Un voyageur immobile
Foto
Mijn favorieten
  • Petit prince
  • Inhoud blog
  • Mijn stenen bruid
  • It feels like home to me
  • De ringbus
  • Vidange Perdue II
  • Vidange Perdue
  • Stilleven
  • Heimwee van de regen
  • Koelte
  • Komen en gaan
  • Tuindeur
  • Thuis
  • Vertrouwen
  • Libelle-schrijver
  • Het lankmoedige licht
  • Blonde lok
    Laatste commentaren
  • cycling jersey (cycling jersey)
        op Limousine in het wit.
  • Een opa op schoot (rein)
        op Overjaarse vlinder
  • bezoek van bompajack (bompajack)
        op Stilleven
  • weten (Ria)
        op Stilleven
  • stalking (Uvi)
        op Tuindeur
  • Avondgebed (Ria)
        op Tuindeur
  • met tranen... (Ria)
        op Thuis
  • Maanlicht voor Martine (Uvi)
        op Jonge sla
  • De dag loopt ten einde (Ria)
        op Jonge sla
  • Avondschroom in den AB (Uvi)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • Vermetel is A+B (Alterego)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • Vermetel is A+B (Alterego)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • Ria Skypt (Uvi)
        op Oceaan
  • Vermetel is A+B (Uvi)
        op Ochtendlicht in een kopje
  • skypen (Ria)
        op Oceaan
  • Partir sans sortir. - Een Dagboek van Blauwe brieven .
    12-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een bord verbeelding


     

    Wat doet een opa-kok zoal
    om een Afrikaan aan het eten te krijgen?
    En dàt klinkt zowat als
    een contradictio in terminis!
    Het is dan ook een blanke zwarte.

    Opa schept
    verbeelding op een bord.
    En daaruit eten wij.

    La terre - van pommes de terre - puree
    le soleil - comme un tournesol - halve perziken
    la lune - twee halve maantjes - filetjes van kip

    We praten en we smaken.
    Maar de dag nadien eet ik vis met rauw witloof.
    Hoe verbeelden we dat in onze gastronomische literatuur?

    Witlof. Ah, c'est le vent.
    Mmmmm, ik hou van witlof en van de wind.
    Et le poisson? Ca devient la mer.
    Ah, on va nager. In ons bord.


     Uvi




    12-08-2007, 15:51 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Overjaarse vlinder



    Misschien is je jeugd wel de belangrijkste periode van je leven.
    Laat ons stellen: je zet dan de 'wegwijzers' uit
    voor de rest van je voortbestaan.

    Je maakt een studiekeuze en
    daaraan kleeft meestal een beroep.
    Je kiest een geliefde.
    En wordt ouder. Niet alleen in leeftijd.
    Kinderen. De meest cruciale verandering in je bestaan.

    Ouders moeten lijnen en regels opstellen.
    Maar vooral trachten ze samen met het gebroed te respecteren.
    Onvoorstelbaar moeilijk.
    Ik slaagde niet. En je kan niet bissen.

    Je wil je laten leiden door liefde. Het wordt eerder lijden.
    Vraag is:
    kies je in de opvoeding niet voor gemakszucht? Eigenliefde?
    Het zal wel een mengeling moeten wezen.
    Slaan en zalven. Tegenwoordig binnen het kader van de wet.


    Grootouders die zijn op de wereld gezet om te vertroetelen.
    Zij mogen de gaatjes van de vrije tijd opvullen.
    En geven wat ze als ouder niet mochten.
    Buiten de lijntjes kleuren. Daar zijn ze handig in.

    "Dat wéten wij allàng!" Ik hoor jullie tot hier.
    Juist. Maar wat nu volgt ook?

    Als opa een mama heeft als minnares
    wat zie je dan gebeuren?
    Zij bekijkt opa als een papa.

    Hij mag de kleinzoon niet tweemaal per dag een bad geven.
    Want zo kan de huid van de wonde niet verharden.
    Hij mag niet elke dag 'kip met perziken' geven.
    Want er moeten gezonde groenten op het bord.
    Hij mag niet altijd zalf tussen de billen smeren. (Verzoek oma en dr.).
    Want er zitten cortisonen in.
    Hij mag niet steeds Frans praten met dat manneke.
    Want hij moet z'n Nederlands leren ...

    Enfin, een verhaal van 'niet mogen en moeten'.

    Tja, beste oma's en opa's,
    Toch maar oppassen als jullie vlinders de kriebels krijgen.
    Want voor je het weet zit je weer te kleuren tussen de lijnen.
    En da's niet altijd handig.




    Uvi
    met een dikke bult van eigen schuld





    12-08-2007, 11:07 Geschreven door uvi  
    Reageren (4)


    11-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tijd



     

    Vanmorgen nog voor de ochtenstond het goud opblonk
    in zijn mond, kreeg ik telefoon.
    Aan bed. Ik lag er nog in. Alleen.

    Mannen alleen hebben een telefoon naast bed.
    Mannen met een vrouw hebben dat niet nodig.

    De oma van m'n kleinzoon sprak gebroken woorden.
    Haar ma was stervende en
    'of ik meteen onze kleinzoon kon komen halen'.
    Alleen de douche liet ik niet wachten voor de dood.
    Want ik weet, de dood is steeds gehaast.

    Raar maar mensen hebben dàn geen tijd te verliezen.
    Ze willen op tijd de dood inhalen.
    Net of ze nog een schuldsaldo moeten vereffenen tov de stervende.
    Dàt wat ze te weinig gaven aan de levende. Tijd.

    Het is zoiets als 'Allerheiligen'.
    Dan worden de doden bedolven onder de bloemen.
    Terwijl, als ik mag kiezen, dat liever zou hebben
    wanneer ik ze nog kan ruiken, bekijken en betasten.

    Mensen zijn rare wezens. De doden ook.




    Uvi





    11-08-2007, 12:43 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    10-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De terreur van de teller


     


    Laten we niet flauw doen.
    We kijken allemaal al wel eens met een scheef oog
    naar ons numeriek bestaan.
    Ook al klagen we dan het belang of de methode aan
    die anderen zich veroorloven
    voor de opwaartse druk van het getal.

    Hoe groter, hoe belangrijker.
    Ik wil de grootste hebben ... (Raymond van het GW).
    Big is beautiful.


    Laat ik deemoedig bekennen:
    ik onderzoek geregeld de conditie van mijn lezermeter.
    Heeft hij koorts? Of ligt hij op apegapen?

    Een diagnose is dan vlug gesteld.
    Ik haal de letterdokter er bij.
    Teel wat frêle frazen, wikkel ze in een boeketje woorden.
    En zet ze in m'n etalage. Lokvogels.

    Maar ik heb het voorzichtige gevoel
    dat er enkel vrouwelijke vlinders fladderen over
    m'n bloemrijke parolen.

    Hoe kan ik die mannelijke ontbrekende helft inpalmen?
    Door ze te pakken op hun weke plek,
    fluistert het (zet)duiveltje in mijn gewillige oren.

    Monteer wat rode lampionnekes voor je venster.
    Ontbloot een bil. Desnoods een ander stuk met een b.
    En test hun testosteron-kwetsbaarheid.

    Ah, wat zou een mens al niet doen om
    deze labiele teller aan het zwijmelen te krijgen.
    Ik veeg deze viriele verlangens manmoedig van m'n pc-tafel.


    Schermke, schermpje aan de wand,
    wie heeft het mooiste Blogje van gans het land?

    Voel me soms Doornroosje. Voor honderd jaar slaperig.
    Of Sneeuwwitse. Met één armzalig dwergje.
    Soms wil ik zelfs een jager wezen ...
    op zoek naar Roodkapje met een wulpse grootmoeder in bed.

    Schiet dan in het grote bos op elke lezer die beweegt.
    En hang z'n scalp als een trofee aan m'n teller.
    Ziezo nu ben ik weer Old Shatterhand en Winnetou.

    Waar zit hier een nietsvermoedend 'Letterhoofd'?
    Aha ... daar rinkelt weer m'n "trofeeënkast"!

     


    Uvi

    Maar voor de rest hecht ik écht geen belang
    aan de teller, hoor.
    Neen, alleen maar aan dat wispelturig getalleken  ...





    10-08-2007, 19:08 Geschreven door uvi  
    Reageren (6)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vanavond



    Vanmorgen verlaat zij het blauw van de vakantie.
    Maar ook de regen, de donder en de bliksemschichten.
    Zelfs de nachtelijke sneeuw over witte toppen.

    Vanavond ademt zij weer stad.
    En de nabije lucht van een geliefde.
    De afstand wordt kleiner.

    Het gemis nog even groter.
    Want bereikbaar.
    Het verlangen bijna tastbaar.



    M'n kleinzoon en zijn opa troosten de ochtend
    met pannenkoeken. Het culinaire avontuur
    van een doordeweekse cordon bleu.


    Lucht treurt nu al dagenlang.
    Wikkelt zich in wolken.
    Geen blauwe snipper te bespeuren.

    Voor mij heerlijke tijd.
    Adem en schrijvers.

    Boeken bloeien op z'n mooist in de herfst.
    Op ieder blad 'une belle phrase'.
    Bellettrie verdraagt geen zonnig strand.

    Daar bruint slechts een "Aspe"
    met wat ontspannende spanning.
    De tijd van 'bakken en braden' doden.

    Vanavond als mijn kleine held
    z'n kamp opslaat bij oma.
    Laat ik de lezer in mij los.



    Uvi




     

    10-08-2007, 12:03 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    09-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Meer min dan plus ...



    Ergens in Lierneux staat een huis.
    Het treurt.
    Zo zonder lichaam, zo zonder ziel.


    Dag Meermin,

    Tasten in het duister. Misschien doe jij dat nu ook wel.
    "naar alle waarschijnlijheid een trombose" schreef Ky.
    En wat betekent dat dan?

    Is het stil in je hoofd? Of stormt het daar?
    En je handen en je vingers bewegen die op maat van je sax?
    Hoe gaat het met je benen? Niet dat ik ze ooit zag.
    En die tenen aan je voeten? Vervelen ze zich zat?

    En wat met je oren? Horen ze je zoon?
    Kunnen je ogen nog lachen?
    En je lippen nog lezen?

    Lichaam. Allemaal lichaam.

    En de letters in je hoofd? Is het alfabet nog intact?
    De woorden in je mond? Kunnen ze nog praten.

    Niets zal nog zijn zoals iets ooit was.

    Gelukkig heb je échte vrienden daar.
    Ze zorgen wel voor je huis.
    En als jij terugkomt dan verandert het zich in een thuis.
    Met een kanjer van een T ! Wees daar maar zeker van.


    En hier op de 'Blogs' loopt het leven zo maar verder.
    Virtueel. Een pc met wat vingers. En dat schrijft en dat leest.
    En de teller die stijgt volgens het ritme van het visite.

    Ik hoop dat die teller van jou daar vlug op nul staat.
    Desnoods foefel je wat. Vraag het aan Jeanne of Luc of ...
    Jij trekt je plan wel.


    Uvi




    PS.
    Op een dag zat ze plots in m'n dagboek. Een authentieke Meermin.
    Ik kreeg ze er niet meer uit. Met niets.








     

    09-08-2007, 00:00 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wet van een laatste pagina








    Het is net of ze me verlaat. De deur voor m'n neus dicht slaat.
    Terwijl het slechts de laatste pagina van haar boek is.
    Ze laat me in de steek. Voor haar is het gedaan. Maar voor mij?
    Hoe laat ze me achter?

    Dit gevoel herken ik. Van de film vroeger.
    Hoe ik reeds als kind de bioscoop verliet. Wenend.
    Terwijl hij nog niet gedaan was. En door het café naar buiten moest.
    Waar op zondagnamiddag mannen achter een pint verdwaasd naar me keken.

    Misschien waren ze daar wel aan de drank
    om terug dichter bij het kind in zichzelf te komen.
    Verdriet verzuipen voor een verloren jongetje.

    Wat is een goed boek?
    Waarin je leest wat je reeds wist.
    Maar waarvan je de woorden nog niet gelezen had.

    Zou het dat kunnen zijn?

    Uvi

     


    We all read to know we're not alone.
    Anthony Hopkins in Shadowlands.

    Hij was leraar literatuur in de film.
    En deze woorden sprak hij uit voor een student. Einde van de film.
    Nooit meer vergeten.
    Waar heb ik die video verloren gelegd?

    Of begin ik meteen maar aan het leven?


     

    09-08-2007, 00:00 Geschreven door uvi  
    Reageren (4)


    08-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een lege straat



     

    De stad heeft vele façades, maar geen masker.
    De anonimiteit laat als een sluier
    de ruwe realiteit doorschemeren.
    In een dorp dekt men alles toe.
    Voor de schone schijn en met de mantel der liefde.

    Daarstraks zag ik een koppel waarvan de liefde leeg gelopen was.
    Donkere sprekende ogen. Monden zonder woorden.
    Zwijgende handen zonder heupen om op te steunen.
    Zonder vingers om te verstrengelen.

    Twee lichamen in stilte gehuld. Op wandelafstand.
    Straten duren lang. Vensters zijn vluchtheuvels.
    En daar tussen een kind. Navelstreng doorgeknipt.
    Hoe verzamel je de liefde? En hoe bewaar je ze?



    Uvi


    'Zonder jou ben ik een lege straat ...'
    zingt mijn liefste nu en dan.
    Uit de film 'Mira'?

    08-08-2007, 22:46 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wetten van een investering






    Straks stap ik het leven in.
    Wil de wind voelen en nat worden van de regen.
    Leven. Heb ik geleefd? Wat is leven?

    Toen ik nog jong was en naar de film ging,
    wist ik steevast wanneer hij voor mij geslaagd was.
    Als ik de zaal verlaten had. En in het witte doek dook.
    Een mentale uittreding. Dan pas.

    Met het boek dat ik nu (her)lees "De wetten"
    van Connie Palmen, heb ik een identiek gevoel.
    Ik kruip het boek in. Lang geleden dit soort beleving.
    Ik verlies mezelf tussen twee covers. Muteer in een leeslint.

    Je zal met me lachen. Je mag.
    Ik herken mezelf niet meer sinds ik nu enige maanden Omega 3 inneem. Zij importeerde het hier in huis. Wil me jong houden.
    Van ziel en lichaam. Van beide geniet ze intens.
    Een vurig rendement op haar investering.

    Deze man is een amoureus aandeel
    met hoog risico in haar portefeuille.




     Uvi






    08-08-2007, 20:49 Geschreven door uvi  
    Reageren (8)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gekloond?



     


    M'n kopje staat niet zomaar op tafel.
    Het is geometrisch symmetrisch neergezet.
    M'n laptop moet ook altijd secuur centraal staan.
    Een estheet is moeilijk om mee te leven.

    Raar, toch. Want in de tuin laat ik
    God's water en wilde verbeelding onbeheerd.
    Daar laat ik Moeder natuur haar vrije loop en fantasie.
    Geen groene vingers. Ik schrijf blauw.

    Het positieve aan buren die met vakantie zijn,
    is dat ik hun post uit de brievenbus 'mag' halen.
    Twee kwaliteitskranten.
    De tijdschriften laat ik in hun gesloten omslag.

    Het gewijde moment van het openen
    wil ik hen niet ontnemen.
    Hoewel een bergje post na een vakantie
    dat gevoel wellicht zal reduceren tot een snelle scheur.

    Woensdag. En zo kon ik een verse Dewulf smaken.
    Over 'nergens op vakantie gaan' ging het.
    Was hij niet jonger dan ik,
    dan zou ik de 'bakervrouw' ervan verdenken
    een stukje tweeling ontvreemd te hebben.

    En vermits ik nog denk en dus besta,
    kan ik ook nog niet gereïncarneerd zijn.
    Hoe kan er iemand leven
    die schrijft wat ik denk en voel?!




    Uvi






     

    08-08-2007, 16:51 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    07-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zonder titel



    Avond. De dag sterft in z'n armen.
    Nog de lijkwade van de nacht.
    Morgen weer een reïncarnatie van de ochtend.

    ***

    Ben moe. Hij moeder.
    Vroeg zelf om te gaan slapen.
    Een vage pijn dwaalt door z'n lichaam.

    Hoofd. Buik. Fesses.
    Ze worden bezet door wat?
    Moet ik me zorgen maken?

    ***

    Vandaag hoorde ik haar stem niet.
    Een dag zonder geluid.
    Oren zonder reden van bestaan.

    Wel een smsje.
    Ze schrijft beter naar gelang ze verder weg is.
    Gemis en verlangen gedijen op afwezigheid.

    Uvi






     

    07-08-2007, 21:15 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De heilige adoratie



     


    Het moet vlug vandaag,
    want tegen elf uur kleinzoon ophalen bij oma.

    Zopas een ochtendwandeling gemaakt
    door de tederheid van Dewulf.
    En verdwaald in het intellect
    van Connie Palmen.

    Ze laten me twijfelen.
    En dat is heerlijk voor een twijfelaar.
    Ze wakkeren ook m'n verwondering aan.
    Zo flakkert het vuur van m'n bewondering weer hevig op.

    Gaat er iets boven een goed boek?

    Een citaat uit de krant dat Dewulf aanhaalt:
    "God kon niet overal zijn, daarom heeft Hij moeders gemaakt."


    En Palmen, ik verander voor het gemak even de zinsconstructie,:
    " ... u had mij in werkelijkheid beter niet ontmoet.
    Omdat de driehoeksverhouding tussen schrijver, boek en wereld
    puur geestelijk had moeten blijven."

    " ... hij sprak gloedvol over een papieren bestaan ...".

    Hier kan ik me volledig in vinden.
    De drang om de schrijver te zien. Even met je ogen aan te raken.
    Het leidt enkel tot demystificatie. Ontmantelt de magie.

    Als je dan het ongeluk hebt te dichtbij te komen
    en je ruikt een onwelriekende adem, tja, ... dan
    worden z'n boeken misschien wel minder bellettrie.

    Ooit fantaseerde ik een vrouw
    tot een rijzige gestalte met lang zwart ravenhaar,
    een vel van romige boter en ogen als een ravijn om in te vallen.

    Toen ik ze zag was het schrikken.
    En plein public, debiteerde zij haar liefde voor mij en reduceerde zich tot het niveau van een vrouw als alle anderen.
    Verliefdheid verdraagt geen veralgemening.


    Neen, ik blijf m'n afgod aanbidden daar waar hij thuishoort.
    In het tabernakel van een boek.





    Uvi







     

    07-08-2007, 09:57 Geschreven door uvi  
    Reageren (2)


    06-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eentje om bij te slapen







    De tijd die vrij kwam door het feit dat m'n geliefde met vakantie is, en m'n kleinzoon bij oma, bracht ik door met Connie.

    Hij is goed besteed.
    Ik weet niet hoe jij tegen vrouwen aankijkt, als jij tenminste een man bent, maar ik hou nogal van de 'van Veense' benadering.

    "
    Een om mee te praten
    Eentje voor de sier
    Een om bij te slapen
    En een om zo nu en dan en dan alleen voor je plezier

    Een om mee te schrijven
    Een lelijke met verstand
    Een om in te blijven
    En eentje in reserve onopvallend bij de hand"

    Uit een liedje van Herman van Veen.

    Natuurlijk, overdrijf ik.
    Mijn geliefde zal dit lezen als ze terug is.
    Maar ze kent haar minnaar.
    Doch laat me dromen en veronderstellen
    dat ik dit gevonden heb in één vrouw.

    Behalve dat ze niet lelijk is,
    maar een primus perpetuus in de Grieks-Latijnse.
    Tja, er zijn veeleisende mannen.
    Voor mezelf ben ik heel wat milder. Juist, dames!

    Hoe zouden vrouwen naar mannen kijken?,
    vraag ik me soms af.

    Zouden ze hun slachtoffer kiezen
    voor de contouren en de wellust van zijn lichaam?
    Of zouden ze in aanbidding staan voor
    het weidse panorama van z'n ziel?
    Of, en er zijn er voorzeker enkelen,
    zouden ze kiezen in functie van het gewicht van z'n grijze cellen?
    Ik vrees echter dat er ook een pak zijn
    die zich koesteren in de weelde van z'n portefeuille
    onder de hemel van zijn status.


    Tja, dames en heren,
    mannen vallen voor schoonheid en vrouwen voor ...

    Ach, ik ben de draad verloren Connie.
    Ik ben al onderweg naar jou.

    Uvi




    06-08-2007, 20:59 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op een rij






    Het zal al winter wezen
    vooraleer ik weet of ze met drie of vier zijn.
    Nu staan ze hemelhoog, rond de vijver,
    als een gesloten groene haag.

    Als de wind hen streelt
    imiteert hij het geruis van regen.
    Hun kruinen buigen
    als een wuivende sluier.

    Een watergordijn.
    Bedrieglijke schijn.
    Het zijn slechts bladren
    die spreken.


    Uvi



    PS.
    Ik word belegerd door woorden.
    Nu en dan geef ik me over.
    Ik bombardeer de lezer.
    Ben een oorlogskind.







    06-08-2007, 16:19 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voetbaden



    Geen Fucidine meer. Maakt de wonde te zacht.
    Dat is de uitspraak van oma's huisdokter.
    Eerst wil zij hen doorsturen naar de kliniek.
    Dan opteert ze voor een tussenstap.

    Voetbaden nu. En woensdag op controle.
    Voetbaden het is wat anders dan z'n geliefkoosd spel:
    voetballen. Het scheelt slechts enkele letters.


    Uvi


    PS.
    Gelukkig heb ik weer een verzekering genomen.
    Honderdentwee Euro voor één maand!
    Met franchise van 50 Euro zodat de consultaties buiten de verzekering vallen.
    Enkel de grote kosten zijn gedekt. En dan nog afgetobd.

    Waarom moest mijn dochter absoluut naar Afrika?!




    06-08-2007, 15:24 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de telefoon weent niet altijd





    Een telefoon heeft bizarre eigenschappen.
    Hij kan de richting van je dag volledig veranderen.
    Dat maak ik nu al twee dagen mee.
    Benieuwd wat het vandaag wordt.

    Zaterdag oma en tevens ex aan de lijn.
    Wonde die genezen was op de voet,
    beide bracht hij mee uit Afrika, terug ontstoken.
    Een heuvelende etterbuil op het lopend lichaamsdeel van kleinzoon.

    Ik spring m'n auto in (Ik hou het kort) ga hem halen
    en we rijden naar een wachtdienst van huisartsen.
    Antibioticum en zalf worden  het na de diagnose:
    wellicht zit er nog een stukje glas in. Moet er vanzelf uit.
    Daarom verder naar apotheker.

    Zondag, beloofd naar 'piscine' te gaan.
    Krijg verwittiging van verpleegster die stelt:
    opgepast met die antibioticum in de zon én de vrijzwemmende bacterieën in het water.
    Ik telefoneer naar de huisarts van wacht. Een andere dan gisteren.

    Na kennisname van de medicatie, mag hij wel onder de zon
    maar niet in het water.
    Tja, was dat een tegenvaller. Voor hem.
    Alsof opa de boosdoener is wil hij niet
    met deze ouwe heer naar de speeltuin en het zand.
    Dan nog liever bij oma binnen.

    Tja, hoe telefoons je een rustige zondag kunnen aanbieden.
    Met literatuur en Connie op je schoot.

    Benieuwd wat oma en haar telefoon me straks zullen vertellen.
    Ze gaat vandaag naar haar huisarts.

    Dag dag. Zonder zorgen?



    Uvi



    Le téléphone pleure ... ken je het liedje nog?






     

    06-08-2007, 09:57 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    05-08-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wetten


     


    Zelfs de mussen zwegen.
    De hitte lag loodzwaar te hijgen op de daken.
    Niets bewoog. Tenzij de wind.

    Ik had me terug getrokken binnenskamers.
    In m'n klamme vingers.
    Ze hielden amper een boek open. In de zware handen.

    Maar het was dan ook een kaliber.
    Een Connie Palmen.
    Met dit weer zou je aan wat koeler denken.
    Een frisse Palm bv.
    Maar deze filosofe biedt verfrissing voor de geest.

    Tussen haar woorden wuift eruditie.
    Haar letters drink ik als een drunken sailor.

    Hoe verkwanselde ik m'n jonge jaren?
    Wat deed ik met het leven?
    Geef me geen antwoord op deze oratorische vragen.

    Ik zou me slechts schamen.



    Uvi



    Vandaag geen stap extra muros gezet.
    Ben een heremiet in het diepst van m'n gedachten.









    05-08-2007, 20:00 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De look a-like van een Schrijver






    De P van Palmen


    Als ik me niet zou intomen
    dan vloog ik voortdurend naar het klavier.
    Van deze schrijvende piano.
    Dit is reeds een vierde ouverture.

    Mezelf bedwingen is niet m'n sterkste kant.
    Dat merkte je al.


    Sommige mensen, vergeef ik meer dan andere.
    Dat is onrechtvaardig. Ik bega nog andere zonden.

    Connie bv. mag al wat mispeuteren.
    Zo is zij allergisch voor mensen die er uitzien als een schrijver.
    Maar het niet zijn.

    Zij ziet er zo niet uit. Maar zij IS het, hoorde ik haar ooit orakelen.
    Aan dat laatste twijfel ik niet.
    Ik ben zelfs graag een gelovige in dit geval.

    Het geciteerde statement ergert mij nogal omdat ik het gevoel heb
    dat ze het over mij heeft.
    Maar ook zij mag haar gebreken hebben. Zij is een schrijfster.
    Trouwens, vraag ik me af, wat zou er fout gelopen zijn in haar jeugd, dat ze zich irriteert voor zo'n bagatel.

    Aan haar misprijzen voor 'look a-likes' moest ik denken
    toen ik haar in Köln zag zigzaggen tussen het verkeer.
    In, beste lezer-es, be prepared, een BMW Z4.

    Kijk Connie, dacht ik toen, was je nu een blonde del,
    van het type: "Sois belle et tais-toi" dan zou ik je begrijpen.
    Maar nu ... enfin.

    Zo zie je maar dat je bij een ander veel vlugger opmerkt
    wanneer het imago niet klopt met de realiteit.

    Ik kan het weten, want een ervaringsdeskundige: a look-alike.


    Uvi



    05-08-2007, 16:27 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De schuifjes van m'n harde schijf





    Meer en meer
    begin ik de scheiding tussen de schuifjes te wantrouwen.
    Ze zijn niet meer woorddicht. En lijken eerder communicerende vaten te worden. Ze verweven het verleden.

    Vroeger trok ik hen onverhoeds open
    en elk idee, gedachte of gebeurtenis,
    lag duidelijk en geordend zo maar klaar om naar boven te halen.

    Vandaag lijkt het gisteren te weifelen.
    Het stof van de twijfel ligt als een verrimpelde huid
    over het lichaam van m'n geheugen.
    Erger nog de cellen muteren.

    Ze hebben het in eigen beheer overgenomen.
    Verhaallijnen lopen door elkaar.
    Mijn harde schijf is gehackt door de tijd.


    Uvi







     

    05-08-2007, 15:15 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lippen






    Lippen zijn de gevoeligste oren die we hebben.
    Uit 'Loerhoek' van Bernard Dewulf, pagina 182.



    Dag lezer-es,

    Ben jij van het 'mathematische' type, dan bestaat er veel kans
    dat jij dit soort zinnen maar 'niets' vindt.
    Want één plus één is twee en geen drie.

    Misschien ben jij dan wel van de categorie:
    'de waarheid niets dan de waarheid'.
    Alsof die te vatten of te bewijzen zou zijn in formules of woorden.
    Wellicht ben jij dan een 'wat-type'.

    Ikzelf ben duidelijk een 'hoe-mens'.
    Geen interesse voor het 'wat'.
    Dàt ken ik ondertussen wel op mijn leeftijd.
    Het is eeuwig en altijd hetzelfde.

    Je wordt geboren en je sterft. Dat is het enige wat vastligt.
    Tot nu toe.
    En 'wat' daartussen 'ligt' is min of meer voor elke mens hetzelfde.
    De pijnen van de groei en het afsterven.
    En het plezier, daar waar het kan.

    Van kind naar volwassen.
    Van verliefdheid naar liefde.
    Van geluk naar ongeluk. Of andersom.
    Van begoocheling naar ontgoocheling.

    Kortom, het leven zoals het is.
    Mààr 'het hoe' is voor iedereen ànders.
    In de beleving en de beschrijving.

    En daar herken je volgens mij de échte schrijver.
    Hij stopt niet bij de realiteit.
    Neemt geen foto maar schildert een aquarel.

    Zelf ben ik een zondagsschilder.
    Ook in de werkweek.
    Een amateur. In zijn oorspronkelijke betekenis.
    Komt van het Latijn 'amare'. Beminnen, liefhebben.
    Een liefhebber dus.

    En dàt mag je weer lezen zoals jij dat wil ...

     

    Uvi




    05-08-2007, 10:08 Geschreven door uvi  
    Reageren (0)


    Foto

    Archief per maand
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!