In ons dorpje is er een seniorenraad. Speciaal voor 55 plussers. De seniorenraad organiseert computerlessen, samenkomsten en....niks meer. Die computerlessen zijn echt voor beginners. Daar kon ik niks meer leren. Ik weet ondertussen de “aan” knop wel staan. Wat mij vooral interesseerde waren die samenkomsten. Elke maandagnamiddag is er een samenkomst voor senioren. In een paviljoen midden in het groen. Geen last van pottenkijkers dus. Ik had een wekelijks feestje in gedachten. Met dans, drank, lachen, plezier en overmatig decadent gedrag. Tot ik er eens naartoe ging. Dat was een grote ontgoocheling. Bij het binnenkomen werd ik onthaald door een wulpse meid van 85. Die onthaalhostess vroeg onmiddellijk wat ik zou drinken. Dat was niet moeilijk. Een duvel natuurlijk. Dat kon helaas niet. Er was enkel koffie en frisdrank. Ik begon mij al serieuze vragen te stellen over het feestje. Niks feestje dus. Enkel kaartspelletjes en kofieroddel. Met een koffie in de hand keek ik eens rond. Er waren gezichten die ik herkende. Van heel lang geleden. Zo'n 45 jaar geleden. Daar zat zowaar het zooitje pezewevers bij elkaar dat ik nog kende van de jeugdclub uit de jaren '60. In die jaren was er in ons dorpje één jeugdclub. Onder de hoede van een proost. De pastoor. Er kon toen niks doorgaan voor de jeugd of de pastoor moest er zijn neus tussen steken. Wat er toen allemaal gebeurd is onder supervisie van de pastoor weten we allemaal. Maar dat doet er hier niet toe. Waar het om gaat is dat wij toendertijd ook een klein groepje van een zestal jongelingen vormden die wel eens iets wilden. Wij dus naar de jeugdclub. Wat we daar aantroffen was een groep jongeren die in de geestelijke gezondheidszorg thuishoorden. Saai, onnozel, discuterend over de meest onzinnige onderwerpen en dat allemaal onder toezicht van de pastoor. Wij zochten actie. Dat was er helaas niet te vinden in die jaren. Het was de jeugdclub of niks. Maar dat was zonder rekening te houden met onze creatieve geesten. Binnen de maand hadden we een eigen clubje opgericht. Op eigen houtje hadden we, als 15-16 jarigen, een volledig wettelijke vereniging zonder winstgevend doel met statuten opgericht. Eigen lokaal en muziekinstallatie. Met de nieuwste muziek van die jaren. Het feest kon beginnen. En feest was het. Elke week hadden we een kleine honderd jongeren in ons clubje. Het liep zodanig uit de hand dat we spoedig de locatie noodgedwongen moesten vergroten. Tot we records bereikten van zo'n vijfhonderd feestgangers per week. Allemaal jongeren die ons concept toch iets beter vonden dan de jeugdclub onder gezag van de pastoor. De reacties bleven natuurlijk niet uit. De pastoor eiste de onmiddellijke en definitieve sluiting van het oord van verderf. De politie werd ingeschakeld. Controles volgden. Intimidaties van alle mogelijke instanties werden onder impuls van de pastoor in stelling gebracht. Hoe dikwijls wij als organiserenden bij de politiecommissaris ontboden werden kan ik bij benadering zelfs niet eens meer tellen. Voor ons waren het echter details. Ze konden ons niks maken. We gingen gewoon door. Elke week een groot feest. Met drank, plezier en rock&roll. We waren wel een beetje berucht in die tijd. We waren immers niks anders dan het uitschot dat zou branden in de hel. Ach, het is allemaal goedgekomen met het uitschot. Ieder heeft zijn weg gemaakt in verschillende sectoren van de economie. Maar toen ik bij de samenkomst van de seniorenraad een koffie stond te drinken moest ik er wel even aan denken. De pezewevers hebben hun clubje nu. Al is het niks voor mij. Ik heb afscheid genomen en ben een duvel gaan drinken. Terwijl ik genoot van het frisse bier dacht ik er nog even over na. Zou het niet mogelijk zijn om die ouwe bende terug bij elkaar te krijgen en een losbandige, heiligschennende, schaamteloze seniorenclub op te richten? Och nee, er is al genoeg schandaal.

03-05-2011 om 16:16 geschreven door Fredje

De enige die hier ten huize ooit gewerkt heeft ben ik. Tenminste, dat beweer ik zelf. Dat is een grapje waar mijn vrouw, en vooral de kinderen, niet kunnen mee lachen. Vrouw en kinderen zijn immers alle drie zelfstandig. De enige die in loondienst gewerkt heeft ben ik. Volgens mij ben ik dus de enige die werkelijk gewerkt heeft. Zelfstandigen hebben het, volgens mij dan toch, heel gemakkelijk. Als zelfstandige koop je een schop en een kruiwagen en je begint geld te scheppen. Dat gezegde is voldoende om een storm van protest teweeg te brengen. Van alle drie. En toch. De oudste kreeg een telefoontje van de VDAB. De dienst arbeidsbemiddeling. Moet je weten; hij heeft een schildersbedrijf en enkele werknemers in dienst. Normaal kost een werknemer zo'n vierduizend euro per maand. Alles inbegrepen. Nu liet de VDAB hem weten dat hij een werknemer in dienst kon nemen voor 901 euro per maand. Alles inbegrepen. Dat was uiteraard heel interessant. Maar hoe kon dat? Simpel en eenvoudig. Er was een stelsel dat voorzag dat allochtonen en langdurig werklozen tewerk konden gesteld worden voor 901 euro per maand. De rest van het nettoloon en de sociale lasten waren ten laste van de staat. Allemaal dik in orde dus. Er zat alleen een klein addertje onder het gras. Of in dit geval een dikke boa constrictor. De woorden “allochtonen” en “langdurig werklozen” deden bij hem een grote alarmbel rinkelen. In de beginjaren van zijn zelfstandige bezigheden had hij geen probleem met allochtonen en langdurig werklozen. Tot hij er enkele in dienst genomen had. Dat bleek geen onverdeeld succes. Om het heel zachtjes uit te drukken. Tegenwoordig is hij wel iets meer op zijn hoede. Verplicht tewerkgestelde allochtonen en langdurig werklozen zijn er, volgens hem, alleen maar op uit om zo snel mogelijk een C4 vast te krijgen. En terug hun zalig leventje van niks doen te hervatten. Daar kun je als werkgever dus helemaal niks mee aanvangen. Daar krijg je alleen maar slechte reclame door. Maar wat mij dan opvalt is dat dergelijke stelsels en maatregelen er alleen maar zijn voor werkonwilligen. In plaats van degene die graag willen werken een beetje steun te geven. Nee, degene die het nietsdoen tot kunst verheven hebben krijgen alle hulp. Toch straf vind ik dat. Dit kan blijkbaar enkel in België. Het land waar het beter is om je in de sociale hangmat te installeren dan te werken. Ik zie het nog gebeuren dat de gepensioneerden terug aan de slag moeten om de economie gaande te houden. Al zal er veel volk komen kijken om mij terug aan het werk te krijgen.

01-05-2011 om 11:24 geschreven door Fredje

30-04-2011 om 15:13 geschreven door Fredje

Wil er iemand een kater? Een prachtexemplaar. Gratis en voor niks. Meer dan voldoende gevoed met aperitieven, lekkere wijn, schuimende bieren en nog een afzakkertje op de koop toe. Kandidaat overnemers zijn meer dan welkom. Haast jullie want straks is het beest weg. Uitgezweet. En morgen is het verleden tijd. Al kan ik natuurlijk een mooi nieuw exemplaar kweken. Naar het schijnt is het beste medicijn tegen katers een lading alcohol. Maar nu even niet. Ik kan geen katervoeding meer zien of rieken. Op dit eigenste moment moet ik al dat lekkers even laten rusten. Tot mijn maag geen kuren meer heeft en het orkest in mijn hoofd stopt met spelen. Nu wil ik enkel rust en kalmte. Vooral veel kalmte. Oorverdovende, allesomvattende kalmte. Maar morgen.... Morgen is een nieuwe dag. Een schitterende, prachtige, fantastische dag. De eerste dag van de rest van mijn leven. Een reden om te feesten en om het gouden nectar door mijn keel te gieten. Morgen zullen de loftrompetten door mijn hoofd schallen. Mijn dorst zal onverzadigbaar zijn. Een groot feest wacht me. Tot...overmorgen.

25-04-2011 om 00:00 geschreven door Fredje

Er kwam geen warm water uit de kraan. Blijkbaar was er iets mis met de verwarmingsketel. Geen probleem. Zoonlief is technieker met als specialiteit het herstellen van ketels. Een telefoontje zou dus de oplossing brengen. Maar wacht eens. Wat als het euvel een futiliteit was dat simpel op te lossen was? Pa zou zich belachelijk maken in de ogen van zoonlief. Pa had toch ook een technische opleiding gehad. Lang geleden, dat wel. Toen was er van computergestuurde toestellen nog geen sprake. Maar dank zij voortdurende bijstudie kon den ouwe toch nog een beetje volgen wat betreft technische zaken. Even naar de ketel gaan kijken dus. Dat zou eenvoudig op te lossen zijn. Dergelijke gesofistikeerde ketels geven immers zelf aan waar de fout zit. Simpel dus, ware het niet dat de fouten in codetaal aangegeven stonden. Het schermpje toonde plichtsgetrouw de fout: A1. Wat A1 mocht betekenen was mij een raadsel. Maar dan schoten me de woorden te binnen van een jong ding dat ik ooit gekend heb. Dat jong ding werkte bij een help-desk van een computerbedrijf. De mensen die daar werkten hadden een soort inside-joke om aan te geven hoe dom de vragenstellers wel waren. De oplossing van computerproblemen ligt immers altijd in R.T.F.M. Simpel dus. Al moet je weten wat de code R.T.F.M. precies inhoud. Dat is ook simpel, als je het weet natuurlijk. R.T.F.M. is gewoon de afkorting van “Read the fucking manual” De gebruiksaanwijzing erbij genomen dus. Dan bleek echter dat A1 aangaf dat het gasblok naar de filistijnen was. Iets waar ik met mijn beperkte middelen niets kon aan verhelpen. Maar ik zou ten minste niet afgaan als een gieter in de ogen van zoonlief. Tot mijn oog viel op de eerste vetgedrukte regel van de gebruiksaanwijzing. Daar stond duidelijk aangegeven dat bij eventuele defecten eerst en vooral de knop “reset” ingedrukt moest worden. Simpel, als je het weet. En kijk, het wonder was geschied. De ketel werkte zoals tevoren. Alles opgelost en ik zo fier als een pauw. Ten gepaste tijde zou ik wel eens, terloops, tegen de zoon vertellen dat ik een panne verholpen had. Alsof het voor mij een fluitje van een cent was. Uiteraard zou ik er niet bijvertellen dat het me een halfuur denkwerk gekost had. Maar ik heb weer een lesje geleerd. Bij schijnbaar onoplosbare problemen altijd eerst R.T.F.M. Wie een vrouw wil versieren kan ik dus een goede raad geven: R.T.F.M.

22-04-2011 om 11:46 geschreven door Fredje

Senioren kunnen niet met twee zaken tegelijk bezig zijn. Dat blijkt uit een studie in een Californische universiteit. Ze hebben daar 20 personen van 69 jaar een testje laten doen. Een studie met 20 mensen lijkt mij niet echt relevant. Dat is meer een rondvraag in de kennissenkring. Als er daar dan een tiental tussen zitten met beginnende symptomen van Alzeimer krijg je natuurlijk dergelijk resultaat. Maar misschien is het wel omdat senioren geen interesse hebben om in dergelijke spelletjes mee te spelen. De gemiddelde senior heeft wel een beetje meer ervaring met studies allerhande. Het interesseert hun geen fluit. Hun gedachten zijn elders. Waar het plezanter is. Hoe ze nog van het leven gaan genieten zo gouw dat stomme studiegedoe achter de rug is. De hersenen van de senioren hebben het al druk genoeg gehad. Denk maar aan alle veranderingen die een 69 jarige in zijn leven al meegemaakt heeft. Al de ervaring die opgeslagen ligt in het brein van een 69 jarige is voldoende om de harde schijf van een mega PC te vullen. Daar kan een jongere een puntje aan zuigen. Maar het zijn jongere professors die dergelijke studies verzinnen. Die kennen zelf nog niks van het leven. Die jongeren denken niet aan het geld dat ze verspillen aan onnozele studies waar geen mens iets aan heeft. Senioren weten al lang dat hersencellen afsterven. Vooral dan na het nuttigen van alcohol. Telkens een mens dronken is geweest sterven er zo'n honderdduizend hersencellen af. Bij mij zal dat ondertussen wel oplopen tot enkele miljarden cellen die definitief weg zijn. Doet er niet toe. Er blijven er nog meer dan genoeg over. In een menselijk brein zitten immers tientallen miljarden cellen. Wat ben je trouwens met al die overtollige hersencellen die in een mensenleven onbenut blijven. Als je dood bent heb je er toch niks meer aan. Het is dus beter om daar zelf af en toe eens een grote kuis in te houden. Zo blijft de rest actief. En ze moeten mij niet komen wijsmaken dat ik niet meer zou kunnen multitasken. Laatst heb ik nog bewezen dat ik best twee zaken tegelijk kon. Een duvel drinken en tegelijk naar de vrouwen kijken.

20-04-2011 om 05:45 geschreven door Fredje

16-04-2011 om 04:49 geschreven door Fredje

Weet er nog iemand wat ironie wil zeggen? Of de draak steken met iets of iemand. De spot drijven met... Ik heb nogal dikwijls de indruk dat zoiets niet meer bestaat. Het moet allemaal heel ernstig zijn. Er mag niet meer gelachen worden. Woordspelingen zijn niet meer van deze tijd. We moeten elkaar met respect behandelen. Nu heb ik niks tegen respect hebben voor iets of iemand. Zeker niet. Maar toch denk ik nog dikwijls aan de tijd, heel lang geleden, dat we onder collega's nogal wat afgelachen hebben. Elkaars kleine onhebbelijkheden met een goed bedoelde woordspeling uitvergroten. Kleine foutjes, die iedereen wel eens maakt, met een lach onder de neus wrijven. Grote fouten konden we ons niet permitteren, er stonden mensenlevens op het spel. Maar van die kleine schoonheidsfoutjes waarvan enkel insiders wisten dat het niet perfect was. Verder had daar niemand last van. Maar dat mag dus niet meer. We moeten heel ernstig door het leven gaan. Zo ernstig dat het op verzuren lijkt. Hoe is het zover kunnen komen vraag ik mij dan af. Waar is het misgelopen? Waarom kan er niet meer gelachen worden? Is iedereen dan enkel en alleen met zijn eigen leefwereldje bezig dat er niemand het grappige van sommige situaties inziet. Moet je dan echt jaloers zijn op je buurman omdat die twee minnaressen heeft en jij slechts één? Ik wil maar zeggen; iedereen wil het beste van het beste, de grootste, het duurste, het meeste aanzien. En als er dan iemand een mop over verzint is het weer niet goed. Zelfspot, jezelf relativeren is er ook niet meer bij. Iedereen wil belangrijk zijn. Of toch tenminste doen alsof. Iedereen wil een belangrijke positie in het leven. Jezelf relativeren door met je eigen stommiteiten te lachen mag niet. Dat zou afbreuk doen aan de belangrijkheid van je bestaan. De meesten denken echt dat ze onmisbaar zijn. Zo onmisbaar dat de wereld stopt met draaien als ze het eventjes laten afweten. Iedereen schijnt te vergeten dat het leven kort is. Ze zijn druk bezig met alles en nog wat. Ze vergeten te leven. Een pauze inlassen is er niet meer bij. Een pint gaan drinken en moppen tappen zonder op het uur te letten is niet meer van deze tijd. Ach ze doen maar die belangrijke, onmisbare en drukke mensen. Het kerkhof ligt er vol van.

13-04-2011 om 11:37 geschreven door Fredje

Uit het niets stond ze plots voor me. Met een zonnebril. Eigenlijk zou ik ze niet herkend hebben. Ik ben nu éénmaal niet zo goed in het onthouden van gezichten. Ik kende haar immers alleen van een foto. Zonder zonnebril. Gelukkig was zij blijkbaar beter in het herkennen van mensen. We hadden plaats en uur afgesproken en hier stonden we dan. Het leek een beetje gek. Normaal zijn het jongeren die afspreken via het net. Onze generatie is niet zo vertrouwd met dat medium. Vroeger zou ik dat zeker ook gedaan hebben maar toen bestond dat nog niet. We hadden dus contact gemaakt op een hedendaagse manier. Via berichtjes. En er was iets ondefinieerbaars in haar berichtjes dat me aantrok. We hadden dus afgesproken om een grote pot te gaan drinken. In een klein cafeetje. Gewoon om elkaar eens in levende lijve te ontmoeten. Een kennismaking. Niks meer. Dat het een intelligente vrouw met een mening was, wist ik al. Maar er was meer. Het was een lieve dame. Vroeger zou ik me niet laten inpakken hebben door een lieve vrouw. Maar dit was anders. Het gesprek vlotte heel goed. De kennismaking verliep rimpelloos. We spraken over onze gemeenschappelijke hobby. En vermits je op één been niet kan staan bestelden we nog een grote pot. Keuze genoeg in een café waar ze meer dan vijfhonderd verschillende bieren verkochten. We bleven praten over alles en nog wat. Het leek of we elkaar al jaren kenden. Tot we onderbroken werden door de tijd. Het is een vast gegeven dat de tijd vliegt als het plezant is. Het kon niet blijven duren natuurlijk. Maar we spraken af om nog eens samen te komen. Waar en wanneer ga ik hier niet aan jullie neus hangen. Al wat ik nog wil zeggen is dat ik er een vriendin bij heb. Voor de rest hebben jullie er geen zaken mee.

11-04-2011 om 08:34 geschreven door Fredje

Het leven kan soms vreemde wendingen krijgen. Zo zag ik het leven heel rooskleurig. De zon schitterde aan de hemel. Alle bomen en planten hadden een prachtige variatie van groen. De bloemen hadden alle kleuren van de regenboog. De regen was helder en doorzichtig. De wind speelde met frisbruine bladeren. De vrouwen waren prachtig om naar te kijken. Korte en bontgekleurde rokjes deinden mee op het ritme van de ronde billen. Luchtige shirts met mooie rondingen waren een lust voor het oog. De hemel was helder en klaar. Maar langzamerhand begon alles te vervagen. Was het de gewone dagelijkse sleur? De verveling? Of was het omdat ik alles maar gewoontjes begon te vinden. Heel de wereld begon grijs te worden. Het leven leek helemaal niet rooskleurig. De zon verstopte zich achter grauwe stippels. De bomen en planten werden flets van kleur. De bloemen werden wazig. De regendruppels werden dof. De vrouwen werden langzaam maar zeker moeilijk herkenbare silhouetten. De eens zo luchtige shirts leken wel vormeloze gedrochten waarin geen ronding meer te herkennen was. Mijn moraal bleef elke volgende dag naar een nieuw dieptepunt zakken. Steeds meer veranderde de hele wereld in een grijze, grauwe en vormeloze massa. Ik begon mij vragen te stellen over de zin van het bestaan. Sombere gedachten spookten door mijn hoofd. Had het leven niks meer te bieden dan doffe kleurloze ellende? Het onverbiddelijke einde leek in zicht. Tot op een dag alles ineens weer werd zoals voorheen. Een schitterende zon bescheen de prachtigste bloemen en planten. Vrouwen trippelden wellustig en goedlachs voorbij. Het leven werd weer fantastisch. En dat allemaal zomaar van het ene moment op het andere. Gewoon omdat ik mijn brilglazen gekuist had.

09-04-2011 om 00:00 geschreven door Fredje

Onze Nederlandse taal is rijk aan woorden. Nu ga ik niet beweren dat ik ze allemaal ken. Er zijn nu éénmaal woorden die aan bepaalde specialisaties gelinkt zijn. Als buitenstaander snap je daar geen jota van. Dat is te begrijpen. Maar de laatste tijd overkomt het me soms dat ik op zoek moet naar het juiste woord. Een woord of een naam die ik nochtans regelmatig gebruikt heb. Een woord dat me op de lippen ligt en waar ik maar niet op kom. Dan gaan mijn hersencellen verwoed op zoek naar dat bepaalde woord. Gewoonlijk zonder resultaat. Tot het me een tijdje later zomaar te binnen schiet. Zou dat het begin zijn van de totale aftakeling? Is het Alzheimer? Of is het normaal dat een mens soms woorden vergeet. Al is “vergeten” niet het juiste woord. Het is meer een tijdelijke onbeschikbaarheid. Ook herinneringen vervagen. Maar dat heeft ook zijn voordelen. Zo kan ik mij soms mijn eigen stommiteiten niet meer herinneren. Of is dat omdat ik zoveel stommiteiten begaan heb dat mijn hersenen te vol zitten van die dingen. Een overbelaste harde schijf, om het met computertermen te zeggen. Al weet ik nog wel de voornaam van die Dr Alzheimer. Dat is belangrijk om uitstel van executie te krijgen. Als een dokter je ooit vraagt wat de voornaam van Alzheimer is en je weet het niet is dat voldoende om de diagnose te stellen: Begin van Alzheimer. Om dat te vermijden vergeet je best nooit dat de man Aloïs heette. Nog een geluk dat Aloïs Alzheimer de ziekte een naam kunnen geven heeft. Stel je voor dat het nog geen naam had. Iemand die last heeft van Alzheimer zou dan niet weten wat het precies is. En begin maar uit te leggen wat er scheelt als je de woorden niet vindt om het te vertellen. Nochtans heb ik hard mijn best gedaan om geen Alzheimer te krijgen. Preventief dan. Heel lang geleden heb ik eens gelezen dat alcohol je hersenen wapenen tegen de ziekte. Dat weet ik nog wel. Of zou die informatie niet meer van tel zijn? Gedateerd. Het kan zijn dat de wetenschappers tegenwoordig een andere mening hebben. Maar dat ben ik vergeten. Ach, het zal allemaal wel normaal zijn zeker. Per slot van rekening zijn dat allemaal details. Wat ik hier eigenlijk wou schrijven is... dju, vergeten.

07-04-2011 om 12:13 geschreven door Fredje

In Australië heeft een man zijn paard gered van een gewisse dood. Het zesjarige dier had hevige kolieken en de dierenarts had de moed al opgegeven. Toen herinnerde de man zich een oud verhaal van de aboriginals. De oorspronkelijke bewoners van Australië genazen hun zieke dieren met zelfgemaakt bier. Hij gaf zijn paard dan maar enkele flessen bier. Het hielp. De knol was gered. Mooi verhaal met een happy end. Of het waar is weet ik niet. Wat ik wel weet is dat er in de stallen van mijn grootouders steeds een fles elixir stond. Om zieke dieren te genezen. Als een paard kolieken kreeg werd de hele fles elixir naar binnen gegoten. Dat hielp altijd. Behalve één keer. Toen bleek de fles elixir zo goed als leeg te zijn. Er moest in alle haast een nieuwe fles gehaald worden en het kwam in extremis nog goed met dat paard. Eind goed, al goed. Hoe het kwam dat die fles bijna leeg was, vroeg mijn grootmoeder aan opa. Bleek dat opa ook wel eens last had van kolieken. Sindsdien stonden er twee flessen in de stal. Iedereen tevreden. En ik ook. Als kleine snotneus kreeg ik mijn eerste levensles van opa. Zorg ervoor dat er altijd alcohol in je buurt is. Een medicijn dat een paard kan genezen zal zeker niet slecht zijn voor een mens. Sindsdien weet ik ook de betekenis van het woord paardenmiddel. En het belang van een juiste uitleg had ik ook begrepen. Als beloning voor mijn kinderlijk begrip voor opa wees hij me de plaats waar de flessen stonden. Een hint waarvan ik dankbaar gebruik maakte. Onder het goedkeurend oog van opa. Alle daaropvolgende bezoeken aan opa werden ook veel plezanter. Mijn ouders waren er zeker van dat ik later boer zou worden. Zoveel interesse had ik voor een bezoek aan de boerderij. Maar goed. Het punt is dus dat ik al van op jonge leeftijd wist dat je een paard kan genezen met alcohol. Bij kippen lukt dat trouwens ook. Proefondervindelijk weet ik dat een scheut whisky in het drinkwater veel ziekten geneest. Maar de eerste levenslessen van opa ben ik nooit vergeten. Alcohol is een universeel geneesmiddel. Zorg er dus voor dat je altijd het wondermiddel bij de hand hebt. Liefst preventief te gebruiken.

04-04-2011 om 10:42 geschreven door Fredje

Hoe snel de wereld kan veranderen bleek uit een artikeltje in de krant. Nadat een leraar in het Duitse Ratekau voor de ogen van kinderen van 10 een konijn de keel had overgesneden kwam er een storm van protest. Ouders waren geschokt. Kinderen hielden er een trauma aan over. Er waren zelfs kinderen die er regelrechte slaapstoornissen aan overgehouden hebben. Uit reacties van lezers op het artikel bleek ook een enorm mentaliteitsverschil. Sommigen wilden die leerkracht ter plaatse villen. Anderen vonden het normaal. Nu ben ik zelf geen pedagoog, psycholoog of iets in die aard. Maar ik weet één ding met zekerheid. Ik heb geen trauma overgehouden over het slachten van dieren. Mijn kinderen trouwens ook niet. Zelf stond ik er als 8 jarige op te kijken als het varken geslacht werd op de boerderij van mijn grootouders. Het beest was als biggetje in een hok gestoken en werd gewoon vetgemest. De eerste keer dat het buiten kwam was meteen ook de laatste keer. In de school hadden we als 10 jarigen het voordeel dat er een kind was wiens ouders een slachterij uitbaatten. Wij daar naartoe, met de hele klas. Een koe werd geslacht. Voor onze leergierige blikken werd het dier door de kop geschoten. De keel overgesneden en in stukken gesneden. En we kregen de staart mee. Trauma? Niks trauma. Het gewone leven zoals het is. Ook een bezoek aan de boerderij stond toen nog in het vaste lessenpakket. Om te kijken hoe een kalfje gemaakt werd. En dat was niet door kunstmatige inseminatie. Dat was nog puur natuur. Zo hadden we al een idee hoe er dat bij mensen aan toe ging. We waren dan wel een tikkeltje jaloers op het gereedschap van de stier maar we hebben er geen trauma aan overgehouden. Ook mijn kinderen waren al vroeg in het leven gewend aan slachtingen. Ooit was ik nog een vrijetijdboer en in die hoedanigheid heb ik nogal wat dieren gekweekt. Dat waren kippen, konijnen, kalkoenen, duiven en al wat eetbaar kleinvee is. Die dieren eindigden allemaal op ons bord. Mijn kinderen hebben er geen slapeloze nachten aan overgehouden. Ik begrijp niet wat er zo erg is aan het slachten van dieren. Dat gaat zo in het leven. Vleeseters eten andere dieren, al dan niet levend. En vermits een mens een omnivoor is steken we zowat alles naar binnen. Bovendien staat de mens aan de top van de voedselketen. En de top beslist wie opgegeten wordt. Daar kan ik best mee leven. Tenminste, zolang mensen aan de top van de keten staan.

03-04-2011 om 09:53 geschreven door Fredje

Er is een warenhuisketen bezig met een studie. Een onderzoek zeg maar. Niet ten voordele van de klanten natuurlijk. Gewoon tot meerdere eer en glorie van de verkoop. Want daar draait het namelijk om. Meer verkopen. Dat mag best voor mij. Het is alleen de vraag of de klant er intrapt. Het gaat over het gebruik van geuren en klanken. Een klant die in de buurt van de vleeswaren komt, zou de geur van een barbecue ruiken. Dat zou de klant ertoe aanzetten meer vlees te kopen. In de buurt van de eieren zou dan het geluid van kakelende kippen te horen zijn. Tegelijk met de geur van gebakken eieren. Bij de afdeling groenten en fruit zou de geur van een frisse regenbui te rieken zijn. Bij het brood zorgen ze dan weer dat de klant vers gebakken brood riekt. Bij de melk horen dan weer de klanken van grazende koeien en de geur van pas gemaaid gras. Welke geur ze bij het WC papier gaan gebruiken is nog niet duidelijk. Zo willen ze bij alle producten een specifieke geur en/of klank. Die klanken zouden dan via de luidsprekers te horen zijn. Dat lijkt me logisch. De geluidssterkte zou wel beperkt moeten zijn zodat de verschillende geluiden elkaar niet storen. De geuren moeten komen uit verdekt opgestelde busjes spray. Ook daarmee moet voorzichtig omgesprongen worden zodat ze niet gemengd worden. Al is er wel iets te zeggen over de geur van een barbecue samen met het geluid van koeien. De oplossing ligt dan ook voor de hand. De melk zou naast de vleeswaren komen te staan. Dat past beter bij elkaar zodat de verschillen zachtjes in elkaar overgaan. Volgens de eerste resultaten moeten de verschillende producten dan ook een andere plaats krijgen binnen de winkel. Waar ze het WC papier gaan zetten is nog ter discussie. Het ziet er dus naar uit dat binnenkort de producten in de winkel een andere plaats zullen krijgen. Bij deze bent u gewaarschuwd. Als je op een dag gaat winkelen en de producten zijn verplaatst, mag je je verwachten aan subtiele geuren en klanken. Laat je dus niet verleiden tot meer aankopen. Alhoewel het best gezellig kan worden. Winkelen tussen aangename klanken en frisse geuren. Al blijf ik me afvragen wat ze bij het WC papier gaan verzinnen. Zouden ze echt een aangepaste geur kunnen vinden? Zoiets als fris ruikende stront in spray?

31-03-2011 om 07:38 geschreven door Fredje

In het Russische parlement, de doema, mag terug alcohol gedronken worden. Dat is goed nieuws voor de Russische parlementariërs. Want dat was gedurende vijf jaar verboden. Een soort drooglegging was daar van kracht. Er moest daar serieus gepalaverd worden gedurende vijf jaar. Nu niet meer. Nu mag er terug volop wodka gedronken worden. Ze zullen daar ingezien hebben dat de gesprekken vlotter verlopen met het nodige babbelwater. Het is algemeen geweten dat problemen beter tussen pot en pint opgelost raken. Misschien is dat iets voor België. Maak van het parlement een soort van bar. Met rode en violette lichten. En gratis drank. Op een beetje drank min of meer zal het wel niet aankomen zeker. Dat zijn te verwaarlozen kosten in vergelijking met wat het parlement de belastingbetaler kost. Er zou alvast meer volk naar het parlement komen. Dat is ook een positief punt. Alhoewel, als ik ene Michel Daerden soms bezig hoor dan is er in het parlement geen gebrek aan alcohol. Al mag ik als gepensioneerde niet klagen. Sinds Michel Daerden minister van pensioenen is krijg ik de helft van mijn pensioen uitbetaald in drankbonnetjes. Maar dat gaat blijkbaar niet blijven duren. Daerden zal meer dan waarschijnlijk geen minister meer worden als er een nieuwe regering komt. Hij is nu al buitengebonjourd als burgemeester van Ans. Door zijn eigen partij nota bene. Maar misschien is dat allemaal doorgestoken kaart. Het valt mij op dat Daerden's politieke carrière net nu lijkt af te lopen. Net nu in de Russische doema weer naar hartenlust mag gezopen worden. Zou hij een politieke carrière in Rusland ambiëren?

28-03-2011 om 11:42 geschreven door Fredje

Er kwam wereldschokkend nieuws uit de Verenigde Staten van Amerika. Uit Hollywood om precies te zijn. Daar gebeurde een actie van de dierenrechtenorganisatie Peta ter gelegenheid van wereldwaterdag. In het kader daarvan waren een paar vrouwen in het stadscentrum elkaar aan het inzepen onder een soort van geïmproviseerde douche. En af en toe was daar een blote vrouwenborst zichtbaar. Schande en godslastering in de hele VS. Bovendien was er een auto ongeval gebeurt. Een man was afgeleid door het spektakel en..boem. Geen doden of gekwetsten. Enkel een bluts in de carrosserie. Volgens de Amerikaanse pers een ingrijpen van god himself. Ter directe bestraffing van de onzedige blikken en perverse gedachten van die man. Hoe verzinnen ze het? Amerika, het land dat zijn troepen over de hele wereld mensen gaat neerknallen, uitmoorden en kapotschieten. Uitgerekend die gaan steigeren bij een naakte vrouwenborst. Is dat trouwens geen discriminatie? Een man mag met een blote bast rondlopen. Borst en tepels volledig zichtbaar. Een vrouw mag dat niet. Zou dat niet iets zijn voor de mensenrechten? Discriminatie op basis van geslacht. Dat mag toch niet. Dat er nog geen enkele advocaat daarop ingespeeld heeft is een wonder op zich. De VS is immers hèt land van de onnozele processen. Maar geen enkele advocaat die daar een punt van maakt. Dat kan alleen in de achterlijke VS. Het is ook niet de eerste keer dat een blote vrouwenborst voor ophef zorgt in de VS. Zo was er enkele jaren geleden ook één en ander te doen omtrent een ontblote borst van ene Janet Jackson. Een nippleslip heet dat. Sindsdien zijn er maatregelen getroffen. Alle rechtstreekse tv uitzendingen worden daar 10 seconden vertraagt. Zodat de regie kan ingrijpen in geval van “onzedelijk gedrag”. Hoe achterlijk kan je zijn? Dan hebben wij het in onze contreien toch iets beter. Alhoewel het niet de eerste keer is dat er personen zogenaamd gechoqueerd zijn omdat een vrouw in het openbaar haar baby de borst geeft. Wat is het probleem vraag ik mij dan af. Waarom zou dat niet mogen? Als u en ik gaan eten verstoppen we dat toch ook niet. Voor dat kind is een borst gewoon eten. Mag dat kind nog eten of moet dat honger lijden? Nu weet ik ook wel dat het eten van dat kind bijzonder mooi verpakt is. Dergelijke verpakkingen mogen er meer zijn. Maar ik blijf erbij. De speerpunten van het vrouwelijk schoon mogen gezien worden.

25-03-2011 om 15:49 geschreven door Fredje

Statistieken zijn toch rare dingen. Het hangt er van af hoe je het bekijkt. En vooral wie die dingen uitlegt. Zo zijn er statistieken die uitwijzen dat zowat 80% van de rokers vroegtijdig sterft. Dus is het logisch dat men rokers de raad geeft om te stoppen. Als uit de statistieken blijkt dat de grootste oorzaak van Co vergiftiging het gebrekkige onderhoud van gastoestellen is, dan maakt men een wet die iedereen verplicht om een jaarlijks onderhoud te laten doen. Of men neemt al te gevaarlijke toestellen uit de handel. Logisch toch dat de grootste gevaren eerst aangepakt worden. Daar hebben we statistieken voor. Maar dat blijkt niet helemaal te kloppen. Als ik naar de statistieken van verkeersongevallen kijk is dat iets heel anders. Daar draait men de zaken om. Daar worden de grootste oorzaken ongemoeid gelaten. Aangemoedigd zelfs. Als uit statistieken blijkt dat in zowat 20% van de verkeersongevallen alcohol een rol speelt dan start men alcoholcontroles. Al degene die meer dan een bepaalt percentage alcohol in het bloed heeft mag niet met de wagen rijden. Maar in 80% van de ongevallen is geen sprake van alcohol. Wie haalt het dan in zijn hoofd om de dronken chauffeurs uit het verkeer te bannen? Het moet net andersom. De controles zouden er moeten op gericht zijn om de nuchtere bestuurders eruit te halen. Een fikse boete voor wie het waagt om volledig nuchter een auto te besturen. Desnoods het rijbewijs afpakken van de recidivisten. Die nuchteren zijn immers oorzaak van 80% van de ongevallen. En waarom geen verplichte bak trappist aan boord van elke wagen? Of een fles jenever. Voor het geval dat de chauffeur nuchter dreigt te worden tijdens de rit. Vooral tijdens lange ritten kan dat gebeuren. Een brandblusser is toch ook verplicht in elke wagen. Veiligheid voor alles. Er zou dan wel streng op toegezien moeten worden dat elke bestuurder voldoende alcohol in het bloed heeft. Misschien wel een alcoholslot op elk voertuig. Een toestel dat de wagen laat stilvallen bij onvoldoende zat zijn. Het zijn toch de grootste risico's die aangepakt moeten worden. En nuchter zijn is in 80% van de gevallen oorzaak van een ongeval. Logisch toch dat elke bestuurder zat moet zijn. Of klopt er iets niet aan mijn uitleg?

24-03-2011 om 10:54 geschreven door Fredje

Door een heel uitzonderlijk toeval kwam ik twee mannen tegen in een café. Ze vroegen mijn mening. Dat was niet niks want normaal heb ik helemaal geen mening. Ik ben maar een simpele mens zonder uitgesproken mening. Maar die twee wilden mij een petitie laten tekenen. Tegen de boer. Meer specifiek tegen de koeien van de boer. Die twee wilden met een petitie bereiken dat een landbouwer zijn koeien zou verwijderen uit de wei. Het zat zo: langs de ene kant van de straat was een weide waar die beesten al sinds mensenheugenis stonden te grazen. Langs de andere kant hadden die twee elk een villa neergepoot. Ze kwamen oorspronkelijk uit de stad en hadden in ons dorpje het groen opgezocht. Het rustige buitenleven. Volgens hun zeggen was er echter een probleem; die koeien stonken, brachten vliegen tot in hun tuin en scheten zowaar zomaar waar ze stonden te staan. Dat was geen zicht. Vooral dan voor hun kleine kinderen die dat als een voorbeeld zouden zien en dan zelf ook nooit zindelijk zouden worden. Ik hoorde het in Keulen donderen. Keek eens naar de kalender maar nee, het was nog geen 1 april. Stonden hier ergens verborgen camera's? Ook niet. Al wat ik zag waren enkele dorpsgenoten die veelbetekenend stonden te glimlachen. Die wisten blijkbaar al waar het over ging en hadden die twee al bij de idioten geklasseerd. Kijk, dat zijn zo van die zaken die ik totaal niet begrijp. Die mensen komen ergens wonen en dan moeten de oorspronkelijke bewoners zich aanpassen aan hun grillen. Die boer was daar eerst. Die koeien hebben daar altijd gestaan. Niemand heeft ooit last gehad van die dieren. Waarom zouden die nu plots wel voor overlast zorgen. Als je ergens gaat wonen weet je toch op voorhand welke buurt het is. Niemand verplicht je om daar te gaan wonen. Dat is hetzelfde als naast een vliegveld gaan wonen en dan klagen dat die vliegtuigen lawaai maken. Maar goed. Per slot van rekening kon het mij niet schelen wat er met die beesten gebeurde. Ik liet me dus omkopen. Voor twee duvels luisterde ik naar hun argumenten. Maar mijn handtekening kregen ze niet.

22-03-2011 om 03:28 geschreven door Fredje

Na zovele jaren samen met dezelfde partner komt er wel eens sleur op de relatie. Niet dat je elkaar beu bent. Zeker niet. Je wil maar al te graag je verdere leven bij elkaar blijven. Je hebt samen immers zoveel meegemaakt en opgebouwd. Toch mis je iets. De spanning is uit de relatie. De seks staat op een klein pitje. De vlinders in je buik lijken wel rupsen geworden. Tijd om eens na te denken. Ga eens voor de spiegel staan, hou je hand boven je hoofd en kijk eens wie er onder staat. Daar staat een mens. Met voor- en nadelen. Met behoeftes en noden. Met hier en daar een beetje overgewicht. Je wil vooral bij elkaar blijven maar toch wil je eens iets anders. Een beetje spanning. Kriebels. Affectie. Je wil leven en genieten van het leven. Daar heb je recht op. En vandaag heb je de mogelijkheid. Als je maar zelf wil. Het is vandaag immers de eerste dag van de rest van je leven. Het ideale moment voor een verandering. Begin ermee met dat gifgroene monster dat jaloezie heet, de vergeetput in te gooien. Voor eens en voor altijd. Eens de jaloezie voorbij komt je als mens in een nieuwe dimensie terecht. Gun elkaar dat beetje meer vrijheid om nieuwe vriendschappen aan te gaan. Dat mag elk apart of samen. Maar spreek met elkaar. Vrij en zonder vooroordelen. Laat die vriendschappen maar komen. En als er meer gebeurt dan alleen maar vriendschap dan gun je dat elkaar. Uit liefde voor elkaar. Als je partner met een ander het bed induikt is dat als een kers op de taart van de vriendschap. Het genot als beloning van jullie jarenlange samenleven en werken. Het pure genieten van het leven. Je gunt elkaar dat genot omdat het plezier van je partner je eigen plezier is. Je leeft immers maar één keer. En voor je het weet is je leven voorbij. Dan is het te laat. Je kan en mag nù leven en genieten. Je hebt het dubbel en dik verdient.
Nu hoor ik je denken dat ik pleit voor een losbandig leven. Een leven van puur genot en decadentie. Vrije liefde. Verderf en verdoemenis. Morele verloedering. Daar heb ik maar één antwoord op: Ja. En dan? Het moet maar zo lekker niet zijn.

20-03-2011 om 10:05 geschreven door Fredje

Aangezien ik van plan ben om 350 jaar te worden ga ik regelmatig naar de dokter. Gewoon om eens te horen of ik nog op schema zit. Ook wel om een enkele pillen te laten voorschrijven. Die zijn dan weer nodig om op schema te blijven. Eigenlijk komen de dokter en ik goed overeen. Hij houdt mij in leven en ik betaal hem. Dat lijkt mij een faire deal. En tot nu toe heb ik geen klachten. Terwijl ik in de wachtkamer zat vroeg ik mij af voor welke ziekten de andere wachtenden daar zaten. Dat zal wel verschillend zijn van persoon tot persoon. Daar zullen dan ook wel besmettelijke ziekten bij zijn. Een gewone verkoudheid bijvoorbeeld is al besmettelijk. Daar ga je natuurlijk niet van dood. Erg is dat dus niet. Maar er kunnen ook ergere ziekten tussen zitten zoals tyfus, dysenterie en lepra. Allemaal enge ziekten die zich verspreiden door de lucht. Al die virussen en bacteriën zweven dus rond in de lucht van de wachtkamer bij de dokter. Nu wil ik niet beweren dat dat altijd het geval is. Maar het kan. Als die dokter een geval van besmettelijke ziekte vaststelt zou hij dan ineens alle wachtenden inenten? Voor een verkoudheid zal dat wel niet het geval zijn. Een simpele verkoudheid is niet direct levensbedreigend dus dat kan alleen maar geld in het laatje brengen. Ha ja. Als één patiënt met een verkoudheid in zijn wachtzaal zit is meteen de halve wachtzaal besmet. Die komen een paar dagen later terug en besmetten dan op hun beurt weer de halve wachtkamer. En daarom is binnen de kortste tijd het halve land verkouden. Maar zo doet een dokter aan klantenbinding. Die mens moet ook leven natuurlijk. Maar wat zou er gebeuren als die dokter een geval van lepra vaststelt bij een patiënt? Zouden dan alle wachtenden in quarantaine geplaatst worden? Direct naar de spoedgevallen en de wachtkamer door een gespecialiseerde firma laten ontsmetten. En terwijl ze toch bezig zijn met ontsmetten ook ineens heel zijn woning, de halve straat en alle personen waarmee die besmette persoon in contact gekomen is. Een half dorp in quarantaine. Voor enkele maanden. Wil ik nog wel het risico lopen om naar de dokter te gaan? Die wachtkamer is immers een bron van besmetting. Een poel van verderf. Ik speel met mijn leven door simpelweg naar de dokter te gaan. Die dokter zou mij moeten genezen. Maar nee. In plaats van te genezen krijg ik er een hoop verschrikkelijke ziekten bovenop. Zo zal ik nooit 350 jaar worden. Ik zal moeten kiezen. Ofwel ga ik niet meer naar de dokter en word ik maar 300 jaar. Ofwel ga ik wel en loop de nodige risico's. Ik zal er eens een nachtje over slapen.

18-03-2011 om 15:26 geschreven door Fredje