Spinnenweb als vochtvanger.


***

Chinezen weten hoe dun draadje dikke druppels vormt.
Meer lezen over dit onderwerp, zie bijlage.

Bijlagen:
http://www.wetenschap24.nl/nieuws/artikelen/2010/februari/Spinnenweb-als-vochtvanger.html   

Katten in El Puerto de Tazacorte.

***

Op de zeedijk in El Puerto zijn er bij tijden veel katten. Ze leven van resten voedsel die de
toeristen hen toewerpen op de terrassen van de verschillende restaurantjes. Door deze directe
menselijke hulp scharrelen ze dagelijks hun maaltje bijeen. Zo kan de populatie verwilderde
zwerfkatten snel groeien en worden de poezen nu en dan een plaag. 

De jachthaven van Tazacorte wordt meer en meer bekend bij de oceaanzeilers, zodanig dat er
voor grote onderhoudswerkzaamheden op het droge momenteel geen plaats meer is. Er komt
zeker een wachtlijst. De drukte is in ieder geval goed voor de werkgelegenheid.



Veel zeilers op de oceaan houden van een tussenstop op de Canarische Eilanden om eventueel
via Kaapverdië de kortste oversteek te wagen naar Amerika. Maar enkele oceaanzeilers blijven
hangen rond de Canarische archipel en varen van eiland naar eiland, soms wel jaren.
De zeilers wonen op hun boot en hebben geen huis aan de wal. Het is mogelijk te overwinteren
in havens op Gran Canaria, Tenerife of La Gomera, maar de nieuwe Marina van Tazacorte is
goedkoper en heeft meer faciliteiten voor onderhoud op het droge.

Deze catemaran is wel het neusje van de zalm. Hij is speciaal uitgerust om het leven op zee zo
aangenaam mogelijk te laten verlopen.



Het is nog vroeg in de ochtend en de catamaran komt aangevaren om uit het water getakeld te
worden. De rode bootlift (Links op de foto) was te smal voor deze brede catamaran daarom
wordt hij uit het water gehesen met de groene kraanwagen.




Zo'n catamaran biedt soms menig meer plaats dan een vakantiehuisje,
het zijn in feite twee boten verbonden met een brug.




Voorbereidend werk.




Zal de kabel het gewicht kunnen torsen?





Praatje.

"Hallo! Hoe gaat het? Komen jullie helemaal uit Nederland met deze zeilboot?"

"Je bedoelt de catamaran. Nee we komen uit Frankrijk"

"Gaan jullie de oversteek wagen?"

"Nee, we varen nu reeds vier jaar rond de Canarische Eilanden en wonen zo'n zes maanden per
jaar op de boot. We hadden vernomen dat hier in de haven van Tazacorte het mogelijk was onze
catamaran uit het water te halen voor groot onderhoud, niet zo evident op de eilanden. Ten
gevolge van de grote uitbreiding van de haven voor het ontvangen van cruiseschepen, zijn hier
grote kraanwagens aanwezig van het kaliber om onze catamaran uit het water te takelen."

"Het zijn grootse werken. De jachthaven is nog maar pas helemaal nieuw en heeft een goede
infrastructuur voor onderhoud."

"Hebben we ook gehoord. Allemaal met geld van Europa hé! Als het hier niet lukt moeten we
terug naar Frankrijk, daar is het een makkie, hier is het zo'n gedoe! De winter staat voor de deur
en het is niet zo evident van deze reis nu te maken. Het scheelt hem natuurlijk ook een hoop geld."









Toen de catamaran ongeveer een meter uit het water werd getild, kwam de kraanman uit zijn
cabine en riep: "De boordcomputer geeft aan dat er gevaar drijgt. De boot is te zwaar!"
Alles inpakken en wegwezen dus. Ik stond daar al twee uur te wachten voor het moment dat ik
een kiekje kon maken van de enorme in de lucht hangende catamaran. Niet dus. Ik had ook geen
zin nog langer te wachten. Het palaveren van de Spanjaarden begon nog maar net en kon nog
wel uren duren...








De dag erna ging ik kijken in de haven en lag de catamaran op het droge.
Het was uiteindlijk toch gelukt.













De romp van deze boot is niet van de catamaran maar van een boot ernaast. Een  mooi voorbeeld
van wat osmose of polyesterrot kan aanrichten. Daarom alle jaren je boot eenmaal uit het water
halen en alle antifouling verf verwijderen, door een deskundige de romp laten nazien op osmose
en zonodig de gelcaot verwijderen.

Bijlagen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Osmose   
http://nl.wikipedia.org/wiki/Polyesterrot   

¿Vamos a pescar? - Gaan we vissen? 

*** 



Gistermorgen hebben we het ruime sop gekozen om te gaan vissen. Het was nog vroeg en de zon
kwam amper piepen. Met 3200 toeren richting onze "geheime" visstek ;-)




El Puerto, de Barranco de Las Angustias en de Caldera de Taburiente. Altijd anders, vandaag
met blauwe hemel, toch even een kiekje maken.




"De zon!" Een van de redenen waarom we hier zijn komen wonen




Ons eerste visje.




Tazacorte Pueblo omringd door bananenplantages.
Aan de oostkant is het vaak bewolkt. Bij ons aan de westkant van het eiland is het bijna altijd
 zon. De goede kant dus.




Detailfoto van de vis.










Experimenteren met een laag standpunt van de camera.







Terug naar de haven. Het is mooi geweest

Oldtimers op La Palma.

Er zijn heel wat oldtimers op het eiland. Veel van deze antieke auto's behoren nog steeds toe aan
de familie van de eerste eigenaar. De gekoesterde oldtimer gaat over van vader op zoon of dochter
en ergens in de lijn van afstammelingen is er iemand die de auto van grootvader picobello heeft
gerestaureerd.



Een passant en liefhebber van oude wagens stapt uit zijn auto en maakt kiekjes met zijn smartphone.





De eigenaar van de auto vertelde me fier: "Dit is een Chevrolet van 1932 en dus 81 jaar oud"



Eilandbewoners hebben de neiging (zeker in vroeger jaren) om alles wat ingevoerd en bruikbaar
was te verzamelen en bij te houden voor later gebruik. Tegenwoordig is deze gewoonte fel
verminderd door een overvloed aan spullen. Wij hebben nu zelfs "Puntos Limpios"
(Milieuparken). De bovengenoemde eigenschap en ook het klimaat hebben er voor gezorgd dat
de schaarse ingevoerde auto's van voor de Tweede Wereldoorlog goed bewaard zijn gebleven. 

















Het madammeke met de vleugels is niet origineel. Het embleem doet denken aan Rolls Royce
maar is het ook niet. Chevrolet had in 1931 - 32 een arend als ornament op de motorkap.

Sardines voor menselijke consumptie en dierenvoeding worden 's nachts gevangen omdat ze
's nachts naar de oppervlakte komen en planton te eten. De vissers van Tazacorte gebruiken de
sardines o.a. ook als lokaas voor het vangen van bonitos (een kleine soort tonijn). Voor het
krieken van de dag zijn ze dicht bij het strand al druk bezig bij het vangen en verdelen van het
aas. Bij zonsopgang tijdens mijn ochtendwandeling levert het steeds mooie plaatjes op.   
 








Sardines komen bijna overal voor op de wereld, toch zijn er tijden van veel sardientjes. Ze zijn
dan waarneembaar vanaf het strand en maken sprongen in de branding. De lengte van het seizoen
van de sardinevangst neemt steeds af, bijgevolg ook het tonijnseizoen.  De vissers beginnen hun
dag dicht bij de kust met het vangen van sardines om ze achteraf dieper in zee te gebruiken als
lokaas want de tonijn jaagt op sardines. Ze worden overboord gegooid om een voerspoor te
maken voor de jagende scholen tonijnen. Met een beetje mazel vangen de vissers dan buiten de
gebruikelijke bonito ook een witte tonijn, een vis die hier vroeger veel voorkwam. Eind october
begin november loopt het bonito seizoen ten einde. De tonijnen worden lomer blijven langer in
een bepaald gebied hangen, gekend door de vissers die deze plekken voor mekaar proberen
geheim te houden ;-).

De zon op zondag.

Lang voor dageraad zijn de vissers al op zee om sardines te vangen.








De meeuwen zijn paraat en willen er bij zijn voor hun maaltje.








Een snorkelaar met duikbril en vinnen van wel een meter lang is met zijn gezicht in het water op
zoek naar een school sardines. De vissers op de boot staan klaar om hun net uit te werpen.



Visjes op het strand geworpen door de branding.








Bij gebrek aan sardientjes proberen de vissers het enkele honderden meter verder nogmaals.




De sardines worden gebruikt als levend aas en ook om een school bonitos
(een soort kleine tonijn) te lokken.

Tijarafe onder een wolkendek.


***














De Benahoaritas noemden deze plaats "Hiscaguán" , wat in de taal van de pre-spaanse bewoners
"land met frisse schaduw" betekende. Velen vinden nochtans dat het klimaat in Tijarafe precies
andersom is, namelijk droog en zonnig.

Gisterochtend vroeg.

Allicht is het vandaag achterhaald. Maar gisteren was het lanterfanten in de haven een
stukje leven in het Nu. Het rondkijken en het ervaren 'binnenin' van de mooie beelden en euh...
natuurlijk kiekjes maken.














De haven van Tazacorte ontwaakt.







Een werkboot vertrekt naar de visboerderijen die voor de kust liggen.





De zon komt piepen over de Cumbre.

Zonneharpen over de oceaan.


***

Tijdens het varen langs de kust zie je af en toe groepjes meeuwen dobberen. Mijn vriend
'de visser' zegt dan laconiek, : " Ze hebben geen honger, ze zouden moeten jagen en op zoek
gaan naar prooi, dan weten wij waar de vis zit". Soms vaar ik er heen om de slapende vogels
op te jagen zodat ze hun werk zouden doen, maar deze keer bleef er eentje achter en ging niet
vliegen. Ik vaarde langszij en mijn vriend haalde de zeevogel met een schepnet uit het water.
Hij wilde weten waarom of deze meeuw met gespikkeld verenkleed achterbleef en nazien of de
poten niet verstrengeld zaten in een kluwen van visdraad of -net.  Er was niets te zien, ook de
vleugels waren op het eerste zicht in orde. De meeuw leek geen pijn te hebben anders zou ze
proberen te bijten. Ze was in shock of te jong om te vliegen. 

Meeuwen broeden in kolonies op de steile rotsen van de kliffen langsheen de kust van het eiland.
Zou het kunnen zijn dat deze jonge meeuw uit het nest is geduwd door zijn broertje en zo min of
meer al zwevend is terecht gekomen in zee? De ouders voeren de jongen 4 á 6 weken en daarna
vliegen ze er zelf uit. Wij haden eigenlijk geen echte oplossing, dan de zeevogel de vrijheid te
geven en te hopen dat zijn ouders terugkomen om hem te voeden en te leren opstijgen.

De natuur kan wreed zijn.  

Alfonsiño op zondag.

***

's Zondags gaan we al eens een snelle hap eten in "Kiosco Teneguía". Net zoals in de Mac
Donald's is er gratis WIFI, maar er is meer, zoals bv. menseneten en een terras met zicht op zee.
Binnen is er een vijver met schildpadjes. Op het menu staat o.a. "Alfonsiño" vers gevangen
uit de oceaan waar je op uitkijkt. Geen kweekvis, geen diepgevroren cherne of panga die hier
op het eiland nog steeds verkocht wordt als vers gevangen vis, geen plofkip, geen Burger van
met ammoniak gewassen vermalen afvalvlees. Kortom menseneten  ;-) 



@ reacties: Menseneten is een Belgischisme of Vlaams dialect voor mensenvoeding, dus geen dierenvoeding





Als voorgerecht nam ik 'queso asado'. Enkele sneetjes gebakken geitenkaas met groene mojo. 













Schildpadjes binnen in het restaurant.

















Op de achtergrond Falillo de 'garçon' (Antwerps dialect voor kelner of ober). Veel mensen vinden
hem kortaf, maar als je hem kent valt hij mee. Hij behoort tot de Palmese folklore die stilaan aan
het verdwijnen is.

De zon op zondag.

Roques de Los Muchachos - De rots van de jongens.

Een groep van omhoogstekende rotsen die lijken op een groepje jongens die bijeen staan.
Volgens sommige bronnen was dit voor de oorspronkelijke bewoners (Benahoarites) een
heilige plek  waar de "jongens" om man te worden,  proeven van moed en behendigheid
moesten ondergaan. 








I was here photo
Het hoogste punt van het eiland La Palma is de Roque de Los Muchachos 2.426 m. Een gedeelte
van de bergtoppen van het eiland stijgen boven de 2.000 meter uit en deze zijn bijgevolg ook
meestal boven het wolkendek. Een van de verassende aspecten van het eiland is juist die zee van
wolken die dank zij de hoogte en de passaatwinden veelvuldig voorkomen. Op dagen zonder
wolken en die zijn er ook kan men vanaf 'de Roque' een adembenemend landschap aanschouwen.













In de verte "El Teide", de hoogste berg van Spanje, op het zustereiland Tenerife.



Twee kraaien.
Hier tref je tot hiertoe nog geen hordes landgenoten aan zoals op de Teide van het eiland Tenerife.
Japanners, mede Europeanen en Amerikanen, die allemaal hetzelfde willen zien.
Men hoeft niet te dringen om een plaatsje








Geen nood, dit is geen voorbode van een vulkaanuitbarsting, maar een passaat wolken die de
bergtop willen vangen, net als ik hen wil vangen met mijn camera ;-)



Als je de dreigende leegte boven de wolken niet aankan, kun je deze te lijf gaan met een
wandeling. Voor diegenen die moeten presteren, en niksen en luieren geen optie is (het is tenslotte
vacantie;-) zijn er wandelingen die een groot incasseringsvermogen eisen. Als je niet in optimale
conditie verkeert zijn grote afstanden afleggen de eerste dag geen optie, de kans van problemen
op deze hoogte zijn dan groot.

Eindelijk! De langverwachte McDonald's in de hoofdstad van het eiland.

Ik zat niet te wachten op 's werelds grootste hamburger fastfoodrestaurant op het eiland. Alhoewel
ik eerlijk moet toegeven dat in de tijd toen wij nog in België woonden, ik vele malen een Big Mac
met bijgaande frietjes heb verorberd. Al heel wat jaren ben ik geen vleeseter meer. Nu moet ik
eerlijk bekennen dat toen ik daar rondliep toch even op mijn tanden moest bijten om geen
cheesburger te bestellen al was het maar uit nostalgie van de tijd van toen ;-)

Het was drie uur in de namiddag. De restaurants in de omgeving waren leeg maar de nieuwe
McDonald 's zat vol jet-set Palmeros met kinderen. De enkele toeristen die daar rondwandelden
liepen de tent straal voorbij  

 






















Rondom het McDonald 's gebouw lagen er grasmatten van plastic. Ik dacht even aan de
onweerstaanbare slogan; dat je bij McDonald 's een lekkere 'plasic' burger kunt scoren,
maar dat wist je natuurlijk al.

De yucca bloeit in België en Nederland zelden. Hier op het eiland worden de yucca planten
enorme bomen met in de kruinen jaar na jaar vele bloemen. Na het bloeien maakt de plant (zeg
maar boom) nieuwe scheuten aan en wordt hij steeds hoger. Bij het planten had ik nooit gedacht
Dat de yucca's op een dag ons zicht op zee zouden belemmeren. Geen nood, de stammen kunnen
afgezaagd worden. Hieruit zullen nieuwe scheuten ontstaan. Dan hebben we voor een tijd terug
zicht op zee. Wat zeg nu zelf, op een eiland wonen zonder zicht op zee, dat kan toch niet.



















Tijdens het schieten van deze foto was ik aan't twijfelen tussen de beroemde blââuwe Palmese
lucht of het bloeien van de yucca's ;-)

Spreekwoorden: (1914) Rust roest.

"Dat is een spreekwoord ontleent aan 't yzer, dat wanneer het gebruikt word, blank blyft; maar
wanneer het stil ligt, uitslaat, ineet, en verderft. Men past dit aardig toe op menschen, die door
eene vadzige ledigheid, in zich zelven onbequaam worden, en als vervuilen en verroesten."









Waar blijven die "scheepswrakken op wielen" toch vandaan komen? In de winter telkens na een
storm vindt men autowielen op het strand van Tazacorte. Is er misschien in een grijs en ver
verleden een tijd geweest dat men de autowrakken gewoon vanaf de kliffen in zee dumpten?

Bijlagen:
http://www.dbnl.org/tekst/stoe002nede01_01/stoe002nede01_01_2040.php   

Parque Antonio Gómez Felipe
is een kleine botanische tuin in de stad Los Llanos. Een parkje met veel charme. Twee reusachtige
mozaïek hagedissen heten u welkom bij de ingang van de tuin. Het parkje met inheemse planten
wordt goed verzorgd en is een prachtige plek om te bezoeken.