|
Wat gaan we schrijven vandaag?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik had voor vandaag enkele uitspraken voorzien, inzonderheid van Filip De Winter (VB), voor wie de rampzalige uitslag van de voorbije gemeenteraadsverkiezingen wel hard aangekomen is.
Maar er is ook, wat we gisteren heel de dag in het nieuws gehoord hebben, de nieuwe vondeling, die zaterdag rond 17.30 uur in de vondelingenschuif van Moeders voor Moeders in Borgerhout (district van Antwerpen) achtergelaten werd.
Het kind, een pasgeboren jongetje, blijkt in goede gezondheid te verkeren en zal worden ondergebracht in een Centrum voor kinderzorg en gezinsondersteuning.
De politie voert een sporenonderzoek in de buurt om de identiteit van de moeder te achterhalen, want een kind te vondeling leggen is strafbaar.
Volgens de gangbare procedures wordt de OCMW-voorzitter(ster) automatisch voogd.
Het luik geeft radeloze jonge moeders de mogelijkheid hun baby een veilige thuis te geven.
Het is nog maar de vierde baby die hier achtergelaten werd sinds de vondelingenschuif in 2000 werd geïnstalleerd.
De ouders hebben in principe zes maanden de tijd om zich nog te bedenken voor de adoptieprocedure wordt opgestart. De eerste zes maanden wordt dan ook niets geregeld maar wordt wel een pleeggezin gezocht met het oog op adoptie.
Eens de adoptie rond is, is het niet evident voor de ouders om het kind nog terug te krijgen.
Nu hoor ik op de radio dat het dit jaar reeds de derde vondeling zou zijn, maar dat men de vorige uit het nieuws heeft kunnen houden. De moeder zou achteraf haar kind terug zijn komen ophalen.
Ook in 2007 en 2009 werd een kind achtergelaten. De moeders zijn niet meer teruggekomen voor hun kind
.
Het kind zal, zoals gebruikelijk, voorlopig als achternaam De Kleine krijgen met ditmaal de voornaam Pieter. De vinddatum wordt de geboortedatum.
De vorige vondelingetjes kregen de naam Thomas (2007), Michaël (2009) en Adriaan (juli van dit jaar).
Thomas |
Michaël |
Onze eerste reactie is zo van: Hoe kunt ge zoiets doen?
Doch, zoals ik een vorige keer reeds schreef: wat gaat er in een jonge moeder om, dat ze zo extreem wanhopig is om haar kind anoniem ergens achter te laten?
Waarschijnlijk liep ze al negen maanden wanhopig rond. Heeft ze dat met iemand kunnen delen? Heeft ze haar zwangerschap heel de tijd angstvallig verstopt? Waar en hoe is het kind geboren? Hoe moet zon moeder zich gevoeld hebben op weg om haar babytje ergens achter te laten? Een onmenselijke strijd of ze haar kind houdt of niet
.
Deze jonge moeders lopen waarschijnlijk grote traumas op.
|
