Un voyageur immobile
Foto
Mijn favorieten
  • Petit prince
  • Inhoud blog
  • Mijn stenen bruid
  • It feels like home to me
  • De ringbus
  • Vidange Perdue II
  • Vidange Perdue
  • Stilleven
  • Heimwee van de regen
  • Koelte
  • Komen en gaan
  • Tuindeur
  • Thuis
  • Vertrouwen
  • Libelle-schrijver
  • Het lankmoedige licht
  • Blonde lok
    Laatste commentaren
  • cycling jersey (cycling jersey)
        op Limousine in het wit.
  • Een opa op schoot (rein)
        op Overjaarse vlinder
  • bezoek van bompajack (bompajack)
        op Stilleven
  • weten (Ria)
        op Stilleven
  • stalking (Uvi)
        op Tuindeur
  • Avondgebed (Ria)
        op Tuindeur
  • met tranen... (Ria)
        op Thuis
  • Maanlicht voor Martine (Uvi)
        op Jonge sla
  • De dag loopt ten einde (Ria)
        op Jonge sla
  • Avondschroom in den AB (Uvi)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • Vermetel is A+B (Alterego)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • Vermetel is A+B (Alterego)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • Ria Skypt (Uvi)
        op Oceaan
  • Vermetel is A+B (Uvi)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • skypen (Ria)
        op Oceaan
  • Partir sans sortir. - Een Dagboek van Blauwe brieven .
    16-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.You only live twice

     


    Hier
    leef ik
    m'n virtuele leven.

    Schrijf
    wat ik
    voel en denk.

    Daarbuiten
    ligt het échte leven.
    Daarstraks
    kwam ik het nog tegen.

    Daar
    zeg ik
    dikwijls niet
    wat ik voel en denk.

    Raar
    toch die discrepantie
    tussen
    twee levens.




    Uvi




    16-08-2007, 17:43 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wacht maar






    Daarbuiten
    heeft de herfst
    het blauw seizoen bezet.
    En slaat wonden
    in de zomer.

    De accacia
    frutselt grillig in haar haren.
    De linde
    krijgt reeds geel
    tussen haar bedeesde blaren.

    Net
    een gepensioneerde dame.
    Met
    wat opgetutte draden
    van een ijverige spin.

    Haar stijl
    is retro.
    Haar dromen
    zijn nog blauw.

    Straks
    komt een Indian Summer
    de herfst vertalen.
    In zuiders lichte talen.




    Uvi




    16-08-2007, 09:54 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    15-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grijs geschreven






    Grijs geschreven


    Gewikkeld in de navelstreng,
    werd ik blauw geboren.

    Ik leefde bleu et blue.
    En zal sterven in het blauw.

    Alleen aan het blauw
    was ik trouw.

    En jij neemt er afscheid van...

    Geen korenbloemen meer.
    Of azuur aan je hemel.

    Geen inkt als Koningsblauw
    om het wit van een gedicht te eren.

    Ooit als het grijs je overwoekert
    in je haren en je knoken

    zal je roepen
    om een zuchtje blauw.


    Uvi






    PS.
    Schreef dit elders als een reactie
    op een gedicht:
    Afscheid van het blauw.



    15-08-2007, 17:20 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het gakken van de ganzen





    Ach,
    in menig gedicht
    gakken de ganzen
    wel.

    Maar hier,
    boven het nest 
    van mijn hoofd
    vlogen ze over.

    Niet vleugelvast.
    Ze kantelden
    uit hun evenwicht.
    Ze vielen uit de lucht.

    Voor sommige
    hun eerste vlucht.
    Het tasten
    naar het draagvlak van de wind.

    Het volgen
    van de watervlekken.
    Hun kompas
    in V verspreid.

    Als vallende engelen.
    In fragiele formatie
    over het labiele land.
    Naar standvastig water.




    Uvi





    15-08-2007, 16:17 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Later als ik groot ben






    De wolken zijn gejaagd.
    Waar haasten ze zich naartoe?
    Net gestresseerde mensen.

    Zou hun vakantie geslaagd zijn?
    Waar stapelden ze zich op?
    Lieten ze hun regen de vrije loop?

    En over welke trage weiden
    lieten zij
    licht en schaduw glijden?

    Zagen zij
    een schreiende moeder?
    Met een jongetje
    aan haar zijde?

    En dekten zij
    haar angsten toe?
    En dropten zij
    voor hem wat dromen?

    Zodat als hij
    op een sprietje zoog
    in het lauwe gras,heel hoog
    vakantie nam.

    In Scandinavië,
    en schapen langs het jaagpad.
    En in de verte
    'als ik later groot ben' zag?


    Uvi






     

    15-08-2007, 10:48 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Valavond



    In wat late zonneogen
    hangt een wit hemdje. Te drogen.
    Te dromen.

    Straks kruipt daar
    een ventje in.
    Eentje
    om te minnekozen.

    Ik luister
    naar het vallen
    van de avond.

    Dat kan
    nog uren duren.
    De wind die twijfelt
    in de bomen.
    Zoals de schemering.
    Zij tast het duister af.

    Van de horizon
    drupt nog wat rood.
    Nog even
    en zij zal het licht
    uitkleden.

    Ik draag
    het jongetje naar boven.
    Zie hoe
    de dag al in hem
    slaapt.


    Uvi







    15-08-2007, 00:00 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    14-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lasso




    Dan sla ik m'n ogen dicht.
    En dek me toe met De Standaard der Letteren.
    Laat de zon aan m'n voetzolen likken.

    Een schone slaper.

    En sta ik weer recht uit m'n zetel.
    Om deze woorden in te tikken.
    Zo niet zijn ze verdwenen.

    En dan weer platte rust.

    OK, je mag wat meewarig glimlachen. Maar niet overdrijven.
    Zonder die zinnen ging het leven ook wel verder.
    Juist, maar je weet dan nooit tot wat ze zouden leiden.

    Zoals het vermoeden
    de stem en stappen te horen van een geliefde.
    En dan roept er iemand: 'Koekoek'. Onder je balkon.
    En het is geen koekoek. Alhoewel.

    En de rest vertel ik lekker niet.

    Je trekt weer terug naar je basiskamp.
    Een trouwe zetel.
    Maar de woorden houden je wakker.

    En de slaap staakt.

    En je vingers jeuken.
    En hij is niet hier. Maar daar.

    Je trekt een lasso over de tijd.
    En je schrijft ...



    Uvi




    14-08-2007, 16:57 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ogentroost






    Zij schreef een reactie. Vandaag.
    En toen ik wilde antwoorden stond er als adres: ogentroost.
    Wat een wauw-woord!

    Ik denk natuurlijk aan 'Euphrasia'. Allergie.
    Een produkt om in je ogen te druppelen als ze jeuken.
    Maar de turbulente hersenen van mij juichten om wat anders.


    Zij hadden iets poëtischer in petto.
    Ogentroost.
    'De definitie van een gedicht'!


    Dankjewel, m'n beste grijze kwabben.
    Ik had het zelf niet kunnen bedenken!

     

    Uvi


     

    14-08-2007, 16:16 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De amicitia



    Het was meer dan een half jaar geleden
    dat ik nog iets van hem had gehoord.

    Ach, geeft niet, zeg ik.
    Dat is slechts een komma in de tijd.
    En vriendschap stopt slechts na een punt.


    Raar, hoe kameraadschap aanvoelt.
    Je eindigt met een 'tot ...'. En je begint met een 'Hééé ...'
    En wat daartussen ligt is slechts wat tijd.

    Het is alsof de zinnen verder deinen.
    Op een talmende zee.
    Tot ebbe en vloed elkaar weer kruisen.


    Het strand van de vriendschap wacht.


    Uvi


    (En een ablatief na de, Give?).




    14-08-2007, 15:59 Geschreven door uvi  
    Reageren (3)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In Paradisum





    Het licht was al daar.
    De ochtend was te laat.

    Zij is gestorven. Op tijd.

    Ze ging op aarde reeds door het vagevuur.
    Ik vermoed dat ze klokvast de hemel binnenvaarde.

    Het zal aan mij en m'n bizarre gedachten wel liggen.
    Maar ik begrijp niet zo goed die uitspraken als:
     "ik was erbij".

    Bijna als een palm de lucht in.
    Terwijl voor mij het 'er bij zijn' in het leven
    zo primordiaal is.

    In de "rust"huizen roest de eenzaamheid niet.
    Zij kleeft als een tweede huid aan vele bewoners.
    Waar zijn ze dan?



    Uvi



    Rigor mortis 


    En dan komen de eeuwige woorden.
    Over de dood.
    Het ritueel van de troost.

    Het vocht in de ogen. Druppels verloren verdriet.
    Handen verdwalen in de baan van hun gebaren.
    Lichamen vertalen waar letters falen.

    Nooit meer zorgen. Nooit meer morgen.
    Altijd heden in het verleden.
    Dat stilaan verrimpelt door het vergeten.

    Verdriet dat verwelkt.
    De doden blijven zo jong als ze sterven.
    Jaren verjaren niet meer. De teller verdwenen.



    Pp




    Nog een ere-saluut voor de afgestorvene.
    In illo tempore bakte zij dikwijls
    'patatjes met een ei erover' voor mij.

    Voor alle duidelijkheid: bijna dertig jaar geleden.
    U zal begrijpen dat na een (v)echtscheiding met
    haar dochter er een brede afstand groeide.



    Nog iets van Herman de Coninck.

    Sterven doe je alleen.
    Leven ook ...

    Of iets van die strekking, sorry Herman.






    14-08-2007, 12:58 Geschreven door uvi  
    Reageren (5)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De tuinman van de hersenen





    De schrijver is maar een medium.
    Verhalen zoeken vingers om uit te treden.
    Toetsen noteren.

    De scribent zorgt voor inkt en papier. Hij is de fourir.
    Maer tevens de bewaarder van de woorden. Een cipier.
    Sluit hen op in boeken. Of in bundels. Zodat ze niet verdwalen.

    Hij koestert ze als kleine kinderen.
    Dat zijn ze ook. Eigenwijs.
    Maar meer dan dat.

    Het zijn aparte werelden. Ze bestaan op zichzelf.
    Ze worden groter
    dan de schepping van de schrijver.

    En dan wordt zo'n universum een zwart gat.
    Een bibliotheek wordt leeg gelepeld.
    Door de Packman. De tuinman van de hersenen.


    Ik heb zopas naar het leven van Iris Murdoch gekeken.
    Beroemde filosofe en schrijfster. Stierf aan Alzheimer.
    Plak haar naam in Google. En daar lees je alles.



    Uvi




     

    14-08-2007, 00:00 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    13-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Er zit een speeltuin in m'n hoofd





    Er zijn vele merken van opa's.
    In de speeltuin vind je een aardig assortiment.
    Vele exemplaren zijn vergezeld van een oma.
    En van een camera.

    Vooral met dat laatste willen ze spelen.
    In de speeltuin.
    Zeer secuur verzamelen ze verleden voor later.
    Alsof je dan nog geen gisteren genoeg hebt.
    Tenslotte rest er dan nog weinig morgen.

    De mama's worden meestal meisje.
    Ze dragen dan nog vlechtjes in hun tred.
    Wuiven ze blond naar achteren.
    Met één betoverende beweging.

    Papa's bereiden hun pupillen voor op het échte leven.
    Een speeltuin is een trainingkamp.
    Ikken zonder schrikken.
    Stoer de sterkste spelen. Overleven.

    Boven de bomen spelen de wolken verstoppertje.
    Ik spel wat letters in m'n hand.
    In mijn hoofd hark ik wat herinneringen samen.


    Uvi



     

    13-08-2007, 22:15 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gevallen engel





    Hoe hij ligt te slapen. In de armen van de onschuld.
    Als een verse engel.
    Net gevallen uit de hemel.

    Hoe ik Dewulf mis.
    Als een huisschilder.
    Om dit moment in een aquarel te gieten.

    Omdat een foto slechts een 'ogenblik' bevriest.
    Terwijl verf
    bezieling in een beeld schept.

    Ook al zijn het dan maar woorden.
    En zijn ze monotoon blauw.
    Ze leven. Voor heel even.

    Mijn kleine nazaat.
    Hij stapelt tederheid
    in mijn oude zinnen.

    En in mijn monochrome hart
    nestelt zich de angst.
    Een opa met zoveel toekomst.

    Voor zich.
    In dat slapende bed.
    Hoelang leeft een engel?


    Uvi


    13-08-2007, 08:44 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    12-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kompas




    Zij heeft nachten.
    Om na te denken.
    Gedachten zijn wakker.

    Werd zich pijnlijk bewust
    van het onderscheid.
    Tussen een minnaar
    en een alleenstaande opa.

    Daar ligt een hemel tussen.
    Van verschil.
    Zij maakte een kompasfout.

    Herstelt de koersrichting.
    Verzamelt ondersteuning.
    Het wordt pétanque.
    En een ijsje likken.

    Opa recupereert.
    Schuld stagneert.
    Bult gereduceerd.




    Uvi





    12-08-2007, 18:42 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een bord verbeelding


     

    Wat doet een opa-kok zoal
    om een Afrikaan aan het eten te krijgen?
    En dàt klinkt zowat als
    een contradictio in terminis!
    Het is dan ook een blanke zwarte.

    Opa schept
    verbeelding op een bord.
    En daaruit eten wij.

    La terre - van pommes de terre - puree
    le soleil - comme un tournesol - halve perziken
    la lune - twee halve maantjes - filetjes van kip

    We praten en we smaken.
    Maar de dag nadien eet ik vis met rauw witloof.
    Hoe verbeelden we dat in onze gastronomische literatuur?

    Witlof. Ah, c'est le vent.
    Mmmmm, ik hou van witlof en van de wind.
    Et le poisson? Ca devient la mer.
    Ah, on va nager. In ons bord.


     Uvi




    12-08-2007, 15:51 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overjaarse vlinder



    Misschien is je jeugd wel de belangrijkste periode van je leven.
    Laat ons stellen: je zet dan de 'wegwijzers' uit
    voor de rest van je voortbestaan.

    Je maakt een studiekeuze en
    daaraan kleeft meestal een beroep.
    Je kiest een geliefde.
    En wordt ouder. Niet alleen in leeftijd.
    Kinderen. De meest cruciale verandering in je bestaan.

    Ouders moeten lijnen en regels opstellen.
    Maar vooral trachten ze samen met het gebroed te respecteren.
    Onvoorstelbaar moeilijk.
    Ik slaagde niet. En je kan niet bissen.

    Je wil je laten leiden door liefde. Het wordt eerder lijden.
    Vraag is:
    kies je in de opvoeding niet voor gemakszucht? Eigenliefde?
    Het zal wel een mengeling moeten wezen.
    Slaan en zalven. Tegenwoordig binnen het kader van de wet.


    Grootouders die zijn op de wereld gezet om te vertroetelen.
    Zij mogen de gaatjes van de vrije tijd opvullen.
    En geven wat ze als ouder niet mochten.
    Buiten de lijntjes kleuren. Daar zijn ze handig in.

    "Dat wéten wij allàng!" Ik hoor jullie tot hier.
    Juist. Maar wat nu volgt ook?

    Als opa een mama heeft als minnares
    wat zie je dan gebeuren?
    Zij bekijkt opa als een papa.

    Hij mag de kleinzoon niet tweemaal per dag een bad geven.
    Want zo kan de huid van de wonde niet verharden.
    Hij mag niet elke dag 'kip met perziken' geven.
    Want er moeten gezonde groenten op het bord.
    Hij mag niet altijd zalf tussen de billen smeren. (Verzoek oma en dr.).
    Want er zitten cortisonen in.
    Hij mag niet steeds Frans praten met dat manneke.
    Want hij moet z'n Nederlands leren ...

    Enfin, een verhaal van 'niet mogen en moeten'.

    Tja, beste oma's en opa's,
    Toch maar oppassen als jullie vlinders de kriebels krijgen.
    Want voor je het weet zit je weer te kleuren tussen de lijnen.
    En da's niet altijd handig.




    Uvi
    met een dikke bult van eigen schuld





    12-08-2007, 11:07 Geschreven door uvi  
    Reageren (4)


    11-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tijd



     

    Vanmorgen nog voor de ochtenstond het goud opblonk
    in zijn mond, kreeg ik telefoon.
    Aan bed. Ik lag er nog in. Alleen.

    Mannen alleen hebben een telefoon naast bed.
    Mannen met een vrouw hebben dat niet nodig.

    De oma van m'n kleinzoon sprak gebroken woorden.
    Haar ma was stervende en
    'of ik meteen onze kleinzoon kon komen halen'.
    Alleen de douche liet ik niet wachten voor de dood.
    Want ik weet, de dood is steeds gehaast.

    Raar maar mensen hebben dàn geen tijd te verliezen.
    Ze willen op tijd de dood inhalen.
    Net of ze nog een schuldsaldo moeten vereffenen tov de stervende.
    Dàt wat ze te weinig gaven aan de levende. Tijd.

    Het is zoiets als 'Allerheiligen'.
    Dan worden de doden bedolven onder de bloemen.
    Terwijl, als ik mag kiezen, dat liever zou hebben
    wanneer ik ze nog kan ruiken, bekijken en betasten.

    Mensen zijn rare wezens. De doden ook.




    Uvi





    11-08-2007, 12:43 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    10-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De terreur van de teller


     


    Laten we niet flauw doen.
    We kijken allemaal al wel eens met een scheef oog
    naar ons numeriek bestaan.
    Ook al klagen we dan het belang of de methode aan
    die anderen zich veroorloven
    voor de opwaartse druk van het getal.

    Hoe groter, hoe belangrijker.
    Ik wil de grootste hebben ... (Raymond van het GW).
    Big is beautiful.


    Laat ik deemoedig bekennen:
    ik onderzoek geregeld de conditie van mijn lezermeter.
    Heeft hij koorts? Of ligt hij op apegapen?

    Een diagnose is dan vlug gesteld.
    Ik haal de letterdokter er bij.
    Teel wat frêle frazen, wikkel ze in een boeketje woorden.
    En zet ze in m'n etalage. Lokvogels.

    Maar ik heb het voorzichtige gevoel
    dat er enkel vrouwelijke vlinders fladderen over
    m'n bloemrijke parolen.

    Hoe kan ik die mannelijke ontbrekende helft inpalmen?
    Door ze te pakken op hun weke plek,
    fluistert het (zet)duiveltje in mijn gewillige oren.

    Monteer wat rode lampionnekes voor je venster.
    Ontbloot een bil. Desnoods een ander stuk met een b.
    En test hun testosteron-kwetsbaarheid.

    Ah, wat zou een mens al niet doen om
    deze labiele teller aan het zwijmelen te krijgen.
    Ik veeg deze viriele verlangens manmoedig van m'n pc-tafel.


    Schermke, schermpje aan de wand,
    wie heeft het mooiste Blogje van gans het land?

    Voel me soms Doornroosje. Voor honderd jaar slaperig.
    Of Sneeuwwitse. Met één armzalig dwergje.
    Soms wil ik zelfs een jager wezen ...
    op zoek naar Roodkapje met een wulpse grootmoeder in bed.

    Schiet dan in het grote bos op elke lezer die beweegt.
    En hang z'n scalp als een trofee aan m'n teller.
    Ziezo nu ben ik weer Old Shatterhand en Winnetou.

    Waar zit hier een nietsvermoedend 'Letterhoofd'?
    Aha ... daar rinkelt weer m'n "trofeeënkast"!

     


    Uvi

    Maar voor de rest hecht ik écht geen belang
    aan de teller, hoor.
    Neen, alleen maar aan dat wispelturig getalleken  ...





    10-08-2007, 19:08 Geschreven door uvi  
    Reageren (6)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vanavond



    Vanmorgen verlaat zij het blauw van de vakantie.
    Maar ook de regen, de donder en de bliksemschichten.
    Zelfs de nachtelijke sneeuw over witte toppen.

    Vanavond ademt zij weer stad.
    En de nabije lucht van een geliefde.
    De afstand wordt kleiner.

    Het gemis nog even groter.
    Want bereikbaar.
    Het verlangen bijna tastbaar.



    M'n kleinzoon en zijn opa troosten de ochtend
    met pannenkoeken. Het culinaire avontuur
    van een doordeweekse cordon bleu.


    Lucht treurt nu al dagenlang.
    Wikkelt zich in wolken.
    Geen blauwe snipper te bespeuren.

    Voor mij heerlijke tijd.
    Adem en schrijvers.

    Boeken bloeien op z'n mooist in de herfst.
    Op ieder blad 'une belle phrase'.
    Bellettrie verdraagt geen zonnig strand.

    Daar bruint slechts een "Aspe"
    met wat ontspannende spanning.
    De tijd van 'bakken en braden' doden.

    Vanavond als mijn kleine held
    z'n kamp opslaat bij oma.
    Laat ik de lezer in mij los.



    Uvi




     

    10-08-2007, 12:03 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    09-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Meer min dan plus ...



    Ergens in Lierneux staat een huis.
    Het treurt.
    Zo zonder lichaam, zo zonder ziel.


    Dag Meermin,

    Tasten in het duister. Misschien doe jij dat nu ook wel.
    "naar alle waarschijnlijheid een trombose" schreef Ky.
    En wat betekent dat dan?

    Is het stil in je hoofd? Of stormt het daar?
    En je handen en je vingers bewegen die op maat van je sax?
    Hoe gaat het met je benen? Niet dat ik ze ooit zag.
    En die tenen aan je voeten? Vervelen ze zich zat?

    En wat met je oren? Horen ze je zoon?
    Kunnen je ogen nog lachen?
    En je lippen nog lezen?

    Lichaam. Allemaal lichaam.

    En de letters in je hoofd? Is het alfabet nog intact?
    De woorden in je mond? Kunnen ze nog praten.

    Niets zal nog zijn zoals iets ooit was.

    Gelukkig heb je échte vrienden daar.
    Ze zorgen wel voor je huis.
    En als jij terugkomt dan verandert het zich in een thuis.
    Met een kanjer van een T ! Wees daar maar zeker van.


    En hier op de 'Blogs' loopt het leven zo maar verder.
    Virtueel. Een pc met wat vingers. En dat schrijft en dat leest.
    En de teller die stijgt volgens het ritme van het visite.

    Ik hoop dat die teller van jou daar vlug op nul staat.
    Desnoods foefel je wat. Vraag het aan Jeanne of Luc of ...
    Jij trekt je plan wel.


    Uvi




    PS.
    Op een dag zat ze plots in m'n dagboek. Een authentieke Meermin.
    Ik kreeg ze er niet meer uit. Met niets.








     

    09-08-2007, 00:00 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    Foto

    Archief per maand
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!