Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    31-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maart
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van J.J.L. ten Kate 1819-1889

    Maart

    Maart, Maart,
    Roer vrij je staart:
    Nog maar een poos kan je ons kwellen en plagen;
    Dra zijn je vlagen
    Weg met het vuur, dat je houdt aan de haard,
    Lastige Maart!

    Maart, Maart,
    Roer vrij je staart:
    'k Zie reeds April, die je volgt in je stappen,
    En komt verklappen,
    Dat men u moe wordt in velden en gaard,
    Lelijke Maart!

    Maart, Maart,
    Roer vrij je staart:
    Meimaand wordt slechts door je spoken te zoeter,
    En ze vergoedt er
    Wat je ons onthoudt en terughoudt in de aard,
    Gierige Maart!

    Maart, Maart,
    Toch ben je ons waard:
    Omdat je zwijgend een wenk in het leven
    Aan ons wilt geven,
    Wenk, die het kinderhart dankbaar bewaart,
    Buiïge Maart!

    Maart, Maart,
    Roer vrij je staart:
    Want je leert ons: na het kwaad komt het goede;
    't Zeegnen nooit moede,
    Schept God de vreugd uit het lijden der aard,
    Leerzame Maart!

    Uit de bundel: Het nachtegaaltje (1851)

     

    31-03-2010 om 12:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.arbeid

    Een hartenkreet van a.v.eesteren

    Arbeid Adelt

    Arbeid adelt
    Werd mij vroeger verteld
    Maar de adel arbeidt niet
    Zij hebben het oude geld

    Blauw bloed
    Stroomt door de aderen
    Zij hebben het goed
    Dankzij hun voorvaderen

    Ik ben niet rancuneus
    Jaloers ben in ook niet,
    Heus!
    Het is hoe men het ziet

    Ik wou er alleen maar even
    De aandacht op richten
    Want over de adel zijn
    Niet zoveel gedichten!

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    30-03-2010 om 15:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grafbloemen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Helene Swarht 1859-1941

    Grafbloemen

    Maagdepalm en rozemarijn
    Tooien het graf van een maagdelijn.

    Maar uit het graf van een bloeiende vrouw,
    Rijzen drie rozen in bloedige rouw,

    Rijzen drie rozen als bloed zo rood:
    Twee uit haar boezem en éen uit haar schoot.

    't Graf van een moeder, op stengelen slank,
    Wiegelt drie leeljen als engelen blank,

    Wiegelt drie leeljen als bloemen van melk;
    Vlindertjes drinken uit elleke kelk.

    Maar uit de stille gewijde grond
    Waar een dichter zijn laatste wijkplaats vond,
    Rijzen de bloemen zo menigerlei
    Dat geen mij nog alle haar namen zei.

    Uit zijn ogen het blauw van vergeet-mij-niet,
    Dat in hemele-heimwee ten hemel ziet;
    Uit zijn lippen een meidoorn in rozepracht,
    Waar een nachtegaal jubelt zijn dromenklacht,
    Uit zijn boezem een reuzige zonnebloem,
    Goud van zijn lied en blond van zijn roem,
    Uit zijn armen lianen omhelzend teêr,
    Uit de wel van zijn tranen een helder meer,
    Waar sneeuwige duiven uit drinken stil.

    Dàt is 't graf waar ik 't liefst in verzinken wil.


    1896

    29-03-2010 om 16:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de zee
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

     

    De zee, één water van vrijheid

    De zee, één water van vrijheid,
    Dansend oneindig licht,
    De lucht, één ruimte van vrijheid
    Zonder gewicht
    Zij spelen de een met de âar,
    Vrijhede‘ ontmoetend elkaar.

    28-03-2010 om 17:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.engel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Reinier van Genderen Stort

    AAN MIJN ENGEL

    O huis, dat ik ten leste heb gevonden,
    Dat ik zo lange jaren heb gezocht,
    Dat gij met liefde hebt gewrocht
    En waar ik ben genezen van mijn wonden.

    Met welk een smaak hebt gij dit al vermocht?
    Gij hebt de schoonheid met het nut verbonden,
    Het leed, dat ons van jaar tot jaar bezocht,
    Is thans in deze rust geheel verzwonden.

    Het huis is hoog gelegen in de Veluwe,
    Wanneer zie ik uw bossen, heide, landen,
    Zoals ik vroeger zag daarginds de Betuwe?

    Nu hebt gij wat gij van mij hebt gevraagd
    En kus ik steeds vol dank de kleine handen,
    Waarmede gij mij zó lang hebt geschraagd.

    Uit de bundel: Rijmproeven (1937)

    27-03-2010 om 19:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eersteling
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Marie Boddaert 1844-1914

    Eersteling

    Klein handje klopt in diepe nacht
    Aan 't venster zacht,
    Aan 't venster zacht,
    Vraagt: ‘Mag ik binnenkomen?’
    Legt bei zijn vleugeltjes buiten af,
    En heeft het plaatsje dat men hem gaf
    Gauw ingenomen.

    Moe zwervertje - na reize - ligt
    Met ogen dicht,
    Met ogen dicht
    In vaste slaap gevangen,
    Maar, glanzend door de nêer oogelêen,
    Vloeit hemellicht, dat daarin scheen
    Vóór 't reisaanvangen.

    Als een jong vogeltje sâamgekroeld,
    Warmpjes omwoeld,
    Warmpjes omwoeld
    Door sneeuwrein, roosfijn linnen,
    De knietjes hoog en de vuistjes toe
    Droomt het, en laat aardlevengedoe
    Rustig beginnen.

    Over moedertjes mat gelaat
    Een weerglans gaat,
    Een weerglans gaat
    Van kindjes vredig dromen;
    Hij ziet nog een strookje hemel daarin,
    Zij voelt van zoete hemel 't begin
    Over zich komen.

    De stille nachtekamer is
    - Geheimenis,
    Geheimenis
    Van levens teer ontglimmen -
    Als een bedecel vol heilgenschijn,
    Waar ranke lichtenglen vleugelfijn
    In nederklimmen.

    De huisgenoten als verdwaasd
    Komen verbaasd,
    Zoetjes verbaasd,
    Al voetentippend binnen;
    Kijken 't gekomene kindje aan,
    Voelen iets teders bloeien gaan
    In 't harte-binnen.

    't Reine en tedere ontbloeit in 't gemoed,
    Als kwam 't met spoed,
    Met blijde spoed
    't Kindje tegen gevlogen,
    Gelijk een groet van de Meie zoet
    In groene weiden opengaan doet
    Blij bloemenogen.

    Zachtjes, zachtjes, zachtjes aan
    De engelen gaan,
    De engelen gaan,
    Dit klein kindje geleiden
    Op de weg naar zijn aards tehuis.
    Kind en moeder naar 't vleuglengeruis
    Luisteren beiden.

    De vader is 't nog als in droom:
    Na wilde stroom,
    Stormende stroom
    Van wee, windstilte en suizen
    Van harmonieën, nooit eer verstaan ...
    Hij vindt geen woorden; tòch in hem gaan
    Lofliedren ruizen.

    Telkens keren zijn ogen weer,
    Heel teder weer,
    Heel teder weer
    Tot haar, die rust na 't lijen.
    - Kan daar mysterie lieflijker zijn
    Dan het ontluiken van bloemkelkrein
    Moederverblijen?

    Inniglijk neemt hij haar handen saam,
    Fluistert haar naam,
    Haar nieuwe naam:
    ‘Moeder!’ En nader, al nader,
    Neigt hij zijn hoofd tot het hare. - Têerst,
    Wijdend zijn leven, aadmen voor 't eerst
    Haar lippen: ‘Vader.’

    Zegenszon is hun opgegaan!
    Dat heeft gedaan,
    Dat heeft gedaan
    Klein handjes licht bewegen.
    Is 't niet of 't leventje aan 't hart hun gelegd
    Met ernstig' zachtbiddende oogjes zegt:
    ‘Zegen om zegen?’

    't Is of zij wijlen hand in hand
    In heilig land,
    In heilig land,
    Begunstigde uitverkoornen!
    Zij dragen 't kindbloempje en houden 't hoog,
    Dat zonne kussen en koestren moog
    Lief Eerstgeboorne.

    En in hen zelf met heilge gloed
    Nu bloeien doet,
    Nu bloeien doet
    Liefde-Gebenedijde
    Een hoog verlangen, sterk en rein
    Om 't aanvertrouwde waard te zijn
    Ten allen tijde.

    Stilte is om beiden. Morgen lacht,
    En schaduwzacht
    Slipt weg de nacht.
    Zij hebben hem geborgen,
    In 't veiligst plekje van hun gemoed
    Die heil'ge Nacht met zijn zonnegroet
    Schoner dan Morgen!


    1895

     

    26-03-2010 om 16:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lente
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Harry Daudt

    Lentekriebels

    Er is
    een onrust,een beven
    in het water
    ontembare onrust

    Er wordt
    gefladderd,geflaneerd
    buigingen gemaakt
    en dansen

    Mannetjes en vrouwtjes
    zoeken en bieden kansen
    'de ware' te worden
    'de ware'te zijn

    Ze zwemmen
    dadelijk in lijn
    want zwemmen...
    staat voor overleven.

    25-03-2010 om 19:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    24-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.toren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940 toen en nu er is weinig verschil.

    Toren van Babel

    Ik zat op school en kreeg weer te horen
    Dat de toren van Babel
    als een ton
    in duigen had moeten vallen
    omdat de menselijke ziel
    van de ene hoogmoed in de andere viel
    ‘en hoogmoed komt voor de val—’;
    zij had haar grenzen niet willen bewaren,
    zij had niet kunnen verkroppen
    dat de toppen des heuvels onbereikbaar waren,
    zij had Gods scheppingsmacht willen evenaren
    en wat niet al!

    Illustratie: Pieter Brueghel de oude (1520-1569) De toren van Babel

    24-03-2010 om 18:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bekentenis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van C.S Adama-Scheltema 1877-1924

    Bekentenis

    Wij zijn ijdele mensen,
    Verward in ijdele strijd -
    Wij rekenen met wensen
    En nooit met een werkelijkheid.

    Doch in elk eerlijk leven
    Komt toch een ogenblik,
    Waarin wij ons overgeven
    Aan ons eigen stille ik;

    Waarin wij de waarheid kennen
    En haar niet meer ontvliên -
    En zwijgende bekennen
    Wat wij nooit wilden zien.

    Uit de bundel: Uit stilte en strijd

     

    23-03-2010 om 19:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.littekens

    Een hartenkreet van Klarien van Elburg-van der Linden en als je het leest dan is het er weer. Want ook een litteken doet soms erg pijn als iemand er in schopt met venijn!

    Littekens.

    Zij striemden met hun woorden,
    de wond doet soms nog pijn.
    'k Probeer het te vergeven,
    vergeten blijkt nog moeilijker te zijn.

    Zij striemden door te zwijgen,
    een klankbord zo gemist.
    'k Probeer het te vergeven,
    Ik wou dat ik het niet meer wist.

    Zij striemden in onwetendheid,
    een oordeel snel geveld.
    'k Probeer het te vergeven.
    Vergeten, komt dat wel?

    Want wonden worden wondjes.
    Het is de tijd misschien.
    Een wondje wordt een litteken
    al blijf je dat altijd zien.

    Klik hier voor meer gratis plaatjes

    22-03-2010 om 14:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.visioen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacob Winkler Prins 1849-1904

    VISIOEN

    't Strand loopt onder water, langzaam onder...
    Links het duin: er langs een rose rand
    Rul doortrappeld, ondoorwaadbaar zand:
    Rechts de zee: een altijd ruisend wonder.

    En als eens Joannes, de verkonder
    Jesu Christi, zie 'k een muur, een wand,
    Opgebouwd door 's krijgsmans stalen hand,
    Onder roff'len en kanongedonder.

    Wees nabij mij, Gij, die storm gebieden
    En kunt stillen, 't scherp van 't zwaard niet vreest...
    Plots een licht... Wat zou die glans bedieden ?...

    Over 't water wandelt weer een geest:
    En ik zie de golven westwaarts vlieden,
    Als voor 't oog des temmers 't wilde beest.

    21-03-2010 om 19:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lentestoet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    LENTESTOET

    In wijde wonderhallen van het woud
    Hoor 'k hel-op tuiten klinkende muziek.
    Nu buigen blad en bloesem naar beneên
    Om háár te spreiden luchte baldakijn,
    Haar, die aan 't hoofd van 't zuiver-spelend koor
    Ten bos in schrijdt, de lentekoningin.
    Zij streelt het sterrenmos met lichte tred,
    En tovert met haar ogen teed're glans
    Op 't schuchter-wuivend lichtgroen blaadrenvolk,
    En koost met zachte handen al wat sproot
    Om 't woud te tooien bij haar ommegang.

    Nu speelt blij-op de zilvermond'ge fluit,
    En deunt de gallemvolle veldschalmei,
    De citerzang vervult de zoele lucht,
    Het luitgesuis zweeft zacht op zachte wind,
    En 't klare zingen van de nimfenrei
    Stijgt hoog op boven 't dommen van de trom;
    Cimbaal en vedel voegen zich de zang
    En luide zwelt de galm der bosmuziek,
    Want voog'len mengen zich der nimfkapel,
    En schallen wildzang in het wijde rond.
    Maar achter 't vreugdig spelen treedt zij aan,
    Festoen-omhuld, in gouden pracht van haar,
    Dat in een glanscascade nederrilt
    Langs rug en schouders; en op 't schone hoofd
    Blinkt vonkeldiadeem van dauwbesprenkt,
    Door zon tot vuur geslagen bloemcnpraal.
    Zij glimlacht blijde in 't bloeien om haar heen,
    In kalme gratie schrijdt zij langzaam voort,
    Geurwaad'mig, licht omspeeld door vlinderschaar,
    En plotseling doorflitst een hel-wit licht
    Als bliksemvonk het trillend-jonge woud,
    Wanneer de zon haar jong-blank lichaam treft,
    En dart'lend neerschampt langs haar naakte pracht.

    Uit de bundel: Groepen en Contouren

    20-03-2010 om 16:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verlaten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Fedde Nicolai

    Verlaat mij niet

    Verlaat mij niet Heer, in mijn ouderdom
    Wanneer ik mensen om mij heen niet meer ken
    En ik zelf misschien niet meer weet wie ik ben
    Als ik niet meer zal vragen naar het “waarom”.

    Verlaat mij niet, als mijn laatste stonde slaat
    En het duister om mij heen zal slaan
    Als het met dit aardse leven is gedaan
    O Heer, wees dan ook mijn rots en toeverlaat.

    Ik mag geloven, U begeeft en verlaat mij nooit
    Wat mij ook in dit leven zal wedervaren
    U Heer, zult mij in eeuwigheid bewaren
    Wanneer ooit mijn werk op aarde is voltooid.

    Ik dank U voor Uw liefde aan mij gegeven
    U zorgt elke dag als een vader voor mij
    U Heer, maakt mijn leven vrij en blij
    Dat ik dit steeds maar weer mag beleven.

    19-03-2010 om 16:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.deuntje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Albrecht Rodenbach 1856-1880

    Morgendeuntje

    't Daget over dorp en land,
    heel het oosten laait en brandt,
    de bedauwde weiden domen,
    wolkskens hangen in de bomen,
    wolkskens vlieden langs de vliet,
    ieder bladje een dauwdrop giet.

    Zingend door de blauwe lucht,
    neemt de leeuwerik hoge vlucht,
    op de daken dieft de musse,
    vogels zingen onder 't wied:
    't zingt al wat men hoort en ziet.

    Over 't lachend groene veld
    't rinkelend klinkend kloksken schelt,
    't werkvolk met der zonne wakker
    spreidt al over hof en akker.
    't Werk begint met bede en lied,
    't wordt al leven dat men ziet.

    Uit de bundel: uit: Rond den Heerd (1877)

     

     

    18-03-2010 om 17:17 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het leven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een dichterlijke overdenking van Toon Tellegen

    Het leven

    Ik kijk naar mijn leven:
    het wordt kleiner

    ik houd mijn ogen er vlakbij:
    ik kan al niet meer onderscheiden
    tussen goed en onwaarschijnlijk, tussen zien en ontwijken
    tussen mij en iedereen...

    wat zeg ik nu weer...

    mijn leven groeit, woekert, grijpt om zich heen
    en ik kan alles onderscheiden:
    onraad, wansmaak en zelfs de kleinste wangedachten

    ik doe mijn ogen dicht

    -------------------------------
    uit: 'Hemels en vergeefs', 2008

     

    17-03-2010 om 13:20 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lezen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Jacob Israël de Haan 1881-1924

    Aan Oscar Wilde

    Reading: schrei niet, hier is het wreed gebouw
    Waar een dichter in de tredmolen liep,
    Dorst leed, honger, op een plankenbed sliep
    Teedre handen stuk trok aan 't geteerd touw.

    In een tredmolen: loop, dat niet de grond
    Uw voeten breekt, die onder uw voet wijkt;
    Kramp vast uw handen, als uw kracht bezwijkt
    Slaan wentlende treden uw voeten wond.

    Honger en dorst, altijd de strenge cel
    Enge beklemming om uw hijgen heen,
    Muur noch deur wijkt voor uw gesmoord geween
    En waanzin wenkt naar zijn glimlachend spel.

    Wat is hier hemel? Achter 't matte raam
    Een grauwe plek, eender of de zon straalt
    In lente, in zomer, één of 't najaar vaalt.
    Wat is hier dag? Verneedring zonder naam.

    16-03-2010 om 12:36 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avond
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een hartenkreet van Fedde Nicolai

    Aan de avond van deze mooie dag
    Wil ik U danken, Heer, voor het goede
    Dat U mij deze dag weer hebt gegeven
    Blij dat ik U hiervoor danken mag.

    Eens aan de avond van mijn leven
    Als ik misschien niet veel meer weet
    De mensen om mij heen niet meer ken
    O Heer, wilt U mij dan niet begeven?

    Aan de avond van mijn aardse leven
    Als ik oud geworden ben, zwak en moe
    Mij niet meer goed kan voortbewegen
    Wilt U mij Heer, dan bijstand geven?

    En als eens mijn laatste avond is gekomen
    En er een einde komt aan mijn bestaan
    Wanneer en hoe dit zal zijn, weet U alleen
    Heer, geef dan dat ik bij U thuis mag komen.

    15-03-2010 om 18:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.staf
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1931

    De Herdersstaf

    Ik was nog blond en jong van jaren
    toen ik een sterke rechte tak
    zag wuiven met zijn vlag van blaren
    en tot hem opklom en hem brak.

    Ik boog mij zingend tot hem over,
    die kloeke telg van de oude es,
    en ras verloor hij schors en lover
    onder het knarsen van mijn mes.

    Dan heb ik half in droom gesproken:
    "Ook mij, Heer, bid ik breek mij af,
    en ben ik uit Uw kroon gebroken,
    snijd mij ook tot zo'n schone staf."

    Doch nauwlijks had ik dit gebeden,
    of plotsling merk ik aan mijn hart
    het vlijmend wee van snee bij snede,
    diep kervend, want dit staal trof hard.

    Ik beidde 't eind de pijn bleef duren,
    terwijl ik wachtte, werd ik oud,
    ja al die zware langzame uren
    had ik Gods handgreep om mijn hout.

    Ook nu nog, maar wie klaagde of morde,
    niet ik, die't lijden alles gaf,
    want onder 't werk, zie ik hem worden
    de slanke gave herdersstaf.

    14-03-2010 om 17:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.natuur
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    NATURA CONSOLATRIX.

    Hier rust ik ver van 't woelig mensenras
    In macht'ge zuilengangen van het woud,
    Met dak van wiss'lend groen, doorwrocht met goud,
    Hier op het mollig, mosrijk lentegras.

    Hier is geen mensgeknoei, geen misgewas
    Van zwetsers, op gelogen kennis stout,
    Geen huich'laars, die der waarheid zuiver goud
    Besmetten voor wat hùn tot voordeel was.

    Hier rust ik uit; hier ben ik gans alleen.
    Niets hoor ik dan der vogelen gezang
    En 't windgefluister in de hoge bomen.

    Geen stemmen meer van mensen om mij heen,
    Geen strijd om 's levens goed, geen wild gedrang,
    Maar lentelust en liefelijke dromen.

    13-03-2010 om 13:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-03-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kind
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Herinneringen zingen, kind

    Herinneringen zingen, kind, uw wit gelaat,
    en 't zoet verhaal van úwe dagen en míjne dagen
    die vredig in ons leve' als stille tuinen lagen
    in 't tere licht van late schemering gebaad,
    wijl d'hemel is om tuine-groen een stil gewaad
    van trage, kalme schaaûwen, en de bomen dragen
    een laatste vogel-stem van lang-verglooiënd klagen
    dat kwijnt en were wast en were kwijnen gaat...

    Thans, o mijn kind, en leeft geen lied om ons, en leven
    geen vrede-dage' als stille tuinen om ons heen;
    geen scheemring bleef om ons veréende droom geweven,
    en dróeve schaaûwen schuive' om ons gescheíden leên...

    En in de nacht zie 'k, laatste troost, alleen nog beven
    de matheid van uw wit gelaat, in stil geween.

    Uit de bundel: Het vaderhuis- Verzen eener liefde (1903)

    12-03-2010 om 16:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!