Freyablunders en Turteltaks

Hierbij het kladje van de brief die Freya Vanden Bossche aan haar secretaresse gaf vooraleer die door de partijbonzen gecorrigeerd en verzonden werd.

De brief zoals Minister Turtelboom die uiteindelijk wèl kreeg, staat in bijlage.

Mevrouw de minister,

Ik heb er de voorbije dagen warempel slecht van geslapen. Hulpeloos. Ik hoopte dat het debat over de energiefactuur niet over mijn blunders zou gaan.  Mijn fractie zou u van repliek dienen, maar zelf kon ik het niet doen. Voor je het weet, gaat het dan alleen nog over mijn eigen hachje. U heeft een korte poging ondernomen uw vlaktaks te verdedigen, als zou het dé manier zijn om gezinnen aan BTW te doen ontsnappen en als zou er werkelijk via mijn partij geen andere onwettige mogelijkheid bestaan.

Het eerste is cynisch, aangezien uw kompanen van de federale regering zelf beslisten de BTW terug te brengen van de onhoudbare 6% naar 21%. Het tweede is voor een klein gedeelte manifest onwaar.

Er zijn een handvol alternatieven. Instrumenten die rekening houden met relaties bij de SP.A, wij noemen dat draagkracht. Of met het verbruik. Ik ga er prat op belastingen enkel in te zetten als ze storend zijn. Maar door een vlaktaks te gooien bovenop de afschaffing van de gratis kWh, zorgt u ervoor dat een gezin dat weinig verbruikt meer betaalt per kWh dan een gezin dat veel verbruikt. Dat is een asociale manier van sturen. Nee, de alternatieven hoonde u weg. Ten onrechte. Een spreiding van de kost in de volgende eeuwen, ten koste van onze kinderen, in combinatie met een jaarlijkse inbreng uit de andere belastingen en een fatsoenlijke bijdrage van bedrijven die ondanks het feit dat ze ons land nog niet ontvlucht zijn, flink wat winst maken dank zij mijn groenestroomcertificaten: het is een redelijk en te laat opgedoken alternatief.

Maar neen, bleef u volhouden, iedereen 100 euro aanrekenen, dat was écht het enige dat u kon doen. Ik zou u daar zelfs nagenoeg toe verplicht hebben door de put niet uit eigen zak te willen dempen. Waar haalt u het, mevrouw de minister? Een minister heeft de macht, zoals ik destijds, verkeerd te kunnen kiezen. U kan niet kiezen of de kost van de groenestroomdoelstellingen betaald wordt.

Natuurlijk dient die betaald te worden. Dat had ik zo voorzien!  U hoeft maar alleen te kiezen hoe u dat doet. Wij, socialisten, vinden uw keuzes nooit de juiste. Wij willen niet weten van deze maatregel die onze leden, meestal ongehuwden, hard treft. Wij weigeren te applaudisseren als u nieuw samengestelde  gezinnen in armoede alweer een factuur stuurt. Terwijl u van de grootste bedrijven amper een bijdrage vraagt omdat zij inderdaad met het dreigement komen te delokaliseren. Dat is niet geheel onlogisch, zij wenden zich tot ons, en wij helpen ze aan een uitweg.

U bent liberaal, ik mag dat van u verwachten. Wat u van mij mag verwachten, is dat ik denk dat ik handel als een socialist. Ik vind dat basisdiensten en –producten betaalbaar moeten blijven, opdat niemand ervan zou verstoken zijn. Wat u ook van mij mag verwachten, is dat ik ongevoelig ben voor  dreigementen allerhande. Zelfs als dat jobs kost.  

U mag van mij dus verwachten dat ik beweer te  strijden voor elke job. Maar ik begrijp niet dat u zo’n groot verschil maakt tussen multinationals en kleine Vlaamse KMO’s die niet zo snel dreigen met delokaliseren. Ik ben socialist en u bent liberaal. Daarover gaat onze twist. En over niets anders. Want ik mag dan niet onfeilbaar zijn, ik heb gedaan wat moest om u vandaag in de problemen te krijgen. Sneller ingijpen was dus geen evidentie. En dan heb ik het niet eens zozeer over het feit dat er destijds kritiek van alle kanten kwam –uit liberale hoek- op mijn poging een snelle wijziging in de steunbedragen door het parlement te jagen. Een ‘hold-up op de sector’ werd het genoemd. Het zou faillissementen regenen en enkel ik zou daarvoor verantwoordelijk zijn. Nee, ik heb het vooral over het feit dat een fatsoenlijke berekening van de kosten van dit decreet voor mij veel tijd had gekost .

Zelfs wanneer de oppositie niets had vertraagd, dan nog had het mij stemmen gekost. En een nieuw systeem uittekenen, dat kan ik niet zonder studiewerk. U weet dat. Ik heb dank zij mijn vader mogen samenwerken met meerdere politici. Ook in de regering waar u vandaag deel van uitmaakt zijn er mensen die niet gauw op een leugen te betrappen zijn, mensen die er niet voor kiezen te wijzen naar een ander, zelfs al draagt die alle schuld. En hoezeer ik met hen ook van mening verschil, ik respecteer ze. Omdat ze niet op mijn tenen durven trappen. Jo Vandeurzen, bijvoorbeeld. Of Liesbeth Homans, Hilde Crevits, Sven Gatz en Philippe Muyters. Misschien moet u hen maar eens vragen hoe ze dat kunnen, moedig en eerlijk het eigen beleid verdedigen.

Met vriendelijke groeten, Freya Van den Bossche