|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> zee van stilte
leer de stiltes onderscheiden
zoals in een verhaal van Asimov
het verschil in groenen wordt gezien
door vreemdere wezens ergens ver
er is het zwijgen alsof de tijd
naar adem hapt en gedruis
van hoge bomen dat wild moet
zijn hoewel de rust heerst in
de lichte schemer aan hun voet
regen die de hardste steen uitholt
komt nadat de wind zich had
verscholen er is de mond,
de huid die weigert, de hand
die neerligt in een hand
er is het oor dat luistert alsof
het huis zich opent als een schip
geladen aan de kade van vergeten
en volg de ogen maar, hoe zij
een lichaam kneden uit het ijle
de klei van lege dozen
er is het raam, de nevel in en om
het hoofd van glas en schud
het maar, het zal niet breken
geen scherf trekt strepen
doorheen doom en deemstering
schrijf je naam dan op de schedel
zoals een vinger tekent in het zand
stiller heb je nooit gesproken, zo
welsprekend was ik geen moment
|
