k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
(Foto van ons tweede kleinkind Bram Den eenige jongen in de reeks keinkinders( 23 jaar op 11 December 2007) Het gaat allemaal zo snel,wat ik je wil vertellen is, Met nog een beetjen geluk kunnen wij vieren, ons 50 jaren huwelijk staat voor de deur. op 28 december is 't zover? Wij worden wel wat nerveus van al die voorbereiding, maar toch voelen wij ons zeer gelukkig. 'T is tenslotte toch ons Feest.
( De foto van kleinkind nr een Lise 23 jaar nog vrijgezel) nog 13 dagen en 't is feest, gelukkig zijn wij wel want 't is niet iedereen gegeven, om zolang samen te kunnen leven. Wij danken God op dezen zondag, voor al het mooie ons gegeven, Hij schonk ons drie mooie kinderen, twee meiskens en een zoon,Mieke lieven en griet? en er nog bovenop zeven lieve kleinkinders, Lise, Bram, Fien Nele Sanne,lene en Miet . echt om er fier op te zijn. Bedankt "Goede God "Met heel mijn hart mijn ziel en mijn gehele leven.
(Ik wens eenieder het 't geluk dit te mogen beleven,) (Met de zondaagsche groetjes van ploef aan iedereen) .
Liefde is nodig om 't leven te verstaan, en humor om het te verstaan. maak je niet dik over je leven, wij komen er toch altijd weer levend uit, de geschiedenis van ons leven,doet ons hart jubelen; was ik maar uitgenodigd, dus heb moed om te leven, want sterven kan iedereen. Wat ik leerde over 't leven is in drie woorden gezegd"t gaat altijd verder"
( Da benne 'k ik ploefken) Met nog een heel bijonder weekeind voor iedereen. ( ps: 't is vandaag mijnen verjaardag 72 jaar)
Ja 't is waar nog 14 dagen en wij zijn 50 jaar gehuwd, maar op vandaag drinken wij ook , want 't is mijnen twee en zeventigste verjaardag,vandaag op 15 December, zodus 't en kan niet op, Alé sante en drink er eene op mijn gezondheid.
't Is mooi geweest, al liep mijn pad niet altijd over rozen, maar ja; paarden bloemen zijn ook mooi,
en de beste jaren van je leven,zijn die waarvan je denkt,: dat de beste jaren nog moeten komen. (t is wat ik in mijn leven ondervonden heb.)
(Met de groetjes van ploef) veel liefs aan al mijn blog vriendjes en vriendinnekens)
((Foto : De ingang van het fort van Souville in September 1916 ))Dan heeft hij het recht niet te fusileren",z" In geen enkel beschaafd land wordt er een vijandelijke soldaat neergeschoten." Verder herinnerde hij er aan, hoe het in een vorige zitting in slaap was gevallen."Dat verwijst, hoe gerust mijn geweten is. Niet ieder kan inslapen,als hij weet, dat men tegen hem de doodstraf eischt. Werder protesteerde hij tegen de wijze van aanhouding; men had uitdagingsagenten gebruikt. Hij ontkende dat hij overste was.Allen hadden de zelfde rechten en de zelfde verplichtingen." Ik heb de volle waarheid gezegd. Ik heb geen geld verdiend.Wij zijn geen huurlingen, maar staatsagenten, betaald voor onzen arbeid" Hij eindigde aldus."Ik sta hier al reeds met een voet in 't graf. Een stervende liegt niet. Ik ben alleen in den dienst van Segers geweest. Ik ontken niet, diensten bewezen te hebben, maar had de zedelijke verplichting mijn oversten te gehoorzamen.Lefévre sprak nu, maat niet over de zaak zelve/ Hij dankte den advokaat, al had hij hem niet verstaan.Hij vond het een misdaad menschen ter dood te brengen, nu er reeds zooveel op het slagveld stierven.Ook Delveau wees er op,dat hij als beéedigd agent zijn plicht had gedaan. Hubert sprak in den zelfden in.Flippen;"Ik blik u in volle gelaat en zeg u, dat ik nooit spionnage gedaan heb.Gij kunt met mij doen wat gij wilt.Dallemagne:" Ik had maar een doel, mijn land te dienen.Als men geld aangeboden had, zou ik geweigerd hebben.Gij kunt rekening houden van mijn 62 jaren, mijn dapperheid en trouw." Na de pleidooien ontsnapten aan het doodsvonnis :Strale, Delveau, Bastiaensens en Dejardin.Werden terecht gesteld: Parenté,Lefévre, Krické.Van de anderen veranderde men het vonnis in levenslange dwangarbeid. Ziehier de lijst der uitspraken: 1Ch Parenté,Brussel:Dood-2.A Devalériola Berchem Sint Agatha: dood_ 3Louis Lefévre, Lalouviére; dood- 4 .J.B.Strale Elsene: Levenslange dwang arbeid.-5 Louis Delveau; Sint-Gillis; Levenslange dwangarbeid- 6 Gerard Hubert,Brussel: Dood- 7 Ernet Materne, Luik: 15 jaar.- 8 Theodoor Fich, Mechelen: Dood - 9 Prosper Krické, Gent : Dood - 10 Martin Bastiaensen, Molenbeek: 15 jaar - 11Guillaume Verest. Laken: Levenslange dwangarbeid. - 12. Jan-Jos, Stevens - Woluwe: Levenslange dwangarbeid.- 13. Adelin Serwy, Schaarbeek: Levenslange dwangarbeid. -14.Jules Deblander, Nimy: Dood. -15. Ernest Laurent, Maubeuge: 10 jaar. -16 Gust Dallemagne, Luik Dood. - 17. Pieter Menalda, Schaarbeek: Vrijspraak. - 18. Jules Van de Kerkhove, Brussel : 3 maanden. - 19 Jacques Vermetten, Sint- Gilles 15 jaar.. - 20 Modeste Deschrevver, Schaarbeek: 10 jaar.21. J.R.Jacobs. Vosselaar: 15 jaar. - 22 Etienne Delgorge, Maubeuge: 10 jaar. - 23 Mathieu Dujardin, Schaarbeek: levenslange dwangaarbeid. - 24 Corneille Goosens Schaarbeek: 3 jaar. - 25 Jules De Ridder Turnhout: 12 jaar. - 26 Ant Van Liemot, Turnhout; vrijspraak.- 27 Constant Kets Turnhout : 2 jaar. - 28 Jos Jauwers, Turnhout 1 jaar.- 29 Jos Peger ? Turnhout: 1 jaar. - 30 Louis Jocobs, Vosselaar : 10 jaar.- 31Antoon Lechat; Nimy : dood. - 32. Ernest Evrart; Bergen : Levenslange dwangardeid. - 33 Arthus Dastin, Hasselt : 10 jaar. - 34 Odon Honhaille, Brussel. 10 jaar. 35 Fred Leemans :Weelde 10 jaar.- 36 Chr Flinnen:Sint Gilles 6 maanden: - 37 Ch Moulart Molenbeek : Vrijspraak. Dit proces wekte dood (t gansche land diepe ontroering en veel werd er gedaan op de genade voor de veroordeelden te verkrijgen. 't Lag niet aan den auditeur Stocher dat verscheidene doodvonnissen gewijzgd werden..Vervolg op (10)
Wij zijn er bij gaan liggen, ((50 jaar is lang geleden)) zoals de leeuwen en de biggen, niet van de goesting die we hadden, maar om nog eens er van te profiteren en eens 'n en nieuwe sprong te leren.Ha Ha.
Nog zeventien dagen en 't is zover, met zijn allen naar het feest, 50 jaar voor eene keer het De feestvarkens van 't jaar oftewel voor de familie 't koppel van het jaar.
Wij hebben er wel moed op maar, wij staan er van op onzen kop.
Nog 18 dagen en 't is zover,wij zijn dan 50 jaar gehuwd. Dat is een 't wadde hé,niet te geloven? Wat gaan de jaren toch zo snel voorbij, maar ja wij zijn er toch in geslaagd, nu nog ons diploma en een spetterend feest en 't is zover.
Heeft je al eens iemand vertelt, hoe speciaal je bent, Het licht die van je uitstraalt, hoe belangrijk je bent voor mij, als je lacht om je vrienschap, die zo echt is, die vele keren dat ik pijn voelde, als jou mailken mij liet lachen, eigenlijk maakte dit mij blij, om de tijd die jij gebruikte om wat te versturen, daar zijn geen woorden voor,om te bedanken. (thanks you friend) om te geven"wel online" vriendje vandaag vertel ik jou, 'k ben wel blij dat wij vrienden zijn.
Leven is wat je moet doen, als je niet kunt slapen. Leven zonder liefde, 't en is geen leven. het is enkel bestaan. Sommigen noemen hun leven maar, een manier om hun tijd door te brengen, maar 't is gemakkelijk als je 't onmogelijke kunt aanvaarden. 't is een geschenk die je krijgt als cadeau. Gekregen uit de handen van de Heer.
(Foto De citadel te Verduin na de beschieting van 1916)Een andere aangehoudene Gerard Huben, had bij de instruktie alles ontkent, om niemand in gevaar tebrengen, maar daar anderen alles vertelden,kon hij op de rechtzitting ook spreken. Hij was koerier voor Noord-Frankrijk. Parenté gaf hem een brief van minister Segers, waarin deze verzocht werd de vliegpleinen van Noord- Frankrijk na te gaan. En zoo werd de een na de andere verhoord. De voornaamste getuige was luitenend Schwermer een handelaar in vredestijd. Met buitengewoon geduld en veel doorzicht had hij de reusachtige zaak onderzocht. Als belooning werd hij bevorderd en voor zijn kontra-spionnage naar Holand gestuurd. De krijgsauditeur wenschte hem natuurlijk geluk. Dan wees hij op de gevaren der spionnage voor het Duitsche leger. De bezetter had al de weerbare Belgen naar konsentratiekampen kunnen brengen en de Engelschen zouden het wel gedaan hebben, beweerde hij, en hij vond het naar zijn pruisische opvattingen, laf, dat onze landgenooten van die begunstiging misbruik maakten, om verraad te plegen. Over het laffe van de Duitschen inval in een vreedzaam land, zweeg de man. Hij sleepte er voortdurend de Engelschen bij, deze zouden zooveel geduld niet getoond hebben, om dit alles te onderzoeken maar dadelijk de verdachten doodgeschoten of opgehangen hebben. hij herinnerde aan de koncentratiekampen in Transvaal.Daarne hoorde hij ministers en hooge ambtenaars, die veilig aan de andere zijde van de grens waren en ondergeschikten en kleinen in den dood joegen.Toch herkende hij vaderlandsliefde bij de beschuldigden, maar hij had die ook en deze dwong hem strenge straffen te eischen.Parenté noemde hij een trouwen soldaat, die zijn land diende , maar toch vroeg hij de doodstraf voor hem.Eveneens tegen Devalériola, daarna tegen Lefévre,Strale, die in Namen, en Luxemburg spionege dreef, eveneens tegen Delveau, Hubert Firsch, Krické, die in Vlaanderen werkte,Bastiaensen, den bespieder van het vliegkamp van Berchem,Deblander die in noord-Frankrijk zijn taak vervulde,Dallemagne, die Luik en Namen voor zijn rekening had, Mathien Dejardin, koerier en waarnemer. De verdediging deed haar best en betoogde dat al de mannen aan zedelijken dwang gehoorzaamd hadden.Mr Braffort vroeg na zijn pleidooi eenige woorden te mogen richten tegen de beschuldigden, om zijn bewondering uit te drukken voor al hun toewijding, waarvoor gansch Belgie zich buigen zou. Het werd hem geweigerd.De beschuldigden mochten dan ook zeggen , wat zij op het hart hadden.Parenté herinnerde aan de woorden van den auditeur,die hem een trouwe soldaat had genoemd. vervolg op (9)
"Zegt de leeuw," hoe wil je 't doen? "Vraagt de leeuwin," ewel je mag zelf kiezen. "Zegt de leeuw" met of onder condom, "Zegt de leeuwin" 't is mij gelijk,als gij er van geniet is 't goed? "Zegt de leeuw", 't en is nog maar 't begin, "Zegt den leeuwin" en ik ,ik wil mij niet te veel vermoeien, "Zegt de leeuw", Ga dan maar met een ander stoeien, "Zegt de leeuwin" stap er maar af,je buurman komt al af, "Zegt den leeuw" 't is te zien; die jongen daar zijn niet van 'm ien? want 'z ebben beiden twee witte poten en ik ik heb maar twee witte kl............ten.
(Foto aanval in het Bois Fumin bij den weg naarVaux, in Oktober 1916)Een geweldig proces was ook dat van Parenté en komsoorten.De boomaanval op de Zeppelinloods van Evere zette de Duitshe politie aan naar spionnenjacht te verscherpen en zulks leidde tot een groote proces de zaak Parenté of" de zaak der telegrafisten". Het proces had plaats in den Senaat van 2 tot 6 Mei1916. Er waren36 beschuldigden Stoeber was auditeur. Men had een groote organisatie ontdekt, die bespieding dreef op de spoorwegen, de bruggen, vliegpleinen, aan de kust, te Antwerpen, kortom die over het gansche land verspreid was. En men dankte die aktie aan de brigade der telegrafisten. Aan het hoofd stonden Parenté, Lefévre en Devalériola.CharlesParenté was geboren te Bouillon in 1978 en beambte bij de telegrafie. Hij was verstandig, sprak gemakkelijk, en kende geen vrees.In 't begin van den oorlog was hij koerier tusschen het hoofdkwartier van Antwerpen en sommige ministerieele bestuurders, te Brussel gebleven. Na den val van Antwerpen bleef hij in beet Belgié, maar den 31*December 1914 trok hij met Devaléroila over den Holandsche grens en begaf zich naar Le Havre.Half Januari was Parenté te Duinkerke. Daar zag hij een soldaat, een vrouw en een kind door een vliegtuig verpletterd worden. Dat tooneel maakte een diepen indruk op hem, en ter rechtszitting, verklaarde Parenté, dat het een der beweegredenen was tot zijn arbeid voor het land.Parenté keerde met zekeren Tilmont naar Belgie terug .In Mei 1916 begon hij pas aan spionnage. Eerst had hij geaareld uit vrees gefusilleerd te worden.Eens in den dienst,werd hij er de ziel van en breidde het werk uit.Arthur Devalériola was een ambtenaat, die op de kongressen van staatspersoneel steeds de zaak van de kleineren verdedigde.Hij was van Antwerpen, 36 jaar gehuwd en vader van twee kinderen. Hij weerde zich dapper bij de ondervraging.Louis Lefévre had tot stelsel aangenomen alles te loochenen teneinde niemand te verraden, al was hij elf overtuigd dat hij sterven moest.De auditeur vroeg hem, of hij eindelijk zou bekennen."Ik heb niets te bekennen.Ik weet niet, wat men mij verwijt. Ik heb mij nooit met iets anders bezig gehouden, dan met mijn steenkoolhandel. Men konfronteerde hem met een getuige,aanwien hij dikwijls rapporten overgegeven had. Ik ken dien mijheer niet",zei Lefévre." Gij verdedigt u dwaas?." riep de auditeur Misschien kent die mijnheer mij, maar ik ken hem niet."Parenté moest bekennen, dat hij van Lefévre stukken kreeg."Dat is niet waar", beweerde de beschuldigde.Een gevangene, die zelfmoord pleegde,liet een stuk na, waarin van Lefévre sprake was als een sionnage-chef."Die man kan zich vergist hebben merkte Lefévre op. In dit stuk stond ook,"Ik moest mijn verslagen aan Jean overgeven."Gij zijt Jean", zei de auditeur.Ik ben nooit Jean geweest, ik heet Lefévre."Een koetsier verscheen.Hij bekende, dat Lefévre"Jean" als oorlogsnaam en hij loest van hem brieven overnemen.Lefévre bleef onbewogen.Ik heb dien heer nooit gezien ", verzekerde hij."In uw vulpen was bijondere inkt", zie den auditeur." Mijn vulpen was ledig."En zoo hield Lefévre vol.(Vervolg op 8) Met de groetjes van ploef)
A aardig zijn is lief zijn B betrouwbaar zijn is waardevol C charmant zijn kost niets D dankbaar zijn voor kleine dingen E eigenwaarde hebben iseen gunst F fier zijn op je eigen zelf G gelukkig zijn om een lieven blik H hartelijk zijn vergt niet veel tijd I iedereen wil soms wel zijn gevoelens kwijt J jong zijn van geest K kalverliefde is prettig te beleven L lief zijn voor je medemens M mensen wat hou ik toch van jou N naastenliefde geef ik aan iedereen O open staan voor iedereen;een mooi gebaar P probeer het eventjes Q quality is oneindig veel waard R roosjes voor iedereen in alle kleuren S slechte momenten weer opfleuren T tederheid voelt goed aan U uiteraard een mooie glimlach op je snoet V vriendelijkheid een goed gevoel W wie vrienschap geeft vanuit het hart X xxx een teken van liefde onverwachts Y you make my day Z zo dat is 't dan weer gezegd.
Een debat is een gesprek van mensen, die tegen elkaar praten en naar zichzelf luisteren. Leef vandaag dan heb je morgen goede herinneringen. Als er geen stilte is kan je moeilijk luisteren. Spreken is soms een weten,luisteren een voorrecht, maatr 't is een probleem zoveel dingen te weten, die niet waar zijn. Goed luisteren vereist inlevering, en vooroordelen achterwege laten een gunst.
Te 5 1/2 beschreef zij de bekentenissen harer zonden op een stuk papier neer, en overhandigde het aan den aalmoezenier." Meneer" bevool zij hem plechtig,"zoo hij een eerlijk man zijt, zult ge dezen omslag een Belgischen priester vter hand stellen,opdat hij mij de heilige absolutie geve. In afwachting belijd ik mijn schuld aan God almachtig. Ik hoop op een volmaakt berouw;'k bemin God uit gansch mijn ziel om Hem zelf. Kunt gij mij in de voorwaarden de Heilige Kommunie geven?"Ze ontving de Kommunie. Ze sprak met den aalmoezenier over haar zuster. Te 5 3/4 uur kwam men haar halen. Onderwege, van de gevangenis te Sibt-Gilles, waar ze overgebracht was, naar de Nationale Schietbaan, bad ze ingtogen haar paternoster, de laatste woorden van den wees Gegroet methoorbare stem uitsprekende..." Nu en in het uur onzer dood...."Toen ze uitstapte, bood een Duitscher hulpvaardig haar zijn ondersteuning aan.Met een "dank u, mijnheer" wees zij hem innemend vriendelijk af."Uw hulp kan ik missen. Aanschouwen zult ge, hoe een jong Belgisch meisje weet te sterven." Naar de plaats der uitvoering stapte ze gezwind. Ze groette den aalmoezenir, den officier, de soldaten....En zonder de minste aarzeling, met een aangezicht en een blik schitterend van vertrouwen en liefde, plaatse zij zich voor het peloton.Met een blinddoek on de hand, kwam een soldaat toegestapt. Gabrielle weigerde dien. De soldaat poogde geweld te gebruiken.Met kracht wierp ze hem terug."Eerbiedig ten minste den laatsten wensch eener vrouw die terechtgesteld wordt", sprak ze onweerstaanbaar krachtig.En terwijl de officier vuur beveelt, klinkt het nog/"Vive la Belgique? Vive le....."Gabrielle Petit was gestorven..... Zij werd op de Nationale Schietbaan begraven. Meer dan drie jaar later, Dinsdag 27 mei 1919, werd het lijk ontgraven. Men nam het stoffelijke overblijfsel uit den langen blauwen mantel en wikkelde het in een met kanten afgezoomddoodskleed.Donderdag 29 Mei op O.L.H. Hemelvaartdag, werd Gabrielle,tegelijkertijd met twee andere gefusilleerden, Matueiu Bauson en Aimé Smeskens, eensgezind door 't gansche volk vereerd,te Evere een waardige rustplaats bezorgd Onze Koningin kwam ze groeten,met eigen hand het ridderkruis der Leopoldsorde aan de lijkbaar vasthechtend.Hoofdminister Delacroix noemde Gabrielle Petit "Nationale Heldin." Wordt vervold op 7 (Met de groetjes van ploef)
Leven zoals je wil en kan,zoals 't je is gegund, doe wat je goedvind en op je eigen manier, 't leven is te kort,dus doe wat je kan en geniet er van, laat je verpichtingen vallen ,geniet van elken dag, zelfs van een uur, één minuut,alsof 't eeuwigheid is, mis ieder vervelende minuut,draag alleen de mooie dingen mee, en laat de mindermooie achter, kijk niet voor en ook niet achteruit,ket verleden in voorbij, kijk alleen naar nu waar je in leeft, naar de mensen die u lief zijn, laat hun geluk ook 't uwe zijn, wat voorbij is ,is voorbij want alles heeft zijn tijd,leef nu zonder spijt, en geniet van dezen tijd.
Een lach ,een vriendelijk gebaar,een hart dat wil bezingen een straal binnen je ziel,met vleugels van hoop, de kleine dingen die wij zeggen,een fonkel in je ogen, een gift eenvoudig maar bedacht, ergens is een paradijs,waar ieder rust kan vinden, open je hart en kijk naar de sterren, ze willen je vertellen,geloof in die kracht, geen naam; geen prijs, alleen een woonst waar 't goed is om te wonen.
(Met de groejes van ploef) Een goeje zondag voor ieder die mij komt bezoeken,
(Foto van ons tweede kleinkind Bram Den eenige jongen in de reeks keinkinders( 23 jaar op 11 December 2007)
( De foto van kleinkind nr een Lise 23 jaar nog vrijgezel) 
Liefde is nodig om 't leven te verstaan,
( ps: 't is vandaag mijnen verjaardag 72 jaar)
Ja 't is waar nog 14 dagen en wij zijn 50 jaar gehuwd,
((Foto : De ingang van het fort van Souville in September 1916 ))Dan heeft hij het recht niet te fusileren",z" In geen enkel beschaafd land wordt er een vijandelijke soldaat neergeschoten." Verder herinnerde hij er aan, hoe het in een vorige zitting in slaap was gevallen."Dat verwijst, hoe gerust mijn geweten is. Niet ieder kan inslapen,als hij weet, dat men tegen hem de doodstraf eischt. Werder protesteerde hij tegen de wijze van aanhouding; men had uitdagingsagenten gebruikt. Hij ontkende dat hij overste was.Allen hadden de zelfde rechten en de zelfde verplichtingen." Ik heb de volle waarheid gezegd. Ik heb geen geld verdiend.Wij zijn geen huurlingen, maar staatsagenten, betaald voor onzen arbeid" Hij eindigde aldus."Ik sta hier al reeds met een voet in 't graf. Een stervende liegt niet. Ik ben alleen in den dienst van Segers geweest. Ik ontken niet, diensten bewezen te hebben, maar had de zedelijke verplichting mijn oversten te gehoorzamen.Lefévre sprak nu, maat niet over de zaak zelve/ Hij dankte den advokaat, al had hij hem niet verstaan.Hij vond het een misdaad menschen ter dood te brengen, nu er reeds zooveel op het slagveld stierven.Ook Delveau wees er op,dat hij als beéedigd agent zijn plicht had gedaan. Hubert sprak in den zelfden in.Flippen;"Ik blik u in volle gelaat en zeg u, dat ik nooit spionnage gedaan heb.Gij kunt met mij doen wat gij wilt.Dallemagne:" Ik had maar een doel, mijn land te dienen.Als men geld aangeboden had, zou ik geweigerd hebben.Gij kunt rekening houden van mijn 62 jaren, mijn dapperheid en trouw." Na de pleidooien ontsnapten aan het doodsvonnis :Strale, Delveau, Bastiaensens en Dejardin.Werden terecht gesteld: Parenté,Lefévre, Krické.Van de anderen veranderde men het vonnis in levenslange dwangarbeid. Ziehier de lijst der uitspraken: 1Ch Parenté,Brussel:Dood-2.A Devalériola Berchem Sint Agatha: dood_ 3Louis Lefévre, Lalouviére; dood- 4 .J.B.Strale Elsene: Levenslange dwang arbeid.-5 Louis Delveau; Sint-Gillis; Levenslange dwangarbeid- 6 Gerard Hubert,Brussel: Dood- 7 Ernet Materne, Luik: 15 jaar.- 8 Theodoor Fich, Mechelen: Dood - 9 Prosper Krické, Gent : Dood - 10 Martin Bastiaensen, Molenbeek: 15 jaar - 11Guillaume Verest. Laken: Levenslange dwangarbeid. - 12. Jan-Jos, Stevens - Woluwe: Levenslange dwangarbeid.- 13. Adelin Serwy, Schaarbeek: Levenslange dwangarbeid. -14.Jules Deblander, Nimy: Dood. -15. Ernest Laurent, Maubeuge: 10 jaar. -16 Gust Dallemagne, Luik Dood. - 17. Pieter Menalda, Schaarbeek: Vrijspraak. - 18. Jules Van de Kerkhove, Brussel : 3 maanden. - 19 Jacques Vermetten, Sint- Gilles 15 jaar.. - 20 Modeste Deschrevver, Schaarbeek: 10 jaar.21. J.R.Jacobs. Vosselaar: 15 jaar. - 22 Etienne Delgorge, Maubeuge: 10 jaar. - 23 Mathieu Dujardin, Schaarbeek: levenslange dwangaarbeid. - 24 Corneille Goosens Schaarbeek: 3 jaar. - 25 Jules De Ridder Turnhout: 12 jaar. - 26 Ant Van Liemot, Turnhout; vrijspraak.- 27 Constant Kets Turnhout : 2 jaar. - 28 Jos Jauwers, Turnhout 1 jaar.- 29 Jos Peger ? Turnhout: 1 jaar. - 30 Louis Jocobs, Vosselaar : 10 jaar.- 31Antoon Lechat; Nimy : dood. - 32. Ernest Evrart; Bergen : Levenslange dwangardeid. - 33 Arthus Dastin, Hasselt : 10 jaar. - 34 Odon Honhaille, Brussel. 10 jaar. 35 Fred Leemans :Weelde 10 jaar.- 36 Chr Flinnen:Sint Gilles 6 maanden: - 37 Ch Moulart Molenbeek : Vrijspraak. Dit proces wekte dood (t gansche land diepe ontroering en veel werd er gedaan op de genade voor de veroordeelden te verkrijgen. 't Lag niet aan den auditeur Stocher dat verscheidene doodvonnissen gewijzgd werden..Vervolg op (10)
Met mijn hoedjen aan,
Nog 18 dagen en 't is zover,wij zijn dan 50 jaar gehuwd.
Heeft je al eens iemand vertelt,
Leven is wat je moet doen,
(Foto De citadel te Verduin na de beschieting van 1916)Een andere aangehoudene Gerard Huben, had bij de instruktie alles ontkent, om niemand in gevaar tebrengen, maar daar anderen alles vertelden,kon hij op de rechtzitting ook spreken. Hij was koerier voor Noord-Frankrijk. Parenté gaf hem een brief van minister Segers, waarin deze verzocht werd de vliegpleinen van Noord- Frankrijk na te gaan. En zoo werd de een na de andere verhoord. De voornaamste getuige was luitenend Schwermer een handelaar in vredestijd. Met buitengewoon geduld en veel doorzicht had hij de reusachtige zaak onderzocht. Als belooning werd hij bevorderd en voor zijn kontra-spionnage naar Holand gestuurd. De krijgsauditeur wenschte hem natuurlijk geluk. Dan wees hij op de gevaren der spionnage voor het Duitsche leger. De bezetter had al de weerbare Belgen naar konsentratiekampen kunnen brengen en de Engelschen zouden het wel gedaan hebben, beweerde hij, en hij vond het naar zijn pruisische opvattingen, laf, dat onze landgenooten van die begunstiging misbruik maakten, om verraad te plegen. Over het laffe van de Duitschen inval in een vreedzaam land, zweeg de man. Hij sleepte er voortdurend de Engelschen bij, deze zouden zooveel geduld niet getoond hebben, om dit alles te onderzoeken maar dadelijk de verdachten doodgeschoten of opgehangen hebben. hij herinnerde aan de koncentratiekampen in Transvaal.Daarne hoorde hij ministers en hooge ambtenaars, die veilig aan de andere zijde van de grens waren en ondergeschikten en kleinen in den dood joegen.Toch herkende hij vaderlandsliefde bij de beschuldigden, maar hij had die ook en deze dwong hem strenge straffen te eischen.Parenté noemde hij een trouwen soldaat, die zijn land diende , maar toch vroeg hij de doodstraf voor hem.Eveneens tegen Devalériola, daarna tegen Lefévre,Strale, die in Namen, en Luxemburg spionege dreef, eveneens tegen Delveau, Hubert Firsch, Krické, die in Vlaanderen werkte,Bastiaensen, den bespieder van het vliegkamp van Berchem,Deblander die in noord-Frankrijk zijn taak vervulde,Dallemagne, die Luik en Namen voor zijn rekening had, Mathien Dejardin, koerier en waarnemer. De verdediging deed haar best en betoogde dat al de mannen aan zedelijken dwang gehoorzaamd hadden.Mr Braffort vroeg na zijn pleidooi eenige woorden te mogen richten tegen de beschuldigden, om zijn bewondering uit te drukken voor al hun toewijding, waarvoor gansch Belgie zich buigen zou. Het werd hem geweigerd.De beschuldigden mochten dan ook zeggen , wat zij op het hart hadden.Parenté herinnerde aan de woorden van den auditeur,die hem een trouwe soldaat had genoemd. vervolg op (9)
(Foto aanval in het Bois Fumin bij den weg naarVaux, in Oktober 1916)Een geweldig proces was ook dat van Parenté en komsoorten.De boomaanval op de Zeppelinloods van Evere zette de Duitshe politie aan naar spionnenjacht te verscherpen en zulks leidde tot een groote proces de zaak Parenté of" de zaak der telegrafisten". Het proces had plaats in den Senaat van 2 tot 6 Mei1916. Er waren36 beschuldigden Stoeber was auditeur. Men had een groote organisatie ontdekt, die bespieding dreef op de spoorwegen, de bruggen, vliegpleinen, aan de kust, te Antwerpen, kortom die over het gansche land verspreid was. En men dankte die aktie aan de brigade der telegrafisten. Aan het hoofd stonden Parenté, Lefévre en Devalériola.CharlesParenté was geboren te Bouillon in 1978 en beambte bij de telegrafie. Hij was verstandig, sprak gemakkelijk, en kende geen vrees.In 't begin van den oorlog was hij koerier tusschen het hoofdkwartier van Antwerpen en sommige ministerieele bestuurders, te Brussel gebleven. Na den val van Antwerpen bleef hij in beet Belgié, maar den 31*December 1914 trok hij met Devaléroila over den Holandsche grens en begaf zich naar Le Havre.Half Januari was Parenté te Duinkerke. Daar zag hij een soldaat, een vrouw en een kind door een vliegtuig verpletterd worden. Dat tooneel maakte een diepen indruk op hem, en ter rechtszitting, verklaarde Parenté, dat het een der beweegredenen was tot zijn arbeid voor het land.Parenté keerde met zekeren Tilmont naar Belgie terug .In Mei 1916 begon hij pas aan spionnage. Eerst had hij geaareld uit vrees gefusilleerd te worden.Eens in den dienst,werd hij er de ziel van en breidde het werk uit.Arthur Devalériola was een ambtenaat, die op de kongressen van staatspersoneel steeds de zaak van de kleineren verdedigde.Hij was van Antwerpen, 36 jaar gehuwd en vader van twee kinderen. Hij weerde zich dapper bij de ondervraging.Louis Lefévre had tot stelsel aangenomen alles te loochenen teneinde niemand te verraden, al was hij elf overtuigd dat hij sterven moest.De auditeur vroeg hem, of hij eindelijk zou bekennen."Ik heb niets te bekennen.Ik weet niet, wat men mij verwijt. Ik heb mij nooit met iets anders bezig gehouden, dan met mijn steenkoolhandel. Men konfronteerde hem met een getuige,aanwien hij dikwijls rapporten overgegeven had. Ik ken dien mijheer niet",zei Lefévre." Gij verdedigt u dwaas?." riep de auditeur Misschien kent die mijnheer mij, maar ik ken hem niet."Parenté moest bekennen, dat hij van Lefévre stukken kreeg."Dat is niet waar", beweerde de beschuldigde.Een gevangene, die zelfmoord pleegde,liet een stuk na, waarin van Lefévre sprake was als een sionnage-chef."Die man kan zich vergist hebben merkte Lefévre op. In dit stuk stond ook,"Ik moest mijn verslagen aan Jean overgeven."Gij zijt Jean", zei de auditeur.Ik ben nooit Jean geweest, ik heet Lefévre."Een koetsier verscheen.Hij bekende, dat Lefévre"Jean" als oorlogsnaam en hij loest van hem brieven overnemen.Lefévre bleef onbewogen.Ik heb dien heer nooit gezien ", verzekerde hij."In uw vulpen was bijondere inkt", zie den auditeur." Mijn vulpen was ledig."En zoo hield Lefévre vol.(Vervolg op 8)
Een debat is een gesprek van mensen,
Te 5 1/2 beschreef zij de bekentenissen harer zonden op een stuk papier neer, en overhandigde het aan den aalmoezenier." Meneer" bevool zij hem plechtig,"zoo hij een eerlijk man zijt, zult ge dezen omslag een Belgischen priester vter hand stellen,opdat hij mij de heilige absolutie geve. In afwachting belijd ik mijn schuld aan God almachtig. Ik hoop op een volmaakt berouw;'k bemin God uit gansch mijn ziel om Hem zelf. Kunt gij mij in de voorwaarden de Heilige Kommunie geven?"Ze ontving de Kommunie. Ze sprak met den aalmoezenier over haar zuster. Te 5 3/4 uur kwam men haar halen. Onderwege, van de gevangenis te Sibt-Gilles, waar ze overgebracht was, naar de Nationale Schietbaan, bad ze ingtogen haar paternoster, de laatste woorden van den wees Gegroet methoorbare stem uitsprekende..." Nu en in het uur onzer dood...."Toen ze uitstapte, bood een Duitscher hulpvaardig haar zijn ondersteuning aan.Met een "dank u, mijnheer" wees zij hem innemend vriendelijk af."Uw hulp kan ik missen. Aanschouwen zult ge, hoe een jong Belgisch meisje weet te sterven." Naar de plaats der uitvoering stapte ze gezwind. Ze groette den aalmoezenir, den officier, de soldaten....En zonder de minste aarzeling, met een aangezicht en een blik schitterend van vertrouwen en liefde, plaatse zij zich voor het peloton.Met een blinddoek on de hand, kwam een soldaat toegestapt. Gabrielle weigerde dien. De soldaat poogde geweld te gebruiken.Met kracht wierp ze hem terug."Eerbiedig ten minste den laatsten wensch eener vrouw die terechtgesteld wordt", sprak ze onweerstaanbaar krachtig.En terwijl de officier vuur beveelt, klinkt het nog/"Vive la Belgique? Vive le....."Gabrielle Petit was gestorven..... Zij werd op de Nationale Schietbaan begraven. Meer dan drie jaar later, Dinsdag 27 mei 1919, werd het lijk ontgraven. Men nam het stoffelijke overblijfsel uit den langen blauwen mantel en wikkelde het in een met kanten afgezoomddoodskleed.Donderdag 29 Mei op O.L.H. Hemelvaartdag, werd Gabrielle,tegelijkertijd met twee andere gefusilleerden, Matueiu Bauson en Aimé Smeskens, eensgezind door 't gansche volk vereerd,te Evere een waardige rustplaats bezorgd Onze Koningin kwam ze groeten,met eigen hand het ridderkruis der Leopoldsorde aan de lijkbaar vasthechtend.Hoofdminister Delacroix noemde Gabrielle Petit "Nationale Heldin." Wordt vervold op 7
Een nieuwe wereld betreden is alleen maar ja zeggen.
Leven zoals je wil en kan,zoals 't je is gegund,
Een lach ,een vriendelijk gebaar,een hart dat wil bezingen
