Julius Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 8

12-11-2012
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eens

 

eens is er de tijd
dat mijn huid het lijkwit baart
aan de dood gelijk
en onveranderlijk dan is van aard

nog steeds kleur ik naargelang
ik ruik en de ander mij proeft
of de ander kijkt

terwijl mijn geest
soms in een doolhof
vertoeft

de caleidoscoop
van de verandering
onvermijdelijk besloten
in mijn vlees
wordt voortdurend
vaak onwillekeurig
overgoten

het maakt mij telkens wees

12-11-2012 om 16:28 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zilte getijden

 

de zee verwacht mij vandaag
om mijn liefde te strelen
als ik haar daar naar toe draag
kunnen blonde lokken spelen

er kleeft zand aan mijn voeten
kruipend omhoog, ziltig gehecht
kom eb en vloed even groeten
opdat het woord wordt gezegd

op de grens van mijn land
beweegt even de horizon
gedachten hebben het bemand
maar ruikt zij,
net als ik,
ook even aan de eeuwige bron

die rijkdom schenkt,
vaak met het licht in de ogen
ook wel, vaak te gelijk,
word ik door de schaduw gewenkt,
het zicht naar binnen gezogen

12-11-2012 om 16:28 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de schemering

 

soms voelt ruimte
aan als leegstand
en zie ik ieder ander
niet meer als verwant

verblijf dan in de stoet
van zwijgende ogen
schuifelend meegezogen

en waar de richting
er niet meer toe doet

het duidt op dwalen
in stuurloos denken
ik even niets meer
in woorden kan vertalen
waarbij gevoelens ook
nog eens onduidelijk wenken

in deze schemering
is men des te meer
de geboren eenling

zo de mens eigen
keer op keer

12-11-2012 om 16:27 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De geleefde dag

 

mijn hand raakt het kozijn
terwijl ik het ijzer beroer
duw buiten weg, weg van mij

die bedompte lucht
van een gesloten cel
waarmee ik avondrood voer

het is hopen op koelte
wanneer de dag is verdreven
en de stilte haar diepte zoekt

het geruis in mijn lijf
neemt tijd om te zweven.

indrukken zoeken een bed

willen met een geheel
worden verweven

daar de schemering
op mij heeft gewed

12-11-2012 om 16:27 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Reciprook

 

ik loop deze dagen
door de geest
van een getraliede cel
gevuld met dove oren
doch met leegte het meest

verwijl in het gewicht
van een aangekleed skelet

ogen op niets gericht,
een ongeschreven wet,
die verdwalen in
een vergezicht

van water en brood
dat sprakeloosheid
als horizon kent

het is de
wederkerige schaduw
waar binnen en buiten
nimmer aan elkaar went

12-11-2012 om 16:26 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kopland

 

een dichter dichtbij
de ziel
bemiddelde met
vragende poëtische
woorden

ook al had hij weet
van het wiel

't leven vertelde hem
dat een zuiver antwoord
nooit beviel
in de werkelijkheid
die niet aan ons behoord'

12-11-2012 om 16:26 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het was Komrij

 

in de eeuwigheid geplaatst
is de dood van een dichter
de echo die op zijn woorden aast

*

een hart geraakt wel zoveel lichter
immers bij leven taal verbouwen
aan een zware plicht getrouwe

met lippen zo fraai in poëzie gestemd
en gehuld in een bul als levend beeld

*

zo iemand zal blijvend worden gedeeld

12-11-2012 om 16:25 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Licht en schaduw

 

als verwachting
bij daglicht sterft
kent ademen
nog steeds de plaats
waar een bloeiende bloem
zonlicht verwerft

door bladeren te spreiden,
zich openstellend als van zelve,
keert zij naar het licht
zoals mijn liefde zich
naar herkenning dicht

mijn vriend de schaduw
dekt soms onbewust
doch met hemelse genade
voor even de levenslust

vernieuwd komt vaak later
een fruitige aubade
gelijk druiven telkens weer rijpen
aan ranken in een ballade

12-11-2012 om 16:25 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als een windhaan

 

soms spant
de wereld zich
als een kruisboog

zoekend in een cirkel
naar een doel
niet wetend waar het
onbekende verblijft;
laag of hoog

de oceaan is tevens
te groot voor mijn handen;
ongeacht naar waar ik grijp

en hoe diep ik ook
in de diepte kijk

mijn gedachten
zijn als lucht
eer zij kunnen
verzanden

12-11-2012 om 16:24 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als de zon ondergaat

 

in helder licht
sieren lijnen
mijn avondbloem

die haar tinten tonen,
soms mijn verbeelding
doen beschijnen

een zachte zucht
geeft vaak aan de
ouderdom wat lucht

die schaduwen
kan verschonen
van een belegen dag

zo’n fluistermoment
maakt gewag
van tederheid

schept vertraging
die tot herkenning leidt

12-11-2012 om 16:24 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als schellen vallen

 

in gebroken licht
sieren lijnen
mijn avondbloem

die haar tinten tonen,
verbeelding beschijnen

en zwoele zuchten
nog verder bevruchten
schaduw verschonen
van een belegen dag

zo’n fluistermoment
maakt van tederheid gewag
schept vertraging
die tot verwenning leidt

12-11-2012 om 16:23 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarvan akte

 

ik draag voor
in een ‘acte solitaire’

getuig met heel mijn lijf
van groen, van gras
van de lach, ginds ,
zo dromerig ver
in een gastvrij verblijf

mijn uitgestrekte handen
schilderen luchtcirkels vol
zover ik maar kan reiken

sluit velden daarbij in
en bosranden als kantelen
van burchten
opgetrokken in eiken

waarachter mijn geliefden
musiceren, dansen
en spreken van liefde
dan wel met open ogen
mij onbereikbaar doch
zoet beminnen

zo speel ik vurig een rol
opdat de hartstocht
niet mag wijken

in het hart,
zo dichtbij,
van binnen

12-11-2012 om 16:23 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vannacht

vannacht was ik
niet alleen met haar
droomde van
kapende vagebonden

er werd mij een
engel gestuurd
aangemaand door boven
of wellicht lokaal ingehuurd

zij zong voor mij
het lied van troost
waarin eindeloze liefde
werd aangeprezen

na een wijle
hervatte mijn
neusgeronk
zijn gelijkmatigheid

zodat ik nu echt
in het onbewuste zonk
*
bij het ontwaken
proefde ik aan de dag
en nam nieuwe kansen waar

ok, nog wel in ochtendjas
maar de zon belichtte mij
met een overtuigend gebaar

12-11-2012 om 16:22 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Atrium

 

achter deuren
van huizen
opgestapeld in lagen
van het theater voor
de grijsgerijpte mens

vullen vaak herinneringen
de dagen
of draagt het ademen nog een
een lange levenswens

waar de dag van heden nog wordt geëerd
als een kinderstem galmend klinkt,
koffie het oer Brabantse buurten smeert
of getallen op ballen worden afgevinkt

vaak staan naast het beeld van
Onze Zoete Lieve Vrouw
een aantal uitgestalde foto’s
met ingelijste rouw

de ouderdom
is soms geaard in een rotsvast geloof,
berusting of tevredenheid
regelmatig wordt dit echter bedreigd
door het uitvallen van levend loof

12-11-2012 om 16:22 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dmitri Shostakovich

 

ik hoor hem
ontbloot aan
zijn stem raakt
verjaarde plooien
van mijn huid

lijken zich
te berusten
in klanken
van snaren

gespannen op
nobele pilaren
dan wel gedragen
door levende liefde

hij kijkt mij diep aan
door zijn verre kijkers;
de wijsgeer voor
ongrijpbare zielen

schenkt mij
noten in kracht
en melancholie
op weg naar
onverstaanbare diepte

Gij,
Dmitri Dmitriyevich Shostakovich

12-11-2012 om 16:21 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dodenherdenking

 

ik stond er
stram
achter bloemen
op een betonnen graf

dacht aan
vrinden
met doorweekte pijn

zij,
een leven lang zoekend
verlichting te vinden
van een niet uitgesproken straf

ik stond daar even
dacht aan hen,

maar wel
aan de zijlijn

12-11-2012 om 16:20 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lucht

 

het is niet zo
dat ik alles
beter weet

wel lijkt het
nu en dan
een rijkdom

als ik mijn
schaduw kant
vergeet

12-11-2012 om 16:20 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Natuurlijk

 

de boom
vertelde over
zijn geringde
jaren

hij kon
zonder woorden
mijn ongeduld
verklaren

12-11-2012 om 16:19 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gewichtloos

 

ik zoek mijn plek
op de regenboog
en zie,
ik glij

het ebt
in mijn wintergetij
de hemel lijkt
ook minder hoog

het landen
dwingt de weegschaal
met een scherp oog
tot balanceren;
veel lucht en nog meer aarde
blijken eens temeer
lichtgewichten

de laatste zucht
verliest vele gezichten

de ontstane leegte
kan in eeuwige tijd
het overbodige verteren

12-11-2012 om 16:19 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Noodlot

 

ik schep
deze letters
in de
schaduw
van mijn hand

het blad is
met naakte
maagden gevuld

al maar meer
vervliegend
in droog blauw


een zilte traan
valt te laat
uit aardse dauw

12-11-2012 om 16:18 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm




Foto


Inhoud blog
  • Goedemorgen- twee ochtendgedichten
  • de kruisende cirkel
  • In dit moment
  • er zij schaduw
  • er zij licht
  • Woordenglans
  • Drijvende wolken
  • Onmin
  • Al tastend
  • Meierijstad
  • Paris, La realité?
  • ter plekke
  • Op een kier (2)
  • Op een kier
  • In mijn Doka (variant op gedicht " De Duivel " )
  • de duivel
  • Kantelen
  • Bloemke
  • In de namiddag
  • La vie en rose
  • Aanraken
  • Als bomen huilen (2)
  • Hartstochtelijk
  • jij, mijn kind
  • Dode wortels
  • Mij is geen woord bekend
  • uitzien
  • Lucht
  • Hemelse bruiden
  • Doorgang
  • Moeder
  • Verschieten
  • Blindelings
  • Huiswerk 1963
  • Thuis
  • In het voorjaar
  • Zijn (1) Sein (1)
  • Ronding
  • Dat
  • Gaan
  • Dat lucht op.
  • Telkens
  • Liefde
  • winter
  • verlaten
  • Anne
  • Vertoeven
  • Horizon
  • Het naakte kleden
  • Memoire
  • Het is de weg
  • Autumn blues
  • Mijn vader
  • Toen
  • Grijze zondag
  • Als het stormt
  • Naakt
  • Schijnen
  • Het is
  • Schaduwtaal
  • Geketende bevrijding
  • Rijpen
  • Stuurloos
  • Droomboek
  • Als de stilte mij zegt
  • Doordacht
  • Al even in de schemering
  • Gerucht
  • Herinnering
  • Dan de mist
  • Golfje
  • Donderslag
  • De hoogste diepte
  • Als groen grijs oogt
  • Aan banden gelegd
  • Zijn gezicht straalt
  • De weg
  • De weg
  • Lente blues
  • Liefde
  • Muze
  • Gij daar
  • Zij kust
  • Lente
  • Golvende stilte
  • Titelloos
  • Dat wat komt
  • Uma
  • Als vloeiend water
  • Als de dag van gister
  • Jij, die is
  • ik ga maar
  • De blinde weg
  • Geketend
  • Tijd van leven
  • ik dwaal soms
  • Schaduw
  • Dichter bij de mens
  • Als de schaduw bemint
  • Afscheid

  • Gedichten 1
  • Deutsche Gedichte 1
  • Activiteiten op YouTube
  • Activiteiten op Gedichten.nl

  • Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!