Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    22-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.peter

    Een gedicht van René de Clercq 1877-1932

    PATER  BIBAMUS

    Al woon ik in het klooster,
    van steen is mijn harte niet.
    Wijn is mijn vertrooster,
    vasten mijn verdriet.
    Bibamus*, zegt de pater,
    liever wijn dan water.
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    Van alle goeie dingen
    is 't beste nog de wijn.
    Wil pater vrolijk zingen,
    daar moet gedronken zijn.
    Bibamus, zegt de pater,
    liever wijn dan water.
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    Gij hoort, mijn stem is helder
    als 't vocht in mijne kruik.
    De sleutels van de kelder,
    die rinkelen op mijn buik.
    Bibamus, zegt de pater,
    liever wijn dan water,
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    Het schijnt u allen wonder,
    hoe vol mijn wangen zijn.
    Dat komt van rooie Bourgonder,
    dat komt van gouden Rijn.
    Bibamus, zegt de pater,
    liever wijn dan water.
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    Het staat niet in een boekske,
    wat ik ten hemel bid.
    Zet mij maar in het hoekske
    waar vader Noach zit.
    Bibamus, zegt de pater,
    liever wijn dan water.
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    Al noemt men mij eerwaarde,
    'k Maak u geen leugens wijs:
    daar is een hel op aarde,
    maar ook een paradijs!
    Bibamus, zegt de pater,
    liever wijn dan water.
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    -----------------------------------------
    Bibamus - (latijn) laten we drinken

    Nagelaten gedichten (1937)

    22-08-2018 om 22:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.planeet

    Een gedicht van Frederik van Eeden 1860-1932

    De Planeet.

    Blank-glanzende planeet
    betuurt aandachtig weder,
    strak-fonkelend en teder,
    mijn stille avond-weg - alsof zij weet -
    Gaat hare hoge baan,
    blij-bezig, zeer verheven,
    zelf wel vol moeizaam leven,
    doch ziet men 't haar serene blik niet aan.
    Stelt mij het hart gerust, -
    zó hoog en zó ontzaglijk! -
    Scheen 't al daar-even hachlijk,
    mijn ziel nu glimlacht weer in milde lust.
    Haar scherp gekijk behaagt
    wie even klaar durft schouwen,
    wiens blik niet zal verflauwen
    door 't lastig leven dat hij lachend draagt.
    Als zij, mijn glans-planeet,
    draag ik een volk van zorgen,
    toch vindt mij elke morgen
    tot strenge gang in heldre vreugd gereed.
    Wat bergt zij, wonder-ster,
    voor vreemd, gestaltrijk woelen?
    Kent zij mijn licht bedoelen?
    Eens ken ik 't hare - als is zij nóg zo ver.

    21-08-2018 om 22:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vader

    Een gedicht van Hans Lodeizen 1924-1950

     

    Vader, hier zijn de kleine

    Vader, hier zijn de kleine
    Bomen waar de mandarijnen
    Groeien van het plezier.
    "Het is als Perzië hier."

    Ja, vader, de witte
    Kleine Arabieren zitten
    Lachende bij de fontein.
    'Weet je nog waar we zijn?'

    ------------------------------------
    uit: 'Verzamelde Gedichten', 1996.

    20-08-2018 om 22:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.taal

    Een gedicht van Alice Nahon 1896-1933

     

    TAAL

    Buiten mijn moedertaal
    en die der nachtegalen
    wist ik naar diepe zin
    geen klare talen
    en vaak heb ik bedroefd
    naar ’t wonderboek gekeken
    waarin geschreven stond
    wat andere landen spreken.

    Toen deed de stad van leed
    voor mij haar poorten open;
    ze leerde mij ‘t geheim
    van wanhoop en van hopen;
    daar hing te spreken veel
    aan ogen en aan monden
    waarvoor men hier beneên
    geen taal heeft uitgevonden.

    Leven is hogeschool
    voor nieuwe en dode talen
    Die lang mag leerling zijn
    in haar rumoeren zalen
    die kan uit kolken roes
    van juichen en van smeken
    redden het ijl relaas
    waarin de zielen spreken.

    Schaduwen (1928)

    19-08-2018 om 17:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tabakroken

    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

     

    Het tabakroken

    Waar ben ik? In wat Hel van rampen?
    Op ieder voetstap dat ik tree
    Omwalmt mij 't walglijk onkruiddampen
    En doet mijn borst en longen wee.
    Hoe keert mij 't hart en d'ingewanden
    Wanneer dit stinkende verbranden
    Zijn gif door heel de lucht verspreidt,
    In 't lichaam om met pijnlijk wringen!
    En geldt dit voor versnaperingen,
    Voor feestonthaal en lieflijkheid?

    O gouden tijd van onze Vaderen,
    Toen d'ouderwetse goede sier
    Vernieuwde krachten stortte in d'aderen
    In 't smaaklijk, voedzaam gerstebier!
    Doch, Frankrijk? ja, bij uw venijnen
    Van aangezette valse wijnen
    Heeft ook dit gif zijn rechte plaats.
    Welaan, het moog' wie 't lust vermaken,
    Voor mij zal nooit die wierook blaken:
    Voor mij geen stinkend dampgeblaas!

    18-08-2018 om 17:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ter

    Een gedicht van Edgar du Perron 1899-1940

    Ter uitnodiging

    Volmaakte vreê van 't landelijke rusten:
    een brief, een boek, en dan de gramofoon...
    Het grasveld is geschoren, de einder schoon,
    de vijver uitgediept, geregeld onze lusten.

    De zwanen varen traagzaam langs de kusten,
    Loh'ngrins onzeker van der Jonkvrouw' woon,
    maar God woont hier met zijn papieren kroon,
    en deze rust is een volmaakt berusten.

    Ik zend u dit sonnet met een tros druiven,
    onze eerste: niet onmooglijk nog wat zuur.

    Kom spoedig met ons leven, met ons wuiven
    de zwanen toe, klassiek, in 't schemeruur.

    Kom voelen hoe de zorgen vàn u schuiven,
    met de allerlaatste zucht naar 't Avontuur.

    Verzameld werk I

    17-08-2018 om 22:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gepoeft

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Gepoeft, gepaft

    Gepoeft, gepaft, ge'n hoort niet el,
    met wappers en met wissen fel,
    als smijten, slaan en buisen,
    dat beide uwe oren ruisen,
    op vodde en lap en vuil tapijt,
    dat ‘t kuilt en wentelt wijd en zijd,
    van ‘t stof! De greppen zweren
    vervaarlijk, onder ‘t scheren
    der groeve en fijne bezems, daar ‘t
    gerokte volk mee henenvaart
    de straten langs. Ze gieten,
    bij hele en ganse vlieten!
    Past op, en niet te bij en gaat,
    gij heren: heel die waterstaat
    en zult ge, of ‘t zal u rouwen,
    niet storen. Zwicht de vrouwen,
    die heersend met de bezem staan,
    of seffens zal hun tonge gaan!
    ‘t En baat hier niet als vluchten
    en, stille of luide, zuchten:
    ‘t Zij binnen of ‘t zij buiten huis,
    geen vrijheid meer: t is 'grote kuis!'
    ‘k Ga ievers om een glaasken:
    te naaste weke is ‘t Pasen!

    1892

    ------------------------------------------
    wapper - kleerklopper
    buisen - al slaande lawaai maken
    kuilen - in wolken opstijgen
    grote kuis - grote schoonmaak

    Tijdkrans (Oostermaand)

    16-08-2018 om 22:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.genot

    Een gedicht van Prosper van Langendonck 1862-1920

    Genot bindt niet...

    Genot bindt niet voor immer: lichaamspracht
    verschemert onder de eedle zieleglans:
    mijn geest omhult u met de stralenkrans,
    door kunstnaars slechts aan heilgen toebedacht.
    Uw zachte glorie glijdt om mij en windt
    mij in haar helder licht, - en lange nacht verzwindt.

    Slechts zielen minnen: wat is lichaamspracht,
    als zij niet schittert van de glans der ziel,
    die wondersprank, die de eeuwige kracht ontviel,
    kracht op zichzelve en toch een deel dier kracht,
    die 't leven dwingt, ja 't leven is, en leeft
    in al 't geschapene, waardoor Gods adem beeft.

    Ons wordt die kracht bewust, bij toverslag,
    ontwakend met de kuise liefdegloed,
    die heel de schepping leven, tintlen doet,
    zo maagdlijk schoon, als d'eerste scheppingsdag,
    en in de laaien glans van 't jeugdig bloed
    verbeelding zwieren laat gelijk een glorievlag.

    Maar niet als in de wondre gloed der jeugd,
    maar met der rijpheid traag en vast gespin,
    spint zich het net der draden die ons in
    het leven wikklen, met zijn smart en vreugd,
    dat voor ons wezen tot een eenheid smelt,
    die onze wereld is en heel de wereld geldt.

    15-08-2018 om 16:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.prinses

    Een gedicht van Jacqueline van der Waals 1868-1922

     

    Prinses van hoge geboorte

    Stond ik voor de poorten,
    Verlangende binnen te gaan;
    Ik droeg een kroon op de haren,
    Ik had een slepend, zware
    Purperen mantel aan.

    Ik wist niet, tot wie mij te wenden,
    Ik was een onbekende
    In het vreemde land;
    Ik smeekte: 'Laat mij binnen!
    Laat mij als dienstmaagd binnen!'
    En klopte met bevende hand.

    'Ik kom met lege handen,
    Ik breng geen offeranden
    Van myrrhe of wierook of goud.
    Ik ben een vermoeide, belaste,
    Dus heb ik op de vaste
    Beloften uws Konings vertrouwd.'

    'Leg af dan uw purperen kleren,
    Hier geldt geen macht, geen ere,
    Geen rijkdom, geen aardse schijn.
    De mensen, die hier wonen,
    Dragen geen gouden kronen,
    Geen purper, geen hermelijn.'

    'Graag wil ik mijn schatten geven,
    Sprak ik en glimlachte even
    En bloosde, toen ik het zei;
    Ik had porphyrogenneta
    Die koningskleding vergeten,
    Ze scheen mij een deel van mij.

    Sinds loop ik arm, verlaten,
    Klein meisje door de straten.
    Wie vraagt, of ik kom, of ik ga?
    Ik ben hier van allen de minste,
    Ik leef niet van eigen verdienste,
    Ik leef van mijns Konings gena.

    Maar deze gena maakt mij rijker
    Dan kronen of koninkrijken,
    Ze maakt mij, onreine, rein,
    Mij, geringe, van hoger geboorte,
    Dan buiten deze poorten
    Vorsten en koningen zijn.


    ------------------------------------------------
    porphyrogenneta - in het purper gekleed

    14-08-2018 om 22:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verandering

    Een gedicht van Elisabeth Maria Post 1755-1812

    Treurige verandering

    O! wat is mijn ziel veranderd
    Door der liefde treurigheid!
    Voortijds was ik altijd vrolijk,
    Als Natuur mij open lag;
    Blijde met een dansend mugje,
    En een wemelende worm;
    Gaf een magre bloem der heide,
    Gaf een blaadje mij vermaak;
    In het rijk van plant en dieren
    Was de bron van mijn genot;
    ‘k Dronk daaruit met volle teugen
    ’t Reinste vergenoegen in.
    In het rijk van plant en dieren
    Vloeit voor mij die bron niet meer:
    Al ’t vermogen om te delen
    In der schepselen geluk,
    Is in mij uitgestorven;
    ‘k Voel geen zachte banden meer.
    Hoe het geure en gloeije, plat;
    Vogels, alles zingt rondom mij,
    Ik alleen zing niet en kwijn.
    Weggezonken in gedachten
    Pluk ik dikwijls blaadjes kort;
    Onbedachtzaam slaat mijn stokje,
    Plantjes van hun wortels af;
    ‘k Zie daarna, met spijt, de brokken
    Der vernielde schoonheid aan;
    ‘k Schaam mij even, ‘k zucht en zink weer
    In mijn diepe stille smart.
    Liefde! gij die ’t hart vertedert,
    Maakt gij ’t tevens koel en nors?
    Liefde! - ja zijt ge ongelukkig,
    Dan is uwe kwelling wreed.

    ------------------------------
    gloeije: schitteren
    plat: ronduit gezegd

    Gezangen der liefde (1794)

    13-08-2018 om 22:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de wagen

    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    De wagen

    Kom, de sluier omgeslagen
    en het al omhullend kleed:
    buiten is de wonderwagen
    met zijn driftig hart gereed,
    om ons ruimten in te dragen,
    wijder dan waar ‘t oog van weet,

    Kom, ons beelden te vergaren,
    later weer in droom begroeten
    morgenweelde te bewaren
    in het sneller-jachtend bloed,
    en het leven in te varen
    en de bergen tegemoet.

    Kom, ons beelden te vergaren,
    later weer in droom begroet,
    morgenweelde te bewaren
    in het sneller-jachtend bloed,
    en het leven in te varen
    en de bergen tegemoet.

    Kom, de toppen te zien blinken -
    en de huizen, ver en klein,
    en het dal te zien verzinken
    in de wijde zonneschijn, -
    en de zaligheid te drinken
    van alleen en vrij te zijn.

    Sneller aldoor gaan de bomen,
    gaaan de woningen voorbij.
    Tot de overweg gekomen
    wijken en verdwijnen zij,
    en de verte ligt voor dromen
    open, en voor liefde vrij.

    Kom, de kameren gaan open
    van de wachtende natuur:
    alles staat van licht bedropen
    in dit zondoorzonken uur,
    en de paden zijn doorslopen
    overal van trillend vuur.

    Langzaam, van de voet gestegen,
    windt de wagen zich omhoog.
    Hellingen terzij bewegen
    voor het ruimtedronken oog.
    Donker staan de wouden tegen
    de verheven hemelboog.

    Donker, in hun kring gesloten,
    staan zij op en houden wacht
    houden veilig zij de grote
    koelte in zich van de nacht,
    staan zij in de lucht gestoten,
    met hun duisternis bevracht.

    Waren wij de vlakte onvloden
    om de toppen, hard en naakt,
    in de zware donkerrode
    avondgloed te zien geblaakt?
    Ach, - ons voeren schaduwpaden
    op in het geluk alleen.

    Kom, de glooiingen geleiden
    in die eindelijke rust,
    waar de stilte voor ons beiden
    stilster wordt van leed en lust -
    en het diep genot te drinken,
    van de wereld vrij te zijn.

    12-08-2018 om 21:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stil

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    Zo stil moet het zijn

    Zo stil moet het zijn
    om de dichter,
    dat, als in de schijn,
    het duizendvoudig gelichter
    der fantasie die in de stilte bloeit,
    - het schoon en rein
    beeld van de wereld richt er
    zich op - hij het hoort in het fijn
    ruisen der stilte. Verdichter
    heet hij, omdat hij bijeenbrengt en boeit
    het gezicht dat hij hoort in zijn oren
    en het leven van de woorden.

    10-08-2018 om 20:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weg

    Een gedicht van Agusta Peaux 1859-1944

     

    Verlaten weg

    De eenzaamheid op zonbeschenen wegen
    is erger dan die in de schemer sluipt,
    kom haar niet op de volle middag tegen
    als zij met huiverkilte uw hart bekruipt.

    Zij is en is er niet, zij is doorschenen
    gelijk een spooksel van het levend licht,
    maar alle leven is uit haar verdwenen
    en dood staart uit haar wezenloos gezicht.

    Toch houdt zij u in sterke greep gevangen
    en trekt een tovercirkel om u heen
    en bant u buiten menselijk verlangen
    en laat u met verstorvenheid alléén.

    Nieuwe gedichten (1918)

    09-08-2018 om 22:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vriend

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    ANTWOORDE AAN EEN VRIEND

    Nooit en streelde er mijne wangen
    traan zo dierbaar en zo lief
    als die ik heb opgevangen
    in de plooien van uw brief,
    zoenend hem zo menigwerven
    eer dat ik nog tenden was,
    vrezende eerder hem te derven
    hoe ik snel- en snelder las.
    Ja, een kind dat blijve uw herte,
    schoon al ‘t ander manlijk zij,
    ende, vriend in vreugd en smerte,
    heb ik u, zo hebt ge mij.
    Hebbe God ons boven allen,
    hebbe Jesus ons getween!
    Laat al ‘t andre, moet het vallen,
    ‘t valle! Jesus blijve alleen!

    07-08-2018 om 19:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nevelen

    Een gedicht van Piet Paaltjens  1835-1894

    Niet als met nevelen...

    Niet als met nevelen
    De morgenzonne,
    Schoon baan zich brekend,
    Nog felle kamp voert,
    Ook niet, als blindend
    Van hoge hemel
    Des middags glansen
    Op de aarde stralen;
    Maar, als aan d'avond
    De moegestredene,
    Niet strijdendsmoede,
    Ter gulden kim daalt,
    Dan viert de schepping
    Haar schoonste zege,
    En bloemengeuren
    En vogelkoren
    En dankbre blikken
    Uit mensenogen,
    't Brengt alles hulde
    De overwinnaar.

    Dus gij ook, edel,
    Gij, gouden Bruidspaar,
    Aan 't eind van vijftig,
    Niet altoos lichte,
    Niet immer blijde,
    En toch hoe rijke,
    Aan liefde rijke,
    Door heilge trouwe
    Gewijde jaren!

    Uw krachten slonken,
    Uw schedel buigt zich,
    Maar 't allerbeste
    Hebt gij behouden:
    De moed tot leven,
    Moed ook tot sterven,
    De macht daarbinnen,
    Die grijzen jong maakt.
    En uit uw handdruk
    En van uw lippen
    Spreekt de eigen teerheid,
    Hetzelfde hart nog,
    Dat uwe kindren
    Gelukkig maakte,
    En velen met hen,
    Fier op uw vriendschap.

    Gezegende ouden,
    Gezegende ouders!
    U zegenen ze allen,
    Wier zegen gij waart,
    En zijt, en zijn zult.
    Met gouden letters
    Schreeft ge in hun zielen
    Uws naams gedachtnis.
    En waar thans jubelend
    Hun dank u kroont,
    Daar is 't Uw leven,
    Uw schone leven,
    Dat aan zijn avond
    Met de allerschoonste
    Der mensenkronen
    Zichzelf beloont.

     

    28-07-2018 om 19:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.jeugd

    Een gedicht van Hendrik Muller 1855-1927

    Jeugd

    Een handvol verwelkende bloemen,
    Geplukt met een bevende hand,
    En gesnoerd met een rozenband -
    Is dat wel een ruiker te noemen?

    Een handvol bedrieglijke vreugd,
    Met een ijdel hart genoten,
    In de kring der uren besloten -
    Is dat wel een zalige jeugd?

    Gedichten (1878)

    26-07-2018 om 22:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.terugkeer

    Een gedicht van Jacob Israël de Haan  1882-1924

    Terugkeer.

    Weet Gij nog, moeder, hoe ik jong
    Schatten-verlangend u verliet?
    Wereld en weelde lokten, mij bedwong
    Uw smeken niet.

    Ik ging en wierf mij menig schat
    Van goed metaal en gave steen,
    Rijker dan ik in wereldstad
    Was er niet een.

    Maar schat verwervende verloor
    Ik morgenvrede en avondrust
    En wist dat niet. Leefde fel door
    Op schat belust.

    Zó leed ik pijn, doofde pijn fel
    Met wijn en wierook. Nimmer vond
    Ik van het leed de gulle wel:
    Mijn hartewond.

    Dan: ene avond, dat de lucht
    Zoetmild was met een matte schijn
    En mist van maan, de stad ontvlucht
    Zag ik mijn pijn

    Het was mijn hart open, het bloedde,
    Want niemand heeft mijn hart getroost.
    Toen voelde ik rijke, schattenmoede,
    Leed eindeloost.

    Lang bleef ik stil... die milde lucht
    Verfijnd van geur... het maanlicht diep,
    Hoorde ik een stem en zachte zucht?
    Uw stem, die riep?

    En ik bezon mij, moeder, en ik liet
    Mijn schatten liggen, voor wie weelde wil.
    Wereld en weelde wil ik niet
    Maar vrede stil.

    Die schatten zocht en schatten vond
    In 't rustloos werven buiten huis,
    Keert bedel-arm en hartgewond
    Moeder, weer thuis.

    En vraagt, dat in het oud gezin,
    Hem weder worde een plaats bereid.
    Ik wil uw vrede en stille min
    Thans en altijd.

    Liederen

    24-07-2018 om 22:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vergeet-mij-niet

    Een gedicht van Johan Michiel Dautzenberg 1808-1869

    De vergeet-mij-niet

    Wie kent het beekje van de weiden,
    Waar bloemen wenken teer en bont?
    Mijn liefje en ik, we plukten beiden
    Der bloemen puik in d’avondstond.

    Doch geen der bloempjes in de weiden,
    Hoe rijk van kleur, hoe zoet van geur,
    Hoe lieflijk wenkend zij ons vleiden,
    Kreeg boven de andere onze keur.

    Maar dicht bij ‘t beekje van de weiden,
    Belommerd door het wanklend riet,
    Daar loech om dra ons te verleiden
    De helderblauw vergeet-mij-niet.

    En naar het beekje van de weiden
    Boog zich mijns liefjes engelhoofd;
    Daar zal de plant geen straal meer spreiden,
    Zij werd van hare kroon beroofd.

    Liefje in de weelge weiden
    Stak ‘t blauwe takje aan mijn hart,
    Zij dacht aan ‘t uur van gaan en scheiden
    En al haar lust verging in smart.

    En waar het beekje door de weiden
    Bij els en wilgen henenvliet,
    Omhelsden wij elkaar en schreiden
    Vergeet mij niet! Vergeet mij niet!

    Gedichten (1850)

    23-07-2018 om 21:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vakantie

    Een gedicht van G.W. Lovendaal 1847-1939

      

    Vakantie

    Vakantie dat 's een pretje, he?
    Mamaatje zegt: o jongens, nee!
    En achter 't dagblad duikt papa
    En doet zo leuk en zegt: wel ja!

    Mijn grote zus die kijkt mij aan
    Of 'k heel wat lelijks heb gedaan,
    En Mie de meid doet ook al dom
    En bromt: mijn hoofd loopt nou al om.

    Dat zal wel komen daarvandaan
    Dat zij niet meer naar school toe gaan,
    Want Meester, zag ik aan zijn blik,
    Die had al net zo'n pret als ik.

    22-07-2018 om 17:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ballade

    Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936

    Ballade

    Villon, Rimbaud, Verlaine, Du Plessys,
    Verstooten, rein van roem, alleen behorend
    In 't heilloos gilde der Poètes Maudits,
    Sinds uitgeroeid, verstrooid, welhaast verloren -
    Vergeef dat een, door rampspoed achterhaald,
    Om hulp roept, radeloos uw naam doet horen,
    Terwijl zijn leven zinkt, zijn zingen faalt,
    Tot troost uw groter lijden heeft bezworen.

    Villon, clerc, vagebond, in stage vete
    Met 't burgerdom, benard door zijn gebod,
    Met boeven, lichtekooien saamgerot,
    Alleen op 't punt van rijmen vol geweten,
    Hij stierf van dorst bij klaatrende fonteinen,
    Vond voor liefde ontucht, voor paleis een krot.
    Zijn leven kende uitdagende refreinen:
    Hij keerde de aard de rug toe van 't schavot.

    Verlaine sleepte voort zijn lijdensketen
    Van zonde aan straf geschakeld zonder slot,
    Heeft den hem toegewezen tijd gesleten
    In beurtgezang van lust en zucht naar God.
    In de gevangenis, bij 't stomp verkwijnen
    In 't dranklokaal, of op een kil terras,
    Voelde hij als wroeging vol verwondring schrijnen
    Waarom voor hem geen plaats op aarde was.

    Rimbaud, op allen, ook zichzelf gebeten
    Als op de aartsvijand, strijdend tegen 't lot
    Van de met spot gekroonden, smaad gesmeten,
    Tussen de mensen wild verdwaalde God,
    Liep storm door steppen, steden en woestijnen,
    Gevloekt, geschuwd door 't rechtgeaarde ras,
    Leerde in verlatenheid en helse pijnen
    Dat er voor hem geen plaats op aarde was.

    Du Plessys, door zijn oud verbond vergeten,
    Verzwegen, onderdrukt door 't plomp complot
    Van intriganten, door de hunkring tot
    Luidruchtge en lucratieve roem bezeten,
    Ontbeerde stoïsch en verteerde in 't reine
    Heimwee naar 't onbereikbare Hellas.
    Hij wist op hoge ritmen weg te deinen
    Vanwaar geen plaats voor hem op aarde was.

    Weet, gij die in hun geest nog moet verschijnen,
    Voor ramp te zijn geboren. Neem dit lot
    Niet op u! Breek de lier! Weet te verdwijnen.
    Maak uw bestaan dat nergens hoort, weer vlot,
    Stroomafwaarts drijvend met de goede Lethe.
    Geen lied meer. Geef gehoor aan haar refrein.
    Over uw leven spoelt de vloed. Vergeten
    Zult ge eer dan echo's van nachtregens zijn.

    20-07-2018 om 22:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!