De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
23-11-2022
Paula D'Hondt naar de Eeuwige Jachtvelden
Op 96-jarige leeftijd is Paula D'Hondt overleden. Zij was de patroonheilige en suikertante van allochtonen, vluchtelingen en andere arme drommels die zich hier een plekje in onze samenleving trachtten te veroveren. Zij droomde van een harmonieuze multiculturele samenleving en was een tijdgenoot en zielsverwant van Pater Leman, de eenzame kruisvaarder die vergeefs jacht maakte op Vlaamsblokkers.
Paula D'Hondt raakte vooral bekend als Koninklijk Commissaris voor het Migrantenbeleid... Ai, ai... En in die functie bezocht ze scholen met veel migrantenleerlingen, extreem sympathiserend met het allochtone volkje. Schooldirecties speelden met haar mee, de hypocrieten. Leerkrachten voelden zich geviseerd en in de steek gelaten. En Vlaamse leerlingen werden op een hoopje in een vergeethoekje gedrukt. Eigen leerlingen laatst, dat was Paula's devies.
Tussendoor laat ik met vreugde in 't gemoed weten dat ik zelf helemaal niét treur over het heengaan van Paula. Moge Satan de helse vlammen oppoken om aardse stervelingen eeuwig te laten branden.
Paula's commissariaat werd in 1993 opgedoekt en vervangen door het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding, het beruchte CGKR, bjgenaamd het Spionnencentrum, met pater Leman als directeur en detective, en in zijn vrije tijd speelde hij gedachtenpolitie ook nog.
'Integratie' en 'Gelijke Kansen' bleven hoog op de politieke agenda staan... Integratie 30 jaren later: nog altijd een utopie, en gelijke kansen lieten kanslozen allemaal links liggen. Paula is gestorven van verdriet omdat haar multiculturele droom nooit werkelijkheid werd.
Paula D'Hondt hield ervan om mythes te doorprikken. Om vooroordelen over migranten te weerleggen. Zij werkte mee aan een bundeltje over 'Vooroordelen over Migranten'. Met leugens en verzinsels slaagde ze erin om de lezer te doen geloven dat migranten onze economie komen redden, dat de islam vreedzaam, verzoenend, verdraagzaam en niet-imperialistisch is, dat er geen migranten meer zullen bijkomen, dat zij niet kweken als konijnen, dat ze de criminaliteit niet doen toenemen, dat moslimvrouwen niet ondergeschikt zijn, dat migranten Nederlands willen leren en zich willen aanpassen, en dat ze het onderwijspeil niet omlaag halen.
Jaren later heb ik nog genoten van haar domme citaten:
"Had men naar mij geluisterd, dan waren er zoveel Syriëstrijders niet"...
"Merkel, dat is een chique madam, die moed en verantwoordelijkheidszin toont. CD&V heeft iemand nodig als Merkel"...
"Vlaamsblokkers zijn de oorzaak van problemen met de migrantensamenleving"...
Crisis in de kinderopvang! Onthaalmoeders zijn boze heksen. Kinderdagverblijven zijn spookkastelen. Crèches zijn weeshuizen waar kinderen wegkwijnen, verwaarloosd worden. Kinderasielcentra zijn horrorcrèches. Kindjes beleven er het trauma van hun leven.
Crèches komen in opspraak. De ene na de andere moeten ze sluiten. Hun slechte reputatie komt nu pas goed in zicht. Toch hebben wantoestanden er altijd bestaan.
Wat mij ergert is dat er nu ineens zoveel klagende moeders in beeld komen, om hun ongenoegen te uiten over de crèche waar ze hun kind achterlaten, in de steek laten, urenlang gescheiden van hun moeder. Maar al die tijd hebben ze gezwegen en genoten van het comfort van kinderopvang.
Beste ouders, niet tevreden over de crèche van uw kind? Zorg er dan zelf voor!
"Negen maanden lang kijken ouders hartstochtelijk uit naar het kleine wondertje dat uit moeders schoot geboren zal worden. In blijde verwachting verlangen ze naar een wezentje, uit beider liefde geboren... En als hun kinderwens dan eindelijk vervuld is, komt de ontnuchtering, de alledaagse werkelijkheid. Baby'tje wordt een last waarvan ze vlug verlost willen worden. De carrière van beide ouders wordt erdoor gehinderd. En dan geven ze het uit handen aan wildvreemden... In het vroege ochtendgloren wordt hun kostbaarste bezit brutaal uit zijn slaap gewekt, weggerukt van de moederborst, om het te dumpen in een vreemde opvangplaats, het kinderasiel... Aan de moederborst is een zuigeling zichzelf, voelt zich geborgen en veilig, droomt over de lustige tepel waaruit het lekkere vocht komt, en wordt dan pardoes weggerukt uit het hemelse walhalla... Op weg naar het kinderasielcentrum..."
Een man vermoordt zijn twee dochtertjes... Klinkt onwezenlijk. En toch kunnen we een tipje van de sluier oplichten over het motief voor de dubbele kindermoord. Ik maak graag veronderstellingen, ik speculeer graag, maar in het hoofd en in het hart van een moordenaar lezen valt me zwaar. Toch ga 'k een poging wagen.
Het begon met rozengeur en maneschijn, met fladderende vlindertjes en piepende vogeltjes. In den beginne stonden ze samen aan het altaar bij de priester, half bewusteloos en euforisch, waar ze blindelings elkaar eeuwige trouw beloofden, tot de dood hen scheidt, levenslang geketend en gegijzeld, maar dat beseften ze toen nog niet.
Naarmate de jaren verstreken en de seizoenen elkaar opvolgden werden kleine meningsverschillen grote conflicten. Onbenullige ruzietjes werden heftige discussies. Moeder en dochtertjes begonnen eisen te stellen die de vader niet kon inwilligen. Hij deed lange tijd zijn best maar het lukte hem niet om de drie vrouwtjes hun zin te geven. Emoties laaiden hoog op. Fysiek en verbaal geweld wisselden elkaar af. Het gezin was kapot. Er ging geen dag voorbij zonder woordenwisselingen en woede-uitbarstingen. Een scheiding was de enige uitweg. Maar toen begon de ellende.
De scheiding werd een doodlopend straatje van pesterijen en alimentatieperikelen. Het koppel raakte verwikkeld in een vechtscheiding. Co-ouderschap en vechtscheidingen zijn de beste ingrediënten voor een levenslange lijdensweg. Het familiedrama in Waardamme heeft daar abrupt een einde aan gemaakt.
"Het is te laat. Je gaat ze niet meer zien"... antwoordde de vader op een ongerust telefoontje van zijn ex, toen de meisjes niet tijdig bij haar verschenen. De stoppen waren doorgeslagen bij de radeloze man door de permanente onzekerheid over het weerzien van zijn kinderen, door koeioneringen en pesterijen van zijn ex.
De co-ouderschapsregeling heeft de vader aangevoeld als een gruwelijke onrechtvaardigheid en een machteloze woede maakte zich van hem meester.
Bij vechtscheidingen zijn Vaders de Verliezers en Moeders de Winnaars.
Tweede Kamerlid Lisa van Ginneken (D66, foto) stopt met Twitter. Dat laat “ze” weten via het sociale medium. Twitter is volgens “haar” ‘een plek van haat’. “Die haat richt zich op alles en iedereen, en bij mij in het bijzonder op mijn transgender-zijn.”
In een uitgebreide brief schrijft “ze” dat “ze” twee jaar geleden op Twitter ging. “Ze” hoopte “haar” rol als volksvertegenwoordiger beter te kunnen vervullen door zo met mensen in contact te komen en blijven. Dat is “haar” flink tegengevallen.
Nu zit er in de Nederlandse regering ook al iemand die niet tevreden is met het lichaam dat hij bij zijn geboorte meekreeg. Een gestoorde geslachtsidentiteitsbeleving maakte hem onevenwichtig en toen besloot hij van geslacht te veranderen. Het resultaat is niet flatterend, zoals bij alle andere gendermanipulaties. Kijk maar naar de foto bovenaan. Experimenteren met je eigen geslacht blijft niet ongestraft.
In onze Belgische kierewietregering hadden we al langer een rasechte transgender zitten. Peter De Sutter (foto) is zijn naam, en hij gaat gebukt onder de schuilnaam 'Petra'. Als transvrouw is Petra De Sutter minister van Ambtenarenzaken.
Hij/zij is "hetgeen" dat duidt op iets ondefinieerbaars in de twijfelzone tussen de twee geslachten. Hij/zij verpersoonlijkt de vervaging van de grenzen tussen man en vrouw en deze zedenverwildering zal ooit leiden tot de vernietiging van de westerse beschaving.
Laten we even aandachtig naar beide foto's kijken. Een forse knokige pols en vingers, mannelijke gelaatstrekken, ze zijn niet weg te moffelen. Vrouwelijkheid kan je niet aanleren noch verwerven, dat krijg je mee met de geboorte. Of zoals Viktor Orbán zegt: "Eens een man, altijd een man. Eens een vrouw, altijd een vrouw." Transseksuele aanstellerij veegt hij meteen van tafel.
Transseksualiteit krijgt tegenwoordig opvallende mediabelangstelling, het fenomeen wordt opgeklopt en gedirigeerd door media en politici die ons willen wijsmaken dat transgenderisme even normaal is als... alles wat normaal is.
Toch is transgenderisme een psychische stoornis die gendertwijfelaars en andere onzekere genders met een wankele geslachtsidentiteitsbeleving vertwijfeld doen dralen en dwalen in het niemandsland tussen de twee geslachten. We horen hun infantiele kreunzuchten: "ik ben in 't verkeerde lichaam geboren"... Er is geen vereenzelviging met het lichaam waarmee ze geboren werden.
De hoofddoek: Symbool van Islamfascisme? Of van Arrogante Hoogmoed?
Gisteren maakte 'De Afspraak' een islamvriendelijke beurt. O jee... Panellid Chaïmae Bentouhami (foto) mocht komen klagen over witte scholen die haar de toegang weigerden tot een stage voor leerkracht-student. Zij is studente aan de Odisee-hogeschool in Brussel waarvan de directeur uit de hoge hemel kwam vallen om berbaasd op te merken dat moslima's moeilijk aan een stageplek geraken. Is een hoofddoek voor de klas dan normaal?
Daar zat ze dan, pontificaal en ongelooflijk zelfverzekerd, provocerend en in een slachtofferrol, niet beseffend dat er vroeger hele bergen geld vrijgemaakt werden om moslims te helpen integreren in onze westerse samenleving, om hen op gelijke westerse golflengte met ons te laten samenleven. Parels voor de zwijnen!
Chaïma vindt een hoofddoekenverbod "absoluut absurd". En dan geeft ze hooghartig minister Weyts ook nog een veeg uit de pan na zijn opmerking over moslima's die blijkbaar een hogere roeping hebben dan lesgeven. Doink!... "De minister floept er maar iets uit", zei ze met haar dikke snoet naar de lucht geheven.
Vroeger heb ik gehoofddoekte moslimmeisjes op school gezien, ze waren in de minderheid. En daarom was iedereen op school ervan overtuigd dat die enkele afwijkende gevallen zich wel zouden aanpassen, ze hadden alleen maar wat tijd nodig. Ja, zo ging dat vroeger, verdraagzaam, geduldig en afwachtend gunden we migranten alle tijd om zich aan te passen. Het was de tijd van eindeloze naastenliefde, begrip, geduld, tolerantie, empathie... met volle teugen, en waarvoor hebben deze deugden allemaal gediend? Om onze eigen ondergang te bewerkstelligen, om onszelf op de laatste rij te zetten en in tweedehandse loge. Dát hebben we bereikt met onze verdraagzaamheid!
Iedereen in school dacht dus aan een voorbijgaande rage toen een beperkt aantal moslimmeisjes met een doekje op hun koppeke naar school kwamen. We hoopten dat alles weer in de oude plooi zou vallen. Dat was toch de bedoeling van de peperdure integratieprojecten? Maar de jaren gleden voorbij en er kwamen steeds meer moslimmeisjes met een kopvodje naar school. En de enige taal die ze spraken was Turks of Marokkaans. Kwebbel, kwebbel... Onverstaanbaar gebral en getater.
Mijn mening over een hoofddoek. Een hoofddoek is een symbool van arrogantie, van asociaal en respectloos vertoon tegenover leerkrachten en medeleerlingen.
Een hoofddoek straalt onwaardigheid uit, het is een ordinaire vermomming en het bewijst de onwil bij moslima's om zich aan te passen aan een omgeving waarin een hoofddoek ongebruikelijk is.
Een moslima met een hoofddoek maakt duidelijk dat ze niets met haar omgeving te maken wil hebben, dat ze geen deel wil uitmaken van onze samenleving, van onze cultuur, tradities en waarden... De hoofddoek als symbool van onwil om te integreren, van eigengereidheid, een teken van verhevenheid boven niet-moslims, om het moslimgevoel te versterken, om de moslimgemeenschap te ondersteunen.
Wat zijn wij waard als volk als wij ons door islamaanhangers de les laten lezen? Als wij ons laten platwalsen door vreemde entiteiten? Waar is ons zelfrespect gebleven?!
Khalid Salman (foto), WK-ambassadeur in Qatar, sprak in een interview over homoseksualiteit als een mentale afwijking. Zijn uitspraken over hersenbeschadigde homo's deden stof opwaaien. Later betreurde hij dat zijn woorden uit de context van een interview gehaald werden. "Homo's zijn welkom in Qatar maar ze zullen zich moeten schikken naar de geldende religie en cultuur van ons land", aldus Salman die nog verder doorging over homoseksualiteit die in de wet verboden is in Qatar, het is haram, het is een zonde. Kortom, in Qatar bedrijven mensen alleen maar halal seks.
We gaan nog wat beleven in het islamitische Qatar waar binnenkort gevoetbald wordt alsof het leven van de spelers ervan afhangt. Hooligans, heethoofden, driftkikkers en andere deugnieten zullen er wel een potje van maken. Daarvoor hebben we geen geestelijk beschadigde homo's nodig.
Het is ons allemaal toegelaten om vrijelijk onze mening over homoseksualiteit te uiten, zonder tegenspartelen, zonder gemopper uit politiek correcte hoek noch van andere preutselingen die niet weten waar de klepel van de homo-klok bengelt.
De tijdsgeest van vóór 1990 zal nog lang blijven ronddwalen en nazinderen in deze tijden van extreme tolerantie voor allerlei seksuele perversies. In 1990 werd homoseksualiteit geschrapt uit het lijstje van seksuele perversies, maar daarmee is onze opvatting over seksuele 'afwijkingen' nog niet helemaal omgeturnd naar het nieuwe seksuele 'normaal'. Wie weet welke seksuele perversies er nog allemaal gelegaliseerd gaan worden.
Vroeger was hersenbeschadiging nog geen beladen woord. Nu ineens wel.In mijn opleiding maakte ik voor het eerst kennis met 'braindamaged children', hersenbeschadigde kinderen die door hun tumultueuze gedrag uit de toon vielen, in de klas en op de speelplaats. Hyperkinesie was toen een gebruikelijke benaming voor overactieve kinderen. Het was de tijd dat er geen taboe rustte op het begrip 'hersenbeschadiging'.
Terug naar Khalid Salman die homoseksualiteit relateerde aan hersenschade. Homo's hebben inderdaad andere kronkels in hun hoofd dan hetero's. En dan bedoel ik de échte homo's die o zo zeldzaam zijn in vergelijking met de talrijke hetero-jongeren die experimenteren met gelijkgeslachtigden om seks te bedrijven. En dan zwijgen we nog over de vreemde kronkels in hun onderbuik...
Een nieuwe aanslag op de onderwijskwaliteit: kinderverzorgers voor de klas!
Door het lerarentekort zetten een aantal Vlaamse kleuterscholen een kinderverzorger voor de klas. Minister Weyts maakte vorig schooljaar al 23 miljoen euro vrij voor extra kinderverzorgers die zorgtaken overnemen van de kleuterjuf. In de praktijk blijkt echter dat kinderverzorgers vaak de kleuterjuf vervangen.
Zonder pedagogisch diploma mogen kinderverzorgers voor een kleuterklas staan, terwijl ze niet opgeleid zijn om kleuters voor te bereiden op het lager onderwijs.
Zo worden onze kleuterscholen weer 'bewaarscholen' of 'papscholen' zoals vroeger, een soort crèche of weeshuis waar niets aangeleerd wordt en kleuters alleen maar opgevangen of 'bewaard' worden en niet voorbereid worden op het eerste leerjaar.
Het Belang van Kleuteronderwijs heb ik in mijn blogverleden meermaals onderstreept, en nu wordt kleuteronderwijs stilaan te grabbel gegooid aan leken, aan onbevoegden, die wel een luier kunnen verwisselen maar geen benul hebben van 'schoolrijp maken'.
In een kleuterschool, als fundament van een succesvolle schoolloopbaan, wordt de basisbagage voor het eerste leerjaar meegegeven. Alleen een gekwalificeerde kleuterjuf kan haar kleuters voorbereiden op het leren lezen, schrijven en rekenen, alleen zij kan kennis, begrippen en vaardigheden omtrent kleurenkennis, lichaamsbesef, tijdsbegrippen, motoriek... bijbrengen.
Zonde om al deze kostbaarheden toe te vertrouwen aan kinderverzorgers!
Twee agenten zijn donderdagavond het slachtoffer geworden van een steekpartij in de Brusselse gemeente Schaarbeek. Een van de agenten is daarbij overleden, zo bevestigt het Brusselse parket. De dader werd na de steekpartij door andere agenten neergeschoten en zou volgens de krant Het Laatste Nieuws later zijn overleden in het ziekenhuis. De krant meldt dat hij zijn daad eerder op de dag had aangekondigd.
Lees verderen stel vast hoe journalisten het moslimtuig beschermen. De moordenaar noemen ze "de man", "de dader". Lees bij E.J. Bron hoe een moslim-terrorist bij zijn afschuwelijke daad “Allahu Akbar” geroepen zou hebben. Het gaat om een Syriër met terroristische motieven. Eerder op de dag bedreigde hij politieagenten met de dood. Ik wou dat ik in het hoofd van de moordenaar kon lezen...
Vanavond wil ik prediken over naastenliefde, over minnekozen, over verzoening en vredelievendheid. Dáártoe wil ik mijn lezers aanzetten vanavond. Tot liefkozen en liefhebben, tot eindeloze verdraagzaamheid en onmetelijke medemenselijkheid, tot in het absurde. Naïeve menslievendheid die ons zelfs tot onze eigen ondergang kan leiden.
Ik heb in mijn oude blogdoos gegrabbeld, omdat mijn muze samen met haar koffers naar de noordpool vertrokken is, ver weg van mij, ze zit nu bij de eskimootjes in de iglootjes.
Ik heb oude nota's teruggevonden van de geroemde colleges van professor Nuttin. Het boek geurde muf en liet sporen na van bloed, zweet en tranen. Een verfrommeld bladwijzertje stak op blz. 248 waar het hoofdstuk over 'de seksuele behoefte' begon. Professor Nuttin sprak over de seksualiteit in het kader van de fundamentele menselijke behoeften, "als een drang naar levensontplooiing op biologisch niveau met fysiologische grondslag, en met psychische inwerking op het organisme. De bevrediging van de seksuele behoefte onderstelt een intiem contact met een ander mens, en geeft een intens genotsgevoel waardoor het subject zich kan ontplooien in zijn hele biologische wezen. De seksuele vereniging is een lustbeleving. De lichamelijke ervaring van seksueel genot geeft de mens een ongekend gevoel van expansie en volkomenheid"...
Nu zal ik deze hoogdravende literatuur eens omzetten in een vrije vertaling. Een beetje geil en frivool, wellustig en zinnelijk, glibberig glijdend en ongeremd hitsig...
Een man en een vrouw hebben zin in elkaar. Het begint met het spel van wederzijdse verleiding en opwinding. Van veroveren en veroverd worden. Van beslagname en totale overgave. De hevige begeerte en het tomeloze verlangen naar intieme verstrengeling zijn niet meer uit te houden, en hun beide lichamen hunkeren naar verslinding in een onontwarbare slingerkronkel van lijf en leden. Hun lichaamsvochten bereiden zich voor en komen op temperatuur. De vagina verwelkomt de penis die zich zelfzeker een weg baant doorheen de warme natte gang. De geslachtelijke eenwording is een diepe gulzige penetratie, waarbij de hele penis door de vagina omklemd wordt. De deiningen geven lustgevoelens die langzaam opgevoerd worden. Vrouwelijke en mannelijke sappen vermengen zich in een kolkende ruimte, waarin het mengsel explodeert, en alle genotsprikkels geroerd worden. Dan volgt er een tsunami van genot die het hele wezen van man en vrouw overspoelt. Het orgasme doet hun hele lichaam daveren en nazinderen!
Voilà, dat was MIJN vertaling van de uiteenzetting van professor Nuttin over de menselijke seksualiteit.
Wat een decadente wereld! Eerst willen homo's trouwen, dan willen ze kinderen, en dan willen ze ook nog eens geboortepremies voor kinderen die ze op onnatuurlijke en mysterieuze wijze in hun bezit kregen. Die sukkeltjes groeien op zonder moederlijke zorgen, want geen van beide papa's is in staat om een natuurlijke liefdevolle moeder na te bootsen.
Twee gefrustreerde papa's, beiden biologische mannen inclusief alle attributen, kunnen het niet verkroppen dat één van hen via een baarmoeder geen kindje op de wereld kan zetten. Dat zegt genoeg over het intelligentieniveau van beide papa's.
De twee papa's hebben beiden een geil wormpje dat in opperste staat van stijve opwinding alleen maar mannelijke zaadcellen kan produceren. Het stroomt eruit, als een sputterende vulkaan, maar het nutteloze vocht vindt niet de geschikte opvang in een vrouwelijke baarmoeder. Met dat stuntelsperma kan er geen baby gebaard worden. Wisten ze dat niet alvorens ze met twee gelijkgeslachtelijken aan het altaar bij de priester eeuwige trouw beloofden? Neen, vergeten. Of niet aan gedacht. In een verliefde roes doet een mens gekke dingen, en niemand houdt hen tegen. De trouwerij gaat gewoon door, toegejuicht door gendergekken en andere seksgestoorden.
Brussel is gezwicht voor de ziekelijke trend om wensen van homo's in te willigen. Hoe gek die ook mogen wezen. Homo's mogen trouwen, mogen kindjes hebben, en nu krijgen ze ook nog eens kraamgeld voor elk kindje dat ze kunstmatig in hun bezit krijgen.
Brussels minister voor Gezinsbijslagen Clerfayt (DéFI): "Geen juridisch bochtenwerk meer, vaders kunnen nu rechtstreeks kraamgeld aanvragen... Kinderen van een homokoppel hoeven geen moeder te hebben... Zo komt er een einde aan jarenlange discriminatie... twee papa's kunnen ook een gezin stichten"... En zo dwaalt minister Clerfait af van het rechte pad des beschavings.
Aangezien het bezoekersaantal op mijn blog zienderogen slinkt, staat het me vrij om brutaler proza te publiceren, zo van die teksten die net door de beugel kunnen, of op het randje van het fatsoen wiebelen. Mijn stoorzenders en dwarsliggers uit het verleden zal ik ook opnieuw uit oude vergeten grachten halen om ze daarna genadeloos door het slijk te sleuren.
Lange rij alleenstaande mannen aan asielaanmeldcentrum vanochtend in Brussel. Zie ze popelen om op zoek te gaan naar een job.
Ze blijven hier neerstrijken, wringen zich door mazen en spleten van onze grenzen, de asielzoekers, ontdekkingsreizigers, plaktoeristen en ander parasiterend onkruid en klaplopende insecten. Rottuig uit Afrikaanse landen, afgewisseld met een paar hulpeloze Oekraïners. Het is zoals bij een sprinkhanenplaag, maar met dat verschil dat sprinkhanen weer verdwijnen als ze alles kaalgevreten hebben.
Alleenstaande mannen?... Hoe gaan ze om met hun seksuele behooeften? Of, zoals ik het een hele tijd geleden schreef:
Seksuele Overvallen door Migranten
Europa zit in een impasse. Jonge Afrikanen zijn Europa komen bezetten. Zij kwamen met hele zwermen tegelijk. Jong, bronstig, en seksueel uitgehongerd. Met driften en lusten die op springen staan. Hun gefrustreerde geslachtsdrift maakt van hen primitieve wezens die zich op dierlijke wijze vergrijpen aan blanke westerse vrouwen die zij als loslopend wild beschouwen. Geen hoffelijke benaderingen, geen speelse verleidingstrucjes, maar recht op het doel af, zo werkt dat bij die mensapen zonder geweten.
Aanrandingen, verkrachtingen, zelfs massaverkrachtingen en groepsverkrachtingen, maken nu deel uit van achterlijke praktijken in onze samenleving. Europa is aan het wegglijden in een oord van zedenverwildering en minderwaardige moraal. Een nieuwe sekscultuur is zich aan het ontwikkelen. We evolueren naar een wereld van verderf en ontucht. Verkrachtingen, pedofilie, incest, inteelt, polygamie, necrofilie... zijn ongebruikelijke sekspraktijken die dreigen sociaal aanvaardbaar te worden omdat de moslimgemeenschap steeds blijft groeien. Moslimmigranten houden immers massaal vast aan hun eigen gebruiken, wetten en opvattingen. Onze westerse normen zullen flinke deuken krijgen en in de toekomst nog meer toegetakeld worden... De ondergang van de westerse beschaving.
De hoogbegaafde Laurent Simons (12) gaat doctoreren in München. Hij is ingeschreven als doctorandus in de experimentele fysica aan het Max Planck instituut. Dat heeft zijn vader gisteren meegedeeld aan de Duitse pers.
Eerder schreef ik al over het 'wonderkind' dat als een wervelwind doorheen zijn hele schoolloopbaan raasde. Nu heeft hij op 12-jarige leeftijd zijn masterdiploma fysica al op zak.
Tijdens zijn stage in München, begin dit jaar, werkte hij mee aan een onderzoeksproject om met behulp van lasers kleine kankercellen te detecteren in het bloed.
Zijn droom is de mensheid onsterfelijk maken met artificiële organen. Conferenties bijwonen van topwetenschappers ziet hij als meerwaarde om dit doel te bereiken.
Zoals Laurent Simons bestaan er meer 'wonderkinderen' in elke school, maar ze zijn vaak onherkenbaar omdat ze niet het onderwijs krijgen dat aansluit bij hun superieure intelligentie.
Ik zal het nog eens opnieuw vertellen, over het lot van onze Gediscrimineerde Genieën in het gewone onderwijs.
In deze roerige tijden van bestorming van onze Vlaamse scholen door ongeletterden, anderstaligen en andere minderwaardigheden, is het belangrijk om slimmeriken, uitblinkers en bollebozen weg te halen uit een geestdodende klas, om hen daar niet te laten verdrinken in de heterogene chaos van marginaliteit en zwakzinnigheid. Om hun bijzondere talenten niet te laten verschrompelen. Om hun motivatie en leergierigheid te stimuleren. Om hen niet te laten wegzuigen in het multiculturele moeras waarin imbecielen en debielen, stompzinnigen en zwakzinnigen, primairen en idioten onze schoolbanken komen bezetten. Inclusief onderwijs mag voor hen niet bestaan!
Er zouden speciale scholen gebouwd moeten worden voor hoogbegaafden - net zoals er buitengewone scholen bestaan voor fysiek en mentaal gehandicapten - waar hoogbegaafden voldoening kunnen vinden voor hun bijzondere onderwijsnoden.
Denk er even aan hoe gemakkelijk het was om experimentele injecties over de hele wereld te verspreiden. Terwijl ze je al decennia lang vertellen hoe moeilijk het is om voor miljoenen mensen voor voedsel en schoon water te zorgen.
Bashir Abdi, een Somaliër die in ons land woont, brak in het voorjaar van 2020 zijn eigen Belgisch record op de marathon in Tokio. Toen viel het me op dat de media via subtiele hersenspoeling ons de indruk wilden geven dat Bashir Abdi bij ons hoort, dat hij iemand van bij ons is, een 'Europeaan', een 'Belg', een 'Gentenaar'... Werkelijk alles werd uit de kast gehaald om ons te doen geloven dat zijn ras bij Europa en ons land hoort. Toch kunnen de negroïde trekken van de atleet niet ontkend worden. En zo leveren media hun bijdrage aan een vernegering en verbastering die onze blanke samenleving binnensluipt.
Wat is er mis met een blanke hetero-man?... Televisiebeelden laten ons opvallend veel negers, vrouwen en homo's zien. In de reclame krioelt het van gemengde relaties alsof het een alledaagse aangelegenheid is. Bruine kindertjes met een donkere krullenbol omhelzen hun blanke mama. Een neger, vaak een mensaap, deelt het bed met een blanke vrouw. Walgelijk. Raciale relaties worden voorgesteld als heel natuurlijk en gewoon en als we dagelijks dergelijke indoctrinerende beelden in ons opnemen ergeren we ons minder aan een neger die een blanke vrouw omhelst. Beelden van gemixte rassen verbazen ons op de duur niet meer. Ook geslachtsveranderingen daar kijken we niet meer van op, we worden gedwongen de gekste gendercuriositeiten te aanvaarden middels opdringerige berichten van politici en media. Zo werken hersenspoelende beelden, die zichzelf eindeloos herhalen, in op allen die wat wankel in hun schoenen staan, die alles geloven wat er op tv te beleven valt.
Het ziet ernaar uit dat het oorspronkelijke Europese volk zich aan het omvormen is tot een mengelmoes van allerlei rassen, eindeloze gendervariëteiten, en vervangen wordt door nieuwe rassensoorten, gemixte rassen, om uiteindelijk te komen tot een nieuw gemengd ras dat geen eigen identiteit meer heeft en daarom makkelijk in bedwang gehouden kan worden.
En toch is er volgens politiek correcte media en politici geen sprake van 'omvolking'. Of ze ontkennen het bewust? Zij dromen van een Europese eenwording - een utopie - zij jagen illusies na over een soort wereldregering?
Hoe onbeduidend en kwetsbaar de mens is, werd gisteren dramatisch geïllustreerd in de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul waar 153 mensen stierven in de immense massa tijdens een Halloweenfeest.
100.000 mensen wilden tegelijk door een smalle straat. Paniek en massahysterie sloegen toe. Mensen werden vertrappeld, verstikt, platgeperst... Hartstilstanden, ademhalingsproblemen werden velen fataal. Vooral tieners en twintigers bliezen hun laatste adem uit in de drummende massa.
Het grootschalige evenement aan het einde van de pandemie heeft het gezonde verstand van de Koreanen aangetast, de dwingende en zinloze covid-maatregelen maakten hen weerlozer en tastten hun logisch denken en handelen aan. Stel je voor, voor het eerst sinds lang zonder mondmasker, het maakte hen uitzinnig van vreugde. Feestvierders zochten elkaar op, iedereen wilde erbij horen, bij de massa, ze wilden er in opgaan als non-individu, liepen elkaar in de weg, botsten tegen elkaar, en hadden zichzelf en de omgeving niet meer onder controle.
In deze context denk ik aan een citaat van de Franse filosoof Jean-Paul Sartre: "L'Enfer c'est les autres".
Kuddegeest en samenhorigheidsgevoel primeerden bij de Koreanen boven rede en boven de behoefte aan zelfbehoud. Dat krijg je dan als de mens als sociaal wezen, verhit raakt in een ophitsende strijd om erbij te willen horen, bij de groep, bij iedereen. Het leven als enkeling is een opgave, een karwei... de meesten verkozen om te versmelten met anderen.
Bij het observeren van een horde mieren (foto) zien we discipline en een doelmatige wanorde. Die beestjes wriemelen nonstop door elkaar, vinden hun eigen weg en niet 1 mier wordt er vertrappeld, niet 1 mier wordt kortademig, er heerst geen paniek, en zeker geen massahysterie. Miertjes doen ongestoord hun werk zonder verdrukt te worden en zonder hartstilstanden.
Schoolperikelen en asielperikelen, gender- en energieperikelen, het hele zootje verhuist vanavond naar de onderste schuif van mijn blogkast.
Nu volgt er een braaf en onschuldig tussendoortje. Lezer, verwacht geen pikante onthullingen zoals vroeger op dit blog, ook geen erotische hoogstandjes, en zeker geen gerechten die van pure opwinding de pan uit swingen. Erotiek komt er vandaag dus niet aan te pas.
Citaat van David Bowie: "Zij die het minst weten, willen dat het luidst laten horen". Dus hoe harder ik schreeuw, hoe minder ik weet, hoe harder ik kwaak, hoe minder ik kan. In de keuken ben ik een hol vat dat hard klinkt. Ik heb altijd mijn mond vol van recepten en keukengeheimen, terwijl ik er geen verstand van heb. Mijn keuken is geroemd om zijn gestuntel. Een knoei- en smospot ben ik. Nog nooit heb ik iemand horen stoefen over mijn kookkunst. Maar gelukkig heb ik andere capaciteiten. 'Spiegelschrift schrijven' kan ik als de beste, want als dwarsligger ben ik geboren. En 'sit ups doen', daarvoor moet je ook al wat agressiviteit in je genen hebben zitten. Waar ik ook goed in ben, dat is de taal van de vogeltjes verstaan die nu nog in de kalende bomen hun laatste deuntjes fluiten.
Als ik een echte keukenprinses wil worden, moet er toch eerst wat meer overzichtelijkheid in mijn keukentje komen. Dus neem ik een grote vuilniszak en kieper daarin alles wat over datum is: potjes, blikjes, flesjes, tubetjes, bokaaltjes... Weg met de hele overjarige rommel. Ook verslenste groenten en patatjes met meterslange scheuten verdwijnen in de grijze vuiniszakken. Oesters en selder bewaar ik wel nog zorgvuldig, die komen vast en zeker nog eens van pas bij een of ander erotisch recept.
Opgeruimd staat netjes, wordt er gezegd. Voor jezelf werkt het bevrijdend om af te rekenen met het verleden. En de makkelijkste plek om daarmee te beginnen is de keuken. Wat de volgende stap zal zijn, zie ik nog wel.
De kinderarmoedeorganisatie Stichting Pelicano organiseerde vorige week 'De Week van de Kinderarmoede'. Het hongerige kind met holle ogen en uitgemergeld lijfje zit je wezenloos aan te staren en op je gemoed te werken. O ellende! O rampspoed!
Kinderarmoede is een dankbaar item om mensen week te maken, te vermurwen, om financiële steun te geven aan allerlei wazige projecten, aan alles wat met arme kindjes te maken heeft. Wat er met het geld gebeurt komen we nooit te weten.
Het is nu exact 10 jaar geleden dat het Vlaams Actieplan Armoedebestrijding in een rapport de kinderarmoede aankaartte die in Vlaanderen alsmaar toeneemt: "13% van de Vlaamse peuters loopt een verhoogd risico op armoede".
Vláámse peuters? We weten allemaal welke bevolkingsgroepen bedoeld worden. Vlaamse kinderen en hun ouders krijgen de illusie dat ook zij opgenomen worden in de kring van armen en kansarmen, net zoals bij alle projecten tegen kansarmoede vroeger, waarbij Vlaamse leerlingen uit de boot vielen.
Wie herinnert er zich nog Ingrid Lieten (SP.A)? Zij maakte één miljoen euro vrij voor de strijd tegen kinderarmoede... Je kan net zo goed zandkorrels naar de woestijn dragen, of regendruppels naar de zee. We hebben nooit meer iets vernomen over het bedrag dat Lieten gaf aan de arme kindertjes. En zoals bij alle andere projecten komen we nooit te weten hoe de fortuinen besteed worden. Verkwist, verloren en vergeten...
Met de import van inferieure mensensoorten komt ook de import van armoede, van nieuwkomers die ons hele maatschappelijk systeem overhoop halen, net op een moment dat wij Vlamingen gezinsuitbreiding onder controle kregen, stevige fundamenten voor een leefbare en gezonde samenleving bedacht hebben, met uitgekiende sociale voorzieningen, bloeiende economie, hoogstaand onderwijs, gezagdragers met gezag... nu dreigt alles ineen te vallen als een kaartenhuisje. Armoede in een tijd van welvaart?...
In onze Belgische kierewietregering hadden we al langer een rasechte transgender zitten. Peter De Sutter (foto) is zijn naam, en hij gaat gebukt onder de schuilnaam 'Petra'. Als transvrouw is Petra De Sutter minister van Ambtenarenzaken.
