Alle goede dingen bestaan uit drie. Onder booteigenaars wordt er tussen pot en pint al eens een grapje verteld zoals: "Als blijmoedige bezitter van een boot heb je twee gelukkige dagen, de dag dat je hem koopt en de dag dat je hem verkoopt" en "Als je een beetje tijd en een beetje geld hebt, koop dan een boot, dan ben je beiden kwijt" of de reactie van een facebook vriend : "Here's the story of the three F's ; If it flies floats or fornicates, always rent it, don't buy it!"
Mijn eerste bootje met 150 pk buitenboordmotor in het jaar 1998.
Ik rookte toen nog stinkstokken en had een buikje door het Zwitserleven gevoel
Tijdens het binnenvaren in de haven van Tazacorte samen met Jan, mijn bootcompagnon en Antwerpenaar die meer dan 20 jaar op La Palma heeft gewoond en nu terug in A'pen woont. De haven van Tazacorte is sindsdien onherkenbaar veranderd.
Twee jaar later verkocht ik mijn eerste sloep en schafte ik mij een grotere boot aan met cabine en een Volvo Penta inboard dieselmotor met staartstuk.
Enkele jaren later tijdens een storm is dit bootje 's nachts in de haven gezonken.
Bij het binnenvaren van de haven van Tazacorte (zie pijl). Rechts een sportvissersboot die gebruikt werd om met toeristen op grote vissen te jagen (sleepvissen).
Ik heb het geld van de pakjes sigaretten die ik niet gerookt heb de laatst tien jaren opgespaard en kon er m'n derde bootje mee kopen (hieronder) Sinds ik terug de 'gelukkige' bezitter ben van een bootje krijg ik natuurlijk tig verzoeken van vrienden, vrienden van vrienden, kennissen en bekenden om mee te varen. Laat ik daar duidelijk over zijn. "Mijn bootje en ikzelf zijn helemaal niet geschikt om met groepjes mensen te gaan varen" Het is trouwens verboden zonder speciale vergunning en verzekering met passagiers te varen en daar begin ik niet aan. Ik ben met pensioen en dat houd ik zo. In de haven van Tazacorte zijn er veschillende mogelijkheden om de oceaan op te gaan. Er is ook voor elk wat wils tot en met het huren van een bootje om met enkele kameraden de zee op te gaan. Voor meer info, zie bijlagen :
Benahoare werd in het jaar 1492 gekerstend (lees ingelijfd bij de kroon van Castilië) door de Spanjaarden. La Palma is daardoor een rooms katholiek eiland, alhoewel de meeste Palmero's met gemengde gevoelens kijken naar kerk en geloof. De meeste verhalen en legendes hebben te maken met dit katholieke geloof, maar tegenwoordig behoren zij tot de traditie en folklore.
Er staat wel degelijk El Bine in de plaats van El Time. Niemand heeft mij tot hiertoe een zinnige uitleg kunnen geven over deze "drukhout".
Er is een legende verbonden met dit kruis, welke vertelt hoe in een donkere nacht een moeder een arm van het kruis gebruikte als fakkel om de klif van El Time af te dalen met haar zieke kind op de arm. Toen het kind weer gezond was, ging de moeder terug naar de plek met een zwaar kruis op haar schouders en richte het op in de plaats van de resterende paal. Bij de afdaling verblinde een licht haar op het pad en zij werd vergeven voor het gebruiken van de arm als toorts. De jaren gingen voorbij, maar de lokale bevolking bleef een zwevend licht zien op de berghelling van de klif.
PR paden (Promenade et Randonnée) zijn wandelpaden bedoeld voor korte wandelingen, variërend van 1 tot maximaal 6 uur. De routes zijn voor iedere wandelaar geschikt. De wandelroutes zijn gemarkeerd met geel. De routes bestaan naast de Grande Randonées GR-pad.
***
De PR-LP 15 is een hiking pad van 18 km dat loopt vanaf Tigalate aan de oostkant over de Cumbre naar het dorpje Jedey aan de westkant van het eiland. Het is ook bereikbaar met 4x4 via Mendo voor wandelaars die kortere en dalende wandelingen willen maken. De foto's zijn genomen vanaf het trail dat evenwijdig loopt met het wandelpad en ook gebruikt wordt om te mountainbiken.
Reizen in de natuur hoeft persé niet te worden gezien als iets waar de mens centraal staat. Eerder zou je als mens vereerd moeten zijn om van al die schoonheid rondom je heen te mogen genieten. Wij als mens zijn verantwoordelijk voor de paar overgebleven mooie plekken op deze planeet. De vallei van Aridane met de bananeteelt onder plastic behoort spijtig genoeg niet meer tot een van deze plekken. Maar er is nog genoeg natuur op La Palma, zegt men ...
Take nothing but pictures, leave nothing but footprints, kill nothing but time.
Hieronder: Het zwarte gedeelte is de lavastroom afkomstig uit de vulkaan San Juan, Duraznero, Hoyo Negro (1949).
Telkens ik van Santa Cruz de La Palma terug naar huis rij kom ik voorbij een bocht met een indrukwekkend zicht op de hoofdstad van het eiland. In de bocht is geen mogelijkheid tot stationeren om een foto te maken. Gewoonlijk ben ik aan het stuur op deze naar Palmese begrippen drukste verkeersweg van het eiland. Ditmaal was ik niet de chauffeur en kon als pasagier makkelijk enkele plaatjes schieten.
De voordeur van dit huis stond open en ik heb even naar binnen gegluurd om foto's te maken.
Tijdens de minishoot werd ik niet betrapt en kon ik gemakkelijk mijn gang gaan.
Af en toe ga ik wel eens kijken bij vrienden van vrienden op Facebook en dan bekruipt mij hetzelfde gevoel van even naar binnen gluren, ook al staat de deur wagenwijd open. Met skypen en de webcam aan kun je ook die typische gluurders lol beleven ;-)
La Palma heeft een grote verscheidenheid aan korstmossen.
Korstmossen (of lichenen) zijn symbiosevormen tussen een schimmel en een fotosynthetisch organisme dat een bacterie of een alg is. Korstmossen zijn dus geen landplanten. Ze zijn het resultaat van de innige mutualistische symbiose van twee verschillende typen van organismen: een schimmel en een groenwier en/of een blauwalg. Vaak zijn deze zo sterk met elkaar verbonden dat ze buiten het samenwerkingsverband geen overlevingsmogelijkheid bezitten.
De "Real Nuevo Club Naútico de La Palma" Gelegen aan de Avenida Los Indianos in Santa Cruz de La Palma, is een private non-profit vereniging, opgericht in 1904.
Foto : Facebook Historia de La Palma - zie bijlage. Eind jaren '60 van verleden eeuw. Merk op dat het zwembad gebouwd is in zee en dat er nog een strand ligt voor de minder begoede bevolking van toen.
De haven uitbreidingen over de jaren heen hebben het zwembad niet opgeslokt. Het is er nog steeds en is privé gebleven.
Temidden van de bedrijvigheid in de haven van Santa Cruz de La Palma is het private zwembad van de "Koninklijke Nautische Club" een oase van rust. Het is volledig ommuurd en gans afgeschermd voor blikken van buitenaf.
In 1513 verwerft de Vlaming Jácome Groenenberg (Grunenberg of Grünenberg zeggen de Duitse residenten hier , zij willen oh zo graag dat het een Duitser was maar in feite was het een Vlaming. Vlaanderen was toen de Bourgondische Nederlanden en omvatte grote delen van wat nu Duitsland is) de Barranco de Las Angustias met alle land en water voor 8ooo gouden Florijnen. Water dat hij nodig had voor zijn suikerriet plantages op de berghellingen van Argual.
In de ravijn is duidelijk te merken dat de eilandbewoners intensief gebruik hebben gemaakt van de mogelijkheid tot bananenteelt. Elk stukje platte grond is in cultuur gebracht.
Bij de ingang van de kloof ligt het kerkje van "Nuestra Señora de Las Angustias" (Onze Lieve Vrouw van de Smarten).De kerk werd door Jácome Monteverde (Verspaansing van Groenenberg) gebouwd ter nagedachtenis van 39 door zeerovers onthoofde Spaanse edellieden.
De oranje pijplijn op deze foto vervoert het broodnodige water dat rechtstreeks vanuit een galerij in de berg de bananenvelden bevloeid.
De Heer en Mevrouw Jácome Groenenberg die behoorden tot Palmese aristocratie uit die tijd kwamen hier elke week een eredienst bijwonen. Enkele decennia terug werd de kapel volledig gerestaureerd met de toen nog gulle steun van de Europese Unie.Twee nonnen waren luid aan het bidden. Ik kon mij voorstellen dat de geest van señor Monteverde hier 's nachts herinneringen komt ophalen aan de 'gouden' tijden van zijn suikerriet plantages.
De suiker, geproduceerd door de suikerfabrieken van Jácome Monteverde in Argual en Tazacorte was een van de belangrijkste producten die de schepen uit die tijd naar de haven van Antwerpen vervoerden en op de terugweg brachten zij uit de ateliers van Brussel, Antwerpen , Brugge en Gent uit hout gesneden altaren en andere kunstvoorwerpen mee. Deze commerciële uitwisseling was nauw verbonden aan de bevolking van het eiland die bestond uit vele Vlaamse migranten, zoals Lodewijk (Luis) van de Walle en Van Praet, Pablo Van Dale en andere karakteristieke namen zoals Van Gemert (Wangüemert), Van Patris, Guisla of Ghiselin, Brier enz...
Door de nauwe zakelijke banden met Vlaanderen, heeft het eiland een uniek erfgoed van Vlaamse kunst verworven, waar de huidige Palmeros met recht erg trots op zijn.
De vergulde Maria, een werkstuk uit een Brabants of Antwerps atelier, draagt een stervende Christus in haar armen. Een piëta in typisch piramide vorm. De madonna kijkt gelaten. Ze heeft het ergste gehad, bij de dood van haar zoon valt alle leed in het niets. Al in 1522 werd het door de bisschop van La Palma geïnventariseerd en is daarmee het oudste beeld van op het eiland.
Lechuga del Mar (Zeesla) - Astydamia Latifolia. Oorsprong: Endemisch Afrikaans Macaronesisch. Bloeitijd maart tot april. Gefotografeerd aan de faro van Fuencaliente.
Macaronesië is de benaming voor de Azoren, Madeira, Canarische Eilanden en de Kaapverdische Eilanden.
Deze foto's zijn gemaakt eind mei. De bloei was reeds voorbij, ook hebben de bosjes zeesla normaal een groene kleur, maar door gebrek aan water kleuren ze geel. Heel fotogeniek met de zwarte lava als ondergrond.
Op de achtergond de zoutpannen van Fuencaliente. Men kan goed de verschillende kleuren waarnemen. Het roze ontstaat door bacteriën bij een bepaald zoutgehalte van de pannen.
Dit kapelletje is daar neergezet als dank omdat de lavastroom daar tot stilstand kwam.
Las cosas de la vida no siempre ocurren como las planeas. (De dingen in het leven heb je niet steeds in de hand.)
De statistieken wijzen uit dat de meeste interventies van de Salvamento Marítimo (zeereddingsdiensten) voor boten met motorpech op zee zijn. Wij hebben er een speciale verzekering voor afgesloten. Het probleem is dat er maar twee zeereddingsdiensten zijn op de Canarische Eilanden, eentje in Las Palmas de Gran Canaria en een in Santa Cruz de Tenerife. Het duurt dan wel een tijdje alvorens je wordt gered.
We hebben al een paar keer gevaren. Tijdens het vissen op volle zee met stationair draaiende motor slaat hij af en dat is geen pretje offshore. Wij hebben toen het flexibel buisje van de benzine toevoer vervangen, dit darmpje was verduurd en zoog lucht. Na een rondje varen viel de motor nog steeds stil. Pedro de dealer was met vacantie maar eergisteren had hij tijd en hebben we zowat alle filters vervangen. Na weer een rondje varen leek alles in orde en liep de motor veel zachter.
In bijlage: Nautica El Chopo in het Nederlands door Google
Drie foto's van het rondje varen
Pipé, mijn compagnon, deelgenoot, bootsmaat en zeer goede vriend (zonder hem had ik het avontuur om voor de derde maal in mijn leven een boot te kopen niet gewaagd) en Pedro van: http://nauticaelchopo.com/
Volgende week ga ik oefenen met aanleggen want ik wil de boot van mijn buurman die naast mij ligt in de haven niet beschadigen ;-). Met z'n tweeën aanleggen is niet moeilijk. Eentje stuurt de boot en de ander springt op de pantalan en houdt de boot vast. Maar ik wil ook alleen de zee op; Zonder hulp aanleggen heb ik nog niet volledig onder de knie.
Een ca. 35 km lange weg (LP-2) door twee tunnels, eentje voor heen en eentje voor weer, vebindt de hoofdstad van het eiland, gelegen in het oosten met onze stad Los Llanos, opportuun gesitueerd aan de 'zonnige' westkant. Als je vanuit het westen komt rijdt je door de nieuwe lager gelegen tunnel doorheen de Cumbre Nueva naar de luchthaven. Gewoonlijk is het "aan de andere kant" bewolkt en rijdt je een tijdje door een mistige wolk naar beneden. Maar er zijn ook dagen met verassingen zoals tijdens deze rit naar Mazo. Ik heb een paar keer gestopt en uitgestapt om enkele foto's te schieten van het prachtige groene landschap van de oostzijde van de Cumbre.
Het eiland La Palma wordt terecht de "eminencia verde" onder de Canarische eilanden genoemd maar voor hoelang nog, de bebouwing rukt onvermijdelijk op.
Als je op La Palma komt wonen is het een gouden regel om je leven te vertragen. In zo'n mooie omgeving is het 'natuurlijk' het beste om te kiezen voor een lagere versnelling en te ontdekken wat je tegenhoudt om te onthaasten. Als je ervan uitgaat dat morgen (mañana) weer een dag is benader je de levenswijze van een Palmero en kun je genieten van de weg naar de luchthaven in de plaats van te rennen naar her en der. Laat het verkeer maar razen ;-)
De typische taartvorm van het eiland 'La Gomera'.
Aan de windmolens ligt de luchthaven van La Palma, gelegen in de gemeente Mazo. Los Cancajos wil door zijn urbanisatie steeds meer toeristen laten genieten van de oostkant van het eiland.
Zicht vanaf de 'Mirador de La Concepción' op Breña Alta en Breña Baja, in de volksmond "Las Breñas".
In de maanden juli en augustus dalen de Palmero's af (La Palma is een berg die uit zee oprijst) naar de kusten om daar in gehuchten met eenvoudige barakken en met zoveel mogelijk volk de hoogzomerdagen door te brengen. De twee stranden aan de westkust (El Puerto de Tazacorte en Puerto Naos) zijn dan ook zeer geliefd en lopen vol met Palmero's die genieten van een uitbundig familiaal strandleven. De maand augustus komen de Spaanse toeristen van het vaste land erbij en wordt het nog drukker. De Peninsulares (Zo worden de vastelanders genoemd) zijn meestal familia, familie van familie of vrienden van vrienden. Spanjaarden vliegen met goedkopere tickets op hun binnenlandse vluchten. Tijdens de hoogzomer zijn er in verhouding weinig buitenlandse toeristen omdat de vliegreis naar La Palma duur uitvalt en men vanuit Europa voor veel minder geld de zon opzoekt in goedkopere oorden. De buitenlandse toeristen met blauwe ogen die tijdens de hoogzomer hun vacantie op La Palma wel doorbrengen zijn veelal familieleden van emigranten die hier wonen en speciaal voor dit doel logeerkamers, gasten- huisjes of appartementen hebben bijgebouwd aan hun woonst en ze al dan niet verhuren. Vanaf 1 september, dag op dag zijn de stranden en de parkings terug leeg
September is rustig, maar in october begint het toerisme weer op gang te komen. Tijdens de Westeuropese kwakkelwinter trekken de wandelliefhebbers naar het enige stukje Europa waar de winter geen toegang heeft; De Canarische Archipel en waar het badseizoen nooit wordt gesloten. Dat is het vliegticket meer dan waard
Zwart vulkanisch zand is schraal en plakt niet. Ik verdenk de maker van deze zeepaarden stijfsel of behangerslijm te hebben gebruikt ;-). Je kan ook suiker toevoegen onder de vorm van vloeibare honing maar dan komen de vliegen er op af en dat is niet de bedoeling. Experimenteren maar ;-)
INDISCHE LAURIERBOMEN OP DE PLAZA DE ESPANA - LOS LLANOS
De Indische laurierbomen op de Plaza de España zijn dit jaar 150 jaar.
(De laurierbomen, die opgestuurd werden door migranten in Cuba, zijn geplant in 1863, voor het verfraaien van het wandelgebied dat in aanbouw was in hun geboortestad.)
In 1868 kreeg de gemeente Los Llanos de titel van Villa. Dus binnen vijf jaar groot feest!
Juli en augustus zijn de maanden van de blauwe lucht, maar dit jaar (en we zij al einde juli) is er een hardnekkig wolkendek dat over de vallei van Aridane, de ganse morgen en een stuk in de namiddag blijft hangen. Aan de kust is er zon en boven de 6 á 700 meter is 'sky the limit'. Voor ons residenten is de bewolking minder erg. De temperatuur is aangenaam, maar voor de toeristen die speciaal voor de zon zijn gekomen is het teleurstellend, alhoewel; zij die gaan wandelen komen dan weer aan hun trekken.
Comisionisten Van de oudere mannen die gezeten zijn tegenover de kiosk op de Plaza de España naast de Real Sociedad (een soort Lions Club), wordt gezegd dat het comisionisten zijn. Comisionisten leven van de commisie die zij ontvangen. Comisionisten hebben een groot aandeel in het water en verdienen geld door het te verkopen. Het verkopen van water doen ze niet zelf maar gebeurt door een hacienda. Een hacienda zou je kunnen vergelijken met een winkel waar je een bepaalde hoeveelheid water kunt kopen gemeten in pipas (één pipa is 490 liter water). Het water wordt vervolgens door een ingenieus stelsel van waterkanalen en buizen op het afgesproken moment naar het betreffende stuk land geleid. Bovendien beschikken een groot aantal comisionisten over stukken land (bijna altijd geërfd) waarop ze arbeiders laten werken tegen een bepaald percentage. Dit percentage (commissie) is afhankelijk van wat de grondbezitter en de arbeider overeen zijn gekomen en kan liggen tussen de 30 en de 50% van de opbrengst van het stuk land. De comisionist laat voor zich werken en heeft daardoor alle tijd om op de Plaza de España met zijn kameraden te filosoferen. Uit de reisgids van Siepko, zie: http://www.oceaanzicht.nl/
Plaza de España De dorpsbewoners ontmoeten elkaar op het plein bij de kerk. Op het ernaast gelegen terras onder de Indische laurierbomen wordt gezellig gekeuveld. Onberispelijk geklede bankbedienden genieten van de koffiepauze. De oudere heren kijken ondeugend om zich heen. Jonge moeders pronken trots met hun kleine.
Met de komst van de kinderen in de namiddag komt het plein pas echt tot leven. Tussen de voetballende jochies krijgt een jong meisje haar eerste fietsles. Alleen wanneer de deuren van de kerk open gaan en er een kist naar buiten wordt gedragen komt het kinderspel tot stilstand. Nadat de met bloemen behangen zwarte auto de hoek is omgedraaid wordt het spel weer aangevangen waar het eerder werd afgebroken. Bij de bron wordt door een vijfjarige met grote slokken de dorst gelest om daarna weer snel verder te rennen. De oude heren die alleen voor de middagmaaltijd en de siësta hun stoel hebben verlaten bekijken het allemaal belangstellend. Uit de reisgids van Siepko, zie: http://www.oceaanzicht.nl/
Blauwe lucht met felle zon en scherpe schaduwen, zo zou het moeten zijn in Juli en augustus.
Zoals ik reeds op fb zei: "Als je van de duivel spreekt trap je op zijn
staart" Deze morgen reeds bij het krieken van de dag; Blue skies nothing but blue skies, all day long ..., en euh, het zal warm worden vandaag.
La Palma is een eiland voor introverte mensen. Bij een introverte instelling is de energie naar binnen gericht, op eigen gedachten en gevoelens. Het zijn rustige types die weloverwogen een beschouwelijke hut bouwen op het strand. En zo'n echte Robinson Crusoe hut kom je af en toe tegen op onze strandjes. Het is een spannende aangelegenheid om een hut te bouwen met hetgeen ge vindt op het strand. Planning en probleemoplossing zijn zaken die je ontwikkelt bij het bouwen van een strandkasteel. Ik ga er steeds vanuit dat het kinderen zijn die er een dagje mee zoet waren. Maar misschien was het wel een dakloze die een onderkomen bouwde uit noodzaak?
Begin negentiger jaren van verleden eeuw was hier in de haven van Tazacorte een Nederlandse visser. Co of Có (komt van Jacob of Nicolaas) was een vreemde eend in de bijt, hij was namelijk de enige buitenlandse beroepsvisser. Hij had zijn jachtige leven in Nederland de brui gegeven om hier op dit toen nog maagdelijke eiland zijn brood te verdienen met vissen. Het is hem uiteindelijk niet gelukt, al heeft hij het toch een kleine tiental jaren uitgezongen.
Terug in Nederland kwam Co enkele malen per jaar op vacantie naar zijn geliefde eiland. Ik had toen een boot en wij waren de perfecte combinatie. Hij was een geboren jager en ik was graag op zee. Gedurende veertien dagen waren wij vanaf het krieken van de dag tot zonsondergang op de oceaan. Mijn "Wanenonlie" had intussen een diepvriezer gekocht en 2 á 3 maal per jaar werd hij volgestopt met allerlei soorten vis. Zij werd expert in het goochelen met scherpe messen en hakbijlen om de vissen in moten te snijden.
Aan alle goede dingen komt een eind. Tijdens een zware storm zonk mijn boot en Co en ik, wij zijn mekaar uit het oog verloren. Ik heb nu terug een boot, misschien word ik daardoor melig en denk ik terug aan de tijd van toen. In die tijd was ik nog helemaal niet toe aan fotografie. Er werd wel nu en dan een analoog fotootje geschoten, waarvan hier het gedigitaliseerde resultaat
Co met zwarte krullen en ik.
Blue fish
Een prachtexemplaar bluefin. Even Japan bellen, daar is de prijs van zijn gewicht goud waard. In 2013 is er een recordbedrag voor de tonijn betaald. Een blauwvintonijn van 222 kilo bracht tijdens een veiling in Japan 1,3 miljoen euro op.
De Palmeros zijn altijd grote visliefhebbers geweest. Zoals het ook niet anders kon op een eiland omgeven door de oceaan, was de opbrengst van de visserij een fundamenteel deel van het dagelijkse voedsel. Ondanks de primitieve methodes die hier vroeger werden toegepast was de visvangst altijd ruimschoots en gevarieerd. In de eenvoudige barak-restaurantjes kon men kiezen tussen de veel voorkomende vissoorten zoals goudbrasem, papegaaivis, geitenbaars, witbrasem, sardines, makreel, klipvis, chicharro, bicuda, alfonsiño, enz ... Onder de tonijnsoorten had men (nu nog maar in veel mindere mate) de meest gevangen gestreepte tonijn, de witte tonijn en de peto of wahoo. In de laatste jaren met het verschijnen van nieuwe en verwoestende manieren van vissen, die tot een grote exploitatie van de visgronden hebben geleid, is de rijke en gevarieerde maritieme fauna lanzaam kapot gemaakt. Onder het mom van een lokaal gevangen cherne serveert men nu in dezelfde barak-restaurantjes (El Remo) ingevoerde Vietnamese diepvries panga. En smullen maar
Een zwaardvis van zoveel meter en tig kilo ;-) De vis werd in de haven op de trappen van de kade geslacht en grote stukken werden uitgedeeld aan de bewoners van El Puerto, die daar oh zo blij mee waren. Dit gebaar kwam in ieder geval ten goede aan de tolerantie tegenover vreemdelingen. Als zondagvisser mag men geen vis verkopen, maar uitdelen mag altijd
ANTENA - RTVE - RISCO DE LA CONCEPCION - SANTA CRUZ DE LA PALMA
Telkens ik naar Santa Cruz de La Palma moet, de hoofdstad van het eiland, rij ik voorbij het natuurmonument "Risco de La Concepción". En daar staat zij bovenop de rand van de uitgedoofde vulkaankrater. De antenne van de publieke radio- en televisie die in handen is van Radiotelevisión Española (RTVE). Verder zijn er nog verschillende commerciële en regionale zenders.
Voor meer info over: La Palma Televisión - Canal 11 La Palma - Canal Ocho - Zie bijlage.
De antenne is zo strategisch gelegen en de lucht is soms zó blauw dat de constructie met een beetje fantasie doet denken aan een hedendaagse sculptuur. Een dankbaar onderwerp voor enkele fotokes.
Hier versta ik geen snars van ;-)
Een liefdesverklaring van een Duitse resident of te wel van een Palmero die verliefd is geworden op een Duitse toeriste. Wie zal het zeggen, er zijn natuurlijk nog andere mogelijkheden ;-)
Van al de eilanden van de Canarische archipel is La Palma zeer duidelijk het eiland waar de meeste rotsinscripties zijn gevonden. Onder de overhangende rotsen van La Zarza en La Zarzita zijn de meeste geometrische tekens gevonden, vooral spiralen, cirkels en meandervormen. Wat de betekenis ervan aangaat tast men nog steeds in het duister en bestaan er veel theorieën en vermoedens. In Ierland, Bretagne alsook verscheidene vindplaatsen in Noord-Afrika, namelijk het zuid-oosten van Marokko zijn er vele soortgelijke motieven gevonden die veel lijken op die van La Palma.
De petrogliefen van La Zarza en La Zarzita zijn herontdekt zo'n 60 jaar geleden. De foto's zijn ook meer dan 20 jaar oud en heb ik gemaakt toendertijd met een analoge camera. In de gemeente Garafia met in die tijd 2000 inwoners (In 2001 nog amper 1795) lag er weinig asfalt en de rotsincripties lagen verscholen in de bossen. Geen GPS, geen wegwijzers, gewoon een landkaart en zoeken en vinden. Tegenwoordig ligt "Het Parque Cultural La Zarza" aan een brede asfaltweg, de LP-1 km53 (niet te missen). Een parking, een museum, entreegeld in euro's ;-) openingstijden en soms veel volk. Desalniettemin is La Zarza voor gevoelige mensen nog steeds een speciale mystieke ervaring. Het is de moeite waard je tijd te nemen gedurende de wandeling en de energie te voelen die deze historische plaats nog steeds uitstraalt.
