Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    09-04-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geluk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Geluk, zo zedig en zo zeker

    Geluk, zo zedig en zo zeker,
    als water dat in glazen beker
    zijn zuivere genuchte vat:
    ik heb uw goede dronk genoten,
    en 't heeft door mijne leên gevloten,
    als van wie nooit gedronken had.

    Mijn ogen wijd, mijn lippen open,
    zijt ge in mijn aadren stil gedropen
    tot de' allerlaatste', en béste drop...
    Was ik de dorst'ge der woestijnen?
    Want zag mijn angst uw peerlen schijnen,
    't verblijde hunkren slurpte ze op.

    - Thans, moe van lusteloos genieten,
    laat ik uw vliede' onachtzaam vlieten
    en wíl niet meer gelukkig zijn.
    Ik voel u naarstig in mij branden,
    maar gij wordt koorts in mijne handen,
    en uw genuchten worden pijn.

    Ik moet naar andre lustigheden:
    de kalme lichten van mijn heden
    vermoeiden mijn verijlde blik.
    De kier van blijdre smart gaat open:
    o man, zat aan geluk gezopen,
    gezel van roder vreugden: ík!

    Uit de bundel: De boom-gaard der vogelen en der vruchten (1905)

    09-04-2010 om 12:19 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-04-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hof
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    Liefdes Hof

    Wie liefdes hof betreedt,
    de wonder- wonderschone,
    wie om daarin te wonen
    het verdere vergeet,
    wie 't ogenblik bemint
    en aanziet hoe, bescheiden
    in ons gewekt, bij tijden
    opnieuw geluk begint,
    wie onbaatzuchtig leeft,
    zijn aard zich overgeeft,
    wie list en opzet haat
    vindt hier zijn toeverlaat:
    hoe zich de paden winden,
    hij wordt het nimmer moe
    zich nieuw verschiet te vinden,
    tot aan de einder toe.

    Nu zich dit paradijs
    mij eenmaal heeft ontsloten,
    nu ik zijn diep genoten
    verborgenheid doorreis,
    nu ik er talm en dwaal
    en telkens opgetogen
    mijne onverzadigde ogen
    op zijn wijd licht onthaal,
    beleef ik onbevreesd
    en zorgenloos het feest,
    waaraan zich elke dag
    mijn hart verheugen mag.
    Alleen dat luid verlangen
    om u probeer ik wel
    in redes rust te vangen, -
    maar 't ontloopt mij te snel.

    Want gij alleen stoffeert
    die hof naar mijn behagen.
    Met duisternis geslagen
    ligt al wat u ontbeert.
    Uw rankheid gaat mij voor,
    de schemerige lanen,
    de koele schaduwbanen,
    de ganse stilte door.
    Om die gedaante kwijnt
    het zonlicht, en omlijnt
    uw nauw bewust gebaar,
    dat mij geleidt tot waar
    geen twijfelen, geen vrezen
    of geen miskenning is:
    tot liefdes onvolprezen
    onthuld geheimenis.

    Zo lokt gij, dag aan dag,
    mij dieper in dit leven,
    de wouden door en dreven,
    waarin ik dolen mag.
    Tot in de verte een schijn
    te zien is door de bomen
    en we aan den rand gekomen
    van 't ondoorgronde zijn.
    Beweging noch geluid
    breekt hier de omtrek uit.
    Onder de hemel, strak
    en effen, ligt het vlak
    van 't water, waar de stammen
    voor altijd staan in 't rond
    tegen de heuvelkammen
    geworteld in de grond.

    Dan, in die spiegel, zal
    ik eenmaal nog ervaren,
    wat in bewogen jaren
    mij werd beschoren: al
    de vreugde ons toebedeeld,
    de smart door ons gedragen,
    en - weldaad mijner dagen -
    uw lief, uw teder beeld.
    Dan overheerst de rust,
    verzinken leed en lust
    verstillen angst en pijn.
    Dan zal er vrede zijn
    en zal ik weten mogen,
    mij als een morgenlicht
    over mijn brekende ogen,
    uw diep ontroerd gezicht.

    Uit de bundel: Verschijningen III. Liefdes Hof

     

    08-04-2010 om 17:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-04-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.elk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Virginie Loveling 1836-1923

    Elk volgens zijn natuur

    De zwaluw was weergekomen,
    En zat met de mus op de goot,
    Zij spraken vertrouwelijk te samen,
    Verhaalden hun kommer en nood.

    De zwaluw vertelde wat angsten
    Zij al had uitgestaan,
    Wanneer zij, van de andre gescheiden,
    Alleen over zee moest gaan.

    En hoe zij steeds hoopte en verlangde,
    In gene wilde natuur,
    Om weer te mogen komen
    Naar nestje in de schuur.

    De mus sprak van vorst en van ijzel,
    En sneeuw zo schriklijk hoog,
    Dat zelfs de schuwe merel
    Aan ’t keukenvenster vloog.

    En hoe zij soms van koude
    Gemeend te sterven had,
    En eenmaal, gepraamd door de honger,
    Bijna in een vogelhuis zat!…

    Zij huiverden bij het aanhoren
    Van die wederzijdse nood,
    En zaten een ogenblik zwijgend,
    En peinzend op de goot.

    ‘O, beter nog te vluchten,’
    Zei de zwaluw, ’naar verre strand!’
    - ‘Ach, liever nog te lijden,’
    sprak de mus, ’in ’t vaderland!’

    Uit de bundel: Gedichten (1870)

    07-04-2010 om 13:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-04-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de aarde
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van An Terlouw

    De aarde

    Telkens weer, komt het terug
    telkens weer, langzaam of vlug
    de wereld draait door ondanks pijn en verdriet
    stoppen bij leed, dat doet de globe niet
    maar in je hart, alsook in je ziel
    is ’t soms net, alsof er een stukje afviel
    van die mooie planeet
    die gewoon ‘aarde’ heet

    Telkens weer, komt het terug
    is het niet langzaam dan gaat het wel vlug
    of er een schip zinkt, een bomaanslag geschiedt
    de aarde, stopt met draaien niet
    of drama’s gebeuren, en andere narigheid
    de globe raakt zijn snelheid waarlijk niet kwijt.
    van die mooie planeet, die
    gewoon aarde heet.

    06-04-2010 om 14:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-04-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zomer

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    Een hartenkreet van Maria Voerman

    Zomer op komst

    Donk're wolken drijven over.
    Laag en langzaam langs de lucht.
    Want ze zijn, ik weet het zeker,
    voor de zomer op de vlucht!

    Laat de zomer nu maar komen.
    Maandenlang er op gewacht...
    En de regen mag wel stromen,
    maar dan alleen maar in de nacht!

    05-04-2010 om 19:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-04-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hartenkreet

    Een hartenkreet van Peter van der Ven

    Op de adem vam leven

    Soms komt
    tevredenheid in stilte
    in me op en verdwijnt
    zoals een zomerbriesje
    verdwijnt nadat het
    mijn gezicht
    heeft gestreeld.

    Maar soms
    als ik stil zit
    neemt tevredenheid
    me lange tijd mee
    alsof ik op
    een rivier zachtjes
    word meegenomen
    op de adem van leven
    met een glimlach
    in mijn vredige hart.

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    04-04-2010 om 11:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-04-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lente
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    Lente

    Almoeder der verlangens, 'k hoor u klagen
    En smachtend roepen in verlatenheid,
    Uw stem weerklinkt in 't blaten van de geit,
    Die rukt aan 't koord in de ijlschauw van de hagen.

    Uw stem weerklinkt in 't zwaar geloei, bij vlagen
    Gestoten uit het stierlijf, in 't gekrijt
    Van al wat zoekend naar bevreed'ging schreit
    In 's nieuwe levens helderlichtig dagen.

    Gij zelf ligt uitgestrekt in 't koelgroen mos,
    Uw blanke lichaam warmend in de zon,
    Wier luwe hitte breekt door 't karig bos.

    Dan heft ge u op, en aan de vijverzoom,
    Bij 't lustig-jong gebabbel van een bron,
    Legt ge u weer neder tot vernieuwd gedroom.

    Uit de bundel: Groepen en contouren

    03-04-2010 om 19:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-04-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Goede vrijdag 2010
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

                                             Andrea Mantegna: "Kruisiging" (Detail)

     

     

     

     

    Zonsverduistering

    Een zwarte vlam zal 't klare licht bederven,
    Een matte schemer gaat de lucht besmeuren,
    De kwijnend zieke zon verbleekt van kleuren, -
    Dood hangt de lucht in bange doode verven;

    De menschen meenen, dat hun God gaat sterven,
    Reeds komt de donkre satan 't doodshemd sleuren:
    Wat gaat hun bevend bonzend hart gebeuren,
    Als zij hun God en licht - en leven derven!

    Menschen op áárde viert uw God zijn feest,
    Die nog uw slechte ziel en blikken kluistert,
    Dien gij nog mint, en haat - en immer vreest:

    Een bleek brok geld heeft ziel voor ziel verduisterd
    En spreidt zijn gier'ge grijns om ieders geest,
    Dat elk slechts 't eigen kloppend hart beluistert.

    C.S. Adama van Scheltema (1877-1924)
    uit: Eerste oogst (1912)

    02-04-2010 om 16:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-04-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zachte dagen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    Zachte dagen

    O, nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel,
    Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk
    Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet
    Bezaaid is met het gulle sprankelgoud;
    Nu schaduwlanen koel
    In kalme schemer mijmervol
    Zich allerwegen oop'nen; nu het riet
    In fluisterbeving zoetlijk neigt,
    De vijver waai'rend met zijn schucht're koelt',
    De vijver zelf in roerloosheid gestrekt
    Zijn lange waat'ren rekt,
    Gesust door stille zomerzoelt';
    Nu 't donk'rend luchtblauw in de avond prijkt
    Met milde sterrentooi,
    En 't slepend gaan des nachts zijn ruim verrijkt
    Met maneglans zo innig-mooi;
    Nu 't zeevlak geplaveid ligt als een straat
    Van glinst'rend asfalt, —
    Vlucht'ge blinking gaat
    Er strijk'lings over; oov'ral waar zij valt
    Schept zij een welbehagen —
    O, in deez' schemernachten, lichte dagen,
    Is 't leven me op de schone wereld lief;
    Vergetend in de zon mijn ongerief,
    Zal 'k niet versagen.

    Uit de bundel: Tonen en Tinten

    01-04-2010 om 16:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maart
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J.J.L. ten Kate 1819-1889

    Maart

    Maart, Maart,
    Roer vrij je staart:
    Nog maar een poos kan je ons kwellen en plagen;
    Dra zijn je vlagen
    Weg met het vuur, dat je houdt aan de haard,
    Lastige Maart!

    Maart, Maart,
    Roer vrij je staart:
    'k Zie reeds April, die je volgt in je stappen,
    En komt verklappen,
    Dat men u moe wordt in velden en gaard,
    Lelijke Maart!

    Maart, Maart,
    Roer vrij je staart:
    Meimaand wordt slechts door je spoken te zoeter,
    En ze vergoedt er
    Wat je ons onthoudt en terughoudt in de aard,
    Gierige Maart!

    Maart, Maart,
    Toch ben je ons waard:
    Omdat je zwijgend een wenk in het leven
    Aan ons wilt geven,
    Wenk, die het kinderhart dankbaar bewaart,
    Buiïge Maart!

    Maart, Maart,
    Roer vrij je staart:
    Want je leert ons: na het kwaad komt het goede;
    't Zeegnen nooit moede,
    Schept God de vreugd uit het lijden der aard,
    Leerzame Maart!

    Uit de bundel: Het nachtegaaltje (1851)

     

    31-03-2010 om 12:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.arbeid

    Een hartenkreet van a.v.eesteren

    Arbeid Adelt

    Arbeid adelt
    Werd mij vroeger verteld
    Maar de adel arbeidt niet
    Zij hebben het oude geld

    Blauw bloed
    Stroomt door de aderen
    Zij hebben het goed
    Dankzij hun voorvaderen

    Ik ben niet rancuneus
    Jaloers ben in ook niet,
    Heus!
    Het is hoe men het ziet

    Ik wou er alleen maar even
    De aandacht op richten
    Want over de adel zijn
    Niet zoveel gedichten!

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    30-03-2010 om 15:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grafbloemen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Helene Swarht 1859-1941

    Grafbloemen

    Maagdepalm en rozemarijn
    Tooien het graf van een maagdelijn.

    Maar uit het graf van een bloeiende vrouw,
    Rijzen drie rozen in bloedige rouw,

    Rijzen drie rozen als bloed zo rood:
    Twee uit haar boezem en éen uit haar schoot.

    't Graf van een moeder, op stengelen slank,
    Wiegelt drie leeljen als engelen blank,

    Wiegelt drie leeljen als bloemen van melk;
    Vlindertjes drinken uit elleke kelk.

    Maar uit de stille gewijde grond
    Waar een dichter zijn laatste wijkplaats vond,
    Rijzen de bloemen zo menigerlei
    Dat geen mij nog alle haar namen zei.

    Uit zijn ogen het blauw van vergeet-mij-niet,
    Dat in hemele-heimwee ten hemel ziet;
    Uit zijn lippen een meidoorn in rozepracht,
    Waar een nachtegaal jubelt zijn dromenklacht,
    Uit zijn boezem een reuzige zonnebloem,
    Goud van zijn lied en blond van zijn roem,
    Uit zijn armen lianen omhelzend teêr,
    Uit de wel van zijn tranen een helder meer,
    Waar sneeuwige duiven uit drinken stil.

    Dàt is 't graf waar ik 't liefst in verzinken wil.


    1896

    29-03-2010 om 16:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de zee
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

     

    De zee, één water van vrijheid

    De zee, één water van vrijheid,
    Dansend oneindig licht,
    De lucht, één ruimte van vrijheid
    Zonder gewicht
    Zij spelen de een met de âar,
    Vrijhede‘ ontmoetend elkaar.

    28-03-2010 om 17:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.engel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Reinier van Genderen Stort

    AAN MIJN ENGEL

    O huis, dat ik ten leste heb gevonden,
    Dat ik zo lange jaren heb gezocht,
    Dat gij met liefde hebt gewrocht
    En waar ik ben genezen van mijn wonden.

    Met welk een smaak hebt gij dit al vermocht?
    Gij hebt de schoonheid met het nut verbonden,
    Het leed, dat ons van jaar tot jaar bezocht,
    Is thans in deze rust geheel verzwonden.

    Het huis is hoog gelegen in de Veluwe,
    Wanneer zie ik uw bossen, heide, landen,
    Zoals ik vroeger zag daarginds de Betuwe?

    Nu hebt gij wat gij van mij hebt gevraagd
    En kus ik steeds vol dank de kleine handen,
    Waarmede gij mij zó lang hebt geschraagd.

    Uit de bundel: Rijmproeven (1937)

    27-03-2010 om 19:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eersteling
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Marie Boddaert 1844-1914

    Eersteling

    Klein handje klopt in diepe nacht
    Aan 't venster zacht,
    Aan 't venster zacht,
    Vraagt: ‘Mag ik binnenkomen?’
    Legt bei zijn vleugeltjes buiten af,
    En heeft het plaatsje dat men hem gaf
    Gauw ingenomen.

    Moe zwervertje - na reize - ligt
    Met ogen dicht,
    Met ogen dicht
    In vaste slaap gevangen,
    Maar, glanzend door de nêer oogelêen,
    Vloeit hemellicht, dat daarin scheen
    Vóór 't reisaanvangen.

    Als een jong vogeltje sâamgekroeld,
    Warmpjes omwoeld,
    Warmpjes omwoeld
    Door sneeuwrein, roosfijn linnen,
    De knietjes hoog en de vuistjes toe
    Droomt het, en laat aardlevengedoe
    Rustig beginnen.

    Over moedertjes mat gelaat
    Een weerglans gaat,
    Een weerglans gaat
    Van kindjes vredig dromen;
    Hij ziet nog een strookje hemel daarin,
    Zij voelt van zoete hemel 't begin
    Over zich komen.

    De stille nachtekamer is
    - Geheimenis,
    Geheimenis
    Van levens teer ontglimmen -
    Als een bedecel vol heilgenschijn,
    Waar ranke lichtenglen vleugelfijn
    In nederklimmen.

    De huisgenoten als verdwaasd
    Komen verbaasd,
    Zoetjes verbaasd,
    Al voetentippend binnen;
    Kijken 't gekomene kindje aan,
    Voelen iets teders bloeien gaan
    In 't harte-binnen.

    't Reine en tedere ontbloeit in 't gemoed,
    Als kwam 't met spoed,
    Met blijde spoed
    't Kindje tegen gevlogen,
    Gelijk een groet van de Meie zoet
    In groene weiden opengaan doet
    Blij bloemenogen.

    Zachtjes, zachtjes, zachtjes aan
    De engelen gaan,
    De engelen gaan,
    Dit klein kindje geleiden
    Op de weg naar zijn aards tehuis.
    Kind en moeder naar 't vleuglengeruis
    Luisteren beiden.

    De vader is 't nog als in droom:
    Na wilde stroom,
    Stormende stroom
    Van wee, windstilte en suizen
    Van harmonieën, nooit eer verstaan ...
    Hij vindt geen woorden; tòch in hem gaan
    Lofliedren ruizen.

    Telkens keren zijn ogen weer,
    Heel teder weer,
    Heel teder weer
    Tot haar, die rust na 't lijen.
    - Kan daar mysterie lieflijker zijn
    Dan het ontluiken van bloemkelkrein
    Moederverblijen?

    Inniglijk neemt hij haar handen saam,
    Fluistert haar naam,
    Haar nieuwe naam:
    ‘Moeder!’ En nader, al nader,
    Neigt hij zijn hoofd tot het hare. - Têerst,
    Wijdend zijn leven, aadmen voor 't eerst
    Haar lippen: ‘Vader.’

    Zegenszon is hun opgegaan!
    Dat heeft gedaan,
    Dat heeft gedaan
    Klein handjes licht bewegen.
    Is 't niet of 't leventje aan 't hart hun gelegd
    Met ernstig' zachtbiddende oogjes zegt:
    ‘Zegen om zegen?’

    't Is of zij wijlen hand in hand
    In heilig land,
    In heilig land,
    Begunstigde uitverkoornen!
    Zij dragen 't kindbloempje en houden 't hoog,
    Dat zonne kussen en koestren moog
    Lief Eerstgeboorne.

    En in hen zelf met heilge gloed
    Nu bloeien doet,
    Nu bloeien doet
    Liefde-Gebenedijde
    Een hoog verlangen, sterk en rein
    Om 't aanvertrouwde waard te zijn
    Ten allen tijde.

    Stilte is om beiden. Morgen lacht,
    En schaduwzacht
    Slipt weg de nacht.
    Zij hebben hem geborgen,
    In 't veiligst plekje van hun gemoed
    Die heil'ge Nacht met zijn zonnegroet
    Schoner dan Morgen!


    1895

     

    26-03-2010 om 16:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lente
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Harry Daudt

    Lentekriebels

    Er is
    een onrust,een beven
    in het water
    ontembare onrust

    Er wordt
    gefladderd,geflaneerd
    buigingen gemaakt
    en dansen

    Mannetjes en vrouwtjes
    zoeken en bieden kansen
    'de ware' te worden
    'de ware'te zijn

    Ze zwemmen
    dadelijk in lijn
    want zwemmen...
    staat voor overleven.

    25-03-2010 om 19:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    24-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.toren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940 toen en nu er is weinig verschil.

    Toren van Babel

    Ik zat op school en kreeg weer te horen
    Dat de toren van Babel
    als een ton
    in duigen had moeten vallen
    omdat de menselijke ziel
    van de ene hoogmoed in de andere viel
    ‘en hoogmoed komt voor de val—’;
    zij had haar grenzen niet willen bewaren,
    zij had niet kunnen verkroppen
    dat de toppen des heuvels onbereikbaar waren,
    zij had Gods scheppingsmacht willen evenaren
    en wat niet al!

    Illustratie: Pieter Brueghel de oude (1520-1569) De toren van Babel

    24-03-2010 om 18:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bekentenis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van C.S Adama-Scheltema 1877-1924

    Bekentenis

    Wij zijn ijdele mensen,
    Verward in ijdele strijd -
    Wij rekenen met wensen
    En nooit met een werkelijkheid.

    Doch in elk eerlijk leven
    Komt toch een ogenblik,
    Waarin wij ons overgeven
    Aan ons eigen stille ik;

    Waarin wij de waarheid kennen
    En haar niet meer ontvliên -
    En zwijgende bekennen
    Wat wij nooit wilden zien.

    Uit de bundel: Uit stilte en strijd

     

    23-03-2010 om 19:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.littekens

    Een hartenkreet van Klarien van Elburg-van der Linden en als je het leest dan is het er weer. Want ook een litteken doet soms erg pijn als iemand er in schopt met venijn!

    Littekens.

    Zij striemden met hun woorden,
    de wond doet soms nog pijn.
    'k Probeer het te vergeven,
    vergeten blijkt nog moeilijker te zijn.

    Zij striemden door te zwijgen,
    een klankbord zo gemist.
    'k Probeer het te vergeven,
    Ik wou dat ik het niet meer wist.

    Zij striemden in onwetendheid,
    een oordeel snel geveld.
    'k Probeer het te vergeven.
    Vergeten, komt dat wel?

    Want wonden worden wondjes.
    Het is de tijd misschien.
    Een wondje wordt een litteken
    al blijf je dat altijd zien.

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    22-03-2010 om 14:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.visioen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacob Winkler Prins 1849-1904

    VISIOEN

    't Strand loopt onder water, langzaam onder...
    Links het duin: er langs een rose rand
    Rul doortrappeld, ondoorwaadbaar zand:
    Rechts de zee: een altijd ruisend wonder.

    En als eens Joannes, de verkonder
    Jesu Christi, zie 'k een muur, een wand,
    Opgebouwd door 's krijgsmans stalen hand,
    Onder roff'len en kanongedonder.

    Wees nabij mij, Gij, die storm gebieden
    En kunt stillen, 't scherp van 't zwaard niet vreest...
    Plots een licht... Wat zou die glans bedieden ?...

    Over 't water wandelt weer een geest:
    En ik zie de golven westwaarts vlieden,
    Als voor 't oog des temmers 't wilde beest.

    21-03-2010 om 19:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!