|
it seems so long ago Leonard Cohen
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
zo lang al dat hij schrijdt
en stremt ter plekke:
een stramme koning
met een vracht stenen
op zijn sleep
fraaie stenen geslepen
door een helder water
wie ze aanraakt
hoort het geklater nog
van hun meisjeslach
en scherpe stenen
gebrokkeld uit de wond-
korst van de aarde
ze schrammen en kerven
enten hun gestold bederf
zo lang al sinds hij schreed
en zweefde over de loper
naar de troon waar haar
lichaam zingt en zetelt
helder als smeltend water
en glanzend als beademd
door goden en opgewreven
door de vingers van de droom
haar jonge lichaam heersend
want onaangeraakt
door de staatsgreep van de schade
het tergend onterven
dat een vrouw kerft uit het meisje
en koningen verlamt ontmant
tot spotbeelden van zichzelf
zo lang al
sinds hij leefde
|
