Halle Berry in Monsters’ Ball (Marc Foster)
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

een meisjesgezicht, een vrouw

als een goudbeuk op de heide

lichter, doch noem haar geen

zilverberk, de ragfijne die

schaduwen weeft, het zonlicht

zeeft zoals goudzoekers doen

noem haar tussenin: blank

noch Afro, weeg je woorden

als druiventrossen in je hand

‘make me feel good,’ snikt ze

en draaft op zijn zadel: paars

haar tepel, een dieper brons

waar de globe opengaat,

een zee die wijkt en je stormt

er doorheen als duizend joden

leg je handen over je mond

duw de namen door je strot

kijk en luister hoe ze kreunt

en fluistert: een briesje komt

aan van over een oceaan,

overbrugt de continenten

van geschiedenis en ras

een meisje, een vrouw,

de man toch steeds wat

schamele heide, een blad

dat trilt en valt van een berk