op een losse en aangemame manier gebeuren maar de ontwerptekening dient juist te zijn en te kloppen. Ik wil er nog bij vertellen dat dit schilderij gemaakt is op een zeer dik aquarel papier van Fabriano en dat het zo'n 650 gram/M² weegt. Mijn volgende bespreking zal handelen over hoe je met zo'n onderwerp start en hoe je verder gaat werken om een goede aquarel te maken. Ook wil ik iets extra's vertellen over het hoe en waarom van dit soort aquarelpapier.
Vandaag wil ik het laatste stukje schrijven over deze aquarel. Het zal handelen over de afwerking van het schilderij namelijk over het kiezen van lijst en passepartout. Voor dit schilderij wilde ik nog iets speciaals aan het geheel toevoegen namelijk een een zo conventioneel passepartout en kader. In de eerste plaats wil ik enkel woorden zeggen over de passepartout. Ik heb gekozen voor een passpartoute van lichte kleur maar dan eentje met een bedrukking. Gezien mijn schilderij nogal wat grijs- en blauwachtige tinten bezit heb ik hier voor de eerste keer een passepartout gekozen met een bedrukking in die kleuren. Meestal bezitten de gewone passepartouts een witte kern heeft dit soort passepartout een zwarte kern. De kern van de passepartout is dat gedeelte van het passepartout karton dat zit tussen de boven en onderlaag en die tevoorschijn komt wanneer je, je passepartout snijdt. Het is dat kleine stukje papierkarton dat verschijnt wanneer men de opening uitsnijdt voor de tekening en dit streepje karton is meestal onder 45 graden gesneden. Hier kan ik door de zwarte kern die nu een dun zwart lijntje met het witte papier maakt, het wit van de tekening en het aquarelpapier extra accentueren. Voor de lijst heb ik gekozen voor wortelhout. Een lijst die niet al te breed is maar die wel een bepaalt cachet geeft aan het schilderij. Een lijst van wortelhout is niet zo goedkoop maar ik vond in dit geval dat deze lijst het beste paste bij deze aquarel. Wortelhouten lijsten vindt je ook veel bij jachttaferelen en tekeningen van dierenportretten edm. Hoe alles in zijn geheel eruit ziet kan je op de foto zien. Voor mij is het werk in zijn geheel geslaagt. Zowel de aquarel voldoet voor mij en de passepartout en de omlijsting maken het geheel af. Mijn volgende bespreking zal gaan over een nieuwe aquarel met de toepasselijke titel "Grandeur"; Waarvoor dit staat en wat het onderwerp is zal je een van de volgende dagen ontdekken.
Vandaag wil ik weer verder gaan met het beschrijven van deze aquarel. Het zal vandaag de eindfase zijn die ik iets duidelijker wil toelichten. Zoals je op de foto duidelijk kan zien is er in dit deel zowat over de hele aquarel gewerkt. Zeker aan de gevel zelf heb ik nog verschillende zaken toegevoegd. Je ziet nu nog duidelijker dat door de inbreng van wat meer kleurnuances op de gevel het schilderij zeker ten goede komen en nog meer doen spreken. Ook heb ik aan de deur zijn verschillende kleine onderdelen iets meer in de verf gezet. Eén van deze onderdelen is de klink. Dit toch belangrijk onderdeel van de deur heb ik nu duidelijk aangegeven waardoor de schaduw van de klink op de deur nog veel beter overkomt. Zo heb ik ook de schaduw van de deurklopper iets zwaarder gemaakt waardoor de klopper zelf veel meer de aandacht gaat vragen en daardoor in het oog springt. Dit zijn natuurlijk maar kleinigheden die niemand opvallen wanneer het werk klaar is, maar zij zorgen wel dat het schilderij net dat ietsje meer krijgt en mede daardoor zeer realistisch en natuurlijk overkomt. Nog enkele kleine maar voor mij toch belangrijke details heb ik aangebracht. Bijvoorbeeld aan de scharnieren van de luiken en het sluitsysteem van diezelfde luiken. Als je goed kijkt naar het linkse luik dan zul je duidelijk het sluitsysteem over de hele hoogte van het luik kunnen zien. Tot slot wil ik nog even de aandacht terug naar de gevel verleggen. Hier heb ik verschillende kleuren die reeds in het schilderij aanwezig waren in verdunde vorm laten terugkomen. Hierdoor verkrijg ik weer die eenheid van kleur in mijn werk een eenheid welke ik zeer belangrijk vind om een goed schilderij te maken. Mijn volgende besreking zal gaan over het inkaderen van deze aquarel.
Na een iets langere periode van inactiviteit, (dit onstandvastig weer geeft een zeer goede voedingsbodem aan de fibromyalgie waardoor de pijnen soms onhoudbaar zijn) ga ik vandaag toch weer eens iets schrijven over deze aquarel. Het was gisteren een prachtige dag en in Bilzen-centrum was er "Kunst op de Markt" waar ik ook had voor ingeschreven maar door de enorme opstoot van fibromyalgie heb ik daar niet kunnen aan meedoen. Met kunst op de markt stellen om de twee jaar ongeveer een zestigtal kunstenaars hun werken ten toon aan het grote publiek. Vandaag is het nog niet dat ik kan spreken van alles is draagzaam en ik kan alles aan, maar toch ga ik iets schrijven al is het maar om mijn gedachte af tel eiden van dat monster dat fibromyalgie heet. Op de foto kan je het één en ander zien wat toegevoegd is aan het schilderij en waardoor je nu een duidelijker beeld begint te krijgen van hetgeen ik bedoel met "zonovergoten" en hoe je dat kan uitbeelden. Ik heb reeds in één van de eerste besprekingen gezegd dat er verschillende manieren zijn om een zonnig tafereel weer te geven ik heb echter gekozen om door middel van tegengestelde kleuren en heel veel wit dit onderwerp uit te beelden. Je kan nu duidelijk zien dat ik de verschillende onderdelen van de gevel verder ben gaan uitwerken. Ook zie je nu goed dat de schaduwen er voor zorgen dat het schilderij een goede uitstraling heeft. Deze schaduwen geven in de eerste plaats aan dat er veel zon is maar ze zorgen er ook voor dat de door de zon beschenen onderdelen loskomen van de gevel. Een klein stukje van de gevel waar je dit weer heel goed kunt zien is links boven in het schilderij. Daar heb ik bv. de electriciteitslijn en een contactdoos geschildert en door de schaduw vrij duidelijk weer te geven op de witte muur komt deze kabel los van deze muur. Ook door aan de rechterzijde de schaduw van het luik goed duidelijk te schilderen maar tegelijkertijd op de muur zelf ook nog een kleine schaduw partij te schilderen zie je hier ook dat het luik voor de muur staat en dat het overige gedeelte van de gevel iets meer schaduw vangt door dat zelfde luik. Datzelfde maar dan in mindere mate heb ik gedaan met het luik aan de linkerkant waar ik de schaduw iets heb laten uitlopen op de gevel onder het luik. Natuurlijk en dat heb ik reeds gezegd, is het van belang om de kleuren van de omgeving in de schaduw op te nemen en deze niet egaal zwart te maken. Zou ik dat gedaan hebben dan zou het schilderij een doodse aanblik gekregen hebben. Door op de gevel te spelen met lichtere en donkere vlekken krijg je ook hier een vorm van oneffenheid te zien die bijdraagt aan de picturale waarde van het onderwerp. Tot slot wil ik nog vermelden dat je zeer goed kunt zien dat de luiken ontstaan zijn door de negatieve waarde te schilderen. Hiermee bedoel ik dat ik niet de witte latten van de luiken geschildert heb maar de dunnen schaduwlijntjes die deze witte latten op de gevel werpen en dat ik niet de zijkant of onderkant van de luiken geschildert heb maar wel de verschillende schaduwkanten die de luiken vormen op de gevel. Klein detail maar van grote waarde voor het geheel is dat er rekening gehouden is met het sluitingsmechanisme voor de luiken en dat je dit kleine onderdeel ook heel duidelijk in de schaduwvormen ziet. Ik hoop dat hier weer het één en ander te zien valt en dat je het één en ander kan onderzoeken. In de volgende bespreking ga ik de afwerking van het schilderij uitleggen.
Vandaag ga ik verder gaan met enkele woorden uitleg over het venster en het gordijn. Dit onderdeel van het schilderij en dan bedoel ik "het venster en het gordijn " is redelijk ingewikkeld om af te werken. Waarom? Wel rond het raam zijn verschillende onderdelen van het venster goed zichtbaar en dat zijn nogal wat verschillende onderdelen. Want een raam bestaat nu eenmaal zoals je weet uit heelwat onderdelen. In de eerste plaats heb je het raam zelf hiermee bedoel ik de verschillende raamonderdelen die meestal in hout, aluminium en/of plastiek zijn. Vervolgens heb je het glas en aan de binnenkant in dit geval een gordijn met een redelijk ingewikkeld patroon. In de eerste plaats zou ik voor een eerste aquarel zeker het gordijn in dit geval weglaten of tenminste niet zo moeilijk van stuctuur maken. Daarna zou ik zeer goed de lichtval op het raamkozijn bekijken en proberen dit gedeelte te vereenvoudigen. Voor de gevorderde waartoe ik mezelf reken gaat er natuurlijk een enorme uitdaging uit van al deze moeilijk te definieren patronen en zeker om deze patronen te schilderen. Dus ben ik aan het werk gegaan met het afdekmiddel om in de eerste plaats het grillige patroon van dunne lijnnen in het gordijn en het raam af te dekken met deze vloeistof. Door dit te doen zorgde ik ervoor dat er op deze plaatsen zeker geen aquarelverf in het papier kan trekken. Later is deze vloeistof die dan gummyachtig opdroogt gemakkelijk te verwijderen. Toen ik het patroon van de gordijnen had afgedekt ben ik ook nog de kleinste latten van het raamkozijn gaan afdekken en ben dan begonnen met het inkleuren van het raam. Bij dit werkje was het van belang dat ik goed rekening hield met de lichte en donkere delen (delen die beschenen zijn door de zon of in de schaduw liggen) dit om een zo natuurlijk mogelijk zicht op de gevel in het algemeen te houden. Om echter een echt zonovergoten zicht op deze tekening te krijgen zorgde ik ervoor dat het lijnenspel tussen zon en schaduw duidelijk en sterk afgelijnd was. Want een van de kenmerken van een sterke belichting of zonneschijn in dit geval is, dat er een duidelijk aflijning ontstaat tussen de zonnige en beschaduwde kanten. Toen dit alles gedaan was ben ik begonnen met het inkleuren van de gordijnen en hier gold het zelfde principe als voor de kozijnen. Toen ik dit alles met de nodige zorg had geschildert ben ik de afdekvloeistof gaan verwijderen. Onder deze vloeistof bevond zich het blanke papier en dit zorgde onmiddelijk voor een formidabel contrast zoals je op de bijgeplaatste foto kan zien. Natuurlijk was niet alles onmiddelijk zoals ik het wilde maar over deze aanpassingen en het verder verloop in de uitwerking van het schilderij vertel ik in de tweede fase meer.
Vandaag is het Vaderdag maar toch ga ik iets schrijven over deze aquarel. Ik zou natuurlijk ook iets over de verkiezingen kunnen schrijven maar dat is allemaal zo twijfelachtig en één pot nat, want ze staan ook allemaal samen te graaien in de pot van de macht, dat je beter uit deze slangenkuil wegblijft en je zelf bezighoudt met dat wat misschien wel het belangrijkste is in het leven namelijk; leven. Genoeg verteld over dit alles nu naar de verdere afwerking van deze aquarel.. Op de foto kan je duidelijk zien dat ik verder gewerkt heb aan de onderzijde van de aquarel maar ook, dat ik gezorgd heb dat alles een meer driedimensioneel uitzicht krijgt door op de verschillende plaatsen schaduw toe te voegen. En over deze schaduwpartijen wil ik het vandaag hebben. Als we kijken naar de trap en naar de muurbekleding dan kun je zeer goed zien welk effect schaduw kan hebben op een schilderij. Je ziet hier heel goed dat door een schaduwpartij aan de rechterzijde van de trap heel juist aan te brengen dwz juist qua vorm maar ook juist wat kleur en kleurintensiteit betreft. Je kan duidelijk zien dat de trap die in de vorige fase gewoon een vlak voor het huis was nu duidelijk voor het huis uitsteekt. Het is enorm belangrijk om deze schaduwpartijen juist te tekenen omdat je hierdoor het driedimensionele karakter naar voor brengt. De schaduw aan de trap is niet zomaar een vorm die ik gekozen heb neen dit is een vorm die juist door de lichtval van links zo geconstrueerd wordt in werkelijkheid door het licht en de trap. Ook de kleur is hier zeer belangrijk. Als je goed kijkt op de foto dan zie je dat deze kleur helemaal niet zwart is. De meeste amateurschilders geven zo'n schaduwpartij een vrij donkere en meestal zwarte kleur. Ik doe dit niet maar zoek naar een contrasterende kleur en in dit geval wordt dit een donker blauw dat zelfs naar het paars neigt. Ik laat die kleur uitlopenop de gevel en de grond in een lichtere blauwe kleur die je ook kan vinden in de donkerste kleuren van de deur. Wat ik hiermee wil aantonen is dat het blauw, waarvan ik in de vorige bespreking zei dat het mooi contrasteerde met het groen, deze kleur nu ook perfect en aanvullend werkt in onze schaduwpartij. Met dat zelfde procede ga ik ook de schaduwpartijen van de gevelbepleistering aan brengen waardoor deze haar dikte krijgt. Ook gebruik ik de zelfde kelur maar met een iets meer groenige tint om de zijkant en onderkant van de luiken zijn vollume te geven. Waar je nu bij de luiken extra aandacht dient aan te geven is het feit dat ik niet alle latten van deze luiken geschildert heb. Neen ik heb de tussenruimtes van de latjes geschildert met een lichter kleur van de schaduw aan de zijkanten en onderkant van de luiken. Hierdoor komen de witte latjes, waaruit de luiken zijn gemaakt , vanzelf naar voor. Dit noemt men: door de negatieve ruimten te benadrukken, de positieve ruimte meer in de aandacht zetten. Waardoor je twee vliegen in een klap vangt namelijk je hebt de schaduw van de latjes en je hebt de latjes van de luiken met één beweging gemaakt. Met andere woorden je hebt de luiken in een keer geschildert. Eén laatste punt waar ik op wil wijzen is, dat je nog eens goed naar de gordijnen moet kijken want daar zie je nu stil aan het patroon in deze grodijnen te voorschijn komen. De volgende bespreking zal nog een gedeelte over het aanbrengen van kleur gaan en hoe ga ik de ramen en gordijnen verder uitwerken.
Na een wat mindere periode ga ik vandaag weer wat nieuws schrijven over de vorderingen van deze aquarel. Zoals je op de foto kan zien ben ik in de ver uitgewerkte tekening enkele zaken beginnen afdekken met maskeervloeistof. Omdat ik dit tafereel getekent heb in een zeer speciale perspectiefvorm wil ik ook dat dit perspectief ten volle tot uiting komt. Je kan op de foto duidelijk zien welke delen ik afgedekt heb. Je ziet bv heel goed dat ik onder aan de muur waar een zogenaamde beschermingsstrook aangebracht is de dikte van deze strook met de afdekvloeistof afgedekt is. Even voor alle duidelijkheid deze afdekvloeistof vomt na het aanbrengen een gummiachtige substantie op het papier. Deze substantie zorgt ervoor dat wanneer je aquarel aanbrengt deze wordt afgestoten en de kleur niet op het papier achterblijft daar waar het papeir afgedekt is. Ik gebruik deze vloeistof meestal wanneer er zeer smalle delen van een andere kleur moeten voorzien worden of wanneer ze wit moeten blijven. Wanneer je later toch deze delen wilt beschilderen dan kan je het afdekmateriaal heel gemakkelijk met je vinger wegwrijven en je paier komt ongeschonde tevoorschijn. Ik heb dit afdekken ook gedaan in de deur (je ziet het goed blinken) maar ook in de gordijnen (iets meer geelachtig van kleur) heb ik daar waar er licht door de gordijnen moet schijnen deze vloeistof aan gebracht. Verder zie je op de foto dat ik een eerste kleurlaag op de onderdelen van de deur gezet heb en ook heb ik een kleur aangebracht op de muurbescherming aan de onderzijde van het schilderij. Je kan je natuurlijk afvragen waarom net op deze plaatsen wel ik wilde uitproberen of de twee kleuren goed bij elkaar pasten en of hierdoor de warm- koudrelatie goed tot uiting zou gebracht worden. Want door de titel ga je een bepaald gevoel proberen op te roepen. Zeg zelf als je blauw met veel wit gebruikt ga je eerder een koude indruk op roepen maar als je die kleuren goed gebruikt en er voor zorgt dat er een zeer goede contrasterende kleur is die voor het nodige tegengewicht zorgt dan gaat en moet dit een prachtig effect gaan geven. Ik denk dat je door dit kleurgebruik nu reeds ziet dat er een prachtig evenwichtig schilderij gaat ontstaan.
Vandaag ga ik enkele woorden zeggen over het hoe en waarom ik aqua papier opspan. In de eerste plaats wil ik iets vertellen waarom ik papier opspan. Aquarel papier kan je krijgen in verschillende diktes. Deze diktes of zwaartes worden uitgedrukt in gram/m². Hoe lichter het papier hoe goedkoper en hoe gemakkelijker het papier gaat bol staan bij het aquarelleren. Het is natuurlijk evident dat wanneer je papier zwaarder is het duurder wordt maar ook minder gaat krom trekken. Ik gebruik meestal papier van 300 gram en zwaarder. Door de fabricanten wordt aangeraden om papier lichter dan 300 gram op te spannen en wanneer je papier neemt van 300 gram en zwaarder je dit papier niet hoeft op te spannen. Ik ben het daar niet volledig mee eens. Uit ervaring weet ik dat papier ook dat zwaarder dan 300gram je best opspant wanneer je redelijk nat gaat aquarelleren. Want het is natuurlijk zo, dat het papier gaat kromtrekken door de hoeveelheid water die je gebruikt. Dus ik span papier tot 400 gram op en alles wat hoger is (meestal gebruik ik 640 grams papier) span ik pas op als ik zeer nat ga werken en dat is niet zo heel dikwijls het geval. Hoe span je papier op? Wel dat is eigenlijk vrij eenvoudig. Als je naar de foto kijkt zie je verschillende foto's samengebracht in een panorama foto. Ik begin met de eerste foto vanaf links. Je ziet hier twee stukken papier die ik ga opspannen en ook de stukken plakband( speciaal voor aquarel papier op te spannen) die ik nodig heb heb ik op het papier gelegd. Op de tweede foto zie je het papier in het bad liggen dat voor een gedeelte gevuld is met water. Ik laat het papier ongeveer een half uur weken in het bad. Daarna neem ik het papier op aan een zijkant en laat het overtollige water uitdruppen langs één hoek foto 3. Als het papier uitgedrupt is leg ik het opeen suk mdf of andere ondergrond en wrijf het vlak met een behangersspatel. Door dit te doen wrijf ik alle lucht onder het papier uit foto 4. Daarna neem ik de plakband maak deze nat en bevestig hem voor 2/3 op het paneel en 1/3 op het papier foto 5. Wanneer dit gedaan is laat ik alles horizontaal drogen foto 6. Wanneer het water opgedroogt is dan heeft het papier zich opgespannen en is zo strak als een trommelvel. Daarna kun je met zoveel water als je maar wil werken op het papeir het zal niet meer gaan bobbelen. Wanneer je aquarel klaar is dan snij je haar los van de drager en je hebt een mooi egaal stuk papier. Waarom is dit zo belangrijk? Omdat als je dit niet doet en je aquarel onregelmatige bobbels en randen vertoont dan kan je de zijkanten niet schoon afwerken met een passepartout. Want al de oneffenheden die je krijgt kun je niet wegwerken met je paspartout en dan krijg je van die lelijke openingen aan de zijkanten van je aquarel tussen je aquarelpapier en passepartout. Ik heb nu ook gelezen dat je het japans aquarel papier dat veel lichter is niet hoeft op te spannen voor één van de volgende aquarellen ga ik zo'n japanspapier gebruiken. Volgende keer begin ik met de uitleg van de verschillende fases van deze aquarel.
Vandaag start ik met de bespreking van een nieuwe aquarel. Ik ga deze aquarel maken om uit te proberen hoe het werkt om met enkel zeer lichte kleuren een aquarel te maken die blaakt van het zonlicht. Ik heb gekozen voor een gevel van een mooi heren huis waar ik zelf enkel zaken aan bij breng. Ik neem maar een klein stuk van deze gevel en ik hoop hiermee een mooie aquarel te maken. Om het werk te maken heb ik gekozen voor een papier van waterford met een medium grain. Dit wil zeggen dat er een oppervlakte structuur is die niet al te korrelig is waardoor je redelijk in detail kan werken maar die dan ook weer korrelig genoeg is om de gevel een ongelijkmatige reflectie van het zonlicht te laten geven. Je zal misschien wel denken moet dit nu op voorhand aalemaal al uitgedokterd worden. Wel ik zeg daar ja op omdat je dan van in het begin weet wat je wel kan en wat je miet moet verwachten. Zo kom je achteraf voor geen onaangename verrassingen te staan. Want het werken met aquarel houd al verrassingen en onverwachte wendingen genoeg in. Op de foto kan je duidelijk zien dat ik ook hier weer gekozen heb voor een zeer uitgebreide tekening met alle details er op en er aan. Ook dit doe ik steeds met voorbedachte rade omdat ik mij op deze manier vast leg om een bepaalde werkwijze te volgen. Mijn volgende bespreking zal nog even handelen hoe en waarom ik een aquarel papier opspan ook al heeft dit papier een dikte van 300gram/cm²
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
