|
Gelezen: De Pruimelaarstraatxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
van Louis Van Dievel
De rode draad doorheen de roman is de arrestatie van een jonge aanrander, verkrachter en moordenaar met later het verloop van zijn assisenproces en welke emoties dit allemaal teweegbrengt onder de buurtbewoners.
Speciaal aan het boek is dat elk hoofdstuk afwisselend verteld wordt door een ander persoon uit de straat of de naaste omgeving, wat ik in het begin niet direkt door had, tot de huisdokter aan het woord kwam. Tussendoor verschijnen ook krantenverslagen over het gebeurde en van het proces tegen de jongeman. Niettegenstaande blijft het verhaal een vlot verlopend geheel. Het geheel werd meesterlijk in elkaar gevlochten.
Dit alles geschreven in een platvloerse omgangstaal waarbij de intieme omgang en verlangens van de koppels constant aanwezig zijn. Recht uit het leven gegrepen , zou ik het kunnen omschrijven.
Ik ga hier de tekst overnemen welke op de achterkant van de omslag van het boek vermeld staat, want ik zou het zelf niet beter kunnen schetsen:
Begin jaren 70 maakte Staf Van Eyken, alias de Vampier van Muizen, de streek van Mechelen onveilig als moordenaar en verkrachter. Dit gruwelijk fait divers neemt Louis van Dievel als uitgangspunt voor een veelstemmige, aangrijpende roman. De arrestatie van de gevreesde seriemoordenaar zet de buurt op zijn kop: relaties beginnen te schuiven, maskers vallen af en goedbewaarde geheimen komen aan het licht en brengen sommige buurtbewoners in het nauw. Eentje gaat er finaal door het lint, een andere probeert zelfmoord te plegen, nog een andere rijdt zich te pletter of drinkt zich dood en waarom is Simone chantabel en wil de kwezel Francine per se naar het Assisenproces? Met veel inlevingsvermogen en liefde ontrafelt de auteur het menselijke kluwen van de wijk. Iedere bewoner krijgt een eigen gezicht, een eigen geschiedenis. Of het nu de kapelaan is, de lokale duivenmelker, de plattelandsdokter, de kruidenier, de slagersvrouw, de kroegbazin van de Mexicana, de Vlaams-nationalist of de stiefvader van de moordenaar, elke bewoner heeft zijn eigen, vaak grimmige visie op de gebeurtenissen. Zo vormt de roman een mozaïek van korte, soms hilarische, soms intrieste tableaux vivants. De Pruimelaarstraat schetst in geuren en kleuren een levendig portret van la Flandre profonde uit een tijd toen het leven nog eenvoudiger leek dan nu.
Het Nieuwsblad: Een levendig, opmerkelijk lichtvoetig, soms zelfs erg grappig maar vooral geloofwaardig portret van een werkmansstraat.
|
ten immers vrachtwagens boodschappen worden gehaald,
