| 
					
					 
 
   
Naar verluidt schreef Trenet La mer samen met Leo Chauliac in 20 minuten tijdens een treinreis tussen 
Carcassonne en Narbonne in 1943. La mer kreeg in 1946 een Engelse tekst van Jack Lawrence: Beyond the 
 sea. Dit werd een ongekend wereldsucces voor onder anderen Bobby Darin en Robbie Williams. Wereldwijd 
zijn er meer dan 400 versies van het lied opgenomen, waaronder een Nederlandse door Rob de Nijs. 
   
*** 
   
*** 
   
*** 
   
*** 
   
*** 
   
*** 
   
*** 
   
Nederlandse vertaling  "La Mer" van Charles Trenet  
*** 
De zee 
  die men ziet dansen 
  langs de heldere baaien 
  heeft zilveren weerspiegelingen 
  De zee 
  veranderende weerspiegelingen 
  in de regen 
  De zee 
  mengt onder de zomerse hemel 
  zijn witte schuimkoppen 
  met de o zo zuivere engelen 
  De zee azuuren herderin 
  zonder einde
   Kijk 
  dicht bij de strandplassen 
  dat hoge vochtige riet 
  Kijk 
  naar die witte vogels 
  En die roestkleurige huizen
   De zee 
  heeft ze gewiegd 
  langs de heldere baaien 
  En met een liefdeslied 
  heeft de zee 
  mijn hart gewiegd 
  voor het leven
 
 
 
   
Rob De Nijs zong het zo: 
*** 
Deze zee, die ik zovaak bevaren heb 
  Zee van tranen, lieve zee van overvloed en eb 
  Deze zee, is mij zovaak te hoog gegaan 
  Maar wat zij deed, ik kon haar nooit weerstaan. 
  Ieder licht, dat mij dichtbij de haven bracht 
 Bleek een schip, passerend in de koude donkere nacht 
  In de ochtend, hees ik dan mijn zeilen weer 
  Deze zee, blijkt mooier elke keer. 
  Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond 
  Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond 
  Hoe vaak dat ik niet, aarde mij veranderen kon 
  Terwijl ik droomde, van een blauwe horizon. 
  Deze zee, hoe vaak heb ik haar niet vervloekt 
  Zij is anders, dan datgeen waar iedereen naar zoekt 
  Maar op haar golven, ben ik altijd dichtbij mij 
  Deze zee deze zee, ben jij! 
  Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond 
  Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond 
  Hoe vaak dat ik niet, aarde mij veranderen kon 
  Terwijl ik droomde, van jouw blauwe horizon. 
  Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond 
  Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond 
  Deze zee daarvan ik alleen de diepte ken 
  Weet dat ik voorgoed haar zeeman ben 
  Deze zee die leeft in mij, dat ben jij! 
   
					
 
					
					
					 |