Inverness is ons volgende doel, we naderen nu de Highlands en de weg gaat weer flink op en neer, met flinke hellingen tot 20%. De tweebaans weg is net breed genoeg om elkaar te kruisen met sommige stukken die nog smaller zijn, op een bepaald stuk moeten we beurtelings over een smalle steile brug.
We krijgen ook weidse blikken over het land. Vooralleer we bij de camping aankomen bezoeken we nog het St.George Fort.
Dit fort werd voltooid in 1769 en moest de rebellie in de Highlands ontmoedigen. Het fort is nooit aangevallen geweest want kort na de bouw werden de opstandelingen verslagen in de slag van het nabij gelegen Culloden.
Het fort is zeer uitgestrekt en kijkt uit over de Moray Firth, vanop de geschutswallen kijken we uit op het water en zien zelfs enkele dolfijnen zwemmen.
Het fort is nog steeds een legerbasis. Op het paradeplein zijn nog militairen in de weer. In het museum zijn de oude vertrekken van de soldaten mooi uitgebeeld met duidelijk verschil in de rangen.
In Inverness lopen we langs de mooie winkelstraten naar de rivier Ness, met een voetbrug steken we de rivier over.
Het is koud en er staat een stevige wind die de brug wat laat schommelen. Het is nochtans een mooie wandeling, het kasteel dat boven de stad uitsteekt is nooit een echt kasteel geweest en herbergt nu het gerecht en justitie.
Terug aan de andere zijde hebben we zicht op de kathedraal.
Zondagmorgen rijden we naar Urquhart Castle, een van de meest bezochte plaatsen in Schotland.
%
Het kasteel heeft een bewogen geschiedenis achter de rug en slechts de ruïnes geven een indruk hoe het ooit was. Het is schitterend gelegen aan de oevers van Loch Ness. We zijn gelukkig vroeg aangekomen de drukte is nog niet zo erg en het weer blijft droog zodat we rustig de tijd kunnen nemen om alles te bekijken. Vanop de toren krijgen we het Loch mooi te zien.
Inverness is de toegangspoort tot de Highlands en het landschap is duidelijk anders.
Overal zijn de bergen in zicht en de weg kronkelt door de valleien. Het weer is afwisselend grijs en soms een straaltje zon. De bergen onder de grijze hemel zien er dan somber uit.
Het blijft een mooie route, wanneer we de grote weg de A835 ruilen voor de A832 rijden we op een tweevaksweg die net breed genoeg is om een vrachtwagen te kunnen kruisen. Vele stukken zijn slecht met één rijbaan waarbij we op uitwijkplaatsen toekomend verkeer kunnen kruisen. De oceaan komt diep in het land met mooie fjords.
Nabij Big Sands komen we op een erg leuke camping nabij het strand. Op het verlaten strand kunnen we mooi wandelen bij laag tij, in een van de poeltjes vinden we nog een mooie zeester.
’s Avonds kunnen we genieten van een mooi gekleurde zonsondergang.
Rond de middag komen we op een camping nabij Morvich, mooi gelegen in een glen dat uitnodigt om te wandelen.
We vertrekken voor een wandeling vanop de camping. De wandeling is niet te steil en levert mooie vergezichten op.
Het laatste stuk wordt wat moeilijker het paadje dat we volgen is bezaaid met keien en rotsen en er stroomt ook nog water doorheen uitkijken dus om de voeten droog te houden.
Na een tweetal uren zijn we blij terug bij de camping te komen want het was toch wel vermoeiend.
We zijn nu opweg naar Cairnryan om de oversteek te maken naar Ierland op 30 juni met nog twee tussenstops. Onze route voert ons langs het Eilean Doran Castle dat schitterend gelegen is op de kruising van drie lochs.
Het kasteel werd vernield in 1719 en werd 200 jaar aan zijn lot overgelaten en werd in de 20ste eeuw terug opgebouwd. In het kasteel, waar we niet mogen fotograferen, zijn verschillende ruimtes mooi aangekleed met souvenirs van het geslacht Mac Rea. De grote zaal in het bijzonder is zeer smaakvol ingericht.
Nabij Fort William zien we in de verte de top van de Ben Nevis, de hoogste berg in Engeland. In de late namiddag komen we op een camping nabij Crianlarich. Donderdag 29 juni We begeven ons naar Cairnryan om de oversteek naar Ierland te maken. Het is erg slecht weer het regent en rukwinden maken het nog wat erger. In Girvan kunnen we op een parkeerplaats aan het strand blijven overnachten. In de namiddag gaan we toch gewapend met regenschermen een wandeling in het stadje maken en een koffie drinken.
We staan wat vroeger op want we moeten op tijd komen voor de ferry in Cairnryan.
%%%FOTO1%%%
Met P&O lines komen we na twee uur varen in Larne aan. We rijden meteen door naar Belfast waar we na enig zoeken een camping vinden op een 10tal km van de stad.
We gaan met de bus naar de stad maar de bushalte is op ongeveer 2,5km wandelen. In de stad nemen we een hop on/off bus om een rondrit in de stad te maken. We zitten boven op de open top dubbeldekkerbus waar het niet echt warm is maar we kunnen zo toch wat zien en foto’s nemen.
Bij het kasteel van Belfast hebben we mooi uitzicht over de baai.
We rijden ook door de wijk Shankill waar zich veel van de “troubles” afspeelden en verschillende muurschilderingen herinneren aan deze woelige tijden.
Op het einde van de rit komen we langs de universiteit waar de geslaagde afgestudeerden zich met de familie laten fotograferen.
We stappen uit aan het Titanic museum gehuisvest in een mooi modern gebouw. Hier wordt de ontwikkeling van Belfast met zijn linnenindustrie en vooral zijn scheepsbouwwerven, die de grootste ter wereld waren van hun tijd, mooi aanschouwelijk gebracht. De bouw van de Titanic zijn tewaterlating en zijn ondergang worden aan de hand van beelden en film boeiend gebracht.
Van op derde verdieping kijken we op de scheepshelling waar de Titanic te water werd gelaten. In een nabij gelegen droogdok ligt het laatste schip van de White Star Line, de Nomadic, mooi gerestaureerd en bewaard als museumschip.
Rond 11 uur komen we in de stad die wel uitgestorven lijkt, alle winkels zijn dicht en er is weinig volk op de been. Maar in de namiddag gaan de winkels toch open en komt er leven in de stad.
De bussen stoppen vlak voor het stadhuis “City Hall” een zeer groot gebouw dat de trots en de rijkdom van Belfast moet tonen met een sip kijkende koningin Victoria in de voorgrond.
Maar de wandelingen, onderandere naar de bus heen en terug, zijn ons in de benen gekropen en we keren terug naar de camping.
We hebben Belfast verlaten en kiezen voor de rustige en mooie kustweg naar de “Giant’s Causeway”. Bij Carrickfergus valt onmiddellijk het mooie en best bewaarde Normandisch kasteel van Ierland op.
John de Courcy begon er met de bouw in 1180 sinds de 12de eeuw heeft het vele veranderingen ondergaan.
Op de geschutsplatforms staan nog de kanonnen die de toegang tot Belfast moesten bewaken. In de kasteeltoren merken we dat de bewoners er over niet veel ruimte konden beschikken.
We zetten onze tocht verder en kunnen onderweg genieten van mooie vergezichten. Bij een piepklein haventje blijven we op een parking overnachten.
Het is ’s nachts beginnen te regenen en wanneer we weg rijden regent het nog steeds.
Onderweg zien we in de verte de ruïnes van een kasteel en wat verder krijgen we vanop een parking schitterend zicht op spectaculaire kliffen.
In de regen komen we bij het bezoekerscentrum van de Giant’s Causeway. Dit natuurfenomeen staat als enigste van Noord Ierland op de Werelderfgoedlijst. Met een busje worden we tot beneden aan de kliffen gebracht.
De basaltrotsen zijn door vulkanische krachten tot mooi blokken en kolommen gevormd.
Een muur van deze kolommen lijkt op een toegangspoort tot een adembenemend schouwspel. We wandelen tot het einde van de baai vanwaar we een schitterend uitzicht bekomen.
Ondanks het slechte weer was het een mooie ervaring. ’s Avonds parkeren we op een parking aan de rivier Foyle bij Londonderry.
Boven op de brug over de Foyle hebben we mooi zicht op Londonderry waar het oude stadscentrum, als enige stad in Ierland, nog volledig ommuurd is door oude vestingsmuren.
Bij de kathedraal gewijd aan St. Columb kunnen we de muur bestijgen. De muur diende om de stad te beschermen ook tijdens een beleg in 1689 van bijna een jaar hield die stand.
De kanonnen hebben hun dienst bewezen. Van bovenaf kijken we op het stadsdeel Bog’s Side waar zich veel van de onlusten afspeelden.
Op verschillende huizen zijn levensgrote muurschilderingen die hieraan herinneren.
We rijden nu verder langs de kust met zijn prachtige zichten naar het meest noordelijke punt van Ierland met zicht op de Atlantische oceaan.
De mooie huizen onderweg duiden toch op een zekere welstand. In Bucrana overnachten we op een heuse camperplaats
De camping ligt ongeveer op 15km van de stad. Om er te komen moeten we eerst met de auto naar een park&ride op 8km hier vandaan waar we met een moderne tram op een vlotte en komfortabele manier tot in de stad komen.
Nabij het monument ter ere van de geliefde schotse schrijver Sir Walter Scott nemen we een hop on/off bustoer die ons de belangrijkste plaatsen van de stad laat zien.
We rijden ook voorbij het paleis Holyroodhouse waar we vlug in het evoorbij rijden enkele foto’s kunnen nemen.
Bij het Edinburgh Castle stappen we uit om het kasteel te bezoeken. Reeds voor we bij de ingang komen is het duidelijk dat we er niet alleen zullen zijn. Er is erg veel volk op de been maar we hadden reeds onze tickets dus daar moesten we niet voor aanschuiven.
Door de ingangspoort komen we in het kasteel hier en daar is er file om binnen te komen. In de “Great Hall” met schitterende houten lambrisering is heel wat wapentuig te zien.
Trap op en trap af lopen we, er is veel te zien. Van boven af krijgen we mooie zichten op de stad.
We nemen de volgende bus die ons terug in het centrum afzet nabij Princes Street. In de west Princes Garden gaan we af op de doedelzak muziek die we in de verte horen. In het openlucht auditorium is er een wedstrijd gaande voor verschillende doedelzakgroepen. Een erg leuk kleurrijk muzikaal spektakel. We hebben voor vandaag genoeg gezien en keren terug naar de camping.
Weer met de tram de stad in om te voet de straten af te lopen waar we gisteren met bus doorheen reden. Langs de Royal Mile naar High Street waar vele winkels of schotse whiskey (die fors duurder is dan inBelgië) of schotse wol producten aanbieden.
Hier wemelt het ook van de toeristen. De St. Giles kathedraal is ook weer zo een prachtig versierd bouwwerk met een fraai interieur en kleurrijke glasramen.
Via een leuke straat die kronkelend naar beneden loopt komen we terug bij Princes Street. In een Indisch restaurant zijn we blij te kunnen zitten bij de maaltijd. Nadien keren we terug naar de camper om nog boodschappen te doen voor de volgende dagen.
We zetten nu de steven naar Edinburgh waar we in de buurt nog plaats konden bespreken voor enkele nachten. Onderweg houden we halt in Melrose om er de ruïne van een Cistercensier klooster te bekijken.
Het klooster heeft fel geleden in de loop van zijn geschiedenis maar de resten ervan blijven indrukwekkend.
Aan de grens met Schotland houden we even halt bij een rots die de grens markeert.
