La Palma heeft een grote verscheidenheid aan korstmossen.
Korstmossen (of lichenen) zijn symbiosevormen tussen een schimmel en een fotosynthetisch organisme dat een bacterie of een alg is. Korstmossen zijn dus geen landplanten. Ze zijn het resultaat van de innige mutualistische symbiose van twee verschillende typen van organismen: een schimmel en een groenwier en/of een blauwalg. Vaak zijn deze zo sterk met elkaar verbonden dat ze buiten het samenwerkingsverband geen overlevingsmogelijkheid bezitten.
De "Real Nuevo Club Naútico de La Palma" Gelegen aan de Avenida Los Indianos in Santa Cruz de La Palma, is een private non-profit vereniging, opgericht in 1904.
Foto : Facebook Historia de La Palma - zie bijlage. Eind jaren '60 van verleden eeuw. Merk op dat het zwembad gebouwd is in zee en dat er nog een strand ligt voor de minder begoede bevolking van toen.
De haven uitbreidingen over de jaren heen hebben het zwembad niet opgeslokt. Het is er nog steeds en is privé gebleven.
Temidden van de bedrijvigheid in de haven van Santa Cruz de La Palma is het private zwembad van de "Koninklijke Nautische Club" een oase van rust. Het is volledig ommuurd en gans afgeschermd voor blikken van buitenaf.
In 1513 verwerft de Vlaming Jácome Groenenberg (Grunenberg of Grünenberg zeggen de Duitse residenten hier , zij willen oh zo graag dat het een Duitser was maar in feite was het een Vlaming. Vlaanderen was toen de Bourgondische Nederlanden en omvatte grote delen van wat nu Duitsland is) de Barranco de Las Angustias met alle land en water voor 8ooo gouden Florijnen. Water dat hij nodig had voor zijn suikerriet plantages op de berghellingen van Argual.
In de ravijn is duidelijk te merken dat de eilandbewoners intensief gebruik hebben gemaakt van de mogelijkheid tot bananenteelt. Elk stukje platte grond is in cultuur gebracht.
Bij de ingang van de kloof ligt het kerkje van "Nuestra Señora de Las Angustias" (Onze Lieve Vrouw van de Smarten).De kerk werd door Jácome Monteverde (Verspaansing van Groenenberg) gebouwd ter nagedachtenis van 39 door zeerovers onthoofde Spaanse edellieden.
De oranje pijplijn op deze foto vervoert het broodnodige water dat rechtstreeks vanuit een galerij in de berg de bananenvelden bevloeid.
De Heer en Mevrouw Jácome Groenenberg die behoorden tot Palmese aristocratie uit die tijd kwamen hier elke week een eredienst bijwonen. Enkele decennia terug werd de kapel volledig gerestaureerd met de toen nog gulle steun van de Europese Unie.Twee nonnen waren luid aan het bidden. Ik kon mij voorstellen dat de geest van señor Monteverde hier 's nachts herinneringen komt ophalen aan de 'gouden' tijden van zijn suikerriet plantages.
De suiker, geproduceerd door de suikerfabrieken van Jácome Monteverde in Argual en Tazacorte was een van de belangrijkste producten die de schepen uit die tijd naar de haven van Antwerpen vervoerden en op de terugweg brachten zij uit de ateliers van Brussel, Antwerpen , Brugge en Gent uit hout gesneden altaren en andere kunstvoorwerpen mee. Deze commerciële uitwisseling was nauw verbonden aan de bevolking van het eiland die bestond uit vele Vlaamse migranten, zoals Lodewijk (Luis) van de Walle en Van Praet, Pablo Van Dale en andere karakteristieke namen zoals Van Gemert (Wangüemert), Van Patris, Guisla of Ghiselin, Brier enz...
Door de nauwe zakelijke banden met Vlaanderen, heeft het eiland een uniek erfgoed van Vlaamse kunst verworven, waar de huidige Palmeros met recht erg trots op zijn.
De vergulde Maria, een werkstuk uit een Brabants of Antwerps atelier, draagt een stervende Christus in haar armen. Een piëta in typisch piramide vorm. De madonna kijkt gelaten. Ze heeft het ergste gehad, bij de dood van haar zoon valt alle leed in het niets. Al in 1522 werd het door de bisschop van La Palma geïnventariseerd en is daarmee het oudste beeld van op het eiland.
Lechuga del Mar (Zeesla) - Astydamia Latifolia. Oorsprong: Endemisch Afrikaans Macaronesisch. Bloeitijd maart tot april. Gefotografeerd aan de faro van Fuencaliente.
Macaronesië is de benaming voor de Azoren, Madeira, Canarische Eilanden en de Kaapverdische Eilanden.
Deze foto's zijn gemaakt eind mei. De bloei was reeds voorbij, ook hebben de bosjes zeesla normaal een groene kleur, maar door gebrek aan water kleuren ze geel. Heel fotogeniek met de zwarte lava als ondergrond.
Op de achtergond de zoutpannen van Fuencaliente. Men kan goed de verschillende kleuren waarnemen. Het roze ontstaat door bacteriën bij een bepaald zoutgehalte van de pannen.
Dit kapelletje is daar neergezet als dank omdat de lavastroom daar tot stilstand kwam.
Las cosas de la vida no siempre ocurren como las planeas. (De dingen in het leven heb je niet steeds in de hand.)
De statistieken wijzen uit dat de meeste interventies van de Salvamento Marítimo (zeereddingsdiensten) voor boten met motorpech op zee zijn. Wij hebben er een speciale verzekering voor afgesloten. Het probleem is dat er maar twee zeereddingsdiensten zijn op de Canarische Eilanden, eentje in Las Palmas de Gran Canaria en een in Santa Cruz de Tenerife. Het duurt dan wel een tijdje alvorens je wordt gered.
We hebben al een paar keer gevaren. Tijdens het vissen op volle zee met stationair draaiende motor slaat hij af en dat is geen pretje offshore. Wij hebben toen het flexibel buisje van de benzine toevoer vervangen, dit darmpje was verduurd en zoog lucht. Na een rondje varen viel de motor nog steeds stil. Pedro de dealer was met vacantie maar eergisteren had hij tijd en hebben we zowat alle filters vervangen. Na weer een rondje varen leek alles in orde en liep de motor veel zachter.
In bijlage: Nautica El Chopo in het Nederlands door Google
Drie foto's van het rondje varen
Pipé, mijn compagnon, deelgenoot, bootsmaat en zeer goede vriend (zonder hem had ik het avontuur om voor de derde maal in mijn leven een boot te kopen niet gewaagd) en Pedro van: http://nauticaelchopo.com/
Volgende week ga ik oefenen met aanleggen want ik wil de boot van mijn buurman die naast mij ligt in de haven niet beschadigen ;-). Met z'n tweeën aanleggen is niet moeilijk. Eentje stuurt de boot en de ander springt op de pantalan en houdt de boot vast. Maar ik wil ook alleen de zee op; Zonder hulp aanleggen heb ik nog niet volledig onder de knie.
Een ca. 35 km lange weg (LP-2) door twee tunnels, eentje voor heen en eentje voor weer, vebindt de hoofdstad van het eiland, gelegen in het oosten met onze stad Los Llanos, opportuun gesitueerd aan de 'zonnige' westkant. Als je vanuit het westen komt rijdt je door de nieuwe lager gelegen tunnel doorheen de Cumbre Nueva naar de luchthaven. Gewoonlijk is het "aan de andere kant" bewolkt en rijdt je een tijdje door een mistige wolk naar beneden. Maar er zijn ook dagen met verassingen zoals tijdens deze rit naar Mazo. Ik heb een paar keer gestopt en uitgestapt om enkele foto's te schieten van het prachtige groene landschap van de oostzijde van de Cumbre.
Het eiland La Palma wordt terecht de "eminencia verde" onder de Canarische eilanden genoemd maar voor hoelang nog, de bebouwing rukt onvermijdelijk op.
Als je op La Palma komt wonen is het een gouden regel om je leven te vertragen. In zo'n mooie omgeving is het 'natuurlijk' het beste om te kiezen voor een lagere versnelling en te ontdekken wat je tegenhoudt om te onthaasten. Als je ervan uitgaat dat morgen (mañana) weer een dag is benader je de levenswijze van een Palmero en kun je genieten van de weg naar de luchthaven in de plaats van te rennen naar her en der. Laat het verkeer maar razen ;-)
De typische taartvorm van het eiland 'La Gomera'.
Aan de windmolens ligt de luchthaven van La Palma, gelegen in de gemeente Mazo. Los Cancajos wil door zijn urbanisatie steeds meer toeristen laten genieten van de oostkant van het eiland.
Zicht vanaf de 'Mirador de La Concepción' op Breña Alta en Breña Baja, in de volksmond "Las Breñas".
In de maanden juli en augustus dalen de Palmero's af (La Palma is een berg die uit zee oprijst) naar de kusten om daar in gehuchten met eenvoudige barakken en met zoveel mogelijk volk de hoogzomerdagen door te brengen. De twee stranden aan de westkust (El Puerto de Tazacorte en Puerto Naos) zijn dan ook zeer geliefd en lopen vol met Palmero's die genieten van een uitbundig familiaal strandleven. De maand augustus komen de Spaanse toeristen van het vaste land erbij en wordt het nog drukker. De Peninsulares (Zo worden de vastelanders genoemd) zijn meestal familia, familie van familie of vrienden van vrienden. Spanjaarden vliegen met goedkopere tickets op hun binnenlandse vluchten. Tijdens de hoogzomer zijn er in verhouding weinig buitenlandse toeristen omdat de vliegreis naar La Palma duur uitvalt en men vanuit Europa voor veel minder geld de zon opzoekt in goedkopere oorden. De buitenlandse toeristen met blauwe ogen die tijdens de hoogzomer hun vacantie op La Palma wel doorbrengen zijn veelal familieleden van emigranten die hier wonen en speciaal voor dit doel logeerkamers, gasten- huisjes of appartementen hebben bijgebouwd aan hun woonst en ze al dan niet verhuren. Vanaf 1 september, dag op dag zijn de stranden en de parkings terug leeg
September is rustig, maar in october begint het toerisme weer op gang te komen. Tijdens de Westeuropese kwakkelwinter trekken de wandelliefhebbers naar het enige stukje Europa waar de winter geen toegang heeft; De Canarische Archipel en waar het badseizoen nooit wordt gesloten. Dat is het vliegticket meer dan waard
Zwart vulkanisch zand is schraal en plakt niet. Ik verdenk de maker van deze zeepaarden stijfsel of behangerslijm te hebben gebruikt ;-). Je kan ook suiker toevoegen onder de vorm van vloeibare honing maar dan komen de vliegen er op af en dat is niet de bedoeling. Experimenteren maar ;-)
INDISCHE LAURIERBOMEN OP DE PLAZA DE ESPANA - LOS LLANOS
De Indische laurierbomen op de Plaza de España zijn dit jaar 150 jaar.
(De laurierbomen, die opgestuurd werden door migranten in Cuba, zijn geplant in 1863, voor het verfraaien van het wandelgebied dat in aanbouw was in hun geboortestad.)
In 1868 kreeg de gemeente Los Llanos de titel van Villa. Dus binnen vijf jaar groot feest!
Juli en augustus zijn de maanden van de blauwe lucht, maar dit jaar (en we zij al einde juli) is er een hardnekkig wolkendek dat over de vallei van Aridane, de ganse morgen en een stuk in de namiddag blijft hangen. Aan de kust is er zon en boven de 6 á 700 meter is 'sky the limit'. Voor ons residenten is de bewolking minder erg. De temperatuur is aangenaam, maar voor de toeristen die speciaal voor de zon zijn gekomen is het teleurstellend, alhoewel; zij die gaan wandelen komen dan weer aan hun trekken.
Comisionisten Van de oudere mannen die gezeten zijn tegenover de kiosk op de Plaza de España naast de Real Sociedad (een soort Lions Club), wordt gezegd dat het comisionisten zijn. Comisionisten leven van de commisie die zij ontvangen. Comisionisten hebben een groot aandeel in het water en verdienen geld door het te verkopen. Het verkopen van water doen ze niet zelf maar gebeurt door een hacienda. Een hacienda zou je kunnen vergelijken met een winkel waar je een bepaalde hoeveelheid water kunt kopen gemeten in pipas (één pipa is 490 liter water). Het water wordt vervolgens door een ingenieus stelsel van waterkanalen en buizen op het afgesproken moment naar het betreffende stuk land geleid. Bovendien beschikken een groot aantal comisionisten over stukken land (bijna altijd geërfd) waarop ze arbeiders laten werken tegen een bepaald percentage. Dit percentage (commissie) is afhankelijk van wat de grondbezitter en de arbeider overeen zijn gekomen en kan liggen tussen de 30 en de 50% van de opbrengst van het stuk land. De comisionist laat voor zich werken en heeft daardoor alle tijd om op de Plaza de España met zijn kameraden te filosoferen. Uit de reisgids van Siepko, zie: http://www.oceaanzicht.nl/
Plaza de España De dorpsbewoners ontmoeten elkaar op het plein bij de kerk. Op het ernaast gelegen terras onder de Indische laurierbomen wordt gezellig gekeuveld. Onberispelijk geklede bankbedienden genieten van de koffiepauze. De oudere heren kijken ondeugend om zich heen. Jonge moeders pronken trots met hun kleine.
Met de komst van de kinderen in de namiddag komt het plein pas echt tot leven. Tussen de voetballende jochies krijgt een jong meisje haar eerste fietsles. Alleen wanneer de deuren van de kerk open gaan en er een kist naar buiten wordt gedragen komt het kinderspel tot stilstand. Nadat de met bloemen behangen zwarte auto de hoek is omgedraaid wordt het spel weer aangevangen waar het eerder werd afgebroken. Bij de bron wordt door een vijfjarige met grote slokken de dorst gelest om daarna weer snel verder te rennen. De oude heren die alleen voor de middagmaaltijd en de siësta hun stoel hebben verlaten bekijken het allemaal belangstellend. Uit de reisgids van Siepko, zie: http://www.oceaanzicht.nl/
Blauwe lucht met felle zon en scherpe schaduwen, zo zou het moeten zijn in Juli en augustus.
Zoals ik reeds op fb zei: "Als je van de duivel spreekt trap je op zijn
staart" Deze morgen reeds bij het krieken van de dag; Blue skies nothing but blue skies, all day long ..., en euh, het zal warm worden vandaag.
La Palma is een eiland voor introverte mensen. Bij een introverte instelling is de energie naar binnen gericht, op eigen gedachten en gevoelens. Het zijn rustige types die weloverwogen een beschouwelijke hut bouwen op het strand. En zo'n echte Robinson Crusoe hut kom je af en toe tegen op onze strandjes. Het is een spannende aangelegenheid om een hut te bouwen met hetgeen ge vindt op het strand. Planning en probleemoplossing zijn zaken die je ontwikkelt bij het bouwen van een strandkasteel. Ik ga er steeds vanuit dat het kinderen zijn die er een dagje mee zoet waren. Maar misschien was het wel een dakloze die een onderkomen bouwde uit noodzaak?
Begin negentiger jaren van verleden eeuw was hier in de haven van Tazacorte een Nederlandse visser. Co of Có (komt van Jacob of Nicolaas) was een vreemde eend in de bijt, hij was namelijk de enige buitenlandse beroepsvisser. Hij had zijn jachtige leven in Nederland de brui gegeven om hier op dit toen nog maagdelijke eiland zijn brood te verdienen met vissen. Het is hem uiteindelijk niet gelukt, al heeft hij het toch een kleine tiental jaren uitgezongen.
Terug in Nederland kwam Co enkele malen per jaar op vacantie naar zijn geliefde eiland. Ik had toen een boot en wij waren de perfecte combinatie. Hij was een geboren jager en ik was graag op zee. Gedurende veertien dagen waren wij vanaf het krieken van de dag tot zonsondergang op de oceaan. Mijn "Wanenonlie" had intussen een diepvriezer gekocht en 2 á 3 maal per jaar werd hij volgestopt met allerlei soorten vis. Zij werd expert in het goochelen met scherpe messen en hakbijlen om de vissen in moten te snijden.
Aan alle goede dingen komt een eind. Tijdens een zware storm zonk mijn boot en Co en ik, wij zijn mekaar uit het oog verloren. Ik heb nu terug een boot, misschien word ik daardoor melig en denk ik terug aan de tijd van toen. In die tijd was ik nog helemaal niet toe aan fotografie. Er werd wel nu en dan een analoog fotootje geschoten, waarvan hier het gedigitaliseerde resultaat
Co met zwarte krullen en ik.
Blue fish
Een prachtexemplaar bluefin. Even Japan bellen, daar is de prijs van zijn gewicht goud waard. In 2013 is er een recordbedrag voor de tonijn betaald. Een blauwvintonijn van 222 kilo bracht tijdens een veiling in Japan 1,3 miljoen euro op.
De Palmeros zijn altijd grote visliefhebbers geweest. Zoals het ook niet anders kon op een eiland omgeven door de oceaan, was de opbrengst van de visserij een fundamenteel deel van het dagelijkse voedsel. Ondanks de primitieve methodes die hier vroeger werden toegepast was de visvangst altijd ruimschoots en gevarieerd. In de eenvoudige barak-restaurantjes kon men kiezen tussen de veel voorkomende vissoorten zoals goudbrasem, papegaaivis, geitenbaars, witbrasem, sardines, makreel, klipvis, chicharro, bicuda, alfonsiño, enz ... Onder de tonijnsoorten had men (nu nog maar in veel mindere mate) de meest gevangen gestreepte tonijn, de witte tonijn en de peto of wahoo. In de laatste jaren met het verschijnen van nieuwe en verwoestende manieren van vissen, die tot een grote exploitatie van de visgronden hebben geleid, is de rijke en gevarieerde maritieme fauna lanzaam kapot gemaakt. Onder het mom van een lokaal gevangen cherne serveert men nu in dezelfde barak-restaurantjes (El Remo) ingevoerde Vietnamese diepvries panga. En smullen maar
Een zwaardvis van zoveel meter en tig kilo ;-) De vis werd in de haven op de trappen van de kade geslacht en grote stukken werden uitgedeeld aan de bewoners van El Puerto, die daar oh zo blij mee waren. Dit gebaar kwam in ieder geval ten goede aan de tolerantie tegenover vreemdelingen. Als zondagvisser mag men geen vis verkopen, maar uitdelen mag altijd
ANTENA - RTVE - RISCO DE LA CONCEPCION - SANTA CRUZ DE LA PALMA
Telkens ik naar Santa Cruz de La Palma moet, de hoofdstad van het eiland, rij ik voorbij het natuurmonument "Risco de La Concepción". En daar staat zij bovenop de rand van de uitgedoofde vulkaankrater. De antenne van de publieke radio- en televisie die in handen is van Radiotelevisión Española (RTVE). Verder zijn er nog verschillende commerciële en regionale zenders.
Voor meer info over: La Palma Televisión - Canal 11 La Palma - Canal Ocho - Zie bijlage.
De antenne is zo strategisch gelegen en de lucht is soms zó blauw dat de constructie met een beetje fantasie doet denken aan een hedendaagse sculptuur. Een dankbaar onderwerp voor enkele fotokes.
Hier versta ik geen snars van ;-)
Een liefdesverklaring van een Duitse resident of te wel van een Palmero die verliefd is geworden op een Duitse toeriste. Wie zal het zeggen, er zijn natuurlijk nog andere mogelijkheden ;-)
Van al de eilanden van de Canarische archipel is La Palma zeer duidelijk het eiland waar de meeste rotsinscripties zijn gevonden. Onder de overhangende rotsen van La Zarza en La Zarzita zijn de meeste geometrische tekens gevonden, vooral spiralen, cirkels en meandervormen. Wat de betekenis ervan aangaat tast men nog steeds in het duister en bestaan er veel theorieën en vermoedens. In Ierland, Bretagne alsook verscheidene vindplaatsen in Noord-Afrika, namelijk het zuid-oosten van Marokko zijn er vele soortgelijke motieven gevonden die veel lijken op die van La Palma.
De petrogliefen van La Zarza en La Zarzita zijn herontdekt zo'n 60 jaar geleden. De foto's zijn ook meer dan 20 jaar oud en heb ik gemaakt toendertijd met een analoge camera. In de gemeente Garafia met in die tijd 2000 inwoners (In 2001 nog amper 1795) lag er weinig asfalt en de rotsincripties lagen verscholen in de bossen. Geen GPS, geen wegwijzers, gewoon een landkaart en zoeken en vinden. Tegenwoordig ligt "Het Parque Cultural La Zarza" aan een brede asfaltweg, de LP-1 km53 (niet te missen). Een parking, een museum, entreegeld in euro's ;-) openingstijden en soms veel volk. Desalniettemin is La Zarza voor gevoelige mensen nog steeds een speciale mystieke ervaring. Het is de moeite waard je tijd te nemen gedurende de wandeling en de energie te voelen die deze historische plaats nog steeds uitstraalt.
Couperen van vechthanen, dit houdt in dat men de vlezige gedeelten van de kam, kin en oorlellen afsnijdt. Zo is de kans dat de tegenstander op die plaatsen kan toehappen aanzienlijk kleiner en wordt een al te heftig bloeden tijdens het gevecht voorkomen. Vroeger kregen de strijdende hanen vlijmscherpe stalen sporen of mesjes aan hun poten (dit is nu verboden) zodat de verliezende partij het gevecht meestal met de dood moest bekopen.
De jongens hadden zojuist hun lievelingsbeesten laten couperen bij een hanenkweker. En fier dat ze waren ... Meer lezen over vechthanen kweken in België, lees het artikel in bijlage.
Hanengevechten zijn verboden in België en Nederland zoals in veel westerse landen. Helaas bestaan hanengevechten nog wel op de Canarische Eilanden, wat in de rest van Spanje verboden is. Hanengevechten worden hier aanzien als regionaal cultureel erfgoed.
Op de Canarische Archipel zijn ongeveer 24 verenigingen waar hanen worden klaargestoomd voor +/- 9000 bloederige gevechten. Elk jaar worden er diverse competities gehouden en zijn er regionale kampioenschappen die op diverse webpagina's te volgen zijn.
Nature morte is dode of levenloze natuur. In feite onjuist want levenloze natuur is niet dood. Deze stillevens behoren tot het ecosysteem, een gebied waar dieren en planten in verhouding staan tot elkaar en hun omgeving. Een ruimte waarbinnen een uitwisseling plaatsvindt van materie en energie tussen levende en 'dode' natuur. Planten nemen bijvoorbeeld voedingstoffen uit de bodem en geven humus terug. Er is van nature een evenwichtssituatie die echter door overbemesting (weeral de mens) verstoord wordt.
Vroeger stond er op de rotonde van El Puerto; "El Pescador". Een gegoten cementen sculptuur dat een visser voorstelde.
Vissen en bananen waren de twee economische peilers van de gemeente Tazacorte.
"El Pescador" is nu vervangen door een replica van een bootje dat vroeger diende voor het laden van de bananenboten die voor anker lagen in de baai van Tazacorte. In de klif op de achtergrond zie je de grotwoningen die jarenlang dienst deden als vacantieverblijf voor hippies, maar door de gemeente enkele jaren terug zijn gesloten tengevolge van de slechte hygiëne en overlast voor het normale toerisme.
Het bootje heeft meer een toeristische uitstraling en oogt ook mooi.
Sinds einde mei heeft El Puerto een 'blauwe vlag' gekregen. Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Blauwe_Vlag Dat wil zeggen dat het zwemwater zuiver en gecontrolleerd is door twee van elkaar onafhankelijke laboratoria. Als men het strand van bovenaf bekijkt, merkt men dat het water troebel is. Niet geschikt voor de vissen maar wel voor de mensen. Een der voornaamste criteria voor het verkrijgen van een blauwe vlag is dat het zwemwater van uitstekende kwaliteit moet zijn. Kwade tongen beweren nu dat de blauwe vlag gekocht is bij een Chinees ;-)
Nieuwe vlag van Tazacorte. Het blauw dat verwijst naar 'kust en visserij' is vervangen door een mauve achtergrond. De groene streep die verwijst naar het agrarisch karakter van de gemeente neigt iets meer naar het turquoise.
Het beschermde landschap Tamanca, iets meer dan 2.000 hectaren groot was oorspronkelijk ingedeeld bij de Cumbre Vieja, maar heeft met een vernieuwde classificering een aparte status gekregen. De lange strook langs beide zijden van de LP-2 in het zuid westen behoort voor het grootste gedeelte toe aan de gemeente Fuencaliente maar heeft ook uitlopers in de gemeenten El Paso en Los Llanos de Aridane.
De "vooruitgang" heeft aan dit beschermde gebied al meerdere malen willen knabbelen. Enerzijds door het aanleggen van een weg tussen El Remo en Hotel La Palma Princess en het inplanten van een golf ten zuiden van het dorpje Jedey anderzijds. Beide projecten zijn tot hiertoe verhinderd en met de crisis voorlopig op de lange baan geschoven.
Tussen El Remo (waar ik sta om de foto te maken) en La Cueva de Las Hembras (in de verte net voor de bananententen) is de grens van het beschermde gebied de oceaan. Het is doorheen dit gebied dat men een verkeersweg wou aanleggen. 'Eens er een verbinding tot stand komt, zal de rest wel volgen' oordeelde men, en zou de kust ontsloten worden voor het toerisme.
De strook "Paisaje Protegido Tamanca", tussen de bananententen en het dorpje Los Quemados loopt helemaal door tot bijna aan de Vulkaan San Antonio, waar ik sta en waar een ander beschermd natuurgebied begint, namelijk "Het Natuurmonument Los Volcanos de Teneguía".
Wijngaarden. Landbouw op de middelhoge velden van dit gebied is duidelijk minder geworden, daardoor breiden de pijnbossen zich de laatste jaren in snel tempo uit. Hier en daar zijn er nog goed onderhouden wijngaarden. Het zijn meestal families die daar, hogerop de berg, het weekeinde doorbrengen en barbecuen met een glaasje wijn is een van hun favoriete bezigheden.
Zoals steeds zijn er voor- en tegenstanders
In de meeste reisgidsen over La Palma wordt het beschermd landschap van Tamanca nogal stiefmoederlijk behandeld. De LP-2 die doorheen het gebied loopt wordt al snel gebruikt om van A naar B te rijden, mits even uit te stappen aan de miradors om enkele foto's te maken. Het is nochthans mogelijk om mooie wandelingen te maken langsheen goed onderhouden wandelpaden, maar de meeste toeristen rijden door naar meer spectaculairder oorden van La Palma.
In 1987 heeft de regionale regering er weloverwogen voor gezorgd, een wet uit te vaardigen ter bescherming van landstreken door ze te bestemmen als natuurgebieden. Nadien in 1994 heeft een nieuwe classificering er voor gezorgd dat "Tamanca" werd beschermd als landschap. Hier en daar staan er nog bouwsels en ruïnes van voor de wet. Om die te restaureren ben je aan strikte regels gebonden.
Het gebied waar men de golfterreinen wilde inplanten.
Hogerop zijn de lava stromen bedekt met pijnbossen die ondanks de bosbranden van de laatste tientallen jaren enorm zijn uitgebreid. Misschien zijn het de lavastromen, de frequente lage bewolking en de dreiging van de bosbranden, de redenen dat dit landschap gevrijwaard is gebleven van de bouwwoede.
Op deze beschermde berghellingen liggen de historische lavastromen van de vulkanen Tahuya (1585) en El Charco (1712). Deze lavastromen hebben ten zuiden van Puerto Naos, Charco Verde en El Remo terassen gevormd waarop heden intensief bananenteelt wordt bedreven.
Een groot gedeelte van deze streek bestaat uit lavastromen over oudere lavastromen.
