Niets in het leven krijgt mij ooit klein
dan zou het al iets héél ergs moeten zijn
Ik ben al dikwijls op mijn neus gevallen
zelfs gewond geraakte ik uit de diepste dallen

Ik kwam tegenslag al geregeld tegen
heb in een plas van ongeluk gelegen
ik zag van een berg soms niet zijn top
toch geraakte ik er steeds weer bovenop

Door valse liefde werd ik verblindt
ik voelde mij dan zo naïef gelijk een kind
ik vond de ware niet en likte mijn wonden
maar ik heb steeds de weg terug gevonden

Smart heb ik ook al gehad in mijn hart
door ellende werd het als een steen gehard
In een mist van leugens geraakte ik verdwaald
toch heb ik het in iedere mist gehaald

Ik hoop alleen dat ik niet verlies
mijn dierbaren die ik boven alles verkies
hen verliezen zou mij brengen, ENORM veel verdriet
want zonder hen red ik het niet

Je haalt het niet in je eentje alleen
je hebt mensen nodig om je heen
pas dan kan niets je ooit raken
en kun je heelhuids door je leven geraken