Het wordt een beetje TE op mijn werk, het inspringen is nog lang niet gedaan!
De ene collega is al terug uit ziekenverlof, maar de twee andere hebben verlening gevraagd aan hun dokter.
Die ene collega had vandaag en morgen de laten, dus moesten we die lates weeral verdelen...na onze vroegen nog een stuk laten.
Ik heb nu bijna 9 uur gewerkt, zonder het anderhalf uur bijgeteld dat ik onbetaald op den bureau heb doorgebracht.
De collega die ik de vrijdag had aangesproken, omdat ze geweigerd had om de laten te doen, is al de ganse week rap naar huis en gaf beeld zonder klank...zo koppig als iets!
Ik had haar nog niet gezien en ook mijn hoofdverpleegster ontweek ze, maar ik hoorde het zeggen van de collega's die haar wel hadden gezien.
Ik besloot om haar aan te spreken, of ze koppig ging blijven, als ze haar mond niet tegen mij zou opendoen, maar dat was niet nodig...ze was vriendelijk tegen mij.
Ze zat wel in de verdediging, terwijl ik iets anders bedoelde dan ze dacht.
Ik was mijn toer van morgen aan een collega aan't doorbellen, omdat ik morgen thuis ben (sjans)...een FD (feestdag) voor 1 januari.
Ik hoorde ineens twee collega's tegen mekaar roepen...het zat er goed tegen...ruzie tussen de collega die ik vrijdag had aangesproken en een andere.
Voordat ik de foon had opgelegd was die ene collega weg en de andere kort daarna ook.
t' Begint mij een beetje tegen te steken, zenne diene rotsfeer op het werk.
We lopen nu op de tippen van onze tenen...we zijn allemaal doodop...gewoon van dat inspringen, hé!
En 't minste wat er nu is, zet de ander op haar paard.
Ik werd door mijn hoofdverpleegster opgebeld om te vragen hoe dat zat, maar veel kon ik niet zeggen...zij wist er ondertussen al meer van dan ik.
De weigerende collega verving haar zowat in haar afwezigheid, en vermits ze een ex-collega in gent vervangt die nu pas bevallen is en sektorverantwoordelijke is geworden, is ze veel weg en belt ze nu naar mij om sommige taken door te spelen.
Ik zit daar niet mee in, maar 't moet mij wel uitkomen, hé...ik word daar niet voor betaalt en je steekt er extra tijd in.
Ik heb mijn ene collega ook opgebeld, het werd haar gewoon teveel.
eerst sprak de collega een week niet tegen haar en dan zei ze ineens iets met een kleine steek, dus sprong de andere direct uit, vaneigest.
Ik hoop echt dat het opgelost geraakt, want ik ben dat goe beu aan't worden, amai!
Toch wel nog goed nieuws...een andere collega gaat die poes adopteren en gaat er morgen om...tof hé!
Sorry dat ik nog maar bij enkele mensen ben langsgeweest.
Morgen thuis, maar wel kuisdag en bezoekdag bij ne maat...als hij niet kwaad is, want hij reageert nu al amper, tis al véél te lang geleden dat ik daar geweest ben en hij's op 1 januari verjaard.
Nu ga ik mij in de zetel smijten en ik kom er de eerste uren niet meer uit...ik ben moe...en niet alleen van het werken.
Ik heb een portugese porto gedronken, gekregen van een portugees...de man van een patiënte...maar ik heb dat wat te rap uitgedronken :lol:...'k heb ineens zware benen!
Zéker tot morgen...toch op zoveel mogelijk blogs!
Nog eens sorry, hé!

 

Is wel lekker dan zo'n blogje hé Sandra, kun je je eens afreageren en dat is wel nodig als ik dat zo allemaal hoor, pas goed op jezelf meiske, laat je niet gek maken.
Nog bedankt voor je bezoekje en de reaktie op de surprise ondanks dat je het zo druk hebt, vind ik super van je.
Ik wens je nog graag een héél prettig weekend en probeer wat te ontspannen.
Liefs, Katrien