Ik ben Fredje
Ik ben een man en woon in Hoeilaart (Belgie) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 04/06/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, digitale fotografie.
Ik ben reeds meer dan 40 jaar gehuwd met Annie
Wondere wereld Niks wereldschokkend, niks belangrijks en alles met een dikke korrel zout te nemen
21-04-2013
De vredelievende islam
Volgens moslims is de islam een vredelievende godsdienst. Zo vredelievend dat het bloed er uit spat. Vergis u niet. Ik ben al een tijdje bezig met me te verdiepen in de islam. Niet dat ik koran lessen gevolgd heb, neen, eerder als neutrale waarnemer. Als zelfstudie. En het moet gezegd worden, er staan nogal wat vredelievende zaken in de koran. Maar wat ik vaststel is dat de zogenaamde 'gematigde' moslims handig gebruik maken van die bepaalde passages, of verzen, of hoe ze het maar willen noemen. Wat ze er echter niet bij vertellen is dat die vredelievende passages vooral in het begin van de koran staan. En daar knelt het schoentje. Want als je een beetje verder zoekt blijkt dat je de koran moet begrijpen. En dat is niet zo simpel. Want er staan nogal wat tegenstrijdigheden in. Maar in de cursus 'leren lezen in de koran' wordt het duidelijk; Om de koran te begrijpen moet je weten dat de latere passages voorrang hebben op de vroegere. Dat staat ook letterlijk in de koran. “Het zijn de laatste schrijfsels die al de voorgaande vervangen en die gelden voor iedere moslim”. Zo staat er klaar en duidelijk in de koran dat elke moslim verplicht is om te liegen en te bedriegen om geen tegenstand op te wekken. “Om te overwinnen moet elke moslim liegen en bedriegen tegen niet-moslims. Zolang moslims geen meerderheid hebben in een gemeenschap moeten ze zich gematigd opstellen. Echter, wanneer moslims de meerderheid hebben en zeker zijn dat ze overwinnen moeten ze het zwaard ter hand nemen en alle niet moslims het hoofd afhakken. Letterlijk overgenomen uit de koran. En ook; “Iedere moslim is als soldaat geboren en moet bereid zijn een martelarendood te sterven om opgenomen te worden in het paradijs met zeventig maagden”. Het staat er klaar en duidelijk in. Evenals het volgende; “Niemand is zeker dat hij naar het paradijs gaat, zelfs mohammed de profeet niet. Enkel hij die een martelarendood sterft door zijn leven te geven in de gewapende strijd gaat rechtstreeks naar het paradijs”. Het is maar dat je het weet. Enkel moslims die zichzelf opblazen en enkele niet-moslims mee de dood in jagen zijn zeker van een plaatsje in hun paradijs. Vandaar de vele aanslagen. Beangstigend vind ik dat. Want als je dan nog weet dat moslims wel heel beperkt mogen genieten van seks en andere geneugten van het leven, maar eens aangekomen in hun denkbeeldige paradijs wel volop van alles mogen genieten, is het meteen begrijpelijk dat zoveel jonge moslims kiezen voor zelfdoding. En zo staan er nog wel rare dingen in hun boekje. Na het lezen van de koran is voor mij één zaak duidelijk; moslims zijn er op uit om de wereld te veroveren en iedereen te onderwerpen aan hun sharia. En degene die niet leeft volgens hun regels wacht een onthoofding. Als ik nog eens hoor van zogenaamde 'gematigde' moslims die aanslagen of extremisme afwijzen omdat die aanslagen gepleegd zouden zijn door slechte moslims, dan weet ik dat ze staan te liegen dat ze zwart zien. Want het zijn net de gematigden die beweren dat ze echte korankenners en islamgeleerden zijn die echt leven volgens de koran. Ze moeten liegen volgens hun boekje. Ze zijn volgens hun leer verplicht om normale mensen te misleiden en te bedriegen. En dat weten ze donders goed. Ze blijven bij hoog en laag beweren dat hun interpretatie van de koran heel vredelievend is. Diep in hun binnenste zijn ze echter tevreden na de zoveelste aanslag. Weer een echte moslim die recht het paradijs binnenvliegt en een aantal ongelovigen naar de hel. Over de rol van de vrouw staan er ook enkele eigenaardigheden in. De vrouw is onderdanig aan de man. Zij is haar man gehoorzaamheid verplicht. Een vrouw dient zich te bedekken om andere mannen niet in verleiding te brengen. Ook over hoe een man dient om te gaan met zijn vrouw. Een man moet zijn vrouw beschouwen als een akker. Met zijn zaad moet de man zijn vrouw bevruchten om nakomelingen te baren. Met andere woorden; zoveel mogelijk kweken. En de reden waarom ze zoveel mogelijk nakomelingen moeten maken staat er ook duidelijk in; Om een meerderheid aan moslims op de wereld te zetten. De 'gematigden' moeten mij dus niet komen vertellen dat er geen duidelijke strategie achter hun gekweek zit. Het staat allemaal klaar en duidelijk in de koran. En als je me niet gelooft nodig ik je uit om de koran eens te lezen. Verrassende lectuur. Voor niet-moslims vooral angstaanjagend. Ik zou hier nog een tijdje kunnen doorgaan maar ik ben niet van plan om de hele koran op mijn blogje te plaatsen. Ten gepaste tijde kan ik nog wel enkele zaken aanhalen. Zoals het leven van hun profeet Mohammed. Het grote voorbeeld van moslims. Dat is niet echt opbeurende lectuur. En ik zou niet willen dat jullie deze nacht niet kunnen slapen.
Bedrijven met buitenlandse rekeningen in belastingparadijzen komen in het nieuws. Alsof dat nieuws is. Dat weet zowat iedereen. Dat is een publiek geheim. Elke bedrijfsleider die zichzelf een beetje respecteert heeft een cursus foefelen met geld gevolgd. En een bedrijfsleider die dat niet doet is gek en zijn bedrijf gedoemd om te verdwijnen. Dat moet namelijk in dit land. Met eerlijk te zijn en netjes belasting te betalen kom je er niet. Want de regering zuigt allerlei wetten en regeltjes uit haar duim om het de bedrijven zo moeilijk mogelijk te maken. Dus zoeken en vinden bedrijfsleiders andere wegen om te vermijden dat ze vroegtijdig over kop gaan. Moeilijk is dat niet. En dat heeft al zeker niks te maken met fiscale spitstechnologie. Dat is allemaal de eenvoud zelf. Voor degene die hun hele leven op een andere planeet gezeten hebben zal ik hier enkele tips geven. Als bescheiden bedrijf heb je regelmatig te maken met zwart geld dat je graag zou witwassen. Klanten willen wel eens de BTW uitsparen. En dan zit je daar op het einde van het jaar met enkele honderdduizenden in het zwart verkregen centjes. Centjes die je graag zou gebruiken om die nieuwe auto te kopen of om een investering te doen. Dan ga je als volgt te werk. Je stapt de eerste de beste bank binnen en plaatst die paar honderdduizenden op een rekening. Als borg. Je vraagt en krijgt voor hetzelfde bedrag een lening om voorafbetalingen van belastingen te doen. Die lening betaal je af met je zwart geld en de intresten zijn bovendien nog eens aftrekbaar op je belastingen. Die voorafbetalingen aan belastingen zijn uiteraard veel te veel. Het volgend jaar trek je die teveel betaalde belasting terug. Als een controleur je komt vragen waar je het geld gehaald hebt om die nieuwe auto te kopen is het simpel. Teruggetrokken van de belastingen. Witter dan wit. Een vaatje Dash kan het zo wit niet krijgen. Maar dat is voornamelijk voor de kleintjes. Bij grote bedrijven is het nog simpeler. Je begint weeral bij je bank. Elke kantoorhouder van elke bank kan je een paar namen met bijhorende telefoonnummers bezorgen. Buitenlandse namen en telefoonnummers. En dat moet niet noodzakelijk de kaaimaneilanden zijn. Elk buitenland is goed. Op drie voorwaarden; Het politieke regime moet er stabiel zijn. De belastingen op kapitaal moeten zo klein mogelijk zijn en er mag geen samenwerkingsverband met België bestaan. Met dat in gedachten ga je aan de slag. Een telefoontje naar je stroman in het buitenland is voldoende. Na enkele dagen ontvang je de nodige documenten ter ondertekening, geef je een naam aan je papieren bedrijf, bijvoorbeeld 'suspecto internationale' en klaar is kees. Het foefelen op grote schaal kan beginnen. Je koopt voor je Belgisch bedrijf goederen of diensten, maakt niet uit wat, en laat de factuur van, pakweg, twee miljoen euro aan 'suspecto internationale' bezorgen. Vervolgens verkoopt 'suspecto internationale' dezelfde producten aan je Belgisch bedrijf met een factuur van drie miljoen euro. Et voila. Je eerste miljoentje staat op je zwarte rekening. Nu kan je beginnen foefelen dat het niet mooi meer is. De winst van je Belgisch bedrijf kan je naar hartenlust afromen door aankopen te doen bij 'suspecto internationale'. Een klein beetje overweg kunnen met een zakrekenmachientje volstaat om geen winst te maken met je Belgisch bedrijf. En geen winst is geen belastingen betalen. Daar kan de beste belastingcontroleur geen speld tussen krijgen. Bovendien, moest je dat ooit nuttig lijken, kan je via 'suspecto internationale' ook je zwarte geld weer witwassen door een simpele factuur te sturen naar je stroman in het buitenland. Zo werkt dat. En voor wie het echt heel ingewikkeld wil maken zijn er natuurlijk mogelijkheden genoeg. Je moet niet bij één buitenlands bedrijf blijven, je kan een tiental papieren bedrijfjes oprichten en facturen uitwisselen totdat een kat haar jongen er niet meer in terug kan vinden. En al zeker geen Belgische belastingcontroleur. Zo eenvoudig is die zogenaamde fiscale spitstechnologie. En je mag gerust een donatie op mijn rekening storten voor mijn goede raad. In 't zwart uiteraard.
Het was de laatste paar weken stil in huis. Geen gezaag van vrouwlief. Ze was uitzonderlijk kalm. Bedrukt eerder. Er was reden tot ongerustheid. Na een routine bezoek aan de dokter op een voormiddag volgde dezelfde middag een scan van haar rechterborst. Het vermoeden van de dokter werd bevestigd, het bleek een kwaadaardig kankergezwel te zijn. En toen begon het relatief snel te gaan. Onderzoeken in het ziekenhuis volgden elkaar op. Allerlei testen, puncties en scans wezen uit dat er moest ingegrepen worden. En snel ook, want het vieze beestje werd groter. Maar het mag gezegd worden, vrouwlief werd met grote zorg voorbereid door het ziekenhuispersoneel, dokters en allerhande mensen die er bij betrokken waren. Tot en met een 'trajectbegeleidster'. Op die trajectbegeleidster kon vrouwlief terugvallen voor het geval ze de bomen door het bos niet meer zag in de doolhof van onderzoeken en testen die nodig waren om het gezwel precies te definiëren. De trajectbegeleidster is een soort van centraal aanspreekpunt tussen patiënt en ziekenhuis, en tegelijk een schouder om op uit te huilen mocht het nodig zijn. Maar de trajectbegeleidster heeft haar nut niet kunnen bewijzen, ze werd in snelheid gepakt door de dokters. Al snel bleek dat er een borstsparende operatie mogelijk was. Als het maar voorruit ging. En het ging voorruit. In eerste instantie was de operatie voorzien voor volgende week. Tot we woensdag een telefoontje kregen van het ziekenhuis. Donderdag opname en vrijdag operatie. En de medische wereld gaat blijkbaar met grote sprongen voorruit want er worden tegenwoordig maar weinig volledige borstamputaties gedaan. Er wordt meer geopteerd voor borstsparende operaties. En die zijn relatief eenvoudig. Een sneetje in de borst, het kwaadaardig beestje er uit knippen en de volgende dag naar huis. Zo gaan dokters tegenwoordig met kanker om. Snel en doeltreffend, met een minimum aan esthetische schade. Knap vind ik dat. Nu is het alleen nog wachten op de algemene resultaten. Maar de kans op uitzaaiingen is bijzonder klein volgens de dokters. Vooral dan door het snelle ingrijpen. Eind goed, al goed dus. En dat het helemaal goed komt is vrijwel zeker, dat heb ik al mogen ondervinden. Vrouwlief is al terug de oude. Ze kan al zagen.
De Antwerpse politiecommissaris heeft zijn agenten een eigenaardige opdracht gegeven. Elke agent moet speciale aandacht geven aan jongeren die plots hun baard laten groeien, lange gewaden beginnen te dragen en/of voor langere tijd uit het straatbeeld verdwijnen. Tevens moeten ze uitkijken naar verborgen tatoeages en naar jongeren die met verdachte pamfletten zwaaien. Dat alles omdat er enkele jongeren naar Syrië vertrokken zijn om mee te vechten in een godsdienstoorlog. Volgens de laatste geruchten zou er trouwens al eentje gesneuveld zijn in Syrië. Men vreest dat er nog jongeren gaan vertrekken en die moeten blijkbaar tegen zichzelf beschermt worden. Ze willen die jongeren op andere gedachten brengen met een aangepast programma. Een beetje bla-bla in een poging om ze hier te houden. Men vreest ook dat die vechtersbazen ooit nog gaan terugkomen om dan hier met hun oorlogservaring de boel op stelten te zetten. Waarom dat allemaal nodig is blijft voor mij onbegrijpelijk. Als er dolgedraaide jongeren zijn die willen gaan vechten in een vreemd land voor een denkbeeldig opperwezen moeten ze dat maar zelf weten. Dergelijke jongeren zijn we hier beter kwijt dan rijk. Men zou er beter aan doen om dat soort een gratis ticket te geven naar Syrië. Enkele richting en de wind vanachter. En met een verbod om ooit nog een voet in ons land te zetten. Probleem opgelost met een minimum aan kosten. En wij zijn verlost van leeghoofdige herrieschoppers. Wat mij betreft mogen ze ginder gaan sneuvelen, dan sparen we meteen begrafeniskosten uit. Maar volgens het legertje sociale en andere praatjesmakers mag dat niet. Dus moet er een programma uitgevonden worden om het crapuul hier te bepamperen. En worden politie en sociale werkers opgeroepen om melding te maken van onzinnig gedrag. Zelfs gewone burgers wordt de raad gegeven mee uit te kijken naar gedragsveranderingen van schorremorrie. Het is allemaal niet mijn idee, maar goed. Ik zal mijn burgerzin laten zien en hier meteen melding maken van iemand die ik ken. Hij draagt een lange baard en lange gewaden. Bovendien is hij de meeste tijd van het jaar niet op straat te bespeuren. Hij komt slechts één maal per jaar buiten. Gewoonlijk rond 6 december.
Dat de mensheid ooit contact gehad heeft met een hoogtechnologische buitenaardse beschaving staat als de spreekwoordelijke paal boven water. Waar anders zou de domme oermens het recept gehaald hebben om bier te maken. Niemand schijnt zich nog te herinneren waar dat recept vandaan komt. Dat is gehuld in de duistere nevelen der gewelddadige oertijden. Het is dan ook duidelijk dat een dergelijk recept niet uit een menselijk oerbrein komt. Maar dat het brouwsel door extreem hoog ontwikkelde wezens naar onze planeet gebracht werd. Met een welbepaald doel. Laat het duidelijk zijn. Een drank die in staat is aardlingen in hogere spirituele sferen te brengen is niet van deze wereld. Een drank die met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het begin van een beschaving naar de aarde gebracht heeft moet wel buitenaards zijn. En die buitenaardse wezens hadden goede bedoelingen voor de mensheid. Want door het nuttigen van het geestrijke vocht begon de mensheid te lallen over alles en nog wat. Domme en, soms ook wel geniale, oplossingen voor dagdagelijkse problemen ontsproten uit benevelde breinen. De menselijke hersenen ontwikkelden zich zodanig dat uitvindingen als het wiel en supercomputers het gevolg waren. Allemaal dank zij het bier dat als een geschenk uit de hemel was gekomen. Maar bier heeft nog een aantal kwaliteiten. Zo is onder andere wetenschappelijk bewezen dat bier een efficiënte huidverzorger is. Enkele biertjes in het badwater heeft positieve effecten op de huid. In sommige gevallen zou het zelfs wonderlijke genezende eigenschappen hebben voor mensen met psoriasis en andere huidziekten. Ook voor vlekken is bier een doeltreffend middel. Geen ontvlekker is zo krachtig als bier. Elke vlek, van welke oorsprong dan ook, verdwijnt nadat ze bewerkt is met een in bier gedrenkte doek. Enkele uurtjes laten inweken en vervolgens de wasmachine in en weg is de vlek. Of dat ook werkt bij vlekken op de ziel is niet zeker. Wat wel zeker is is het feit dat bier ideaal is voor een marinade. Door zijn lichtjes zurige kwaliteiten zorgt het voor mals en zacht vlees zonder de kwaliteit en de smaak van het vlees aan te tasten. Enkele uren laten trekken is al voldoende. Wie een malse en zachte maag wil weet dus wat hem te doen staat. En er is nog meer. Bier is een briljante slakkenval en insectenlokker. Wie last heeft van slakken in de tuin steekt gewoon een halfvol glas bier tot aan de rand in de grond en kan 's morgens de lijken tellen. Ook fruitvliegjes pak je aan met bier. Een glas bier bedek je met een papiertje waar een klein gaatje in zit. De vliegjes komen er op af en verdrinken. En GAIA moet niet komen zagen over dierenleed. Er is geen zaligere dood dan verdrinken in bier. Ook houten meubelen krijgen een nieuw leven met bier. Dof geworden hout wrijf je in met bier en ze worden fonkelnieuw. Wie dus een houten kop heeft...juist ja. Zelfs voor juwelen is bier een aanrader. Gouden juwelen deponeer je enkele uren in bier om ze daarna droog te wrijven en ze worden als bij wonder gloednieuw. Of je koperen juwelen in goud kan laten veranderen is niet bewezen. Wat echter wel zeker is is het feit dat bier een heel bijzonder goedje is. Een uitermate onderschat drankje dat levensnoodzakelijk is voor de hele mensheid. Een drankje dat we moeten koesteren en vooral drinken.
Er kwamen klachten van ouders in de lagere school waar ook onze kleindochter in het kleuteronderwijs zit. Het betrof het schoolspeelplein. Het had gesneeuwd en de speelplein lag natuurlijk vol sneeuw. Een plezier voor de kinderen. Maar volgens een aantal ouders mocht dat niet. Te gevaarlijk. Want 's nachts had het inmiddels ook gevroren. Hun kinderen zouden kunnen uitglijden, vallen en zich kwetsen. Er begonnen al horrorverhalen de ronde te doen over gebroken armen en benen en over onherstelbare hoofd kwetsuren. Het leek me een beetje overdreven. Zelf heb ik leren lopen met vallen en opstaan. En met gebroken armen en benen. Daar is niks aan. Gebroken ledematen horen bij de groeipijnen. Niemand gaat er van dood. Maar tegenwoordig moeten kinderen blijkbaar onder een glazen stolp opgroeien. De schooldirecteur argumenteerde nog dat de veiligheid geen gevaar liep omdat in het schoolreglement reeds was opgenomen dat er geen glijbanen mochten gemaakt worden en geen sneeuwballen gegooid mochten worden. Maar het kon de klachten niet verminderen. Dat er geen glijbanen mochten gemaakt worden en geen sneeuwballen mochten gegooid worden, daar was de meerderheid zelfs mee akkoord. Onbegrijpelijk vond ik. Maar ook de sneeuw en het ijs moesten subito presto verwijderd worden. Heel gevaarlijk volgens een aantal ouders. De directeur gaf toe en de onderhoudsman kreeg de opdracht om alles op te ruimen. Ik had medelijden met de onderhoudsman. En vooral met de kinderen. Sneeuw is een feest voor kinderen. Glijbanen en sneeuwballen zijn kersen op de wintertaart. Laat daar dan nog en sneeuwman bijkomen en hun geluk kent geen grenzen. Maar het mag niet. Veel te gevaarlijk volgens een aantal zuurpruimen. Spijtig vind ik dat, want ik herinner me nog mijn eigen schooltijd. In die jaren kon en mocht er nog in de sneeuw gespeeld worden. We maakten overal glijbanen. Zowel op de speelplein als op straat. We maakten een piste voor onze slee en gleden zonder remmen de prikkeldraad in. We braken armen en benen, lagen zes weken in het gips en het was vergeten. Niemand is er van gestorven. Dat er af en toe een kwetsuurtje was namen we er bij. Met bulten en builen, met schrammen en sneden leerden we leven. Dat genas allemaal. Maar het mag niet meer. Kinderen moeten blijkbaar tot in het absurde beschermd worden. Met of tegen hun zin. Tegen alles en nog wat. Kan een kind nog kind zijn vraag ik mij dan af. Mag een kind nog zelf uitzoeken waar zijn grenzen liggen? Welke mogelijkheden en vaardigheden het heeft? Met vallen en opstaan. Want ik kan mij niet herinneren dat er ook maar iemand van onze generatie een trauma heeft opgelopen door sneeuw, glijbanen, sneeuwballen of andere winterpret. Iedere senior van tegenwoordig heeft zijn portie schrammen en builen gehad. Het heeft hen niet belet om op te groeien en ervaring op te doen. Elkeen leerde zijn lichamelijke mogelijkheden en tekortkomingen kennen. Dat kwam van pas in de volwassen wereld. Al moet ik toegeven; ik heb er een paar gekend die er ernstige kwetsuren aan overgehouden hebben. Dat zijn dan de uitzonderingen die tijdens hun jeugd op hun kop gevallen zijn en bleven botsen. Maar ook die vonden hun weg in de volwassen wereld. Die zijn allemaal in de politiek gegaan.
Het moet zowat half de jaren tachtig geweest zijn. De precieze dag kan ik mij helaas niet meer herinneren. En eigenlijk zou ik het voorval ook vergeten zijn moest er geen staartje aan gekomen zijn. Het begon op een nacht in de Brusselse uitgangsbuurt. Iets na middernacht zat mijn dienst er op en samen met twee collega's ging ik de gedane inspanningen doorspoelen. Dat doorspoelen duurde toch een paar uurtjes. Tot er iemand het idee kreeg dat er misschien nog wat te beleven viel in de uitgangsbuurt. En zoals wel meer gebeurde in impulsieve buien gingen we op stap. Het viel best mee, want in de eerste dancing die we binnengingen werd mijn aandacht getrokken door een knappe meid. Ze leek wel een beetje ouder dan ik zelf, maar dat was slechts een verwaarloosbaar detail. Ook het feit dat het een negerin was kon mij niet echt deren. Ze viel op door haar elegantie, haar mooie lange benen en haar prachtige boezem. Daarbovenop straalde ze nog een onwaarschijnlijke levenslust uit en toen ik in haar ogen keek was ik verkocht. Het moet wederzijds geweest zijn want ze vergat haar vrienden met wie ze aan de bar zat. Er hing duidelijk chemie in de lucht. En de zwoele muziek deed zijn werk. We dansten en we dronken en we lachten. Het feit dat ze enkel Engels sprak was die nacht geen onoplosbaar probleem. Ze vertelde dat ze Tina heette, al was dat het minste van mijn zorgen. Voor mijn part mocht ze Cruella heten, het kon mij op dat moment niet schelen. Toen ze me vertelde dat ze 's anderendaags zou vertrekken uit Brussel en waarschijnlijk nooit meer zou terugkeren leek ze een beetje teleurgesteld. Maar ze had ook goed nieuws. Ze had voor die ene nacht in Brussel een hotelkamer helemaal voor haar alleen. Het was duidelijk een uitnodiging waar ik graag op inging. Het viel me wel op dat haar vrienden ons volgden toen we naar haar hotel gingen. Maar daar moest ik maar niet op letten beweerde ze. Het hotel waar ze die nacht verbleef bleek het poepchique Amigo aan de grote markt van Brussel te zijn. De roomservice werkte er uitstekend want al snel werd de gekoelde champagne gebracht. Toen ik enkele uren later vertrok was ik nog een beetje licht in mijn hoofd. En eigenlijk zou het hele gebeuren een mooie herinnering blijven als er niet een staartje aan kwam. Alhoewel dat staartje nu ook weer niet zò erg was. Het streelde enkel mijn ego waardoor ik die nacht nooit meer zal vergeten. Want enkele jaren later kwam het staartje. Er zat een klein pakje in de brievenbus. Het bleek een muziek plaatje te zijn. Een vinyl singeltje want cd's waren in die dagen nog geen gemeengoed. Het zal waarschijnlijk het eerste exemplaar van Tina Turner's “Simply the best” in België geweest zijn want ik had het nog nooit op de radio gehoord. Ik vroeg me af wat dat te betekenen had, maar er zat een briefje bij dat alles duidelijk maakte. Op het briefje stond in sierlijk handschrift “ Especially for you, with love. Tina Turner”.
Naar analogie met de waarschuwing op sigaretten willen Britse artsen ook een waarschuwing op alcoholische dranken. Het begin van een algehele drooglegging als je het mij vraagt. Want zo is het ook begonnen met roken. Eerst kwam er een waarschuwing op pakjes sigaretten en daarna volgde een verbod op roken in alle openbare gelegenheden. De gevolgen zien we dagelijks. Op de stoep voor elk café staan de rokers buiten te hoesten. Dat is blijkbaar goed voor de volksgezondheid. En een uitstekend voorbeeld voor kinderen. Maar binnenkort gaan we dus ook drinkers op de stoep zien staan. Degene die het nog waagt om een biertje te drinken zal dat buiten moeten nuttigen. Dat wordt een gezellige boel voor de deuren van cafés. Rokers en drinkers gezellig bij elkaar. Maar wat ik mij dan afvraag is waar het gaat eindigen. Wil men op elk product dat de gezondheid eventueel kan schaden een waarschuwing? En een verbod op het gebruik in openbare gelegenheden? Want er zijn nogal wat zaken die de gezondheid in gevaar kunnen brengen. Dan denk ik eerst en vooral aan vrouwen. Die zijn ook gevaarlijk. Moet er dan geen waarschuwing komen op vrouwen? En het gebruik van vrouwen verbieden op openbare plaatsen. Ook enkel buiten op de stoep te nuttigen. Komt er een waarschuwing op auto's? Die kunnen de gezondheid ook erg schaden. En waarom geen waarschuwing op frisdrank? Heel ongezond is dat. Moeten we er ook niet aan denken om een waarschuwing op frieten te plaatsen. Volgens voedingsdeskundigen heel ongezond. Op snoep? Op chips? Op hamburgers? Misschien een grote waarschuwing op koeien. Die kunnen tegenwoordig paardenvlees bevatten. Moet er geen waarschuwing komen op belastingen? Daar word ik ziek van. Ik ben het zo langzamerhand beu om steeds maar weer gewezen te worden op gevaren voor mijn gezondheid. Ik wil leven zoals ik het wil. Ik weet zelf ook wel wat goed en slecht is voor mijn gezondheid. En als ik eens flink doorzak dan draag ik daar zelf de gevolgen van. Niemand moet mij komen vertellen dat een kater slecht voor de gezondheid is. Dat weet ik. Maar het is mijn leven, daar ga ik mee om zoals het mij past. Het leven zelf is trouwens een gevaar voor de gezondheid. Wie leeft gaat vroeg of laat doodt. Daar kan geen waarschuwing iets aan veranderen. Maar wat willen die regel- en wettenmakers eigenlijk. Dat we allemaal 300 jaar worden? Dat gaat nogal wat kosten aan pensioenen. Of willen ze de arbeidstijd optrekken tot een slordige 200 jaar. Misschien moeten we eens beginnen met een waarschuwing te plaatsen op politiekers die dergelijke onzin verzinnen. Dat zou pas nuttig zijn. Want dat zijn degenen die het plezier en het vertier ondergraven. Dat zijn de verpesters van een plezante samenleving. De verneukers van de vrolijkheid die elke vorm van genot willen bannen en naar een samenleving streven waar chagrijnigheid, stress en depressies de hoofdrol spelen. Ik heb er genoeg van. Ze kunnen de pot op met al hun waarschuwingen. Alhoewel er van mij best een waarschuwing op duvel mag komen. Om vergissingen uit te sluiten. Dan weet ik tenminste naar wat ik moet grijpen als ik een beetje wazig begin te zien. Een hele grote rode sticker op elk flesje duvel, met als tekst: “dit is nog bier, geen Heineken”.
Mijn muze heeft de pijp aan Maarten gegeven. Eerst dacht ik nog dat ze overspel pleegde. Dat ze elders een beter onderkomen gevonden had. Dat kon natuurlijk en ik zou ze zeker niet tegenhouden. Waarom zou ik ook. Als het ergens anders beter is mag je als redelijk mens geen bezwaar hebben. Iedereen heeft recht op geluk. Maar dat is het allemaal niet. Het is eenvoudiger. Ze heeft er gewoon de brui aan gegeven. Gedaan met ingevingen te geven. Ze is de mensen beu. Ze wil helemaal niet meer communiceren. Ze heeft zich teruggetrokken uit het leven. Voortaan wil ze enkel als kluizenaar door het leven gaan. Geen inspirerende contacten meer. Geen flauwe grapjes maken. Ook geen gulle lach en geen kleine pleziertjes meer. Het is allemaal voorbij. Zou het te maken hebben met een mid-life crisis? Of is er sprake van een ander probleem. Misschien heb ik wel iets te veel verwacht van haar. Of heb ik haar inspirerende ingevingen wel iets te vrij geïnterpreteerd. Zodat ze zich misbruikt voelt. Een soort van communicatiestoornis. Misschien moet ik hier professionele hulp inroepen. Want zelf begrijp ik er geen snars van. Voor mij is het leven simpel. Als eenvoudige sterveling die beseft dat het leven kort is probeer ik er uit te halen wat er in zit. En zoveel mogelijk plezier te maken. Maar misschien is dat anders in de muze wereld. Misschien heeft een muze wel het eeuwige leven. En kan ze het zich permitteren om een paar jaar de pessimist uit te hangen. Iets dat ik mij, wegens tijdsgebrek, helaas niet kan permitteren. Mijn leven is daarvoor veel te kort. Ik moet kiezen tussen een optimistische ingesteldheid of een pessimistische. Al heb ik ook wel mijn momenten dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn is. Maar tegenslagen horen nu éénmaal tot dit aardse bestaan. Tegenslagen zijn er om overwonnen te worden. Om een tandje bij te steken en door te gaan. Toch vraag ik mij af wat me in deze te doen staat. Moet ik ingrijpen en mijn muze met zachte dwang aanmoedigen om de optimistische kant van het leven te zien. Of moet ik ze als verloren beschouwen en ze maar laten wegkwijnen. Het is per slot van rekening haar eigen keuze. Mag ik wel tussenkomen in een persoonlijke beslissing? Allemaal vragen waarop ik niet onmiddellijk het antwoord weet. Wat ik wel weet is het feit dat ik mij voorlopig alleen uit de slag zal moeten trekken. Het zal niet makkelijk worden, maar moeilijk gaat ook. En een plantrekker ben ik altijd geweest.
Eigenlijk zou ik mij moeten schamen omdat ik er nog niks over geschreven heb. Het “unicum” werd onder mijn aandacht gebracht door een artikeltje in een landelijke krant. Door een journalist die hier zelfs niet woont maar, terecht, vond dat het wereldkundig gemaakt moest worden. Het unicum waar hij het over had is niks anders dan meester Jo. Een leraar in een basisschool in ons dorpje. Maar wat volgens de krant een unicum is, is voor mij en voor zowat allen die meester Jo kennen niks ongewoon. Omdat we hem al zo'n veertien jaar zo kennen. En iedereen kent het hele verhaal van meester Jo. Het begon zowat veertien jaar geleden. Jonathan, want zo is zijn naam voluit, was zestien jaar en kwam op een mooie dag thuis van de plaatselijke chiro. Het was een warme dag geweest en Jonathan was niet bepaald een rustige jongen. Bezweet en vuil geworden van in bomen te klauteren en over de grond te rollen kwam Jonathan thuis. Hij besloot een duik te nemen in het ouderlijke zwembad achterin de tuin. Onbezonnen dook hij het water in. Wat hij echter uit het oog verloren had was het feit dat er onvoldoende water in het zwembad was. Jonathan kwakte met zijn hoofd tegen de bodem van het zwembad. Het had dramatische gevolgen. Jonathan werd op slag volledig verlamd. Al wat hij nog kon was spreken en met zijn hoofd bewegen. Armen en benen hingen er bewegingloos bij. Medische onderzoeken brachten aan het licht dat er geen hoop op beterschap was. Verschillende revalidatie pogingen bevestigden alleen maar het verdikt. Maar Jonathan gaf niet op. En het unicum begon vorm te krijgen. Met een aangepaste elektrische rolstoel maakte Jonathan zijn studies af. Met zijn diploma als computerspecialist zocht hij een plaatsje op de arbeidsmarkt. En toen kreeg hij dat tikkeltje meeval dat iedereen wel eens krijgt. In die periode werd er in de basisschool een computerklas opgericht en de school zocht een leraar. Jonathan greep de kans met beide … heu, nu ja... hij solliciteerde en kreeg de job. Mits enkele kleine aanpassingen aan de lokalen ging meester Jo aan de slag. In het begin was meester Jo wel een verrassende verschijning op school. De kinderen konden er niet genoeg van krijgen toen ze zagen dat hij zijn rolstoel bestuurde door middel van een joystick die hij met zijn kin bediende. Maar sindsdien is meester Jo een normale verschijning. Zowel in school als in de straten van ons dorpje. Het kan dan wel eens gebeuren dat meester Jo zichzelf ergens klem rijdt met zijn rolls royce, maar dat is geen probleem. Iedereen kent meester Jo en een helpend duwtje is er altijd wel in de buurt. Ondertussen is meester Jo een vertrouwd beeld in de school en in het dorp. Zodanig vertrouwd dat niemand er zich nog van bewust is dat het toch wel een bijzondere man betreft die de moed nooit heeft opgegeven. De nu dertigjarige man bewijst al veertien jaar elke dag dat hij nog nuttig is in de maatschappij. En het is een buitenstaander die mij en vele anderen er op attent moet maken dat we hier te maken hebben met een wel heel uitzonderlijk man. En die buitenstaander heeft wel helemaal gelijk als hij spreekt van een unicum. Weinigen zullen het meester Jo nadoen. Door zijn moed en doorzettingsvermogen is hij ook een voorbeeld voor de kinderen. En de kinderen zijn gek op meester Jo. Niet in het minst als ze een eindje kunnen meerijden met “hun” meester Jo. Zo zie je maar. Waar een wil is, is een weg. En dan hoor ik sommige jongeren klagen dat ze geen kansen krijgen in het leven. Ze kunnen altijd bij meester Jo enkele lessen gaan volgen hoe je in het leven kansen creëert.
Het is algemeen geweten, het verschil tussen een echtgenote en een minnares is zowat 20 kg. Waarom dat zo is weet ik ook niet zo direct. Al heb ik wel een vermoeden. Zo zou het me niet verwonderen dat een gehuwde vrouw niet meer op haar lijn let omdat de buit binnen is. Ze heeft een man aan de haak geslagen en haar broodje is gebakken. Ze hoeft geen moeite meer te doen om zichzelf nog een beetje te verzorgen. En ze zal al zeker geen moeite doen om een dieet te volgen. Een getrouwde vrouw weet maar al te goed dat haar vent financieel aan haar gebonden is. Het zou die man een fortuin kosten als hij het nog maar waagt om er over te denken terug alleen door het leven te gaan. Het zijn alleen superrijken die zich een scheiding kunnen permitteren. Een gemiddelde man weet dat hij onder een brug zal moeten gaan slapen bij een scheiding. En zijn vrouw weet dat hij dat weet en daarom kan ze zich alles permitteren. Er is ooit onderzoek gedaan naar het verband tussen gewicht en gehuwd zijn. Spijtig genoeg weet ik niet meer door wie, maar uit dat onderzoek bleek dat de gemiddelde gehuwde vrouw 3,2 kg per jaar verdikte. Na tien jaar huwelijk weet je het wel. Zelf ben ik al meer dan veertig jaar gehuwd. En een kleine berekening....mag ik niet maken van vrouwlief. Al kan ik melden dat het gemiddelde niet klopt in het geval van mijn eega. In welke zin het niet klopt mag je zelf raden. Maar het blijft een feit dat gehuwde vrouwen meer gewicht in de huwelijkse schaal leggen naarmate ze langer getrouwd zijn. Zo'n 3,2 kg per jaar. Als ik er van uit ga dat een gemiddelde jonge vrouw 60 kg weegt als ze in het huwelijk treedt kan dat tellen. Een vrouw die twintig jaar getrouwd is, is dan zowat verdubbeld in gewicht. En laat ons eerlijk blijven, een verdubbeling op twintig jaar tijd is niet niks. Als het spaargeld moest zijn zou het er nog interessant uitzien. Want er is tegenwoordig geen enkele bank die zoiets kan garanderen. Maar in het geval van een vrouw gaat die zware vlieger niet op. Geld is daar niet mee te verdienen. Integendeel, het zal je als man heel veel geld kosten om van het ballast af te raken. Misschien is het daarom dat jongeren kiezen om niet te trouwen maar gewoon samen te wonen. Dat is stukken goedkoper in geval het misloopt. Al beweert mijn vrouw dat ik totaal verkeerd ben met mijn vermoeden. En heeft dat verdikken van gehuwde vrouwen een heel andere reden. Volgens haar is er een heel simpele reden om dat verschijnsel te verklaren. Een reden waar ik helemaal niet akkoord mee ben. Het blijft hier ten huize een punt van discussie. Maar zij blijft bij haar standpunt dat de ware reden is dat een vrijgezelle vrouw die 's avonds thuis komt eerst kijkt wat er in de koelkast ligt en dan naar bed gaat. En een gehuwde vrouw die 's avonds thuis komt eerst kijkt wat er in bed ligt en dan naar de koelkast gaat.
Af en toe heb ik een gat in mijn portemonnee. Dat komt omdat ik soms een gat in mijn hand heb. Maar dit keer was het anders, ik had een gat in mijn kousen. Nieuwe kousen moesten er dus komen. Want kousen stoppen is niet meer van deze tijd. Maar er dook al onmiddellijk een probleem op. Geloof het of niet maar net op dat ogenblik kreeg ik een artikeltje onder ogen over kousen. Het bleek niet eenvoudig te zijn om te beslissen welke kousen het zouden worden. Want volgens ene Marc Hall van socked.co.uk. is de kleur van kousen heel belangrijk. Volgens de man “drukken kleuren je persoonlijkheid uit en helpen bij het creëren van een beeld dat je aan anderen toont. En ook, “ Een bepaalde kleur van kousen bepalen hoe anderen over je denken”. Dat was nieuw voor mij en een glimlach speelde om mijn lippen. Want het kan mij immers geen sikkepit schelen hoe anderen over mij denken. Maar er stond ook iets bij dat wel van belang was. En dat zinnetje trok meteen mijn aandacht. Zo stond er klaar en duidelijk: “Geïnteresseerde vrouwen kijken naar de kousen van de man om meer te weten te komen over hem. Met de juiste kleur heb je dus een streepje voor”. En vermits elk streepje telt had het artikeltje mijn volle aandacht. De kleur van de nieuwe kousen waren dan ook belangrijk. Zo is zwart de kleur van de gentleman. Het stond er duidelijk. Zwart op wit. “ Zwart is de kleur van de gentleman. Zwart drukt autoriteit, macht, wereldwijsheid en mysterie uit”. Nu wil ik wel de gentleman uithangen maar autoriteit, macht en wereldwijsheid zijn niet mijn ding. Niks voor mij dus. Wit dan maar. Maar wit blijkt niet echt positief over te komen bij vrouwen. Want witte kousen zijn een zonde volgens dat artikeltje. “ Witte kousen worden gedragen door tieners uit de jaren 80 en sportmannen die te lui zijn om van kousen te veranderen na het sporten”. Ook niks voor mij. Ik ben geen tiener uit vervlogen tijden en over sport zal ik maar zwijgen. Over naar grijs dan maar. En dan kreeg wel een lichte schok. Immers “grijs is de kleur van bankiers en geestelijken”. Mijn oude kousen zijn grijs en een bankier ben ik nooit geweest. Ik begon mij vragen te stellen. Zou ik dan onbewust verschillende jaren een pastoor geweest zijn? Een woordvoerder van een hogere macht? Een raddraaier zonder scrupules? Allemaal zonder het zelf te beseffen. Eén zaak werd mij duidelijk; mijn toekomstige kousen mochten zeker geen grijze zijn. Al was er nog keuze genoeg. Rode, bruine, fluo, gele, gouden en zelfs veelkleurige. Maar allemaal hadden ze wel nadelen in mijn ogen. Zo zijn de rode voor politiekers. De bruine voor bibliothecarissen. Fluo kousen zijn dan weer voor jongeren onder de 11 jaar. Gele voor aandachtzoekers en gouden voor professionele voetballers. En de veelkleurige voor onstabiele mensen. Allemaal niks voor mij. Er bleef blauw over. En die trokken mijn aandacht. Blauwe kousen worden gedragen door betrouwbare personen. Dokters bijvoorbeeld. En betrouwbaar wil ik wel overkomen. Vooral bij goedgelovige vrouwen. Als betrouwbare dokter zouden vrouwen immers redelijk snel uit de kleren gaan. Mijn besluit stond dan ook vast. Ik trok naar de winkel en koos resoluut voor de warmste.
Alhoewel ik geen woordkunstenaar ben en al zeker niet van plan ben er eentje te worden kijk ik soms raar op. Naar bepaalde woorden die de lading al of niet dekken. Woorden die duidelijk aangeven wat de bedoeling is. Of net niet. Een woord zoals 'tentsletje' laat aan duidelijkheid niks te wensen over. Of ' tafelschuimer', redelijk duidelijk. Maar waar ik het moeilijk mee heb zijn woorden die seksueel getint zijn. Woorden zoals 'vreemdgaan, overspel, ontrouw' en dergelijke. Goed, de meeste mensen weten uit ervaring wat bedoeld wordt, maar toch vind ik het eigenaardig. Wie heeft ooit het woord 'vreemdgaan' uitgevonden? Dat lijkt me meer iets te maken te hebben met een handicap. Iemand die niet meer zo goed te been is gaat onnatuurlijk of vreemd. Maar 'vreemdgaan' in de betekenis die er nu aan gegeven wordt is op zijn minst vreemd. Want laat ons eerlijk blijven. Je gaat toch niet met een vreemde naar bed. Dat is gewoonlijk iemand die je al een tijdje kent. Een vriend, een vriendin, een collega of zo. Zou het dan niet beter zijn om te spreken van 'vriendgaan'? Of pleziergaan, genotgaan of iets dergelijks. Dat lijkt me toch logischer. Dat is alleszins duidelijker. 'Ontrouw' is ook zoiets. Wat is dat eigenlijk 'ontrouw'? Ontrouw aan wie of wat? Gehuwde of samenwonende volwassen mensen weten toch ook dat het niet mogelijk is om voor de rest van hun leven enkel en alleen seksuele betrekkingen te hebben met één enkele persoon. Dat is onnatuurlijk. Dat is tegen elke logica in. In een leven komt je altijd wel iemand tegen tot wie je je op dat moment seksueel aangetrokken voelt. Mag er dan eens niet vergeleken worden? Het kan toch geen kwaad om eens te ondervinden wat er nog zoal te krijgen is op gebied van het seksuele leven. En als dat een beetje meevalt wat is er dan op tegen om er meermaals van te genieten. Moet kunnen toch. En dan is er nog 'overspel'. Dat lijkt me al zeker geen geschikt woord. Dat lijkt meer op een soort van spelletje. Bingo, dammen, schaak of zoiets. Dat is eerder een soort van gezellig tijdverdrijf. Al moet ik wel toegeven dat het seksueel getinte woord 'overspel' toch ook een plezant spelletje is. Gezond bovendien. Het houdt verschillende organen in conditie. Extra goed voor senioren als ik het goed begrijp. Maar wat mij het meest intrigeert zijn woorden zoals 'schaamstreek' of 'schaamhaar'. Wie heeft er dergelijke woorden uitgevonden vraag ik mij dan af. Het zou mij niet verwonderen dat dergelijke woorden ontstaan zijn onder invloed van de katholieke godsdienst. Al wat met seks te maken heeft is verderfelijk volgens die godsdienst predikers. Maar waarom zouden mensen zich moeten schamen om zich voort te planten? Waarom zich schamen om een plezant spelletje te spelen? Eigenlijk vraag ik mij af welk woord we zouden hebben als moslims zich hadden bemoeid met die woordkeuze. Zou het dan 'kweekstreek' zijn? Zou er dan onderscheid gemaakt zijn tussen geslachtszones van mannen en vrouwen? Bij mannen kweekstreek en bij vrouwen 't fabriekje? Je weet maar nooit met religies. Het zou alleszins duidelijker zijn. Moslims kweken er toch maar op los. Maar katholieken moeten zich schamen om aan voortplanting te doen. Allemaal rare woorden als je het mij vraagt. Al trek ik het mij niet aan. Schaamte en ontrouw ken ik niet en ik ga niet vreemd. Ik ga vriendin. En dan is het bingo.
Alle begin is moeilijk. Ook, en vooral, beginnen met overspel. Met vreemdgaan, of hoe je het ook wilt noemen. Maar er is hoop. Er komt een nieuwe handleiding op de markt. De “overspelgids voor dummies”. Daar blijkt nood aan te zijn. Zowel voor mannen als voor vrouwen. Daar staan tips in voor beginnende overspeligen. Mensen die eens een verzetje willen zeg maar. Waar het vooral over gaat zijn zaken die je niet mag doen. Een gids van deskundigen die al één en ander meegemaakt hebben en die hun grootste kemels ten dienste stellen voor beginnende amateurs. Een lovenswaardig initiatief dacht ik. Van anderen hun fouten kun je leren. Zo leer je uit die gids dat je vooral je telefoonnummer niet moet achterlaten in het hotelletje waar je bent geweest met je nieuwe verovering. Want hotels durven wel eens eerlijk zijn en als jij of je vlam een kledingstuk vergeten bent nemen ze contact op, en leg dat thuis maar uit. Reizen zorgt ook wel voor problemen. Op het eerste zicht zou een mens denken dat wanneer je het een beetje verder zoekt er toch niemand achter komt. Maar opletten is de boodschap. Reisagentschappen hebben de onhebbelijke gewoonte om aan bagage labels te bevestigen. Kwestie van niet verloren te gaan natuurlijk. Maar dat kan voor problemen zorgen. Kijk voor het thuiskomen je bagage zorgvuldig na en verwijder elk spoor van wat zou kunnen wijzen op een andere bestemming dan hetgeen je zo mooi voorgelogen hebt. Ook oppassen met wat je koopt onderweg. Het zal je maar overkomen dat je thuispartner een sleutelhanger vindt met als opschrift “souvenir de Bangkok” na een zakenreis naar Amsterdam. Van levensbelang is om overal cash te betalen. Vergeet uw kredietkaarten maar, dat zorgt alleen maar voor narigheid. Al die plastiek kaarten laten duidelijke sporen na. Ook rekeningen kunnen voor narigheid zorgen. De rekening van dat romantisch etentje steek je dus best niet onachtzaam in je zak. Buiten de cijfertjes staat daar ook de naam van het restaurant op. Gevaarlijk, want een partner-met-vermoedens zou wel eens voor Sherlock Holmes kunnen gaan spelen. Er staan ook enkele tips in voor degene die het korter bij huis houden. Uiteraard staan PC en GSM op plaatsen 1 en 2 voor wat betreft verraders van het genot. Wegens hun onfeilbare geheugenkaart kunnen die verrekte toestellen voor heel wat narigheid zorgen. Te mijden als de pest dus. Maar er staan meer tips in de handleiding. Een voor de hand liggende tip, helaas wel eens over het hoofd gezien, is het vaste ritme van uw seks activiteiten. Zo mag een vrouw die normaal tijdens de bedactiviteiten naar het plafond ligt te staren niet ineens met een nieuw standje voor de dag komen. Dat wekt wantrouwen. Ze mag dan al enthousiast zijn over wat haar minnaar haar pas geleerd heeft. Het blijft verdacht. Een man moet dan weer opletten dat hij zijn wettige echtgenote niet verwaarloosd. Zelfs al komt hij rechtstreeks van zijn minnares, als hij de gewoonte heeft om bij thuiskomst zijn vrouw te plezieren mag hij daar niet van afwijken. Hoe moeilijk dat ook is. Dura seks, sed seks zeg maar. Tot daar enkele kleine raadgevingen aan zowel mannen als vrouwen. Ik hoop maar dat jullie er iets aan hebben. Maar als jullie echte specialisten willen worden is het van belang dat jullie die gids kopen. Zoveel is zeker. Al moet ik toegeven dat er een klein mankementje is met het boekje. Er staan dan wel allerlei uitstekende tips in, toch staat er niet in waar je dat boekje het best kan verstoppen voor je wederhelft. Toch niet onbelangrijk, dacht ik.
Hallo, hier ben ik weer. Het is een tijdje geleden dat ik nog eens een stukje geschreven heb voor mijn blog. Dat komt omdat ik een tijdje bezig was met herbronnen. Met mezelf in vraag stellen. Het doel van mijn bestaan doorgronden. Een richting geven aan het leven. De diepere zin van mijn eigen bestaan onder de loep nemen. De psyche van mijn onderbewustzijn ontrafelen. Of om het in gewone mensentaal te zeggen; ik had geen goesting meer om iets te schrijven. Dat gaat zo in het leven. Soms is er eens een rustpauze nodig. Om te herbronnen, om mezelf in vraag te.... ach laat maar. Ik zal maar eerlijk zijn. Het ging gewoon niet. Geen inspiratie en nog minder zin. Maar ik heb de indruk dat er beterschap op komst is. Er hebben zich al een paar rare hersenkronkels gevormd. Nieuwe ideeën waar wel wat over te schrijven valt. Vooral dan onder de overkoepelende invloed van enkele frisse duvels. En die duvels zijn er de oorzaak van dat ik mij voorgenomen heb om minder te schrijven over het gevaar van extreme religies. Die kunnen alleen maar mijn leven vergallen. En ik ben niet van plan om mij te laten beïnvloeden door gekken die niet eens weten wat leven is. Achterlijke individuen die met hun stomme godsdienst de hele samenleving willen ondermijnen. We zullen wel zien wat de toekomst brengt. Over één zaak wil ik echter duidelijk blijven; de eerste stomme idioot die mij komt vertellen dat ik met mijn achterste omhoog moet gaan bidden voor mijn zaligheid kan zich aan iets heel onaangenaam verwachten. Ik wil leven en laten leven. Zonder angst voor de toekomst. Genieten van de dagen dat ik op deze aardbol nog mag rondlopen. Zonder mij zorgen te maken over wat dan ook. Tot spijt van wie het benijdt wil ik een gelukkige optimist blijven. Al wil dat natuurlijk niet zeggen dat ik vanaf nu geen kritiek meer zal hebben op wat voor religie dan ook. Of op achterlijke mensen. Of op manipulators. Of op bemoeials. Of op wereldverbeteraars. Of op eender wat er in mijn pervers brein komt. Want met een wispelturig brein zoals het mijne kan ik natuurlijk niks garanderen. Best mogelijk dat ik morgen weer uitpak met een stukje waar rasechte racisten een puntje kunnen aan zuigen. Maar goed. We zien wel. Voorlopig zijn mijn plannen om te schrijven over alledaagse zaken. Over zaken die niet direct ter zake doen. Futiliteiten waar niemand iets aan heeft. Rare dingen die op deze wondere wereld zoal gebeuren. Over eigenaardige, merkwaardige, zonderlinge wezens die deze aardbol bevolken. Vrouwen bijvoorbeeld.
In Brussel komt er dit jaar geen kerstboom. In de plaats komt een soort van constructie in metaal. Met lichtjes. De reden waarom is niet helemaal duidelijk. Volgens een officiële uitleg zou het zijn omdat electrabel het hele zaakje gaat sponsoren. Daar heb ik toch mijn twijfels over. Een elektriciteitsleverancier kan evengoed de kerstverlichting sponseren. En een kerstboom uit het hoge noorden laten overkomen zoals elk jaar. Maar dat doen ze dus niet. Het mag om één of andere reden geen boom meer zijn. Zou het kunnen dat de groenen er voor iets tussen zitten? Dat er geen bomen meer gekapt mogen worden? Of om het transport uit te sparen. Al kan dat geen probleem zijn in Brussel. Burgemeester Thielemans is toch “buumdroeger” en kan die boom gemakkelijk zelf gaan halen. Te voet. Met zijn selecte clubje buumdroegers. En onderweg nog enkele grote potten pakken. Bomen dragen en potten pakken is toch de specialiteit van de buumdroegers. Of zou het kunnen dat het volgens enkele politiek correcten niet gepast is om een kerstboom te plaatsen. Om te vermijden dat er op lange tenen getrapt wordt. Want er zijn nogal wat zogenaamde progressieven die de eigen cultuur als minderwaardig beschouwen. Al heb ik toch een moslim tijdens een TV interview horen verklaren dat hij geen probleem had met een kerstboom. In het Vlaams dan nog. Waar ze die gevonden hebben weet ik ook niet. Waarschijnlijk speciaal voor dat interview geïmporteerd. Want een Nederlandstalige melkchocolade Belg in Brussel is zo zeldzaam als een intelligente politieker. Maar goed, ondanks protest van verschillende Brusselaars komt er een metalen constructie in de plaats. Een constructie die niet eens lijkt op een boom. De vorm lijkt meer op iets dat het midden houdt tussen een boom en een halve maan. Maar wel met flikkerende lichten. Dat moet want voor Brusselaars moet het flikkeren. Brusselaars zijn gediplomeerde flikkeraars. Dat ondervinden we dagelijks. Vlamingen en flikkers worden in Brussel vakkundig buiten geflikkerd. Ook dat is Brussel. Al kan het me persoonlijk niet schelen wat er op de Brusselse grote markt staat. Van dichtbij zal ik het nooit onder ogen krijgen. Gewoon omdat ik niet in Brussel kom als het niet echt noodzakelijk is. En kerstmis is ook al niet mijn ding. Maar toch heeft een kerstboom een zekere charme. Een met slierten en lichten versierde boom op een marktplaats is weer eens iets anders. Mooi om naar te kijken. Het moet dan wel een grote stevige boom zijn. Een kerstboom met ballen.
Voor die ene lezer die nog de moeite doet om af en toe eens te komen kijken of ik iets geschreven heb, kan ik het wel verklappen. Ik ben nog niet dood. De reden dat het weer een tijdje geleden is dat ik nog een stukje schreef is simpel. Ik doe nogal eens opzoekwerk. Ik doe mijn best om bij elk stukje de nodige achtergrondinformatie correct weer te geven. Dat kan soms wel eens wat tijd kosten om de nodige informatie bijeen te scharrelen. Als ik dan een idee heb om over een bepaald onderwerp te schrijven wil ik mij daar dan ook zo volledig mogelijk over informeren. En ditmaal is het uit de hand gelopen. Ik had mij namelijk voorgenomen om iets te schrijven over de islam. Dat het niet die vredelievende godsdienst is die moslims zo graag etaleren wist ik al. Maar het is veel erger dan ik mij ooit kon voorstellen. Eerst dacht ik nog dat het slechts een handjevol extremisten betrof die onze samenleving willen ondermijnen. Naïef van mij. Onvoldoende geïnformeerd was ik. Want na heel wat opzoekingswerk met vrienden google en co heb ik al heel andere ideeën. Het begon bij enkele onschuldige schrijfsels, moslimsites waar enkele naïevelingen sprookjes vertellen waar een kind van tien niet meer intrapt. Maar naarmate ik verdere info zocht begon het onnozel gedoe er wel heel gevaarlijk uit te zien. Haat, moord en doodslag wordt gepredikt. En zoals steeds met religies zijn het de zogezegde gematigden die zich laten opjutten door de extremisten. De gematigden willen dan tonen dat ze even goede volgelingen zijn dan de ergste bezetene. Laat het dan ook duidelijk zijn; als de waanzin om zich heen slaat zijn er geen gematigden meer. Dat hebben we in de geschiedenis nog gezien. Toen de katholieken mensen op de brandstapel plaatsten omdat ze een andere mening hadden waren het de gematigden die om meer gruwelen schreeuwden. Gewoon omdat ze zelf angst hadden om als levende toorts te eindigen als ze ook maar enige vorm van kritiek hadden. De schrik zat er diep in. En dat is wat er nu gaande is met een andere religie. Een religie die geen kritiek kan verdragen. Een religie die elke twijfel, opmerking of aanmerking met de dood wil bestraffen. Ik heb dan ook mijn eigen mening over de islam een tikkeltje moeten bijstellen. Bij deze dan ook mijn persoonlijke mening over al wat met islam te maken heeft. Gebruik makend van mijn recht op vrije mening richt mij dan ook persoonlijk tot al de moslims.
Als jullie onze levenwijze niet willen erkennen, zeg ik, ga weg van hier.
Als jullie onze wetgeving niet willen respecteren en de sharia willen invoeren dan zeg ik, maak dat je wegkomt.
Als jullie weer eens iets niet bevalt omdat het niet in jullie straatje past zeg ik, je kan een schop onder jullie kont krijgen.
Als jullie zelf toegeven dat er zo'n 80% moslims zijn die gewoon leven van uitkeringen en geen zin hebben om ook maar iets bij te dragen tot onze gemeenschap, dan zeg ik, profiteurs hebben we al genoeg, weg wezen.
Als jullie de persvrijheid en mijn eigen mening willen beknotten zeg ik, ik zal niet zwijgen, wen er maar aan.
Als jullie iedereen die ook maar iets van kritiek heeft op jullie godsdienst de strot willen oversnijden dan zeg ik, val dood.
Als jullie oproepen om iedereen te vermoorden die niet tot jullie god wil bidden zeg ik, rot op.
Als jullie beweren dat “iedere moslim als soldaat geboren is en bereid is een martelarendood te willen sterven om opgenomen te worden in jullie paradijs met zeventig maagden” zeg ik, vergeet de schoonmoeders niet mee te nemen.
Als jullie de eigen jongeren niet onder controle kunnen krijgen en beweren dat zulks onze fout is zeg ik, kruip in een hol, kom er nooit meer uit en neem jullie gebroed mee.
Als jullie holebi's “van de hoogste rotsen in zee willen gooien” zeg ik, ga elders brullen.
Als jullie het overbodig vinden om een fatsoenlijke opleiding te volgen omdat jullie van mening zijn dat de koran kennen voldoende is zeg ik, onderontwikkelde fanatici kunnen we hier missen.
Als jullie onze vrouwen beschouwen als hoeren omdat hun kledij jullie niet bevalt dan zeg ik, ga in een woestijn wonen.
Als jullie geen varkensvlees willen eten en van ons eisen dat dat we enkel halal mogen eten dan zeg ik, ga kamelen vreten.
Als jullie er van dromen om een eigen staat binnen de staat op te richten, met als einddoel onze hele gemeenschap over te nemen omdat jullie weten dat we geregeerd worden door een bende debielen dan zeg ik, ga zover mogelijk weg en neem onze regeerders mee.
Dat er nogal eens problemen kunnen opduiken als een man en een vrouw besluiten om samen te gaan wonen is algemeen bekend. Die problemen duiken meestal na enkele jaren op. Als de eerste verliefdheid voorbij is. Als de kleine onhebbelijkheden de kop beginnen op te steken, om het zachtjes uit te drukken. Of om het in duidelijke taal te zeggen: als ze op mekaars zenuwen beginnen te werken. Of nog: als ze elkaar kotsbeu zijn en elkaar liefst de nek willen omwringen. Maar er is ook een eigenaardigheidje dat zich veel vroeger manifesteert. Dat bleek uit een onderzoek van de Britse voedingsdeskundige Fiona Hunter. Na enkele maanden samenleven waren zomaar eventjes 32 percent van de mannen afgevallen. Of vermagerd, of uitgemergeld, het doet er niet toe hoe je het noemt. Het komt allemaal op hetzelfde neer. Vrouwen bleken dan weer verdikt op die enkele maanden. En dat is volgens Fiona Hunter onrechtvaardig. Ze probeert ook te achterhalen waarom dat zo is. En daaruit blijkt dat samenwonenden hun voeding op elkaar proberen af te stemmen. Een soort van compromis afsluiten zeg maar. En dan komt de aap uit de mouw. Want 'op elkaar afstemmen' betekent voor een vrouw heel iets anders dan wat een man in gedachten heeft. Voor een vrouw wil dat niks meer of minder zeggen dat een man maar moet eten wat zij beslist. En een vrouw die op jacht is om een man aan de haak te slaan let nogal op haar lijn. En op haar voeding. De eerste weken na het bij elkaar gaan wonen blijft ze dan ook in haar eigen eetgewoonte hangen. Dat wil dan zeggen veel slaatjes en andere caloriearme voeding. Dan is het niet verwonderlijk dat een normale man gewicht verliest. Als je in plaats van een stevige steak een halve kilo konijnenvoer voorgeschoteld krijgt kan het niet anders of je begint er als een konijn uit te zien. Als een man dan nog in de bovenkant van de dagelijkse seksuele behoefte voorziet, op jacht gaat voor eten en voor de verwarming elke dag een boom velt is het niet verwonderlijk dat de calorieën er af vliegen. Dat op jacht gaan en die bomen vellen is tegenwoordig dan wel beperkt tot restaurantbezoek en de knop van de verwarming opendraaien, maar dat doet er niet toe. Het blijft een feit dat een man al het fysieke werk voor zijn rekening neemt. Op een dieet van sla en worteltjes kan dat niet blijven duren natuurlijk. Een man wil dan meer of hij gaat van zijn stokje. Maar dat mag niet gebeuren. Want dat zou betekenen dat de vrouw tekort schiet in haar verzorgingstaak. Dat zou haar ego zwaar aantasten. Bovendien ziet die man er dan slank en knap uit. Dat mag ook niet want er zouden wel eens kapers op de kust kunnen zijn. Haar bezit zou wel eens in de belangstelling van andere vrouwen kunnen komen te staan. Een heel gevaarlijke situatie. Maar dan gebeurt er iets vreemds. Dan gaat de vrouw beginnen nadenken. En als een vrouw begint na te denken krijg je de meest onverwachte resultaten. Dan gaat de vrouw zorgen voor wat zij noemt 'een evenwichtig dieet'. Vettig en dikmakend voedsel. Om haar verovering vet te mesten. En zo minder aantrekkelijk te maken. Maar van die voeding neemt zij zelf het meeste voor haar rekening. Want over haar lijn hoeft ze zich geen zorgen meer maken. Ze heeft de man aan de haak geslagen. De buit is binnen. Ze mag zich laten gaan zoveel ze wil. En dan is ze verwonderd dat ze verdikt. Maar wat een vrouw dan vergeet is dat de noodzakelijke voedingsstoffen voor een man en een vrouw verschillend zijn. Zo heeft een man meer vitamine B nodig dan een vrouw. Het is dus belangrijk dat het dieet aangepast wordt aan de verschillende noden. Een vrouw is meer gebaat bij slaatjes en een man heeft meer behoefte aan vitamine B. Voor een harmonieus samenleven zou een vrouw er dus voor moeten zorgen dat zij meer slaatjes eet en haar man meer vitamine B binnenkrijgt. En waar zit het meeste vitamine B? In bier natuurlijk.
Er wordt wel eens beweert dat mannen blind zijn voor kleine hints. Maar zo ben ik niet. Na jaren huwelijkse ervaring ben ik een specialist geworden in het opvangen van ook maar de kleinste hint. Een gave die weliswaar niet altijd naar waarde geschat wordt door mijn echtgenote. Maar dat ligt bij haar. Omdat ze soms de verkeerde aanwijzingen geeft. Toch ben ik er fier op dat ik heel alert ben voor elk klein detail. Vooral als het gaat om van die kleine aanwijzingen die aantonen dat vrouwlief iets speciaals wil. Al zeg ik het zelf, ik heb een aangeboren talent en een jarenlange ervaring voor dergelijke zaken. Er ontgaat mij dan ook niks als het gaat over subtiele wenken. Dat heb ik verleden week nog maar eens bewezen. De dag was redelijk goed begonnen. Vrouwlief was goedgemutst opgestaan en had een ondeugende twinkeling in haar ogen. Er stond iets te gebeuren. Zoveel was zeker. Ik liet ze dan ook maar rustig verder plannen. Meer zelfs, ik ging een wandeling maken teneinde haar niet te storen in het bedenken van hints. Toen ik terug thuiskwam wachtte me een voorspelde verrassing. Bij het binnenkomen lagen er bloemblaadjes op de grond. Verdomme dacht ik eerst, de hond heeft de bloemen opgevreten. Maar dan bedacht ik dat we geen hond hebben. Het moest dus iets anders zijn. En alert als ik ben begreep ik onmiddellijk dat ze weeral eens haar bloemen herschikt had en vergeten was om op te ruimen. Ik haalde dan maar de stofzuiger te voorschijn en begon de achtergelaten bladeren op te zuigen. Ik volgde het spoor van de bladeren tot in de slaapkamer. Daar wachtte me echter een grotere verrassing. Er stonden tientallen theekaarsjes te branden. Verdomme toch, wat had ze nu weer uitgespookt. Was ze van plan om het kot in brand te steken? Vliegensvlug nam ik de brandblusser en in een mum van tijd was het zaakje geblust. Ik stond nog na te genieten van mijn krachtdadig optreden toen ik haar in de gaten kreeg. Ze lag in bed en had een satijnen kleedje aan. Ze trok het niemendalletje uit en gooide het in mijn gezicht. Waarna ze naar de kleerkast ging en een jeansbroek en dikke pull aantrok. Eerst keek ik een beetje beduusd, maar dan bekeek ik alles eens goed en begreep de duidelijke hint. Ze had liggen rusten, had een broek en pull aangetrokken en had een satijnen kleedje naar mij gegooid. Ik bekeek het niemendalletje eens goed en daar stond het klaar en duidelijk ' made in china'. De hints waren onmiskenbaar: rusten; aankleden; made in china. Mijn aangeboren gevoel voor hints en mijn jarenlange ervaring zorgden voor het enige juiste besluit: Ze wou chinees gaan eten.
De natuur heeft zijn herfstkleedje aangetrokken. Het frisse groen heeft plaats gemaakt voor het frisse bruin. Het is weer eens wat anders. Het moet niet altijd zomer zijn. Nu ja, zomer, dit jaar was het eigenlijk een zomer die er geen was. Enkele dagen met een zonnetje en voor de rest veel regen. Al heeft dat ook zijn voordelen natuurlijk. Want eigenlijk mogen we gelukkig zijn met zoveel regen. Er zijn plaatsen op de wereld waar mensen een ongeluk zouden doen om een emmer water. En niet te vergeten; van water wordt bier gemaakt. Voorlopig zullen we dus niet zonder gerstenat vallen. Want ook de hopoogst is behoorlijk. Of de prijs van bier daarom zal zakken is niet zeker. Maar ondertussen verliezen de bladeren hun bomen en wordt het stilaan een beetje frisser. De bloemetjes zijn uitgebloeid en de bloemblaadjes verslensen. De zaadjes worden met de wind naar onbekende oorden weggedragen. De wind lijkt wel postbode te spelen. Zelfs het gras en het onkruid heeft een stakingsaanzegging ingediend en is alvast gestopt met groeien. Net alsof het gesyndiceerd spoorwegpersoneel betreft dat hun jaarlijks aantal stakingsdagen moet halen. En zo maakt de natuur zich op om de koude te trotseren en hoopvol uit te kijken naar de volgende lente. De zon mag dan al zijn best doen om er nog een beetje warmte uit te persen, het kan niet baten. De natuur gaat zijn gang. Donkere grijze wolken komen onverzettelijk het land binnengedrongen. Met in hun kielzog de onvermijdelijke regen, ijs en sneeuw. Wind, sneeuwvlagen en gladde wegen zullen ons deel zijn. Eindelijk. Gedaan met de hitte, met terrasjes, met puffen en blazen. In de plaats komt koning winter het hele zooitje schoonmaken. Heerlijk weertje staat ons te wachten. Tenminste, van achter het warme raam. In een zachte zetel. Met een goed boek en een frisse duvel.
Ik ben Fredje
