Ik ben YESSIE
Ik ben een vrouw en woon in TURNHOUT (BELGIE) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/01/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen-wandelen-sudoku-lezen-eten.
Ik heb een vriend, Guido; hij is 51 jaar en woont in Brecht. We hebben een lat relatie. Ik was een keertje aan het fietsen langs het kanaal, en daar heb ik hem leren kennen Het klikte onmiddellijk, en het gaat goed met ons
Tekstgrootte aanpassen? Klik op + of -
BLOG ZOOM
tijdens wandelingen wordt er druk gefotografeerd
Met de GOLDWING van Medard
Met mijn vriend Guido op een wandeling
een vreemde poes die met mijn koersschoenen komt "vrijen"
natuurfoto's
GUIDO IN BENIDORM
GUIDO IN DINTELOORD (HOLLAND)
MINOU LIKT MIJN IJSJE HELEMAAL OP
dit is TEX, de border collie van onze vriend Medard
Als het weer goed is, is het hier wandelen geblazen. Zondag hebben we een bezoekje aan de manège gebracht van Turnhout, de Casteleyn. Er is daar een gezellig terrasje van waar je de paarden kan bewonderen.
Zelf heb ik nooit enige interesse gehad om een paard te berijden maar ik zie andere mensen wel eens graag bezig als ze met dressure of springen bezig zijn.
Een lekkere pomton (mix van pompelmoes en tonic) mag er zeker ook niet aan ontbreken.
Autisme komt voor bij ongeveer 25 op de 10.000 mensen en 3 à 4 keer vaker bij jongens dan bij meisjes, vermoedelijk al vanaf de geboorte. Autisme komt meestal tot uiting rond de leeftijd van één à twee jaar. De aandoening gaat gepaard met een communicatiestoornis en een contactstoornis, maar autisme is nog altijd grotendeels een mysterieuze ziekte. Er zou sprake zijn van een genetische oorzaak, maar ook op dat vlak heerst er nog onduidelijkheid. Een recent onderzoek wijst op het verband tussen autisme en een laag geboortegewicht en/of een vroeggeboorte. Die factoren zouden het risico op de aandoening verdubbelen. Het ziet ernaar uit dat de invloed van het geboortegewicht en de prematuriteit verschilt al naargelang het kind alleen aan autisme lijdt of ook met andere stoornissen kampt.
Rest de vraag of de verstoorde groei van de foetus voor neurologische problemen zorgt of de neurologische stoornis voor een laag geboortegewicht.
Hoe vroeger de ziekte behandeld wordt, hoe beter de gezondheid van het kind zal evolueren.
Nog even de gang van zaken laten weten over de revalidatie waarmee ik nu bezig ben.
Maandag ben ik voor de eerste keer naar de kinesist geweest. Ik ging er heen in de hoop dat hij mij vlug zou af helpen van de pijn en de stijfheid in mijn pols (waar ik drie polsbreuken in heb gehad door een val met de koersfiets).
Maar wat ik daar te horen kreeg stemde mij tot nadenken want de naam SUDECK viel en daar was ik al bang voor.
Mijn rechter hand is als een klauw van een dier, zo verkrampt staan de vingers, en ik kan er niks aan doen, het is van de stress naar het schijnt, en ook opgekropte woede en verdriet, omdat ik alles WIL doen in het huishouden maar niks KAN doen. Echte frustratie. Ik die altijd zoveel mogelijk zelf deed (wat je zelf doet, doe je beter)!!!
Ik moet mij nu eerst ontspannen om te kunnen genezen, en zelfs dat woord kende ik niet (de kinesist zegde dat alles gespannen stond, en dat hij op die manier niet aan mijn hand kon komen, want bij Südeck is het heel belangrijk dat je de persoon geen pijn doet, Sudeck is ook de angst om nog meer pijn te hebben die de ledematen stijf maakt zodat je niks kan doen).Hier valt dus niks te beginnen met forceren van de pols of de hand, dat werkt tegendraads, heel zachte revalidatie dus...
Deze week ga ik vier keer naar de kinesist, ik heb vertrouwen in hem, dus zal het wel goed komen, maar het zal lang duren, ik zal zeker veel GEDULD moeten oefenen.
Mijn koersfiets staat ondertussen op de zolder onder een deken, of ik nog ooit zal rijden weet ik niet, de angst zal me ervan weerhouden denk ik.
We hebben weer twee zonnige, leuke wandeldagen achter de rug ( ik kan mijn armen niet allebei gebruiken, maar mijn benen daarom wel). Gisteren zijn Guido en ik naar het park hier in Turnhout geweest : wat gaan wandelen, terrasje gaan doen onderweg, kortweg "genieten". Het lekker zomerweer is gedaan zonder dat je er erg in hebt, dus proberen we maar mee te pakken wat we kunnen. In het park waren veel mensen aan het wandelen, dat deed me denken aan de tijd toen mijn dochter nog heel klein was, we reden dan eerst naar het bos in de herfst, daar gingen we dan een hele grote doos vol kastanjes en eikels rapen, om er daarna mee naar de bambi's , de geiten, de eenden,enz... te gaan in het park. Zij genoot ervan de dieren te voederen, en ik niet minder...
En dat doe ik nog steeds, maar ik geef ze nu in de zomer lekkere plukjes vers gras, dat hebben ze liever dan al dat brood dat mensen er bij gooien.
En vandaag zijn we met mijn zus Rit en schoonbroer Jef gaan wandelen in het natuurgebied " De Liereman" in Oud-Turnhout, een wandeling van 11 km, het was genoeg om terug te beginnen een beetje conditie op te bouwen.
Een werkloze universitair probeerde van zijn werkloosheidsvergoeding een aantal kosten af te trekken via de rubriek "beroepskosten". "Ik heb studiedagen gevolgd , gespecialiseerde boeken gekocht, mijn lidgeld van een wetenschappelijke vereniging betaald en verder moet ik mijn studiekamer verwarmen, verlichten en onderhouden, zo kan ik mij handhaven op de arbeidsmarkt" aldus de man. De fiscus aanvaardde dit niet, maar de rechtbank floot de belastingen terug. De man mocht deze "beroepskosten" wel aftrekken van zijn werkloosheidsvergoeding. Hij moet dus minder belastingen betalen. Ook kosten die een werkloze maakt om te solliciteren, zoals de kosten voor het transport naar een sollicitatiegesprek, zijn aftrekbaar.
Een beroepsofficier uit Malle werkte op zes jaar tijd op zes verschillende plaatsen en dikwijls op verre afstand van thuis. Niet op al die plaatsen kon hij op hotel. Hij kocht daarom een mobilhome om tijdens de week in te verblijven en bracht de kosten in bij de belastingen. De fiscus aanvaardde dat niet. Maar de rechter oordeelde dat hij die kosten voor zijn "tweede verblijf" wel mocht aftrekken.
Een notaris had klanten van hem aangezet om in een nieuwe kunstgallerij te investeren. De galerij ging jammerlijk failliet. De notaris betaalde vrijwillig een schadevergoeding aan deze klanten om zo het vertrouwen van zijn klanten te behouden. Hij mocht deze vergoeding aftrekken van de belastingen.
Een vrouw bracht elke ochtend haar man met de auto naar het station, zij had de auto 's middags nodig om naar haar werk te rijden, ze werkte halftijds. Toen ze de kilometers die ze van en naar het station reed, wou inbrengen als kosten, mocht ze dat niet van de fiscus. De rechter gaf haar wel gelijk omdat ze de auto nodig had voor het werk.
Vanaf zaterdag ben ik begonnen met oefeningen in warm water en afwisselend in ijswater, om de spieren in mijn pols wat terug op gang te krijgen. Dat valt verdorie wel tegen, ik die dacht dat het onmiddellijk vollen bak zou gaan, amaai mijn botten (letterlijk en figuurlijk). Ik mag dus oefenen(2 maal per dag een 20 minuten), maar ik mag nog geen draaibewegingen doen want de derde breuk is nog niet aaneen gegroeid, dus ik moet heel geconcentreerd oefenen ; want als ik een draaibeweging maak, zit ik nog langer in de puree. De kantelbeweging naar voor gaat wel maar naar achter verroert die pols geen mm ! En die naad op mijn pols maakt het mij niet makkelijk om te oefenen, ik durf er amper naar kijken,dan word ik "dizzy", wat ben ik toch een bang schepsel, maar ja, ik heb nog nooit iets gebroken, ik ben dus nog niet gehard in die dingen. En ik die ooit met de gedachte heb gespeeld om verpleegster te worden, het had me wat geweest, als er wat bloed bij te pas kwam of een naad van een operatie, lag dat verpleegsterke tegen de grond haha. Ik zal maar elke dag blijven oefenen, dat is toch ook 40 minuten per dag dat ik uit mijn kurken goot mag, natuurlijk onder controle van onze Guido !(hij blijft maar geduld met mij hebben, de schat). En nu zet ik mijn pc even uit want hier breekt momenteel een kletterend onweer uit, licht moet ik niet gebruiken, de bliksem doet dit wel...kan gevaarljk zijn zegt mijn Guyke Hopelijk gaat het jullie bloggers allemaal goed..tot schrijvens
Weer enkele dagen niet aan mijn blog gewerkt maar met een goede reden. Vrijdag kon ik de pijn niet meer harden die nog steeds teweeggebracht werd door mijn gebroken pols.
Dan maar naar de dokter bellen die de operatie gedaan heeft. Die zegde dat ik onmiddellijk naar het ziekenhuis moest komen,te oordelen naar de symptonen (ik had een voos gevoel in twee vingers van de hand, een beetje zoals je van de tandarts komt, maar dan met veel pijn)
Er zijn terug rx genomen van de pols en hand, alles zat op de goede plaats, behalve de pin die door het plaatje zit die ze in mijn pols hebben gemonteerd Die blokkeerde heel waarschijnlijk een zenuw en heeft deze beschadigd. Het uiteinde van deze pin zat buiten mijn arm,dus die kon de dokter er zo uit trekken. Nu maar hopen dat het wat beter wordt. Het genezingsproces zal nu wel veel langer duren, het kon twee maanden worden zegde de dokter!!!
En Guido heeft er nog maar eens een taak bij gekregen, hij moet mij nu elke avond een inspuiting geven om die gekwetste zenuw terug leven in te blazen.
Ondertussen is Guido 50 jaar geworden, we zijn wel gaan uit eten maar zijn cadeautje zal ik later nog moeten bezorgen
Enkele foto's van die avond, dit was aan de jachthaven, daar konden we te voet naartoe.
En poesie probeert zoveel mogelijk mijn strandstoel in te palmen, die heb ik binnen gezet om toch wat van de natuur te kunnen zien als het slecht weer is. Zo kan ik de vogeltjes in de tuin zien als ze komen eten.
Vandaag heb ik voor het eerst na mijn operatie geprobeerd een beetje te wandelen, met gunstig resultaat overigens. Je kan je niet voorstellen wat een deugd dat wandelingetje deed na een volledige week geen frisse buitenlucht te hebben ingeademd ! We gingen eigenlijk alleen naar de glascontainer, 1 straat verder, maar omdat het goed ging, besloten we een eindje langs de vaart te wandelen. Ik heb mijn longen nogal open gezet hoor. Toen we aan het kanaal voorbij de plaats wandelden waar eerst de welgekende "ANCO" zich bevond (waar de spaghetti werd gemaakt!), hebben we enkele foto's gemaakt. Ze zijn namelijk dit gebouw volledig aan het slopen om er, alweer,appartementen op te zetten, of lofts (want die zijn tegenwoordig "in", de naam toont wat meer zeker...de gas-en electriciteitsrekening waarschijnlijk ook haha). De kraan heeft een soort "mond" waardoor het lijkt of zij het gebouw "op eet" (zie foto 3).
En nadien nog een terrasje aan de jachthaven van Turnhout met een lekker glaasje cola light, want dat mag er ook niet aan ontbreken. De foto's zijn wat donker omdat de zon vooraan was, maar dit was waarschijnlijk de laatste dag voordat het gebouw helemaal tegen de grond gaat. Voor onze familie was dit gebouw toch wel belangrijk, mijn grootvader heeft er lang gewerkt en mijn schoonbroer Jef ook.
Ik voelde me echt super na deze wandeling, wat buitenlucht toch kan doen met je...ondanks de handicap die ik nu heb...
Spijtig dat ik nog steeds niet goed of lang kan typen, het gips dat ik nu draag aan mijn arm is loodzwaar en reikt tot aan mijn schouder(rechts!!), het valt niet mee om na de operatie plezier te hebben int leven. Ik troost me met de gedachte dat heel veel mensen er erger aan toe zijn dan ikzelf maar het is zo verdomd ambetant, die constante pijn , niet alleen in mijn arm, maar vooral ook in mijn nek en hoofd (misschien door het gewicht van de gips, of is dit ook een blijvend letsel van de zware val die ik maakte.....) Mensen, profiteer ervan want voor je het weet zit je thuis, te wachten tot er een maand "voorbij KRUIPT". Binnen een maand mag ik uit het gips en dan stilaan proberen weer vanalles te doen. Ondertussen heeft mijn vriend Guido ook zijn handen vol want nu komt het hele huishouden op zijn nek terecht.Ik ben hem natuurlijk heeeeeeeeeeel dankbaar.Wat hij al voor mij heeft gedaan, getuigt van een grote liefde en verbondenheid. Dit berichtje op mijn blog zetten is zowat het meeste wat ik kan doen, met 1 vinger van mijn linker hand dan.Na dit berichtje is het weer terug gaan liggen want anders zijn de pijnen niet te harden. Tot bloggens allemaal enne..... wees voorzichtig in het verkeer!!! YESSIE
Nog even een paar fotootjes die vandaag werden genomen in mijn klein tuintje. Morgen ben ik in het ziekenhuis om mij te laten opereren aan mijn gebroken pols; dan kan ik natuurlijk niks op mijn blog zetten, want ik moet 1 nacht in het ziekenhuis overnachten, volpension op hotel zullen we maar zeggen. Vandaag heb ik nog een kleine gips, morgen zal ik in het gips liggen tot aan mijn schouder, dus het wordt nog ietske moeilijker om wat te doen dan. Volledige rust aangewezen. Hier zie je ook eens mijn koersfietske, mooi hé? Ons Minou is het vanddag gelukt om terug op de omheining te klauteren in de tuin, we dachten dat ze daar te dik voor geworden was en te lui, maar ze was toch zoooo nieuwsgierig wat er zich achter die omheining afspeelde, dat ze toch nog eens moeite wilde doen. goed zo Minou Blogmaatjes, tot na de operatie, nu ga ik mijn valiesje maken voor morgen.
Vandaag ben ik naar het ziekenhuis geweest voor een ct scan van mijn gebroken pols. Het resultaat was vlug bekend na deze ct. Ik moet wel degelijk geopereerd worden, want die tweede breuk heeft wat te veel verplaatsing om zo te genezen...dus moet ik woensdagmorgen binnen komen om te laten opereren (om kwart na zeven al, ik zal de eerste zijn die dag). Ze gaan een titanium plaatje in mijn pols steken dat alles op zijn plaats moet houden. Na deze operatie heb ik 14 dagen een gips die reikt tot aan mijn schouder, daarna 14 dagen een andere die nog tot aan mijn elleboog zal komen, dezelfde als die ik nu draag.Hoe ik met die eerste zal moeten slapen weet ik niet, dat gaat een dik probleem worden, want ik kan niet op mijn buik slapen, niet op mijn rug, en op de rechterzijde zal niet gaan want die ligt dan in de gips tot aan mijn schouder. Het zal slapen op een zetel worden waar je mee in de tuin gaat liggen, die kan ik omhoog zetten aan het hoofdeinde, zodat ik niet plat op de rug moet gaan liggen.En ik slaap zo al maar een paar uurtjes per nacht, nu zal dat nog minder worden waarschijnlijk. Maar we moeten er door en we hopen maar dat de vier weken vlug om zullen zijn en dat het weer wat blijft zoals het nu is, dan kan ik toch wat in de tuin gaan zitten, de weekbladen eens doorlezen waar ik anders geen tijd voor heb .. . Dat was het voor vandaag, het went niet vlug, alles zo met de wijsvinger van je linker hand moeten intypen. Misschien staan er nu wel meer fouten in, maar dat vergeven jullie mij wel hoop ik. GROETJES. YESSIE
Ja ik ben even op vakantie geweest in het mooie Limburg. Op vrijdag 2 mei hebben we de fietsen op het rekje gemonteerd en zijn vertrokken neer Neerpelt (eigenlijk Sint Huybrechts Lille, een klein gehucht van Neerpelt). De eerste dag zijn we alleen gaan wandelen met de border collie TEX en de jack rusell CHICA. Wat waren ze in hun nopjes dat we hen nog eens een bezoekje brachten want hun baasje was met de fiets naar Compostella in Spanje (onze vriend Medard) en dan stellen de hondjes ons gezelschap zeer op prijs (ze weten dan ook dat ze elke dag een flinke wandeling mogen doen in het bos). Ook de paarden en de ezel zijn steeds tevreden met ons bezoek. De tweede dag stond, om te beginnen ,een kleine fietstocht van een 70 km op de agenda, langs knooppunten naar Heeze, in Holland. Het weer was heeeerlijk en we voelden ons fantastisch , dus reden we dit keer heel traag, een 20 km per uur, om ten volle te genieten van het mooie landschap ... Toen we op het verste punt waren is er echter iets gebeurd dat niet zo interessant was. Guido is tegen de grond "gekwakt" en hij heeft mij in zijn val mee gesleurd...het deed zoveel pijn dat ik pas na en half uur wat bij positieven kwam. Guido zijn fiets was wat kapot en we zijn dus aan het eerstvolgende huis gaan aanbellen om te vragen of we misschien wat gereedschap mochten gebruiken. Guido bloedde hard uit zijn knie, het bloed liep over zijn benen en ik zegde dat mijn pols waarschijnlijk gebroken was. Toch boden deze mensen geen water aan ofzo om de wonden wat uit te wassen, of om een ambulance te bellen, heel raar, want Nederlanders zijn doorgaans heeeel behulpzaam. Goed, dan maar gewoon de pijn verbijten, we zijn nog niet dood !!!!!! We moesten dus vanaf dan maar op de tanden bijten en zo zijn we nog 35 km terug naar Neerpelt gereden, ik met een pols die op twee plaatsen gebroken was, zo zou later blijken... Goed, om half zes waren we terug "thuis" en heb ik onmiddellijk de ambulance 105 gebeld, het Rode Kruis dus. Het duurde VIJF uren voordat deze ter plaatse was ,je leest het goed hoor,5 uren (en had ik geen tweede keer gebeld om half tien 's avonds dan zaten we nu nog te wachten ....)Om half elf dus naar het ziekenhuis in Overpelt...ik had al 5 uren een helse pijn en was bijna ten einde van mijn krachten. De dokter van dienst in het ziekenhuis deelde mij direct mee dat hij daar zelfs geen RX van moest nemen, dat hij zo al zag dat mijn pols gebroken was. Maar natuurlijk nemen ze die foto's wel, ja dus, gebroken, op twee plaatsen. Ze hebben mij dan ook onmiddellijk in het gips gedaan, een halve gips wel te verstaan want mijn pols was zo gezwollen dat er wat ruimte moest blijven als hij nog harder ging zwellen...over het ziekenhuis niets dan goeds: vriendelijke dokters en personeel, en heel bekwaam. We hebben 's nachts maar een taxi gebeld om terug naar onze vakantiebestemming te rijden, we hadden geen vertrouwen meer in de 105 natuurlijk,deze taxi was er na 7 !!!!! minuten, en de prijs viel ook nog eens mee, 19 euro voor in het weekend 's nachts !! We zijn nog tot gisteren daar gebleven maar het fietsen was natuurlijk gedaan.Wel hebben we genoten van het goede weer, wat gewandeld, wat gelezen, thuis konden we ook niet veel doen, dus ... Mijn zus en schoonbroer zijn ons komen ophalen ginder (alweer, verleden keer ook al, toen was de auto stuk, Limburg brengt ons tegenwoordig niet zoveel goeds meer maar we zijn aan die streek zo verpand dat we zeker nog terug gaan) Dank je wel zusje en schoonbroer!!!!! Vandaag, donderdag, ben ik naar de huisdokter hier gegaan voor verdere behandeling want deze pleister is maar tijdelijk. Morgen moet er een ct scan genomen worden, om te zien of er een operatie dient te gebeuren om er een plaatje in te steken, of dat een nieuwe gips kan volstaan om de breuk te laten genezen. We wachten dus maar af. Dat was mijn verhaal, helemaal links getypt op deze blog (probeer het ook eens, heel moeilijk, duurt lang hoor). En we proberen maar te genieten ondertussen van het goede weer: wat wandelen (niet te lange wandelingen want het gewicht van de gips hangt nu aan mijn nek,en daar krijg je dan weer nekpijn en rugpijn van haha), af en toe een terrasje erbij.... En hopen dat we vlug terug kunnen gaan fietsen want we genoten er wel heel erg van, tot dit ongeval roet in het eten gooide. Guido heeft ook nog steeds pijn in zijn knie maar hij heeft gelukkig niks gebroken; hij zorgt heel goed voor mij, ik prijs me gelukkig dat ik enkele goede mensen heb die me helpen in nood, dat is niet zo evident tegenwoordig! HEEL VEEL DANK AAN DEZE MENSEN Voor de mensen die in de buurt wonen van Neerpelt, dit waren onze knooppunten: 201,220,221,222,219,33,32,2,55,53,52,50,51,61,60,54,56,36,217,218, 224,220,201 MOOIE TOCHT MAAR NIET VALLEN HOOR !!!
Manipulators zijn mensen die jouw gevoelens bespelen, zij manipuleren je in een bepaalde positie zodat je niet meer durft te weigeren.
Zij houden geen rekening met jouw behoeften en verplichtingen en jij voelt je door hen in de val geloktMisschien heb je wel eens zin om met rust gelaten te worden..., daar moeten anderen rekening mee houden !
Manipulators zijn over het algemeen mensen die altijd op hun wenken willen bediend worden maar zichzelf nooit inspannen om anderen ook eens wat te helpen.
Als je hen iets weigert, beweren ze dat jij een egoïst bent, terwijl ze dat eigenlijk ZELF zijn. Ze willen jou het gevoel geven dat jij geen goed mens bent, en daardoor geeft je dan alweer toe, want wie wil een slecht mens zijn !!!
Wie op een dergelijke manier gemanipuleerd wordt, merkt dat meestal niet meteen!
Het signaal dat bij jou een belletje moet doen rinkelen, is het gevoel van ombehagen. Je bent er zelf niet gelukkig mee dat je hetverzoek alweer hebt ingewilligd. Je beseft dus goed dat je gemanipuleerd wordt.
Uiteindelijk wil de manipulator bereiken dat jij je ECHT een egoïst voelt.
Door dit tijdig in te zien, moet je dit vermijden, anders kom je in het web van deze manipulator terecht en daar raak je maar moeilijk terug uit
Volgens dokter Jean François Elberg (chirurg orthopedist), moet je bij rugpijn de voorkeur geven aan dynamische behandelingen waarbij de immobilisatie tot een minimum beperkt wordt.
Meestal worden hiervoor antalgica (pijnstillers) en ontstekingsremmers gebruikt. Pijnstillers hebben hinderlijke neveneffecten (bv. verminderde waakzaamheid ) en behandelenalleen de symptonen en niet de oorzaak van de pijn.
Ontstekingsremmers helpen om fenomenen te bestrijden zoals zwellingen en oedeem die de oorzaak zijn van de pijn.
Er zijn twee soorten ontstekingsremmers:
·NSAI(niet steroïdale ontstekingsremmers)
·Hormonale derivaten van cortison.
Ze kunnen op drie manieren toegediend worden:
1.oraal
2.rectaal
3.via inspuitingen of infiltraten (injectie in de te behandelen haard)
Voor de rug wordt vaak rust voorgeschreven en ook immobilisatie tot en met het dragen van een korset GEDURENDE EEN ZO KORT MOGELIJKE PERIDODE !!!
Een spier die niet actief is, verzwakt en dat is niet goed voor de ruggewervel.
Vandaag hebben we eens lekker uitgerust in ons eigen kleine tuintje, een paar machines was gedraaid en in een ligzetel wat gelezen en genoten van het zonnetje. Het was heel plezant, ook ons Minou genoot met volle teugen van de zon .Zij had zich neer gevleid op een keukenhanddoek die van de waslijn was gevallen ...de hele tuin vol gazon, maar juist op die handdoek wilde ze liggen genieten van het lekkere weertje . Zotte poes toch
Deze week hebben we zoveel mogelijk geprofiteerd van het redelijk goede weer want wie weet is het één van de dagen alweer terug slechter weer
Gisteren hadden we wel een portie pech. We waren naar Geel gereden voor fiets-onderdelen maar door het goede weer besloten we er een toerke aan te breien zoals dat in fietsmiddens gezegd wordt. Dan maar in Geel Ten Aart langs het kanaal Herentals-Bocholttot aan de pannekoekenboot, dan de brug over en vervolgens rechtstreeks naar Lommel (blauwe kei) om er een gezellig terrasje te gaan doen en een paar Lindemans Kriekjes te gaan drinken.
Er was daar een Nederlands koppel dat platte band gereden had, en hem maar niet gerepareerd kreeg, telkens ging de lucht er terug uit. Guido is een fantastische hulp bij fietspech en hij besloot deze mensen eerst uit de nood te helpen. Nadien vertrokken we onmiddellijk terug huiswaarts want er kwam een harde wind opzetten en donkere wolken dreigden met regen voor we er erg in hadden, barstte de regenbui los, en we waren nog maar 10 km ver , dus we moesten er nog 20 rijden
Zo moesten we de laatste 20 km volledig door de regen ploeteren. Doorkou en zeiknat kwamen we in TURNHOUT aan. Na een lekkere douche eindelijk terug warm!!! Toch 83 km op de teller , ach ja, daar word je hard van !!!
Vandaag hadden we meer geluk, we zijn naar Neerpelt gereden, een bezoekje gaan brengen aan onze vriend Medard. Heen en terug was dat alweer 103 km. Met redelijk weer vertrokken en ditmaal zonder regen ook terug thuis geraakt.
Ik ben YESSIE
