...maar dan 2 uurtjes later...liep mijne wekker af en ik kon er iets moeilijker uit dan anders :lol: EN toch wel met chinese oogskes! Maar van zodra ik in gang geschoten was, leek het alsof ik voor twee geslapen had...het ging vlot vooruit. Ik kreeg wel foon van mijn hoofdverpleegster, die ook aan't werk was op een andere toer. Ik had een patiënte die bedlegerig was en veel verzorging nodig had. De zoon had loopbaanonderbreking genomen om voor zijn zieke moeder en vader van 90 jaar te zorgen en die hielp ons goed. Eerst zeer onwennig, maar hij begon zijnen draai al wat te vinden en hij was echt blij dat ze thuis was. In het ziekenhuis had ze doorligwonden gekregen en hij was niet tevreden, over ons wél. We waren er woensdag gestart, 3 keer per dag, dat maandag zou worden opgedreven naar 4 keer, omdat het nodig was. Ik kwam er gisteren voor mijnen tweede keer en hij begon mij al gewoon te worden. Maar ik kreeg foon dat ze de zaterdagnacht gestorven was...water op de longen en zeer kortademig. De dokter van wacht dierf niet weggaan, omdat hij aan de ademhaling gehoord had, dat ze niet lang meer te leven had. Mijn collega die de laten had, werd opgebeld en legde haar samen met de zoon goed voor de begrafenisondernemer. Ik ben nog naar die mensen gegaan om hen te condoleren in naam van ons team, maar de zoon was er niet, spijtig! Ik had hem wel achteraf aan de foon, we mogen allemaal langskomen (degenen die ze gezien hebben) om wat préé te komen halen. Dat hoeft voor ons niet, maar wil ik maar zeggen, zo'n voldoening dat die mensen je geven, het uiten van hun tevredenheid, zo'n aangename mensen...dat doet méér deugd dan gelijk welke préé! Ik vind het spijtig voor de familie, maar de patiënte zelf zag wel af... Het laatste uurtje, de laatste patiënten, wogen wel het zwaarst...dan begon ik mijn kloppeke te krijgen. Maar...ik heb het doorbeten en het gehaald. Ik stond die namiddag met onze buren naast ons te praten en die van rechtover ons, die het mede hadden georganiseerd..."Sandra, zijde gij nog altijd wakker?" Ik fel natuurlijk "Jaja, maar ik zet dezen zonnebril wel op om mijn wallen weg te steken!" Ik ging mij uitslapen vandaag, gisterenavond pas om 23u30 in mijn bedde...om 6u15...7u30...9u30...werd ik wakker...pfff...'k ben dan maar om 10u opgestaan!
Reacties op bericht (1)
03-07-2007
Sandra...als een Vlaams meisje van de trapleuning...
afglijdt...dan gaat dat van fluuuuuuuuuut....Als een Chinese van de trapleuning afglijdt...dan gaat dat van ..br,brrrr,brrrrrrrrrr....ze hebben namelijk hun flui...anders staan, zo als hun ogen naar 't schijnt..Hopelijk hebt ge dus alleen 's morgens maar Chinese oogjes en blijft het daarbij...(ha,ha,ha,)
Een mooievacantiegewenst van Fred
03-07-2007, 10:39 geschreven door fred
Copyright by Sandra
Over mijzelf
Ik ben Sandra, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sanne, voor de vrienden.
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (België) en mijn beroep is thuisverpleegster.
Ik ben geboren op 13/05/1968 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: PC, schrijven, poppen maken, lezen, enz....
Ik heb 2 zoons, Giovanni (16) en Marnick (13) en een hélé lieve vriend Wim.
Ik ben een zot ding, zeggen ze! Whatever, ik lach gewoon graag en doe mijn eigen ding!
Marnick-Giovanni
wasberen in Duitsland
mijn 3 schatten
Oostende 29 april
Ik en Romx
Ik en Ben
Frieda, ikke, Romx en Roosje
Ikke en Femke (Zus53)
Romx en Wim
Corry, Cooltje (Rita) en frieda
Opapat, May en Jean (La douce France)
Podiumbeesten: ikke, Veerle, Romx, frieda, Corry en roosje