De 'vooruitgang' is niet te stoppen, we zijn een Little (lees LiDL) rijker geworden op La Palma.
Nog steeds geen McDonald's op ons klein eilandje maar nu wel een grote LiDL.




Lidl (Duitse uitspraak: Liedel) is een van origine Duits levensmiddelenbedrijf in het hard-
discountsegment. Het bedrijf is actief in vrijwel heel Europa, met zo'n 8000 winkels in meer dan
23 landen. Er zijn plannen voor verdere uitbreiding naar andere (Oost-)Europese landen en
Canada. In de herfst van 2008 wil Lidl de eerste 30 filialen openen in Zwitserland, in maart 2009
komen er hier nog eens 26 filialen bij in Zwitserland. In totaal wil de discounter in Zwitserland
een winkelbestand opbouwen van 200 filialen. Daarmee is het ook gelijk de entree van de
discounter in dit land. Uiterlijk in 2012 wil de keten ook de eerste filialen openen in de VS.

De winkels vallen allemaal onder Lidl Stiftung & Co. KG, een Duitse commanditaire
vennootschap. Het hoofdkantoor staat in Neckarsulm (in de bondsstaat Baden-Württemberg).
Het hoofdkantoor van de Nederlandse afdeling staat in Huizen, de Belgische afdeling (incl.
Luxemburg) wordt vanuit Merelbeke gecoördineerd.

Meer lezen, zie bijlage.


Het regende gisteren...




Maar niet lang.




De wapperende vlag van LiDL.




Alles is nieuw. Ge kunt nog niet over de koppen lopen.
Op La Palma is dat tot hiertoe nog niet direct zo'n groot gevaar ;-)




Zoals steeds, tig... kassa's en maar één caissière ;-)




Even wennen aan het nieuwe landschap.




Alles voor de klant, zelfs slangenkruid!




Een nieuw "landmark" in het landschap van La Palma.

Bijlagen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Lidl   

Op een vroege ochtend tijdens de wandeling in het bos.

***




























Baardmos of oudemansbaard.

De haven van Tazacorte aan de westkant van La Palma heeft de beste ligging, het mooiste weer
en de meest ideale accomodatie van het eiland om (als je vriend een bootje bezit) even snel een
tochtje te maken, het liefst in de late namiddag wanneer de zon niet meer zo heet aan de hemel staat.

Zon-dag

De laatste dagen zijn de wolkenluchten "Fabuloso" aan de westkant van La Palma. 

Escolar (La Palma) 
Miramelindo (Ecuador) 
Petrólio (Cuba) 
Pez Aceite (Uruguay) 
Olievis (Nederlandstalige gebieden)

***

Eergisteren vóór zonsondergang gingen we nog snel een rondje varen, en kwamen we Juan-Louis
en Domingo tegen in hun typische Canarische boot, de 'Mareli'. En fier dat ze waren! Juan-Louis
liet zijn vangst zien van tig... meter lang en tig... kilo zwaar.
Zo'n vis vangen gebeurt niet alle dagen.



















"Hola amigos tengo aquí un pez atrapado formidable."
(Hallo vrienden ik heb hier een formidabele vis gevangen)



"Voy a dejar que lo vea."
(Ik zal even laten zien)







 

De naam van de vis is Escolar (Spaans voor scholier). De wetenschappelijke naam van de soort
is Ruvettus pretiosus. Het is een straalvinnige vissensoort uit de familie van slangmakrelen.Deze
vis kan 300 cm lang worden en 63 kg wegen. De gemiddelde lengte is 150 cm. Het is een vis die
leeft op of bij de bodem van de oceanen in de subtropische klimaatzone boven en onder de
evenaar op een diepte tussen de 100 en 800 m. De vis wordt ook wel olievis genoemd. De olievis
bevat een sterk laxerende olie, gempylo-toxine een niet-verteerbare wasester. Na het eten van
deze vis kan men een oranje olie in de ontlasting vinden van een mens. Vandaar de naam
olievis. Daarom is de vis voor de beroepsvisserij van weinig belang, maar (vanwege zijn formaat)
voor de sportvisserij van enig belang.
(Zie bijlage)





Terug in de haven net voor sunset.

Bijlagen:
http://es.wikipedia.org/wiki/Lepidocybium_flavobrunneum   

In Los Llanos de Aridane, mijn stad, en de op een na grootste stad van het eiland, staat de hoogste
palmboom van het eiland. De gemeente is qua inwoners wel de grootste van het eiland.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Los_Llanos_de_Aridane

Veel van deze Washingtonias Filibusta (een kruising tussen Robusta en Filiferia) zijn geplant in
Los Angeles CA ter verfraaing van de stad tijdens de Olympische Spelen van 1932. Deze bomen
zijn meer dan 8o jaar oud, volgroeid en aan het einde van hun natuurlijke leven.

















Vrij vertaald: Deze slanke en alleenstaande palm (Washingtonia Robusta) van 23,50 meter hoog
werd geplant door de apotheker Conrado Hernández de Las Casas, vooafgaand aan het jaar 1932.
"Wuivend met de haren in de wind" Manuel Rodríguez Quimntero.
Deze palmboom is dus ook geplant op dezelfde tijd dan die van Los Angeles en zou ook aan het
einde van zijn natuurlijk bestaan zijn.














Op de achtergrond de berg 'Bejenado' een vrijstaande berg die behoort bij de Caldera krater
en die de Vallei van Aridane met zijn aanwezigheid domineert.

Gelukkige Verjaardag Bart!

Het is al een tijdje geleden dat je de "Tour de La Palma" hebt gedaan. Zie:

http://blog.seniorennet.be/schetsblog/archief.php?startdatum=1334745888&stopdatum=1334832288

Inmiddels heb ik een nieuwe trofee gemaakt voor de volgende "Tour van het Eiland".
De trofee staat hier op de kast mooi te wachten op jou

Sculptuur van zeeijzer

***

Het enige stukje strandwandelen op de westkust van La Palma kun je langs de kust van
Tazacorte, tussen de antieke en de nieuwe havendam. Er liggen geen zichtbare wrakken in
de oceaan maar ze moeten er wel zijn. Af en toe vindt men restanten verwrongen verroest ijzer
van wat waarschijnlijk eens toebehoorde aan een schip.

Zeezouten hebben de neiging om zich te verbinden met ijzeratomen uit staal. Daarom laat ik
eerst de ijzerresten in een bak met zoet water een weekje rusten, daarna overvloedig spoelen
met zoet water. Dan de bovenste roestlaag en de aaneengekoekte geoxideerde kalkaangroei
verwijderen met een pikhamer. Opschuren en polijsten met een koperen borstel.

Het eindresultaat heeft dan een aanblik van een bronzen sculptuur. Om verder roesten enigszins
zo veel mogelijk te voorkomen bedekken met paraffinewax of een speciale acryl vernis. In huis
blijft de sculptuur lang haar glans behouden. Ik heb er hier enkele meer dan 15 jaar staan en ze
zijn nog steeds zonder roest. Zet men de sculptuur buiten dan roest ze in 'no time' rustig verder.














In bovenstaand geval met zeer veel aantasting en corrosie, kan men meten hoeveel metaal er nog
rest door te testen met een magneet. Als er geen magnetische aantrekkingskracht meer is, dan is
het voorwerp geoxideerd (in staat van ontbinding). Lassen is dan helemaal niet meer mogelijk.



Overvloedig spoelen met zoet water.














Om een lasnaad te leggen heeft men nog wel wat ijzer nodig. IJzer in ver gevorderde staat van
ontbinding is niet meer te lassen.




Zeeijzer heeft een door het zoute water en de natuur een spannend oppervlak ontwikkeld.










Niet noodzakelijk om te weten of te lezen

In zijn "A Letter on Art in Reply to André Daspré" beschrijft Louis Althusser de taak van wat
kunst volgens hem zou moeten zijn. http://nl.wikipedia.org/wiki/Louis_Althusser

...... "Kunst (en hiermee bedoel ik authentieke kunst en niet het middelmatig werk) verschaft
ons geen kennis in de strikte zin (ze vervangt geen kennis in de zin van wetenschappelijke
kennis), maar wat zij ons biedt, handhaaft niettemin een zekere specifieke relatie met kennis.
Deze relatie houdt niet een identiteit in maar een verschil. Laat me dat uitleggen. Ik geloof dat
het bijzondere van kunst is dat ze "ons iets te zien geeft ", "ons iets laat waarnemen", Ons iets
doet voelen" dat zinspeelt op de werkelijkheid ....

Eigenlijk situeert Althusser de kunst als een "allusie" op de werkelijkheid tussen de wetenschap
als systematische kennis en de ideologie als onvermijdelijke illusie. Wat kunst ons geeft in de
vorm van 'zien, 'waarnemen' en 'voelen' (wat niet de vorm van kennen is), is de ideologie waaruit
ze ontstaat, waarvan ze zichzelf losmaakt en waarop ze zinspeelt.

Eergisteren op een verjaadagsfeestje geweest bij de buren en het was plezant  

Zon-dag

***

Playa de El Puerto (Municipio de Tazacorte)

***

Tamme kastanje - Castanea Sativa    
 
***

Amper een week geleden kwam ik voorbij dit kastanjebos (zie: bijlage). Wat een verschil met
toen ! Het is er nu groen, groen, groen. Het doet bijna pijn aan de ogen ;-) 

Bijlagen:
http://blog.seniorennet.be/wim_del_arte/archief.php?startdatum=1366847573&stopdatum=1366933973   

Een souvenir is een object dat men aanschaft of krijgt ter herinnering aan iets. Zo koopt menig
toerist een aandenken. Wie ons eiland bezoekt zal iets specifieks van La Palma naar huis willen
meenemen om aan de mooie tijd van zijn verblijf te worden herinnerd.

Er zijn souvenirs en souvenirs ...

Men heeft de keuze uit de typische 'made in China' souvenirs of bijvoorbeeld een steentje
opgeraapt tijdens een wandeling in de Caldera of op het strand waar je na een heftige wandeling
een duik in de oceaan hebt gewaagd. In principe is tijdens een wandeling in beschermd gebied
zomaar een steentje oprapen en in je zak steken ten strengste verboden ( ik laat me afleiden)...
Om het steentje te verhogen tot het niveau van de symboliek kan men er een gaatje in boren.
Sommige steentjes hebben een gaatje door de natuur er in gebracht en dat spaart werk uit ;-).
Eventueel een beetje bijslijpen en een koordje eraan en het keinood is klaar voor gebruik als
hanger, sleutelhanger of gewoon als hebbedingetje. In de handpalm wordt het steentje warm en
door veelvuldig gebruik krijgt het een mooie natuurlijke patina.

Het is hier adembenemend mooi ... Er zijn geen woorden voor ...





























Het moet mogelijk zijn om hier voor 99% zelfbedruipend te leven. Er is water en tegenwoordig
met zonnepanelen, sateliet tv en -internet heb je alle confort






































Op algemene aanvraag gisteren en voor mensen die geïnteresseerd zijn in de ruïne, contacteer:
r.ligter@gmail.com 

Geïsoleerd leven (ver) weg van de beschaving. 

***

Wonen in de Caldera de Taburiente (de immense vulkaankrater die het eiland domineert) is een
privilege. De krater is uitgeroepen tot nationaal monument en er mag uiteraard niet gebouwd
worden. De weinige huisjes met gronden die er staan zijn meestal eigendom van bekende of
vooraanstaande Palmese families en maar zelden komt er iets te koop. Op een dag ontdekte ik
dat er een huis te koop stond. Daar de Palmese grondbezitters gewoonlijk niet op geld zitten te
wachten was het te verkopen land in de vergetelheid geraakt.
Verleden zaterdag gingen mijn vriend Roger en ik op zoek naar het huis. Wat een avontuur!
Het gebouw was niet meer dan een ruïne. De weg er naar toe was overwoekerd met struiken en
zelfs bomen. Het bouwval was alleen toegankelijk langsheen een pad bij de buren die ons
welwillend, met veel vijven en zessen en een koffietje met likeurtje te woord stonden.
Geweldig, die Palmese gastvrijheid!    


update: Ik heb tot hiertoe reeds een tiental mails ontvangen , maar ik ben geen bemiddelaar.
Meer weten, hier : r.ligter@gmail.com

Gevonden!




Een intrigerende locatie ...




Vind ik leuk



















Eerste verdiep, het is een soort bel etage. Dit verdiep werd gebruikt voor het drogen van
tabaksbladeren die vroeger in de krater gekweekt werden, vandaar de palen.
Onbetaalbaar! Een sigaar gerold van tabaksbladeren uit de Caldera de Taburiente.
Een unicum zoals een fles wijn uit de wijngaard van Montmartre in Parijs.



Er zijn zeker nog een hoop pannen die herbruikt kunnen worden.



Kun je je inbeelden dat je hier 's morgens wakker wordt en door het raam naar de unieke 
kraterwand kijkt Deze unieke beelden zijn voor morgen.



De voordeur




Gelijkvloers "Er is wel wat werk aan" hoorde ik Roger zeggen




In de keuken hangen de pannen klaar om het avondmaal te bereiden




Sinaasappelbomen bij de buren die van de appelsienen "Mistela" maken, een likeurtje op basis van deze oranje appels met aguardiente. Erg zoet en lekker! 
http://nl.wikipedia.org/wiki/Aguardiente



Wordt vervolgd ...
Morgen: De uitzonderlijke prachtige omgeving van dit unieke verblijf.

Een tijdje geleden kreeg ik van een strandwandelaar waarmee ik af en toe een praatje maak,
twee plastic zakken met zeeglas.



















Na het sorteren en wassen in zoet water bracht ik het zeeglas waar nog scherpe kantjes aan waren
terug naar de oceaan, zodat de branding nog een tijdje haar werk kon doen.
Het leverde me een stukje Beach-Art op








Sinds hier al enkele malen logjes zijn gepost over zeeglas, heb ik al meerdere eilandbewoners
er toe aangezet ook op zeeglas te jagen