|
racisme volgens Bart De Wever
Volgens Bart De Wever valt het best mee met het racisme van Hans Van Temsche: het is gewoon de in elke generatie opduikende puberale rebellie tegen het establishment dat vandaag unisono antiracist zou zijn.
Twee of drie bedenkingen.
Ten eerste is het racisme geen exclusief gedrag van jongeren en wanneer het bij jongeren voorkomt kan men de vraag stellen in welke mate het imitatiegedrag betreft.
Bijvoorbeeld de discriminatie op de werkvloer wordt niet gepleegd door jongeren; de meetings van het VB worden niet door meer jongeren bijgewoond dan die van andere partijen. Op mijn katholiek schooltje ben ik vaak op racisme gestoten: inderdaad bij leerlingen die met zichzelf en het gezag in de knoop lagen, maar vooral zeer expliciet bij oudere collega's en niet de laatste jaren maar als een constante aanwezigheid. Ontmoetingen met bejaarde Vlaamse radicalen, met name Oostfronters, leren dat ze hun afkeer voor bolsjevieken en joden hebben verschoven naar de eigentijdse vreemdelingenhaat.
Puberale rebellie begint bij verzet tegen het ouderlijk gezag en dat ouderlijk gezag wordt vandaag niet gekenmerkt door antiracisme.
Ten tweede, wat bedoelt De Wever nu precies met deze frase: 'Maar racisme is wel een onderwerp dat het verdient om op een verstandige manier benaderd te worden.'
Wil hij de wet op het racisme afschaffen, het centrum voor racisme- en discriminatiebestrijding opdoeken, het VB behandelen 'als een partij zoals alle andere' (dixit een VRT-vedette) en hun haatpropaganda alle kansen bieden in onze media?
We hebben er het raden naar en van raadspelletjes komt het vermoeden dat De Wever zich wil profileren als 'fatsoenlijk rechts': hij ziet zijn vriend Dedecker kiezers weghalen bij het VB en denkt allicht dat ook zijn partij aan het uiterste rechts van het politieke spectrum stemmen kan recupereren.
Trouwens, wat zegt volgende frase over het oordeelsvermogen van De Wever: 'Voor de linkerzijde vulde het antiracisme de ideologische leegte die na het vallen van de Berlijnse Muur zo duidelijk werd.'
Voor De Wever staat links dus gelijk met communisme en hebben linkse denkers en militanten een leeg hoofd dat enkel kan gevuld worden met het meest voor de hand liggende, met een ideologie van intellectuele gemakzucht. Etiketten kleven is een zeer efficiënte manier om een debat te versimpelen: laten we spreken van 'antiracisme' alsof het een kwaal betreft die minstens zo erg is als het racisme zelf en laten we 'de linkse kerk' van dit etiket voorzien zodat we zelf kunnen achterover leunen in het comfort van ons superieure denken. Maar wat dat superieure denken precies inhoudt, komt de lezer niet te weten.
|
