...maar dan 2 uurtjes later...liep mijne wekker af en ik kon er iets moeilijker uit dan anders EN toch wel met chinese oogskes!
Maar van zodra ik in gang geschoten was, leek het alsof ik voor twee geslapen had...het ging vlot vooruit.
Ik kreeg wel foon van mijn hoofdverpleegster, die ook aan't werk was op een andere toer.
Ik had een patiënte die bedlegerig was en veel verzorging nodig had.
De zoon had loopbaanonderbreking genomen om voor zijn zieke moeder en vader van 90 jaar te zorgen en die hielp ons goed.
Eerst zeer onwennig, maar hij begon zijnen draai al wat te vinden en hij was echt blij dat ze thuis was.
In het ziekenhuis had ze doorligwonden gekregen en hij was niet tevreden, over ons wél.
We waren er woensdag gestart, 3 keer per dag, dat maandag zou worden opgedreven naar 4 keer, omdat het nodig was.
Ik kwam er gisteren voor mijnen tweede keer en hij begon mij al gewoon te worden.
Maar ik kreeg foon dat ze de zaterdagnacht gestorven was...water op de longen en zeer kortademig.
De dokter van wacht dierf niet weggaan, omdat hij aan de ademhaling gehoord had, dat ze niet lang meer te leven had.
Mijn collega die de laten had, werd opgebeld en legde haar samen met de zoon goed voor de begrafenisondernemer.
Ik ben nog naar die mensen gegaan om hen te condoleren in naam van ons team, maar de zoon was er niet, spijtig!
Ik had hem wel achteraf aan de foon, we mogen allemaal langskomen (degenen die ze gezien hebben) om wat préé te komen halen.
Dat hoeft voor ons niet, maar wil ik maar zeggen, zo'n voldoening dat die mensen je geven, het uiten van hun tevredenheid, zo'n aangename mensen...dat doet méér deugd dan gelijk welke préé!
Ik vind het spijtig voor de familie, maar de patiënte zelf zag wel af...
Het laatste uurtje, de laatste patiënten, wogen wel het zwaarst...dan begon ik mijn kloppeke te krijgen.
Maar...ik heb het doorbeten en het gehaald.
Ik stond die namiddag met onze buren naast ons te praten en die van rechtover ons, die het mede hadden georganiseerd..."Sandra, zijde gij nog altijd wakker?"
Ik fel natuurlijk "Jaja, maar ik zet dezen zonnebril wel op om mijn wallen weg te steken!"
Ik ging mij uitslapen vandaag, gisterenavond pas om 23u30 in mijn bedde...om 6u15...7u30...9u30...werd ik wakker...pfff...'k ben dan maar om 10u opgestaan!

 

Ik had de vroegen dit weekend, dus is dat om 6u vertrekken.
Maar we hadden ook een wijkfeest en ze hadden een vergunning om tot 2u muziek te draaien.
Toen ik de zaterdagmiddag thuis kwam, was ik moe en ik viel bijna in slaap in mijn bad.
Ik besloot om mij een uurtje in mijn bed te leggen, want ik verwachtte niet dat ik ging kunnen slapen.
Toch werd ik bijna 4u later wakker
We maakten ons klaar en waren om iets voor 22u op het feest...de deur uitstappen en de tent in, omdat het feest in onze straat was, rechtover onze deur.
We zaten bij de straatgeburen en er was ambiance, echt plezant.
Véél gelachen, véél gedanst en veel cola-light gedronken...ikke toch...Wimmeke véél duvelkes

 

Je ziet aan de foto's hoe goed we ons geamuseerd hebben, hé!
We kregen ook bezoek van de politie, in de blokken wat verder aan onze wijk, hadden ze gereclammeerd, de muziek stond te luid.
We zijn er tot 3u gebleven en tot zolang werd er muziek gedraaid en heb ik gedanst.
Ik kon nog 2 uurtjes slapen, maar ik geraakte dan niet in slaap, ik was klaarwakker, zeg!

Resultaat eerste verkiezing Internethond van het jaar

De voegers waren vandaag om 8u beginnen voegen.
Ik had al naar Marnick gebeld (Hij had een halve dag school) of ze bezig waren, omdat het wat regende.
En inderdaad...hoewel dat ze op dat moment in de kamionet lagen te slapen.
Ik dacht dat ze wachtten tot het over was met regenen en ik had al schrik.
Ik wil mij maandag eens goed uitslapen, maar als het nu niet af was, zouden ze maandag terugkomen...en ik zag mijne slaap al in duigen vallen.
De verrassing was dan ook groot...toen ik thuis kwam...ons huis was al bijna gevoegd en dan was het nog maar 15u.
Ze hebben ook silliconen tussen de muren en vensters gespoten.
Dat komt er bij, natuurlijk, hé!
Schoon hé...kijk maar!

De voeger belde daarstraks nog, om naar ons adres te vragen, om de factuur te kunnen sturen.
Ik heb zo'n voorgevoel dat hij daar rapper mee gaat zijn dan het komen voegen...terwijl hij nu wél gerust 3 weken mag wachten
Ik ga mij nu efkes op de zetel leggen, ik ben moe.
Ik heb al een week van 36u achter de rug, met de vergaderingen bij gerekend, maar zonder de vele uren die we voor niks op den bureau zitten.
En ik moet dit weekend nog werken, tijdens het wijkfeest...ik ga al slaap inhalen op voorhand ik ben een vooruitziend meisje, hé!
Ik wens iedereen een prettig weekend!

Mijn boys zijn er allebei door, Marnick met 70%...hij mag naar 't zesde leerjaar...en zelfs Giovanni met zijn 33 buizen! (op 1 jaar tijd verzameld)
Ik dacht dat er vandaag een BOM ging ontploffen in ons huisje...of een mijn, zoals die op de foto (Raverszijde '06)

Ik moest om 13u50 op het ouderkontakt zijn, door Giovanni die een zeef heeft als geheugen, maar ik kon er onmogelijk geraken.
Ik had een andere afspraak gevraagd, maar er belde niemand terug, dus zou Giovanni alleen om zijn rapport gaan.
Ik kreeg vandaag ineens foon, of ik om 16u30 kon komen, en dat kwam mij veel beter uit.
De leerkrachten van wiskunde en nederlands wachtten ons op.
Ik had verwacht dat Gio een C-attest zou krijgen, vermits hij op dit examen ook wéér een buis had voor wiskunde en nederlands (buiten nog andere, zelfs voor zedenleer, moet je kunnen, hé!)
Maar hij had geen C-attest...euh????
Nee, en zelfs geen B-attest!!!!
Ik denk dat mijne mond open viel van 't verschiet, want ze begonnen uit te leggen hoe dat kwam.
Ze hebben beslist om Giovanni een dik cadeau te geven, omdat hij den besten van zijn klas is wat praktijk betreft.
Ik denk dat de leeraar van praktijk zijn reddende engel is geweest...die zal zich hebben laten horen.
Hij had 74% op praktijk, terwijl diene mens bijna nooit boven de 70% geeft.
Ongelofelijk, hé?
Ze vonden dat ze een gast die zo goed is in praktijk, die een uitstekende eletrieker zal worden, niet konden buizen en dus een tweede kans verdiende...maar, dan wel in BSO, gaven ze de raad, en ik heb die opgevolgd.
Giovanni mag volgend schooljaar naar het vierde BSO elektriciteit.
Ik belde dat naar zijne pa, en om te zeggen dat hij morgen niet in de straat kan om de jongens op te pikken.
Die begon direkt te zagen over zijn nieuw lief...tis weeral eens gedaan...da's zijn dertigste al, denk ik 'k ben de tel kwijtgeraakt , amai!

Ik heb een drukke week, deze week!
Dinsdag zijn we naar de belastingen gegaan om onze brieven te laten invullen op afspraak, omdat we in de voormiddag daar onmogelijk konden geraken.
En dan had ik ook maandelijkse vergadering op 't werk.
Woensdag had ik een team in het ziekenhuis, over een bepaalde patiënte die terug naar huis gaat komen.
Haar situatie is verslecht en het zal niet gemakkelijk zijn voor haar echtgenoot om haar op te vangen (hij sukkelt zelf ook met de gezondheid)
Omdat ik daar jaren als vaste verpleegster ben geweest en ze mij heel goed kennen, en ik hen, mocht ik gaan van de hoofdverpleegster.
Ook naar de weightwachers en dat gaat ook goed, traag maar goed en met ons make ook.
En mijn tante is ook voor het eerst meegegaan.
Wim is naar het oudercontact van Marnick gegaan en hij mag naar het zesde leerjaar...JOEPIE!
Vandaag had ik normaal recuup 3, maar ik moest toch gaan werken, en op een drukke toer.
Er is een palliatieve patiënte bijgekomen (stervende) en we zullen er 4 keer naartoe moeten gaan.
Ik heb er vanmorgen bijna een uur gezeten.
En dan die voegers die aan onze gevel bezig waren, dat was echt tof!
Morgen zal Giovanni zelf om zijn rapport moeten gaan, omdat ik er onmogelijk om 13u50 kan geraken.
Hij dat papier met mijn voorkeursuur vergeten afgeven en daarom gaven ze mij zelf een uur.
Ik ben crieus wat het zal zijn, erop of eronder.



Dit weekend moet ik gaan werken, maar het is wijkfeest bij ons in de straat.
Ze hebben een vergunning om tot 2u te mogen muziek draaien...ik ga zondag met chinese oogskes moeten werken, vrees ik, amai!
Ik ben nu weg, tot later...de boys wachten op mij, we gaan een gezelschapsspelletje spelen...mens erger je niet...maar of mij dat gaat helpen om te ontspannen...daar twijfel ik toch sterk aan, zenne!
Ik heb gelukkig een weekje verlof, vanaf maandag...ik tel de dagen al af!

De voeger is vandeweek EINDELIJK komen opdagen.
Hij zei dat ze vandaag gingen beginnen voegen...en dat is dan toch uiteindelijk ook gebeurd.
De voorgevel is klaar, ze zijn rond 14u30 beginnen voegen.
Kijk eens wat een verschil, zeg!

Ik heb daar ZOOOOOO naar uitgekeken, hé!
Ik belde vorige week eens niet en liet hem met rust...en nu kwam hij zelf af
De kleur zal wel nog verlichten, binnen enkele dagen, naar 't schijnt.
Dan zal het eerder naar de kleur van onze ramen en deuren gaan.
Ik ben echt content!

Ik heb ook wat met mijn digietje geëxperimenteerd...bloemen, deze keer.
Ik heb mijn bloemen getrokken, die op mijn venstertablet staan in de keuken.

En ik ben ook eens in make's tuin rondgegaan.
Daar heb ik bloemen gevonden in allerlei kleuren...prachtig gewoon!

We zijn vandaag bij ons make geweest en ik nam foto's van haar poesjes.
Er staat een bordje aan haar brievenbus, omdat ze een thuis zoeken.
Het zijn 2 mannetjes, een wit met langer haar (zoals de papa) en een zwart-wit met een zwart vlekje aan de kin en één zwarter pootje.

En dit is het meisje, ze is iets witter dan haar broertje.

Broer en zus samen en de mama.

't Zijn schatjes, hé!
Ik had met véél plezier het wit mannetje meegenomen, maar mijn schoonzus doet nogal moeilijk.
Mijn jongste neefje is niet meer allergisch, volgens testen die dat uitwezen...maar hij heeft astma en dus zijn katjes taboe bij ons thuis, spijtig genoeg.
Mijn neefje gaat wel voor.
De mamapoes is niet van ons make, da's een kattin die zij eten geeft, omdat ze van haar baasje geen eten krijgt.
Maar de katjes hebben een voorlopige thuis gevonden in haar terras.
Make waakt erover dat ze niet binnen komen.
Wie graag een poesje heeft, make woont in Puivelde-Belsele of via mij gaat het ook, laat maar iets weten.

Coco heeft een thuis gevonden,
Ga maar eens kijken op het blog van Viva

http://blog.seniorennet.be/viva/


Pierre, Viva, Coco, Josée en Ninne

Onze hoofdverpleegster heeft een weekje verlof...plezant en lekker ontspannend, zou je denken!
Maar niks van dat, omwille van iets dat ze heeft meegemaakt en dat ieder van ons kan overkomen.
Ze is vlak voor haar eigen voordeur aangerand door een psychiatrische patiënt.
Hij liep haar voorbij met zijn hond, loslopend en niet aan de leiband.
Mijn collega en haar man zijn lid van een hondenschool, dus niet wetend wie ze voor zich had, vraagt ze om de hond aan de leiband te doen.
Daarop grijpt die kerel haar naar de keel, na een vloed van verwijten.
Haar man hoort het gelukkig, hij schiet zich buiten met een baseballknuppel en kan de vluchtende man een paar klappen verkopen.
Die kerel trok ook een knipmes, dus was dit niet zonder gevaar, hé!
De politie werdt erbij gehaald en ze konden niks doen!
Het is algemeen geweten dat ze pas iets doen als het slachtoffer bijna dood is, maar dat ze zo koel zouden reageren op deze aanval, dat had ik toch niet verwacht!
Met andere woorden: Het is door de politie toegestaan om je medemens voor hun eigen huis te verwijten, naar de keel te grijpen en te bedreigen met een knipmes!!!
Een vrijbrief voor allerhande gespuis!
Waar gaat dat heen!
Mijn collega heeft er in ieder geval gedurende enkele dagen keelpijn aan overgehouden, en wie weet wat de psychische gevolgen zijn, hé!
Ik zou me in ieder geval nergens meer veilig voelen.
Een echte schande, is het.
En tegen iemand met een mes in de hand, valt er niets te beginnen, hé!
Vooral niet als vrouw.



Ik werd in Antwerpen regelmatig aangesproken, overdag en 's avonds nadat ik ziekenhuis Stuyvenberg na mijn stage had verlaten (kinderpsychiatrie)
En ik hield mijn autosleutel steevast tussen mijn vingers, voor 't geval er iets zou gebeuren.
Een collega van 't Wit-gele kruis, werd door een kerel met een mes bedreigd, terwijl ze zich moest uitkleden.
Ze is kunnen ontsnappen (gelukkig), maar werd met verschillende diepe snee's in het ziekenhuis opgenomen.
Ze werkt nu niet meer als thuisverpleegster.
We staan er niet vaak bij stil...maar we moeten!
Vooral nu weer na dit voorval met onze hoofdverpleegster.

De boys zitten mij hier op te jutten...ze zijn ongeduldig om diene film te zien...maar ik wilde toch nog eens efkes Roosje, lief Lisetteke, bedanken!
Merci voor deze mooie foto van jou, ons make en mijn tante in't koopcentrum...echt schoon gedaan!

Ik ben dinsdag op mijne recuup 1 tot een uur of 11 thuisgebleven, maar ze hebben me van mijn werk gerustgelaten.
Ik kon dus ook gaan markten naar Beveren en iets gaan eten en drinken, met ons make en mijn tante.
Spijtig dat Lisetteke zich niet goed voelde, hoofdpijn op 't randje van migraine...of dit plezante trio was weer compleet geweest.
Een volgende keer komt dat wel slim.

Voor wie dit weekend de baan op moet...rij en vrij voorzichtig!

Euh...of rij wat rapper als ge rap wilt vrijen...ik bedoel...rap wilt 'gaan' vrijen!

Of blijf gewoon gezellig thuis!
Alléé, wat ist nu!
Die reclamegasten weten het precies ook niet meer
Maar mannen...ik ben er zeker van...moesten jullie zoiets thuis op je wachten hebben...je zou het wel weten, zeker?
Hihi...dat dacht ik al!
Ik kom jullie gewoon een héél fijn weekend wensen.
Wij gaan gezellig thuisblijven vanavond enne...een filmke bekijken...neenee, niet wat ge denkt (Foei)...een oorlogsfilm Stalingrad.
Misschien tot straks en anders tot morgen of zondag, hé!

't Is er eindelijk eens van gekomen...de telkens weer uitgestelde uitstap met Lisette (Roosje)
Ik had al enkele keren met haar afgesproken, om vb te gaan markten te Beveren, maar ik moest dan elke keer gaan werken.
Nu had ik recuup 2 en ik werd gelukkig niet opgeroepen...ik heb trouwens al 7 dagen na mekaar gewerkt...'t is al wel!
Ik ben haar thuis gaan halen en we zijn naar het Waaslands shoppingcentrum geweest.
Na wat rond te lopen en de winkels te gaan bezichtigen, kregen we honger en we aten een 'slanke-lijn-slaatje'...superjammie!
Ik wilde er een foto van nemen, maar mijn digietje werktte tegen.
Ik had wel 27 batterijen mee, maar ze waren allemaal leeg, dus dan maar nieuwe gekocht.
Er stond een andere prijs op en ook nog eens omgedraaid...dus moeten wij kunnen rieken dat de prijs dan veranderd is, maar dat ze die nog niet hebben aangepast.
Op de verpakking stond ook '3 plus 1 gratis', dus protesteerden we toen we 16,95 ipv 11,25 euro moesten betalen, hoe zoudt ge zelf doen.
Ik heb ze dankzij Lisetteke toch voor de laatste prijs gekregen.
En dan kon ik fotookes beginnen trekken, hé!

Ik kreeg foon van ons make, die dacht dat ik haar een berichtje had gestuurd...ze kan niet aan hare gsm uit...'t is ne moeilijken, want ik en mijn tante geraakten er ook niet wijs uit.
Ze hoorden dat we in het shoppingcentrum zaten en ze kwamen ook af.
We zijn dan nog iets gaan drinken bij caro's en ik kon weer de japanner uithangen volgens mijn tante...fotookes trekken.

Toen Lisetteke hoorde, dat make en mijn tante morgen naar de markt te Beveren komen, werd er direct een afspraak gemaakt.
Ik heb morgen recuup 1 en ik hoop écht dat ik ook kan meegaan, want ik vond het vandaag superplezant!
Volgende week donderdag had ik recuup 3, dus de kans dat ze je oproepen is dan zéér klein...dan moeten er al 3 collega's ziek zijn.
Toch moet ik gaan werken!!!!
Mijn hoofdverpleegster belde mij vorige week op tijdens mijn werk.
"Kun jij donderdag 28 juni in mijn plaats mijnen toer doen, want ik moet naar een vergadering die is opgeschoven naar dienen dag. Gij hebt toch de minste overuren van de foultimers, hé!"
"Liever niet, ik geef liever ene van die 3 recupen af die ik volgende week heb."
Maar alléé...'k heb mij toch weer schoon laten ompraten.
't zullen dan wéér 7 werkdagen na mekaar zijn, maar daarna heb ik een weekske vrij...en dat ze mij dan maar gerustlaten, zenne zeg!

Ik heb gewerkt, dit weekend, met de laten.
Zaterdag wist het weer weer niet wat het moest doen...de zon laten schijnen of regenen...dus deed het het alletwee...regenen terwijl dat de zon scheen...tegen de late avond toch.
Een kerel die op den E17 reed, kwam van een oprit en hij dacht dat ik enkele motto's ging omverrijden, om hem doorgang te verlenen op de baan...hij drumde mij dan maar opzij, omdat ik dat niet wilde doen en deed dan een gebaar om te laten weten dat het hem niet aanstond...jamaar zeg, 't is al ver gekomen, hé!
In 't centrum van Temse vertraagden de auto's...er liep een duif op de straat en ik denk niet dat ze nog kon vliegen.
Onderweg naar St-niklaas zetten de auto's voor mij hun dubbele pinkers op...twee auto's waren tegen mekaar gebotst en die ene auto stond dwars over het baanvak.
De politie was wel al aanwezig en in de auto's zat er niemand meer, ik zag die mensen aan de kant staan...gelukkig, hé!

De zondag had ik een patiënt te Temse, die volgens zijn vrouw pas een epileptische aanval had gehad...hij sloeg met zijn gekwetste hielen tegen de grond.
Ik verzorgde zijn hielen en ik zag dat hij in wartaal sprak, echt onverstaanbaar en helemaal niet bij de les.
Ik heb haar aangeraden om een ambulance te bellen, want ik was er niet gerust op...deed mij eerder aan een bloedingske in de hersenen denken.
Ze zou nog naar de wacht bellen, maar ik heb niks meer gehoord.
Op weg naar Sint-Niklaas zetten de auto's voor mij hun dubbele pinkers op (weeral) en ik zag direct waarvoor dat was...een grote hond liep gewoon de baan over, op zijn dooie gemaksken.
Ik weet niet wat jullie ervan vinden, maar ik vond dat toch geen normale dagen, zenne!
Ik hoor nooit zo'n verhalen door mijn collega's vertellen...gebeuren die dingen nu echt alleen bij mij?
raar, zenne!

 

Mensen, ik zal efkes een pauze moeten inlassen...of toch zéker moeten inkorten.
Giovanni is aan zijn examen begonnen en ik wil mij daar ook 100% mee bezighouden...wat controleren en overhoren, want hij heeft hulp nodig.
Hij MOET een B-attest halen en dit examen is zijn laatste kans.
Dus sorry voor het lange wachten...op artikels en op een tegenbezoekje.
Ik hoop dat jullie dat begrijpen.

Gisteren was hij zijn voordracht voor Nederlands aan't inoefenen...met een leder vest van mij die op zolder lag...komt nog van pas.
Hij had een voordracht over 'the Matrix'.
Wat vindt ge van het jongere versie van Keanu Reeves... knappe gast, hé!

Proficiat aan alle vaders
Happy vaderdag!



Geniet ervan!

Gij ook, pa!

Veel liefs

Sanne

Ik ben dit weekend vrij!
Daar ga ik van genieten, sé!
Volgende week heb ik weer 7 werkdagen voor de boeg...5 vroeges en in het weekend de laten!
Voor mijn uren is dat natuurlijk wel goed, hé!

Ik bracht de collega elke keer weer naar mij thuis om zijn auto te kunnen oppikken, zodat we naar den bureau konden rijden...en ik was telkens crieus en ik keek uit naar verandering aan ons huis.
Ik verwachtte de voeger, die eind deze week zou komen...maar wat dacht je?
Geen enkel voegselke gevoegd...verdorie toch!
Ik heb hem dan uiteidelijk opgebeld en tis uitgesteld tot volgende week.
Ze hadden een dringende job ergens anders, dat niet kon wachten, dus gaat hij ons de dag voordat hij komt zelf bellen...pfff...k' ben eens crieus!!!!!
Maar als hij de vrijdag weer niet is geweest, schiet ik mij naar zijn huis, zenne!
't Zal er dan zoooo gaan stormen, dat de voegen vantussen zijn stenen zullen vallen, peis ik
Neenee, dat doe ik best niet, of hij moet dat weer opvoegen en dan moeten we zéker wachten.
Tot eind van de maand, voor 't bouwverlof, dat zal ik hem nog geven.



Voor 't bouwverlof is voor 't bouwverlof!
Beloofd is beloofd, hé zeg!

Vergadering...wééral!
Deze keer kwamen de sektorverantwoordelijken naar ons en ook de collega's van sektor Dendermonde.
Er werd over een nieuwe CAO gepraat.
Guido kwam al een half uur te laat (hij heeft mij een kleine 4 jaar terug aangeworven)
We hebben oproepbare en niet-oproepbare dagen, zoals nu recuup 1,2,3,4...maar nu ook in het weekend.
Dan moeten we een vrij weekend opofferen bij zieke collega's.
"Ik ga aan jou allemaal O1'ns geven, Sandra", zei hij...hij pikte er mij weeral uit, zenne!
"Ja zeg Guido, dan moet ik een gans weekend bij de telefoon wachten, of wat."
Ik had het op 'beschikbaar zijn', waar we trouwens geen wachtvergoeding voor krijgen.
Waar de collega's het al begrepen hadden en erover zwegen, bleef ik weer doorhameren, natuurlijk hé
Op het feit dat we niet betaald worden, wanneer we geen prestatie's hebben geleverd, replikeerde ik dat het toch ook een prestatie is...bij de telefoon zitten wachten tot je het nieuws krijgt dat je toch moet gaan werken...een kleine prestatie, dus hoeft het maar een kleine vergoeding te zijn.
"Sandra DEsmet" zei hij ineens.
"Guido, laat die DE er maar af, hé!"
En dan ging het over onze overuren, die dalen als ne kleine die van een ritser naar beneden glijd.
Om aan onze uren te geraken, 'mogen' we propaganda gaan maken bij de dokters en in de ziekenhuizen.
"Hoeveel tijd krijgen we er dan voor terugbetaald, want je zit soms lang in een wachtzaal, hé!"
Hij schoot in de lach, dus ging ik na de vergadering bij hem zitten om te vragen of hij mij aan't uitlachen was.
Omdat alles een code krijgt, zoals naar de schouwing gaan, daar krijg je een half uur voor.
"Wat dacht jij dat ik bedoelde, Guido? Toch niet dat ik zonder afspraak in een wachtzaal ga zitten tot elke patiënt weg is...ge geraakt bij geen enkele dokter direct binnen, ook niet mét afspraak, dus wil ik weten hoeveel tijd we krijgen."



Hij ontkende dat hij mij had uitgelachen...enfin!
Ik mag gelukkig veel zeggen van de Guido...voor sommigen in enkele sektoren, is dat niet waar, zenne!
Hij heeft iemand van Dendermonde bij zich geroepen en haar gezegd dat ze nog één kans krijgt om te verbeteren, of ze krijgt haren bon.



Gisteren en vandaag had ik companie in mijn autootje.
Eén van onze mannelijke collega's kwam naar mij thuis gereden en samen reden we naar Lokeren.
Hij heeft van toer gewisseld met een andere mannelijke collega, die nu zijn toer doet.
Hij kende slechts zijn eigen toertje, buiten die van het weekend en de laten.
En vermits de andere gast recuup had en de hoofdverpleegster een toer in St-Niklaas had, mocht ik hem toer Lokeren aanleren.
Ik ben nog maar een goeie 6 jaar verpleegster...hij zit al zo'n 23 jaar in het vak en werkt bijna 3 jaar bij ons.
Maar 't was plezant...ook voor de mensen...ze werden verzorgd door 2 tegelijk 't was soms wel hillarisch, wat hij hen allemaal wijsmaakte...dat hij zijn rijbewijs nog moest halen en daarom met mij moest meerijden
Gelukkig zei hij niet dat hij zijn diploma van verpleger ook nog niet had, want dan zouden er enkelen in paniek geraakt zijn, denk ik...hoe zou je zelf zijn, hé!