de zee verwacht mij vandaag
om mijn liefde te strelen
als ik haar daar naar toe draag
kunnen blonde lokken spelen
er kleeft zand aan mijn voeten
kruipend omhoog, ziltig gehecht
kom eb en vloed even groeten
opdat het woord wordt gezegd
op de grens van mijn land
beweegt even de horizon
gedachten hebben het bemand
maar ruikt zij,
net als ik,
ook even aan de eeuwige bron
die rijkdom schenkt,
vaak met het licht in de ogen
ook wel, vaak te gelijk,
word ik door de schaduw gewenkt,
het zicht naar binnen gezogen
|
