lezend in Rutger Kxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
van de wind kun je niet schrijven
praat jezelf gevoelens aan
een heimwee naar god
naar het huis waar je wakker lag
omdat straks vader kwam
een schaduw met matrak
bekijk de tijd, hij staat met zijn rug
naar je toe gedraaid
roert het achterbakse water
dat steeds meer grond tot afgrond maakt
je hebt met de dag minder voeten op aarde
bekijk jezelf tussen een glazen plaat
een gaasdraadje dat kronkelt
van toen naar ooit, een pootje
en de kever is verdwenen
het is van de wind dat je moet rijmen
van die ijlte in je hoofd
waar je ook tast
een steilte in het rond
de zalige zwaartekracht
van een zwart gestifte mond
|