"Ouden end" afgesneden Leiearm Bachte Maria Leerne foto 3
"Ouden end" afgesneden Leiearm Bachte Maria Leerne foto 4
Metalen ophaalbrug "Astene sas" Op de achtergrond het sashuis met museum.
Storm over Ooidonk, een eeuwenoude beuk heeft het niet overleefd.Ons Silvie poseert op de sokkel van het slachtoffer.
Nog een beuk die gesneuveld is, gelukkig viel hij niet op de "tempel"
Ruiselede tot Leerne
400 jaar genealogische en demografische omschrijving
02-04-2006
Vlaanderen - 2e vervolg
5 september 1906
De bisschoppen hebben naast hun standpunt over de vernederlandsing van het vrij middelbaar onderwijs ook hun mening over het taalgebruik in het hoger onderwijs bekend gemaakt. Ze vinden dat het Nederlands als onderwijstaal niet op gelijke voet staat met het Frans, zeker niet aan de universiteit. Wetenschap en cultuur reiken buiten onze landsgrenzen, en voor het hoger onderwijs dient volgens hen een taal met internationaal karakter gebruikt te worden. Een Nederlandstalige universiteit zou ipso facto op een lager niveau staan, aangezien de Franse cultuur hoger staat dan de Vlaamse Dit standpunt zal hoogstwaarschijnlijk heftig verzet uitlokken bij de Vlaamsgezinden, die steeds meer voor de vernederlandsing van de Gentse en Leuvense universiteit ijveren.
Als hertog van Brabant en als koning volgde Leopold II zijn vaders voorbeeld. Herhaaldelijk betuigde hij zijn sympathie voor de taal van Vlaams België, maar hij sprak steeds Frans. Zelfs wanneer hij op Vlaamse adressen kwam zoals bij zijn huwelijk in 1853 in Antwerpen. Ook wanneer hij de leiders der Nederlandse Congressen van Antwerpen plechtig ontving in 1873 en in 1876 in Brussel en eveneens in 1886 wanneer hij werd ontvangen door de pas opgerichte Koninklijke Vlaamsche Academie.
De vraag werd gesteld of het derde geslacht van onze koningen ook Vlaams-onkundig zouden blijven.
De vermoedelijke erfprins, zoon van de broer van de koning, prins Boudewijn.
Uit verscheidene hoeken werd druk uitgeoefend om ons moedertaal aan te leren. Zelfs in 1847 werd Hendrik Concience, toen griffier bij de Koninklijke Academie van Schone Kunsten te Antwerpen door een Koninklijk Besluit aangesteld als leraar in de Vlaamse taal en letterkunde van de hertog van Brabant en van de graaf van Vlaanderen. Wat allemaal gebeurd is voor en achter de schermen, weten we niet maar een feit is dat Concience nooit een Vlaamse les heeft gegeven aan de zonen van koning Leopold I.
Paul Fredericq, schreef in zijn Schets eener Geschiedenis der Vlaamsche Beweging dat de bewoners van het graafschap Vlaanderen en van het hertogdom Brabant, de voorvaderen der tegenwoordige Vlamingen van België, tijdens de middeleeuwen en tot op het einde der 16° eeuw aan het hoofd der Europeesche beschaving stonden.
In de loop der godsdienstige beroerten van de Geuzentijd werd hun het beste van hun bloed afgetapt en bij de zegepraal van Spanje en van Rome, na de val van het protestantisme in de Zuidelijke Nederlanden, volgde een ontzettende uitwijking naar het noorden, een uitwijking van de veerkrachtigste en rumoerigste onzer inwoners.
De ontvolking van steden en dorpen, de sluiting der Schelde, de censuur der Rooms-katolieke geestelijkheid, de verwildering der lagere scholen, de verfransing der hogere standen in de colleges der geestelijkheid en in de nonnenpensionaten, de algemene verkwezeling, gevoegd bij de rampen der Europese oorlogen, die gedurende twee eeuwen op ons grondgebied door de grote mogendheden gevoerd werden, al die omstandigheden tegelijk en meer andere nog veroorzaakten na 1600 een stoffelijk en geestelijk verval, dat van de Vlamingen der 17° en 18° eeuw onder de Spaanse, Oostenrijkse en Franse heerschappijen ene der verachterdste bevolkingen van gans Europa had gemaakt.
(uit "Vlaamsch België sedert 1830" Uitgave van het Victor De Hoon-fonds 1906)
De Franse republiek en keizer Napoleon I wilden het Vlaams uitroeien!
Het gebruik van de taal werd verboden. De straatnamen moesten verfranst worden, om maar één voorbeeld te noemen. De Vlaamse bladen werden afgeschaft en verkregen slechts in 1812 een bijzondere gunst. Ze kregen de toelating om met een Franse vertaling te verschijnen.
Vanaf 1795 werden de geboorten- huwelijken en overlijdensregisters in het Frans opgesteld.
Zelfs toneelstukken in het Vlaams waren uitgesloten en werden later toegelaten indien ze uit een Vlaams en een Frans toneelstuk zouden bestaan.
Vuylsteke zegt; Deze ontvlaamsing die gedurende twintig jaren het bestuur, de wetgeving, het rechtswezen, het onderwijs, de drukpers, het toneel en tot de gewone daden van het bijzonder leven omknelde; die Fransche alles overweldigende, alles dwingende overheersching, waarvan niemand, gedurende twintig jaren, het onverwacht einde kon voorzien of zelfs verhopen, droeg spoedig de gewenschte vruchten
Julius Vuylsteke, geboren te Gent 10/11/1836 (enkele dagen nadat de schrijvers; Jan Frans Willems en Jan Baptist David de Maetschappij tot Bevordering der Vlaemsche Tael en Letterkunde stichtten)
Nadat hij een tijd advocaat was geweest werd hij boekhandelaar.
Hij schreef verscheidene poëziewerken, waaronder Zwijgende liefde (1860) en Uit het studentenleven en andere gedichten (1868)Verzamelde gedichten (1887-1891) en verder werd een postuum verzameld werd uitgegeven in 1905 Klauwaard en Geus
In 1852 richt hij aan de Rijksuniversiteit Gent de eerste Vlaamse studentenvereniging op t Zal wel gaan
Hij was secretaris van het Willemsfonds in 1862 en werd later ook voorzitter. Vuylsteke zag het Willemsfonds als een vereniging voor volksontwikkeling.
In 1869 was Vuylsteke de enige Vlaamsgezinde in de Gentse gemeenteraad.
Buiten, en vooral na zijn politieke werken, had hij grote aandacht voor de geschiedenis van Vlaanderen.
Hij overleed te Gent op 16/01/1903 (exact 2 maand nadat Stijn Streuvels zijn eerste roman publiceerde Langs de wegen)
G.D..Minnaert schreef in België in vogelvlucht over de Vlaamse bodem, hetvolgende;
Niets oefent zoo grooten invloed uit op de vorming van een volk, op zijn wijze van leven, op zijn bedrijf en karakter, op zijn kunst en zijn taal, dan de bodem, waarop het zich vestigt.
Klimaat, vorm en ligging, hoogte en laagte, geologische bouw, minerale voortbrengselen, richting en rijkdom van water, nabijheid der zee, insnijding der kusten, duizenden betrekkingen van grond, lucht en water, planten en dieren, heel de omringende natuur met haar verschijnselen, haar duizenden vormen en kleuren, de eindelooze wisseling van haar leven, dit alles grijpt voortdurend en diep in het menschelijk organisme in, en bepaalt voor een groot deel het type en karakter, de ontwikkeling en de toekomst der bewoners.
Maar ook die bodem ondergaat op zijn beurt den invloed van den mensch. Waar zijn nasporende geest zijn natuur onderzoekt, ontsluiert hij hem zijn duizendjarige verborgenheden, zijn schatten en krachten. Die kennis heeft hem er toe geleid, om den grond naar zijn behoeften te plooien, zijn heerschappij er over uit te breiden, zijn kracht van voortbrengen te vermeerderen.
De grond, dien wij ons vaderland noemen, getuigt van menigvuldige omwentelingen, die zijn gedaante voortdurend hebben gewijzigd. Overal, in steen en in zand, vinden wij daarvan de duidelijkste sporen, die elkeen, bij een weinig nadenken, in staat stellen, zich min of meer een voorstelling te vormen van die oude voorhistorische tijden.
Gillis Desideer Minnaert, geboren te Gent 4 maart 1836, was opgeleid als onderwijzer in de toenmalige Rijks Normaalschool in Lier. In 1857 werd hij hulponderwijzer benoemd in een stadsschool in zijn geboortestad Gent. In 1859 werd hij als onderwijzer aangesteld aan de voorbereidende Normaalschool te Gent. In 1863 werd hij leraar Nederlandse Taal en Letterkunde benoemd, aan de pas gestichte Gentse Normaalschool. In 1865 werd hij onderbestuurder van dezelfde Normaalschool en eveneens in 1865 als bestuurder van de eerste Stadsbetaalschool te Gent.
In 1862 gaf hij een stel Nederlandse leesboeken uit. In 1872 gaf hij twee bloemlezingen uit, de ene te Gent voor het uitgebreid lager onderwijs en een te Leiden voor het middelbaar onderwijs, bij deze laatste een beknopte geschiedenis der Nederlandse Letterkunde.
Hij leverde veschillende bijdragen in tijdschriften. Hij was bestuurslid van het Willemsfonds en was er ook de voorzitter van in 1905.
Hij schreef verschillende letterkundige werken met filosofische inslag.
De stoet die in 1540 door Gent liep met vooraan de notabelen in een zwarte tabbaard gevolgd door enkele honderden uit verschillende gilden.
De 5O krijsers of oproerkraaiers die de stoet sloten, waren enkel gekleed in een hemd en hadden een strop om de hals.
Sinds 1973 herdenkt men deze gebeurtenis tijdens de Gentse Feesten
Op 20 april 2003, ter gelegenheid van de inhuldiging van Klokke Roeland liepen de Stroppendragers ook in de stoet. De Stroppendragers werden in 1540 naar de galg verbannen en Klokke Roeland werd weggehaald uit het Belfort.
Hierbij de foto genomen in de Lange Munt op 20/04/2003 om 10.37 u, bemerk de ingetogenheid.
Terugkomst van de Grote Triomfante op 20 april 2003 te Gent. De optocht vertrok op de Vrijdagmarkt vervolgens door de Lange Munt, Korenmarkt, Veldstraat, Zonnestraat, Kouter, Vogelmarkt, Brabantdam, Vlaanderenstraat zo langs St.Baafsplein.
De klokke Roeland werd dan voorlopig op een sokkel geplaatst op het Emiel Braunplein.
Hier een foto genomen om 10.31 u in de Lange Munt van de thebaanse trompettisten.
Op de achtergrond, rechts van de klok zie je de annex van het stadhuis op de Poeljenmarkt te Gent. In dit gebouw was het permanent bureau van de Politie. De "Permanentie" zoals wij dat noemden. Ik startte er bij de Politie in 1968.
De verhouding tussen de reiger en de mens is nogal gespannen. De vissers, de viskwekers, de eigenaars van vijvers enz. zijn de rover meestal niet goed gezind.
Nu zijn de reigers beschermde vogels sinds de jaren zeventig. Vroeger, werden de reigers in adelijke kringen geserveerd nadat zij als prooi van de valkenjacht werden gevat.
Ze zijn zo schuchter en alert, je kan het ten allen tijde bemerken; de reiger houdt iedere beweging in het oog in zijn ruime omgeving; zowel dieren als mensen of voorwerpen schrikken hem af; hij verkent steeds zijn jachtterrein; ze kunnen gedurende zeer lange tijd stokstijf met de kop recht blijven staan en bij de minste onraad vliegen ze hoog op.
Vijverliefhebbers spannen best enkele nylondraadjes rond hun vijver alsook in de lagere gedeelten van hun vijver. Een reiger landt nooit pardoes midden je vijver. Eerst verkent hij de omgeving. Hij strijkt neer in de onmiddellijke omgeving, controlleert en waadt dan geruisloos in het ondiepe gedeelte van de vijver.
Bovendien is het ook zo als je nylondraadjes hebt gespannen, dat de reiger mogelijks nog een minder gezond visje kan stropen uit je vijver.
In het het bos achter het kasteel van Ooidonk is een reigerkolonie gevestigd. Vanaf 1950 ongeveer wandelde ik samen met opa Alphonse Van de Reviere tot aan de rand van de statige eiken alwaar verscheidene reigerfamilies nestelden. Als kleine snaak was ik verwonderd van de grote vogels die wel 90 cm groot worden. Het zijn blauwe reigers met een witte kop en een zwarte band door het oogvlak lopend. De rug de vleugels en de staart zijn grijs en de gele scherpe snavel verandert soms van kleur.
De reigers trekken er steeds alleen op uit om zelfs tot kilometers ver de vijvers en doorwaadbare plekken af te schuimen. Wie zag nog geen reiger op zijn lange steltpoten stokstijf wachtend in een of ander ondiep water. Zijn kop schiet zeer snel het water in nadat zijn computer de breking van het licht in het water heeft berekend. In vochtig grasland zoals de Leiemeersen tussen de bossen van het kasteel en de Leie te Bachte Maria Leerne, prikt hij wel eens een kikker. In hun vlucht maken ze langzame maar krachtige vleugelslagen.
Het broedseizoen van de blauwe reiger loopt van februari tot juni.
Dit voorjaar zal het wat later in gang geschoten zijn.
Het broeden dat door beide vogels gebeurt, gaat gedurende 23 à 28 dagen.
Zou de lente in het land zijn bij mijn buur? Dan zal deze reiger wel de voorbode zijn! Mag ik nu een wens doen? Oh, ik wens gewoon dat al mijn vrienden het goed stellen.
De bosbouw is het beheer van bos als natuurlijke hulpbron. De bosbouw is gericht op bosteeltsystemen ten behoeve van de houtproductie. Natuurlijk is het ook mogelijk om in houtproductiebossen te recreëren. Maar veel bosteeltkundig beheerde bossen zijn veel armer aan soorten en eenvormiger van structuur. De biodiversiteit is dan ook beter gediend met bossen zònder bosteeltkundig beheer. Tegenwoordig geldt dat een half dood bos een levendiger bos is, omdat op en in het dode materiaal talloze organismen leven. In bosteeltkundig beheerde bossen worden veel omgewaaide en dode bomen uit het bos verwijderd. Maar uiteraard verdwijnen er ook levende bomen uit bosteeltkundig beheerde bossen. Anders is immers houtproductie niet mogelijk.
Vader Valère had de basis van een bosbouwkundige opleiding. Hij zag het dan ook als een plicht voor zijn werkgever op het domein Ooidonk en tevens als een zorg dat het bos kon voortbestaan door alwaar geveld werd, nieuwe aanplantingen gebeurden met kennis van zaken.
Daarbij maakte hij keuze uit verscheidene soorten bomen, had inzicht in de soort grond, bekeek de lichtinval en de overwegende windrichting enz.
De verkopen werden georganiseerd, de aankoop van nieuw plantgoed werd gedaan.
Er werd toezicht uitgeoefend op het kappen en het wegvoeren van verkochte bomen en vervolgens toezichtop de verkoop en weghalen van het slaghout.
Verder moesten zieke bomen herkend worden, gemerkt en gekapt. Jonge heraangeplante boompjes moesten beschermd worden tegen knaagdieren en in een later stadium, degelijk gesnoeid worden
De opzichter moet notities hebben van biologie, wiskunde,economie en daarnaast inzicht in de bodemkunde, scheikunde, meteorologie, technologie en kennis van het recht.
Vanzelfsprekend kwam er ook bij dat hij goede kennis had van de jacht, jachtrecht, natuurbescherming,verdelging van schadelijke dieren en andere organismen en een beetje planologie.
Boswachters werden aangesteld om te bereiken dat er aan bepaalde voorwaarden werd voldaan om te kappen of nog beter dat er eisen waren om bomen te rooien en te verkopen en nieuwe aanplantingen te doen;
-omloopstijd = vaststellen van de leeftijd van de in aanmerking komende bomen voor het vellen
-rekening houden met de houtsoorten want niet alle soorten groeien goed en even snel in deze of gene grond
-het product moet marktwaarde krijgen (vb. populieren zijn kaprijp na 25 jaar in gunstige omstandigheden en hebben de afmetingen van een eik die reeds 150 jaar of ouder is
Vader sprak over het bos in het algemeen als een van de waardevolste vegetaties die in de natuur bestonden.
Het bos is meestal beinvloed door de mensen omdat de bomen die er groeien moeten opbrengen omdat zij er aangeplant zijn om dit te verwezenlijken of bomen worden er geplant om zelf iets te realiseren zoals de bodem droger maken door aanplant van populieren bv.
Hij vertelde mij dat veel vroeger de bossen meestal bestonden uit naaldbomen zoals sparren dennen en lorken. Dat tegenwoordig de bossen in onze streken meestal bestaan uit loofbomen zoals eiken, beuken en populieren enz. Verder zij hij dat het bos grotendeels in stand werd gehouden door de edelen die deze gebieden beschermden om hun jachtpartijen te kunnen laten doorgaan.
De naam bosbouw is het beheer van het bos in het algemeen. De bosbegroeiing, bestaande uit bomen en daaronder de planten en struiken. Deze begroeiing wordt vermeld als strooisellaag, kruidlaag, struiklaag en bomenlaag.
Vroeger had een bos een andere betekenis. Het was een rijke bron van allerhande dingen, die door de mens werden geëxploiteerd, om in zijn levensonderhoud te voorzien. Het hout voor woonst en verwarming, het wild en vissen samen met vruchten en bessen, voor voeding.
Nu in onze moderne tijd, is natuurontwikkeling een vrij jong verschijnsel. De invloed van de mens heeft vele soorten zowel van planten als dieren, ingrijpend gewijzigd.
De bomen bleven hun houtopbrengst en hun kwaliteit tot op heden ongeveer behouden. In de bosbouw wordt echter momenteel meer gekeken naar de opbrengst. Daarom worden dikwijls snelgroeiende types aangeplant en spreekt men van een productiebos.
In onze lage landen, komen verschillende soorten bossen voor. Er zijn natuurlijke bossen en er zijn productiebossen. Er wordt eveneens een onderscheid gemaakt in, bomen groeiend op zuurstofarmeveengrond, zandgrond ofzware kleigrond en alle varianten daartussen.
Broekbossen, zoals er een achter ons woonst, de kapelanij, in de Ooidonkdreef te Bachte Maria Leerne, ligt, is ontsproten uit vochtige, kleiachtige grond. Lage plantengroei, struiken allerhande, wilgen en populieren hebben er de bovenhand.
Naaldbossen zijn arm aan ondergroeiende plantensoorten. De grootste oorzaak is, dat de afgevallen naalden, een zure grond veroorzaken zodat een armtierige plantengroei ontstaat. Varens en mossen kunnen er wel min of meer gedijen.
Vrijdagmorgen 10 maart 2006, vertrokken we met de wagen, voor een weekend naar Monchau.
De weg daarnaartoe is gemakkelijk. E40 Brussel, ring rond Brussel, E40 Luik en Aken.
Uitrit Eupen. Vervolgens door de Hoge Venen via het prachtige Hertogenwald naar Monchau.
We zitten in een weelderige sneeuwbui en rijden voorzichtig.
Net over de grens ligt op 450 meter hoogte het idyllische Monchau in het kronkelige Laufendal.
Het pittoreske Eifelstadje ligt aan de rivier Laufenbach. Monchau is ontstaan in 1205 toen een klooster voor nonnetjes werd gesticht. Rond 1217 werd een burcht gebouwd. In 1366 werd Monchau een stad.
De regio van de groene Eifel kan je van daaruit verkennen.
Bij aankomst herkennen we onmiddellijk enkele punten van vroeger bezoek aan Monchau.
We rijden aan een slakkengangetje door het stadje. We stoppen even op de centrale brug en stappen uit. We zijn nog even te vroeg voor in te checken in het hotel. We wandelen wat rond en drinken een koffie in een typische herberg. Na een laatste blik op het weelderig houtsnijwerk in de wanden en het plafond verlaten we de zaak. We rijden naar het hotel Carat dat even buiten het centrum ligt.
Het hotel is modern ingericht en bestaat uit twee aaneengeschakelde delen. Er zijn 99 kamers.
Aan de balie vernemen we dat we een kamer mogen betrekken op het 6° verdiep maar dat de lift defect is.
We besluiten ons valies voorlopig in de wagen te laten wegens rugproblemen. Het is een degelijke kamer met de kleine onvolkomendheden, zoals wat vlekken op het vasttapijt, silicone die hier en daar wat zwart is geworden rond het bad, een aangebroken grote fles cola in het kleine frigootje.
Monchau, wordt de parel van de Eifel genoemd. Het is een prachtige stad om te flaneren. De sfeer is zeer aangenaam voor iemand die er even tussenuit wil.
Vroeger waren hier vulkanen actief in de Eifel. De steden Daun en Gerolstein getuigen nog van deze activiteiten. Later nog meer over Daun en Gerolstein.
In Monchau, dwaal je door smalle en soms steile straatjes, bezoek je gezellige restaurantjes, flaneer je over menigvuldige bruggetjes en bewonder je de vakwerkhuizen uit verschillende perioden. Je bezoekt er als bezienswaardigheid, de mosterdmolen, het klooster. Het beroemde 18° eeuws Rode Huis.
