Julius Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 8

05-11-2011
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik huisde in de nacht

 

ik was even weg
van de straat
het buurten
van jou
jullie

de ziel kleefde
aan blinde gedachten
in mijn lijf
aan het niets in de leegte

men vertelde van de zon
een tropische dag
maar de slaap
suste mij, onophoudelijk,
drie etmalen lang
tot stijve spieren toe

de aarde was ik
niet verder dan de zetel
waarin ik huisde
en hij, er op er af,
die bij me sliep
en soms nipte aan mijn neus

hij was mijn buitenwereld

05-11-2011 om 10:05 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blijf maar

 

blijf maar thuis fluistert de wind
in mijn beide oren
vandaag kom ik
niet meer langs
denk maar aan mensen
die je toe behoren

ze vertellen
over het weer en meer
regen, kwellen

of de zon en maan
die iets over liefde vertellen
het eelt op hun ziel
de kinderen die bellen

mij zal je niet horen vandaag
ik word elders verwacht
op velden van eer
daar wordt stilte door mij gevuld
het steunt de wandelaar
als ik zijn ontzielde herinnering verzacht
en hij even geen woorden duldt

zie ook wel dat deuren
overal, ondanks diverse tinten,
zo grijs blijven kleuren
of dat het voorhang
de afwezigheid bewaakt

en dubbel glas
als het toneel wel zichtbaar is
de wereld geluidloos buitensluit

bij het ontbreken van
de dragende takken
is het de natte snuit
van een kleine viervoeter
die blij mijn milde lippen raakt
en pindakaas ruikt

05-11-2011 om 10:05 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zij, die luistert

 

keer je tot ons
gij mooi mens
voeg schoonheid toe
zo is ieders wens
met je kleurrijke schaduw
en warme lach

woorden zijn niet nodig
je bent niet schuw
doch zie in je ogen
een rijkdom aan stilte
die ik zozere mag

je kijkt ons aan
ieder, een voor een


blijf


jammer
je moet spoedig gaan

en ziet nog eenmaal om
over ons allen
en toch naar ieder

dag, donkere vrouw
je luisterde naar
ons dichterlijk gemijmer

even, daarna
was ik
in korte rouw

05-11-2011 om 10:04 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Duizend druppels

 

ik drijf naar zoete wateren
vanuit het verdorde land
waar het aangeslagen meer
nog steeds zout is gekleurd
omringd met vergankelijk riet

mijn tijd lijkt daar verbeurd
de stroming zingt kussend
zowel ter linker- als rechter zijde
de strelende oeverkant

fluistert zacht over het groen
dat wacht in het verschiet
kilte verliest een ondoorzichtig vlies
het is zonnelicht
dat barende warmte biedt

ontelbare fladderende wieken
verspreiden de geuren
die steeds sterker naar de verte rieken
alwaar de dageraad op mij wacht

morgen, morgen zo hoop ik
zal jij mij met tedere blikken
uit duizend druppels opbeuren

05-11-2011 om 10:03 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aan de Dommel

 

hier stroomt onze trots
al in de Oude Vrijheid gekend

door haar wederkerende loop
en sponzig ademend water
een levende ader
als weerbare kracht erkend

is veelzijdig en uitdagend
draagt haar schoonheid
waardevol op weg naar later

05-11-2011 om 10:03 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bij vlagen van de wind

 

ik zie vanachter mijn raam
de armen van de boom
gewichtig heen gaan
en weer terug
zelfs iets verder dan vooreerst

de bladeren wuiven
naar dode scheuten
die nog steeds,
en dat voelt als eeuwig,
messcherp op mijn
bezielde huid staan

beschermen
al dat in mij ademt
tegen de wereld
in het buiten

het kan ook zijn
dat mijn profane
tabernakel
het licht verbant
als geblindeerde ruiten

mijn handen grijpen naast
de doorgaande beweging
of zie ik niet
dat de wind mij draagt
met sprakeloze vertedering


(zie ook youtube)


05-11-2011 om 10:01 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overgave

 

geloven in onze eigen verrijzenis
is verder zien
dan wij kunnen denken


door het ritme van lente, zomer,
herfst en winter
wil de schepping juist
vertrouwen en rust schenken


tijdens schaduwrijke momenten
waarin wij ons leven hier
zo vaak met anderen delen
is nieuw licht te ontdekken


omdat onvoorwaardelijke liefde,
door Gods woord
en de handen van onze naaste,
opnieuw verlangen
en overgave
bij ons wil opwekken


als wij daar op
kunnen vertrouwen
en niet
met angsten
voor de dood
worden bestoven


dan zijn we in staat
in een eeuwig leven,
na ons aardse bestaan,
te geloven



(Geschreven in opdracht. In het kader van een Paasviering)

05-11-2011 om 10:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In het bos

 

in het bomenland
door groen gras omgeven
ligt stil en haast verscholen
mijn huis van houten planken
met groei en bloei verweven

de tijd heeft het beschuttend lijf
en de stenen pannen gevormd
het geheel is aan inzichten
van seizoenen te danken

midden in een verlatenheid,
van mystieke aard,
waar enkel natuur zorgt
voor ongedwongen klanken

kan ik van zelve
mijn denken vertragen

woorden zijn hier onkruid
zij zouden gevoelens verkillen

ik zwijg derhalve verder
kan zo de hongerige rust
vol met bewondering stillen


Zie ook: http://www.youtube.com/re...uery=dreyfsandtzuschlamm1&aq=f

05-11-2011 om 10:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.* Julia *

 

uit de echo
van de schepping
is opnieuw
blinkend goud geboren

en nog wel in de lente
door de vroege adem
van het eerste jaargetij

op een namiddag
waarin de glans van groen
ons in warme zonnestralen
verlicht doet bekoren

zij is de zevende in de rij;
een rijkdom aan schatten

deze waarneembare tederheid
is op onze aardse wijze
nauwelijks te bevatten

05-11-2011 om 09:59 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wonderlijk

 

in de dageraad
van de voortschrijdende
achtste dag

wordt de mens,
zo hij wil en kan,
bewust van groeiend gezag

dat aan hem
het ademen leent
en hij allengs voelt
dat stof geringer is dan
een zonnestraal

maar ook dat hij in zijn wezen
een scheppende kracht ontdekt
in een liefdevolle taal:
een glimlach die erkenning verwekt

05-11-2011 om 09:59 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lijken uit de kast (duogedicht)

 

ze tilden zichzelf uit bed
met gestrekte benen
iedere morgen weer
werd gezocht naar
ogen zonder spijlen

wind rook naar de kamer
en een enkel wisseldeken

nog immer waait
hij over nachten en jaren heen
met schimmen, zo dichtbij als gister
aldoor slijpen zij dromen
in halfzijdigen
wrijven tussen hart en steen

eens als de adem zich vernedert
zal wellicht bevrijding komen

de kinderen, soms niet meer
dan een wimper van waarheid
van een oorlog die donker blijft
in een waterloze kast
vervloekt tot angst en felle strijd

geklemd tussen het klapwieken
en een pijn als ijzeren bast




*opgedragen aan Rob Spronk

05-11-2011 om 09:58 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ode aan een dichter

 

op een hoogte
planken met tafel en stoel bekleed
zit hij
met woorden
in zijn wereld


haast roerloos
slechts zijn lippen bewegen
de ogen schuiven in stille gang
achter glas in korset


hij zucht zijn gedicht
naar oplopende treden
in de schaduw
voetstappen verwijderd
van beschijnend licht


een karaf siert
zijn verstilde mimiek
klanken raken teder verspreid


ik hoor meer
de ziel van de dichter
word niet door
ontbrekende gebaren afgeleid

05-11-2011 om 09:57 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in't furjaore

 

in't furjaore
van ut aghterlaent
riepe nog stits
soete druufe

ol droaghe sie
unne rimmplighe fliese
ende siene tu strammigh
in unne flaoghe tu wuuve

sie witte nog dickels
van twinckle ooghe
ende diene haerte gheraocke
biewiele ghootgheraent

daore in wiederwille
uut onfaeste ferlorenhiet
tere ghnaode ghruuit
gheliecke ons
unne draoghende miedooghe kent


(iegene taole)
luister http link


Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=fF-lJGzMdh4

05-11-2011 om 09:57 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ontluiken

 

langzaam ontwaakt
de lentelucht in mij
voelt nog wel als naakt
en soms kil

af en toe
zeg maar bij vlagen
weet ik weer
ja, dat is het
wat ik wil

de geur van natte bladeren
of vers gemaaid gras
parfum naturel
zo als het in wezen bedoeld was

en kleuren zien rijpen
van groen naar
wonderlijke tinten
groots en onnavolgbaar eigen
-terwijl huid en haar
immer meer vertoeven
in het aangeboren najaar-

maar ook
het moet gezegd
groeit een verlangen
dat morgen heet
en in handen
van een zwoele zomeravond
wordt gelegd


(ingesproken : zie link )


Zie ook: http://www.youtube.com/wa...ds3nZM&feature=player_embedded

05-11-2011 om 09:56 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De achterkant van de schaduw

 

ik zie mijn schaduwkant
zo duidelijk terug
in woorden van
duistere figuren

zij wonen aan de leugenkant
spelen in het brein
bejubelen daar hun kuren
afdwalend van de rechte lijn

hun spiegelreflex herkent enkel zwart
dat lijkt op een hemelse troon
echter de balk in de ogen speelt hen part
genoeg om de waarheid te bedekken;

het geweten lijkt doorgaans
brandschoon

het onderscheidend vermogen
gaat echter op in duivels vertoon
van grenzenloze inktvlekken

ja, niets is mij vreemd
soms ben ik,
maar dan voor even,
ook van mijzelf ontheemd

05-11-2011 om 09:55 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als de dagen lengen

 

langzaam trekt het zwart
zo lang bevlekt geweest
met uitgedroogd vocht

weg uit de verdichte nacht;
woud van een wederkerend
en wezenloos gedrocht

traag slinkt in eigen taal
het vlies dat de dood bedekt

terwijl vanuit de herinnering
schuchter over het licht
van morgen wordt verteld

de geest is wederom
met leegte opgerekt

in deze alom verdeelde schaduw
en als de natuur dat eist
wordt het eigen ademen gekweld

05-11-2011 om 09:54 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een windegroet

 

wuift jouw
breedgerande hoed
naar mij

als een knipoog
die vele tellen kent

ik zie gespreide vingers
een zomers vlaagje bedwingen
die ons beiden ook zwoel verwent

je gelaagde rokken
dansen om en om in het rond
een windegroet is daar aan gewend

het verraadt even
de ronding van je mond

*

daar is hij plots
je liefde
in een maatkostuum

ik zie in de zon
je ogen blinken
ook een lichte trilling
gaat door je lijf

als jullie van elkaars
nabijheid drinken

05-11-2011 om 09:53 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als de avond nadert

 

fijnbesnaarde klanken
vertellen over mijn innerlijke waarden
zij omsluiten heden mijn trage denken
woorden blijven liggen op de aarde

alleen mijn vingers bewegen
door wat mij wordt opgedragen
ik volg slechts de toonaangevende zegen
die opborrelt uit onaantastbare lagen

afscheid hangt boven het meer
in een dromerig hemels groen
stilte geeft de volheid van leegte weer
een treurwilg overweegt de laatste zoen



(beluister muziek http)


Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=jOcY6KPwfx8

05-11-2011 om 09:53 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De volière

 

ik ben er nog niet zegt de man
prevelend met verweerde lippen
zoveel al achtergelaten
menig spiegel moeten vervangen
de weg die ik bewandel
kent vele hobbels en gaten
ook luchtkastelen vol verlangen
en kinderogen die nog steeds
vrijelijk tegen me praten

waar ben ik toch naar op zoek
de jaren hebben mij toch alles verteld
talloze malen is mijn huid vervangen
de haren van blond, grijs naar kaal
mijn geschiedenis talloze malen bijgesteld
seizoenen zijn verworden tot gelijkmatig vaal
ook mijn ruggengraat is eerbiedwaardig
vol geloof naar de aarde overgeheld

samen lopen we hand in hand
over het aangeharkte pad
rondom de volière in de tuin
kijken naar fladderende kleuren
en luisteren naar onverstaanbaar gefluit
we gaan zitten en zwijgen de stilte
delen de omvangrijke eenvoud
gemengd met welriekende geuren

05-11-2011 om 09:52 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pas de deux

 

in vuur en vlam
dooft zij het naakte lijf
langs een robe van ijzige blokken
die dooien aan opvrijende benen

haar gezicht huist
in een vragende schaduw
zij wil haar blik niet aan mij vertonen
enkel hem zonder schroom
met een onaantastbare
verleiding belonen

zij bespeelt een minnaar
die ook door adem is omhuld
en in hetzelfde verlangen gekleed

in deze pas de deux
is pure passie
door dragende zuchten
te vermoeden

enkel beider ogen hebben weet
van zuigende harten
hun driften mogen
een onthulling bevroeden


05-11-2011 om 09:52 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm




Foto


Inhoud blog
  • Goedemorgen- twee ochtendgedichten
  • de kruisende cirkel
  • In dit moment
  • er zij schaduw
  • er zij licht
  • Woordenglans
  • Drijvende wolken
  • Onmin
  • Al tastend
  • Meierijstad
  • Paris, La realité?
  • ter plekke
  • Op een kier (2)
  • Op een kier
  • In mijn Doka (variant op gedicht " De Duivel " )
  • de duivel
  • Kantelen
  • Bloemke
  • In de namiddag
  • La vie en rose
  • Aanraken
  • Als bomen huilen (2)
  • Hartstochtelijk
  • jij, mijn kind
  • Dode wortels
  • Mij is geen woord bekend
  • uitzien
  • Lucht
  • Hemelse bruiden
  • Doorgang
  • Moeder
  • Verschieten
  • Blindelings
  • Huiswerk 1963
  • Thuis
  • In het voorjaar
  • Zijn (1) Sein (1)
  • Ronding
  • Dat
  • Gaan
  • Dat lucht op.
  • Telkens
  • Liefde
  • winter
  • verlaten
  • Anne
  • Vertoeven
  • Horizon
  • Het naakte kleden
  • Memoire
  • Het is de weg
  • Autumn blues
  • Mijn vader
  • Toen
  • Grijze zondag
  • Als het stormt
  • Naakt
  • Schijnen
  • Het is
  • Schaduwtaal
  • Geketende bevrijding
  • Rijpen
  • Stuurloos
  • Droomboek
  • Als de stilte mij zegt
  • Doordacht
  • Al even in de schemering
  • Gerucht
  • Herinnering
  • Dan de mist
  • Golfje
  • Donderslag
  • De hoogste diepte
  • Als groen grijs oogt
  • Aan banden gelegd
  • Zijn gezicht straalt
  • De weg
  • De weg
  • Lente blues
  • Liefde
  • Muze
  • Gij daar
  • Zij kust
  • Lente
  • Golvende stilte
  • Titelloos
  • Dat wat komt
  • Uma
  • Als vloeiend water
  • Als de dag van gister
  • Jij, die is
  • ik ga maar
  • De blinde weg
  • Geketend
  • Tijd van leven
  • ik dwaal soms
  • Schaduw
  • Dichter bij de mens
  • Als de schaduw bemint
  • Afscheid

  • Gedichten 1
  • Deutsche Gedichte 1
  • Activiteiten op YouTube
  • Activiteiten op Gedichten.nl

  • Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!