Ik heb vorige week een collega mogen vervangen op haar toertje en we hadden daar onze oudste patiënte, Mieke...een klein en tenger vrouwtje van 99 jaar!
Nooit had ik zo'n lieve en levenslustige dame tegengekomen van die leeftijd!
Ze kon nog redelijk goed stappen, met ondersteuning...zelfs van haar zetel tot de badkamer en dat was een eindje.
Ze woonde bij haar dochter in...een echte 'petit just' gelijk wij hier in Sint-Niklaas zeggen...en je moest haar liggen, of je kreeg gedonder.
Ze zei het niet in je gezicht, maar achter je rug tegen een collega.
Mij kon ze heel goed hebben, ik had sjans.
En tijdens het ziekteproces van haar moeder, kregen we ook een sterkere band.
Mieke had in het weekend een kleine beroerte gekregen en ze kon haar bed niet meer uit.
De mensen van de palliatieve eenheid kwamen er al, en de dokter ook iedere dag.
Mieke was stervende en de maandag verschoot ik echt...haar toestand was zo verslecht...ik had er geen hoop meer op.
Maar de dag erna was ze allerter...en liet ze me wéér verschieten.
Ik had haar in bed gewassen en ze had goed meegeholpen, ook met hulp van haar dochter, die haar liefdevol opving en haar beloofd had om haar niet naar de kliniek of een rusthuis te zullen doen.
Haar dochter was efkes weg en Mieke trok een oogske naar mij...zoals ik vroeger van haar gewoon was, als haar dochter een slechtere dag had (dat is ook niet te onderschatten, hé! Ik bewonder haar daar wel voor)
Ik riep haar dochter, maar ze deed haar ogen weer zo flauw als tevoren, en nu was het precies of ik had me dat ingebeeld...de deugeniet :lol:
Ze was altijd in voor een grapje en ze zat vol met deugenietestreken.
Woensdagmiddag werd de pijnpomp bij haar geplaatst, ik en de verpleegster van de palliatieven deden dat.
Donderdag en vrijdag had ik de laten en dan is het snel bergafwaarts gegaan.
De dokter had gezegd dat ze de vrijdagnacht niet ging halen, maar Mieke was een sterk vrouwke...ze is zaterdagmorgend rond 9u30 overleden.
En daar heb ik toch wat van geweten, zenne!
Met sommige patiënten heb je een grotere band dan met andere, hé!
We dachten dat zij in mei de 100 ging halen, maar het heeft niet mogen zijn...



Een vrouw van honderd
het heeft niet mogen zijn
ze heeft het net niet gehaald
voor haar sloot het levensgordijn

Deze vrouw heeft bewezen
dat...hoe oud je ook bent
hoe ziek en wetende dat het einde nadert
je je deugenietstreken nog altijd kent

Zij heeft het geweten
dat je door optimisme en humor
erg ver in het leven kan komen
Mieke...we zullen je nooit vergeten!