Een koppeltje is pas getrouwd en beleven hun eerste huwelijksnacht. Plots trok de man zijn broek uit met een streng gezicht, keek de vrouw aan en zei: "trek deze broek eens aan" Zij paste de broek en zei: " het gaat niet, hij is te groot" De man sprak door op strenge toon: "juist, als je dus maar onthoudt dat IK de broek draag en niet jij..." Meteen daarop trok zij haar slipje uit en beval de man het eens aan te passen. Halverwege zijn rechterbeen kreeg hij het slipje niet verder omhoog. "ik kan helemaal niet in jouw slipje" mompelde manlief. "juist" zei ze "en als je jouw houding niet verandert...dan blijft dat zo..."
WAT GEBEURT ER TOCH ALLEMAAL IN DE WERELD??????? Nu hebben we al een Franse revolutie in België, met brandende auto's en al!!! Bij Brussel, Antwerpen, Gent... En dan wel ZO DICHT in de buurt. In Sint-Niklaas, een sociale wijk waar ik en mijn collega's enkele patiënten hebben wonen. Wij komen er dagelijks, ook s'avonds als we de laatdienst hebben. Echt akelig!!!!!!!!
- Een exporteur die niks uitvoert - Een timmerman met plankenkoorts - Even iets kortsluiten met een elektriciën - Een restaurant voor het gerecht slepen - Een voetballer zonder doel in zijn leven - Een verdacht die niet zit en terecht staat - De curcus lassen voor beginners die is afgelast - Aan een verloskundige vragen of haar werk bevalt - Een spuitjunkie die om een bijdrage voor de armen vraagt - Een bamihap uit de Chinese muur proberen te halen - De dermatoloog loog dermate, dat zijn patiënten hem de huid volscholden
Enkele jaren geleden volgde ik een curcus om porseleine poppen te leren maken via de hobbyclub waar ik toen lid van was. Het poppenatelier was in Stabroek "living doll" en Mora gaf de curcus,een Engelse die terug naar Engeland is gegaan Deze poppen zij Raven en de bok Shivo, een zeer groot beeld dat nu midden op mijn kast prijkt. Raven was oorspronkelijk een Mexicaanse, maar ik maakte er een Indiaanse van.
Dit zijn 2 andere poppen die ik maakte. Baby Aaron en Bunny,een kleinere pop met konijntje in de hand. Ik weet nu een adres in Baasrode, iemand die ook een poppenatelier heeft met dezelfde poppen dan die dat Mora had.
GROOT NIEUWS! Wij kregen op allerheiligen hele goede vrienden van ons op bezoek. Dat is toch geen groot nieuws, hoor ik jullie al zeggen. Nee inderdaad, ware het niet dat er op dat moment nu net een reporter van de plaatselijke gazet ter plaatse was, mét fotograaf. En ziehier nu het resultaat!!! Zien wij er dan zo vreemd uit???????
(ps: antwoorden mag in het gastenboek. Maar LET OP wat je schrijft, het nieuws zou wel eens waar kunnen zijn...hihi!)
De passagier achter in een taxi wil de chauffeur wat vragen, dus tikt hij de man even op zijn schouder. De taxichauffeur geeft een geweldige schreeuw en verliest de controle over het stuur. Het voertuig mist op een haartje na een tram, ramt bijna de voordeur van een bordeel, alvorens op het trottoir tussen een tiental driftig fotograferende Japanners tot stilstand te komen. Het is even stil in de taxi. dan zegt de chauffeur;"meneer, wilt u dat nooit meer doen. Ik heb me dood geschrokken." De passagier zegt dat hij het niet kon weten dat de chauffeur zo zou schrikken. waarop de chauffeur zegt; "het is uw schuld niet hoor meneer, maar vandaag is mijn eerste dag als taxichauffeur, hiervoor heb ik 25 jaar met lijkwagens gereden!"
We werden de volgende morgend rond 5u30 gewekt...en ik had verrassend goed geslapen. Het schip lag nog altijd in Luxor. Tijdens het lekker ontbijt zaten ik, Marc en Lou met Franstaligen aan tafel en ik wist nog altijd niet wie tot mijn groepje behoorden. We vertrokken per boot (zoals die op de foto) naar de overkant, om de koningen- en koninginnenvallei te gaan bezoeken en staptten dan in een bus. Een jongetje boodt eendjes aan voor 1 euro en ik kocht eentje. na de koop stond hij daar te lachen...en ik hed het ineens door. Hij had 2 eendjes vast en het was voor de twee. "Hela, gij deugeniet", maar tja, 't was mijn eigen fout, hé! Ik heb hem dat eendje toch laten houden. We reden naar de graven per treintje en kregen uitleg buiten de graven, omdat gidsen niet mee naar binnen mochten.
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
