|
 21 juli Onze Nationale feestdag.
Maar eigenlijk valt er niet veel te vieren.
Het land is meer verdeeld dan ooit te voren.
In zijn toespraak ter gelegenheid van de nationale feestdag in 2009 hield Z.M. de Koning Albert II reeds een pleidooi om werk te maken van een doorgedreven staatshervorming. Het was in feite een smeekbede.
Bedoeld citaat uit de toespraak van Z.M. de Koning ter gelegenheid van de nationale feestdag in 2009:
 "Zoals u weet, kent ons land ernstige politieke moeilijkheden. Niettemin sta ik erop eraan te herinneren dat moeilijkheden en crisissen aanleiding kunnen geven tot heropleven en tot bedaren. De scheiding der geesten is geen fataliteit. Eenheid en verdraagzaamheid, met eerbied voor de identiteit van elke gefedereerde entiteit, zijn de enige uitweg in onze democratische samenleving. In ons land moeten wij nieuwe vormen van samenleven bedenken.... Laten we tot overeenstemming komen betreffende de staatshervorming. Dat moet ons de mogelijkheid bieden toekomstige uitdagingen beter aan te gaan.... We moeten tegelijkertijd een grotere verantwoordelijkheid geven aan de gemeenschappen, voor solidariteit zorgen en voor een efficiënte federale overheid met voldoende middelen."
Maar 2 jaar later staan we nog geen stap verder.
De boot wordt door de Walen steeds met allerhande manoevers afgehouden.
Bij de regeringsonderhandelingen eisen de Franstaligen steeds maar extra compensaties voor elke zogezegde toegeving in verband met een staatshervorming of zelfs voor de normale toepassing van de wet (B-H-V). Om de mislukking van (pre)formateur Elio Di Rupo goed te praten wordt Bart De Wever als ware schuldige aangeduid, die na elke toegeving van hunnentwege zogezegd een nieuwe eis op tafel legde. Dat wordt de Franstalige bevolking althans wijsgemaakt. Bart De Wever wordt er meneerke nooit genoeg genoemd omdat hij een staatshervorming wil koppelen aan financiële verantwoordelijkheid van de gewesten. Ze snappen nog altijd niet dat de Vlamingen niet meer kunnen gesust worden met vage en onbetrouwbare beloften.
Na meer dan 400 dagen onderhandelen na de verkiezingen van vorig jaar is er nog altijd geen nieuwe regering. De Franstalige partijen doen zich wel struis voor, maar een Brussels PS-militant durfde het rechtuit te zeggen:
"Wij zijn bang."
Bang dat bij een grondige staatshervorming de enorme geldstromen vanuit Vlaanderen zullen verminderen of zelfs verdwijnen.
De toespraak van de Koning dit jaar leek me dan ook meer op paniek dan gewoon boos (zoals men het in de berichtgeving noemt) over de huidige stand van zaken.
Want: Zonder staatshervorming geen België meer'.
In feite is het allemaal niet zo moeilijk om een nieuwe regering te vormen. Het is eigenlijk simpel: van onzentwege maar weer toegevingen doen zoals het altijd al geweest is
of zoals  Elio di Rupo (PS) het vorig jaar al zei:
"Als de Vlamingen alles aanvaarden wat wij wensen, dan is alles in twee uur geregeld."
|
