Samen met Wim, Kristof en Jos zal ik deelnemen aan de Oxfam Trailwalk 2010 op 28 en 29 augustus. Meer info vindt u als u op de foto klikt. Onze groepsnaam is "De Genieters" en ons nummer 158.
Na enkele dagen van wandelrust en drukke feestdagen is het tijd voor de eerste tocht van 2009. Onze keuze valt op de Driekoningentocht te Poederlee van de Herentalse wandelclub. Ik heb met Rik om zeven uur afgesproken en als we rond half acht door Lille rijden staat er op zo'n groot bord -8, het vriezemannetje geeft voorlopig niet op. We kiezen vandaag voor de langste afstand, de dertig km met tussenin vier controleposten. Om iets na acht uur zijn we weg en gaan bijna ogenblikkelijk de natuur in. Alles heeft zo'n bevroren laagje en in de morgenstond geeft dit prachtige beelden. We gaan via Schrieken en Galgenberg naar de eerste controle, die gelegen is in de kantine van voetbalclub FC De Kroon. Aangezien het nog vroeg is is er nog veel plaats en drinken om ons op te warmen een lekkere warme chocomelk. Het tweede gedeelte leidt ons naar de Vorselaarse Heide. Het is hier prachtig wandelen tijdens de zonsopgang. Het ijs hangt in mijn snor en baard, zo koud is het, er staat zelfs een paard in de wei met een wit laagje op. Na een uurtje hebben we terug controle in een voetbalkantine, deze maal van VK Zegbroek. Tijdens het eten van mijn soep komt Paul Baestaens binnen, samen met iemand die mee met ons naar Denemarken is geweest enkele jaren geleden. Het is een blij weerzien en er worden natuurlijk beste wensen uitgesproken voor het nieuwe jaar. Op deze controle maken we een lusje van zes km. We blijven tussen velden en heiden en heel af en toe zien we een huis. We passeren een visvijver en ik ga met één voet eens op het ijs staan. Voorlopig zullen hier geen vissen gevangen worden denk ik We passeren nog natuurgebied de Rommelzwaan en zo gaat het terug naar de controle. Hier is het ondertussen volle bak en we vinden nog een plaatske aan den toog. Er staan ondertussen 18km op de teller en het zonnetje komt sterker en sterker opzetten, enkel warmen doet ze niet. Tijd voor het volgende stuk, onderweg zien we een bord met "Opgepast Bosduivenjacht Vallende hagel" en horen in de verte serieuze knallen. Gelukkig valt er geen hagel en ook geen bosduif op ons hoofd en via Pallaaraard en de Niemandshoek komen we aan de veertien Kapellekes en hier gaat het voor de eerste keer dit jaar mis In plaats van rechts af te slaan gaan we rechtdoor, en snijden we een stuk van zo'n dikke kilometer af. Hierdoor missen we het kasteel De Borrekes, dat zal voor een andere keer zijn. Via de Berkelhei bereiken we dan iets vroeger dan voorzien de laatste controle, waar we daarstraks voor de eerste keer ook al geweest zijn. In de kantine kan je over de koppen lopen, en na even te wachten kunnen we twee stoelen bemachtigen die tegen de muur staan. Het laatste stuk brengt ons terug naar de bewoonde wereld, waar we de kapel van Zittaart, die in 1885 gebouwd is. Rond half twee komen we dan aan in de startzaal en zit de eerste tocht van het nieuwe jaar er reeds op. Van de dertig km wandelden we er toch zo'n 28 in de natuur, en dankzij de vriestemperaturen die overal een wit laagje oplegde konden we prachtige foto's maken. Waar het morgen naartoe gaat weet ik nog niet, de keuze is namelijk zeer uitgebreid
Nu we aan de vooravond staan van 2009 is het tijd om eens terug te blikken op het wandeljaar 2008. Het was een mooi en geslaagd wandeljaar, de doelstellingen die ik vooropgesteld had zijn allemaal met glans behaald De eerste grote afspraak was begin maart met de Kennedymars van de Zuid-Westhoek in Zevenbergen voor mijn tweede stempeltje op mijn Kennedykaart. Ondanks het 's nachts verloren lopen is deze 80km lange tocht goed verlopen. Twee weken later ben ik samen met Rik en Fons naar Sittard gereden om deel te nemen aan de grootste Kennedymars van Nederland. Samen met 3000 andere wandelaars vertrokken om 5u 's morgens en in zeer slechte weersomstandigheden binnen om 19.15u, een persoonlijk record en stempeltje nummer drie was binnen! In april was het dan "Dwars door Limburg" van Aviat St-Truiden, een jubileumtocht omdat de club 35 jaar bestond (1973-2008) en aangezien ik zelf van 1973 ben kon ik daar niet ontbreken Oorspronkelijk zou de tocht 70km zijn maar uiteindelijk bleken het er 78 te zijn, van Weert in Nederland in rechte lijn naar St-Truiden, voor mij één van de mooiste momenten dit jaar. In mei was het dan tijd voor de allereerste 100km van Kluisbergen, 50 op zaterdag en de klassieker van 50km op zondag die al jaren bestaat. Twee fantastische dagen samen met Paul Baestaens, die ik daar beter heb leren kennen en hopelijk met hem dit nog eens kan overdoen. Eind mei was het tijd voor de vierde Kennedymars, de Betuwse Nachttocht te Geldermalsen. Voor mij is dit (voorlopig) de mooiste Kennedymars waar ik al aan heb deelgenomen. Mooi parcours, schitterende dorpjes waar je langskomt en supervriendelijke vrijwilligers, spijtig dat deze tocht maar eens om de twee jaar is In juni was het alle hens aan dek tijdens de Mega-Sloebertocht van de Scheldestappers in Zingem. Deze 100km lange tocht werd voor de tweede maal georganiseerd en ik heb spijt dat ik er de eerste keer niet bij was! Prachtige tocht op een vrij zwaar parcours in het gezelschap van mijn maatje Gaston die bijna alle 100km-tochten samen met mij stapt. Een week later was er dan de vernieuwde Nacht van Vlaanderen, deze keer niet naar Middelkerke maar naar Brugge en zo terug naar Torhout. De benen waren nog vermoeid van de week ervoor, maar ook nu was ik binnen 20 uur terug! Het nieuwe parcours was zeker de moeite waard, alhoewel dat het vorige naar de zee voor mij ook zijn charmes had. Na een deugddoende vakantie in Turkije begin juli was het de 100km van Binche. Ik had al veel gehoord van deze tocht maar was er nog nooit geweest. Samen met Chantal en Fernand heb ik deze mooie maar zeer zware tocht volbracht en staat hij in 2009 terug op de kalender. In augustus viel de Dodentocht op 08-08-08, en na enkele jaren afwezigheid besloot ik om nog eens deel te nemen. Samen met Gaston bereikte ik om 15.00u de tent in Bornem en had ik 4 op 4 gehaald in mijn 100km-tochten dit jaar. In september haalde ik dan vol trots mijn titel van "Kennedywalker" tijdens de Kennedymars van Bergeijk. Deze titel krijg je als je vijf Kennedymarsen tot een goed einde brengt, samen met een bronzen medaille! De tocht zelf had niet veel om het lijf, lange rechte stukken langs lange wegen, mentaal zwaar maar geen probleem als je geoefend bent! Dit jaar heb ik niet alleen deze tochten gelopen natuurlijk, elk weekend kon je me vinden om één of andere tocht in ons mooie land. Overal zetten vrijwilligers zich in om ons, wandelaars, de mooiste delen van hun streek te laten zien en te zorgen voor een hapje en een drankje, mijn oprechte dank daarvoor
Voor volgend jaar zijn mijn doelstellingen 4 tochten van 100km en Super Kennedywalker worden in Nederland (weer 5 tochten van 80km). Als de gezondheid goed blijft zal het wel lukken
Voor de laatste keer in 2008 nemen we onze wandelschoenen en trekken we daarvoor naar Oostmalle waar de plaatselijke wandelclub Groen-Wit haar Oostmals drupk tocht organiseert. Iets voor negen uur komen we aan in de startzaal De Notelaar waar het nog vrij kalm is. Buiten schommelt het tussen -5 en -6, de vrieskou laat ons voorlopig niet los! Een blik op de kaart leert ons dat het parcours bestaat uit drie lussen van 8, 7 en 5km, we gaan dus dikwijls terug in deze feestzaaal komen We beginnen met de lus van 8km, na een tijdje tussen de villa's gewandeld te hebben (hier wonen precies geen sukkelaars) gaan we naar landelijke wegen waar het heel erg rustig en koud is. Als we terug in de zaal komen is het tijd voor iets warms, een lekker jeneverdruppelke van Oostmalle. De tweede lus die we maken is die van de 7km. Nu gaan we door het 's Herenbos, een prachtig stukje bos van zo'n kleine 100ha. We passeren ook het Wolfschot, een 31ha groot domeinbos dat tussen het 's Herenbos en het domein de Renesse gelegen is. Op de controle is het weer tijd voor een drupke, iedere deelnemer kreeg een bonnetje bij zijn inschrijving en aangezien Vic dat niet drinkt kan ik twee maal proeven van dit lekkers. Het derde deel leidt ons naar het domein de Renesse. In dit domein heeft vroeger het kasteel van Oostmalle gestaan, maar werd verwoest in het jaar 1542. Een paar jaar later werd een nieuw kasteel gebouwd door Jan van Renesse, dat er nu nog steeds staat en zeker eens een bezoekje waard is. In 1920 werd de rechtervleugel verbouwd maar de linkervleugel is nog volledig intact. De burcht heeft ook zijn eigen spookverhaal, tijdens WOI zou er een Duits onderofficier een moord en zelfmoord gepleegd hebben en zijn geest blijft er ronddwalen In het domein zelf is het prachtig, gele bordjes leren ons over de fauna en flora die in dit domein aanwezig zijn. In dit mooie gebied wandelen we onze laatste kilometers van dit jaar, een schoon einde van een geslaagd wandeljaar
Vroeg opstaan vandaag want het is van hieruit toch een klein uurtje rijden naar Zottegem, waar wandelclub Egmont hun Wafelentocht organiseerden. Het is er even zoeken naar de Bevegemse Vijvers waar de startplaats is. Even voor acht uur ben ik er, en de grote parking staat al redelijk goed vol, het wordt hier straks drummen voor een plaatsje. Binnen in de zaal zie ik Annemie (Daisy Walker) en Helga, en bij het buiten gaan loop ik ook Marc tegen het lijf. Het wordt al licht, en das goed nieuws voor mijn foto's! Ik kies vandaag voor het parcours van 28km, mooi verdeeld in vier stukken van 7km. Vlak na het vertrek krijgen we al direct een stukje natuur met het domein Breivelde en gaan we langs het gehucht Grotenberge. De temperatuur zit nog steeds onder nul maar er is geen wolkje te zien, voor de vierde dag op rij prima wandelweer dus, een rariteit in ons Belgenlandje. Een beetje later zijn we in het centrum van Zottegem, en ook hier staat natuurlijk een schaatspiste waar het nu nog wel wat vroeg voor is. Door de winkelstraat gaat het naar het kasteel van Egmont, waar nu een bibliotheek gevestigd is. Een half uur ver zijn we als we getrakteerd worden op een lekkere warme Glühwein, die bij deze temperaturen heerlijk smaakt. We verdwijnen uit het centrum en gaan naar de open vlakten waar de wind vrij spel heeft. Ik trek mijn muts tot ver over mijn oren maar blijf het koud hebben. Het zijn wel mooie beelden die we te zien krijgen, de winter heeft ook zo zijn charmes. Via de Blarenhoek komen we dan aan in Velzeke-Ruddershove waar we een eerste keer controle hebben. Op deze controle maken we een lus die ons langs Bussegem, Hundelgem, St-Pieters-ten-Berge en de pedesmolen terug naar het ontmoetingscentrum van Velzeke brengt. Voor mij was dit een prachtig stuk, met plaatsjes waar ik nog nooit geweest of zelfs van gehoord had. Terug in de zaal is het een pak drukker dan een dik uur geleden, en het is zoeken naar een plekje om mijn soep te kunnen opeten. Na het versterken van de innerlijke mens is het tijd voor het derde deel van deze mooie tocht. Via landelijke wegen gaat het naar Munkzwalm, we zien onderweg nog de Sint-Antoniuskapel en komen aan in Strijpen, waar ze op de controle lekkere braadworsten verkopen. Ik neem er eentje, het is tenslotte al middag. Het laatste stuk brengt ons dan terug naar Zottegem, waar de parking overvol staat en verscheidene auto's maar blijven zoeken achter een plaatsje. Na het ophalen van mijn stempeltje is het tijd om naar Mechelen terug te keren, en als ik mijn schoenen wissel aan mijn auto staan er reeds twee wagens te wachten, waarvan er eentje teleurgesteld gaat zijn Het was mijn eerste keer dat ik bij Egmont Zottegem ging wandelen maar het zal zeker niet de laatste zijn. Het was een mooie, verzorgde en afwisselende wandeling, dus zeker voor herhaling vatbaar.
Tijdens deze tweede Kerstdag ga ik samen met Vic naar Oudenaarde voor de tocht van Hanske de Krijger. We besluiten om met de trein te gaan, maar in Brussel-Zuid ontdekken we waarom de NMBS zoveel tegenwind krijgt. Als we op het perron staan voor de trein richting Poperinge komt deze niet opdagen of wordt er niet afgeroepen dat deze op een ander perron komt en moeten we noodgedwongen een uurtje wachten. Nog een uurtje later zijn we dan eindelijk op onze bestemming. Als we naar de startzaal stappen is het een helderblauwe hemel, maar de temperatuur valt dik tegen. Gelukkig heb ik vanmorgen een extra trui aangetrokken, en ook mijn jeans in plaats van de gebruikelijke trainingsbroek maakt een wereld van verschil Na de inschrijving begeven we ons op pad voor het 14km-parcours, dat mooi verdeeld is in twee stukken van zeven. We steken onmiddellijk de Schelde over en gaan door de abdij van Maagdendale met zijn 13e eeuwse gotische kapel. Daarna gaat het door het natuurreservaat "Het Spei" en gaan we naar de hoogvlakte van Edelare, waar we mooie foto's kunnen maken van de omgeving. We dalen via de Tenberge, die ik nog ken van de mega-Sloebertocht, naar Leupegem waar het controle is. Na de controle begint de eigenlijke stadswandeling. We wandelen langs de jachthaven en de Schelde voorbij het neogotisch gerechtsgebouw, terug over de Schelde naar het Begijnhof. Een beetje verder komen we aan de markt, waar het prachtige stadhuis alle aandacht opeist. Op het plein staat een overdekte ijspiste, blijkbaar zijn deze tijdelijke schaatsbanen enorm populair tijdens deze periode! De parcoursmeester stuur ons ook door het Liedspark met zijn bijhorend kasteel, om daarna in de winkelstraten te belanden. Het is hier een drukte van jewelste, er moeten precies nog een heleboel mensen cadeautjes kopen Als laatste juweeltje passeren we de Sint-Walburgakerk. Deze kerk is eigenlijk nooit voltooid en bestaat uit twee delen, de toren en het schip zijn opgetrokken in zandsteen, stamt uit de 15e eeuw en is in Brabantse gotiek. Het koorgedeelte is in Doornikse kalksteen en vroeggotisch uit de 13e eeuw. Na een kort bezoekje binnenin gaat het via het centrum van de Ronde van Vlaanderen terug naar de startzaal en komt er een einde aan deze mooie tocht.
Tijdens deze Kerstdag gaan we op bezoek bij WSV Horizon Opwijk voor hun jaarlijkse kerststallentocht. In de startzaal is het al goed druk, en na de inschrijving kunnen we op pad voor 16km. In het centrum van Opwijk passeren we de Sint-Pauluskerk en het Brouwershuis, en na twintig minuutjes worden we getrakteerd op een gratis bekertje Glühwein, wat lekker smaakt bij deze koude temperaturen. Onderweg passeren we het éne kerststalletje na het andere, de mensen hier hebben hun best gedaan om de kerstsfeer naar buiten te brengen. Na twee maal controle te hebben gehad in het lokaal van de Heiveldbloemekes gaan we verder tot in Droeshout en gaan we via landelijke wegen terug naar het Hof ten Hemelrijck, waar we gestart zijn. Na een lekkere pannekoek gaat het dan terug richting Mechelen, dik tevreden dat we vandaag eens geen slijk gezien hebben!
Ook al wandel ik graag in de natuur, af en toe eens een stadswandeling vind ik zeker de moeite! De Brugsche Globetrotters organiseerden vandaag hun tocht Brugge binnenste buiten in Kerstsfeer. Om 7 uur reeds met de trein richting Gent, en om iets na half negen was ik in Brugge waar het gelukkig droog was en zo zou blijven. De start was een kleine tien minuutjes wandelen van het station en na mijn inschrijving en de traditionele koffie met een broodje kon ik vertrekken voor één van de mooiste (stads)wandelingen die ons land telt. Met mijn fototoestel in de hand stapte ik het eerste stukje langs de Dumery-klok, het Stubbekwartier, door de Ezelpoort en het plantsoen van pastoor Van Haecke tot aan de eerste controle in café De Vismijn na een kleine vijf kilometer. Dit cafeetje was eigenlijk veel te klein voor de vele wandelaars dus stapte ik onmiddelijk verder. We vervolgden onze weg langs kleine steegjes en straatjes voorbij de Sint-Jacobskerk en het Prinsenhof waar nu een vijsterrenhotel is. Het viel mij eigenlijk op dat Brugge wel zeer veel hotels heeft, maar aan het aantal toeristen te zien die ik tegenkwam zullen die wel allemaal goed gevuld zijn. Op de grote markt was het een drukte van jewelste, mede dankzij de ijspiste die er tijdens deze kerstperiode opgebouwd is. Men zou bijna het Belfort vergeten, een toren van 83m en 366 trappen, die ik wel eens op een andere keer zal beklimmen Een beetje verder kwamen we aan Burg, waar het prachtige stadhuis gelegen is. Na het passeren van het Keersken en het standbeeld van Jan Van Eyck komen we aan de Walburgakerk. Het was lang geleden dat ik nog eens in een kerk was geweest maar deze barokke kerk uit 1642 is zeker een bezoekje waard. Na de (weer veel te kleine) controle brengt het parcours ons langs het Bisschopshuis, de Onze Lieve Vrouwekerk en het standbeeld van Guido Gezelle gaan we naar het Coletynenhof en daarna richting Begijnhof. Hier herken ik stukken die we in juni bewandelt hebben tijdens de vernieuwde Nacht van Vlaanderen, die ons van Torhout tot de rand van Brugge bracht. In het Begijnhof wonen geen Begijntjes meer, maar wel nog Zusters Benedictinessen. Overal staan bordjes om zo stil mogelijk te zijn, en dat wordt wonderwel gerespecteerd door iedereen die het binnenhof passeert. Een paar minuutjes later komen we terug aan het station van Brugge, waar op het pleintje ervoor het ijssculptuurfestival is. Daar is voor mij spijtig genoeg geen tijd meer voor, ik moet me haasten om mijn trein te halen want ik moet vanavond naar het personeelsfeest van mijn echtgenote.
Het was een zeer mooie en goed aangeduide wandeling, met een speciale dank voor de bordjes aan de gebouwen waar zeer veel informatie opstond. Het enige minpuntje waren de veel te kleine controleposten, maar dat hebben we op de kerstmarkt kunnen goedmaken
Vandaag organiseerden de Reynaertstappers uit Belsele-Sinaai hun 24ste Kersttocht. Je kan er kiezen uit 7, 11, 17 en 23 km. Ik kies voor de langste afstand, tenslotte ben ik er zeer vroeg bij en is het nog donker als ik aan de startzaal arriveer. Na het nuttigen van een broodje (met gehakt) en een koffietje ben ik er klaar voor. We gaan eerst door het centrum van Belsele, langs het gemeentehuis en de oude dorpspomp, daarna langs de spoorlijn tot aan het station van Sinaai, waar het een beetje verder een eerste keer controle is na een kleine drie kilometer. Hier eet en drink ik terug iets want nu komt een stuk van zo'n negen kilometer. We passeren het voetbalveld van Sinaai en gaan via kleine wegen naar Puivelde. Onderweg zijn er vele kapelletjes, blijkbaar is dit een zeer gelovig gebied. Het is ondertussen licht geworden en het weer is toch niet al te koud en droog, prima wandelweer dus. In het St. Jobcentrum te Puivelde is het controle en hier gaan we een lus maken van een dikke zes kilometer. We wandelen langs oude "wegels" en door de bossen van Puivelde. Waar er zitbanken staan vind je ook palen met gedichten op van Dirk Van Bastelaere (48-jarige dichter uit St. Niklaas) en van Daan Anthuenis. Na de 2de controle in Puivelde gaat het terug naar Belsele, waar ik om twaalf uur terug ben. Na het eten van een overheerlijke pannekoek is het tijd om huiswaarts te rijden, om drie uur is het cross op TV en dat wil ik zeker niet missen! Het was een mooie wandeling langs vele bezienswaardigheden, vriendelijke medewerkers en een prima wandelweertje, meer vraagt een mens niet voor een prima wandelzondag
Op zaterdag 13 december organiseert mijn wandelclub Opsinjoorke Mechelen voor de elfde keer "Mechelen in den doenker"
Een sfeervolle wandeling door de Mechelse binnenstad met kerstverlichting, langs de heropende Melaan met controlepost in Café Melaan met standjes en tentoonstelling van olieverfschilderijen van de bekende Arthur (VTM-schuif af). Kerstverlichting en levende kerststal met animatie in Groot-Begijnhof. In het Klein-Begijnhof multiculturele kerstmarkt met eet- (oesters, bakharing, ...) en drankstandjes, randanimatie met live-muziek. Voorstelling smoelenboek van Luc Perdieus.
Afstanden: 5 - 10 km (zaklamp voorzien) Inschrijving: vanaf 14u tot 21u Startplaats: KHM Campus De Ham, Raghenoplein 21, 2800 Mechelen
Ik ben Steven Jaspers
Ik ben een man en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Arbeider.
Ik ben geboren op 26/02/1973 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, Voetbal.
We passeren nog natuurgebied de Rommelzwaan en zo gaat het terug naar de controle. Hier is het ondertussen volle bak en we vinden nog een plaatske aan den toog. Er staan ondertussen 18km op de teller en het zonnetje komt sterker en sterker opzetten, enkel warmen doet ze niet.
In plaats van rechts af te slaan gaan we rechtdoor, en snijden we een stuk van zo'n dikke kilometer af. Hierdoor missen we het kasteel De Borrekes, dat zal voor een andere keer zijn. Via de Berkelhei bereiken we dan iets vroeger dan voorzien de laatste controle, waar we daarstraks voor de eerste keer ook al geweest zijn. In de kantine kan je over de koppen lopen, en na even te wachten kunnen we twee stoelen bemachtigen die tegen de muur staan. 
In het domein zelf is het prachtig, gele bordjes leren ons over de fauna en flora die in dit domein aanwezig zijn. In dit mooie gebied wandelen we onze laatste kilometers van dit jaar, een schoon einde van een geslaagd wandeljaar
Ik ben Steven Jaspers
